Zaterdag bezochten we Karlstejn en Plzen. We pikten ontbijt op bij Starbucks, dat we lekker opaten op de trein.

De treinrit van zo’n 45 min bracht ons naar Karlstejn. In dit stadje ligt een mooi kasteel, recht uit een sprookje! Machteld zou er wel prinses willen zijn! Het kasteel werd gebouwd in 1348 in opdracht van Karel de Vierde, koning van Bohemen en keizer van het Heilige Roomse Rijk. Het was bedoeld als bewaarplaats voor de kroonjuwelen, heilige relikwieën en de rijksschatkist.

We betaalden voor een rondleiding in het kasteel, dat was wel de moeite! Onze gids Lenka kende haar verhaaltjes en bracht ze ook met het nodige enthousiasme! Na een lekker pintje gedronken te hebben in het centrum, liepen we weer naar het treinstation. We wilden een ticketje kopen naar Plzen en betalen met de bankkaart, maar die accepteerden ze niet.. Dus we moesten helemaal terug naar het centrum lopen! Gelukkig waren we op tijd terug voor de trein!

De treinrit naar Plzen duurde nog eens een dik uur. Dus Tom kon volop genieten van het mooie, groene landschap terwijl Machteld een dutje deed. Tom maakte onderweg ook kennis met een Amerikaan die 8 weken door Europa kwam trekken. Hij was nu 2 weken in Europa en had de hoofdsteden van 7 landen bezocht (Frankrijk, Nederland, Duitsland, Polen, Hongarije, Oostenrijk en Tsjechië). Eigenlijk was hij het city-hoppen al beu, maar er stonden nog 3 weken aan zo’n tempo op het programma. Niet echt reizen waar wij zin in hebben! Het is zo leuk om iets meer van een land te leren kennen dan alleen de hoofdstad! Je leert toch pas echt iets over een land als je ook kleinere steden bezoekt en de natuur intrekt.. Niet? En als je tegen zo’n tempo reist, zit je natuurlijk ook meer in de trein/bus dan dat je effectief op een plaats verblijft..

Een hapje eten deden we bij U Mansfelda. Maar plots voelde Machteld zich niet meer zo goed. Ze liet het eten dan maar aan zich voorbijgaan (maar gelukkig was Tom erbij ;-)). Na het eten besloten we dat het genoeg geweest was, en dat we maar een keer op tijd in bed moesten duiken, dus we namen de trein terug naar Praag.

Zondagmorgen werden we weer fris als een hoentje wakker voor onze laatste dag! We ontbeten in het hostel, waar ze lekkere (echte!) croissants hadden. Hmmmm! Dat was lang geleden! We hadden nog een druk programma voor de laatste dag. Eerst bezochten we het kasteel van Praag. In tegenstelling tot vorige week, wandelden we niet doelloos rond, maar kochten we een ticket dat ons toegang gaf tot het oude koninklijk paleis, de Sint-Georgebasiliek en het Gouden Straatje.

Vooral het Gouden Straatje blijft ons bij. De 11 kleine huisjes in dit straatje werden in gebouwd als onderkomen voor de kasteelwachten. Later werd het straatje ook door andere kasteelbedienden bewoond. Tussen 1916 en 1917 woonde ook schrijver Franz Kafka in een van die huisjes. Sommige huisjes dienen als klein museum, zo is er in het huis van Kafka een museum met een boekenwinkel, is er een huisje van een naaister, van een kaartlegster en van een filmverzamelaar. In de andere huisjes zijn vooral souvenirwinkels ondergebracht. Dit Gouden Straatje is echt een gezellige buurt! Helaas begaf de batterij van ons fototoestel het, dus we konden de rest van de dag geen foto’s meer nemen

Daarna namen we de metro naar Vysehrad waar we de burcht bezochten en een ijsje aten. We genoten van het zonnetje en wandelden op ons gemakje langs de Vlatva, rustten even uit op een eilandje in de Vlatva, en beklommen vervolgens Petrin, een heuvel van 327 m hoog. Er is ook een kabellift naar boven, maar wegens budgettaire redenen besloten we te klimmen. Boven op de heuvel staat de Petrin-uitkijktoren. Dit is 60 m hoge constructie die wat weg heeft van de Eiffeltoren. (De top van de Petrin-toren ligt, door de hoogte van de heuvel, op ongeveer gelijke hoogte als de Eiffeltoren).

’s Morgens hadden we de Sint-Vituskathedraal overgeslagen omdat die pas open ging om 12u. Dus daar maakten we in de namiddag ook tijd voor. Na het bezoek aan deze prachtige kathedraal, wandelden we naar de Oude Stad. Wegens grote dorst maakten we eerst een tussenstop. En we dronken Coca-Cola en Fanta! Onze maagjes begonnen ook stilaan te knorren en we zetten onze weg verder naar de Markt. Al de hele week lieten de lekkere geuren van de talrijke kraampjes ons niet onberoerd, dus nu wat het tijd om onze laatste kronen op te maken. Tom at aardappeltjes met spek en Machteld at een pikant worstje met brood. Best moe van al dat wandelen, nestelden we ons op een bankje waar we mensen keken en een sudoku oplosten

Het einde van ons verblijf in Tsjechië naderde met rasse schreden.. Een laatste krachtinspanning bracht ons via het hotel (om onze bagage op te pikken) naar Dejvicka, waar we de bus naar de luchthaven namen. Al goed dat we die ticketjes op voorhand gekocht hadden, want we hadden voor de rest al ons geld opgemaakt.. Dat bekloegen we ons wel die laatste wandelkilometers

In de luchthaven liepen we collega’s Yafit en Victor (die de ECPA hadden bezocht) tegen het lijf, alsook Ephraim en zijn vrouw Lydia. Ephraim keerde echter niet met ons terug naar Israël, maar hij vertrok weer naar de VS voor de laatste 4 maanden van zijn sabbatjaar. We vlogen met El Al, de Israëlische luchtvaartmaatschappij, die veiligheid HEEL HOOG in het vaandel draagt. Volgens Lydia betekent El Al ‘Every Landing Always Late’.. Haha! Maar wij werden dus ondervraagd, de valieskes die we op de conferentie hadden gekregen werden grondig nagekeken.. Alles wat we vertelden was weer heel leuk en interessant, maar in plaats van ons naar de ticketbalie te sturen, werden we naar de security gestuurd, waar heel onze bagage overhoop gehaald werd. Uiteraard vonden ze niets.. Na al die securitychecks, moesten we ons nog haasten naar de gate!

Op het vliegtuig kregen we een lekker broodje en een pastasalade aangeboden, en toen was het dutjestijd.. Rond 4u landden we weer in het vertrouwde Tel Aviv, waar de securitychecks verbazend vlot verliepen! Het meisje dat ons het land liet binnengaan, benadrukte wel dat Tom zijn visum moet vernieuwen (het vervalt in augustus).. Toch vriendelijk van haar!

Uitgeteld gingen we op zoek naar de uurregeling van de trein. Oef, er vertrok er eentje over 5 minuten! Na zo’n anderhalf uur kwamen we aan in Haifa, waar we weer op zoek moesten, deze keer naar een bus.. Gelukkig rijden er elke 10 minuten bussen naar Nazareth en maken die een tussenstop in Ramat Yishay. Om half 8 doken we eindelijk bed in.. Werken was niet meer voor vandaag

18-07-2011 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld