Over de werkweek valt er niet veel speciaals te vertellen. Het is altijd zo’n beetje hetzelfde eh: Tom gaat experimenten doen op de boerderij en schrijft intussen aan zijn paper en tegelijkertijd analyseert hij ook data. Machteld analyseert eigenlijk alleen maar data.. Weliswaar boekte ze deze week enkele succesjes, vooral op het vlak van Matlab, het wiskundeprogramma dat eindelijk wat van zijn geheimen begint prijs te geven aan haar!

Woensdag was Aharon er weer. Hij reed met Machteld en een van zijn vriendinnen (Aharon kan ‘ik hou van jou’ zeggen in haast alle talen, meer uitleg nodig?!) naar de boerderij in Ramat Zevi om data op te pikken. Daarna reden we door naar Tiberias, naar het Nationale Diamantcentrum. In 1 woord: WAAW! We moesten op een bel drukken, even babbelen, en dan kwamen ze de deur opendoen. In de hal achter de deur werden heel wat juwelen tentoongesteld, en Machteld moest lang zoeken eer ze iets gevonden had dat minder kostte dan een maandloon.. Echt wel eens chic om te zien! En Aharon maar zeggen: ‘waar is Tom met zijn bankkaart als je hem nodig hebt?’ Ja, idd, waar was Tom? ;-) De vriendin van Aharon liet hier haar diamanten juwelen maken en opblinken, ze waren na een half uur weer als nieuw! De laatste halte van de dag was En Hashofet, nog een boerderij om data op te pikken.  Na de rondrit zetten Aharon Machteld weer veilig af op kantoor. Op het werk was het deze week trouwens verbazend rustig! Ilan zat immers in Eilat; hij leerde duiken samen met zijn dochter. Ariel zit nog steeds in de VS, Arieh is op reis in Uruguay, Chili en Argentinië, Aviv maakte blijkbaar van Arieh zijn afwezigheid gebruik om ook wat rustiger aan te doen.. Moush kwam ook terug van Mekka, en hij bracht voor iedereen een pen mee!

Het afgelopen weekend zijn we gaan kamperen op de Golan-hoogte. Voordat we dinsdag weer naar België vliegen, wilden we nog even profiteren van het warme weer hier. En tegelijk wilden we weer een nieuw stuk van het land verkennen.

Vrijdagmorgen waren we alweer vroeg wakker. Daardoor konden we om 7u45 al gepakt en gezakt vertrekken. Onze eerste stop was het Quneitra observatiepunt. We waren er samen met een heleboel legermannetjes.. De spookstad Quneitra ligt in het niemandsland tussen Israël en Syrië. De stad werd in de 6-dagen oorlog van 1967 verwoest door het Israëlische leger. Vanuit het observatiepunt kan je ook een grote VN-post zien.

De hele Golan staat eigenlijk vol met legergebouwen, er rijden veel legervoertuigen rond en we zagen dan ook veel legermannetjes. Hier wordt ons de moeilijke situatie tussen Israël en zijn buurlanden goed duidelijk..

Na het observatiepunt reden we nog een stukje verder naar Bustan HaGolan. In deze boomgaard mochten we zelf fruit gaan plukken: nectarines en appels.. Om de appelboomgaard te bereiken, mochten we in de kar achter de tractor gaan zitten. De tractor maakte ook nog een extra rondje door de boomgaard, heel leuk!

 Ze hadden er ook een kinderboerderij, een zalige schommelstoel en hangmatten!

Nadat we onze buikjes weer rond gesmikkeld hadden reden we verder naar het noorden. We pauzeerden even aan de Ram Pool, een groot meer, waar veel mensen aan het vissen waren.

We passeerden Mas’ada (niet te verwarren met o.a. Masada en Massad), een druzendorp. De druzen hebben zich in de elfde eeuw afgescheurd van de islam. Het is een relatief kleine religie, met zo’n 600 000 druzen in Israël, Jordanië, Syrië en Libanon. De druzen verkiezen hun geloof bekend te maken aan buitenstaanders, en je kan je ook niet bekeren tot de druzenreligie. Daardoor is er maar weinig bekend over dit mysterieuze geloof. De zeven belangrijkste principes waaraan ze zich houden zijn:

1)      oprechtheid in omgang met elkaar

2)      wederzijdse bescherming en bijstand

3)      verwerping van andere godsdiensten

4)      geloof in de goddelijke incarnatie van al-Hakim

5)      tevredenheid met Gods werk

6)      onderworpenheid aan zijn wil

7)      geen contact met dwalenden en demonen

Daarna reden we naar het volgende druzendorp: Majdal Shams, gelegen aan de voet van de Hermon, de hoogte berg in Israël (waar je in de winter zelfs kan skiën).  Door de inname van de (oorspronkelijk Syrische) Golan-hoogte door Israël werden vele families van elkaar gescheiden. In het dorp ligt ook de Shouting Hill, waar de druzen bij belangrijke gebeurtenissen naar hun familieleden aan de Syrische kant roepen. De druzen worden soms toegelaten om naar Syrië te reizen, onder escorte van de VN en het Rode Kruis. De inwoners van Majdal Shams worden beschouwd als Syrische inwoners door de Syrische autoriteiten, maar sinds 1981 worden ze door de Israëli ook beschouwd als permanente inwoners. Israël erkend de Syrische identiteit van de druzen niet, en hoewel de druzen Israëlisch burgerschap kunnen aanvragen, zijn er maar weinigen die dit ook effectief doen.  Voor de Israëlische autoriteiten staan de inwoners van Majdal Shams ingeschreven als ‘bewoners van de Golan-hoogte’. Een ingewikkelde situatie dus!

