Na de slotceremonie pakten we onze koffers en verhuisden we naar een goedkoper hotelletje, midden in het centrum van Praag. Het Little Town Hotel werd onze nieuwe thuis voor de komende 3 nachten. We sliepen in een dorm met nog 8 anderen. Maar het was wel de mooiste, grootste, properste, … dorm ooit! De kamer was in 3 gedeeld, in 2 delen stonden stapelbedden en in 1 deel was er een kleine keuken. En dan was er natuurlijk ook nog een badkamer, die naar dormnormen erg groot en comfortabel was!

We aten een hamburger van een standje voor ons hotel en baanden ons een weg naar de Nieuwe Stad, voor de derde dag op rij. Deze keer slaagden we er ook effectief in om iets van dit deel van de stad te zien Kerken, het Dansende Huis,  de Lucerna passage, bekende gebouwen, … We staken de Vlatva over om een hapje te eten in Kavakavakava in de Smichov-buurt. Daarna wandelden we terug naar de Oude Stad, waar we de toren van het Stadhuis beklommen. Het was erg grappig om te zien hoeveel mensen er samentroepen om het spektakel van de astronomische klok (ieder uur op het uur) te kunnen zien! Na nog een lekker pintje gedronken te hebben, doken we in onze dormbedden..

Vrijdagmorgen namen we om 10u de trein richting Kutna Hora (ook de trein is heel goedkoop in Tsjechië!). We hadden met Gunel, een collega van Tom, afgesproken om samen te reizen, maar ze kwam niet opdagen. Dus we waren weer gezellig met zn tweetjes. Na een treinrit van een klein uur kwamen we aan in Kutna Hora. Het historische stadscentrum van Kutna Hora staat sinds 1995 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO, maar het spectaculairste dat hier te zien is, is het ossuarium van Sedlec, met skeletten van duizenden mensen die als decoratie in de kapel dienen. Het kerkhof werd  immers als heilige grond beschouwd omdat er aarde van de Calvarieberg (Golgotha) werd uitgestrooid in de 13^e eeuw. Daardoor werd de begraafplaats een zeer begeerde laatste rustplaats. In de 19^e eeuw kreeg beeldhouwer Frantisek Rint de opdracht om het ossuarium in te richten, waarvoor hij dus menselijke beenderen gebruikte.

Na het zien van al die knoken, hadden we honger gekregen en we zetten onze weg dus verder naar het stadscentrum (zo’n 2 km verder). Onderweg kwamen we Gunel tegen! Ze had de afgesproken trein gemist.. We lunchten allemaal samen in Pivnice Dačický, waar we een overheerlijk Tsjechisch gerecht opsmikkelden.

Verder bezochten we nog de Sint-Barbarakerk (waarbij Machteld natuurlijk aan oma moest denken )

en de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal en wandelden we door het oude stadscentrum. Omdat we geen zin hadden om de hele weg terug naar het treinstation te lopen, besloten we op zoek te gaan naar het kleine station in het centrum.

Een kort treinritje in een trein van wel 2 wagons bracht ons naar het grotere station, waar we een overstap maakten om richting Praag te kunnen reizen. Omdat we laat geluncht hadden, waren we nog niet echt hongerig. Daarom wilden we eerst nog wat van Praag zien alvorens te gaan dineren. We bezochten de ‘Church of the Most Sacred of Our Lord’. Met zo’n naam moet dat toch wel iets speciaals zijn eh! ;-) Het was wel een mooie kerk, maar op dat moment waren we al wat verzadigd met de massa kerken van de voorbije dagen. Daarna liepen we wat rond in de joodse wijk. Die vonden we ook maar weinig speciaal.. Dat komt ervan als je in Israël woont zeker? ;-)

Daarna gingen we eten in een restaurantje dat iemand aan Gunel had aangeraden: U Dvou Kocek (Two Cats). We wilden op het terras gaan zitten, maar daar serveerden ze geen eten. Dus we gingen naar binnen. We werden naar een tafel met een erg smerig tafellaken geleid. We bestelden wat te eten en te drinken. Dat was best okee. Na het eten werd ons een ‘likeur van het huis’ aangeboden. Lekker! Maar toen vroegen we de rekening: de likeur kostte ons elk 65 CZK (zo’n 2.5 euro)! En dan waren er nog extra kosten voor bediening (1 euro) en voor de muziek (nog eens 1 euro) van een accordeonspeler waar we uiteraard niet om gevraagd hadden! Wat een oplichters! Hoe een kleine maaltijd toch duur kan uitdraaien.. We zijn ons bewust van tippen in restaurants, dat gebeurt in Israël ook, maar 2 euro voor een kleine maaltijd van 6 euro vonden we toch wel veel! En zeker in Tsjechië waar je voor dat geld een liter bier kan drinken of iets kan eten aan een kraampje..

15-07-2011 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld  

Maandagmorgen trokken we met z’n tweetjes de Oude Stad in. We namen wat meer tijd om de gebouwen op de Markt te bestuderen en wandelden wat rond in de omgeving, op zoek naar kerken en speciale gebouwen. We zagen ook een heleboel Aziatische bruiden!

’s Middags registreerden we ons voor de conferentie en lunchten we in de universiteitseetzaal. Daarna begonnen de openingsspeeches. Behoorlijk saai!

Na 4 uur luisteren naar alle speeches, trokken we terug naar de stad. We belandden in de Letna Beer Garden voor een lekkere pizza en lekkere pintjes! Vanuit de Bier Garden heb je ook een uitstekend uitzicht op het kasteel en de Oude Stad.

Toen het donker begon te worden, wandelden we naar de Krizik-fontein. Bij/in/op de fontein vinden er ’s avonds verschillende shows plaats. Wij woonden ‘Shall We Dance’ bij, een show met muziek uit Dirty Dancing, Grease, Flashdance, …  De show is een mix van ballet, projecties van filmfragmenten op het water, muziek, kleur en licht. De fontein is best groot en water spuit vanuit 100-en pijpen in verschillende hoeken, op verschillende hoogtes, met dunne of dikke stralen, …  op het ritme van de muziek. Best wel mooi om een keer te zien!

Na de show voegden we ons bij Tom zijn collega’s die in de buurt van het hotel iets aan het drinken waren. Voor Machteld de eerste keer dat ze Lilia en Gunel zag, wat een stress! Het was een erg gezellige avond!

Dinsdag begon de conferentie dan echt! Wij waren ingeschreven voor ECPLF, wat betekent: Europese Conferentie voor Precision Livestock Farming. Tegelijk met ECPLF waren er ook andere conferenties, namelijk EFITA (Europese Federatie voor Informatie Technologie in de Landbouw) en ECPA (Europese Conferentie voor Precisie Landbouw). De ECPA gaat voornamelijk over landbouwmachines en gewassen, dus niet echt spek voor onze bek. Bij de EFITA waren er ook interessante presentaties over landbouwhuisdieren. Maar uiteraard beleefden we het meeste plezier (=leerden we het meest van) de ECPLF, met presentaties over koeien, varkens, kippen, schapen, …  Het is erg interessant om te horen waar andere onderzoekers zich mee bezighouden!

’s Middags was er ook een postersessie, waar we kennismaakten met een Belgische studente van UGent! We ontmoeten er ook enkele ‘bekende namen’. We lezen dan wel veel papers, maar we konden nooit een gezicht plakken op het gezicht achter de paper. Maar er waren een heleboel onderzoekers, wiens papers wij al gelezen hebben, die we nu in levende lijve konden ontmoeten! Ook helemaal geen omhooggevallen gedoe, maar eerder een familiaal gevoel, met leuke, interessante gesprekken..

Na de conferentie trokken we naar de Nieuwe Stad, samen met Liesbet (van UGent), Andres en Lilia (van het project van Tom). We proefden van de ‘echte Tsjechische keuken’ in een gezellig restaurantje.

