Dit weekend hebben we een bezoekje gebracht aan Akko. Akko ligt ten noorden van de baai van Haifa. Vanuit Haifa kan je deze sstad dus gemakkelijk zien. De stad Akko heeft al een turbulente geschiedenis achter de rug. Het is in handen gevallen van verschillende leiders, godsdiensten,... zoals zovele steden in Israel. Vaak verwoeste de nieuwe bevelhebber alle gebouwen, en ze bouwden dan hun nieuwe gebouwen op de ruines van de oude stad. Wat wel altijd zo geweest is, is dat Akko een belangrijke havenstad was, vooral voor de Egyptenaren, de Grieken en de kruisvaarders. Tegenwoordig is de haven van Akko niet meer zo groot door de grote concurrentie van Haifa, en dient ze hoofdzakelijk als vissershaven. We startten onze dag met een bezoek aan de Baha'i-tuinen van Akko. In tegenstelling tot Haifa liggen deze tuinen niet op een heuvel. De graftombe van de stichter van dit geloof bevindt zich aan het einde van deze tuin. Ook nu weer stonden we te kijken van de pracht en praal die te zien waren in deze tuinen. Het was een schril contrast met de dorre planten die we overal elders in het land zien. Nu even iets meer over de Baha'i: dit is de jongste wereldgodsdienst die ontstaan is in 1844; de drie hoofdgedachtegangen van dit geloof zijn (i) alle wereldreligies komen uit dezelfde bron, (ii) er is maar 1 god, ook al kan hij verschillende namen hebben, (iii) we zijn allemaal kinderen van god, dus iedereen is gelijk qua ras, sekse,... Het belijden van dit geloof zou ook gepaard gaan met eenvoud, iets dat we niet echt terugvinden in deze tuinen. De tuinen worden gesponsord door de aanhangers van dit geloof, en dat zijn er nu toch al ongeveer 6 miljoen, verspreid over de hele wereld.
De tuinen waren weer op de millimeter afgewerkt, en het gras was nog steeds even groen als in de winter, ondanks de droogte van de laatste maanden. Ook stonden er mooie fonteinen en standbeelden verspreid in het domein. We bezochten de schrijn van de profeet Baháulláh (letterlijk: Licht van God, of Glorie van God), die vooral gekenmerkt werd door eenvoud. Hiervoor moesten we wel onze schoenen uitdoen, en moesten we stil zijn binnen de muren van de schrijn...
Het was ook de laatste kans om de tuinen te bezoeken in een korte periode, want daags na ons bezoek zou het gesloten worden voor 2 à 3 weken voor het groot onderhoud. Hoewel het er voor ons al piekfijn uitzag! Hoewel de zon weer aardig haar best deed om ons te ontmoedigen, zetten we onze stadswandeling voort richting de oude stad. De Oude Stad ligt binnen de oude stadsomwallingen, en deze diende ter bescherming tegen de vele invallen en bestormingen die de stad gekend heeft. In de oude stad bezochten we de Akko Citadel. Deze werd in de 18e eeuw gebouwd door de Turken op de funderingen van een 13de eeuws kruisvaarders kasteel. Deze citadel deed dienst als gevangenis tijdens de Joodse verzetstrijd tegen het Britse mandaat.
Daarna volgde een bezoek aan de "Knights' Halls". Deze hallen liggen 8 meter onder de straat, en zijn van uit de tijd van de kruisvaarders. Ze deden dienst als hoofdkwartier van de 'Knights Hospitallers'. Deze hallen kwamen uit op een groot plein. Dit plein werd eerder toevallig ontdekt omdat de Turken het helemaal opgevuld hadden (12m hoog) om er hun citadel bovenop te bouwen. Een van de deuren op het plein komt uit op het "Refectorium", of de eetzaal van toen. Het is goed mogelijk dat Marco Polo hier ook ooit gegeten heeft.
Naast de eetzaal lag er een steil trap naar beneden. Deze kwam uit op lange smalle gang. Vroeger deed deze gang dienst als riool, en mogelijk ook als vluchtroute naar de haven, want op het einde van de tunnel kwamen we weer boven de grond in een oude marktstraat.
Op de middag kregen we toch wel honger, en we zochten ons een mooi restaurantje uit met zicht op zee. Zo belandden we in het "Abu Christo"-restaurant, dat gelegen is in de 'Sea-Gate' van de oude stad.
Als echte Israeliers bestelden we er een hummus-schotel als voorgerecht. De eerste maanden vonden we dat niet echt lekker, maar nu beginnen we hummus toch meer en meer te apprecieren. En als je in Akko bent, moet je toch ook vis eten dachten we. Daarom bestelden we allebei als hoofdschotel de verse vis van de dag: Machteld ging voor de zeebaars, terwijl Tom ging voor de zeebrasem. En dat smaakte!
Na dit heerlijke maal zetten we onze stadswandeling verder, ook al om ons eten te laten zakken. Zo zagen we de Al-Jazzar moskee met zijn grote groene koepel liggen, die gebouwd is op de funderingen van de kruisvaarders kathedraal.
Daarna gingen we ook nog op zoek naar de Tempeliers Tunnel. Deze tunnel werd per toeval ontdekt in 1994 na een klacht van een oude vrouw voor een verstopte riool. De loodgieter kwam tijdens de herstellingswerken uit op deze tunnels. In de tijd van de Tempeliers, deed deze tunnel dienst als ondergrondse passage van het kasteel van de Tempeliers naar de haven.
Na onze stadswandeling besloten we nog even ons zweet te gaan afspoelen in de Middellandse Zee. Het was niet gemakkelijk om een mooi strand te vinden in Akko, maar uiteindelijk plonsden we toch fijntjes in het verfrissende water! 's Avonds thuis gekomen bleek al snel dat we weer een mooi kleurtje hadden opgelopen, dus lang leve de after sun crème!
Nu we al bijna 2 weken terug zijn van Tsjechië werd het nog wel eens tijd voor een Israël-update.. Of niet soms? ;-) Op dit moment zijn ze een nieuwe voordeur in ons appartement aan het plaatsen! Normaal zouden ze zondag al komen, maar blijkbaar hadden ze verkeerd gemeten.. Typisch!
We vullen onze dagen weer met werken.. Data analyseren, papers schrijven en verbeteren, ... Het hoort er allemaal bij.. Tom hangt tegenwoordig uuuuuuren aan de telefoon met zijn collega's om alles geregeld te krijgen.. Nu kan Machteld ook eindelijk helpen op de boerderij op het werk! Normaal wordt Tom altijd gevraagd om te komen helpen, maar als hij aan de telefoon hangt, valt Machteld maar al te graag in!
We moeten ons ook wel aanpassen aan de hitte! Het is momenteel dik 35 graden! En 's avonds koelt het ook niet echt af.. Daardoor passen we onze eetgewoontes ook al wel eens aan, en maakt Machteld zo nu en dan wel eens een heerlijk fris slaatje klaar. Op het werk staat wel de hele dag de airco aan, zodat het daarbinnen net winter lijkt.. Machteld is er niet zo fan van (stijve nek, ...), maar de collega's zweren bij de airco.. Ze zeggen dat ze veel liever in Israël blijven tijdens de hitte dan dat ze in Europa op vakantie gaan, want hier heeft tenminste iedereen airco.. En het argument dat het momenteel in België maar 15 à 20 °C is, maakt hun idee over Europa in de zomer ook al niet echt beter.. De vensters op ons appartement houden we de hele dag gesloten, zodat de warmte toch wat buitenblijft.. We worden precies wel erg moe van de hitte.. Vorig weekend sliepen we zonder problemen uit tot 9u30! Onze collega Zalmen is net terug van zijn vakantie in Georgië (dat hij trouwens ten zeerste aanbeveelt).. Volgens hem kan je wel teveel eten, teveel drinken, teveel werken, ... maar nooit teveel reizen.. En man naar mijn (=Machteld) hart! Op de boerderij is vorige week een heel klein kalfje geboren. Door de hitte kan de dracht van de koeien minder lang duren, met dus vroeggeboorte als gevolg.. Het kalfje is echt heel schattig! En ook echt n vechtertje! En ene fletser! Ze wil niet liever dan geaaid worden! Volgende week hebben we gasten uit België: Dries en Liesbeth, die ook allebei in Geel gestudeerd hebben.. Zij komen eens kijken naar de melkveehouderij in Israël, en Machteld heeft dus wat tripjes voor hen uitgestippeld.. We zijn klaar om hen te ontvangen Voor de rest gebeurt er eigenlijk niet veel.. Vorig weekend hebben we op het strand gehangen. Heerlijk!
Ah ja, vorige week donderdag, 21 juli, hebben we de Nationale Feestdag gevierd! We waren uitgenodigd door de Belgische ambassade, en gratis eten, bier, muziek, ... op het strand konden we toch niet aan ons laten voorbijgaan! Dus na het werk maakten we ons klaar voor dit evenement dat plaatsvond in Herzliya, 15 km ten noorden van Tel Aviv. We arriveerden goed op tijd en de pintjes smaakten erg goed! We kregen ook frietjes, kaaskroketten en asperges. Er waren ook een heleboel dessertjes, waaronder een chocoladefontein (met, jawel, Belgische chocolade!). Het strand was ook versierd met Belgische vlaggetjes! En op de achtergrond klonk er steeds muziek van Belgische artiesten! Tot onze verbazing waren er best veel mensen! Helaas waren ze wel vooral oud en Franstalig.. En joods.. Maar we ontmoetten ook een koppel, en de vrouw wist ons te vertellen dat haar broer dierenarts is in ons dorp! De wereld is toch klein eh!
