Vanmorgen scheidden onze wegen: Tom ging een dagje werken in Newe Ya'ar, terwijl Machteld weer met Ilan op schok ging. Vandaag ging de tocht naar Ramla. Hier liggen verschillende ministeries, waaronder het ministerie van binnenlandse zaken. Daar moest het visum in orde gemaakt worden. Machteld en Ilan arriveerden ruim op voorhand waardoor ze eerst nog tijd hadden voor een koffietje. Om 11u45 had Machteld een afspraak met een vrouw, maar die had het op dat moment zo druk dat ze haar doorverwees. Aan het andere loket ging het wel heel vlot vooruit: 'Ben je van het Volcani Center', 'Wat is je familienaam?', 'Ben je in België geboren?' '165 NIS aub' en 10 minuten later stond ze buiten! Met haar spiksplinternieuwe studentenvisum! Geldig voor een jaar! Met multiple entries (dus ze mag het land nu zoveel in en uit als ze maar wil!). Daarna reden Machteld en Ilan naar Bet Dagan voor de lunch en om wat papieren op te halen. Om 15u30 waren ze alweer terug thuis. Machteld reed dan maar naar Newe Ya'ar om Tom te gaan vergezellen. Tom had intussen heel wat werk verricht! Na het werk reden we naar huis. Tom besloot nog maar eens een poging te wagen tot het fixen van het internet, maar de man aan de telefoon dacht daar weer anders over.. Ondertussen ging Machteld een toerke joggen. Na het douchen: etenstijd, internettijd, filmpkestijd en straks ook slaaptijd!
Om volop te genieten van onze eerste vrije dag besloten we al vroeg uit de veren te komen. Daarbij hadden we in gedachten: rond een uur of acht. Maar dat was buiten ons 'bioritme' gerekend: om 6u waren we al klaarwakker! Na een stevig ontbijt vertrokken we richting Rosh HaNikra. Dat is het meest noordelijke punt langs de kust van Israël, dus vlakbij de Libanese grens. Hoe noordelijker we reden, hoe groener het landschap werd. We zagen zelfs bossen! En bananenplantages!
De hoofdattractie in Rosh HaNikra zijn de grotten. Deze zijn ontstaan uit een 'liefdesverhaal tussen zee en bergen'. Via een kabellift, de steilste ter wereld zeggen ze, gingen we naar beneden. De grotten waren magnifiek! Na de tocht door het donker kregen we nog een voorstelling te zien over het ontstaan van dit grottencomplex. Het was dus wel heel toeristisch!
We zagen ook een grote poort aan de grens met Libanon. In de zee liggen ook verschillende boeien die de grens tussen de 2 landen aanduiden. De grens wordt landinwaarts bepaald door een hoge bergketen, waar Rosh HaNikra ook deel van uitmaakt. Aan de foto is wel te zien dat de grens oversteken onmogelijk is. De relatie tussen Libanon en Israël is nog steeds moeilijk te noemen. Mensen met een Israëlische stempel in hun paspoort (zoals wij), mogen Libanon (evenals Syrië en andere Arabische niet-buurlanden) niet binnen.
In de namiddag gingen we op zoek naar een strand, maar dat valt niet mee hier in dit deel van Israël. Ze hebben dan wel een kilometerslange kustlijn, maar het is overal verboden te zwemmen! Vooral omdat er rotsstranden zijn en weinig zandstranden.. Die rotsstranden zijn wel heel mooi om te zien en om er te wandelen of vissen, maar dat was niet aan ons besteed We reden door Nahariya en Akko om dan uiteindelijk in Kiryat Yam, een voorstad van Haifa uit te komen. We zagen onderweg veel bouwwerven en mooie huizen.
Het strand (waar het eigenlijk nog steeds verboden was om te zwemmen) hadden we bijna voor ons alleen, er waren geen 20 mensen, dus het was echt zalig! Genietend van de rust hebben we ook gepicknickt op het strand. Het water begint wel al wat kouder te worden! Maar dat deerde ons niet en we plonsden toch fijn! Rond half 5 reden we naar huis. Dit keer probeerden we zonder kaart.. Slecht idee blijkbaar.. Na een korte omweg zijn we toch weer veilig thuisgeraakt. Trouwens, hier hebben ze ook flitspalen langs de kant van de weg staan. Het enige verschil met de Belgische flitspalen is dat de Israëlische versie knalroze is!