Woensdag was het tijd voor onze presentaties. Dat ging gepaard met veel zenuwen! In de voormiddag was Machteld aan de beurt met Prof. Berckmans als chairman, en na de lunch en PhD-meeting mocht Tom zijn zegje doen met Ilan als chairman. We brachten het er allebei best goed vanaf, al moeten we blijkbaar nog wat oefenen op het beantwoorden van vragen Maar het was leuk, we hebben er weer veel van geleerd en kijken al uit naar de volgende keer ;-)

’s Avonds ging iedereen die we kenden naar de sociale avond van de conferentie. Wij hadden ons daar niet voor ingeschreven aangezien we dat nogal duur vonden. Dus we trokken met ons tweetjes opnieuw naar de Nieuwe Stad. Het plan was om iets kleins te eten en dan de stad nog wat te verkennen, maar het weer had heel andere ideeën! Het begon ineens erg hard te waaien, het werd erg donker, en net nadat de eerste dikke regendruppels vielen, stormden we een restaurantje binnen. Ons romantisch dinertje werd geregeld verstoord door hevige donderslagen en bliksemschichten en voor de komende 2u zaten we vast op restaurant.. Rond 22u was weer wat rustiger en aangezien het al laat begon te worden, besloten we terug naar het hotel te gaan. Aangekomen in het metrostation zagen we brandweermannen aan het werk wegens wateroverlast, waarop het metrostation dan ook gesloten werd..

Donderdagmorgen als eerste gaf Ilan zijn presentatie, waarbij wij van de partij waren voor de morele steun De hele voormiddag was nog interessant, net als de hele conferentie. Rond 13u begon de slotceremonie, waarbij de volgende conferenties aangekondigd werden. Een beetje teleurgesteld hoorden we dat de volgende ECPLF in 2013 in Leuven zal plaatsvinden. Een pak saaier dus dan het prachtige Praag!

14-07-2011 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld  

Met een uur vertraging landden we zondagmorgen in Praag. Samen met Ilan en zijn vrouw Shuli namen we een taxi naar het Wienna Galaxie hotel. (Eigenlijk hadden we gepland om de bus te nemen, maar Ilan vindt openbaar vervoer verloren tijd, en sleepte ons dus mee de taxi in). Na een taxirit van 20 minuten en 700 CZK waren we al in het viersterrenhotel.

We kregen kamer 510 toegewezen, en na ons een beetje verfrist te hebben, besloten we direct de stad in te trekken. In de hal van het hotel liepen we Stefano en Eduardo, collega’s van Tom, tegen het lijf. Samen met hen namen we de bus en de metro tot aan het kasteel van Praag. We beklommen de trappen, struinden wat door de straatjes en gingen voor een panoramisch uitzicht op de stad naar boven in de toren van de St.-Vituskathedraal.

We aten een hapje en dronken ons eerste Tjechische biertje. Of ja, een liter is niet meer echt een bierTJE, maar het smaakte wel! Ook echt zot hoe goedkoop bier in Tsjechië is! In Israël worden we immers niet echt verwend met bierprijzen van wel  6 euro voor een halve liter..

Nadat we onze buikjes weer gevuld hadden, wandelden we door de gezellige straatjes naar het Strahov-klooster, de John Lennon-wall vol graffiti, de Pis-sculptuur, we bezochten de kerk met 'het kindje Jezus van Praag' en liepen en over de Karelsbrug de drukke Oude Stad in. We dronken nog een pintje op de Markt en keken o.a. naar de astronomische klok op de muren van het Stadhuis en de Tyn-kerk.

Rond 18u namen we de bus terug naar het hotel (dat in Suchdol gelegen was, zo’n 20 minuutjes met de bus) zodat we op tijd waren voor de Hebreeuwse les om 19u! Na de les vielen we als een blok in slaap..

10-07-2011 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld  

Woensdag werd Machteld opgepikt door Aharon en Gabriele, terwijl Tom op pad ging met Ilan. Op het programma van Machteld stond een bezoek aan Afikim. De software op haar computer was immers wat verouderd, en diende dus vervangen te worden door een nieuwere versie. Maar omdat het trio Aharon, Gabriele en Machteld wat te vroeg vertrokken was, reden we eerst een rondje rond de Kinneret (=Meer van Galilea). Een goede kans tot sightseeing voor Gabriele. Hij is een Italiaanse doctoraatsstudent, die gedurende 5 weken zijn onderzoek in Israël doet.  Machteld haalde al haar geschiedkundige en culturele kennis uit de kast, om Gabriele toch wat meer te kunnen vertellen over Israël. De nieuwe software installeren duurde VEEL langer dan verwacht! ’s Middags bezochten we de boerderij van Afikim, gingen we eten in de eetzaal van de kibbutz, reden we naar Yardenit (=de doopplaats in de Jordaan) en naar de grens met Jordanië.

Afikim

Intussen leerde Machteld ook wat meer over het werk van Gabriele. Rond 14u30 was de computer eindelijk klaar! Dus toen was het tijd om naar Ramat Zevi te rijden zodat Machteld data kon oppikken bij haar favoriete boer. Aharon en Gabriele zetten Machteld af op kantoor, en reden zelf weer door naar Tel Aviv (waar Aharon woont en Gabriele logeert).  Machteld was helemaal uitgeput van deze ‘nutteloze’ dag!

Wat Tom intussen deed, weet ik niet helemaal precies Hij ging alleszins naar verschillende boerderijen, o.a. naar een groot bedrijf waar zijn volgende experimenten zullen plaatsvinden..

Oeh, en nog groot nieuws: Machteld is dik geslaagd voor het examen over Intellectuele Eigendomsrechten dat ze aflegde terwijl ze in België was!

Donderdagmorgen vertrokken we in alle vroegte naar Bet Dagan. Samen met Ilan overliepen we onze presentaties, die we later die dag zouden geven op de jaarlijkse meeting van de Israëlische Landbouwingenieurs. Een andere mening erbij maakt het resultaat immers vaak beter! Rond 8u30 vertrokken we dan naar het hoofdgebouw. We volgden de openingsspeeches, maar verstonden er weer weinig van.. We besloten terug naar de Agricultural Engineering-gebouwen aan de overkant van de grote weg te lopen (een wandeling van zo’n 2 km die toch dik tegenvalt gezien de stekende zon!). Maar eerst maakten we een ommetje langs Orna van de computerhelpdesk.. Ze was weer blij ons te zien en maakte nogmaals duidelijk dat ze ons vaker bij haar thuis in Tel Aviv verwacht

In de namiddag was het dan tijd voor onze presentaties op de conferentie.. Omdat de meeste aanwezigen niet echt thuis waren in de landbouwhuisdierenwereld, maar eerder in de landbouwmachines en gewassen, kregen we haast geen vragen. Maar het was weer een goede oefening voor de grote, belangrijke conferentie in Praag volgende week!

Tom aan het werk

Vrijdagmorgen waren we weer vroeg wakker. Omdat Machteld een hele lijst met nog-te-bezoeken-plaatsen heeft liggen, was het niet zo moeilijk om een uitstapje te kiezen We reden naar Atlit via het Carmel-gebergte, waar we de overblijfselen van de brand die er begin december woedde, nog konden aanschouwen. Buiten de brandgebieden, is het er wel erg mooi! En groot! Voor onze auto was de bergbeklimming een grote beproeving! Maar het ging uitstekend!

 Atlit was in de jaren ’30 en ’40 een gevangenkamp waar Joodse vluchtelingen, en later overlevenden van de Holocaust, werden opgesloten om hen de toegang tot het toenmalige Palestina te verhinderen. The Britse Autoriteiten, die de vele joden de toegang tot het land ontzegden, handelden op vraag van de Arabieren om joodse immigratie te beperken.

Nu is het kamp een museum en sinds 1987 een Nationale Erfgoed Site. We werden er vriendelijk onthaald. Normaal moet je reserveren, en de meeste mensen die hier komen, zijn joden die met eigen ogen willen aanschouwen hoe hun ouders, grootouders, overgrootouders behandeld werden in hun zoektocht naar het ‘Heilige Land’. Maar wij mochten binnen zonder reservatie. We kregen een plannetje dat ons langs de barakken, de ontsmettingsruimte en de douches leidde. We leerden dat mannen en vrouwen van elkaar gescheiden werden. Ze werden ook bespoten met DDT en moesten zich ontkleden. Sommige gedetineerden bleven tot 23 maanden in het kamp! Na onze tour kregen we nog een film te zien over hoe de Palmach een 200-tal mensen uit het Atlit-kamp bevrijdde. De Palmach was een eenheid van de Haganah, het geheime leger van de joodse gemeenschap in de periode van het Britse Mandaat van Palestina. De bevrijding was het idee van Yitzhak Rabin, die later eerste minister werd (en in 1995 vermoord werd).