Toen we hier 10 maanden geleden aankwamen, had Ilan ons een kampeerset gegeven met borden, bestek, tassen, bekers, ... Deze week vroeg hij of hij die kampeerset terug kon krijgen omdat hij wilde gaan kamperen met vrouw en kinderen.. Aangezien wij nog altijd aten van het materiaal uit de kampeerset, zitten we nu dus zonder borden Maar eten uit de ketel gaat ook! Maar morgen zullen we nog eens investeren! (Gelukkig bracht Tom wel al bestek mee van thuis en heeft Machteld in de tussentijd al tassen en ontbijtkommetjes gekocht )
Zaterdag bezochten we Karlstejn en Plzen. We
pikten ontbijt op bij Starbucks, dat we lekker opaten op de trein.
De treinrit van
zon 45 min bracht ons naar Karlstejn. In dit stadje ligt een mooi kasteel,
recht uit een sprookje! Machteld zou er wel prinses willen zijn! Het kasteel
werd gebouwd in 1348 in opdracht van Karel de Vierde, koning van Bohemen en
keizer van het Heilige Roomse Rijk. Het was bedoeld als bewaarplaats voor de
kroonjuwelen, heilige relikwieën en de rijksschatkist.
We betaalden voor een
rondleiding in het kasteel, dat was wel de moeite! Onze gids Lenka kende haar
verhaaltjes en bracht ze ook met het nodige enthousiasme! Na een lekker pintje
gedronken te hebben in het centrum, liepen we weer naar het treinstation. We
wilden een ticketje kopen naar Plzen en betalen met de bankkaart, maar die
accepteerden ze niet.. Dus we moesten helemaal terug naar het centrum lopen!
Gelukkig waren we op tijd terug voor de trein!
De treinrit naar Plzen duurde nog eens een dik
uur. Dus Tom kon volop genieten van het mooie, groene landschap terwijl
Machteld een dutje deed. Tom maakte onderweg ook kennis met een Amerikaan die 8
weken door Europa kwam trekken. Hij was nu 2 weken in Europa en had de
hoofdsteden van 7 landen bezocht (Frankrijk, Nederland, Duitsland, Polen, Hongarije,
Oostenrijk en Tsjechië). Eigenlijk was hij het city-hoppen al beu, maar er
stonden nog 3 weken aan zon tempo op het programma. Niet echt reizen waar wij
zin in hebben! Het is zo leuk om iets meer van een land te leren kennen dan
alleen de hoofdstad! Je leert toch pas echt iets over een land als je ook
kleinere steden bezoekt en de natuur intrekt.. Niet? En als je tegen zon tempo
reist, zit je natuurlijk ook meer in de trein/bus dan dat je effectief op een
plaats verblijft..
In Plzen
nam Tom het gidsen voor zijn rekening. Plzen is bekend als bakermat en
naamgever van pils. Ook de fabrieken van Skoda zijn hier, in de 4e
grootste stad van Tsjechië, gevestigd. We beklommen de
Sint-Bartholomeuskathedraal, met de hoogste toren (102,3 m) van het hele land.
Daarna wandelden we naar het brouwerijmuseum. We wilden een tour doen door de
ondergrondse gangen, maar helaas was die al helemaal volgeboekt.. Aangezien we
uit België komen en toch wel wat van bier brouwen menen te kennen (en wegens de
beperkte tijd) sloegen we het hele museum dan maar over. We wandelden wat door
het centrum, waar we o.a. de 3e grootste synagoge ter wereld, het
West-Boheemse museum, zagen.
Een hapje eten deden we bij U Mansfelda. Maar
plots voelde Machteld zich niet meer zo goed. Ze liet het eten dan maar aan
zich voorbijgaan (maar gelukkig was Tom erbij ;-)). Na het eten besloten we dat
het genoeg geweest was, en dat we maar een keer op tijd in bed moesten duiken,
dus we namen de trein terug naar Praag.
Zondagmorgen werden we weer fris als een
hoentje wakker voor onze laatste dag! We ontbeten in het hostel, waar ze
lekkere (echte!) croissants hadden. Hmmmm! Dat was lang geleden! We hadden nog
een druk programma voor de laatste dag. Eerst bezochten we het kasteel van
Praag. In tegenstelling tot vorige week, wandelden we niet doelloos rond, maar
kochten we een ticket dat ons toegang gaf tot het oude koninklijk paleis, de
Sint-Georgebasiliek en het Gouden Straatje.
Vooral het Gouden Straatje blijft
ons bij. De 11 kleine huisjes in dit straatje werden in gebouwd als onderkomen
voor de kasteelwachten. Later werd het straatje ook door andere
kasteelbedienden bewoond. Tussen 1916 en 1917 woonde ook schrijver Franz Kafka
in een van die huisjes. Sommige huisjes dienen als klein museum, zo is er in
het huis van Kafka een museum met een boekenwinkel, is er een huisje van een
naaister, van een kaartlegster en van een filmverzamelaar. In de andere huisjes
zijn vooral souvenirwinkels ondergebracht. Dit Gouden Straatje is echt een
gezellige buurt! Helaas begaf de batterij van ons fototoestel het, dus we
konden de rest van de dag geen fotos meer nemen
Daarna namen we de metro naar Vysehrad waar we
de burcht bezochten en een ijsje aten. We genoten van het zonnetje en wandelden
op ons gemakje langs de Vlatva, rustten even uit op een eilandje in de Vlatva,
en beklommen vervolgens Petrin, een heuvel van 327 m hoog. Er is ook een
kabellift naar boven, maar wegens budgettaire redenen besloten we te klimmen.
Boven op de heuvel staat de Petrin-uitkijktoren. Dit is 60 m hoge constructie
die wat weg heeft van de Eiffeltoren. (De top van de Petrin-toren ligt, door de
hoogte van de heuvel, op ongeveer gelijke hoogte als de Eiffeltoren).
s Morgens hadden we de Sint-Vituskathedraal
overgeslagen omdat die pas open ging om 12u. Dus daar maakten we in de namiddag
ook tijd voor. Na het bezoek aan deze prachtige kathedraal, wandelden we naar
de Oude Stad. Wegens grote dorst maakten we eerst een tussenstop. En we dronken
Coca-Cola en Fanta! Onze maagjes begonnen ook stilaan te knorren en we zetten
onze weg verder naar de Markt. Al de hele week lieten de lekkere geuren van de
talrijke kraampjes ons niet onberoerd, dus nu wat het tijd om onze laatste
kronen op te maken. Tom at aardappeltjes met spek en Machteld at een pikant
worstje met brood. Best moe van al dat wandelen, nestelden we ons op een bankje
waar we mensen keken en een sudoku oplosten
Het einde van ons verblijf in Tsjechië naderde
met rasse schreden.. Een laatste krachtinspanning bracht ons via het hotel (om onze
bagage op te pikken) naar Dejvicka, waar we de bus naar de luchthaven namen. Al
goed dat we die ticketjes op voorhand gekocht hadden, want we hadden voor de
rest al ons geld opgemaakt.. Dat bekloegen we ons wel die laatste
wandelkilometers
In de luchthaven liepen we collegas Yafit en
Victor (die de ECPA hadden bezocht) tegen het lijf, alsook Ephraim en zijn
vrouw Lydia. Ephraim keerde echter niet met ons terug naar Israël, maar hij
vertrok weer naar de VS voor de laatste 4 maanden van zijn sabbatjaar. We
vlogen met El Al, de Israëlische luchtvaartmaatschappij, die veiligheid HEEL
HOOG in het vaandel draagt. Volgens Lydia betekent El Al Every Landing Always
Late.. Haha! Maar wij werden dus ondervraagd, de valieskes die we op de
conferentie hadden gekregen werden grondig nagekeken.. Alles wat we vertelden
was weer heel leuk en interessant, maar in plaats van ons naar de ticketbalie
te sturen, werden we naar de security gestuurd, waar heel onze bagage overhoop
gehaald werd. Uiteraard vonden ze niets.. Na al die securitychecks, moesten we
ons nog haasten naar de gate!
Op het vliegtuig kregen we een lekker broodje
en een pastasalade aangeboden, en toen was het dutjestijd.. Rond 4u landden we
weer in het vertrouwde Tel Aviv, waar de securitychecks verbazend vlot
verliepen! Het meisje dat ons het land liet binnengaan, benadrukte wel dat Tom
zijn visum moet vernieuwen (het vervalt in augustus).. Toch vriendelijk van
haar!
Uitgeteld gingen we op zoek naar de uurregeling
van de trein. Oef, er vertrok er eentje over 5 minuten! Na zon anderhalf uur
kwamen we aan in Haifa, waar we weer op zoek moesten, deze keer naar een bus..
Gelukkig rijden er elke 10 minuten bussen naar Nazareth en maken die een
tussenstop in Ramat Yishay. Om half 8 doken we eindelijk bed in.. Werken was niet meer voor vandaag
Na de slotceremonie pakten we onze koffers en
verhuisden we naar een goedkoper hotelletje, midden in het centrum van Praag.
Het Little Town Hotel werd onze nieuwe thuis voor de komende 3 nachten. We
sliepen in een dorm met nog 8 anderen. Maar het was wel de mooiste, grootste,
properste, dorm ooit! De kamer was in 3 gedeeld, in 2 delen stonden
stapelbedden en in 1 deel was er een kleine keuken. En dan was er natuurlijk
ook nog een badkamer, die naar dormnormen erg groot en comfortabel was!
We aten een hamburger van een standje voor ons
hotel en baanden ons een weg naar de Nieuwe Stad, voor de derde dag op rij.
Deze keer slaagden we er ook effectief in om iets van dit deel van de stad te
zien Kerken, het Dansende Huis, de Lucerna passage, bekende gebouwen, We staken de Vlatva
over om een hapje te eten in Kavakavakava in de Smichov-buurt. Daarna wandelden
we terug naar de Oude Stad, waar we de toren van het Stadhuis beklommen. Het
was erg grappig om te zien hoeveel mensen er samentroepen om het spektakel van
de astronomische klok (ieder uur op het uur) te kunnen zien! Na nog een lekker
pintje gedronken te hebben, doken we in onze dormbedden..
Vrijdagmorgen namen we om 10u de trein richting
Kutna Hora (ook de trein is heel goedkoop in Tsjechië!). We hadden met Gunel,
een collega van Tom, afgesproken om samen te reizen, maar ze kwam niet opdagen.
Dus we waren weer gezellig met zn tweetjes. Na een treinrit van een klein uur
kwamen we aan in Kutna Hora. Het historische stadscentrum van Kutna Hora staat
sinds 1995 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO, maar het spectaculairste dat
hier te zien is, is het ossuarium van Sedlec, met skeletten van duizenden
mensen die als decoratie in de kapel dienen. Het kerkhof werdimmers als heilige grond beschouwd omdat er
aarde van de Calvarieberg (Golgotha) werd uitgestrooid in de 13e
eeuw. Daardoor werd de begraafplaats een zeer begeerde laatste rustplaats. In
de 19e eeuw kreeg beeldhouwer Frantisek Rint de opdracht om het
ossuarium in te richten, waarvoor hij dus menselijke beenderen gebruikte.
Na
het zien van al die knoken, hadden we honger gekregen en we zetten onze weg dus
verder naar het stadscentrum (zon 2 km verder). Onderweg kwamen we Gunel
tegen! Ze had de afgesproken trein gemist.. We lunchten allemaal samen in Pivnice
Dačický, waar we een overheerlijk Tsjechisch gerecht opsmikkelden.
Verder
bezochten we nog de Sint-Barbarakerk (waarbij Machteld natuurlijk aan oma moest denken )
en de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal en
wandelden we door het oude stadscentrum. Omdat we geen zin hadden om de hele
weg terug naar het treinstation te lopen, besloten we op zoek te gaan naar het
kleine station in het centrum.
Een kort treinritje in een trein van wel 2
wagons bracht ons naar het grotere station, waar we een overstap maakten om
richting Praag te kunnen reizen. Omdat we laat geluncht hadden, waren we nog
niet echt hongerig. Daarom wilden we eerst nog wat van Praag zien alvorens te
gaan dineren. We bezochten de Church of the Most Sacred of Our Lord. Met zon naam moet dat toch wel iets
speciaals zijn eh! ;-) Het was wel een mooie kerk, maar op dat moment waren we
al wat verzadigd met de massa kerken van de voorbije dagen. Daarna liepen we
wat rond in de joodse wijk. Die vonden we ook maar weinig speciaal.. Dat komt
ervan als je in Israël woont zeker? ;-)
Daarna gingen we eten in een restaurantje dat
iemand aan Gunel had aangeraden: U Dvou Kocek (Two Cats). We wilden op
het terras gaan zitten, maar daar serveerden ze geen eten. Dus we gingen naar
binnen. We werden naar een tafel met een erg smerig tafellaken geleid. We
bestelden wat te eten en te drinken. Dat was best okee. Na het eten werd ons
een likeur van het huis aangeboden. Lekker! Maar toen vroegen we de rekening:
de likeur kostte ons elk 65 CZK (zon 2.5 euro)! En dan waren er nog extra
kosten voor bediening (1 euro) en voor de muziek (nog eens 1 euro) van een
accordeonspeler waar we uiteraard niet om gevraagd hadden! Wat een oplichters!
Hoe een kleine maaltijd toch duur kan uitdraaien.. We zijn ons bewust van
tippen in restaurants, dat gebeurt in Israël ook, maar 2 euro voor een kleine
maaltijd van 6 euro vonden we toch wel veel! En zeker in Tsjechië waar je voor
dat geld een liter bier kan drinken of iets kan eten aan een kraampje..
Maandagmorgen trokken we met zn tweetjes de
Oude Stad in. We namen wat meer tijd om de gebouwen op de Markt te bestuderen
en wandelden wat rond in de omgeving, op zoek naar kerken en speciale gebouwen.
We zagen ook een heleboel Aziatische bruiden!
s Middags registreerden we ons voor de conferentie
en lunchten we in de universiteitseetzaal. Daarna begonnen de openingsspeeches.
Behoorlijk saai!
Na 4 uur luisteren naar alle speeches, trokken
we terug naar de stad. We belandden in de Letna Beer Garden voor een lekkere
pizza en lekkere pintjes! Vanuit de Bier Garden heb je ook een uitstekend
uitzicht op het kasteel en de Oude Stad.
Toen het donker begon te worden, wandelden we
naar de Krizik-fontein. Bij/in/op de fontein vinden er s avonds verschillende
shows plaats. Wij woonden Shall We Dance bij, een show met muziek uit Dirty
Dancing, Grease, Flashdance, De show
is een mix van ballet, projecties van filmfragmenten op het water, muziek,
kleur en licht. De fontein is best groot en water spuit vanuit 100-en pijpen in
verschillende hoeken, op verschillende hoogtes, met dunne of dikke stralen,
op het ritme van de muziek. Best wel
mooi om een keer te zien!
Na de show voegden we ons bij Tom zijn
collegas die in de buurt van het hotel iets aan het drinken waren. Voor
Machteld de eerste keer dat ze Lilia en Gunel zag, wat een stress! Het was
een erg gezellige avond!
Dinsdag begon de conferentie dan echt! Wij
waren ingeschreven voor ECPLF, wat betekent: Europese Conferentie voor
Precision Livestock Farming. Tegelijk met ECPLF waren er ook andere
conferenties, namelijk EFITA (Europese Federatie voor Informatie Technologie in
de Landbouw) en ECPA (Europese Conferentie voor Precisie Landbouw). De ECPA
gaat voornamelijk over landbouwmachines en gewassen, dus niet echt spek voor
onze bek. Bij de EFITA waren er ook interessante presentaties over
landbouwhuisdieren. Maar uiteraard beleefden we het meeste plezier (=leerden we
het meest van) de ECPLF, met presentaties over koeien, varkens, kippen,
schapen, Het is erg interessant om te
horen waar andere onderzoekers zich mee bezighouden!
s Middags was er ook een postersessie, waar we
kennismaakten met een Belgische studente van UGent! We ontmoeten er ook enkele
bekende namen. We lezen dan wel veel papers, maar we konden nooit een gezicht
plakken op het gezicht achter de paper. Maar er waren een heleboel onderzoekers,
wiens papers wij al gelezen hebben, die we nu in levende lijve konden ontmoeten!
Ook helemaal geen omhooggevallen gedoe, maar eerder een familiaal gevoel, met
leuke, interessante gesprekken..
Na de conferentie trokken we naar de Nieuwe
Stad, samen met Liesbet (van UGent), Andres en Lilia (van het project van Tom).
We proefden van de echte Tsjechische keuken in een gezellig restaurantje.
Woensdag was het tijd voor onze presentaties.
Dat ging gepaard met veel zenuwen! In de voormiddag was Machteld aan de
beurt met Prof. Berckmans als chairman, en na de lunch en PhD-meeting mocht Tom
zijn zegje doen met Ilan als chairman. We brachten het er allebei best goed
vanaf, al moeten we blijkbaar nog wat oefenen op het beantwoorden van vragen
Maar het was leuk, we hebben er weer veel van geleerd en kijken al uit naar
de volgende keer ;-)
s Avonds ging iedereen die we kenden naar de
sociale avond van de conferentie. Wij hadden ons daar niet voor ingeschreven
aangezien we dat nogal duur vonden. Dus we trokken met ons tweetjes opnieuw
naar de Nieuwe Stad. Het plan was om iets kleins te eten en dan de stad nog wat
te verkennen, maar het weer had heel andere ideeën! Het begon ineens erg hard
te waaien, het werd erg donker, en net nadat de eerste dikke regendruppels
vielen, stormden we een restaurantje binnen. Ons romantisch dinertje werd
geregeld verstoord door hevige donderslagen en bliksemschichten en voor de
komende 2u zaten we vast op restaurant.. Rond 22u was weer wat rustiger en
aangezien het al laat begon te worden, besloten we terug naar het hotel te
gaan. Aangekomen in het metrostation zagen we brandweermannen aan het werk
wegens wateroverlast, waarop het metrostation dan ook gesloten werd..
Donderdagmorgen als eerste gaf Ilan zijn
presentatie, waarbij wij van de partij waren voor de morele steun De hele
voormiddag was nog interessant, net als de hele conferentie. Rond 13u begon de
slotceremonie, waarbij de volgende conferenties aangekondigd werden. Een beetje
teleurgesteld hoorden we dat de volgende ECPLF in 2013 in Leuven zal
plaatsvinden. Een pak saaier dus dan het prachtige Praag!
Met een uur vertraging landden
we zondagmorgen in Praag. Samen met Ilan en zijn vrouw Shuli namen we een taxi
naar het Wienna Galaxie hotel. (Eigenlijk hadden we gepland om de bus te nemen,
maar Ilan vindt openbaar vervoer verloren tijd, en sleepte ons dus mee de taxi
in). Na een taxirit van 20 minuten en 700 CZK waren we al in het
viersterrenhotel.
We kregen kamer 510
toegewezen, en na ons een beetje verfrist te hebben, besloten we direct de stad
in te trekken. In de hal van het hotel liepen we Stefano en Eduardo, collegas
van Tom, tegen het lijf. Samen met hen namen we de bus en de metro tot aan het
kasteel van Praag. We beklommen de trappen, struinden wat door de straatjes en
gingen voor een panoramisch uitzicht op de stad naar boven in de toren van de
St.-Vituskathedraal.
We aten een hapje en
dronken ons eerste Tjechische biertje. Of ja, een liter is niet meer echt een
bierTJE, maar het smaakte wel! Ook echt zot hoe goedkoop bier in Tsjechië is!
In Israël worden we immers niet echt verwend met bierprijzen van wel 6
euro voor een halve liter..