We zouden 's avonds ook gaan eten bij Moti, de huisbaas. Maar door de gebrekkige communicatie (hij geen Engels, wij geen Hebreeuws) waren we te laat voor de maaltijd. Geen erg, volgende week zijn we opnieuw uitgenodigd! En nu weten we ook al om hoe laat we verwacht worden! We besloten dan maar om in het dorp naar een restaurant te gaan. We belandden bij Spaghettim waar we een lekkere pasta aten.
Vandaag is het onze rustdag. We hebben ons bezig gehouden met de poets en de was. We hadden wat problemen met het beddengoed te drogen.. Het droogrekje is wat klein en we hebben ook geen tuin om de was in op te hangen. Maar ingenieurs als we zijn, vonden we een alternatief. We hebben ons laken te drogen gehangen aan de draagbalk in ons appartement. Dus straks kunnen we weer onder de frisgewassen lakens duiken!
we hebben alweer even niets van ons laten horen, dus hier zijn we weer met een korte update. Gisteren was het werken-dag! Omdat we weer moeilijk uit bed konden, kwamen gisteren pas om 8.20u aan op kantoor. Niet dat dat zo erg, want we mogen beginnen wanneer we willen. Door de dag is er eigenlijk niks speciaals gebeurd, dus dat deel kunnen we overslaan. We zijn wel weer voorgesteld aan medewerker, Arieh Brosh, een van de grote namen op het kantoor. Hij was de afgelopen maanden op vakantie en naar congressen geweest in Brazilië en China. Rond 16u30 besloten we er de brui aan te geven. 's Morgens het laatste op kantoor, en 's avonds het eerste weg: zoals het de grote mannen betaamt eh ;-)
Omdat we toch niet moe gewerkt waren, besloten we allebei (ja, Tom ook!) een toerke te gaan joggen door de velden van Ramat Yishay. Na een tocht van 30min kwamen we beiden uitgeput terug aan bij ons thuis. Een frisse douche en een stevige maaltijd beurden ons weer op.
Vandaag was opstaan extra pijnlijk voor Tom: stijf! Hij geniet langer als een dag van zijn lopen Tegen acht uur waren we al op kantoor, want vandaag was er een studentendag georganiseerd. Hierbij moet elke student (Master of Doctoraat) zijn onderzoek voorstellen. Maar omdat wij nog maar een maand hier waren, werden wij vrijgesteld (voor dit jaar, want volgend jaar pakt da ni meer). En aangezien de andere presentaties allemaal in het Hebreeuws waren, moesten wij ook niet gaan luisteren naar de anderen. Wel jammer dat we nu nog niet echt weten wat er hier allemaal gebeurd op de campus. Gelukkig mochten we 's middags wel mee aanschuiven bij de BBQ. Lekker, lekker, lekker!!! Daar hebben we ons nog eens goed vol kunnen steken. Met onze volle maag konden we er weer extra hard tegen aan gaan. Tot onze verbazing was iedereen dan ook al weg toen wij stopten met werken. Het was dan immers ook al 18u!
Nu is ons weekend ook weer begonnen. Het weer is hier ook weer aan een serieuze nazomer begonnen. Vandaag gingen we weer vlot over de 30°C, en morgen gaan we dan ook weer zwemmen in de zee! Meer nieuws volgt!
Gisteravond was een gedenkwaardige avond! Voor t eerst in de geschiedenis van ons verblijf in Israël is Machteld gaan joggen. Rond half 6 vertrok ze met haar veel te grote van Tom geleende broek voor een tochtje door de velden. Een half uurtje later verscheen ze terug ten tonele, voldaan en zo rood als een tomaat! Terwijl ze zich ging douchen, begon Tom aan het eten. We dachten een stevig stukje vlees gekocht te hebben, maar het bleek gehakt te zijn. (Ingevroren blijkbaar moeilijk te onderscheiden..). Tegen 20u zijn we nog een terrasje gaan doen. Onderweg zijn we nog een fitnesscentrum tegengekomen.. Nu kunnen goede voornemens misschien omgezet worden in reële daden. We moesten ook even langs de bank om geld af te halen. Best wel moeilijk als het menu in het Hebreeuws, Arabisch of Russisch is! Dat zijn nu net niet onze sterkste talen.. De eerste poging leverde een afdruk van Tom zn transacties op, bij de tweede poging kregen we dan toch geld uit de muur.. We hebben ook het plaatselijk ijssalon ontdekt, maar we zijn nog niet binnengeweest. We belandden op hetzelfde terrasje als de vorige keer toen we met Daniel en Pelech waren. Tom zette zich weer aan de Leffe en Machteld was Bob van dienst ;-) Iedereen lijkt ons ook al te kennen als 'de buitenlanders' en ze komen gezellig hun Engels oefenen.