Na ons bezoek aan het museum (dat niet zo lang duurde aangezien het best een klein museum is), reden we door naar HaBonim. Dit strand is bekroond tot beste strand van Israël! (En als we teruggaan in onze herinnering: in onze eerste week in Israël waren we hier ook al, samen met Ilan). Als je de hobbelweg ernaartoe buiten beschouwing laat, is dit ook wel waar! Er ligt mooi wit zand, het water is er even blauw als overal, het is er heel rustig, je kan er wandelen in de duinen, … We speelden matkot en zwommen tussen de kwallen en een paar uur later keerden we roodverbrand terug naar huis.

’s Avonds gingen we eten in de Barbarossa. Naast een leuk café om uit te gaan, is het eten er ook voortreffelijk! En hun Happy Hours maken de prijs ook erg schappelijk! (Het was niet echt de bedoeling om op restaurant te gaan, maar het etentje bij huisbaas Moti werd ineens weer uitgesteld wegens een Bar Mitswa en omdat we op dit etentje gerekend hadden, lag onze frigo er ook maar weinig gevuld bij..)

Zaterdag troffen we de laatste voorbereidingen voor onze trip naar Praag. Koffers werden gepakt, presentaties aangepast en geoefend, het huis werd onder handen genomen, er werd nog even met de ouders geskypet, en we doken vroeg onder de lakens, want om 1u45 werden we al bij Ilan verwacht zodat we samen naar de luchthaven konden rijden..

09-07-2011 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld  

Dinsdag werden we ook even uit ons kantoor gezet. Ze kwamen namelijk de golfplaten op ons kantoortje vervangen, omdat er asbest in zou zitten. Ze hebben er nu de golfplaten afgehaald, en komen er komende donderdag nieuwe opleggen. Gelukkig was er vandaag weer een veilingdag bij ons op de campus, zodat we onze tijd toch konden doden. Het was weer een drukke bedoening op de veiling. Er werden deze keer dan ook veel dieren verkocht. We hebben even de veiling meegevolgd (zonder mee te bieden ), en het hoogste bod dat wij hoorden lag op 20300 NIS, wat ongeveer uitkomt op 4100 euro voor een stier. Blijkbaar is er in het noorden van Israel ook een haard van Mond- en KlauwZeer (MKZ). Daardoor werden alle bezoekers van de veiling aan de ingang tegengehouden, en werden hun auto's gedesinfecteerd. Maar natuurlijk had niet iedereen dat begrepen, en dus waren er enkelingen die door de security wilden rijden. Volgens ons waren er ook extra security mensen ingehuurd om de mensen tegen te houden en ze te desinfecteren. Er was zo dus een auto die door wilde rijden, maar de security sprong voor de auto, en ze haalden allemaal hun pistool uit hun broek. Dat was best wel grellig om te zien :-s

05-07-2011 om 20:11 geschreven door Tom en Machteld  

Op het strand werden we ook weer geconfronteerd met de luiheid van de mensen hier. Om de 50m staat er een vuilbak, maar er zijn maar enkelingen die die ook daadwerkelijk gebruiken. Dan komen ze eten op het strand, en als ze gedaan hebben, zetten de lege doosjes naast hun neer, en vertrekken ze gewoon. Er lopen dan wel kinderen rond die afval komen ruimen, maar die rapen enkel de lege flessen op. Papier, plastic folies ed blijft allemaal liggen. Wat ze dan wel een doen is er met een tractor en cultivator over het strand rijden, zodat de rotzooi ondergewerkt wordt En dan lopen er ook nog enkele honden rond die met elkaar zitten te spelen, en ondertussen tegen de parasollekes zitten te pissen. En niemand die die beesten iets in de weg legt. Maar goed dat het water zo aangenaam is, en het klimaat er iets aangenamer is door de wind, zodat we toch telkens blijven terugkeren naar het strand

Vrijdagavond waren we normaal gezien uitgenodigd op het Shabbat-diner van Moti, onze huisbaas, maar toen we gingen vragen hoe laat we precies verwacht werden, excuseerde hij zich. Hij was het totaal vergeten, en nu was zijn vrouw ook niet thuis, dus moest em zelf ook kin kloppen denken we We hebben dan maar een pizza in de oven gezet, en die samen opgepeuzeld.

Zaterdag lasten we een extra lome dag in. Machteld had toch nog de kracht gevonden om naar de bakker te rijden om er heerlijke broodjes te halen voor het ontbijt. In de namiddag zijn we wat gaan kuieren in het dorp (zo hebben we nu, na 10 maanden, een pizzeria ontdekt op 200m van ons huis ). We kwamen uiteindelijk via een lus door het naburige dorp terug thuis aan, en daar plantten we onszelf in de schommelstoel van Moti met een boekje. Moti heeft dus bij ons thuis een paar tuinstoelen en een tafel buiten staan, en daarbij staat ook een grote 3-persoons schommelstoel. Echt heerlijk om u daar in de schaduw in neer te nestelen, en ondertussen een boekje te lezen...

03-07-2011 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld  

- En dan natuurlijk het klimaat eh, dat is ook een hele aanpassing voor ons. 6 maand regen, gevolgd door 6 maand zon, dat is totaal iets anders als elke week een ander seizoen als in Belgie.

01-07-2011 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld  

Zaterdag wandelden we helemaal naar het Israel Museum. Omdat het Shabbat was reden er geen bussen. Het was wel een interessante wandeling waarbij we delen van de stad zagen waar normaal niet zoveel toeristen komen. En we zagen ook veel orthodoxe joden van verschillende stromingen.

Het Israel Museum is helemaal vernieuwd en het is gigantisch! Het is vooral bekend omdat de Dode Zee-rollen er bewaard worden. Deze rollen zijn de oudste Bijbelteksten ooit gevonden (in 1947 in Qumran). Ze dateren uit een periode van ca. 250 voor Christus tot ca. 50 na Christus. De Dode Zee-rollen omvatten een collectie handschriften van meer dan 900 documenten, waaronder 200 handschriften van de Hebreeuwse Bijbel (het Oude Testament). De handschriften zijn erg belangrijk omdat ze één van de weinige geschreven bronnen zijn over de joodse cultuur van 2000 jaar geleden. (Hier mogen ook geen foto’s gemaakt worden..)

Na het bezoek aan het museum wandelden we op ons gemakje (in de blakende zon) naar de Oude Stad. We aten een hapje in een Armeens restaurant. Dat was een ervaring op zich! Van de buitenkant zag het restaurant er eerder uit als een antiekzaak.. (En als het geen Shabbat was geweest waren we er ongetwijfeld nooit binnengegaan..) We liepen een trapje naar beneden en zagen dat het hele restaurant ook volgestouwd was met ‘kitsch’.

Daarna besloten we naar Mt. Zion te gaan om de Church of the Dormition te bezoeken. Men gelooft dat dit de plaats is waar de maagd Maria stierf. We gingen ook op zoek naar het graf van Oscar Schindler (wat we niet vonden omdat het kerkhof gesloten was wegens, jawel, Shabbat).

Na een laatste maaltijd bij de Italiaan vertrokken we richting Hostel zodat we op tijd bij de bus zouden zijn.

Opeens hoorden we veel geroep en nieuwsgierig als we zijn, gingen we het spektakel van dichterbij bekijken. We keken onze ogen uit! Een hele bende orthodoxe joden van alle generaties stonden midden op een kruispunt terwijl de politie hen aan de kant probeerde te duwen. Maar 5 politiemensen kunnen natuurlijk niet veel beginnen tegen 200 betogers. We snapten niet goed waarom ze aan het protesteren waren, dus we vroegen het aan een omstaander. Zij vertelde ons dat de orthodoxen aan het protesteren waren tegen transport op Shabbat. En met dat ze het zei, sprong er een orthodoxe jood voor een bus, helemaal klaar om overreden te worden!  Het meisje zei dat de Shabbat wat lang begon te duren voor de orthodoxe joden, die immers de hele Shabbat niets mogen doen. Zelfs het lichtknopje aanduwen mag niet! Dus een beetje uit verveling beginnen ze dan te protesteren..  En natuurlijk ook uit overtuiging voor de Shabbat.. In de buurt van de plaats waar de demonstratie plaatsvond, wonen blijkbaar veel orthodoxe joden. En het maakt voor hen niet uit welk geloof iemand anders heeft, iedereen moet zich maar houden aan het rijverbod op Shabbat.. Deze ervaring zal ons zeker bijblijven!