Nadat we onze buikjes weer
gevuld hadden, wandelden we door de gezellige straatjes naar het
Strahov-klooster, de John Lennon-wall vol graffiti, de Pis-sculptuur, we
bezochten de kerk met 'het kindje Jezus van Praag' en liepen en over de
Karelsbrug de drukke Oude Stad in. We dronken nog een pintje op de Markt en
keken o.a. naar de astronomische klok op de muren van het Stadhuis en de
Tyn-kerk.
Rond 18u namen we de bus
terug naar het hotel (dat in Suchdol gelegen was, zon 20 minuutjes met de bus)
zodat we op tijd waren voor de Hebreeuwse les om 19u! Na de les vielen we als
een blok in slaap..
Woensdag
werd Machteld opgepikt door Aharon en Gabriele, terwijl Tom op pad ging met
Ilan. Op het programma van Machteld stond een bezoek aan Afikim. De software op
haar computer was immers wat verouderd, en diende dus vervangen te worden door
een nieuwere versie. Maar omdat het trio Aharon, Gabriele en Machteld wat te
vroeg vertrokken was, reden we eerst een rondje rond de Kinneret (=Meer van
Galilea). Een goede kans tot sightseeing voor Gabriele. Hij is een Italiaanse
doctoraatsstudent, die gedurende 5 weken zijn onderzoek in Israël doet. Machteld haalde al haar geschiedkundige en
culturele kennis uit de kast, om Gabriele toch wat meer te kunnen vertellen
over Israël. De nieuwe software installeren duurde VEEL langer dan verwacht! s
Middags bezochten we de boerderij van Afikim, gingen we eten in de eetzaal van de kibbutz, reden we naar
Yardenit (=de doopplaats in de Jordaan) en naar de grens met Jordanië.
Afikim
Intussen
leerde Machteld ook wat meer over het werk van Gabriele. Rond 14u30 was de
computer eindelijk klaar! Dus toen was het tijd om naar Ramat Zevi te rijden
zodat Machteld data kon oppikken bij haar favoriete boer. Aharon en Gabriele
zetten Machteld af op kantoor, en reden zelf weer door naar Tel Aviv (waar
Aharon woont en Gabriele logeert).Machteld was helemaal uitgeput van deze nutteloze dag!
Wat Tom
intussen deed, weet ik niet helemaal precies Hij ging alleszins naar
verschillende boerderijen, o.a. naar een groot bedrijf waar zijn volgende
experimenten zullen plaatsvinden..
Oeh, en nog
groot nieuws: Machteld is dik geslaagd voor het examen over Intellectuele
Eigendomsrechten dat ze aflegde terwijl ze in België was!
Donderdagmorgen
vertrokken we in alle vroegte naar Bet Dagan. Samen met Ilan overliepen we onze
presentaties, die we later die dag zouden geven op de jaarlijkse meeting van de
Israëlische Landbouwingenieurs. Een andere mening erbij maakt het resultaat
immers vaak beter! Rond 8u30 vertrokken we dan naar het hoofdgebouw. We volgden
de openingsspeeches, maar verstonden er weer weinig van.. We besloten terug
naar de Agricultural Engineering-gebouwen aan de overkant van de grote weg te
lopen (een wandeling van zon 2 km die toch dik tegenvalt gezien de stekende
zon!). Maar eerst maakten we een ommetje langs Orna van de computerhelpdesk..
Ze was weer blij ons te zien en maakte nogmaals duidelijk dat ze ons vaker bij
haar thuis in Tel Aviv verwacht
In de
namiddag was het dan tijd voor onze presentaties op de conferentie.. Omdat de
meeste aanwezigen niet echt thuis waren in de landbouwhuisdierenwereld, maar
eerder in de landbouwmachines en gewassen, kregen we haast geen vragen. Maar
het was weer een goede oefening voor de grote, belangrijke conferentie in Praag
volgende week!
Tom aan het werk
Vrijdagmorgen
waren we weer vroeg wakker. Omdat Machteld een hele lijst met
nog-te-bezoeken-plaatsen heeft liggen, was het niet zo moeilijk om een
uitstapje te kiezen We reden naar Atlit via het Carmel-gebergte, waar we de
overblijfselen van de brand die er begin december woedde, nog konden
aanschouwen. Buiten de brandgebieden, is het er wel erg mooi! En groot! Voor
onze auto was de bergbeklimming een grote beproeving! Maar het ging uitstekend!
Atlit was in de jaren 30 en 40 een gevangenkamp
waar Joodse vluchtelingen, en later overlevenden van de Holocaust, werden
opgesloten om hen de toegang tot het toenmalige Palestina te verhinderen. The
Britse Autoriteiten, die de vele joden de toegang tot het land ontzegden,
handelden op vraag van de Arabieren om joodse immigratie te beperken.
Nu is het
kamp een museum en sinds 1987 een Nationale Erfgoed Site. We werden er
vriendelijk onthaald. Normaal moet je reserveren, en de meeste mensen die hier
komen, zijn joden die met eigen ogen willen aanschouwen hoe hun ouders,
grootouders, overgrootouders behandeld werden in hun zoektocht naar het
Heilige Land. Maar wij mochten binnen zonder reservatie. We kregen een
plannetje dat ons langs de barakken, de ontsmettingsruimte en de douches
leidde. We leerden dat mannen en vrouwen van elkaar gescheiden werden. Ze
werden ook bespoten met DDT en moesten zich ontkleden. Sommige gedetineerden
bleven tot 23 maanden in het kamp! Na onze tour kregen we nog een film te zien
over hoe de Palmach een 200-tal mensen uit het Atlit-kamp bevrijdde. De Palmach
was een eenheid van de Haganah, het geheime leger van de joodse gemeenschap in
de periode van het Britse Mandaat van Palestina. De bevrijding was het idee van
Yitzhak Rabin, die later eerste minister werd (en in 1995 vermoord werd).
Na ons
bezoek aan het museum (dat niet zo lang duurde aangezien het best een klein
museum is), reden we door naar HaBonim. Dit strand is bekroond tot beste strand
van Israël! (En als we teruggaan in onze herinnering: in onze eerste week in
Israël waren we hier ook al, samen met Ilan). Als je de hobbelweg ernaartoe
buiten beschouwing laat, is dit ook wel waar! Er ligt mooi wit zand, het water
is er even blauw als overal, het is er heel rustig, je kan er wandelen in de
duinen, We speelden matkot en zwommen tussen de kwallen en een paar uur later
keerden we roodverbrand terug naar huis.
s Avonds
gingen we eten in de Barbarossa. Naast een leuk café om uit te gaan, is het
eten er ook voortreffelijk! En hun Happy Hours maken de prijs ook erg schappelijk!
(Het was niet echt de bedoeling om op restaurant te gaan, maar het etentje bij
huisbaas Moti werd ineens weer uitgesteld wegens een Bar Mitswa en omdat we op
dit etentje gerekend hadden, lag onze frigo er ook maar weinig gevuld bij..)
Zaterdag
troffen we de laatste voorbereidingen voor onze trip naar Praag. Koffers werden
gepakt, presentaties aangepast en geoefend, het huis werd onder handen genomen,
er werd nog even met de ouders geskypet, en we doken vroeg onder de lakens,
want om 1u45 werden we al bij Ilan verwacht zodat we samen naar de luchthaven
konden rijden..
Deze werkweek staat bijna volledig in het teken van de conferentie van volgende week. We moeten onze presentatie voorbereiden, net als sommige meetings voorbereiden. Op deze conferentie wordt er van ons beide verwacht dat we er een presentatie geven. Machteld heeft vorige week al een generale repetitie gehad in Jeruzalem, maar voor Tom wordt het zijn vuurdoop. Het beloofd dus best wel spannend te worden!
Maandag zijn we ook een nieuwe kodak gaan kopen. De kodak van Machteld heeft het namelijk begeven (de lens opent niet meer, waarschijnlijk zit er zand tussen :-s). En aangezien we hier geen garantie hebben op die kodak, en de herstelling zowiezo al veel geld zou kosten, hebben we besloten om een nieuwe camera te kopen. Nu kunnen we er dus weer even tegen, zeker met een bezoek aan Praag in het vooruitzicht! Door de stukken aan onze camera, hebben we dus ook niet veel foto's getrokken de laatste tijd. Maar daar komt hopelijk verandering in.
Maandag was Ali ook weer op het werk. Vorige week was hij afwezig omdat zijn zoon terugkwam van Moldavie. Die studeert daar geneeskunde, en kwam nu de familie nog eens bezoeken. Op zondag had Ali een groot trouwfeest: zijn dochter trouwde immers. En hij was apetrots! Het huwelijk is wel een beetje vreemd voor ons, aangezien zij nog maar 17 jaar is, en ze nu getrouwd is met haar neef. Wat voor ons ook vreemd is, is dat zij nu altijd thuis gaat blijven om het huishouden te doen ed. Dat kunnen wij ons moeilijk voorstellen om al van uw 17de thuis te blijven. Maar dat is een andere cultuur als de onze. Ook de mensen op het werk vinden het vreemd dat Ali, de vader van het 17 jarige meisje, instemt met het huwelijk...
Dinsdag werden we ook even uit ons kantoor gezet. Ze kwamen namelijk de golfplaten op ons kantoortje vervangen, omdat er asbest in zou zitten. Ze hebben er nu de golfplaten afgehaald, en komen er komende donderdag nieuwe opleggen. Gelukkig was er vandaag weer een veilingdag bij ons op de campus, zodat we onze tijd toch konden doden. Het was weer een drukke bedoening op de veiling. Er werden deze keer dan ook veel dieren verkocht. We hebben even de veiling meegevolgd (zonder mee te bieden ), en het hoogste bod dat wij hoorden lag op 20300 NIS, wat ongeveer uitkomt op 4100 euro voor een stier. Blijkbaar is er in het noorden van Israel ook een haard van Mond- en KlauwZeer (MKZ). Daardoor werden alle bezoekers van de veiling aan de ingang tegengehouden, en werden hun auto's gedesinfecteerd. Maar natuurlijk had niet iedereen dat begrepen, en dus waren er enkelingen die door de security wilden rijden. Volgens ons waren er ook extra security mensen ingehuurd om de mensen tegen te houden en ze te desinfecteren. Er was zo dus een auto die door wilde rijden, maar de security sprong voor de auto, en ze haalden allemaal hun pistool uit hun broek. Dat was best wel grellig om te zien :-s
Zo nu nog een paar daagjes werken, en dan op naar Praag!