In de namiddag reden we naar Metula, aan de grens met Libanon. Onderweg stopten we even om naar Nimrod’s Fortress te kijken. Als het wat minder warm is, gaan we eens een goede trektocht maken in deze regio! We stopten ook even bij de Sa’ar waterval, maar deze stond droog..

Metula is een klein stadje, het meest noordelijke van Israël, en toeristen vinden er hun weg om wat aan de hitte te ontsnappen. Nadat we een hapje gegeten hadden in een gezellige taverne, wandelden we richting The Good Fence.

Tussen 1976 en 2000 was er een grensovergang tussen Libanon en Metula, zodat Libanezen werk konden vinden in het noorden van Israël, gezondheidsdiensten konden bereiken, naar school konden gaan of goederen konden transporteren.

Daarna wandelden we (of eerder beklommen we) Dado’s observatiepunt. Dit monument is genoemd naar David Elazar, staffchef van de Israëlische Defence Forces tijdens de Yom Kippur Oorlog (en die daarna gedwongen moest aftreden).

Metula is zo rustig, vol boomgaarden, goed onderhouden huizen, …  Het is echt gek als je je bedenkt wat er zich daar al allemaal heeft afgespeeld. En ook gek dat je een paar honderd meter verder auto’s ziet rijden en dorpjes ziet staan in Libanon!

Onze laatste stop van de dag was Hurshat Tal. In dit park zouden we onze tent opzetten.. En we waren niet de enigen! Hele families van jong tot oud, vriendengroepen, … hadden precies allemaal hetzelfde idee als wij: laten we een weekendje gaan kamperen.. We vonden nog een rustig plekje en zetten onze tent recht. We maakten even een wandelingetje door het park, keken waar de douches en wc’s zich bevonden en staken de barbecue aan. Euhm, ja, dat was nogal een experiment waarbij vooral geduld weer een schone deugd bleek Maar we genoten van onze vleesjes, van een goede portie pasta en een blikje erwtjes! Nadat we ons fris gewassen hadden, speelden we nog een spelletje en doken we onze tent in.

Zaterdagmorgen waren we weer vroeg wakker. Wat wil je als je op een camping vol kinderen ligt? En het was natuurlijk ook al licht.. We pakten onze spullen weer allemaal in en laadden alvast alles in de auto. Maar we vertrokken nog niet! Doorheen het park stroomt de rivier Dan, en er is ook een zwemvijver. Dus natuurlijk wilden wij ook gaan zwemmen. Maar jee, wat was het water koud!  Voetje voor voetje stapten we in het water, en een kwartier later durfden we ons toch onder te dompelen We plonsden even (en merkten dat onze spieren het koude water toch niet zo leuk vonden) en sprongen van een niet-zo-hoge rots. We nestelden ons op onze handdoek om op te drogen en te genieten van het zonnetje.

%%%FOTO21%%%

Rond de middag vertrokken we uit het park (we moesten immers om 13u uitchecken van de camping). Omdat we hongerig waren, stopten we onderweg in een gezellige koffieshop: Coffee Lorenzo. Het blijft ons verbazen dat haast iedere Horeca-zaak in Israël een Engelstalig menu heeft! Als dessert kozen we nog een bananenmilkshake.. Maar toen bedachten we ons dat onze mama’s veeeeeel lekkerder ijs hebben, en dat we dus snel een veel lekkerdere milkshake gaan kunnen drinken in België! (En frietjes, bicky burgers, varkensvlees, gewoon mama’s ijs, … Hmmmmmm!)

%%%FOTO22%%%

Rond 15u waren we terug in ons dorpje, waar ons natuurlijk ook nog wat karweitjes wachten..

Zondagmorgen was het weer heel vroeg dag. Om half 6 moesten we immers alweer bij Ilan zijn voor onze lift naar Bet Dagan. Tom moest immers zijn nieuw visum gaan ophalen in Ramla.. Toen we het visum opgepikt hadden, gingen we op zoek naar een falafelstand om -je raadt het nooit - falafel te eten. Daarna zette Ilan ons in de luchthaven af.. Ilan vertrekt immers vandaag naar België, om dinsdag weer terug te komen, en volgende zondag alweer te vertrekken voor 5 dagen België.. Maar wij namen in de luchthaven dus de trein nemen naar Tel Aviv en van daaruit -voor het eerst in 11,5 maand Israël- een sherut (gedeeld taxibusje voor 10 personen) naar Ramat Yishay. En maandagavond zullen we dat in omgekeerde richting doen, want we komen naar huis! België, hou u vast!

28-08-2011 om 16:18 geschreven door Tom en Machteld