Nadat we onze spullen in het Hostel hadden opgepikt, liepen we richting Centraal Bus Station. We waren goed op tijd vertrokken zodat we op ons gemak konden zoeken waar onze bus zou vertrekken en zodat we nog busticketjes konden kopen.. Dachten we! Bij aankomst aan het busstation bleek immers dat dit gesloten was tot de Shabbat gedaan was! Dus we moesten 45 min buiten wachten en ons uiteindelijk keihard haasten om nog op tijd bij de bus te zijn.. Maar opgelucht en uitgeteld stapten we op de bus, die ons na anderhalf uur weer in Yoqne’am afzette.

Ons autootje had de overnachtingen in Yoqne’am helaas niet zonder kleerscheuren overleefd.. De rechterspiegel is afgebroken Er lijkt de laatste tijd precies altijd wat te gebeuren als we zijn weggeweest: een kapotte waterpomp, een uitgevallen frigo, nu de spiegel.. We zijn al ‘benieuwd’ naar wat ons te wachten zal staan in juli (wanneer we een week naar Praag gaan om er een conferentie bij te wonen)!

Maar het was een leuk weekend! Jeruzalem heeft veel te bieden en we gaan er zeker nog terug naartoe, ook als vertrekpunt om de Westbank te bezoeken (Bethlehem, Ramallah, Hebron, Jericho, …).

We hebben zelf geen mening over deze ingewikkelde situatie. De foto dient maar als illustratie van de spanningen die je overal in de stad voelt.

Tot snel weer!

27-06-2011 om 19:10 geschreven door Tom en Machteld  

Vrijdag sliepen we lekker uit, met dank aan de oordopjes die het straatgeluid uitstekend tegenhouden! Na een stevig ontbijt in het Hostel wandelden we via Oost-Jeruzalem naar de Olijfberg. We bezochten de tuin en kerk van Gethsemane (waar Jezus aan de Romeinen werd overgeleverd) en stapten helemaal de berg op via het gigantische joodse kerkhof om een magnifiek uitzicht op de stad te kunnen bewonderen. Op het kerkhof zijn er zo’n 150 000 graven en het is het oudste continu gebruikte kerkhof ter wereld. De reden waarom de Olijfberg zo’n populaire begraafplaats is omdat het volgens het Bijbelboek Zacharia de plaats is waar God zal beginnen met het tot leven wekken van alle overledenen aan het einde der tijden. Hier begraven liggen zorgt dus dat je vooraan in de rij staat..  Er staan ook nog een heleboel andere kerken op plaatsen waarop veel Bijbelse gebeurtenissen zich hebben afgespeeld. Helaas waren alle overige kerken gesloten omdat het intussen middag was, en alles sluit tussen 12 en 15u.

We wandelden achter hordes moslims de Oude Stad weer in via de Lions Gate. Deze poort ligt dichtbij de Al Aqsa-moskee en in de hele buurt was het drummen geblazen met het vrijdaggebed in het vooruitzicht. We gingen een hapje eten bij Pizza Basti, alvorens we de Via Dolorosa bewandelden.

We volgden de tocht van Jezus met zijn kruis, van de kerk waar hij veroordeeld werd tot de Heilige Graf-kerk, die staat op de plaats waar Golgotha (de kruisiging) en het graf van Jezus zouden zijn geweest.

Haha

We ontdekten ook dat het erg gemakkelijk is om verloren te lopen. Zo liepen wij door een straatje met de ene slager naast de andere, de hele straat lag vol bloed, er hingen opengesneden beesten en ze waren net koppen uit een kar aan het tasten.. Niet voor gevoelige kijkers!

Daarna aten we een yoghurtijsje en gingen we terug naar het Hostel voor een verfrissende douche. ’s Avonds namen we deel aan de Shabbat-maaltijd die in het Hostel georganiseerd werd. Om 19u begonnen de voorbereidingen voor de maaltijd. Onze taak bestond uit het schillen van patatten en het schikken van een salade op een enorme schotel. Intussen babbelden we met andere gasten van het Hostel. Er was een Amerikaanse jongen die vrijwilligerswerk deed in Palestina en er waren een aantal joodse Amerikaanse jongens die vrijwilligerswerk deden in het leger. Ze vonden België heel cool (‘Beer, chocolat and waffles’). Rond 21u was er een kleine Shabbat-viering en ineens haalden alle joodse jongeren hun kippa boven en waren ze heel serieus en hevig aan t zingen. Degenen die hun kippa vergeten waren hielden hun hand op hun hoofd omdat ze zich anders zo naakt voelden.. Na de viering konden we (eindelijk) aan de maaltijd en pintjes (aan halve prijs wegens happy hour) beginnen. Het was een gezellige avond!

27-06-2011 om 19:08 geschreven door Tom en Machteld  

We verbleven in het Abraham Hostel, gelegen tussen het Centraal Bus Station en de Oude Stad. Nadat we onze spullen gedropt hadden, wandelden we naar de Oude Stad. We struinden door de wirwar van straatjes, bezochten de ‘Kamer van het Laatste Avondmaal’ en de graftombe van Koning David.

Daarna aten we een hapje in de Black Burger. ‘s Avonds was het de laatste avond van de ‘Lichtweek’. We volgden de blauwe route doorheen de stad en zagen echt fantastische licht-meesterwerkjes verspreid door de hele stad! Onderweg zagen we ook de Klaagmuur en werd ons al een eerste uitzicht op de gouden koepel van de Dome of the Rock (de Rotskoepel) gegund.

Donderdagmorgen deden we onze inkopen voor de middagpicknick in de Mahane Yehuda Market. Op deze overdekte markt staan zo’n 250 marktkramers. Ze verkopen vers fruit en groenten, brood/pita/…, vlees, vis, kazen, noten, zaden, kruiden, wijn, kleding en schoenen, huishoudmateriaal, … Tussen en rond de kraampjes zijn ook heel wat falafel- en shawarmastandjes, cafeetjes, … Echt een feest voor de zintuigen! We kochten er lekkere kersen en pita’s.

Daarna namen we de bus naar Yad Vashem, het Holocaustmuseum. Het is een heel groot museum, waarbij men tracht (en erin slaagt) om de slachtoffers een gezicht en naam te geven.

We wandelden eerst een stukje door de tuin voor de ‘rechtvaardigen onder de volkeren’. Dit park is gewijd aan niet-joden die joden gered hebben van de vervolging (Zoals bijvoorbeeld Oscar Schindler).

Daarna gingen we naar het museum zelf. De informatie in het museum is echt overweldigend en ook erg aangrijpend. We brachten er zo’n 7 uur door! We liepen nog even langs de ‘Hal van de Namen’. Dit is een archief met duizenden mappen waarin allerlei gegevens over de Holocaustslachtoffers worden opgeslagen. In de Children’s Memorial worden de namen, leeftijden en geboortelanden afgeroepen van vermoorde kinderen in de Holocaust. Het is een donkere en somber ruimte waarin de indruk van een sterrenhemel gecreeerd wordt. (Foto’s nemen is verboden, en aangezien we nog geen echte Israeli zijn hebben we er dan ook geen – bij Israeli dienen regels immers slechts als ‘suggestie))

Na dit aangrijpend museumbezoek namen we de bus terug naar het Hostel. We aten een lekkere pasta bij Al Dente alvorens de uitgaansbuurt te gaan verkennen. We strandden bij de Kings Bar, waar we bediend werden door een blonde Nederlandse.. Ze zitten overal eh

27-06-2011 om 19:05 geschreven door Tom en Machteld  

Woensdagmorgen namen we om 6u13 de bus naar Jeruzalem, samen met onze collega Sarah. Rond 8u arriveerden we en Ala en Ariel dirigeerden ons per telefoon in de richting van Hotel Ramada. In dit hotel zou immers de Cattle Science Conference plaatsvinden. Dit is een kleine conferentie, maar wel uitermate gespecialiseerd. Alle aanwezigen zijn nauw betrokken bij de melkveehouderij, met zowel onderzoekers, bedrijven als boeren. Na snel een yoghurtje binnen gelepeld te hebben, gingen we naar de eerste presentatie van de dag luisteren. Dat was Ilan, onze begeleider. We snapten er weer niet veel van, maar we waren er dan toch voor de morele steun Daarna gingen we naar Ariel luisteren. Ariel is een collega en ook baas van het kleine department waar we werken. Hij had ook een paar Engelstalige slides, dus de boodschap kregen we wel mee.. Daarna maakten we een toertje door de exhibitieruimte, waar verschillende bedrijven hun producten en diensten tentoon stelden. We liepen er zelfs wat ‘oude bekenden’ tegen het lijf!