In het weekend hebben we het rustig gehouden. We zijn zelfs nog een halve dag gaan werken! In de namiddag zijn we dan naar het strand in Haifa gereden. We wilden er een frisse duik nemen, maar de golven waren een wel een echte spelbreker. We zijn wel in het water geweest, maar de woeste golven maakten aangenaam dobberen onmogelijk. Het wilde water zorgde ook dat er veel stenen op het strand lagen, dus in en uit het water komen was behoorlijk pijnlijk :-s We zijn dan maar gewoon op het strand gaan liggen, en hebben een boekje gelezen of sudoku's opgelost.
Op het strand werden we ook weer geconfronteerd met de luiheid van de mensen hier. Om de 50m staat er een vuilbak, maar er zijn maar enkelingen die die ook daadwerkelijk gebruiken. Dan komen ze eten op het strand, en als ze gedaan hebben, zetten de lege doosjes naast hun neer, en vertrekken ze gewoon. Er lopen dan wel kinderen rond die afval komen ruimen, maar die rapen enkel de lege flessen op. Papier, plastic folies ed blijft allemaal liggen. Wat ze dan wel een doen is er met een tractor en cultivator over het strand rijden, zodat de rotzooi ondergewerkt wordt En dan lopen er ook nog enkele honden rond die met elkaar zitten te spelen, en ondertussen tegen de parasollekes zitten te pissen. En niemand die die beesten iets in de weg legt. Maar goed dat het water zo aangenaam is, en het klimaat er iets aangenamer is door de wind, zodat we toch telkens blijven terugkeren naar het strand
Vrijdagavond waren we normaal gezien uitgenodigd op het Shabbat-diner van Moti, onze huisbaas, maar toen we gingen vragen hoe laat we precies verwacht werden, excuseerde hij zich. Hij was het totaal vergeten, en nu was zijn vrouw ook niet thuis, dus moest em zelf ook kin kloppen denken we We hebben dan maar een pizza in de oven gezet, en die samen opgepeuzeld.
Zaterdag lasten we een extra lome dag in. Machteld had toch nog de kracht gevonden om naar de bakker te rijden om er heerlijke broodjes te halen voor het ontbijt. In de namiddag zijn we wat gaan kuieren in het dorp (zo hebben we nu, na 10 maanden, een pizzeria ontdekt op 200m van ons huis ). We kwamen uiteindelijk via een lus door het naburige dorp terug thuis aan, en daar plantten we onszelf in de schommelstoel van Moti met een boekje. Moti heeft dus bij ons thuis een paar tuinstoelen en een tafel buiten staan, en daarbij staat ook een grote 3-persoons schommelstoel. Echt heerlijk om u daar in de schaduw in neer te nestelen, en ondertussen een boekje te lezen...
Doordat er vorige week een conferentie in Jeruzalem gepland stond, was Ephraim ook nog eens in het land. Hij kwam natuurlijk voornamelijk voor deze conferentie terug, maar hij was toch ook wel blij om ons terug te zien. En het deed ons ook best deugd om hem weer eens in levende lijve te zien recht voor onze neus, en niet op een of ander computerscherm. Maar nu hij terug was, moesten we hem ook weer updaten. Zo kwam hij ons op zondagmorgen bezoeken in Newe Ya'ar, onze campus in het noorden. Hij luisterde geboeid naar onze vorderingen van de laatste weken, en gaf natuurlijk ook weer enkele nuttige tips en invalhoeken om ons werk verder te zetten.
Maandag was het dan onze beurt om hem te bezoeken in zijn kantoor in Bet Dagan. Dat betekende dus weer vroeg opstaan voor ons. En dat zal nooit echt wennen, maar nu met de hitte door de dag, maakt vroeg opstaan wel meer aangenamer door de koelte van de ochtendstond. We kwamen al om 06.45u aan, en waren denk ik, een van de eersten op de campus. Van Ephraim was er dus nog geen spoor. Maar geen getreur, want om 07.30u hadden we een afspraak met Na'ama, de PR-verantwoordelijke van de ARO. Zij wilde wel eens weten wat ons naar Israel bracht, en wat wij zoal van het land en de cultuur vonden. Vol interesse volgde ze ons verhaal, en ijverig tikte ze alles op haar computer. Voor ons was het ook nog eens leuk om de afgelopen 10 maanden nog eens te overlopen. Vooral de vraag van "Wat vinden jullie nu van het land?" komt vaker terug, en deze beantwoorden we dan ook vaak met de volgende punten:
- De mensen zijn erg doelgericht in hun doen en laten. Dat maakt hen een beetje egoistisch en ongeduldig.
- Het verkeer is een echte hel. Het is ieder voor zich en de wet van de sterkste. Wegmarkeringen woren hier vaak ook maar geinterpreteerd als richtlijnen...
- Maar toch, als je een probleem hebt met bv je auto, stoppen er direct mensen om je te helpen. We hebben dat zelf nu al een paar keer meegemaakt, en kunnen dit dus zeker beamen!
- Maar vuil dat het hier is! De wegberm is hier een echte stortplaats! En hondenstront vindt ge hier ook op elk trottoir...
- En dan natuurlijk het klimaat eh, dat is ook een hele aanpassing voor ons. 6 maand regen, gevolgd door 6 maand zon, dat is totaal iets anders als elke week een ander seizoen als in Belgie.
Maarja, Na'ama was dus vooral geinteresseerd in ons prive-leven, en niet zozeer in ons werk. Dit verbaasde Ilan toch wel heel sterk.
Na'ama zou ons verhaal in een mooie tekst gieten, en dan zou ze dat aanbrengen bij lokale magazines en dagbladen. Wie weet worden we dus nog wel beroemd in Israel!: -)
Na dit interview zetten we ons werk verder, en volgde er oa nog een skype meeting met de promotoren van Tom zijn doctoraat.
Zaterdag wandelden we helemaal naar het Israel
Museum. Omdat het Shabbat was reden er geen bussen. Het was wel een
interessante wandeling waarbij we delen van de stad zagen waar normaal niet
zoveel toeristen komen. En we zagen ook veel orthodoxe joden van verschillende
stromingen.
Het Israel Museum is helemaal vernieuwd en het
is gigantisch! Het is vooral bekend omdat de Dode Zee-rollen er bewaard worden.
Deze rollen zijn de oudste Bijbelteksten ooit gevonden (in 1947 in Qumran). Ze
dateren uit een periode van ca. 250 voor Christus tot ca. 50 na Christus. De
Dode Zee-rollen omvatten een collectie handschriften van meer dan 900
documenten, waaronder 200 handschriften van de Hebreeuwse Bijbel (het Oude
Testament). De handschriften zijn erg belangrijk omdat ze één van de weinige
geschreven bronnen zijn over de joodse cultuur van 2000 jaar geleden. (Hier
mogen ook geen fotos gemaakt worden..)
Na het bezoek aan het museum wandelden we op
ons gemakje (in de blakende zon) naar de Oude Stad. We aten een hapje in een
Armeens restaurant. Dat was een ervaring op zich! Van de buitenkant zag het restaurant
er eerder uit als een antiekzaak.. (En als het geen Shabbat was geweest waren
we er ongetwijfeld nooit binnengegaan..) We liepen een trapje naar beneden en
zagen dat het hele restaurant ook volgestouwd was met kitsch.
Daarna besloten we naar Mt. Zion te gaan om de
Church of the Dormition te bezoeken. Men gelooft dat dit de plaats is waar de
maagd Maria stierf. We gingen ook op zoek naar het graf van Oscar Schindler (wat
we niet vonden omdat het kerkhof gesloten was wegens, jawel, Shabbat).
Na een laatste maaltijd bij de Italiaan vertrokken
we richting Hostel zodat we op tijd bij de bus zouden zijn.
Opeens hoorden we veel geroep en nieuwsgierig
als we zijn, gingen we het spektakel van dichterbij bekijken. We keken onze
ogen uit! Een hele bende orthodoxe joden van alle generaties stonden midden op
een kruispunt terwijl de politie hen aan de kant probeerde te duwen. Maar 5
politiemensen kunnen natuurlijk niet veel beginnen tegen 200 betogers. We
snapten niet goed waarom ze aan het protesteren waren, dus we vroegen het aan
een omstaander. Zij vertelde ons dat de orthodoxen aan het protesteren waren
tegen transport op Shabbat. En met dat ze het zei, sprong er een orthodoxe jood
voor een bus, helemaal klaar om overreden te worden!Het meisje zei dat de Shabbat wat lang begon
te duren voor de orthodoxe joden, die immers de hele Shabbat niets mogen doen.
Zelfs het lichtknopje aanduwen mag niet! Dus een beetje uit verveling beginnen
ze dan te protesteren..En natuurlijk
ook uit overtuiging voor de Shabbat.. In de buurt van de plaats waar de
demonstratie plaatsvond, wonen blijkbaar veel orthodoxe joden. En het maakt
voor hen niet uit welk geloof iemand anders heeft, iedereen moet zich maar
houden aan het rijverbod op Shabbat.. Deze ervaring zal ons zeker bijblijven!