Vandaag moest Ilan lesgeven aan de Ben Gurion universiteit in Tel Aviv. Hij zou dus niet aanwezig zijn op kantoor. Dat idee maakte het voor ons extra moeilijk om op te staan. Machteld heeft zich weer op de data gesmeten en Tom heeft een verslag geschreven. Aangezien 'de baas' er toch niet was, knepen we er om 14u30 al tussenuit. Maar we hadden plannen en gingen niet zomaar nietsdoen hoor! We reden terug naar het winkelcentrum in Nesher. Deze keer hadden we meer succes en troffen we open deuren aan. Machteld heeft een zonnebril gekocht en Tom 2 (!) paar schoenen (omdat je het tweede paar gratis kreeg).
Daarna reden we naar de hypermarkt om er onze boodschappen te doen. Daar vind je werkelijk alles! Zo hebben we ook 2 biefstukken gekocht! Maar over de smaak kunnen we nog niets zeggen.. Daar komen we later deze week nog wel achter.. Tom probeerde ook 2 kipfilets te bestellen, maar de slager had hem verkeerd begrepen en begon 2 bakjes vol te smijten met kipfilets. Tom kreeg hem gelukkig toch duidelijk gemaakt dat dat véél te veel was en legde er uiteindelijk maar 4 in de winkelkar. Een pak armer reden we terug naar huis waar we direct aan het eten begonnen: aardappelen, broccoli met witte saus en kipfilet. Een geslaagd experiment! Voor de rest gaan we het rustig houden vanavond zodat we morgen weer fris zijn als Ilan weer van de partij is.
Voor dag en dauw was Machteld alweer uit de veren. Samen met Ilan en Aviv reed ze naar Bet Dagan. 's Morgens hield ze zich bezig met het zoeken van zieke koeien in de data. 's Middags trakteerde Ilan haar op een etentje in de kantine van de ARO. In de namiddag had ze een afspraak met Sinaya voor de visumpapieren, er komt toch wat bij kijken hoor! Volgende week zondag wordt dat normaal gezien helemaal in orde gebracht. Jeej! Ook zat ze even met Ephraim samen voor een vragen- en antwoordenronde ivm de data. Het is echt ongelooflijk hoeveel data over de koeien verzameld worden! Ondertussen sliep Tom lekker uit. Dat was althans zijn plan.. Maar om 7u strandde hij toch al aan de keukentafel. Omdat Machteld de auto had, moest hij vandaag te voet naar het werk. 20 min stappen, dus dat valt heel goed mee! Hij bracht een bezoekje aan de kalveren, zorgde dat zn online bankieren in orde gebracht werd en werkte wat aan zn project. Hij stopte vroeg met werken omdat het internet op ons appartement eindelijk gefixt zou worden. Om 16u30 was de internetman er. Het was weer allemaal gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar we hebben nu ons eigen internet en de buren kunnen dus weer met een gerust hart gaan slapen.. Omdat Machteld pas laat thuis was en omdat de internetman veel werk had, konden we pas laat eten. Het werd spaghetti, snel en gemakkelijk! We speelden nog mens-erger-je-niet en alweer helemaal uitgeteld kropen we om 22u in bed.
Vandaag was een gewone dag waarbij we allebei in Newe Ya'ar werkten. Tom is nu ook lid van het netwerk op het werk, Machteld moet nog even geduld uitoefenen.. We installeerden ook nog wat software die nodig is voor de data-verwerking en zochten en lazen artikels. Machteld ging ook naar Ali Laban om er een stekkerdoos te kopen zodat we op kantoor onze laptops ook kunnen aansluiten. Morgen zal Ilan er niet zijn omdat hij gaat lesgeven aan de universiteit. Het is dus heel verleidelijk om dan 's middags al de plaat te poetsen.. We zullen zien!
We reden door Nahariya en Akko om dan uiteindelijk in Kiryat Yam, een voorstad van Haifa uit te komen. We zagen onderweg veel bouwwerven en mooie huizen.