Een boer die opmerkte dat onze naamkaartjes niet in het Hebreeuws waren, kwam ook even nieuwsgierigen.. Ofja, netwerken noemen ze dat eh De boer zijn vrouw is een Nederlandse en hij groette Machteld dan ook met ‘Dag lieverd’.. Haha! We vertelden hem dat Machteld ook een presentatie zou geven later die dag, en hij kwam zelfs luisteren!

We liepen ook Aharon, de technieker, tegen het lijf. Aangezien Tom met ons koffer-met-kleren-voor-drie-dagen aan t zeulen was, stelde Aharon voor om het koffer in zijn kamer te zetten. Wat een vent, die Aharon!

Daarna pikten we nog enkele presentaties mee over klauwgezondheid. De 2 veeartsen van deze presentaties praten ook Nederlands. 1 van hen kenden we al. Hij gaf ons immerse een tijdje geleden les over kreupelheidsscores. Hij had Nederlands geleerd door in Utrecht te studeren, net zoals 17 % van de Israelische veeartsen! De andere was een Israelische Nederlander of een Nederlandse Israelier.. Hij heet Van Straten, dus dat verklaart

De middagpauze was ook nog een hele soap! Om een of andere reden hadden we geen eetbonnetjes gekregen.. Wel een koffiebonnetje en een taartbonnetje.. Maar Ariel sprak zijn contacten aan, waardoor ook wij niet op onze honger moesten blijven zitten.. Even later konden wij ook aanschuiven aan het buffet..

Na het middagmaal was het tijd voor het hoogtepunt van de dag: de presentatie van Machteld. Met nodige stress (gepaard gaande met herhaaldelijk toiletbezoek) en na het uittesten van de technische snufjes, was Machteld om 14u30 helemaal klaar voor haar presentatie. De zaal zat best vol! En ook alle collega’s kwamen luisteren! Na een knikkende-knieen-start voelde ze zich al snel meer op haar gemak en gaf ze rustig (echt waar!) haar uiteenzetting. De vragen achteraf bleven uit, maar er volgden wel enkele interessante suggesties! Ze werd ook gefotografeerd door de plaatselijke ‘Boer & Tuinder’. Een presenterende vrouw blijkt nogal een rariteit te zijn Na de complimentjes in ontvangst genomen te hebben (;-)), dronken we een paar pintjes in de exhibitieruimte, we pikten onze koffer weer op en zetten mars naar het hostel voor de komende 3 nachten en dagen.

Machteld aan het werk – en het was precies interessant ;-) – en een van de suggesties

27-06-2011 om 18:59 geschreven door Tom en Machteld  

21-06-2011 om 08:06 geschreven door Tom en Machteld  

De maansverduistering was ook hier in Israel goed te zien!

Donderdagnacht kwam Tom ook terug van België. Omdat we de trein net gemist hadden, en omdat Tom zn buikje begon te knorren, aten we een hapje in de luchthaven. Om 1u konden we dan toch een trein nemen naar Binyamina, waar ons vertrouwde autootje braaf aan t wachten was. Vrijdagmorgen bleven we lekker lang in bed liggen. Dat is: naar  Israëlische normen, want in België was het pas 8u30

Daarna reden we naar Nesher, waar Tom een fancy zonnebril kocht. Het warme weer lokte ons naar het strand in Haifa, waar we de rest van de dag doorbrachten met zwemmen, luieren, boekjes lezen, sudoku’s oplossen, matkotten, …

’s Avonds deden we nog een terrasje en keken we een (vers uit België meegebracht) filmpje.

Zaterdag wandelden we naar het werk. Het internet op ons appartement werkt immers niet omdat de modem kapot is door een stroompanne vorige week. Op onze terugweg kwamen we ineens 2 koeien tegen. We hadden geen idee waar ze vandaan kwamen en besloten ze maar in de wei bij de kalveren te jagen. Blijkbaar waren de kalfjes net vandaag weggehaald van bij hun mama’s en waren de mama’s op zoek gegaan naar hun kleintjes..  De kalfjes waren dus maar wat blij hun mama weer te zien!

In de Leggenda aten we een lekker ijsje en daarna kuierden we op ons gemak weer naar huis. Machteld besloot nog eens extra te gaan zweten in de fitness, terwijl Tom genoot van Tom-tijd met een spelletje.

Een nieuwe huisbewoner!

We sloten het weekend af met een lekker Belgisch biertje: Kriek voor Machteld en Duvel voor Tom!

19-06-2011 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld  

Ik (Machteld) keerde zondagavond terug naar Israel na 3 weken ‘vakantie’ in Belgie. Die ‘vakantie’ stond helemaal volgepropt met studeren en examen afleggen, afspraken aan de universiteit met promotors en professoren, leren over statistiek, … Er bleef ook nog wat tijd over voor familiebezoekjes, house-warming-party’s, avondjes uit, … En uiteraard ook om ijsjes te scheppen en koeien te melken

Na een vlucht van zo’n 4,5 uur – een heel leesboek later – landde ik weer in Ben Gurion Airport. De paspoortcontrole ging heel snel, mede ook door de vermoeidheid van de securityman.. Met een groot groen koffer was ik opvallend genoeg zodat taxichauffeur Moshe me er direct uit kon pikken. Ilan had namelijk een taxi voor me geregeld.. T idee dat k in de luchthaven zou overnachten en zou wachten tot de treinen en bussen weer reden, vond hij precies niet zo aangenaam. De taxi was echt wel grote luxe: geen gezeul met mn groot groen koffer, want Moshe sleepte het de auto in en zelfs helemaal tot boven in ons appartement! En na nog geen anderhalf uur was k al thuis!

K werd begroet door 2 dikke kevers.. Nadere inspectie van ons appartement, dat intussen toch al dik 2 weken leegstond, bracht nog wat verrassingen met zich mee.. De koelkast met diepvries was uitgevallen, waardoor alles wat er nog in lag ontdooid was en alles onder de schimmel stond.. De stank was niet te harden! Rendac is er niets tegen! Zelfs de warme tuinbonen in de Noliko waren peanuts in vergelijking met wat ik nu rook.. K heb maar direct alles uitgeladen en in een grote vuilzak gestopt.. Bah, eigenlijk is het toch maar bedenkelijk eten wat we normaal in onze mond stoppen!

Maandagmorgen begon k terug te werken. Heel leuk om de collega’s weer te zien.. En de blijheid was wederzijds, al lag dat mss meer aan de meegebrachte chocolade en pralines T werd een lange werkdag, want het idee dat k de frigo ‘s avonds moest schoonmaken deed me kokhalzen. Maar Ilan zei: ‘Zo is het leven, en daar heb ik een vrouw voor..’. Grr!

Ilan is trouwens net terug van Thailand, wat hij ons sterk aanbeveelt NA ons doctoraat Hij was ‘s morgens zijn huis uit kunnen glippen voordat iedereen wakker werd, hij leeft precies echt onder het motto: een dag niet gewerkt, is een dag niet geleefd!

Met de plastieken handschoentjes die ik speciaal in de winkel was gaan halen (en een oud T-shirt van Tom) ging ik aan de slag met de frigo. Dik 2 uur later had k hem uitgeschrobt met dreft, nagespoeld met azijn, alle rekjes en lades grondig uitgewassen.. Ik begon zelfs te wennen aan de geur! Want stinken doet het nog steeds.. Vanavond kuisactie 2..

DUS: les die ik leerde: k vertrek nooit nog zonder de koelkast en diepvries leeg te eten en uit te trekken!

Trouwens.. Gisteren regende het! De mensen dansten op straat! En t was best een flinke bui!