Nadat we onze spullen in het Hostel hadden
opgepikt, liepen we richting Centraal Bus Station. We waren goed op tijd
vertrokken zodat we op ons gemak konden zoeken waar onze bus zou vertrekken en
zodat we nog busticketjes konden kopen.. Dachten we! Bij aankomst aan het
busstation bleek immers dat dit gesloten was tot de Shabbat gedaan was! Dus we
moesten 45 min buiten wachten en ons uiteindelijk keihard haasten om nog op
tijd bij de bus te zijn.. Maar opgelucht en uitgeteld stapten we op de bus, die
ons na anderhalf uur weer in Yoqneam afzette.
Ons autootje had de overnachtingen in Yoqneam
helaas niet zonder kleerscheuren overleefd.. De rechterspiegel is afgebroken
Er lijkt de laatste tijd precies altijd wat te gebeuren als we zijn
weggeweest: een kapotte waterpomp, een uitgevallen frigo, nu de spiegel.. We
zijn al benieuwd naar wat ons te wachten zal staan in juli (wanneer we een
week naar Praag gaan om er een conferentie bij te wonen)!
Maar het was een leuk weekend! Jeruzalem heeft
veel te bieden en we gaan er zeker nog terug naartoe, ook als vertrekpunt om de
Westbank te bezoeken (Bethlehem, Ramallah, Hebron, Jericho, ).
We hebben zelf geen mening over deze ingewikkelde situatie. De foto
dient maar als illustratie van de spanningen die je overal in de stad voelt.
Vrijdag sliepen we lekker uit, met dank aan de oordopjes
die het straatgeluid uitstekend tegenhouden! Na een stevig ontbijt in het
Hostel wandelden we via Oost-Jeruzalem naar de Olijfberg. We bezochten de tuin
en kerk van Gethsemane (waar Jezus aan de Romeinen werd overgeleverd) en
stapten helemaal de berg op via het gigantische joodse kerkhof om een magnifiek
uitzicht op de stad te kunnen bewonderen. Op het kerkhof zijn er zon 150 000
graven en het is het oudste continu gebruikte kerkhof ter wereld. De reden
waarom de Olijfberg zon populaire begraafplaats is omdat het volgens het
Bijbelboek Zacharia de plaats is waar God zal beginnen met het tot leven wekken
van alle overledenen aan het einde der tijden. Hier begraven liggen zorgt dus
dat je vooraan in de rij staat.. Er
staan ook nog een heleboel andere kerken op plaatsen waarop veel Bijbelse gebeurtenissen
zich hebben afgespeeld. Helaas waren alle overige kerken gesloten omdat het
intussen middag was, en alles sluit tussen 12 en 15u.
We wandelden achter hordes moslims de Oude Stad
weer in via de Lions Gate. Deze poort ligt dichtbij de Al Aqsa-moskee en in de
hele buurt was het drummen geblazen met het vrijdaggebed in het vooruitzicht.
We gingen een hapje eten bij Pizza Basti, alvorens we de Via Dolorosa
bewandelden.
We volgden de tocht van Jezus met zijn kruis,
van de kerk waar hij veroordeeld werd tot de Heilige Graf-kerk, die staat op de
plaats waar Golgotha (de kruisiging) en het graf van Jezus zouden zijn geweest.
Haha
We ontdekten ook dat het erg gemakkelijk is om verloren te lopen. Zo liepen wij
door een straatje met de ene slager naast de andere, de hele straat lag vol
bloed, er hingen opengesneden beesten en ze waren net koppen uit een kar aan
het tasten.. Niet voor gevoelige kijkers!
Daarna aten we een yoghurtijsje en gingen we
terug naar het Hostel voor een verfrissende douche. s Avonds namen we deel aan
de Shabbat-maaltijd die in het Hostel georganiseerd werd. Om 19u begonnen de
voorbereidingen voor de maaltijd. Onze taak bestond uit het schillen van
patatten en het schikken van een salade op een enorme schotel. Intussen
babbelden we met andere gasten van het Hostel. Er was een Amerikaanse jongen
die vrijwilligerswerk deed in Palestina en er waren een aantal joodse
Amerikaanse jongens die vrijwilligerswerk deden in het leger. Ze vonden België
heel cool (Beer, chocolat and waffles). Rond 21u was er een kleine
Shabbat-viering en ineens haalden alle joodse jongeren hun kippa boven en waren
ze heel serieus en hevig aan t zingen. Degenen die hun kippa vergeten waren
hielden hun hand op hun hoofd omdat ze zich anders zo naakt voelden.. Na de
viering konden we (eindelijk) aan de maaltijd en pintjes (aan halve prijs
wegens happy hour) beginnen. Het was een gezellige avond!
We verbleven in het Abraham Hostel, gelegen
tussen het Centraal Bus Station en de Oude Stad. Nadat we onze spullen gedropt
hadden, wandelden we naar de Oude Stad. We struinden door de wirwar van
straatjes, bezochten de Kamer van het Laatste Avondmaal en de graftombe van
Koning David.
Daarna aten we een hapje in de Black Burger. s
Avonds was het de laatste avond van de Lichtweek. We volgden de blauwe route
doorheen de stad en zagen echt fantastische licht-meesterwerkjes verspreid door
de hele stad! Onderweg zagen we ook de Klaagmuur en werd ons al een eerste
uitzicht op de gouden koepel van de Dome of the Rock (de Rotskoepel) gegund.
Donderdagmorgen deden we onze inkopen voor de
middagpicknick in de Mahane Yehuda Market. Op deze overdekte markt staan zon
250 marktkramers. Ze verkopen vers fruit en groenten, brood/pita/ , vlees, vis,
kazen, noten, zaden, kruiden, wijn, kleding en schoenen, huishoudmateriaal,
Tussen en rond de kraampjes zijn ook heel wat falafel- en shawarmastandjes,
cafeetjes, Echt een feest voor de zintuigen! We kochten er lekkere kersen en
pitas.
Daarna namen we de bus naar Yad Vashem, het
Holocaustmuseum. Het is een heel groot museum, waarbij men tracht (en erin
slaagt) om de slachtoffers een gezicht en naam te geven.
We wandelden eerst een stukje door de tuin voor
de rechtvaardigen onder de volkeren. Dit park is gewijd aan niet-joden die joden
gered hebben van de vervolging (Zoals bijvoorbeeld Oscar Schindler).
Daarna gingen we naar het museum zelf. De
informatie in het museum is echt overweldigend en ook erg aangrijpend. We
brachten er zon 7 uur door! We liepen nog even langs de Hal van de Namen.
Dit is een archief met duizenden mappen waarin allerlei gegevens over de
Holocaustslachtoffers worden opgeslagen. In de Childrens Memorial worden de
namen, leeftijden en geboortelanden afgeroepen van vermoorde kinderen in de
Holocaust. Het is een donkere en somber ruimte waarin de indruk van een
sterrenhemel gecreeerd wordt. (Fotos nemen is verboden, en aangezien we nog
geen echte Israeli zijn hebben we er dan ook geen bij Israeli dienen regels
immers slechts als suggestie))
Na dit aangrijpend museumbezoek namen we de bus
terug naar het Hostel. We aten een lekkere pasta bij Al Dente alvorens de
uitgaansbuurt te gaan verkennen. We strandden bij de Kings Bar, waar we bediend
werden door een blonde Nederlandse.. Ze zitten overal eh
Woensdagmorgen namen we om 6u13 de bus naar
Jeruzalem, samen met onze collega Sarah. Rond 8u arriveerden we en Ala en Ariel
dirigeerden ons per telefoon in de richting van Hotel Ramada. In dit hotel zou
immers de Cattle Science Conference plaatsvinden. Dit is een kleine
conferentie, maar wel uitermate gespecialiseerd. Alle aanwezigen zijn nauw
betrokken bij de melkveehouderij, met zowel onderzoekers, bedrijven als boeren.
Na snel een yoghurtje binnen gelepeld te hebben, gingen we naar de eerste
presentatie van de dag luisteren. Dat was Ilan, onze begeleider. We snapten er
weer niet veel van, maar we waren er dan toch voor de morele steun Daarna
gingen we naar Ariel luisteren. Ariel is een collega en ook baas van het kleine
department waar we werken. Hij had ook een paar Engelstalige slides, dus de
boodschap kregen we wel mee.. Daarna maakten we een toertje door de
exhibitieruimte, waar verschillende bedrijven hun producten en diensten tentoon
stelden. We liepen er zelfs wat oude bekenden tegen het lijf!
Een boer die opmerkte dat onze naamkaartjes
niet in het Hebreeuws waren, kwam ook even nieuwsgierigen.. Ofja, netwerken
noemen ze dat eh De boer zijn vrouw is een Nederlandse en hij groette
Machteld dan ook met Dag lieverd.. Haha! We vertelden hem dat Machteld ook
een presentatie zou geven later die dag, en hij kwam zelfs luisteren!
We liepen ook Aharon, de technieker, tegen het
lijf. Aangezien Tom met ons koffer-met-kleren-voor-drie-dagen aan t zeulen was,
stelde Aharon voor om het koffer in zijn kamer te zetten. Wat een vent, die
Aharon!
Daarna pikten we nog enkele presentaties mee
over klauwgezondheid. De 2 veeartsen van deze presentaties praten ook
Nederlands. 1 van hen kenden we al. Hij gaf ons immerse een tijdje geleden les
over kreupelheidsscores. Hij had Nederlands geleerd door in Utrecht te
studeren, net zoals 17 % van de Israelische veeartsen! De andere was een
Israelische Nederlander of een Nederlandse Israelier.. Hij heet Van Straten,
dus dat verklaart
De middagpauze was ook nog een hele soap! Om
een of andere reden hadden we geen eetbonnetjes gekregen.. Wel een
koffiebonnetje en een taartbonnetje.. Maar Ariel sprak zijn contacten aan,
waardoor ook wij niet op onze honger moesten blijven zitten.. Even later konden
wij ook aanschuiven aan het buffet..
Na het middagmaal was het tijd voor het
hoogtepunt van de dag: de presentatie van Machteld. Met nodige stress (gepaard
gaande met herhaaldelijk toiletbezoek) en na het uittesten van de technische
snufjes, was Machteld om 14u30 helemaal klaar voor haar presentatie. De zaal
zat best vol! En ook alle collegas kwamen luisteren! Na een
knikkende-knieen-start voelde ze zich al snel meer op haar gemak en gaf ze
rustig (echt waar!) haar uiteenzetting. De vragen achteraf bleven uit, maar er
volgden wel enkele interessante suggesties! Ze werd ook gefotografeerd door de
plaatselijke Boer & Tuinder. Een presenterende vrouw blijkt nogal een
rariteit te zijn Na de complimentjes in ontvangst genomen te hebben (;-)),
dronken we een paar pintjes in de exhibitieruimte, we pikten onze koffer weer
op en zetten mars naar het hostel voor de komende 3 nachten en dagen.
Machteld aan het werk en het was precies interessant ;-) en een van
de suggesties
Morgenvroeg vertrekken we naar Jeruzalem! Eindelijk! Het begon echt een beetje beschamend te worden dat we er nog niet geweest zijn aangezien IEDEREEN dat keer op keer vraagt.. Maar morgen gaan we dus! Morgenmiddag zal Machteld een presentatie geven op de jaarlijkse Cattle Science conferentie (in Jeruzalem dus) over het liggedrag van gezonde melkkoeien. We nemen de rechtstreekse bus in Yoqneam en gaan proberen om 8u in Jeruzalem te zijn zodat we de presentatie van Ilan om 8u30 niet missen. (Ons Hebreeuws is nog steeds niet goed genoeg om alles te kunnen volgen, maar we doen het voor de morele steun eh ) De meeste van onze collega's zijn vandaag al vertrokken aangezien de conferentie 3 dagen duurt, maar wij gaan dus alleen morgen naar de conferentie, maar dan nog 3 dagen naar Jeruzalem ook.. Het hostel is geboekt! Tot na t weekend met een uitgebreide update!
De maansverduistering was ook hier in Israel goed te zien!
Donderdagnacht kwam Tom ook terug van België. Omdat we de trein net gemist hadden, en omdat Tom zn buikje begon te knorren, aten we een hapje in de luchthaven. Om 1u konden we dan toch een trein nemen naar Binyamina, waar ons vertrouwde autootje braaf aan t wachten was. Vrijdagmorgen bleven we lekker lang in bed liggen. Dat is: naarIsraëlische normen, want in België was het pas 8u30
Daarna reden we naar Nesher, waar Tom een fancy zonnebril kocht. Het warme weer lokte ons naar het strand in Haifa, waar we de rest van de dag doorbrachten met zwemmen, luieren, boekjes lezen, sudokus oplossen, matkotten,
s Avonds deden we nog een terrasje en keken we een (vers uit België meegebracht) filmpje.
Zaterdag wandelden we naar het werk. Het internet op ons appartement werkt immers niet omdat de modem kapot is door een stroompanne vorige week. Op onze terugweg kwamen we ineens 2 koeien tegen. We hadden geen idee waar ze vandaan kwamen en besloten ze maar in de wei bij de kalveren te jagen. Blijkbaar waren de kalfjes net vandaag weggehaald van bij hun mamas en waren de mamas op zoek gegaan naar hun kleintjes..De kalfjes waren dus maar wat blij hun mama weer te zien!
In de Leggenda aten we een lekker ijsje en daarna kuierden we op ons gemak weer naar huis. Machteld besloot nog eens extra te gaan zweten in de fitness, terwijl Tom genoot van Tom-tijd met een spelletje.
Een nieuwe huisbewoner!
We sloten het weekend af met een lekker Belgisch biertje: Kriek voor Machteld en Duvel voor Tom!
Ik (Machteld) keerde zondagavond terug naar Israel na 3 weken vakantie in Belgie. Die vakantie stond helemaal volgepropt met studeren en examen afleggen, afspraken aan de universiteit met promotors en professoren, leren over statistiek, Er bleef ook nog wat tijd over voor familiebezoekjes, house-warming-partys, avondjes uit, En uiteraard ook om ijsjes te scheppen en koeien te melken
Na een vlucht van zon 4,5 uur een heel leesboek later landde ik weer in Ben Gurion Airport. De paspoortcontrole ging heel snel, mede ook door de vermoeidheid van de securityman.. Met een groot groen koffer was ik opvallend genoeg zodat taxichauffeur Moshe me er direct uit kon pikken. Ilan had namelijk een taxi voor me geregeld.. T idee dat k in de luchthaven zou overnachten en zou wachten tot de treinen en bussen weer reden, vond hij precies niet zo aangenaam. De taxi was echt wel grote luxe: geen gezeul met mn groot groen koffer, want Moshe sleepte het de auto in en zelfs helemaal tot boven in ons appartement! En na nog geen anderhalf uur was k al thuis!
K werd begroet door 2 dikke kevers.. Nadere inspectie van ons appartement, dat intussen toch al dik 2 weken leegstond, bracht nog wat verrassingen met zich mee.. De koelkast met diepvries was uitgevallen, waardoor alles wat er nog in lag ontdooid was en alles onder de schimmel stond.. De stank was niet te harden! Rendac is er niets tegen! Zelfs de warme tuinbonen in de Noliko waren peanuts in vergelijking met wat ik nu rook.. K heb maar direct alles uitgeladen en in een grote vuilzak gestopt.. Bah, eigenlijk is het toch maar bedenkelijk eten wat we normaal in onze mond stoppen!
Maandagmorgen begon k terug te werken. Heel leuk om de collegas weer te zien.. En de blijheid was wederzijds, al lag dat mss meer aan de meegebrachte chocolade en pralines T werd een lange werkdag, want het idee dat k de frigo s avonds moest schoonmaken deed me kokhalzen. Maar Ilan zei: Zo is het leven, en daar heb ik een vrouw voor... Grr!
Ilan is trouwens net terug van Thailand, wat hij ons sterk aanbeveelt NA ons doctoraat Hij was s morgens zijn huis uit kunnen glippen voordat iedereen wakker werd, hij leeft precies echt onder het motto: een dag niet gewerkt, is een dag niet geleefd!
Met de plastieken handschoentjes die ik speciaal in de winkel was gaan halen (en een oud T-shirt van Tom) ging ik aan de slag met de frigo. Dik 2 uur later had k hem uitgeschrobt met dreft, nagespoeld met azijn, alle rekjes en lades grondig uitgewassen.. Ik begon zelfs te wennen aan de geur! Want stinken doet het nog steeds.. Vanavond kuisactie 2..
DUS: les die ik leerde: k vertrek nooit nog zonder de koelkast en diepvries leeg te eten en uit te trekken!
Trouwens.. Gisteren regende het! De mensen dansten op straat! En t was best een flinke bui!
De zomer is ook bezig, t is toch dik 30 graden schat ik! s Morgens rond half 8 als k de slaapkamervenster openzet, is de zon echt al volop aan t schijnen! Op t werk heb k nog wel een truitje nodig aangezien mijn collegas SUPERfans zijn van de airco..
En intussen tel ik de dagen af tot Tom ook naar huis komt..
Gisteren hadden we weer een drukke dag voor de boeg staan. We trokken weer richting Bet Dagan, naar de hoofdcampus van het instituut. Ziehier het verloop van onze dag:
05.00wekker - opstaan - ontbijten
05.30vertrek naar Ilan (hij wil graag vóór de file vertrekken :-s)
05.45samen met Ilan richting Bet Dagan. (We rijden liever met Ilan mee als zelf te rijden)
06.45geen file deze keer, dus na een uurtje rijden komen we aan
07.00 Thee/koffie drinken, en dan beginnen te werken. Vandaag zitten we ook weer in het kantoor van Ephraim
08.30Machteld brengt (samen met Ilan) computer binnen bij ICT-afdeling om pc-probleempje op te lossen
09.00meeting Machteld: ze wordt ingeschakeld in de organisatie van een conferentie
10.00meeting Tom: bespreking van zijn laatste resultaten
11.50Aharon (technieker; de man die van alle markten thuis is!) tegen het lijf lopen in de gang
12.00terug aan ons eigen werk verder zetten op kantoor
12.45Ilan komt ons oppikken voor de lunch in de refter van het instituut. Daar ontmoeten we ook Yitzhak Simeon, de gids toen we met de Thai zijn meegereisd
13.15bezoek aan Orna van de ICT-helpdesk, en oppikken (gemaakte) pc
13.50terug aan het werk op Ephraim's kantoor
16.30Tom: start meeting met Sharon, een Israelische studente, voor hulp met experimenten
17.00Machteld: skype-meeting met Ephraim
17.30Machteld zet werk terug verder, Tom is nog steeds in meeting
19.00mensen komen vragen of we nog lang gaan blijven, en of ze de gangdeur mogen sluiten. Helaas moeten we toestemmen op het eerste
20.00afsluiten van meeting Tom
20.30vertrek richting huis (eerst brengt Ilan ons naar zijn thuis, en dan onze auto oppikken en verder naar huis rijden)
22.00thuis aangekomen
22.10koude pastasalade eten die Machteld eergisteren al had voorbereid
Woehoew, donderdag 12 mei, Tom was jarig!
Hieperdepiep! Lang zal hij leven! 2 violen en een trommel en een fluit want Tom
die is jarig en de vlaggen hangen uit, ei ei ei en we zijn zo blij want Tom die
is jarig en dat vieren wij, ei ei!
Machteld was al de hele week zenuwachtig voor
deze gebeurtenis, maar nu was het eindelijk zo ver! Tom pakte s morgens zijn
pakjes uit (een luchtmatras en voetpomp, een spelletje Set, matkot en wat fotos)
en daarna vertrokken we naar het werk. Machteld had ook een typisch Belgische
taart gemaakt, namelijk metselkoek! Tom stond in het middelpunt van de
belangstelling en iedereen vond de taart errug lekker (Ilan blijft ons
verbazen met zijn kennis van het Nederlands!).
Maar er moest natuurlijk ook echt gewerkt
worden. In de namiddag ging Machteld met Tom mee naar de boerderij om hem te
helpen bij zijn onderzoek. Rond 16u vertrokken we naar huis, want Machteld had
nog wat verrassingen in petto!
Na de macaroni met kaas en hesp, laadden we
de kampeerspullen in de auto en vertrokken we naar Hamat Gader. Dit plaatsje
ligt op de grens met Jordanië en Syrië. Maar helaas kun je hier niet van het
ene land naar het andere springen.
In Hamat Gader ontspringen enkele bronnen met
veel mineralen en met temperaturen tot wel 50°C. Deze plaats was al bekend in
de tijd van de Romeinen als kuuroord en recreatiedomein. Zo zijn er ruïnes
gevonden uit de 2e eeuw!
Er is ook een krokodillenboerderij, maar
daarvoor moeten we nog eens teruggaan Deze keer gingen we er dus relaxen in
het 42°C warme mineraalrijke water. Er zit zon 4.7% zwavel in het water, dus
het ruikt wel niet zo fris.. Baden in dit water zorgt voor een versneld
metabolisme, het is goed voor de bloeddruk en voor de nieren, huidcellen
vernieuwen sneller en gewrichts- en spierpijnen worden er minder pijnlijk door.
Maar buiten dat, is het gewoon ook zalig! Helemaal relaxed kwamen we uit het
water!
Daarna zochten we een plaatsje aan de Kinneret
om onze tent op te zetten. Er zijn een heleboel officiële campings rond het
meer, maar die zijn best duur, en je mag ook vrij kamperen, dus wij besloten
onze tent in het wild op te zetten. De nieuwe luchtmatras lag lekker zacht,
maar helaas is de tent nog steeds wat te klein opdat Tom er helemaal in zou
passen. s Morgens werden we wakker met het geluid van klotsend water, met frisse
lucht en een schitterend uitzicht op het meer.. Heerlijk!
Na het ontbijt reden we naar Yehudiya Forest
Nature Reserve. Dit gigantische park ligt in het Golangebergte. Wij maakten een
wandeling naar de Zavitan-rivier met zijn 27 m hoge waterval en hexagon pools. De
wanden van deze poelen bestaan uit 6-hoekige kolommen van basalt. Het ziet
eruit alsof het door mensen uitgekerfd werd, maar het is wel degelijk een
natuurlijk geologisch fenomeen! De basaltkolommen werden gevormd door de
afkoeling van lavastromen na een volkanische uitbarsting.
%
Voor we aan de wandeling begonnen, pakten de
wolken zich samen boven ons hoofd. Hoe verder we van de auto weggingen, hoe
dreigender de wolken eruitzagen. Eenmaal aangekomen aan de waterval viel er een
stortbui op onze nek. We zochten snel een schuilplaats, eerst onder een boom,
later in een grot. Daar aten we onze boterhammetjes op. Regen op 13 mei in
Israël is werkelijk ongewoon! We hadden het weerbericht wel gevolgd, maar we
geloofden het niet echt..
De terugweg was best gevaarlijk, omdat alle
stenen glad waren geworden door de regen. Tom complimenteerde Machteld met haar
klimcapaciteiten door haar een berggeit te noemen, en dus niet omwille van haar
gemekker
Delen van de weg stonden ook helemaal onder
water, waardoor we erg vuil werden! We waren erg blij toen we de auto
bereikten, want het was toch wel fris met zon natte kleren! Na een warme
douche ploften we in onze vertrouwde zetel.
s Avonds kwamen we er nog eens uit om te gaan
dineren in de BarbaRossa. We smulden er van kaaskroketjes, een hamburger met
frietjes en scampis met gnocchi. Als dessertje namen we nog een Belgische
wafel met ijs, slagroom en rode vruchten. Daarbij dronken we een halve liter
Blonde Leffe en later een Stella. Het was Happy Hour, waardoor we 20 % korting
kregen op het eten en een gratis drankje!
Zondag was het
Moederdag, en dat is Machteld niet ontgaan. De hele voormiddag probeerde ze
haar mama te bereiken, maar zonder resultaat. Rond 17u probeerde ze nog eens,
en joepie, mama aan de lijn!
Zondagavond na
het eten speelden we tot zonsondergang met de frisbee in het veld. Daarna
maakten we nog een wandelingetje door het dorp. Om 20u ging er een sirene af,
die 1 minuut duurde. In elk dorp en elke stad gaat zon sirene af op hetzelfde
uur. Deze sirene luidde het begin van Yom HaZikaron in, oftewel Herdenkingsdag.
(Feestdagen beginnen hier altijd bij zonsondergang en eindigen bij
zonsondergang van de volgende dag.) Op deze dag wordt iedereen die het leven
gelaten heeft tijdens de strijd voor een onafhankelijk Israël herdacht. Ook
worden alle gesneuvelde soldaten van het Israëlische leger en slachtoffers van terroristische
acties herdacht. Het is een sombere dag, waarop alle entertainment-plaatsen
(cinema ed) gesloten zijn. Radio- en televisiestations wijden hun tijd aan
vaderlandslievende muziek of aan programmas die de gevallen soldaten
herdenken. Om 11u klonk er weer een sirene, ditmaal 2 minuten. Telkens wanneer de
sirene afgaat, komt de hele natie tot stilstand. Het verkeer stopt, mensen
stoppen met praten en staan stil midden op straat. Vorige week zondag (1 mei)
was het herdenkingsdag van de Holocaust. Ook op deze dag gingen er sirenes af.
Wij waren dus
aan het wandelen toen de eerste sirene afging, en we hebben dan ook een minuut
stilgestaan.. Bij de tweede sirene waren we op het werk, en onze collegas die nooit
stil lijken te zitten, waren nu ook muisstil. Rond 13u30 ging iedereen ook al
naar huis, want vanaf zonsondergang was het Yom Haatzmaut, de Dag van de
Onafhankelijkheid.
Wij werkten
nog wat verder.. s Avonds gingen we naar Kfar Yehoshua. Ilan had ons
uitgenodigd om de viering voor de onafhankelijkheid in zijn dorp bij te wonen.
Als antropologische studie.. In ieder dorp is er wel iets te doen om deze dag
te vieren.
We gingen te
voet naar Ilans huis, omdat we dachten dat de viering maar een uurtje zou
duren. Om 19u30 waren we bij Ilan. De viering zou om 20u beginnen. Maar
blijkbaar was het startuur verzet naar 20u30 en Ilan wist uiteraard weer van
niets Dus wij waren als eersten op de plaats van de viering!
Ilan en zijn
vrouw Shuli gaven ons wat meer uitleg over wat er ons te wachten stond. Om
20u30 begon dan de show. Dit jaar stond de show in het teken van reizen. De
oudste generatie vertelde over hun legertijd waarin ze het hele land
doorkruisten. Er waren filmpjes van alle jongeren uit het dorp die momenteel in
het leger zitten. De fietsclub van het dorp kwam aan bod en zong een liedje.
Een groep jongeren die hun Bar Mitzvah volgend jaar doen, vertelde over hun
plan om de hele Israël Trail (die het hele land doorkruist van Noord naar Zuid)
te wandelen. De quad-club (met een gemiddelde leeftijd van 65 jaar) vertelde
over hun buitenlandse avonturen in Jordanë en Bulgarije. Tussendoor waren er
ook nog wat dansoptredens. De hele show duurde uiteindelijk dik 2u. Zelfs de
Israëliërs vonden het te lang, want het was best fris geworden. Normaal duurt de show zon 45
minuten..
Na de show
werd er vuurwerk afgeschoten, en daarna volgde er cake en koffie. Ieder gezin
(!) van het dorp werd gevraagd om een cake te bakken voor deze gelegenheid. Er
was dus echt enorm veel lekkers! Er was ook nog een optreden van de Dana Winner
van Israël. Toen we opmerkten dat we met voorsprong de jongsten in de zaal
waren, besloten we toch maar terug naar huis te wandelen
Het
patriottisme van de Israëliërs komt op de Dag van de Onafhankelijkheid volledig
naar boven. Op ieder kruispunt kun je vlaggetjes kopen, alle winkels liggen al
weeeeken vol met spullen met de Israëlische vlag, alle huizen en autos zijn versierd,
Omdat we
dinsdag niet echt plannen hadden, besloten we gewoon wat uit te slapen en dan
te gaan werken. Het werd maar een korte werkdag, want om 15u mochten we bij
Ilan gaan bbqen.
Overal waar we
kwamen rook het naar barbecue! We hoorden ook dat degenen die willen bbqen aan
de Kinneret of HaYarkon Park in Tel Aviv vroeg uit de veren moeten om een
plaatsje te kunnen veroveren. (De mensen bbqen hier trouwens sowieso al veel,
ieder weekend zien we hele families met koelboxen, stoelen, tafels, verhuizen
naar een park.) Maar wij waren dus lekker rustig bij Ilan thuis, samen met een
bevriend koppel en Ilans ouders (en kinderen). We maakten een koude pasta om
mee te nemen, en die werd gesmaakt.. Shuli, een vegetarische, had voor de
gelegenheid vlees gehaald bij de slager. Als dessert had ze vers ijs gemaakt, smullen!
Tussen het
eten door testten we de nieuwe pingpongtafel van Ilan Ilan was heel blij
dat alle kinderen aan het spelen waren. Tom praatte ook een tijdje met Ilans
moeder, hij liet haar onze fotos zien en gaf er wat uitleg bij. Het Hebreeuws
gaat iedere dag beter!
%