De zomer is ook bezig, t is toch dik 30 graden schat ik! ‘s Morgens rond half 8 als k de slaapkamervenster openzet, is de zon echt al volop aan t schijnen! Op t werk heb k nog wel een truitje nodig aangezien mijn collega’s SUPERfans zijn van de airco..

En intussen tel ik de dagen af tot Tom ook naar ‘huis’ komt..

14-06-2011 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld  

19.00 mensen komen vragen of we nog lang gaan blijven, en of ze de gangdeur mogen sluiten. Helaas moeten we toestemmen op het eerste

17-05-2011 om 20:27 geschreven door Tom en Machteld  

Woehoew, donderdag 12 mei, Tom was jarig! Hieperdepiep! Lang zal hij leven! 2 violen en een trommel en een fluit want Tom die is jarig en de vlaggen hangen uit, ei ei ei en we zijn zo blij want Tom die is jarig en dat vieren wij, ei ei!

Machteld was al de hele week zenuwachtig voor deze gebeurtenis, maar nu was het eindelijk zo ver! Tom pakte ’s morgens zijn pakjes uit (een luchtmatras en voetpomp, een spelletje Set, matkot en wat foto’s) en daarna vertrokken we naar het werk. Machteld had ook een typisch Belgische taart gemaakt, namelijk metselkoek! Tom stond in het middelpunt van de belangstelling en iedereen vond de taart ‘errug lekker’ (Ilan blijft ons verbazen met zijn kennis van het Nederlands!).

Maar er moest natuurlijk ook echt gewerkt worden. In de namiddag ging Machteld met Tom mee naar de boerderij om hem te helpen bij zijn onderzoek. Rond 16u vertrokken we naar huis, want Machteld had nog wat verrassingen in petto!

Na de macaroni met kaas en ‘hesp’, laadden we de kampeerspullen in de auto en vertrokken we naar Hamat Gader. Dit plaatsje ligt op de grens met Jordanië en Syrië. Maar helaas kun je hier niet van het ene land naar het andere springen.

In Hamat Gader ontspringen enkele bronnen met veel mineralen en met temperaturen tot wel 50°C. Deze plaats was al bekend in de tijd van de Romeinen als kuuroord en recreatiedomein. Zo zijn er ruïnes gevonden uit de 2^e eeuw!

Er is ook een krokodillenboerderij, maar daarvoor moeten we nog eens teruggaan Deze keer gingen we er dus relaxen in het 42°C warme mineraalrijke water. Er zit zo’n 4.7% zwavel in het water, dus het ruikt wel niet zo fris.. Baden in dit water zorgt voor een versneld metabolisme, het is goed voor de bloeddruk en voor de nieren, huidcellen vernieuwen sneller en gewrichts- en spierpijnen worden er minder pijnlijk door. Maar buiten dat, is het gewoon ook zalig! Helemaal relaxed kwamen we uit het water!

Daarna zochten we een plaatsje aan de Kinneret om onze tent op te zetten. Er zijn een heleboel officiële campings rond het meer, maar die zijn best duur, en je mag ook vrij kamperen, dus wij besloten onze tent in het wild op te zetten. De nieuwe luchtmatras lag lekker zacht, maar helaas is de tent nog steeds wat te klein opdat Tom er helemaal in zou passen. ’s Morgens werden we wakker met het geluid van klotsend water, met frisse lucht en een schitterend uitzicht op het meer.. Heerlijk!

Na het ontbijt reden we naar Yehudiya Forest Nature Reserve. Dit gigantische park ligt in het Golangebergte. Wij maakten een wandeling naar de Zavitan-rivier met zijn 27 m hoge waterval en hexagon pools. De wanden van deze poelen bestaan uit 6-hoekige kolommen van basalt. Het ziet eruit alsof het door mensen uitgekerfd werd, maar het is wel degelijk een natuurlijk geologisch fenomeen! De basaltkolommen werden gevormd door de afkoeling van lavastromen na een volkanische uitbarsting.

%

Voor we aan de wandeling begonnen, pakten de wolken zich samen boven ons hoofd. Hoe verder we van de auto weggingen, hoe dreigender de wolken eruitzagen. Eenmaal aangekomen aan de waterval viel er een stortbui op onze nek. We zochten snel een schuilplaats, eerst onder een boom, later in een grot. Daar aten we onze boterhammetjes op. Regen op 13 mei in Israël is werkelijk ongewoon! We hadden het weerbericht wel gevolgd, maar we geloofden het niet echt..

De terugweg was best gevaarlijk, omdat alle stenen glad waren geworden door de regen. Tom complimenteerde Machteld met haar klimcapaciteiten door haar een berggeit te noemen, en dus niet omwille van haar gemekker

Delen van de weg stonden ook helemaal onder water, waardoor we erg vuil werden! We waren erg blij toen we de auto bereikten, want het was toch wel fris met zo’n natte kleren! Na een warme douche ploften we in onze vertrouwde zetel.

’s Avonds kwamen we er nog eens uit om te gaan dineren in de BarbaRossa. We smulden er van kaaskroketjes, een hamburger met frietjes en scampi’s met gnocchi. Als dessertje namen we nog een Belgische wafel met ijs, slagroom en rode vruchten. Daarbij dronken we een halve liter Blonde Leffe en later een Stella. Het was Happy Hour, waardoor we 20 % korting kregen op het eten en een gratis drankje!

14-05-2011 om 10:34 geschreven door Tom en Machteld  

Zondag was het Moederdag, en dat is Machteld niet ontgaan. De hele voormiddag probeerde ze haar mama te bereiken, maar zonder resultaat. Rond 17u probeerde ze nog eens, en joepie, mama aan de lijn!

Zondagavond na het eten speelden we tot zonsondergang met de frisbee in het veld. Daarna maakten we nog een wandelingetje door het dorp. Om 20u ging er een sirene af, die 1 minuut duurde. In elk dorp en elke stad gaat zo’n sirene af op hetzelfde uur. Deze sirene luidde het begin van Yom HaZikaron in, oftewel Herdenkingsdag. (Feestdagen beginnen hier altijd bij zonsondergang en eindigen bij zonsondergang van de volgende dag.) Op deze dag wordt iedereen die het leven gelaten heeft tijdens de strijd voor een onafhankelijk Israël herdacht. Ook worden alle gesneuvelde soldaten van het Israëlische leger en slachtoffers van terroristische acties herdacht. Het is een sombere dag, waarop alle entertainment-plaatsen (cinema ed) gesloten zijn. Radio- en televisiestations wijden hun tijd aan vaderlandslievende muziek of aan programma’s die de gevallen soldaten herdenken. Om 11u klonk er weer een sirene, ditmaal 2 minuten. Telkens wanneer de sirene afgaat, komt de hele natie tot stilstand. Het verkeer stopt, mensen stoppen met praten en staan stil midden op straat. Vorige week zondag (1 mei) was het herdenkingsdag van de Holocaust. Ook op deze dag gingen er sirenes af.

Wij waren dus aan het wandelen toen de eerste sirene afging, en we hebben dan ook een minuut stilgestaan.. Bij de tweede sirene waren we op het werk, en onze collega’s die nooit stil lijken te zitten, waren nu ook muisstil. Rond 13u30 ging iedereen ook al naar huis, want vanaf zonsondergang was het Yom Ha’atzmaut, de Dag van de Onafhankelijkheid.

Wij werkten nog wat verder.. ’s Avonds gingen we naar Kfar Yehoshua. Ilan had ons uitgenodigd om de viering voor de onafhankelijkheid in zijn dorp bij te wonen. Als antropologische studie.. In ieder dorp is er wel iets te doen om deze dag te vieren.

We gingen te voet naar Ilans huis, omdat we dachten dat de viering maar een uurtje zou duren. Om 19u30 waren we bij Ilan. De viering zou om 20u beginnen. Maar blijkbaar was het startuur verzet naar 20u30 en Ilan wist uiteraard weer van niets Dus wij waren als eersten op de plaats van de viering!

Ilan en zijn vrouw Shuli gaven ons wat meer uitleg over wat er ons te wachten stond. Om 20u30 begon dan de show. Dit jaar stond de show in het teken van reizen. De oudste generatie vertelde over hun legertijd waarin ze het hele land doorkruisten. Er waren filmpjes van alle jongeren uit het dorp die momenteel in het leger zitten. De fietsclub van het dorp kwam aan bod en zong een liedje. Een groep jongeren die hun Bar Mitzvah volgend jaar doen, vertelde over hun plan om de hele Israël Trail (die het hele land doorkruist van Noord naar Zuid) te wandelen. De quad-club (met een gemiddelde leeftijd van 65 jaar) vertelde over hun buitenlandse avonturen in Jordanë en Bulgarije. Tussendoor waren er ook nog wat dansoptredens. De hele show duurde uiteindelijk dik 2u. Zelfs de Israëliërs vonden het te lang, want het was best fris geworden. Normaal duurt de show zo’n 45 minuten..

Na de show werd er vuurwerk afgeschoten, en daarna volgde er cake en koffie. Ieder gezin (!) van het dorp werd gevraagd om een cake te bakken voor deze gelegenheid. Er was dus echt enorm veel lekkers! Er was ook nog een optreden van de Dana Winner van Israël. Toen we opmerkten dat we met voorsprong de jongsten in de zaal waren, besloten we toch maar terug naar huis te wandelen

Het patriottisme van de Israëliërs komt op de Dag van de Onafhankelijkheid volledig naar boven. Op ieder kruispunt kun je vlaggetjes kopen, alle winkels liggen al weeeeken vol met spullen met de Israëlische vlag, alle huizen en auto’s zijn versierd, …

Omdat we dinsdag niet echt plannen hadden, besloten we gewoon wat uit te slapen en dan te gaan werken. Het werd maar een korte werkdag, want om 15u mochten we bij Ilan gaan bbq’en.

Overal waar we kwamen rook het naar barbecue! We hoorden ook dat degenen die willen bbq’en aan de Kinneret of HaYarkon Park in Tel Aviv vroeg uit de veren moeten om een plaatsje te kunnen veroveren. (De mensen bbq’en hier trouwens sowieso al veel, ieder weekend zien we hele families met koelboxen, stoelen, tafels, … verhuizen naar een park.) Maar wij waren dus lekker rustig bij Ilan thuis, samen met een bevriend koppel en Ilans ouders (en kinderen). We maakten een koude pasta om mee te nemen, en die werd gesmaakt.. Shuli, een vegetarische, had voor de gelegenheid vlees gehaald bij de slager.  Als dessert had ze vers ijs gemaakt, smullen!

Tussen het eten door testten we de nieuwe pingpongtafel van Ilan Ilan was heel blij dat ‘alle kinderen aan het spelen waren’. Tom praatte ook een tijdje met Ilans moeder, hij liet haar onze foto’s zien en gaf er wat uitleg bij. Het Hebreeuws gaat iedere dag beter!

11-05-2011 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld  

Omdat we vrijdagmorgen op het werkuur-uur wakker werden, was het een uitgelezen moment om eindelijk de Tabor-berg te beklimmen. Deze berg stond al enkele maanden op het lijstje

De Tabor-berg is 588 m hoog en heeft een nogal speciale vorm. Hij is namelijk mooi afgerond.

We reden een stuk rond de berg door Daburiyya, een Arabisch dorpje, op zoek naar het paadje om te berg op te gaan. In het dorp kwamen we ook nog een trouwstoet tegen!

De moskee in Daburiyya en de trouwstoet

Opeens zagen we echt een massa mensen! Hier was dus het bezoekerscentrum.. Toeristen kunnen hier met kleine busjes de berg op gaan, via een heleboel haarspeldbochten. Boven op de berg staat namelijk de Kerk van de Transfiguratie van Jezus, een trekpleister voor christelijke pelgrims dus! We hebben het even gegoogled om te weten waar het eigenlijk over gaat:

‘Samen met de apostelen Petrus, Johannes en Jacobus beklimt Jezus een berg (de Taborberg). Volgens de traditie laat Jezus hier iets van zijn werkelijke goddelijke aard zien door van gedaante te veranderen en gedeeltelijk het ‘hemelse licht’ door zijn gestalte te laten schijnen. In het Oude Testament wordt ook op diverse plaatsen beschreven dat God in een ontoegankelijk licht woont wat voor onbeschermde stervelingen dodelijk is. Met Jezus verschijnen ook Mozes en Elia die met de stralende Jezus praten. De apostelen kunnen Jezus gedaanteverandering amper aanzien en vallen verschrikt op de grond maar plotseling zijn de twee oudtestamentische profeten verdwenen en is alles weer zoals voorheen. Jezus gebiedt de ontstelde apostelen met niemand over de gebeurtenis te spreken tot na zijn verrijzenis uit de dood. De gedaanteverandering wordt gezien als aankondiging van Jezus’ Verrijzenis.’ (http://nl.wikipedia.org/wiki/Gedaanteverandering_van_Jezus)

Wij waren sportief en gingen dus te voet de berg op. Hoewel de berg er zo mooi rond uitziet, viel de klim toch wel tegen! Maar het uitzicht onderweg maakte alles goed!

Eenmaal boven op de berg hebben we dan ook de kerk bezocht en verder van het uitzicht over de omliggende velden genoten. De berg is ook een uitgelezen plaats om te zeilvliegen. We zagen heel wat vliegers in de lucht! Wel chic!

Om 11u30 sloot de Kerk en trokken alle toeristen (wij inclusief) weer naar beneden. De meesten terug met de busjes, maar wij weer te voet!

Daarna vonden we dat we wel wat verfrissing verdiend hadden, dus we reden naar het Gan HaSlosha National Park. Dit park is een waar zwemparadijs, met natuurlijk warm water (28°C). Bijzonder is ook dat er direct vissen aan je tenen komen knabbelen wanneer je even stilstaat. En dat kietelt!

07-05-2011 om 21:47 geschreven door Tom en Machteld  

Hallo!

Maandagmiddag zijn we met Ilan op bedrijfsbezoek geweest. Hij was uitgenodigd door Dudu, een hoge piet bij DeLaval-Israël, om een spiksplinternieuwe boerderij te gaan bezichtigen. Meer wist Ilan ook nog niet, dus we wisten niet goed wat te verwachten. We reden naar Ginnosar waar Dudu ons oppikte om dan samen verder te rijden naar de Golan-hoogte, vlakbij Syrië. Deze streek hadden we eerder nog niet verkend.. We dachten immers dat Syrië achter het gebergte begon, maar blijkbaar is er aan de top een groot plateau met nog een heel stuk Israël.

Onderweg gaf Dudu ons meer uitleg over het nieuwe bedrijf en over de streek. In deze streek is landbouw eerder extensief, zowel door de geologie (stenen in de grond) als de politieke situatie. Doordat de streek de laatste jaren toch redelijk rustig is, vestigen ook steeds meer (grote) bedrijven zich hier. We kwamen aan bij een groot landbouwbedrijf. Dudu vertelde ons dat de eigenaars (3 broers) religieus zijn, wat zijn invloed heeft op de gevoerde landbouwpraktijken. Enkel wanneer het welzijn van dieren in gevaar komt, mag er op Shabbat ingegrepen worden (door een religieuze, in dit geval de boer). Naast een melkveebedrijf, hielden ze zich ook bezig met fruitteelt. Ze teelden o.a. mango’s, avocado’s, … Op de site stond ook een groot sorteer- en verpakbedrijf voor fruit..

Eén van de broers heeft zich nu gespecialiseerd in de melkveehouderij, en samen met (voorlopig) twee andere boeren uit het dorp werd een gigantisch nieuw stalcomplex gebouwd. Omdat ook hier de kleinere bedrijven uit de weg gewerkt worden, verwachten ze dat er in de toekomst nog wel iemand in hun coöperatie zal stappen.

In de stal is er plaats voor 4 melkrobots. Voorlopig zijn er nog maar 2 geplaatst, dus de stal staat nog redelijk leeg. Vorige week was de kudde van de eerste boer naar de boerderij gebracht, en vandaag de tweede. We konden dus met eigen ogen zien hoe de koeien wenden aan hun nieuwe huis en hoe ze omgingen met de melkrobot. Vroeger werden de koeien immers in een gewone melkstal gemolken. Opmerkelijk is dat er 30 m² staloppervlakte geteld wordt per koe, terwijl dit in België maar ongeveer 9 m² is. De stal kan ook nog aan beide kanten uitgebreid worden.

Een stal bouwen in Israël is dan ook beduidend simpeler dan in België. Er moet geen mestput gegraven worden, geen roosters gelegd, geen muren gebouwd, geen ligboxen, … Een stal bestaat hier enkel uit spanten, hekken en een dak (en uiteraard ook een melkeenheid). De melkstal staat centraal in het gebouw, zodat de kudde ook steeds in 2 gesplitst is.

De koeien lopen hier dus niet op een roostervloer, maar wel gewoon op de grond. Omdat er hier veel grote keien in de grond zitten, is het wel een heel karwei om de grond gelijk te krijgen. Het lijkt dus alsof de koeien buiten in de wei lopen, maar dan zonder gras. Het klimaat zorgt ervoor dat de grond niet in een modderpoel omgetoverd wordt, maar minstens 9 maanden per jaar droog is. In de stal is er geen plaats voor de kalveren, deze worden terug naar de oude stallen gebracht (waar de huidige koeien vandaan komen).

Ilan werd gevraagd om het koeverkeer onder de loep te nemen. Een belangrijk punt hierbij is de locatie van de melkrobots in de stal en de daarbijhorende hekken en poorten. Verder is ook de koeling heel belangrijk. In de zomer (vanaf nu dus) worden de koeien hier gekoeld met grote ventilatoren, en wanneer het echt snikheet wordt, wordt er ook water verneveld. Dit alles gebeurt meestal in de wachtruimte voor het melken. Doordat de koeien hier gekoeld worden, ondervinden ze weinig tot geen last van hittestress, waardoor ze hun hoge productie blijven behouden tijdens de zwoele zomermaanden.

Wij vonden het echt wel chic om deze nieuwe stal te kunnen zien en te kunnen vergelijken met de Belgische stallen.

Op de terugweg maakten we nog een kleine tussenstop bij het Bethsaida Vista Point. Hier hadden we een mooi uitzicht op de Kinneret en de valleien die naar het meer liepen. In de verte zagen we zelfs Mt. Tabor, Tsfat en Mt. Hermon liggen!

Dinsdagmiddag moest Machteld data gaan oppikken in Ramat Zevi. Boer Yehuda is een heel lieve boer, die altijd klaar staat om alle mogelijke vragen te beantwoorden. Hij vertelde dat het echt heel slecht is dat het heel april nog geregend heeft. Er is veel schade aan de graanoogst, veel boeren zitten met volle mestputten omdat het veld nog te nat is om mest te kunnen gaan uitspreiden, het nieuwe plantseizoen begint wat laat, … Hij had ook gezien dat Machteld een presentatie moet geven op een conferentie in Jeruzalem eind juni. Hij ging zijn best doen om te komen Al komt de datum wat ongelegen, want de dag erna trouwt zijn zoon.

Maar op dinsdag gebeurde er nog veel meer.. Toen Machteld terug naar Newe Ya’ar reed om verder te gaan werken, zag ze dat het lampje van de motor ineens aansprong. Ze zette zich even naast de kant van de weg, wachtte even, en reed stilletjes verder. Maar 5 minuten later had ze weer prijs. Ze zette zich weer aan de kant, en goot wat water in de radiator. Blijkbaar hielp ook dat niet, want 3 minuten later stond ze weer aan de kant van de weg. Ze besloot deze keer maar naar Tom te bellen. Maar die wist natuurlijk ook niet wat te doen. Ze reed dan maar stilletjes verder (in de bergop zelfs maar 40 km/u), maar toen ze aan een stoplicht moest stoppen, besloot de auto dat het genoeg geweest was. Daar stond Machteld dan, midden op de weg! 2 voorbijwandelende meisjes merkten het probleem op en hielpen om de auto naar de kant te duwen. De man die achter haar stond bij het rode licht, had even verderop geparkeerd, en schoot ook ter hulp. Machteld belde weer naar Tom (en Ilan). De vriendelijke man gaf de exacte locatie (Afula Illit) door aan Ilan. Ilan belde daarop de takeldienst en Tom en hij sprongen in de auto om Machteld te gaan zoeken. Intussen was er een politiewagen gestopt bij Machteld. Ze stond op een gevaarlijke plaats en moest de auto verplaatsen.

Omdat de politieman maar alleen was, wilde hij de auto geen duwtje geven. (Flauw hoor, want hij was zeker breed genoeg en onze auto is maar klein!) Daarom hield hij een voorbijganger tegen die onze auto moest duwen naar een zijstraatje. Na een halfuurtje was Machteld verbrand en waren Tom en Ilan er. Ilan keek ook eens onder de motorkap, goot nog wat nieuw water op en gebood Tom te proberen nog wat verder te rijden. Maar na 1.5 km stonden we weer langs de kant van de weg. Ilan belde weer naar de takeldienst om de veranderde locatie door te geven, en nam ons dan mee naar Afula om iets te gaan drinken (bekomen van de schrik..). We moesten immers nog een uur wachten op de takeldienst. Maar de takeldienst kwam en laadde onze auto op, en wij gingen samen met Ilan weer naar kantoor.

Onze collega’s waren heel verbaasd dat we op het werk waren terwijl onze auto er niet was. Want naar huis wandelen, wie doet zoiets nu?

De dag erna was de auto gemaakt. De waterpomp was kapot en nu hebben we een nieuwe!

Andere nieuwtjes van deze week:

-          Moush is terug aan het werk! En blij dat hij is!

-          Machteld heeft haar tickets naar huis geboekt: ze zal in België zijn van 20 mei tot 9 juni. Helaas geen tijd voor vette parties, want er moet gestudeerd worden! ;-)

-          We hebben onze auto gepoetst, haha!

Tot ziens!

05-05-2011 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld  

Het weekend werd ingezet met een stevig onweer. De hele was het weer aangenaam warm geweest, dus we keken al echt uit naar een mooi weekend. Maar dat viel dus letterlijk in het water. De vrijdag hebben we dan maar opgevuld met het huis te poetsen, en Tom is (eindelijk) ook eens naar de kapper geweest. De tientallen hints en opmerkingen zijn dan toch eindelijk aangekomen Machteld ging ondertussen naar de winkel om inkopen te doen. En winkelen op vrijdagvoormiddag is een SLECHT IDEE! De drukte op de weg is verschrikkelijk, net als de hectiek in de winkel zelf. Het is ieder voor zich hier: ikke, ikke, ikke, en de rest kan stikken! Zo was het kruispunt op weg naar en van de winkel geblokkeerd omdat ze gewoon vertikken om elkaar door te laten. Ook op de parking was het drummen. En dan zijn er nog mensen ook die hun winkelkar uitladen en dan zonder boe of bah in het midden van de parking laten staan. OK, er zijn mensen die de karren verzamelen, maar dit ging echt wel te ver. En tussen de winkelrekken was het ook een gedrum van jewelste. Vooral omdat de mensen hier hun kar niet aan de kant zetten, maar in het midden van het pad als ze iets uit de rek willen nemen. Hierdoor blokkeren ze alle achterop komend winkelverkeer. Machteld was dan ook helemaal opgefokt wanneer ze terug thuis kwam! Gelukkig kon Tom zijn pas-gekapt kopke al snel een glimlach op haar gezicht toveren

De graanoogst brengt ook enkele negatieve gevolgen met zich mee. Doordat de knaagdieren die zich schuilhouden in het graangewas nu plots zonder bescherming van het graan en voedselbron zitten, worden ze gedwongen om hun voedsel elders te zoeken. Hierdoor zoeken ze de huizen en stallen op, en knagen daar aan alles wat ze kunnen vinden. En een probleem komt nooit alleen! Enkele dagen later komen ook de dieren die jagen op deze knaagdieren. Zo werd er vandaag een giftige(!) slang gespot bij ons op de boerderij. Aviv zag hem wegkruipen onder de roostervloer. We moeten dus oppassen waar we lopen nu, en geen sandalen dragen. Maar dat vindt Tom allerminst erg! Enkele weken geleden was er ook een mangoest gespot op onze boerderij. Deze jagen op slangen, en zijn dus bijzonder nuttige dieren. De mangoest wilde echter ook eens van men veranderen, en viel onze kippen aan. Eén kip heeft het loodje moeten leggen, en sindsdien is de mangoest eigenlijk ook niet meer gezien. We hopen n toch dat hij nog ergens schuilhoudt zodat hij de slang kan pakken!

01-05-2011 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld