Hierna volgen de eponiemgegevens met betrekking op Tiglath Pileser III. De jaartallen tussen rechte haken zijn van de orthodoxie, de jaartallen tussen kromme haken zijn de gereviseerde jaartallen:

Jaar 1 [745/744] (761/760) Tijdens het eponiem van Nabû-bela-usur, de gouverneur van Arrapha, in Ajaru, de dertiende,. In Ta¹rîtu, hij naar Mesopotamia.

Commentaar: Tijdens zijn eerste regeringsjaar leidde Tiglath Pileser III een veldtocht tegen Babylon en voerde campagne in het noorden en zuiden van Babylonië.

Jaar 2 [744/743] (760/759) Tijdens het eponiem van Bêl-dan, de gouverneur van Kalhu, veldtocht naar Namri.

Jaar 3 [743/742] (759/758) Tijdens het eponiem van Tiglath-pileser, de koning van Assyrië, daar gebeurde een bloedbad onder de Urarturieten in Arpad.

Commentaar: Tijdens zijn derde regeringsjaar leidde Tiglath Pileser III een veldtocht tegen Urartu. Van deze veldtocht zijn de annalen van zijn paleismuren te Kalhu/Kalah (gedeeltelijk-fragmentarisch) bewaard gebleven. In het verloop van zijn veldtocht tegen Urartu beweerd Tiglath Pileser III schatting of tribuut ontvangen te hebben van een aantal koningen van de kust (Middellandse Zee), waaronder hij koning Azaria van Juda als de leider van een Assyrisch-vijandelijke Klein-Aziatische coalitie van koningen vermeld. Verder vermeldde hij o.a. Rezin van Damascus, Menahem van Samaria, Sibitti-bi’li van Goebla en vele meer. Zo is er ook bijvoorbeeld de vermelding van een Arabische koningin Zabibe, wat toch verwondering opwekt: een vrouw op de troon in het Arabië van de achtste eeuw v. Chr.! Onvoorstelbaar vandaag.

Jaar 4 [742/741] (758/757) Tijdens het eponiem van Nabû-da'inannil, de opperbevelhebber, veldtocht tegen Arpad.

Jaar 5 [741/740] (757 /756) Tijdens het eponiem van Bêl-Harran-bêla-usur, de paleis maarschalk, veldtocht naar hetzelfde; de stad werd genomen na drie jaar.

Jaar 6 [740/739] (756/755) Tijdens het eponiem van Nabû-etiranni, de opperdienaar, veldtocht tegen Arpad.

Jaar 7 [739/738] (755/754) Tijdens het eponiem van Sin-taklak, de maarschalk, veldtocht tegen Ulluba; Birtu werd ingenomen

Jaar 8 [738/737] (754/753) Tijdens het eponiem van Adad-bêla-ka'in, de gouverneur van A¹¹ur, Kullania werd ingenomen.

Commentaar: De stad Kullania was dezelfde plaats als het Bijbelse Kalno waarnaar de profeet Jesaja ten tijde van koning Achaz van Juda, verwijst.

Jesaja 10:5 Wee den Assyriër, die de roede Mijns toorns is, en Mijn grimmigheid is een stok in hun hand! 6 Ik zal hem zenden tegen een huichelachtig volk, en Ik zal hem bevel geven tegen het volk Mijner verbolgenheid; opdat hij den roof rove, en plundere de plundering, en stelle het ter vertreding, gelijk het slijk der straten. 7 Hoewel hij het zo niet meent, en zijn hart alzo niet denkt, maar hij zal in zijn hart hebben te verdelgen, en uit te roeien niet weinige volken. 8 Want hij zegt: Zijn niet mijn vorsten al te zamen koningen? 9 Is niet Kalno gelijk Karchemis? Is Hamath niet gelijk Arfad? Is niet Samaria gelijk Damaskus?

Van het achtste regeringsjaar van Tiglath Pileser III bleven ook de oorspronkelijke annalen van zijn paleismuren te Kalah/Kalhu bewaard. Hieruit leren we dat hij tijdens de campagne naar Kullania/Kalno opnieuw tribuut ontving van Menahem van Samaria. Een historisch puzzelstukje dat past in het gereviseerde plaatje.

Jaar 9 [737/736] (753/752) Tijdens het eponiem van Bêl-emuranni, de gouverneur van Rasappa, veldtocht tegen Medië

Commentaar: Het negende regeringsjaar van Tiglath Pileser bracht hem opnieuw naar Medië, waar grote gebieden van geannexeerd werden.

Van deze veldtocht is de bekende ‘Iran-stele’ bewaard gebleven. De stele (waarvan de tekst zwaar beschadigd is) verwijst nogmaals naar Menahem van Samaria als schatplichtig aan Tiglath Pileser III. Ook is er een verwijzing naar Sibitti-bi’li van Goebla.

Jaar 10 [736/735] (752/751) Tijdens het eponiem van Inurta-ilaya, de gouverneur van Nisibis, veldtocht tegen de voet van de berg Nal.

Jaar 11 [735/734] (751/750) Tijdens het eponiem van A¹¹ur-¹allimanni, de gouverneur van Arrapha, veldtocht tegen Urartu

Jaar 12 [734/733] (750/749) Tijdens het eponiem van Bêl-dan, de gouverneur van Kalhu (Kalah-Nimrud), veldtocht tegen Filistea

Commentaar: Voor het twaalfde regeringsjaar van Tiglath Pileser hebben we alleen de summiere vermelding van de eponiemlijst: veldtocht tegen Filistea. Dit als een gevolg dat de betreffende annalen van zijn paleismuren te Kalhu verloren gingen. Essarhaddon een latere Assyrische heerser, recycleerde de tegels voor gebruik in zijn eigen paleis. Voor een historicus is dit vandaag een spijtige zaak. We kunnen ons voorstellen dat de muren van Tiglath Pileser III ’s paleis te Kalhu/Calah een chronologisch verhaal van al zijn veroveringen brachten. Wat gereconstrueerd kon worden uit de rotzooi die Essarhaddon ervan maakte is vandaag als een fragmentarische puzzel waarvan het plaatje ontbreekt. De orthodoxe Assyriologie heeft alle puzzelstukjes binnen het kader van de eponiemlijsten trachten in te vullen.

De Assyrische veldtocht naar Filistea van 750 v. Chr. past in de Bijbelse gegevens betreffende de beschreven invasie van Israël in de dagen van Pekach:

2 koningen 15:29 In de dagen Pekah, den koning van Israël, kwam Tiglath-pilezer, de koning van Assyrië, en nam Ijon in, en Abel-beth-maacha, en Janoah, en Kedes, en Hazor, en Gilead, en Galilea, het ganse land van Nafthali; en hij voerde hen weg naar Assyrië.

Een jaar later in 749 v. Chr. tijdens het eponiem van A¹¹ur-da'inanni, trok Tiglath Pileser III tegen Damascus op.

 

Jaar 13 [733/732] 749/748 Tijdens het eponiem van A¹¹ur-da'inanni, de gouverneur van Mazamua, veldtocht tegen Damascus.

Het jaar 748 v. Chr. was een meganatuurcatastrofe-jaar en verantwoordelijk voor een nieuwe breuk in de Eponiemlijsten. Het volgende eponiem van Nabû-bêla-usur met de beschreven veldtocht tegen Damascus zit in de revisie van de geschiedenis van het oudheid-Assyrië verankerd met koning Achaz van Juda in het jaar 737 v. Chr.

Heel opmerkelijk: een jaar na de meganatuurcatastrofe van 748 v. Chr. begon in Babylon de Nabonassar-era met een noodzakelijke kalenderhervorming. Het jaar 748 v. Chr. was ook het moment dat het leger van Uzzia/Azaria in het jaar van de zevende olympiade, uit Egypte werd teruggetrokken (De zonaanbidder, 2016, blz. 33-44

 

De derde Assyrische invasie dateer ik in het jaar 736 v. Chr. in het tweede regeringsjaar van koning Achaz van Juda.

De aanleiding voor het opnieuw oprukken van Tiglath Pileser III tegen Damascus, was een schrijven aan de koningen van Assur door een in het nauw gedreven koning Achaz van Juda, die door de geallieerde legers van Samaria en Damascus aangevallen werd.

Jesaja 7:1 Het geschiedde nu in de dagen van Achaz, de zoon van Jotham, de zoon van Uzzia, de koning van Juda, dat Rezin, de koning van Aram, met Pekah, de zoon van Remalia, de koning van Israël, tegen Jeruzalem ten strijde trok; maar hij kon in de strijd daartegen de overhand niet behalen.     

2 Kronieken 28:16 In die tijd zond koning Achaz het verzoek tot de koningen van Assur hem te helpen.   

 

De beschreven invasie van Pekah geallieerd met Rezin, in Juda kan chronologisch nauwkeurig gedateerd worden in het jaar 736 v. Chr. Zie De Zonaanbidder, 2016, blz. 102.

Op basis van dit aangereikt Bijbels tijd-navigatiepunt verankeren we het eponiem van Nabû-bêla-usur met de veldtocht van Tiglath Pileser III tegen Damascus, met het jaar 736 v. Chr.

Jaar 25 [732/731] 736/735 Tijdens het eponiem van Nabû-bêla-usur, de gouverneur van Si'imme, veldtocht tegen Damascus.

Jaar 26 [731/730] 735/734 Tijdens het eponiem van Nergal-uballit, de gouverneur van Ahizu-hina, veldtocht tegen ©apiya.

Commentaar: De veldtocht tegen Sapiya voerde Tiglath Pileser III naar het zuidelijke gebied van Babylon, en deze veldtocht is ook fragmentarisch bewaard gebleven via de gereconstrueerde annalen van zijn paleismuren te Kalhu/Kalah.

Jaar 27 [730/729] 734/733 Tijdens het eponiem van Bêl-lu-dari, de gouverneur van Tille, de koning bleef in het land.

Commentaar: de uitdrukking: ‘de koning bleef in het land’ is een eufemisme dat op niets doen slaat. We zijn alleen in het bezit van de eponiem-vermelding. Van de annalen op de paleismuren te Kalah bleef als informatie over dit jaar, niets bewaard.

Jaar 28 [729/728] 733/732 Tijdens het eponiem van Liphur-ilu, de gouverneur van Habruri, de koning nam de hand van Bêl [].

Commentaar: de uitdrukking ‘de koning nam de hand van Bel’, wijst op het koningschap over de stad Babylon. Volgens de orthodoxe Assyriologie was Tiglath Pileser III onder zijn Babylonische naam Pul, koning over Babylon. Een identificatie die we eerder afwezen. De Bijbelse Pul zit op de tijdsbalk ten tijde van koning Menahem van Israël en is chronologisch gezien te onderscheiden van de Babylonische Pul van de Ptolemeüs-canon.

De Babylonische koningen die contemporain met Tiglath Pileser III waren, zijn Nabu-shuma-ishkun (761-748 v. Chr.) en Nubu-nasir of Nabonassar (748/734 v. Chr.).

Tiglath Pileser III heeft verschillende veldtochten naar het gebied van Babylon ondernomen en grote delen ervan geannexeerd. Of hij daadwerkelijk ook de hoofdstad Babylon ooit binnengemarcheerd is blijft een vraagteken. De Babylonische koningslijsten vermelden hem niet.

Jaar 29 [728/727] 732/731Tijdens het eponiem van Dur-A¹¹ur, de gouverneur van Tu¹han, de koning nam de hand van Bêl; de stad van Hi[...] werd ingenomen.

(Hiaat tot aan de troonsbestijging van TPIII ’s opvolger: Salmaneser V)

[727/726] 730/729 Tijdens het eponiem van Bêl-Harran-bêla-usur, de gouverneur van Guzana, veldtocht tegen [...].©almaneser [V] beklom de troon.

 

Conclusie: In de reconstructie van de regeerperiode van Tiglath Pileser III zijn er meerdere breuken in de Eponiemlijst vastgesteld. Vooreerst was er een periode van co-regentschap met Pul vanaf 768 v. Chr., het jaar van hun gezamenlijke veldtocht naar Israël volgens 1 Kronieken 5:25-26. Vanaf het jaar 761 v. Chr. hebben we dertien eponiemen tot 748 v. Chr. ingevuld. Daarna stelden we een breuk in de Eponiemlijst vast tot 736 v. Chr., waarna de vijf laatste eponiemen historisch geplaatst konden worden.

Men kan bij deze revisie van de geschiedenis van de oudheid de schouders ophalen en stellen dat de vak-wetenschappers het bij het rechte eind hebben. Voor hen kan er over de rangschikking van de Assyrische koningen op de tijdsbalk niet gediscuteerd worden. De Bijbel is voor hen een louter godsdienstig boek en historisch niet betrouwbaar. Wanneer de Bijbels-chronologische gegevens niet passen in de Assyrische constructie, dan zijn het de Bijbelse gegevens die dienen aangepast en niet andersom.

 

 

Intussen blijven vele vraagtekens aangaande de regeerperiode van TPIII bestaan. De afkomst van Tiglath Pileser III is in de Assyriologie zelfs omstreden. Er bestaat namelijk twijfel over zijn afstamming. De Assyriologie had hem aanvankelijk als de zoon van Assur Nirari neergezet, maar een latere archeologische vondst weerlegde dit. Op een steen-inscriptie stond Tiglath Pileser III vermeldt als de zoon van Adad Nirari? (KAH,I, Nos. 21-23. Ancient records of Assyria and Babylonia by Daniel David Luckenbill, Chicago, 1926). De tegenstrijdigheid betreffende het zoon-schap van Tiglath Pileser III is binnen de Assyriologie tot op heden niet opgelost. Het is boeiend om het commentaar van de Assyrioloog Luckenbill aangaande de annalen van Tiglath Pileser III te lezen:

“The annals of Tiglath Pileser were engraved upon the slabs of the rebuilt central palace at Calah. These slabs were later removed by Essarhaddon to be used in his southwest palace of the same city. As a result of the removal and retrimming of the stone, the annals have come down to us in a fragmentary state. Without the aid of the Eponym lists with notes it would have been impossible to arrange the fragments in their chronological order, and, even so, future discoveries are likely to show that the arrangement now generally accepted is wrong.”

 

Ik noteer dat Luckenbill trouw bleef aan de veronderstelde onverbreekbaarheid van de eponiemlijsten en deze als een hulpmiddel zag voor de gefragmenteerde annalen van TPIII op de tijdsbalk te rangschikken. Ik meen echter aangetoond te hebben dat er wel degelijk meerdere hiaten in de eponiemlijst ten tijde van TPIII voorkomen en deze niet langer als dusdanig bruikbaar zijn. Het commentaar van Luckenbill is veelzeggend en verraad de verlegenheid van een Assyrioloog aangaande de regeerperiode van TPIII. Het zijn naar mijn mening alleen de historische Bijbelboeken en Flavius Josephus die ons in staat stellen alle informatie die we vandaag aangaande Tiglath Pileser III hebben, opnieuw chronologisch op de tijdsbalk te herschikken.

 

Wordt vervolgd…

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

 

Recente publicaties:

 

 

Kronieken van de koningen van Israël, 2017, zie link: https://www.bol.com/nl/p/kronieken-van-de-koningen-van-israel/9200000086650052/?suggestionType=searchhistory

 

EXODUS, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/102331

 

De Zonaanbidder, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/87999

 

TIJD en TIJDEN, 2015, Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

 

De Assyriologie herzien, 2012, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/76234

 

De Tweede Wereldoorlog door de ogen van een neutrale Belg, 2007, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/69343

 

Genesis versus Egyptologie, 2009, dit boek is uitverkocht maar kan online gelezen worden op de hierna volgende link: http://jezusleeft.weebly.com/genesis-versus-egyptologie.html

 

Apocalyps, 2009, (dit boek is uitverkocht maar op een PDF-document gratis op eenvoudig verzoek per email bij de auteur verkrijgbaar).

De aflevering van deze week vervolgt met de herziening van de chronologie van de Assyrische koningen van de negende en achtste eeuw v. Chr. Met de aflevering van 20.08.2018 behandelden we de koningen van Assyrië: Salmaneser IV, Assur Dan III, Assur Nirari V en de legendarische Sardanapallos die we in chronologische lijn met de koningen van het tienstammenrijk brachten. Zie link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?ID=3109332

Als een gevolg van het linken van Salmaneser III op de tijdsbalk aan de historisch-verifieerbare regeerperiode van Achab van Israël (Zie het artikel van 02.07.2018 op dit blog, link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?ID=3102210)

ontstaat er in de achtste eeuw v. Chr. een tijdsperiode van 782 tot 761 v. Chr. waar de Bijbels-Assyrische koningen Jareb en Pul kunnen ondergebracht worden evenals de legendarische Sardanapallos.

 

 

© Kronieken van de koningen van Israël, 2017, Robert De Telder

 

Het zijn als het ware puzzelstukken van een ‘jigsaw-legpuzzel’ die met elk toegevoegd passend stukje het historische plaatje zichtbaar maken. De Bijbels-historische koningen voor deze periode zijn Jareb (Hosea 5:13 en 10:6) en de niet bij naam genoemde Assyrische koning (Jona 3:1-10) die zich op de doemprediking van Jona, tot de God van Israël voor uitredding keerde. Het onderbrengen van de legendarische Sardanapallos op de tijdsbalk doen we via zijn identificatie met een van de Mitanni-koningen. Mitanni-koningen die zoals we al eerder gezien hebben, niemand anders dan de Assyrische koningen van de achtste en zevende eeuw v. Chr. zijn.

De Bijbelse koning van Assyrië ten tijde van de profeet Jona kan moeilijk met Sardanapallos geïdentificeerd worden. De ene koning roept namelijk bij een crisis een vasten uit en keert zich tot de God van Israël voor uitredding en de andere zijn motto is: ‘Eet, drink en bemin, want al het overige is niet veel waard’.

Volgens mijn revisie van de geschiedenis van de oudheid is de Bijbelse koning Pul de opvolger van Sardanapallos op de troon van Assur.

Met het vermelden van Pul als een te onderscheiden Assyrische koning van Tiglath Pileser III botsen we onmiddellijk met de gevestigde Assyriologie. De Bijbelse koningsnaam Pul komt namelijk niet in de Assyrische koningslijst voor. Er bestaat wel een Babylonische koning Pulu of Poros die volgens de Ptolemeüs-canon, op de troon van Babylon zat van 22.02.731 tot 20.02.726 v. Chr. De orthodoxie gaat er van uit dat de Babylonische Pulu of Poros met Tiglath Pileser III te identificeren is die onder een Babylonische troonnaam over Babylon heerste. Zuiver chronologisch gezien kan dit echter niet aangezien er ongeveer een periode van dertig jaar tussen de Bijbelse koning van Assyrië Pul, en de Babylonische Pulu of Poros, zit. Volgens de grondtekst van de Bijbel zijn Pul én Tiglath Pileser wel degelijk twee van elkaar te onderscheiden koningen.

1 Kronieken 5:25 Maar zij hebben tegen den God hunner vaderen overtreden, en de goden der volken des lands nagehoereerd, welke God voor hun aangezichten had verdelgd. 26 Zo verwekte de God Israels den geest van Pul, den koning van Assyrie, en den geest van Tiglath-Pilneser, den koning van Assyrie, die voerde hen gevankelijk weg, te weten de Rubenieten, en de Gadieten, en den halven stam van Manasse; en hij bracht hen te Halah, en Habor, en Hara, en aan de rivier Gozan, tot op dezen dag. (Statenvertaling)

 

 

© Kronieken van de koningen van Israël, 2017, Robert De Telder

 

Het Bijbelboek 1 Kronieken 5:26 heeft het volgens de Statenvertaling duidelijk over twee koningen. Ook de LXX Septuagint Bijbelvertaling (Hebreeuws/Grieks) heeft de twee Assyriërs als twee te onderscheiden koningen vertaald:

1 Chronicles 5:26 And the God of Israel stirred up the spirit of Phaloch king of Assyria, and the spirit of Thagla-phallasar king of Assyria, and carried away Ruben and Gaddi, and the half-tribe of Manasse, and brought them to Chaach, and Chabor, and to the river Gozan, until this day.

 

De Joodse historicus Flavius Josephus zag Pul en Tiglath Pileser III ook als twee afzonderlijke Assyrische koningen: Joodse Oudheden, Boek IX, xi.1. …And after this manner it was that this Menahem continued to reign with cruelty and barbarity for ten years. But when Pul, king of Assyria, had made an expedition against him, he did not think meet to fight or engage in battle with the Assyrians, but he persuaded him to accept of a thousand talents of silver, and to go away, and so put an end to the war. This sum the multitude collected for Menahem, by exacting fifty drachme as poll-money for every head; after which he died, and was buried in Samaria, and left his son Pekahiah his successor in the kingdom, who followed the barbarity of his father, and so ruled but two years only, after which he was slain with his friends at a feast, by the treachery of one Pekah, the general of his horse, and the son of Remaliah, who laid snares for him. Now this Pekah held the government twenty years, and proved a wicked man and a transgressor. But the king of Assyria, whose name was Tiglath-Pileser, when he had made an expedition against the Israelites, and had overrun all the land of Gilead, and the region beyond Jordan, and the adjoining country, which is called Galilee, and Kadesh, and Hazor, he made the inhabitants prisoners, and transplanted them into his own kingdom. And so much shall suffice to have related here concerning the king of Assyria.

 

De voortreffelijke Statenvertaling van de Bijbel werd door meer recente vertalingen wat betreft het vertalen van het woordje ‘en’ in de grondtekst, niet gevolgd. De NBG 1951 en de NBV 2004 volgden het gezag dat de wetenschap der Assyriologie intussen verworven had, en negeerden de grondtekst van de Bijbel zoals de Statenvertaling het correct vertaalde:

1 Kronieken 5:26 Zo verwekte de God Israels den geest van Pul, den koning van Assyrie, en den geest van Tiglath-Pilneser, den koning van Assyrie,…

 

Zowel NBG als NBV voegden woorden aan de grondtekst toe zodat Pul en Tiglath Pileser III in lijn met de Assyriologie, als één en dezelfde koning neergezet kunnen worden:

1 Kronieken 5:26 wekte de God van Israël de geest op van Pul, de koning van Assur, namelijk de geest van Tillegatpilneser, de koning van Assur, en deze voerde hen weg: de Rubenieten, de Gadieten en de helft van de stam Manasse. En hij bracht hen naar Chalach, Chabor, Hara en de rivier van Gozan, waar zij zijn tot op de huidige dag. (NBG 1951)

 

1 Kronieken 5:26 ..Daarom zette de God van Israël koning Pul van Assyrië, ook bekend als Tiglatpileser, ertoe aan om hen als ballingen weg te voeren. Hij bracht hen naar Chalach, Chabor, Hara en de rivier van Gozan, en daar wonen ze tot op de dag van vandaag. (De Nieuwe Bijbelvertaling NBV 2004)

Godzijdank dat we vandaag de Statenvertaling in ons bezit hebben. Het oud-Nederlandsch neem ik er graag op de koop toe bij. Met wat inspanning en goede wil is het nog altijd best verstaanbaar.

 

De beschreven invasie van het gebied van het tienstammenrijk in het Bijbelboek 1 Kronieken 5:26 dateren we in 768 v. Chr. en dit op basis van de Seder Olam (The Rabbinic View of Biblical Chronology, translated and with commentary by Heinrich W. Guggenheimer, 1998, blz. 195). De Joodse overlevering leert namelijk dat er een periode van 59 jaar zat tussen de vernietiging van het leger van Sanherib voor Jeruzalem in het veertiende regeringsjaar van Koning Hizkia van Juda, (zijnde 709 v. Chr.), en de eerste Assyrische invasie volgens 1 Kronieken 5:26. Het jaartal 709 v. Chr. als veertiende regeringsjaar van Hizkia werd bekomen door het linken van de regeerperiode van Hizkia van Juda aan het vijftiende jubeljaar. De constructie van Edwin R. Thiele waarbij de chronologische gegevens van de Bijbel met de Assyrische koningslijst aangepast werden wijzen we af. De Assyriologie dwingt voor het kiezen 701 v. Chr. als jaartal voor de belegering van Jeruzalem door Sanherib, wat een foutief verschil van acht jaar op de tijdsbalk betekent.

De Seder Olam leert dat de Assyriërs met regelmaat het gebied van Israël en Juda zijn binnengevallen. Ook in de ‘Legends of the Jews, Louis Ginzberg, (Hoofdstuk IX, The Two Kingdoms Chastised), lezen we dat de Assyrische invasies over verschillende jaren verspreid liepen.

 

Wanneer we de verkregen chronologische gegevens op de tijdsbalk aanbrengen blijkt dat de eerste invasie van Pul én Tiglath Pileser III in het gebied van het tienstammenrijk geschiedde tijdens de periode van anarchie zonder koning op de troon in Israël.

De tweede Assyrische invasie in het gebied van het tienstammenrijk vond plaatst in het eerste regeringsjaar van Menahem in 763 v. Chr. Koning Menahem van het tienstammenrijk regeerde historisch-verifieerbaar van 763 v. Chr. tot het voorjaar van 753 v. Chr. Deze jaartallen zijn het resultaat van het verankeren van het veertiende regeringsjaar van koning Hizkia met het vijftiende sabbat- en jubeljaar van 709/708 v. Chr., en vanaf dit ankerjaar op de tijdsbalk naar de regeerperiode van koning Uzzia van Juda te navigeren. De regeerperiode van Menahem is namelijk gelinkt aan die van koning Uzzia van Juda. Zie TIJD en TIJDEN, 2015, hoofdstuk: Kroniek van koning Uzzia, blz. 279-284.

De regeerperiode van de Bijbelse koning van Assyrië: Pul, zit op de tijdsbalk verankerd vanaf het jaar van de meganatuurcatastrofe in 776 v. Chr. De Babylonische Pulu of Poros van de Ptolemeüs canon is te onderscheiden van de Bijbelse Pul als koning van Assyrië en blijft als koning van Babylon behouden met de regeerperiode 731/726 v. Chr. Zie ook TIJD en TIJDEN, 2015, appendix 6: De Ptolemeüs-canon.

Hierna het Bijbelcitaat dat de Assyriër Pul met Menahem verbindt.

2 Koningen 15:17 In het negenendertigste jaar van Azarja (Uzzia), de koning van Juda, werd Menahem, de zoon van Gadi, koning over Israël; hij regeerde tien jaar te Samaria. 18 Hij deed wat kwaad is in de ogen des HEREN; hij week al zijn dagen niet af van de zonden die Jerobeam, de zoon van Nebat, Israël had doen bedrijven, 19 Pul, de koning van Assur, trok tegen het land op; Menahem gaf Pul duizend talenten zilver, opdat deze hem zou bijstaan om het koningschap in zijn hand te bevestigen. 20 En Menahem hief dit geld van Israël, van alle vermogende lieden, om het de koning van Assur te geven: vijftig sikkels zilver per hoofd. Toen keerde de koning van Assur terug en bleef daar niet in het land. (NBG Vertaling 1951)

 

In mijn studie ‘De Assyriologie herzien, 2012, Appendix I: Mitanni, toonde ik aan dat het zogenaamde Rijk van Mitanni in wezen een fictief rijk was, door de moderne Egyptologie gecreëerd. Het Mitannische Rijk wiens vorsten met de farao ’s Amonhotep III en IV correspondeerden is niets anders dan het Assyrische Rijk van de achtste eeuw v. Chr., een eeuw waar ook de Amarna-tijd thuishoort. Op basis van deze identificatie identificeerde ik de Bijbelse Pul als de vader van Tiglath Pileser III en dit op basis van de identificatie van Pul’ s alter ego in het Mythische Mitanni: Suttarna. Zie ook het artikel op dit blog van 24.03.2014: Het mythische rijk Mitanni. Zie link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1395615600&stopdatum=1396220400

 

De regeerperiode van Pul laat ik aanvangen in het jaar van de meganatuurcatastrofe 776 v. Chr., na de dood van de legendarische Sardanapallos alias Artatama. Bij de dood van Pul werd deze opgevolgd door zijn zoon Tiglath Pileser III alias Tusjratta. Tusjratta correspondeerde zoals eerder opgemerkt met de Egyptische farao ’s Amonhotep III en IV. Dertien brieven in de vorm van kleitabletten van Tusjratta zijn bewaard gebleven en maken deel uit van de Amarna-briefwisseling. Het is brief EA17 van Tushratta aan Nimmoeria alias Amonhotep III dat heel wat licht werpt op de troonsbestijging van Tiglath Pileser III en de perikelen op dat gebied. De tijdsperiode die ik hier behandel kreeg ook heel wat aandacht in mijn boek: De zonaanbidder, 2016, blz. 45-51. Het was de tijd ook dat een Assur Uballit, een zoon van Assur Nadin Ahe, met farao correspondeerde. Een periode duidelijk met meer dan één troonpretendent in Assyrië. In de Bijbel zijn het Pul én Tiglath Pileser III die als koningen van Assyrië vermeld worden. Tiglath Pileser III heeft hierbij geruime tijd samen met zijn vader Pul als co-regent geregeerd. Dat wordt duidelijk wanneer we op een tijdsbalk de regeerperiode van koning Menahem chronologisch aanbrengen. Zowel Pul als Tiglath Pileser zijn met Menahem verbonden. In de bewaarde annalen (Annals of Tiglat Pileser III, ANET 3 283) van Tiglath Pïleser III verwijst hij naar Menahem van Samaria.

 

De gevestigde Assyriologie heeft op basis van de eponiemlijsten voor Tiglath Pileser III een regeertijd van het jaar 745 tot 727 v. Chr., wat niet overeenstemt met de Bijbels-chronologische gegevens over koning Menahem van Israël met de jaren 763 tot 753 v. Chr.

Bovendien hebben we in de bewaarde annalen (Chapter XIV, I, 770) van Tiglath Pileser III een vermelding over koning Azaria/Uzzia van Juda:

 

 

© Kronieken van de koningen van Israël, 2017, Robert De Telder

 

Koning Azaria van Juda wordt door Tiglath Pileser III beschreven als de leider van een coalitie van Klein-Aziatische koningen tegen hem gericht. Koning Uzzia/Azaria van Juda heeft Bijbels-chronologisch een regeertijd van het jaar 803 tot 750 v. Chr. In het jaar 776 v. Chr. werd Uzzia/Azaria echter met melaatsheid geslagen en in quarantaine geplaatst. Zijn zoon Jotham werd toen tot aan zijn dood, als co-regent aangesteld. We moeten aannemen dat de verwijzing naar Azaria van Juda als de leider van een Klein-Aziatische coalitie door TPIII, in de periode van 803 tot 776 v. Chr. op de tijdsbalk te plaatsen is, tijdens zijn gezonde periode. Het is dezelfde periode dat Uzzia/Azaria ook Egypte onder zijn controle had (De Zonaanbidder, 2016, blz. 36-39).

Het moet duidelijk zijn dat de chronologische constructie van de Assyriologie voor deze tijdsperiode, onverzoenbaar met de Bijbels-chronologische gegevens is. De enige conclusie is dat er hiaten in de Eponiemlijsten voorkomen! Zelfs de constructie van Edwin E. Thiele in het verkorten van de regeertijd van de koningen van Israël en Juda voor deze tijdsperiode mist wanneer we de eerste helft van de regeerperiode van Azaria met Tiglath Pileser III verbinden, haar doel. Ik meen dat het jaar van de zevende olympiade in 748 v. Chr. gepaard gaande met een meganatuurcatastrofe verantwoordelijk is voor een hiaat in de eponiemlijsten. Zo dadelijk wil ik dit verduidelijken.

 

 

© Kronieken van de koningen van Israël, 2017, Robert De Telder

 

Dat er een onderbrekingen in de eponiemlijsten vastgesteld kunnen worden heb ik in de aflevering van 20.08.2018 aangetoond. Het eponiem van Nergal-nasir, de gouverneur van Nisibis, meldt een opstand in Kalhu: [746/745] 783/782 Tijdens het eponiem van Nergal-nasir, de gouverneur van Nisibis, opstand in Kalhu.

Tussen rechte haken staan de jaartallen van de Assyriologie met rechts daarvan de gereviseerde jaartallen aan de hand van de chronologie van de koningen van Israël.

De opstand in Kalhu moet zich over heel het land uitgebreid hebben en luidde aldus een periode van nooit eerder geziene anarchie in. De Assyriologie laat volgens de eponiemlijsten Assur Nirari V in 745 v. Chr. opgevolgd worden door Tiglath Pileser III. Maar dit klopt niet met de historische realiteit.

Ik meen dat de usurpator Tiglath Pileser III verantwoordelijk is voor het creëren van een hiaat een ‘damnatio memoriae’, in de geschiedenis van Assyrië.

Volgens mijn herziening laat ik Assur-nirari V na een periode van anarchie opgevolgd worden door de Sardanapallos van de Griekse legende, gevolgd door Pul en Jareb. De eponiemlijst laat ik in 761 v. Chr. na een tijdshiaat van eenentwintig jaar vervolgen met Tiglath Pileser III.

 

Scrol naar beneden voor het vervolg van dit artikel met de eponiemlijsten (met commentaar) die betrekking op Tiglath Pileser III hebben.

 

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

Met het artikel op dit blog van 06.08.2018 bracht ik een aflevering van: een cyclus van meganatuurcatastrofes van kosmische oorsprong in de oudheid, verdeeld over vier afleveringen. Zie link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1533506400&stopdatum=1534111200 en scrol naar deel 2

 

In het betreffende artikel gaf ik twee mogelijke jaartallen op die in aanmerking komen voor de datering van de meganatuurcatastrofe van kosmische oorsprong waarbij de profeet Elia weggevoerd werd: 885 of 887 v. Chr. Het eerste vermelde jaartal 885 v. Chr. was het resultaat van het terugrekenen in de tijd vanaf 776 v. Chr. toen de moeder van alle verwoestingen planeet aarde trof in een cyclus van meganatuurcatastrofes die sinds het derde millennium voor Christus de aarde van de oudheid teisterden. Het is de studie van de geleerden Donald W. Patten, Ronald R. Hatch and Loren C. Steinhauer, met hun boek ‘The Long Day of Joshua and Six Other Catastrophes’, dat al langer op dit blog mijn aandacht heeft. Zij leveren een tijdschema van een cyclus van catastrofes van 2484 v. Chr. tot 701 v. Chr. waarbij zij zeven rampen van kosmische oorsprong identificeren die planeet aarde in de oudheid teisterden. De aardbeving ten tijde van koning Uzzia van Juda heb ik op basis van de Bijbelse chronologie gecorrigeerd naar het jaar 776 v. Chr. De geleerden Donald W. Patten, Ronald R. Hatch and Loren C. Steinhauer tonen in hun werk aan dat de cyclus van rampen haast gelijk aan een klokwerk alle 54 jaar en zes maanden in de oudheid de aarde teisterde. Hoewel zij rekening hielden met af en toe afwijkingen in de cyclus.

Zulk een afwijking meen ik nu vastgesteld te hebben. De alom bekende wegvoering van de profeet Elia in een vuurstorm meen ik te kunnen dateren in het najaar van 887 v. Chr.

Het is een Joodse overlevering die volgens de Seder Olam (Part 2, Chapter 17) leert dat de wegvoering van Elia in het tweede regeringsjaar van koning Achazja van Israël gebeurde:

“Ahaziah ben Ahab ruled for two years . In Ahaziah ’s second year, Elijah was hidden and will not be seen again until King Messiah will come, then he will be seen, then hidden a second time until Gog and Magog come.

 

 

© Robert De Telder, Kronieken van de koningen van Israël, 2017

 

Het tweede regeringsjaar van koning Achazja, de zoon van Achab, valt op basis van de nieuwe chronologie van de koningen van Israël gebaseerd op de sabbat- en jubeljaren in het jaar 887 v. Chr. De plaatsing van de regeerperiode van koning Achab van Israël op de tijdsbalk aan de hand van de sabbat- en jubeljaren, heb ik in mijn boek ‘Kronieken van de koningen Israël, 2017, blz. 59-70, beschreven. Achab regeerde van het jaar 909 tot 888 v. Chr. Zijn zoon Ahazia volgde hem bij zijn dood op nadat deze in co-regentschap met zijn vader de troon gedeeld had. Het co-regentschap nam een aanvang toen Achab tegen de Arameeërs in de slag bij Ramot Gilead ten strijde trok. Een veldslag waar Achab overigens sneuvelde.

Wat mijn aandacht trok was het feit dat koning Josafat van Juda zich daarna ook met Ahazia de zoon van Achab, geallieerd had. Beide hadden het plan opgevat een vloot van Tharsis-schepen te Ezeon-Geber uit te rusten.

1 Koningen 22:45 En Josafat maakte vrede met den koning van Israël. 46 Het overige nu der geschiedenissen van Josafat, en zijn macht, die hij bewezen heeft, en hoe hij geoorloogd heeft, zijn die niet geschreven in het boek der kronieken der koningen van Juda? 47 Ook deed hij uit het land weg de overige schandjongens, die in de dagen van zijn vader Asa overgebleven waren. 48 Toen was er geen koning in Edom, maar een stadhouder des konings. 49 En Josafat maakte schepen van Tharsis, om naar Ofir te gaan om goud; maar zij gingen niet, want de schepen werden gebroken te Ezeon-geber.

 

 

Een artistieke voorstelling van een Fenicisch schip in nood. De Fenicische schepen stonden al model voor de grote oceaan-vaart ten tijde van de Salomo-era.

 

1 Koningen 22:50 Toen zeide Ahazia, de zoon van Achab, tot Josafat: Laat mijn knechten met uw knechten op de schepen varen; maar Josafat wilde niet. 51 En Josafat ontsliep met zijn vaderen, en werd bij zijn vaderen begraven in de stad van zijn vader David; en zijn zoon Joram werd koning in zijn plaats.

52 Ahazia, de zoon van Achab, werd koning over Israël te Samaria, in het zeventiende jaar van Josafat, den koning van Juda, en regeerde twee jaren over Israël. 53 En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN; want hij wandelde in den weg van zijn vader, en in den weg van zijn moeder, en in den weg van Jerobeam, den zoon van Nebat, die Israël zondigen deed. 54 En hij diende Baäl, en boog zich voor hem, en vertoornde den HEERE, den God Israëls, naar alles, wat zijn vader gedaan had. (Statenvertaling)

 

Josafat had eigenzinnig het plan opgevat goud uit het verre Ofir te halen en liet daarom aan de Schelfzee een vloot van Tharsis-schepen bouwen. Waar het land Ofir van de oudheid zich bevond heb ik in een eerder artikel op 13.06.2016 op dit blog onder de aandacht gebracht, zie link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1465768800&stopdatum=1466373600

 

Het Bijbelboek Kronieken brengt dezelfde geschiedenis over Josafat:

2 Kronieken 20:34 Het overige nu der geschiedenissen van Josafat, de eerste en de laatste, ziet, die zijn geschreven in de geschiedenissen van Jehu, den zoon van Hanani, die men hem optekenen deed in het boek der koningen van Israël.

35 Doch na dezen vergezelschapte zich Josafat, de koning van Juda, met Ahazia, den koning van Israël; die handelde goddelooslijk in zijn doen. 36 En hij vergezelschapte zich met hem, om schepen te maken, om naar Tharsis te gaan; en zij maakten de schepen te Ezeon-geber. 37 Maar Eliëzer, de zoon van Dodava, van Maresa, profeteerde tegen Josafat, zeggende: Omdat gij u met Ahazia vergezelschapt hebt, heeft de HEERE uw werken verscheurd. Alzo werden de schepen verbroken, dat zij niet konden naar Tharsis gaan. (Statenvertaling)

 

In verband met de keuze voor de datering van de meganatuurcatastrofe die gelijk viel met de wegvoering van Elia viel mij in het bijzonder op dat de Tharsis-schepen te Ezion Geber naar een Woord des HEEREN verbroken werden. Volgens de profeet Eliëzer zou de HEERE God de onderneming van Josafat ‘verscheuren’. Het is aldus niet onwaarschijnlijk dat de meganatuurcatastrofe de oorzaak werd ter verbreking van de schepen. Daarenboven lagen de schepen voor anker te Ezion Geber niet ver van het moderne Eilat in Israël aan de kop van de Schelfzee. Dezelfde as waar de ramp met de vernietiging van het Egyptische leger na de exodus in 1483 v. Chr. plaatsvond en veertig jaar later in 1443 v. Chr. de intocht in Kanaän meer naar het noorden nabij Jericho, gepaard gaande met eveneens opmerkelijke natuurfenomenen.

 

Chronologisch uitgetekend op een tijdsbalk valt veel op zijn plaats. Koning Ahazia van het tienstammenrijk regeerde slechts twee jaar en het begin van zijn regering is verbonden met het zeventiende regeringsjaar van Josafat. Een regeringsjaar dat liep van najaar 889 tot najaar 888 v. Chr. Een jaar later in 887 v. Chr. zou Ahazia het leven al laten.

2 Koningen 1:17 Alzo stierf hij (Ahazia), naar het woord des HEEREN, dat Elia gesproken had; en Joram werd koning in zijn plaats, in het tweede jaar van Joram, den zoon van Josafat, den koning van Juda; want hij had geen zoon. 18 Het overige nu der zaken van Ahazia, die hij gedaan heeft, is dat niet geschreven in het boek der kronieken der koningen van Israël? (Statenvertaling)

 

De wegvoering van Elia geschiedde zo in het najaar van 887 v. Chr. in het tweede en laatste jaar van Ahazia. Ik herhaal voor alle duidelijkheid nog even het citaat uit de Seder Olam

“Ahaziah ben Ahab ruled for two years . In Ahaziah ’s second year, Elijah was hidden and will not be seen again until King Messiah will come, then he will be seen, then hidden a second time until Gog and Magog come.

 

Wat chronologisch gezien opvalt wanneer uitgetekend op een tijdsbalk, is dat het stervensjaar van Ahazia en opvolging door Joram van Israël volgens 2 Koningen 1:17 plaatsvond in het tweede jaar van Joram van Juda. Dit betekent dat ook Joram van Juda als co-regent van Josafat werd benoemd vooraleer Josafat zich geallieerd met Achab tegen de Arameeërs ten strijde trok. Dit lijkt schijnbaar in strijd met 2 Kronieken 21:5 maar is het niet. Het co-regentschap van Joram van Juda lost namelijk een probleem op dat Bijbelvorsers al langer dan vandaag bezighoudt. 2 Kronieken 21:12 schijnt namelijk te leren dat Joram van Juda nog een schrijven, een brief van de profeet Elia ontving in de periode na de dood van Josafat? Volgens een Joodse legende was dat ook het geval:

Elijah's removal from earth, so far being an interruption to his relations with men, rather marks the beginning of his real activity as a helper in time of need, as a teacher and as a guide. At first his intervention in sublunar affairs was not frequent. Seven years after his translation, he wrote a letter to the wicked king Jehoram, who reigned over Judah. (Legends of the Jews, Louis Ginzberg, 1909, Volume IV, Chapter VII Elijah)

 

 

© Robert De Telder, Kronieken van de koningen van Israël, 2017

 

Het is een fantastisch allerongelooflijks verhaal dat de legende leert die we aan de Bijbel moeten toetsen. Een opdracht die Paulus in het Nieuwe Testament ons leert: 1 Thessalonicenzen 5:21 Beproeft alle dingen; behoudt het goede.

De conclusie in het licht van 2 Koningen 1:17 is dat de brief van Elia aan Joram van Juda geschreven werd tijdens de regeerperiode van Joram als co-regent met zijn vader, vooraleer Elia werd weggevoerd.

Er bestaan andere theorieën ter verklaring van het schrijven van een brief door Elia na zijn wegvoering aan koning Joram van Juda. De Bijbelse Encyclopedie KOK bijvoorbeeld leert het volgende:

“Meer dan zeven jaar na de hemelvaart van Elia ging een schrijven van hem naar de goddeloze koning Joram van Juda, waarin de Here hem een zwaar oordeel aankondigt wegens zijn afgoderij en de moord op zijn familieleden, 2 Kron. 21:12-15. Wij hebben dus in deze brief te doen met een profetie, door Elia zelf op schrift gesteld.” (Bijbelse Encyclopedie J.H.KOK – KAMPEN, 1975)

De samenstellers van de Bijbelse encyclopedie hebben in tegenstelling tot de Joodse legende gekozen voor een meer logische verklaring voor het schrijven van de brief door Elia.

Nochtans levert de toepassing van chronologie als ruggengraat van alle geschiedschrijving, een meer plausibele verklaring voor het schrijven van een brief door Elia geadresseerd aan Joram van Juda.

 

Het dateren van de meganatuurcatastrofe van kosmische oorsprong in het tweede en laatste regeringsjaar van koning Ahazia van Israël in 887 v. Chr. heeft als resultaat dat de legendarische zondvloed van Deucalion nu ook met meer nauwkeurigheid op de tijdsbalk kan ondergebracht worden. Wanneer teruggerekend in de tijd vanaf oktober 887 v. Chr. met een tijdschijf van 54 jaar en zes maanden arriveren we in maart/april van het jaar 941 v. Chr. voor de ramp die over Egypte kwam tijdens de regeerperiode van farao Misphragmuthosis/Thothmosis III.

Over de zondvloed van Deucalion schreef ik eerder op dit blog op 13.03.2017 een artikel. Zie link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1489359600&stopdatum=1489964400

 

Volgens het studiewerk van Donald W. Patten was de planeet Mars in de oudheid de oorzaak en boosdoener van ‘werelden in botsing’. Hierna een citaat van Patten met een beschrijving van een interactie tussen Mars en de aarde in de oudheid:

“On one or two occasions of the Mars fly-bys, Mars was as close as 70.000 miles from Earth, and at such a distance would appear 50 times as large as the Moon, would reflect 100 times as much sunlight as the Moon (since its albedo or reflectivity is 15% compared to the lunar 7%). Mars at that distance would create tidal effects possibly as much as 350 times as intense as the average lunar tides experienced today. Thus earthquakes plus blizzards of meteors were experienced. Under such circumstances ancient Teutons might well implore Thor to control his “celestial son” Tyr or Tiwes.”

 

De beschrijving van Patten geeft een beeld van de tekenen aan de kosmische hemel die in een cyclus iedere keer een horrorschouwspel voor de oudheidvolken waren. Op het hoogtepunt van een interval na 54 jaar en zes maanden leek het alsof telkens het einde van de wereld daar was. De heidenvolken meenden in de planeten in beroering hun goden aan het werk te zien. Alleen de profeten van de God van Israël: JHWH, wisten toen beter.

 

Wordt vervolgd…

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

 

Recente publicaties:

 

Verwacht voor het najaar van 2018:

Dertig Jubeljaren, 2018

Korte inhoud:

Dertig verifieerbare historische Jubeljaren zitten er op de tijdsbalk voor het oude Israël vanaf de inname van het land Kanaän in de vijftiende eeuw voor Christus tot aan het openbaar worden van de Messias.

Het gebod op het Jubeljaar was een belangrijk onderdeel van de Tien Woorden van de HEERE God dat met Sjavoeot (Pinksteren) vijftig dagen na de Exodus op een sabbatdag aan de Israëlieten gegeven werd. Het doel van het Jubeljaar was om uiteindelijk alle mogelijk individueel verlies van land en andere bezittingen aan het einde van een zeven maal zevenjarige sabbatjaarcyclus en met Jom Kippoer in het negenenveertigste jaar te herstellen via een Losser aan de rechtmatige eigenaar terug te geven. De toepassing van de wet betekende een garantie tegen blijvende verarming van onfortuinlijke. Door middel van de Tien Woorden en in het bijzonder van de Wet op het Jubeljaar zou in het Beloofde Land de ideale maatschappij werkelijkheid worden en dit in contrast met de buurvolken die in de lijn van de tegenstander van het eerste uur Nimrod sindsdien een samenleving op basis van slavernij en uitbuiting kenden. Het negeren van het Jubeljaargebod door de Israëlieten hield de voorzegde zware straf van de verwijdering uit het Beloofde Land in.

Diegene die in de oudheid de onfortuinlijke in het Jubeljaar in zijn of haar bezit herstelde werd de Goël of Losser genoemd. In geestelijk opzicht is de wet op het Jubeljaar een gelijkenis, een beeld van de Messias die bij Zijn komst alles herstellen zou. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het openbaar worden van de Messias bij de aanvang van het dertigste Jubeljaar geschiedde. Bij zijn tweede komst zal Hij volgens de profeet Jesaja hoofdstuk 61 dan ook een Jubeljaar uitroepen en alles definitief herstellen.

 

 

Kronieken van de koningen van Israël, 2017, zie link: https://www.bol.com/nl/p/kronieken-van-de-koningen-van-israel/9200000086650052/?suggestionType=searchhistory

 

EXODUS, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/102331

 

De Zonaanbidder, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/87999

 

TIJD en TIJDEN, 2015, Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

 

De Assyriologie herzien, 2012, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/76234

 

De Tweede Wereldoorlog door de ogen van een neutrale Belg, 2007, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/69343

 

Genesis versus Egyptologie, 2009, dit boek is uitverkocht maar kan online gelezen worden op de hierna volgende link: http://jezusleeft.weebly.com/genesis-versus-egyptologie.html

 

Apocalyps, 2009, (dit boek is uitverkocht maar op een PDF-document gratis op eenvoudig verzoek per email bij de auteur verkrijgbaar).

Anomalie is een Grieks woord dat via de Franse taal als leenwoord in het Nederlands terecht kwam.

Anomalie staat voor een tegenspraak in een theorie die binnen een bepaald model of paradigma niet verklaard kan worden. Die anomalie is als een vreemde eend in de bijt die de hele bestaande theorie op zijn kop zet.

Het is met dit onderwerp dat ik enkele artikels aan het voorbereiden ben ter plaatsing op mijn blog. Een blog dat handelt over het revisionisme van de geschiedenis van de oudheid. Vooral het oude Egypte en Assyrië krijgen veel aandacht. Beide wetenschappen hebben in de negentiende eeuw, begin twintigste eeuw chronologieën van koningslijsten gelanceerd die haaks op de chronologie van de historische Bijbelboeken staan.

 

 

© Christoph Marx

 

De uitgevoerde schikking van de Egyptische dynastieën op de tijdsbalk aan het begin van de twintigste eeuw spant hierbij de kroon. Door het hanteren van het gebruik van een veronderstelde Sothis-kalender in het oude Egypte werd de geschiedenis van Egypte onnatuurlijk uitgerekt en zit men er soms tot zeshonderd jaar op de tijdsbalk naast.

De geschiedenis van Israël en haar aartsvaders zoals in de Bijbel gebracht loopt voor het belangrijkste gedeelte gelijk met het oude Egypte. Meermaals waren er in de loop der tijden interacties tussen Egypte en Kanaän en zijn beide onlosmakelijk met elkaar verbonden. Abraham bijvoorbeeld is ten tijde van een hongersnood naar Egypte getrokken en zo verzeilde zijn vrouw Sarai in de harem van een niet bij naam genoemde farao. Daarna kunnen we in het Bijbelboek Genesis lezen over een andere hongersnood van zeven jaar lang met de aartsvader Jozef die het tijdens deze periode tot onderkoning van Egypte schopt. Later volgt de verdrukking en slavernij van het Israëlitische volk in Egypte met daarop de tien plagen en de Exodus uit Egypte onder leiding van Mozes naar het Beloofde Land Kanaän. De bovenvermelde historische feiten worden in de Bijbel op de tijdsbalk tussen de twintigste en de vijftiende eeuw voor Christus gedateerd. Aldus vonden er volgens de Thora een aantal interacties tussen Kanaän en Egypte plaats. Interacties die zowel in de Bijbel als in Egypte genoteerd werden. Zo is er bijvoorbeeld de vermelding in Egypte van een hongersnood ten tijde van de regering van farao Zoser van de derde dynastie die zelfs nauwkeurig zeven jaar duurde. Dezelfde tijdspanne die het Bijbelboek Genesis voor de hongersnood van Jozef vermeldt. Het Bijbelboek Exodus geeft de farao van de verdrukking ten tijde van Mozes een regeerperiode van de som van 2 x 40 jaar. In de faraolijst van Manetho, een Egyptische historicus uit de derde eeuw voor Christus, vinden we slechts één farao vermeld met zulk een lange regeerperiode, namelijk in de zesde dynastie: farao Pepi II. Twee aanwijzingen die aantonen dat de geschiedenis zoals beschreven in de Bijbelboeken Genesis en Exodus contemporain met die van het Oude Rijk van Egypte was. Niets hiervan vinden we echter als een gevolg van het gebruik van de Sothis-kalender door de orthodoxie in de geschiedschrijving over Egypte terug.

In het model van de revisionist van het eerste uur Dr. I. Velikovsky veroverden de Bijbelse Amalekieten die hij identificeerde met de Hyksos van Manetho na de exodus van de Israëlieten, Egypte. Na de vernietiging van het Egyptische leger in de Schelfzee lag het land namelijk open en bloot voor een invasie. Zie mijn boek EXODUS, 2016, blz. 107-124.

 

 

Na de heerschappij van de Hyksos dat als een tussenperiode in de Egyptische geschiedenis zit, nam het Nieuwe Rijk in Egypte een aanvang. Voor Velikovsky waren de eerste farao ’s van de achttiende dynastie rond 1000 v. Chr. tijdgenoten van de Bijbelse koningen Saul, David en Salomo, de tijd van het verenigd koninkrijk Israël. In het model van de Egyptologie echter belandde de achttiende dynastie vanaf de zestiende eeuw v. Chr. op de tijdsbalk. Of zo maar even zeshonderd jaar verschil in tijd. 

Hierna een citaat uit ‘Eeuwen in Chaos’, 1952, blz.255, dat de werkmethode van Velikovsky beschrijft:

…in de zaal van de historie, waar mensenmenigten uit vele eeuwen elkaar verdringen, wijs ik rechtstreeks bepaalde figuren aan, die geheel andere namen dragen  dan de door ons gezochte personen, men zegt zelfs, dat ze thuishoren in een eeuw, die wel zes eeuwen gescheiden is van de tijd van de personen die wij zoeken. Zelfs nog eer ik onderzoek doe naar de op deze wijze schijnbaar zonder recht van spreken uitgekozen personen, verklaar ik de identificatie als juist. Het kompas in mijn hand is het kompas van de tijdmeting… zaal van de historie, waar mensenmenigten uit vele eeuwen elkaar verdringen, wijs ik rechtstreeks bepaalde figuren aan, die geheel andere namen dragen  dan de door ons gezochte personen, men zegt zelfs, dat ze thuishoren in een eeuw, die

Toen Velikovsky zijn bevindingen in boekvorm in de tweede helft van de twintigste eeuw publiceerde werd hij door de academische wereld hevig aangevallen. Zijn boeken WORLDS IN COLLISION (1951) ‘Werelden in botsing’, gevolgd door AGES IN CHAOS ‘Eeuwen in Chaos’ (1952), werden verworpen. De autodidact Velikovsky moest binnen zijn eigen vakgebied blijven en werd verguisd.

We zijn nu vele decennia later met sindsdien de opkomst van heel wat revisionisten van de geschiedenis van de oudheid die op hun beurt de orthodoxe egyptologie weerlegd en eigen varianten uitgewerkt hebben. Want één ding staat als een paal boven water: de Sothis-kalender is definitief ontmaskerd als een hoax van de oude Grieken en Romeinen van weleer.

Wat mij persoonlijk betreft in mijn studie van de chronologie van de oudheid, blijf ik de reconstructie van Velikovsky in grote lijnen volgen, vooral dan zijn identificatie van het Nieuwe Rijk als contemporain met de koningen van Israël. Zie onder andere het meest recente artikel over dit onderwerp op dit blog van 21.03.2018, link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1521414000&stopdatum=1522018800

 

 

Een anomalie voor de gevestigde Egyptologie is de vondst van een Egyptisch artefact dat de achttiende dynastie met de tijd van Salomo in de tiende eeuw v. Chr. verbindt. Het kunststuk is een vaas met de naam ANO er op vermeld. Het is dezelfde naam die in de Griekse Septuagint-Bijbel vermeld wordt als de naam van de Egyptische vrouw van Jerobeam, een tegenstander van Salomo en de eerste koning van het afgescheurde tienstammenrijk. In mijn boek TIJD en TIJDEN, 2015, Prinses Ano – de Egyptische vrouw van Jerobeam, blz. 217-219, heb ik dit aangehaald.

Dr. I. Velikovsky verwijst in zijn werk ‘Eeuwen in chaos’ in hoofdstuk 4 naar dit Egyptisch kunstvoorwerp en geeft in de voetnoten de opslagcode van het Metropolitan Museum of Art in New York op: 10.130.1003. Zestig jaar na de publicatie van Velikovsky ’s boek kan men heden via het internet de kunstschatten van het Metropolitan Museum of Art te New York opzoeken en via de code toegang tot een afbeelding van de vaas in kwestie krijgen.

De Septuagintbijbel is een Griekse vertaling van het Oude Testament, dat teruggaat tot de derde eeuw voor Christus. Volgens de overlevering zouden zeventig Joodse geleerden gewerkt hebben aan de vertaling ten tijde van de regering van de Griekse koning van Egypte Ptolemaeus II Philadelphus (285/246 v. Chr.) en deze Bijbel was bestemd voor zijn groeiende bibliotheek van Alexandrië. Hierna het Bijbelgedeelte van de Septuagint over de prinses in kwestie:

Septuagint III Kings 12:24

And there was a man of mount Ephraim, a servant to Solomon, and his name was Jeroboam: and the name of his mother was Sarira, a harlot: and Solomon made him head of the levies of the house of Joseph: and he built for Solomon Sarira in mount Ephraim; and he had three hundred chariots of horses: he built the citadel with the levies of the house of Ephraim; he fortified the city of David, and aspired to the kingdom, And Solomon sought to kill him; and he was afraid, and escaped to Susakim king of Egypt, and was with him until Solomon died….

… … … And Jeroboam heard in Egypt that Solomon was dead: and he spoke in the ears of Susakim king of Egypt, saying, Let me go, and I will depart into my land: and Susakim said to him, Ask and request, and I will grant it thee. And Susakim gave to Jeroboam Ano the eldest sister of Thekemina his wife: she was great among the daughters of the king, and she bore to Jerobaom Abia his son: and Jeroboam said to Susakim, Let me indeed go, and I will depart.

 

Voor mij is het de logica zelve dat de Septuagint vertalers van de Hebreeuwse Bijbel in de derde eeuw v. Chr. in Egypte heel wat historisch genoteerde bijzonderheden kenden en dit aan de Bijbelvertaling hebben toegevoegd. Zij hadden toegang tot dezelfde bronnen die Manetho de Egyptische historicus, enkele jaren later ten tijde van koning Ptolemeüs III zou gebruiken voor de samenstelling van zijn Egyptische geschiedenis (zie Flavius Josephus, Tegen de Grieken Boek I,73).

 

Op deze wijze kan een vaas ten tijde van de achttiende dynastie met de naam Ano er op vermeld gelinkt worden aan Jerobeam en Salomo en gedateerd in de tiende eeuw v. Chr. Het is een van de puzzelstukjes die het historisch gereviseerde plaatje tevoorschijn doet komen.

 

Wordt vervolgd …

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

 

Recente publicaties:

 

Verwacht voor het najaar van 2018:

Dertig Jubeljaren, 2018

Korte inhoud:

Dertig verifieerbare historische Jubeljaren zitten er op de tijdsbalk voor het oude Israël vanaf de inname van het land Kanaän in de vijftiende eeuw voor Christus tot aan het openbaar worden van de Messias.

Het gebod op het Jubeljaar was een belangrijk onderdeel van de Tien Woorden van de HEERE God dat met Sjavoeot (Pinksteren) vijftig dagen na de Exodus op een sabbatdag aan de Israëlieten gegeven werd. Het doel van het Jubeljaar was om uiteindelijk alle mogelijk individueel verlies van land en andere bezittingen aan het einde van een zeven maal zevenjarige sabbatjaarcyclus en met Jom Kippoer in het negenenveertigste jaar te herstellen via een Losser aan de rechtmatige eigenaar terug te geven. De toepassing van de wet betekende een garantie tegen blijvende verarming van onfortuinlijke. Door middel van de Tien Woorden en in het bijzonder van de Wet op het Jubeljaar zou in het Beloofde Land de ideale maatschappij werkelijkheid worden en dit in contrast met de buurvolken die in de lijn van de tegenstander van het eerste uur Nimrod sindsdien een samenleving op basis van slavernij en uitbuiting kenden. Het negeren van het Jubeljaargebod door de Israëlieten hield de voorzegde zware straf van de verwijdering uit het Beloofde Land in.

Diegene die in de oudheid de onfortuinlijke in het Jubeljaar in zijn of haar bezit herstelde werd de Goël of Losser genoemd. In geestelijk opzicht is de wet op het Jubeljaar een gelijkenis, een beeld van de Messias die bij Zijn komst alles herstellen zou. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het openbaar worden van de Messias bij de aanvang van het dertigste Jubeljaar geschiedde. Bij zijn tweede komst zal Hij volgens de profeet Jesaja hoofdstuk 61 dan ook een Jubeljaar uitroepen en alles definitief herstellen.

 

 

Kronieken van de koningen van Israël, 2017, zie link: https://www.bol.com/nl/p/kronieken-van-de-koningen-van-israel/9200000086650052/?suggestionType=searchhistory

 

EXODUS, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/102331

 

De Zonaanbidder, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/87999

 

TIJD en TIJDEN, 2015, Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

 

De Assyriologie herzien, 2012, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/76234

 

De Tweede Wereldoorlog door de ogen van een neutrale Belg, 2007, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/69343

 

Genesis versus Egyptologie, 2009, dit boek is uitverkocht maar kan online gelezen worden op de hierna volgende link: http://jezusleeft.weebly.com/genesis-versus-egyptologie.html

 

Apocalyps, 2009, (dit boek is uitverkocht maar op een PDF-document gratis op eenvoudig verzoek per email bij de auteur verkrijgbaar).

Met onze aflevering van 13.08.2018 brachten we de historische periode ten tijde van het drieëntwintigste jubeljaar. Zie link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?ID=3108382

Voor Judea betekende het de overgang van een Perzische overheersing naar de Griekse overheersing. Deze week vervolgen we met de historische periode ten tijde van het vierentwintigste jubeljaar.

 

 

Tijdschema 312/299 v. Chr.

 

We geven op onze tijdschema ’s vooral aandacht aan de Griekse vorsten noordelijk en zuidelijk van Judea: Syrië en Egypte. De Griekse vorsten in deze gebieden hebben dikwijls om het bezit van Judea gestreden. In Egypte zien we na de Diadochen-oorlogen Ptolemeus I Soter op het toneel verschijnen en in Syrië is het Seleucus I Nicator die het gebied noordelijk van Judea controleert.

Verder merken we op tijdschema 312/299 v. Chr. het eerste en het tweede sabbatjaar in de cyclus van het vierentwintigste jubeljaar.

 

 

Tijdschema 298/285 v. Chr.

 

Het volgende tijdschema 298/285 v. Chr. toont het derde en het vierde sabbatjaar met daaronder via een donkerblauwe tijdsbalk de zeventig jaarweken van de profeet Daniël voor deze periode. Het land Judea stond onder Grieks bestuur.

 

 

Tijdschema 284/271 v. Chr.

 

Het volgende tijdschema 284/271 v. Chr. toont het vijfde en zesde sabbatjaar van de vierentwintigste jubeljaarcyclus.

Daaronder staan de Grieks-Syrische en de Grieks-Egyptische heersers voor deze periode vermeld.

 

 

Tijdschema 270/257 v. Chr.

 

Het tijdschema 270/257 v. Chr. toont het zevende sabbatjaar gevolgd door het vierentwintigste jubeljaar. Voor deze periode bezitten we geen historische informatie over het wel of niet houden van het jubeljaargebod door het nageslacht van de teruggekeerde ballingen uit Babylon sinds 536 v. Chr. Het is de zogenaamde stille periode tussen het optreden van de laatste profeet van het Oude Testament Maleachi en het optreden van Johannes de Doper in 26 AD.

 

Hierna een opsomming van de jubeljaren die we met onze artikelenreeks al behandeld hebben.

Exodus jaartal: 1483 v. Chr. Begin sabbatjaartelling: 1443 v. Chr.

Jubeljaren en jaartallen v. Chr.:    Historische periode:

1.       1395/1394                             Richter Othniël

2.      1346/1345                                      Ruth 6:6

3.      1297/1296                             Richter Ehud

4.      1248/1247                             verdrukking Jabin

5.      1199/1198                              Richter Thola

6.      1150/1149                              verdrukking Ammon

7.      1101/1100                              Richter en profeet Samuël

8.      1052/1051                             Saul

9.      1003/1002                                     Salomo

10.    954/953                               Rehabeam

11.     905/904                               Josafat

12.     856/855                                Joas

13.     807/806                               Amazia

14.     758/757                                Uzzia

15.     709/708                               Jaar 14 jaar van Hizkia

16.     660/659                               Manasse

17.     611/610                                  Josia- val van Nineveh

18.     562/561                                Jaar 37 ballingschap Jojachin

19.     513/512                                  Darius I

20.    464/463                                Artaxerxes I

21.     415/414                                 Nehemia

22.    366/365                                Artaxerxes II Mnemon

23.    317/316                                 Griekse overheersing

24.   268/267                               Griekse overheersing

 

Deze week breng ik twee afleveringen over de historische jubeljaren. Voor de aflevering van het vijfentwintigste jubeljaar, scrol eenvoudig verder naar beneden.

 

Wordt vervolgd…

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

We vervolgen deze week met het historische vijfentwintigste jubeljaar en duiken hiermee weer de verre geschiedenis in. De inmiddels vertrouwde tijdsbalken hebben bovenaan de westerse jaartelling verdeeld in vier kwartalen met daaronder in een bijzondere tijdsbalk de zeven maal zeven sabbatjaren die ons naar het volgende jubeljaar leiden.

 

 

Tijdschema 256/243 v. Chr.

 

Het bijgevoegde tijdschema 256/243 v. Chr. ziet via de blauwe tijdsbalk de voortgang van de cyclus van sabbatjaren van het vijfentwintigste jubeljaar. De donkerblauwe tijdsbalk geeft de zeventig jaarweken van de profeet Daniël weer. Beide zijn chronologische instrumenten die de stille periode tussen het Oude en het Nieuwe Testament overbruggen en ons tot het openbaar worden van de Messias – de Losser – leiden.

Het bijgevoegde tijdschema toont verder de regeerperioden van de Grieks-Syrische en Grieks-Egyptische vorsten. Zij worden in het Bijbelboek Daniël aangeduid als de koningen van het noorden en de koningen van het zuiden.

 

Tijdens de regeerperiode van Ptolemeüs II neemt men aan dat de Egyptische oudheidhistoricus Manetho zijn geschiedenis van het oude Egypte heeft neergeschreven. Het boek ‘Aigyptiaka’ maakte deel uit van de beroemde bibliotheek van Alexandrië. Het werk bracht de geschiedenis van Egypte vanaf de voortijd tot aan Alexander de Grote. Manetho leverde een lijst van eenendertig dynastieën die over het oude Egypte geheerst hadden. De bedoeling van Manetho was om aan te tonen dat de Egyptische geschiedenis de oudste van heel de oudheidwereld was. Een aantal van zijn farao-namen en veronderstelde dynastieën werden door de moderne archeologie weerlegd of in twijfel getrokken en zijn vermoedelijk een fabricatie van Manetho. Het originele werk van Manetho is verloren gegaan bij de laatste brand van de bibliotheek van Alexandrië in 642 AD. Belangrijke fragmenten zijn bewaard gebleven in het werk van Flavius Josephus uit de eerste eeuw van onze jaartelling. Later hebben ook christelijke chronografen zoals Julius Africanus, Eusebius en Syncellus gedeelten van het werk van Manetho gekopieerd.

 

 

De bijgevoegde artistieke afbeelding toont de bibliotheek te Alexandrië. In deze stad stichtte Ptolemeüs I rond 290 v. Chr. het Museion, een soort cultuurcentrum. De bibliotheek werd hier later een onderdeel van. De bibliotheek bestond vermoedelijk uit een lange, hoge zaal-gang. De wanden waren voorzien van nissen met boekenrollen. Men schat dat er tot zevenhonderdduizend boekrollen bewaard werden waaronder bijvoorbeeld de werken van Aristoteles. Aan deze bibliotheek werd ook het werk van Manetho toevertrouwd. Ook de bekende Septuagintbijbel, een vertaling van het Oude Testament in de Griekse taal was in deze bibliotheek te vinden. De bibliotheek kwam aan haar definitieve einde bij de inval van de Arabische moslims in 642 AD. Dit is echter de laatste versie die er over het einde van de bibliotheek bestaat. Andere versies leggen de schuld bij onverdraagzame christenen, wanneer het christendom in de vierde eeuw na Christus staatsgodsdienst werd. Zij zouden deze bibliotheek met vuur hebben willen vernietigen, omdat het niet strookte met hun godsdienstleer. De ware oorzaak blijft aldus in nevelen gehuld. Een ding is zeker: vuur vernietigde de onschatbare werken. Vuur dat door fanatici aangestoken werd.

 

 

Tijdschema 242/229 v. Chr.

 

Tijdschema 242/229 toont het vierde en het vijfde sabbatjaar met daaronder de regeerperioden van de Grieks-Syrische vorst en de Grieks-Egyptische heerser aangebracht.

 

 

Tijdschema 228/215 v. Chr.

 

Tijdschema 228/215 toont het zesde en het zevende sabbatjaar gevolgd door het vijfentwintigste jubeljaar. We bezitten geen enkele verwijzing naar het eventueel houden of niet houden van het vijfentwintigste jubeljaar door de Joden in de derde eeuw v. Chr. Het was de tijd van de Griekse overheersing van het land Judea. Judea was gedurende deze periode een twistappel tussen de koningen van het noorden en het zuiden. In het Bijbelboek Daniël hoofdstuk elf werd deze geschiedenis al in 539 v. Chr. voor de feiten beschreven.

Daniël 11:1 Ik echter, ik stond in het eerste jaar van Darius de Mediër hèm tot een helper en toevlucht –. 2 Nu dan, ik zal u de waarheid bekendmaken. Zie, nog drie koningen zullen in Perzië opstaan (1. Cyrus II 550/330, 2. Cambyses 529/522, 3. Darius I Hystaspes 521/486 v. Chr.), en de vierde (Xerxes I 486/465 v. Chr.) zal grotere rijkdom bezitten dan alle anderen, en als hij sterk geworden is door zijn rijkdom, zal hij alles in beweging brengen tegen het koninkrijk van Griekenland. 3 En er zal een heldhaftige koning (Alexander de Grote ) opstaan, die met grote heerschappij zal regeren en doen zal wat hem goeddunkt. 4 Maar nauwelijks is hij opgestaan, of zijn koninkrijk zal verbroken worden en verdeeld naar de vier (1. Kassander - Macedonië, 2. Lysimachus - Thracië en Klein-Azië, 3. Ptolemeüs I – Egypte, 4. Seleucus – Syrië.) windstreken des hemels; doch niet aan zijn nakomelingen, en zonder de macht waarmee hij heerste; want zijn koninkrijk zal uiteengerukt worden en aan anderen dan dezen komen. 5 Dan zal de koning van het Zuiden (Ptolemeüs I Soter – 323/285 v. Chr.) sterk worden, maar een van zijn oversten (Seleucus I Nikator – 312/281 v. Chr.) zal hem in sterkte overtreffen en heersen; zijn heerschappij zal een grote heerschappij zijn. 6 En na verloop van jaren zullen zij zich verbinden: de dochter (Berenice, dochter van Ptolemeus II Philadelphus – 285/246 v. Chr.) van de koning van het Zuiden zal komen tot de koning van het Noorden om een vergelijk te treffen, maar zij zal de sterkte van haar macht niet behouden, evenmin zal zijn macht standhouden; zij zal worden prijsgegeven, zo ook degenen die haar brachten, hij die haar verwekte, en hij die haar verwierf. 7 En in die tijden zal een spruit (Ptolemeus III Euergetes – 246/222 v. Chr. ) uit haar wortels in zijn plaats oprijzen, en deze zal oprukken tegen het leger, de burcht van de koning van het Noorden binnentrekken, en zegevierend daartegen optreden. 8 Ja, zelfs hun goden met hun gegoten beelden, met hun kostbare voorwerpen, zilver en goud, zal hij als buit naar Egypte voeren; hij zal enige jaren zich van strijd tegen de koning van het Noorden onthouden, 9 daarna zal deze het koninkrijk van de koning van het Zuiden binnenvallen, doch naar zijn eigen land moeten terugkeren.

10 Dan zullen zijn zonen (Seleucus III Kereanos Soter – 226/223 - en Antiochus III de grote – 223/187 v. Chr.) zich ten strijde rusten en een menigte grote legers verzamelen; een van hen zal tegen hem oprukken, als een overstroming steeds verder om zich heen grijpen, en bij een hernieuwde stormloop komen tot aan zijn vesting. 11 Dan zal de koning van het Zuiden (Ptolemeus IV Philopator – 222/203 v. Chr.) verbitterd worden en uittrekken en strijden met de koning van het Noorden, en deze zal een grote menigte op de been brengen, maar die menigte zal in zijn macht worden overgegeven. 12 En wanneer die menigte is weggevaagd, zal zijn hart zich verheffen; wel zal hij tienduizenden neervellen, maar toch niet sterk zijn. 13 En opnieuw zal de koning van het Noorden een menigte op de been brengen, groter dan de eerste, en na een tijdsverloop van jaren zal hij tegen hem oprukken met een groot leger en een geweldige tros. 14 In die tijden nu zullen velen opstaan tegen de koning van het Zuiden (Ptolemeus V Epiphanes – 203/181 v. Chr.); ook zullen gewelddadige mensen uit uw volk zich verheffen om een gezicht tot werkelijkheid te maken, maar zij zullen struikelen. 15 En de koning van het Noorden (Seleucus IV Philopater – 187/175 v. Chr.) zal komen, een wal opwerpen en een versterkte stad (Sidon) innemen; de strijdkrachten van het Zuiden zullen geen stand kunnen houden, noch ook de keurtroepen, ja, er zal geen kracht zijn om stand te houden. 16 En hij die tegen hem optrekt, zal doen wat hem goeddunkt, en niemand zal voor hem standhouden; hij zal vaste voet krijgen in het Sieraadland en verdelging zal in zijn hand zijn. 17 Dan zal hij ernaar streven om de macht te verwerven over het gehele koninkrijk van de ander en hij zal een vergelijk met hem treffen; een vrouw (Antiochus gaf zijn dochter Cleopatra I ten huwelijk aan Ptolemeus V.) zal hij hem geven om het rijk te gronde te richten, maar dit zal niet slagen en hem niet tot voordeel zijn. 18 En hij zal zijn aangezicht keren tegen de kustlanden en er vele veroveren, maar een bevelhebber zal hem met zijn smaad doen ophouden zonder dat hij hem diens smaad vergelden kan. 19 Daarna zal hij zijn aangezicht keren naar de burchten van zijn eigen land – maar hij zal struikelen en vallen en niet meer gevonden worden. 20 In zijn plaats zal iemand opstaan, die een afperser rondzendt door het heerlijkste deel van het koninkrijk, maar binnen enkele dagen zal hij verbroken worden, doch niet door toorn, noch door strijd. 21 En in zijn plaats zal een veracht man (Antiochus IV Epiphanes – 175/164 v. Chr.) opstaan, wie men de koninklijke waardigheid niet had toegedacht; onverhoeds echter zal hij komen en zich meester maken van het koningschap door slinkse streken; 22 alles overstromende strijdkrachten zullen voor zijn aangezicht weggespoeld en vernietigd worden, ja, ook een vorst (Hogepriester Onias III⁾ van het verbond. 23 En wanneer men met hem een verbond heeft aangegaan, zal hij bedrog plegen; zo zal hij omhoog komen en sterk worden, met weinig volk. 24 Onverhoeds zal hij in de vruchtbaarste streken van het landschap komen, en doen wat zijn vaderen noch zijn voorvaderen gedaan hebben: roof en buit en have zal hij voor zijn mannen uitstrooien; ook tegen de versterkte plaatsen zal hij plannen beramen – maar slechts voor een tijd. 25 Ook zal hij zijn kracht en zijn moed richten tegen de koning van het Zuiden (Ptolemeus VI⁾ met een groot leger, en de koning van het Zuiden zal zich ten strijde rusten met een uitermate groot en sterk leger, maar hij zal geen stand kunnen houden, want men zal plannen tegen hem beramen; 26 zijn eigen tafelgenoten zullen hem afbreuk doen en zijn leger zal wegspoelen, en er zullen vele verslagenen vallen. 27 En die beide koningen (Antiochus en Ptolemeus⁾ zullen kwaad in de zin hebben, en aan één tafel gezeten, zullen zij leugens spreken, maar het zal niet gelukken, want nog toeft het einde tot de vastgestelde tijd. 28 Dan zal hij naar zijn land terugkeren met rijke have, en zijn hart zal zijn tegen het heilig verbond; zo zal hij doen en naar zijn land terugkeren. 29 Ter bestemder tijd zal hij opnieuw in het Zuiden binnenvallen, maar de laatste keer zal het niet zijn zoals de eerste: 30 er zullen schepen der Kittiërs (Romeinse oorlogsbodems onder leiding van Popilius Laenas⁾ tegen hem komen, zodat hij afgeschrikt wordt; maar op de terugweg zal hij vergramd worden tegen het heilig verbond en tot daden overgaan; en, teruggekeerd, zal hij zijn belangstelling wijden aan hen die het heilig verbond verzaken. 31 Dan zullen strijdmachten door hem op de been gebracht worden; zij zullen het heiligdom, de vesting, ontheiligen, het dagelijks offer doen ophouden en een gruwel oprichten, die verwoesting brengt. 32 En degenen die zich misgaan tegen het verbond, zal hij door vleierijen tot afval bewegen, maar het volk dat zijn God kent, zal sterk zijn en daden doen. 33 En de verstandigen onder het volk zullen velen tot inzicht brengen, maar zij zullen een tijdlang struikelen door zwaard en vuur, door gevangenschap en beroving. 34 Doch, terwijl zij struikelen, zullen zij een kleine hulp vinden (Opstand van de Makkabeeën⁾; dan zullen velen zich in huichelachtigheid bij hen aansluiten. 35 Sommige van de verstandigen zullen struikelen, opdat er onder hen loutering, schifting en zuivering teweeggebracht worde, tot aan de eindtijd; want deze toeft nog tot de vastgestelde tijd. (NBG Vertaling 1951)

 

Hierna een opsomming van de jubeljaren die we met onze artikelenreeks al behandeld hebben.

Exodus jaartal: 1483 v. Chr. Begin sabbatjaartelling: 1443 v. Chr.

Jubeljaren en jaartallen v. Chr.:    Historische periode:

1.       1395/1394                             Richter Othniël

2.      1346/1345                                      Ruth 6:6

3.      1297/1296                             Richter Ehud

4.      1248/1247                             verdrukking Jabin

5.      1199/1198                              Richter Thola

6.      1150/1149                              verdrukking Ammon

7.      1101/1100                              Richter en profeet Samuël

8.      1052/1051                             Saul

9.      1003/1002                                     Salomo

10.    954/953                               Rehabeam

11.     905/904                               Josafat

12.     856/855                                Joas

13.     807/806                               Amazia

14.     758/757                                Uzzia

15.     709/708                               Jaar 14 jaar van Hizkia

16.     660/659                               Manasse

17.     611/610                                  Josia- val van Nineveh

18.     562/561                                Jaar 37 ballingschap Jojachin

19.     513/512                                  Darius I

20.    464/463                                Artaxerxes I

21.     415/414                                 Nehemia

22.    366/365                                Artaxerxes II Mnemon

23.    317/316                                 Griekse overheersing

24.    268/267                                Griekse overheersing

25.    219/218                                Griekse overheersing

 

Wordt vervolgd

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

 

Recente publicaties:

 

Verwacht voor het najaar van 2018:

Dertig Jubeljaren, 2018

Korte inhoud:

Dertig verifieerbare historische Jubeljaren zitten er op de tijdsbalk voor het oude Israël vanaf de inname van het land Kanaän in de vijftiende eeuw voor Christus tot aan het openbaar worden van de Messias.

Het gebod op het Jubeljaar was een belangrijk onderdeel van de Tien Woorden van de HEERE God dat met Sjavoeot (Pinksteren) vijftig dagen na de Exodus op een sabbatdag aan de Israëlieten gegeven werd. Het doel van het Jubeljaar was om uiteindelijk alle mogelijk individueel verlies van land en andere bezittingen aan het einde van een zeven maal zevenjarige sabbatjaarcyclus en met Jom Kippoer in het negenenveertigste jaar te herstellen via een Losser aan de rechtmatige eigenaar terug te geven. De toepassing van de wet betekende een garantie tegen blijvende verarming van onfortuinlijke. Door middel van de Tien Woorden en in het bijzonder van de Wet op het Jubeljaar zou in het Beloofde Land de ideale maatschappij werkelijkheid worden en dit in contrast met de buurvolken die in de lijn van de tegenstander van het eerste uur Nimrod sindsdien een samenleving op basis van slavernij en uitbuiting kenden. Het negeren van het Jubeljaargebod door de Israëlieten hield de voorzegde zware straf van de verwijdering uit het Beloofde Land in.

Diegene die in de oudheid de onfortuinlijke in het Jubeljaar in zijn of haar bezit herstelde werd de Goël of Losser genoemd. In geestelijk opzicht is de wet op het Jubeljaar een gelijkenis, een beeld van de Messias die bij Zijn komst alles herstellen zou. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het openbaar worden van de Messias bij de aanvang van het dertigste Jubeljaar geschiedde. Bij zijn tweede komst zal Hij volgens de profeet Jesaja hoofdstuk 61 dan ook een Jubeljaar uitroepen en alles definitief herstellen.

 

Kronieken van de koningen van Israël, 2017, zie link: https://www.bol.com/nl/p/kronieken-van-de-koningen-van-israel/9200000086650052/?suggestionType=searchhistory

 

EXODUS, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/102331

 

De Zonaanbidder, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/87999

 

TIJD en TIJDEN, 2015, Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

 

De Assyriologie herzien, 2012, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/76234

 

De Tweede Wereldoorlog door de ogen van een neutrale Belg, 2007, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/69343

 

Genesis versus Egyptologie, 2009, dit boek is uitverkocht maar kan online gelezen worden op de hierna volgende link: http://jezusleeft.weebly.com/genesis-versus-egyptologie.html

 

Apocalyps, 2009, (dit boek is uitverkocht maar op een PDF-document gratis op eenvoudig verzoek per email bij de auteur verkrijgbaar).

Met onze aflevering van 23.07.2018 brachten we het tweeëntwintigste jubeljaar onder de aandacht. Deze week gaan we verder met het drieëntwintigste jubeljaar dat in het jaar 317/316 v. Chr. viel. Tijdens deze periode maken we het einde van de Perzische heerschappij over het gebied van Israël mee. Het derde beestrijk van de profeet Daniël: Griekenland, zou in 331 v. Chr. de nieuwe heerser over Jeruzalem en de Tempel worden.

 

 

Tijdschema 368/355 v. Chr.

 

De bijgevoegde tijdsbalken hebben bovenaan de westerse jaartelling met daaronder via een blauwe tijdsbalk de sabbatjaar- en jubeljaar-telling. Daaronder ziet men via een donkerblauwe tijdsbalk de zeventig jaarweken van Daniël afgebeeld. Het is een tijdsbalk die de overbrugging tussen het Oude en het Nieuwe Testament maakt tot op het optreden van Johannes de Doper in 26 AD als heraut van de komende Messias.

In 359 v. Chr. merken we op het tijdschema het einde van de regeerperiode van de Pers Artaxerxes II Mnemon en het begin van de regeerperiode van Artaxerxes III Ochus.

 

 

Tijdschema 354/341 v. Chr.

 

Het bijgevoegde tijdschema toont het tweede en het derde sabbatjaar van de nieuwe jubeljaarcyclus die ons naar het drieëntwintigste jubeljaar zullen loodsen. Het is de tijd van de regeerperiode van de Pers Artaxerxes III Ochus.

 

 

Tijdschema 340/327 v. Chr.

 

Het bijgevoegde tijdschema toont het vierde en het vijfde sabbatjaar in de jubeljaarcyclus.

In de maand november van het jaar 331 v. Chr. verwelkomde Jeruzalem Alexander de Grote, die voordien het Perzische leger onder leiding van Darius III in de slag bij Issos verslagen had. Het was het begin van de overheersing van Israël door de Grieken en het einde van de Perzische periode over Israël die 208 jaar geduurd had.

Alexander de Grote (21.07.356 v. Chr. – 11.06.323 v. Chr.) staat in de geschiedenis van de oudheid bekend als de schepper van een van de grootste imperiums ooit. In mijn boek TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 409-417 heb ik uitgebreid aandacht aan hem gegeven.

 

Na het verslaan van de Perzen in de slag bij Issos trok Alexander langs de kust van de Levant verder naar het zuiden. Het eerste obstakel was Tyrus dat toen nog een eiland voor de Libanese kust was. De handelslieden van Tyrus waanden zich veilig voor Alexander op hun eiland. Alexander liet echter met het puin van een vorige belegering onder Nebukadnezar, een dam aanleggen en veroverde aldus de stad Tyrus. Woedend over de weerstand van de Tyriërs liet hij toe dat zijn soldaten de stad plunderden en verwoesten. De mannen van Tyrus werden gekruisigd en de vrouwen als slavinnen verkocht. Daarna vervolgde Alexander zijn tocht naar het zuiden en bereikte via Gaza Egypte dat hem als bevrijder ontving en als nieuwe farao installeerde. Tot hier wat betreft de gekende en algemeen aanvaarde geschiedenis over Alexander de Grote. De Bijbel door monde van de profeet Daniël had in de zesde eeuw voor Christus de persoon van Alexander en zijn rijk al beschreven. De Joodse historicus Flavius Josephus heeft uitvoerig de geschiedenis over Alexander de Grote in zijn relatie tot de Joden neergeschreven. Het was na de verovering van Tyrus en Gaza dat Alexander de Grote zich volgens Flavius Josephus, naar Jeruzalem begaf (Flavius Josephus, Joodse Oudheden, Boek XI, viii. 4-5).

4.b ……. Now Alexander, when he had taken Gaza, made haste to go up to Jerusalem; and Jaddua the high priest, when he heard that, was in an agony, and under terror, as not knowing how he should meet the Macedonians, since the king was displeased at his foregoing disobedience. He therefore ordained that the people should make supplications, and should join with him in offering sacrifice to God, whom he besought to protect that nation, and to deliver them from the perils that were coming upon them; whereupon God warned him in a dream, which came upon him after he had offered sacrifice, that he should take courage, and adorn the city, and open the gates; that the rest should appear in white garments, but that he and the priests should meet the king in the habits proper to their order, without the dread of any ill consequences, which the providence of God would prevent. Upon which, when he rose from his sleep, he greatly rejoiced, and declared to all the warning he had received from God. According to which dream he acted entirely, and so waited for the coming of the king.

5. And when he understood that he was not far from the city, he went out in procession, with the priests and the multitude of the citizens. The procession was venerable, and the manner of it different from that of other nations. It reached to a place called Sapha, which name, translated into Greek, signifies a prospect, for you have thence a prospect both of Jerusalem and of the temple. And when the Phoenicians and the Chaldeans that followed him thought they should have liberty to plunder the city, and torment the high priest to death, which the king's displeasure fairly promised them, the very reverse of it happened; for Alexander, when he saw the multitude at a distance, in white garments, while the priests stood clothed with fine linen, and the high priest in purple and scarlet clothing, with his mitre on his head, having the golden plate whereon the name of God was engraved, he approached by himself, and adored that name, and first saluted the high priest. The Jews also did all together, with one voice, salute Alexander, and encompass him about; whereupon the kings of Syria and the rest were surprised at what Alexander had done, and supposed him disordered in his mind. However, Parmenio alone went up to him, and asked him how it came to pass that, when all others adored him, he should adore the high priest of the Jews? To whom he replied, "I did not adore him, but that God who hath honored him with his high priesthood; for I saw this very person in a dream, in this very habit, when I was at Dios in Macedonia, who, when I was considering with myself how I might obtain the dominion of Asia, exhorted me to make no delay, but boldly to pass over the sea thither, for that he would conduct my army, and would give me the dominion over the Persians; whence it is that, having seen no other in that habit, and now seeing this person in it, and remembering that vision, and the exhortation which I had in my dream, I believe that I bring this army under the Divine conduct, and shall therewith conquer Darius, and destroy the power of the Persians, and that all things will succeed according to what is in my own mind." And when he had said this to Parmenio, and had given the high priest his right hand, the priests ran along by him, and he came into the city. And when he went up into the temple, he offered sacrifice to God, according to the high priest's direction, and magnificently treated both the high priest and the priests. And when the Book of Daniel was showed him (23: The place showed Alexander might be Daniel 7:6; 8:3-8, 20--22; 11:3; some or all of them very plain predictions of Alexander's conquests and successors.) wherein Daniel declared that one of the Greeks should destroy the empire of the Persians, he supposed that himself was the person intended. And as he was then glad, he dismissed the multitude for the present; but the next day he called them to him, and bid them ask what favors they pleased of him; whereupon the high priest desired that they might enjoy the laws of their forefathers, and might pay no tribute on the seventh year. He granted all they desired. And when they entreared him that he would permit the Jews in Babylon and Media to enjoy their own laws also, he willingly promised to do hereafter what they desired. And when he said to the multitude, that if any of them would enlist themselves in his army, on this condition, that they should continue under the laws of their forefathers, and live according to them, he was willing to take them with him, many were ready to accompany him in his wars.

 

 

The MacMillan Bible Atlas plaatst bij de reisroute van Alexander de Grote naar Jeruzalem een vraagteken? De reden is hoogstwaarschijnlijk dat alleen de oudheidhistoricus Flavius Josephus de reis van Alexander naar Jeruzalem en de ontmoeting met de hogepriester vermeldt. Geen andere historische bron is voorhanden.

 

Flavius Josephus schrijft dat wanneer Alexander Jeruzalem nadert, de Joden door de Samaritanen bij hem in een kwaad daglicht gesteld zijn. De hogepriester wendde het gevaar af door een Goddelijke ingeving in een droom te gehoorzamen. De hogepriester ging daarop in vol ornaat getooid met op zijn hoofdbedekking een gouden plaat met daarop de naam JHWH geschreven, gevolgd door een grote menigte, Alexander tegemoet. Bij het zien van de hogepriester en de naam van JHWH bewijst Alexander eer aan de Naam van de God van Israël door alleen naar de priester toe te gaan, HASHEM te aanbidden en de priester te groeten. Als er dan hierop reactie van de Griekse omstaanders kwam antwoordde Alexander dat bij het zien van de hogepriester van Jeruzalem, hem een droom in herinnering kwam. Een droom die hij eerder in Dios in Macedonië had. Het droombeeld had hem toen verteld niet te vrezen maar haast te maken met het oversteken van de zee naar Azië. Zeker en vast zou hij de heerschappij over het Rijk der Perzen veroveren.

Flavius Josephus verhaalt verder hoe men Alexander te Jeruzalem het Bijbelboek(rol) van de profeet Daniël toonde met de gedeelten die op hem betrekking hadden.

Dit is meta-historie waar vooral Dr. F. De Graaff in zijn boek: Israël-Hellas-Rome, het mysterie van de antieke beschaving, 1993, over uitweid. De God van Abraham, Izaak en Jakob/Israël is Heer over het wereldgebeuren. Hij leidt de geschiedenis van deze wereld en grijpt meermaals in de loop der gebeurtenissen in. Gebeurtenissen die sinds de rebellie zoals beschreven in het Bijbelboek Genesis schijnbaar geleidt worden door toeval, oorzaak en gevolg.

Voor de Joden betekende de val van het Perzische Rijk geen vrijheid maar alleen een wisseling van heersers die achtereenvolgens over hun gebied heersten. Eerst de Babyloniërs, daarna de Meden en de Perzen en vervolgens de Grieken. Later zouden vanaf 63 v. Chr. de Romeinen de heerschappij overnemen.

 

 

Tijdschema 326/313 v. Chr.

 

Het tijdschema 326/313 v. Chr. toont het zesde en het zevende sabbatjaar gevolgd door het drieëntwintigste jubeljaar in 317/316 v. Chr. We bezitten geen enkele informatie over het eventueel houden of niet-houden van het jubeljaargebod door de teruggekeerde ballingen in Judea.

 

Op ons schema merken we de vroegtijdige dood van Alexander de Grote in 323 v. Chr. Bij zijn dood strekte het nieuwe wereldrijk zich uit van de kusten van de oostelijke Middellandse Zee tot aan de rivier de Indus in India. Na de dood van Alexander de Grote zou het Rijk door zijn generaals of diadochen in vier gedeeld worden nadat zij een serie oorlogen met elkaar uitvochten. Het land Judea zou hierbij een twistappel zijn tussen vooral de Griekse koning van het Zuiden in Egypte en de Griekse Koning van het Noorden in Syrië.

 

De geschiedenis die we hier behandelen werd haarfijn door de profeet Daniël in 539 v. Chr. voorzegt en opgeschreven:

Daniël 11:1 Ik echter, ik stond in het eerste jaar van Darius de Mediër hèm tot een helper en toevlucht –. 2 Nu dan, ik zal u de waarheid bekendmaken. Zie, nog drie koningen zullen in Perzië opstaan (1. Cyrus II 550/330, 2. Cambyses 529/522, 3. Darius I Hystaspes 521/486 v. Chr.), en de vierde (Xerxes I 486/465 v. Chr.) zal grotere rijkdom bezitten dan alle anderen, en als hij sterk geworden is door zijn rijkdom, zal hij alles in beweging brengen tegen het koninkrijk van Griekenland. 3 En er zal een heldhaftige koning (Alexander de Grote) opstaan, die met grote heerschappij zal regeren en doen zal wat hem goeddunkt. 4 Maar nauwelijks is hij opgestaan, of zijn koninkrijk zal verbroken worden en verdeeld naar de vier (1. Kassander - Macedonië, 2. Lysimachus - Thracië en Klein-Azië, 3. Ptolemeüs I – Egypte, 4. Seleucus – Syrië.) windstreken des hemels; doch niet aan zijn nakomelingen, en zonder de macht waarmee hij heerste; want zijn koninkrijk zal uiteengerukt worden en aan anderen dan dezen komen. (NBG Vertaling 1951)

Hierna een opsomming van de jubeljaren die we met onze artikelenreeks al behandeld hebben.

Exodus jaartal: 1483 v. Chr. Begin sabbatjaartelling: 1443 v. Chr.

Jubeljaren en jaartallen v. Chr.:    Historische periode:

1.       1395/1394                             Richter Othniël

2.      1346/1345                                      Ruth 6:6

3.      1297/1296                             Richter Ehud

4.      1248/1247                             verdrukking Jabin

5.      1199/1198                              Richter Thola

6.      1150/1149                              verdrukking Ammon

7.      1101/1100                              Richter en profeet Samuël

8.      1052/1051                             Saul

9.      1003/1002                                     Salomo

10.    954/953                               Rehabeam

11.     905/904                               Josafat

12.     856/855                                Joas

13.     807/806                               Amazia

14.     758/757                                Uzzia

15.     709/708                               Jaar 14 jaar van Hizkia

16.     660/659                               Manasse

17.     611/610                                  Josia- val van Nineveh

18.     562/561                                Jaar 37 ballingschap Jojachin

19.     513/512                                  Darius I

20.    464/463                                Artaxerxes I

21.     415/414                                 Nehemia

22.    366/365                                Artaxerxes II Mnemon

23.   317/316                                Griekse overheersing

 

Wordt vervolgd…

 

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

 

Recente publicaties:

Kronieken van de koningen van Israël, 2017, zie link: https://www.bol.com/nl/p/kronieken-van-de-koningen-van-israel/9200000086650052/?suggestionType=searchhistory

 

EXODUS, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/102331

 

De Zonaanbidder, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/87999

 

 

TIJD en TIJDEN, 2015, Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

 

De Assyriologie herzien, 2012, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/76234

 

De Tweede Wereldoorlog door de ogen van een neutrale Belg, 2007, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/69343

 

Genesis versus Egyptologie, 2009, dit boek is uitverkocht maar kan online gelezen worden op de hierna volgende link: http://jezusleeft.weebly.com/genesis-versus-egyptologie.html

 

Apocalyps, 2009, (dit boek is uitverkocht maar op een PDF-document gratis op eenvoudig verzoek per email bij de auteur verkrijgbaar).

Ik heb verleden week de (dvd)film Troy uit 2004 bekeken en dit is de aanleiding voor een nieuw artikel op mijn blog geworden. De film van meer dan twee uur is gebaseerd op de Ilias en de Odyssee van Homeros en werd geregisseerd door Wolfgang Petersen. Bij de aanvang van de film merkt men onmiddellijk dat de belegering van Troje rond 1200 v. Chr. op de tijdsbalk geplaatst wordt. Het jaartal 1200 v. Chr. is het gangbare jaartal dat door de orthodoxie gehanteerd wordt. Net zoals alle andere jaartallen die aan historische gebeurtenissen in Klein-Azië en Griekenland verbonden zijn, zijn deze gelinkt aan het verkregen tijdskader van de Egyptologie. Ik geef één voorbeeld: de bekende invallen van de zeevolken in de Levant en Egypte zijn gelinkt aan het achtste regeringsjaar van Ramses III van de twintigste dynastie van Manetho. Als een gevolg van de verankering van de Egyptische dynastieën op de tijdsbalk op basis van veronderstelde Sothis-perioden met tijdsprongen van iedere keer 1460 jaar, vanaf 139 AD terug het verleden in, belandde de twintigste dynastie in de twaalfde eeuw v. Chr. en kreeg Ramses III van de orthodoxie de regeringsjaren 1182 tot 1151 v. Chr. toebedeelt. In het achtste en elfde regeringsjaar van Ramses III moest deze prins strijd leveren tegen een invasie van Zeevolken. Zeevolken die vanuit de Griekse eilanden Klein-Azië binnenvielen, het Hethietenland onder de voet liepen en verder langs de Levant richting Egypte oprukten. Het is een strijd die gedetailleerd op de muren van Ramses III’ dodentempel te Medinet Haboe afgebeeld staat. Hoewel Ramses III meldt dat Hatti of het Hethieten-rijk als een gevolg van de invasie van de Zeevolken ten onder ging blijkt dat de Assyriërs nog tot in de achtste eeuw v. Chr. naar de Hethieten blijven verwijzen. Wat is hier aan de hand? Het antwoord is vrij simpel: als een gevolg van het hanteren van de vermeende (foutieve) Sothis-kalender door de Egyptologie belandde Ramses III in de twaalfde eeuw v. Chr. op de tijdsbalk in plaats van in de correcte achtste eeuw v. Chr. Zie het artikel op dit blog van 24.03.2015: Ramses III en de zeevolken, zie link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1427065200&stopdatum=1427670000

 

De film uit 2004 wijkt op heel wat punten van het boek van Homeros af. De oorlog bijvoorbeeld lijkt in de film binnen één seizoen te geschieden waartegenover Homeros leert dat de belegering tien jaar in beslag heeft genomen. Op het internet vindt men sites die alle fouten in de film mooi op een rijtje opsommen. Eén treffend voorbeeld was een gefilmde opgang van de zon boven de zee (dvd 1.00.55). Aangezien Troje echter aan de westkust van het huidige Turkije ligt betekent dat, dat de zon in het westen opkomt?

 

 

Wat in de film helemaal niet aan bod komt is de rol van de goden tijdens het beleg van Troje door de Grieken. In de Ilias van Homeros nemen de Griekse goden Zeus, Hera, Pallas Athene, Ares en Apollo actief aan de strijd deel.

De notoire Dr. Immanuel Velikovsky (1895/1979) verwees in zijn bestseller 'Werelden in botsing' (derde hoofdstuk: wanneer werd de Ilias geschreven?) naar de Ilias, de geschiedenis van de belegering van Troje. De Griekse goden Athene en Ares waren volgens Velikovsky de planeten Venus en Mars die toen de baan van de aarde om de zon verstoorden, en interacties met elkaar hadden. Velikovsky citeert heel wat stukken uit de Ilias, als aanwijzingen voor de juistheid van zijn kosmische catastrofetheorie. Hij toont aan dat er zich boven het slagveld te Troje een kosmisch gebeuren afspeelde, met dramatische impact over het slagveld en voor de aarde.

 

 

© Robert De Telder, De zonaanbidder, Achnaton de strenge en hardvochtige farao volgens de profeet Jesaja, 2016

 

Het is de verdienste van de in zijn tijd voor dilettant uitgescholden Heinrich Schliemann het legendarische Troje vanonder het zand tevoorschijn gebracht te hebben. Heinrich Schliemann (1822/1890) was een succesvol zakenman en daarnaast autodidact in geschiedenis en archeologie. Omdat hij Homeros niet alleen als dichter zag maar overtuigd was dat Homeros met zijn strijd om Troje geschiedenis geschreven had, ging hij op zoek naar het Troje van de oudheid. In 1868 begon hij zijn zoektocht in het landschap Troas in het Ottomaanse gedeelte van Klein Azië. In de heuvel Hissarlik groef hij door de verschillende vestigingslagen heen tot hij de oudste sporen van de vestiging: Troje II ontdekte. Geweldige muren van een burcht kwamen te voorschijn. Overal waren er sporen van brand zichtbaar, wat bij Schliemann alle twijfel wegnam. Troje II is het Troje van de Ilias. Als kers op de taart vond hij in deze laag een grote goudschat. Duizenden objecten van zuiver goud, waaronder diademen met 2272 gouden ringen komen te voorschijn. Schliemann was er van overtuigd de schat van Priamus gevonden te hebben. De Ilias was niet langer een dichterlijk werk en een legende maar echte geschiedschrijving. Geen fictie meer maar non-fictie.

 

Mijn boek DE ZONAANBIDDER, 2016, begin ik met de geschiedenis van het beleg van Troje maar dan getransponeerd naar de achtste eeuw v. Chr. van 800 tot 790 v. Chr.

De legendarische Ethiopische heerser Memnon krijgt in mijn boek nu ook een historische plaats op de tijdsbalk. Memnon was volgens een legende een van de geallieerden van Priamos, de koning van Troje. Memnon trok met een leger vanuit Egypte over Klein-Azië naar Troje om het te steunen in zijn strijd tegen de Grieken, maar kwam daar aan zijn einde. In de Odysseus (III.111-2) verwijst Nestor naar de dood van zijn zoon Antilochos die sneuvelde door de speer van “de glorierijke zoon van de verlichte morgen,” (Odysseus IV.185-202) wat het epitheta is voor Memnon. Nestor smeekte daarop Achilles wraak te nemen, waarna Achilles Memnon doodde.

 

 

Later wordt de Ethiopische krijgsheer bij naam genoemd als de grote Memnon (Odysseus XI.522). Van Memnon zijn in Anatolië beelden bewaard gebleven waar ook Herodotus (2:106) naar verwijst, maar deze identificeert de beelden met de Egyptische farao Sesostris. De autochtone bevolking van Anatolië echter beweerde dat de beelden Memnon voorstelden.

In mijn studie maak ik van Memnon een tijdgenoot van farao Thothmosis IV van de achttiende dynastie van Manetho. Het is de oudheidhistoricus Herodotos die me jaren geleden al op deze denkpiste plaatste. Het revisionisme van de geschiedenis van de oudheid heeft sinds 1975 mijn aandacht al. Het werk van Herodotos heb ik naast de werken van Flavius Josephus en uiteraard de Bijbel, toen voor de eerste maal doorgenomen.

Wist u dat Herodotos (Boek 2:112, 120) een variant op de kaping van Helena van Sparta door Paris heeft doorgegeven?

Boek 2:112. After him (Pheros), they said, there succeeded to the throne a man of Memphis, whose name in the tongue of the Hellenes was Proteus; for whom there is now a sacred enclosure at Memphis, very fair and well ordered, lying on that side of the temple of Hephaistos which faces the North Wind. Round about this enclosure dwell Phenicians of Tyre, and this whole region is called the Camp of the Tyrians. Within the enclosure of Proteus there is a temple called the temple of the "foreign Aphrodite," which temple I conjecture to be one of Helen the daughter of Tyndareus, not only because I have heard the tale how Helen dwelt with Proteus, but also especially because it is called by the name of the "foreign Aphrodite," for the other temples of Aphrodite which there are have none of them the addition of the word "foreign" to the name.

 

113. And the priests told me, when I inquired, that the things concerning Helen happened thus:--Alexander having carried off Helen was sailing away from Sparta to his own land, and when he had come to the Egean Sea contrary winds drove him from his course to the Sea of Egypt; and after that, since the blasts did not cease to blow, he came to Egypt itself, and in Egypt to that which is now named the Canobic mouth of the Nile and to Taricheiai. Now there was upon the shore, as still there is now, a temple of Heracles, in which if any man's slave take refuge and have the sacred marks set upon him, giving himself over to the god, it is not lawful to lay hands upon him; and this custom has continued still unchanged from the beginning down to my own time. Accordingly the attendants of Alexander, having heard of the custom which existed about the temple, ran away from him, and sitting down as suppliants of the god, accused Alexander, because they desired to do him hurt, telling the whole tale how things were about Helen and about the wrong done to Menelaos; and this accusation they made not only to the priests but also to the warden of this river-mouth, whose name was Thonis.

 

Het is duidelijk dat Herodotos zijn Egyptische farao ‘s met een Griekse naam aanduidt. De opdracht is om deze Griekse namen met Egyptische namen die ons via de monumenten bereikten te identificeren.

Farao Proteus wordt door de vader der historie: Herodotos (Boek 2:113, 120), met de bekende ontvoering van Helena uit het Griekse epos verbonden. In feite is het verhaal over het stranden van Helena op de Egyptische kust de enige anekdote die Herodotos over de persoon van Proteus en diens regeerperiode vermeldt. Ten tijde van Herodotos’ reis naar Egypte bevond het graf van Proteus zich in Memfis waar ook een tempel aan Aphrodite de vreemdelinge gewijd was. Gefascineerd door deze tempel liet Herodotus zich door de priesters van Egypte onderwijzen in de geschiedenis van Helena. Na de schaking van Helena uit Sparta met Alexandros op weg naar zijn vaderland, werd zijn schip midden op de Egeïsche zee door winden uit koers geslagen en naar de Egyptische kust gedreven. Herodotos vult zoveel details in over de lotgevallen van deze Grieken in Egypte dat dit verhaal als heel aannemelijk als historie overkomt. Deze geschiedenis is dan een variant op het relaas van Homeros' Ilias, wat Herodotos ook bevestigt.

 

Farao Proteus van de oudheidhistoricus Herodotos is volgens mijn reconstructie van de geschiedenis van de oudheid, identiek met farao Thothmosis IV van Manetho ‘s achttiende dynastie. In mijn uitgave ‘De zonaanbidder, Achnaton de strenge en hardvochtige farao volgens de profeet Jesaja, 2016, blz. 25-31, heb ik de regeerperiode van farao Thothmosis IV op de tijdsbalk verankerd met de jaren 797/776 v. Chr. en mijn revisie van de koningen Egypte toegelicht.

 

 

© Robert De Telder, De zonaanbidder, Achnaton de strenge en hardvochtige farao volgens de profeet Jesaja, 2016,

 

Als een gevolg van de herschikking van de achttiende Egyptische dynastie op de tijdsbalk verdwijnen ook de zogenaamde duistere eeuwen voor Griekenland en plaatsen we de belegering van Troje op de tijdsbalk nu van 800 tot 790 v. Chr. Twee jaartallen die met kosmische meganatuurcatastrofe-jaren verbonden zijn en passen in het plaatje dat we uit de Ilias hebben met de planeetgoden actief in de kosmische hemel boven het slagveld te Troje.

 

De legendarische Ethiopiër Memnon is in mijn revisie de koning die de Nubisch/Ethiopische tussenperiode sinds de invasie van Juda door de Bijbelse Ethiopiër Zera, afsloot.

Memnon was met zijn leger naar het slagveld bij Troje vertrokken en niet teruggekeerd. Dit was het moment voor de jonge prins met de naam Thothmosis IV om de macht in 790 v. Chr. over te nemen en het Nubische juk af te schudden.

 

Gevolgtrekking: het beleg van Troje is hiermee via de identificatie van Herodotos’ Proteus met Thothmosis IV en dit binnen het raamwerk van de herziening van de geschiedenis van de oudheid, gedateerd van 800 tot 790 v. Chr.

 

Wordt vervolgd

 

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

 

Recente publicaties:

 

Kronieken van de koningen van Israël, 2017, zie link: https://www.bol.com/nl/p/kronieken-van-de-koningen-van-israel/9200000086650052/?suggestionType=searchhistory

 

EXODUS, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/102331

 

%%% FOTO5%%%

 

De Zonaanbidder, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/87999

 

TIJD en TIJDEN, 2015, Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

 

De Assyriologie herzien, 2012, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/76234

 

De Tweede Wereldoorlog door de ogen van een neutrale Belg, 2007, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/69343

 

Genesis versus Egyptologie, 2009, dit boek is uitverkocht maar kan online gelezen worden op de hierna volgende link: http://jezusleeft.weebly.com/genesis-versus-egyptologie.html

 

Apocalyps, 2009, (dit boek is uitverkocht maar op een PDF-document gratis op eenvoudig verzoek per email bij de auteur verkrijgbaar).

Met onze aflevering van 09.07.2018 op dit blog behandelden we het eenentwintigste jubeljaar van oktober 415/september 414 v. Chr. Deze week vervolgen we onze reis in de tijd met het tweeëntwintigste jubeljaar sinds de instelling ervan door Mozes.

De bijgevoegde tijdschema ’s beslaan telkens veertien jaar met bovenaan de jaartallen volgens de westerse kalender. Elk jaar beslaat twintig millimeter verdeeld in vier kwartalen van elk vijf millimeter. Onder de westerse jaartelling ziet men de Joodse sabbatjaren- en jubeljaren in een lichtblauwe tijdsbalk uitgetekend. De sabbatjaren lopen van april tot maart ononderbroken door in een cyclus van zeven maal zeven jaar. In het negenenveertigste jaar begon in oktober het jubeljaar, dat liep tot september van het jaar daarop, waar het eerste jaar van een nieuwe sabbatjaarcyclus al in april aangevangen was. Dit is de wijze van tellen door de geleerde William Whiston (1667/1752 AD), aangereikt en juist bevonden te zijn.

 

 

Tijdschema 410/397 v. Chr.

 

Het bijgevoegde tijdschema 410/397 v. Chr. toont het eerste en het tweede sabbatjaar in de cyclus van het tweeëntwintigste jubeljaar. Wat onmiddellijk op het tijdschema 410/397 v. Chr. opvalt is de verticale blauwe tijdsbalk in het jaar 410/409 v. Chr. Sinds het jaar 458 v. Chr. met de start van de zeventig jaarweken van de profeet Daniël zijn er zeven maal zeven jaarweken of negenenveertig jaar verlopen. Hierna het relevante Bijbelcitaat:

Daniël 9:24 Zeventig weken zijn bepaald over uw volk en uw heilige stad, om de overtreding te voleindigen, de zonde af te sluiten, de ongerechtigheid te verzoenen, en om eeuwige gerechtigheid te brengen, gezicht en profeet te bezegelen en iets allerheiligst te zalven. 25 Weet dan en versta: vanaf het ogenblik (458 v. Chr.), dat het woord uitging om Jeruzalem te herstellen en te herbouwen tot op een gezalfde, een vorst, zijn zeven weken (410/409 v. Chr.); en tweeënzestig weken lang zal het hersteld en herbouwd blijven, met plein en gracht, maar in de druk der tijden. 26 En na de tweeënzestig weken (26+ AD) zal een gezalfde worden uitgeroeid (30 AD), terwijl er niets tegen hem is; en het volk van een vorst die komen zal, zal de stad en het heiligdom te gronde richten (70 AD), maar zijn einde zal zijn in de overstroming (370AD+); en tot het einde toe (20?? AD) zal er strijd zijn: verwoestingen, waartoe vast besloten is. (NBG Vertaling 1951)

 

De zeventig jaarweken hebben hun begin in april 458 v. Chr. in het zevende regeringsjaar van de Pers Artaxerxes I. De zeventig jaarweken zijn verdeeld in drie perioden of tijdschijven van jaarweken. De eerste periode die zeven maal zeven jaarweken beslaat eindigt op ons tijdschema in april 410/maart 409 v. Chr. In 409 v. Chr. begon de tweede tijdschijf van jaarweken van in totaal tweeënzestig jaarweken.

De gezalfde waar in vers 25 naar verwezen wordt identificeren we zuiver chronologisch gezien als de landvoogd Nehemia van het gelijknamige Bijbelboek.

In het jaar 405 v. Chr. in de maand december merken we op het tijdschema de regeringswissel in Perzië waar Artaxerxes II Mnemon de scepter van Darius II Nothus overneemt.

 

 

Tijdschema 396/383 v. Chr.

 

Het bijgevoegde tijdschema (396/383 v. Chr.) toont het derde en het vierde sabbatjaar van tweeëntwintigste jubeljaarcyclus. De donkerblauwe tijdsbalk toont de voortgang van de zeven plus tweeënzestig jaarweken met daaronder de regeerperiode van de Pers Artaxerxes II Mnemon.

De sabbatjaar- en jubeljaarcyclus loodsen ons samen met de zeventig jaarweken van Daniël en de jaartallen van de Ptolemeüs-canon, over de stille periode na het afsluiten van het Oude Testament naar de tijd van het optreden van Johannes de Doper, de heraut die in de geest en kracht van Elia de weg voor de Messias baande.

 

 

Tijdschema 382/369 v. Chr.

 

Het tijdschema 382/369 v. Chr. toont het vijfde en het zesde sabbatjaar van de tweeëntwintigste jubeljaarcyclus. Buiten het commentaar voor het vorige Tijdschema 396/383 v. Chr. valt er niets nieuws te melden. Een restant van de Joden is uit Babylonische ballingschap onder leiding van Zerubbabel, Ezra en Nehemia naar Judea teruggekeerd en leeft daar onder Perzische heerschappij.

 

 

Tijdschema 368/355 v. Chr.

 

Het laatste bijgevoegde tijdschema 368/355 v. Chr. toont het zevende sabbatjaar gevolgd door het tweeëntwintigste jubeljaar. De Bijbel geeft geen indicatie over het houden van het jubeljaargebod in deze tijdsperiode.

In november van het jaar 359 v. Chr. merken we op het tijdschema (tijdschema 368/355 v. Chr.) de regeringswissel in Perzië. Koning Artaxerxes II Mnemon wordt opgevolgd door Artaxerxes III Ochus.

 

Hierna een opsomming van de jubeljaren die we met onze artikelenreeks al behandeld hebben.

Exodus jaartal: 1483 v. Chr. Begin sabbatjaartelling: 1443 v. Chr.

Jubeljaren en jaartallen v. Chr.:    Historische periode:

1.       1395/1394                             Richter Othniël

2.      1346/1345                                      Ruth 6:6

3.      1297/1296                             Richter Ehud

4.      1248/1247                             verdrukking Jabin

5.      1199/1198                              Richter Thola

6.      1150/1149                              verdrukking Ammon

7.      1101/1100                              Richter en profeet Samuël

8.      1052/1051                             Saul

9.      1003/1002                                     Salomo

10.    954/953                               Rehabeam

11.     905/904                               Josafat

12.     856/855                                Joas

13.     807/806                               Amazia

14.     758/757                                Uzzia

15.     709/708                               Jaar 14 jaar van Hizkia

16.     660/659                               Manasse

17.     611/610                                  Josia- val van Nineveh

18.     562/561                                Jaar 37 ballingschap Jojachin

19.     513/512                                  Darius I

20.    464/463                                Artaxerxes I

21.     415/414                                 Nehemia

22.   366/365                               Artaxerxes II Mnemon

 

Wordt vervolgd…

 

Met vriendelijke groet

Robert De Telder

 

Recente publicaties:

Kronieken van de koningen van Israël, 2017, zie link: https://www.bol.com/nl/p/kronieken-van-de-koningen-van-israel/9200000086650052/?suggestionType=searchhistory

 

EXODUS, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/102331

 

De Zonaanbidder, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/87999

 

 

TIJD en TIJDEN, 2015, Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

 

De Assyriologie herzien, 2012, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/76234

 

De Tweede Wereldoorlog door de ogen van een neutrale Belg, 2007, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/69343

 

Genesis versus Egyptologie, 2009, dit boek is uitverkocht maar kan online gelezen worden op de hierna volgende link: http://jezusleeft.weebly.com/genesis-versus-egyptologie.html

 

Apocalyps, 2009, (dit boek is uitverkocht maar op een PDF-document gratis op eenvoudig verzoek per email bij de auteur verkrijgbaar).

We vervolgen deze week onze afleveringen over de herziening van de chronologie van de Assyrische koningen in relatie tot de Bijbelse koningen van Israël en Juda. Met onze aflevering van 02.07.2018 op dit blog gaven we aandacht aan de regeerperiode van Salmaneser III en brachten deze Assyrische koning chronologisch in lijn met de koningen Achab en Jehu van het tienstammenrijk. Zie link: http://bloggen.be/Robertdetelder/archief.php?ID=3102210

Het einde van de regeerperiode van Salmaneser III werd gekenmerkt door een opstand en algemene rebellie tegen het gezag van Salmaneser III. In het licht van de kosmische catastrofetheorie was de oorzaak voor de rebellie de tekenen aan de kosmische hemel die de voorbode van een meganatuurcatastrofe op aarde betekende. De boosdoener was de planeet Mars – de Assyrische godheid Nergal – die volgens de catastrofetheorie onheilspellend op een geschatte afstand van 200.000 mijl de baan van aarde en haar maan om de zon verstoorde (Donald W. Patten, Ronald R. Hatch and Loren C. Steinhauer, The long day of Joshua and six other catastrophes, 1973, Chapter VI).

 

 

Ik besef dat het aanvaarden van een cyclus van meganatuurcatastrofes van kosmische oorsprong in de oudheid, voor menigeen moeilijk is. Men kan de schouders ophalen voor een theorie die ontwikkeld en gebaseerd is op mythisch-historische overleveringen en niet op astrofysische waarneming. Het lijkt dan ook fantastisch wanneer men bedenkt dat het zonnestelsel dat in de huidige tijd als een klokwerk loopt, ooit tot slechts 2650 jaar terug de tijd in, in beroering was. Wat chronologie betreft zijn de cyclus-rampjaren een hulpmiddel tot het verankeren van heel wat bepaalde regeerperioden van koningen op de tijdsbalk.

 

 

Het fenomeen van de afgoderij dat in de oudheid telkens opnieuw de kop opstak in zowel Israël als de buurvolken had als oorzaak de cyclus van meganatuurcatastrofes van kosmische oorsprong die planeet aarde met intervallen vanaf de vierentwintigste eeuw v. Chr. tot de zevende eeuw v. Chr. getroffen heeft. De wereld van de oudheid was voor een lange tijd in beroering en een bron van afgoderij bij de volkeren en Israël die meenden in de planeten in beroering, goden aan het werk te zien.

 

 

© Robert De Telder, Kronieken van de koningen van Israël, 2017

 

Het was in een tijd van een planeet ‘aarde in beroering’ dat Shamsi Adad V zijn vader Salmaneser III opvolgde. De eponiemlijst die op de regeerperiode van Shamsi Adad V betrekking heeft vermeldt voor zijn eerste drie jaar van regeren dat er ‘opstand of rebellie’ in het land was. De orthodoxe Assyriologie geeft Shamsi Adad V een regeerperiode van 822 tot 809 v. Chr. Dit op basis van hun gehanteerde ankerpunt op de tijdsbalk: de genoteerde zonsverduistering over de hoofdstad Nineveh in het eponiem van Bur Saggile in 763 v. Chr. De slag bij Karkar hebben we gezien in het artikel over Salmaneser III, wordt in het jaar 853 v. Chr. gedateerd aan de hand van het terugtellen van negentig eponiemjaren vanaf het ijkpunt op de tijdsbalk: 763 v. Chr.

Een eponiem zou een Assyrische ambtenaar voorstellen naar wie een bepaald jaar genoemd werd met een verwijzing naar een bijzondere gebeurtenis dat jaar zoals een zonsverduistering, een nieuwe koning die aantrad, een veldtocht enzoverder. De Eponiemlijsten zijn samengesteld vanaf 892 tot 648 v. Chr. wat ook een belangrijke periode in de geschiedenis van de koningen van Israël en Juda was.

De geleerde Edwin R. Thiele (1895/1986) zag het in de vorige eeuw als zijn opdracht de Bijbelse chronologie van de koningen van Israël Juda in lijn met de Assyrische koningslijsten te brengen , die hij een groter gezag toekende. De regeerperiode van de Bijbelse koningen Achab en Jehu bracht hij op de tijdsbalk in lijn met de Assyrische gegevens. Zijn werk “The Mysterious Numbers of the Hebrew Kings” wordt door velen vandaag beschouwd als de definitieve Bijbelse chronologie en vindt men in menig Bijbelatlas en naslagwerk terug. Thiele verkorte de regeringsduur van bepaalde koningen van Juda en Israël om deze te laten passen in het Assyrische tijdskader. Het resultaat was een inkorting van de regeertijd van de koningen van Israël en Juda tot ongeveer veertig jaar. De val van Samaria en de wegvoering van de tien stammen van Israël in Assyrische ballingschap in lijn brengen met de Assyrische chronologische gegevens bleek onmogelijk. De regeerperiode van Hizkia van Juda voor deze periode en vooral dan diens zesde regeringsjaar staat hier haaks op de Assyrische en dus verkondigde Thiele dat de Bijbelse gegevens van 2 Koningen hoofdstukken 17 en 18 foutief waren en kunstmatig aan de Bijbel toegevoegd.

 

Het is dan ook een dilemma voor velen. Welke keuze maakt men? De Bijbelse chronologie aanpassen aan de Assyrische? Of een Bijbelse chronologie op de tijdsbalk voor de eigen achterban uittekenen die echter door seculiere onderzoekers schouderophalend afgewezen wordt? De zaak is nochtans uiterst belangrijk geworden. Sinds de tweede helft van de twintigste eeuw met de publicatie van de boeken van Dr. Immanuël Velikovsky wordt er namelijk wereldwijd door onderzoekers aan een herziening van de chronologie van de geschiedenis van de oudheid gewerkt. De meeste onderzoekers die ik ken hanteren hierbij de gefabriceerde chronologie van de koningen van Israël en Juda van Thiele en verkrijgen als een gevolg hiervan verkeerde uitkomsten. Een voorbeeld is de revisionistische egyptoloog David Rohl (A Test of Time, 1995, Part Three, Chapter Nine) die van Saul en David tijdgenoten van farao Achnaton maakt maar hierbij de uitgedokterde jaartallen van Edwin R. Thiele voor de regeerperiode van Saul en David hanteert die zesendertig jaar van de historische werkelijkheid afwijken.

 

Volgens mijn herziening van de chronologie van de koningen van Assyrië heeft Shamsi Adad V nu een regeerperiode van 860/859 tot 848/847 v. Chr.

Hierna de relevante eponiemgegevens van Shamsi Adad ’s regeerperiode. Tussen haakjes staan de jaartallen van de orthodoxe Assyriologie met daarnaast in vette cijfers de gereviseerde jaartallen:

[822/821] 860/859 Tijdens het eponiem van ©am¹i-Adad [V], de koning van Assyrië, opstand.

[821/820] 859/858 Tijdens het eponiem van Yahalu, de opperbevelhebber, opstand.

[820/819] 858/857 Tijdens het eponiem van Bêl-dan, de paleis maarschalk, de opstand werd neergeslagen

[819/818] 857/856 Tijdens het eponiem van Inurta-ubla, gouverneur van [...], veldtocht tegen Mannea

[818/817] 856/855 Tijdens het eponiem van ©ama¹-ilaya, gouverneur van [...], veldtocht tegen [...]¹umme

[817/816] 855/854 Tijdens het eponiem van Nergal-ilaya, gouverneur van Isana, veldtocht tegen Tille.

[816/815] 854/853 Tijdens het eponiem van A¹¹ur-bunaya-usur, de opperdienaar, veldtocht tegen Tille.

 [815/814] 853/852 Tijdens het eponiem van ©arru-hattu-ilpe, gouverneur van Nisibis, veldtocht tegen Zaratu.

[814/813] 852/851 Tijdens het eponiem van Bêl-lu-ballat, de opperbevelhebber, veldtocht tegen Der; Anu de Grote ging naar Der.

[813/812] 851/850 Tijdens het eponiem van Mu¹ekni¹, gouverneur van Habruri, veldtocht tegen Ahsana.

[812/811] 850/849 Tijdens het eponiem van Inurta-a¹ared, gouverneur van Raqmat, veldtocht tegen Chaldaea.

[811/810] 849/848 Tijdens het eponiem van ©ama¹-kumua, gouverneur Arrapha, veldtocht tegen Babylon

[810/809] 848/847 Tijdens het eponiem van Bêl-qate-sabat, gouverneur van Mazamua, de koning bleef in het land.

 

 

© Robert De Telder, Kronieken van de koningen van Israël, 2017

 

De vermelding ‘de koning bleef in het land’ tijdens het eponiem van Bêl-qate-sabat, gouverneur van Mazamua, betekent zoveel als niets doen. Bij het volgende eponiem zou Adad Nerari III de kroon van Assyrië overnemen.

Tijdgenoten van Shamsi Adad V in Israël en Juda waren de koningen Jehu en Joas.

 

 

© Robert De Telder, Kronieken van de koningen van Israël, 2017

 

De Assyrische minderjarige koning Adad Nirari III volgde onder voogdijschap van zijn moeder koningin Sammurat, zijn vader Shamsi Adad V op. Zijn regeringsjaren zijn volgens de orthodoxe berekening: 812/783 v. Chr. Volgens mijn revisie regeerde hij echter van 847 tot 820 v. Chr. Adad Nerari III was een tijdgenoot van de Bijbelse koningen Joahaz en Joas in Israël en van Joas en Amazia in Juda.

Van de moeder koningin en regentes Sammurat is een stele bewaard gebleven (gevonden te Kalat Sherkat in Assyrië) waarin het co-regentschap met de minderjarige Adad Nirari III vermeld wordt. Een andere vermelding (Saba’a stele) geeft een periode van vijf jaar als de duur van het co-regentschap.

De orthodoxe Assyriologie die pretendeert de juiste leer aangaande het oude Assur te bezitten identificeert koningin Sammurat met de legendarische Semiramis, de vrouw van de Bijbelse Nimrod, de eerste machthebber op aarde na de Grote Vloed. De Bijbels-historische gegevens betreffende Nimrod worden door hen als mythe beschouwd. Dit is echter niet mijn uitgangspunt. Het Bijbelboek Genesis is geschiedschrijving. De Sammurat van de negende eeuw voor Christus is te onderscheiden van de Semiramis van het derde millennium voor Christus.

De eerder vermelde Saba’a-stele verhaalt eveneens een militaire campagne van Adad Nirari III naar Damascus in zijn vijfde regeringsjaar. Dit jaar is volgens de revisie nu het jaartal 843 v. Chr.:

Against Aram I marched. Mari', king of Aram, in Damascus his royal city, I shut up. The terrifying splendour of Assur overwhelmed him and he laid hold of my feet, he became my vassal. 2300 talents of silver, 20 talents of gold, 3000 talents of copper, 5000 talents of iron, coloured woollen and linen garments, an ivory bed, an ivory couch...his property and his goods, in immeasurable quantity, in Damascus, his royal city, in his palace, I received.

 

De vermelding past echter niet met de Bijbelse gegevens betreffende Damascus/Aram als belager van het tienstammenrijk tijdens deze periode. Het Bijbelboek 2 Koningen geeft Aram weer als een vijand van koning Joahaz van Israël tot praktisch het einde van diens regeringstijd van zeventien jaar van 847 tot 830 v. Chr. Een Assyrische belegering van Damascus met een verzwakking van Aram tot gevolg past niet in dit tijdsschema. Hierna het betreffende Bijbelgedeelte:

2 Koningen 13:1 In het drieëntwintigste jaar van Joas, de zoon van Achazja, de koning van Juda, werd Joachaz, de zoon van Jehu, koning over Israël te Samaria; hij regeerde zeventien jaar. 2 Hij deed wat kwaad is in de ogen des HEREN en volgde de zonden na, die Jerobeam, de zoon van Nebat, Israël had doen bedrijven; daarvan week hij niet af. 3 Daarom ontbrandde de toorn des HEREN tegen Israël, en Hij gaf hen in de macht van Hazaël, de koning van Aram, en in de macht van Benhadad, de zoon van Hazaël, al die tijd. (NBG 1951 vertaling)

 

 

© Robert De Telder, Kronieken van de koningen van Israël, 2017

 

De conclusie moet zijn dat de vermelding op de Saba’a stele betreffende de belegering van Damascus in het vijfde regeringsjaar van Adad Nirari III fout is. Hoogstwaarschijnlijk hebben we met een schrijffout te maken en is het vijftiende regeringsjaar van Adad Nirari III bedoeld. De Assyrische gegevens spreken elkaar onderling ook tegen wat maakt dat ik van een foutieve Assyrische kroniek kan uitgaan. De bekende eponiemlijsten geven namelijk voor het vijfde regeringsjaar van Adad Nirari III geen veldtocht naar Damascus weer, maar een veldtocht naar Arpad in Noord-Syrië. Wat vreemd is aangezien Arpad slechts een provinciestad was en Damascus daarentegen de hoofdstad van het machtige Aram. Hierna de Eponiemlijst van alle regeringsjaren van Adad Nirari III ter illustratie. De jaren tussen haakjes zijn de jaartallen van de orthodoxie met rechts mijn gereviseerde jaartallen:

[809/808] 847/846 During the eponymy of Adad-Nirari [III], the king of Assyria, campaign against Media

[808/807] 846/845 During the eponymy of Nergal-ilaya, the commander in chief, campaign against Guzana.

[807/806] 845/844 During the eponymy of Bêl-dân, the palace herald, campaign against Mannea.

[806/805] 844/843 During the eponymy of Sil-Bêli, the chief butler, campaign against Mannea.

[805/804] 843/842 During the eponymy of A¹¹ur-taklak, the chamberlain, campaign against Arpad.

[804/803] 842/841 During the eponymy of Ilu-issiya, governor of A¹¹ur, campaign against Hazazu.

[803/802] 841/840 During the eponymy of Nergal-ere¹, governor of Rasappa, campaign against Ba'alu.

[802/801] 840/839 During the eponymy of A¹¹ur-balti-ekurri, governor of Arrapha, campaign against the Sealand; plague.

[801/800] 839/838 During the eponymy of Inurta-ilaya, governor of Ahizuhina, campaign against Hubu¹kia.

[800/799] 838/837 During the eponymy of ©ep-I¹tar, governor of Nisibis, campaign against Media.

[800/799] 837/836 During the eponymy of ©ep-I¹tar, governor of Nisibis, campaign against Media

[799/798] 836/835 During the eponymy of Marduk-i¹manni, governor of Amedi, campaign against Media.

[798/797] 835/834 During the eponymy of Mutakkil-Marduk, the chief eunuch, campaign against Lu¹ia.

[797/796] 834/833 During the eponymy of Bêl-tarsi-iluma, governor of Kalhu, campaign against Namri.

[796/795] 833/832 During the eponymy of A¹¹ur-bêla-usur, governor of Habruri, campaign against Manduate.

[795/794] 832/831 During the eponymy of Marduk-¹aduni, governor of Raqmat, campaign against Der.

[794/793] 831/830 During the eponymy of Kinu-abua, governor of Tu¹han, campaign against Der.

[793/792] 830/829 During the eponymy of Mannu-ki-A¹¹ur, governor of Guzana, campaign against Media.

[792/791] 829/828 During the eponymy of Mu¹allim-Inurta, governor of Tille, campaign against Media.

[791/790] 828/827 During the eponymy of Bêl-iqi¹anni, governor of ©ibhini¹, campaign against Hubu¹kia.

[790/789] 827/826 During the eponymy of ©ep-©ama¹, governor of Isana, campaign against Itu'a.

[789/788] 826/825 During the eponymy of Inurta-mukin-ahi, governor of Nineveh, campaign against Media.

[788/787] 825/824 During the eponymy of Adad-mu¹ammer, governor of Kalizi, campaign against Media; foundations of the temple of Nabû in Nineveh laid.

[787/786] 824/823 During the eponymy of Sil-I¹tar, governor of Arbela, campaign against Media; Nabû entered his new temple.

[786/785] 823/822 During the eponymy of Nabû-¹arra-usur, governor of Talmusu, campaign against Kisku.

[785/784] 822/821 During the eponymy of Adad-uballit, governor of Tamnuna, campaign against Hubu¹kia; [the god] Anu the Great went to Der.

[784/783] 821/820 During the eponymy of Marduk-¹arra-usur, governor of Arbela, campaign against Hubu¹kia.

[783/782] 820/819 During the eponymy of Inurta-nasir, governor of Mazamua, campaign against Itu'a.

[782/781] 819/818 During the eponymy of Iluma-le'i, governor of Nisibis, campaign against Itu'a.

 

 

De conclusie is dat naar het einde toe van de regeringsperiode van Joahaz van Israël, en los van de tegensprekelijke eponiemlijst een Assyrische invasie in Aram heeft plaatsgevonden. Vermoedelijk in het vijftiende regeringsjaar van Adad Nirari III. De Assyriër Adad Nirari III werd zodoende een verlosser voor Israël:

2 Koningen 13:4 Doch Joahaz bad des HEEREN aangezicht ernstelijk aan; en de HEERE verhoorde hem; want Hij zag de verdrukking van Israël, dat de koning van Syrië hen verdrukte. 5 (Zo gaf de HEERE Israël een verlosser, dat zij van onder de hand der Syriërs uitkwamen; en de kinderen Israëls woonden in hun tenten, als te voren. (Statenvertaling)

 

De Bijbel noemt de naam noch de nationaliteit van de verlosser die hen van de overheersing door de Syriërs (Aram) verloste. Maar ook in het Assyrische verslag wordt bijvoorbeeld de naam van de koning van Aram niet genoemd. Er is slechts een verwijzing naar een ‘Mari, koning van Aram’. Mari is echter geen eigennaam maar betekent alleen HEER. De Assyrische berichtgeving voor deze tijdsperiode is onduidelijk en levert vraagteken op vraagteken. Met de hulp van de historische boeken van de Bijbel is het mogelijk een en ander te reconstrueren. De Eponiemlijst vermeldt in het vijftiende regeringsjaar van Adad Nirari III een campagne naar ‘Manduate’. Dit gebied wordt algemeen als de Beka-vallei in de Libanon geïdentificeerd. Het ligt voor de hand aangezien het van de Beka-vallei slechts een steenworp naar Damascus is, dat in datzelfde jaar Damascus belegerd werd.

Er is ook een stele van Adad Nirari III gevonden waar deze claimt schatting van koning Joas van Israël ontvangen te hebben:

“Adad-nirari [III], … great king of Assyria …  by Ashur,  his lord; who has made submit  to his feet the princes within the four rims  of the earth; conquering … the Hittites,  Amurru, Tyre, Sidon, Palestine [Philistines] [Joash of] Israel [lit. Omri], Edom,    … submit to my feet, imposing tribute …  king Mari [Ben-Hadad-III] of Damascus  I received 2,300 talents of silver,  20 talents of gold, 5,000 talents of iron,  garments of linen with multicolored  trimmings, a bed (inlaid) with ivory,  a couch mounted  and  inlaid with ivory...”

(Omri-land Stela from Calah/Nimrod of Adad-nirari III, 796 BC)

 

Dit gegeven past ook in mijn gereviseerd jaar 833/832 v. Chr. met het eerste regeringsjaar van Joas als co-regent met zijn vader Joahaz over Israël.

 

Wordt vervolgd

 

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

 

Recente publicaties:

 

 

Kronieken van de koningen van Israël, 2017, zie link: https://www.bol.com/nl/p/kronieken-van-de-koningen-van-israel/9200000086650052/?suggestionType=searchhistory

 

EXODUS, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/102331

 

De Zonaanbidder, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/87999

 

TIJD en TIJDEN, 2015, Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

 

De Assyriologie herzien, 2012, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/76234

 

De Tweede Wereldoorlog door de ogen van een neutrale Belg, 2007, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/69343

 

Genesis versus Egyptologie, 2009, dit boek is uitverkocht maar kan online gelezen worden op de hierna volgende link: http://jezusleeft.weebly.com/genesis-versus-egyptologie.html

 

Apocalyps, 2009, (dit boek is uitverkocht maar op een PDF-document gratis op eenvoudig verzoek per email bij de auteur verkrijgbaar).

Met onze aflevering van 04.06.2018 op dit blog behandelden we het twintigste jubeljaar van oktober 464/september 463 v. Chr. Zie link: http://bloggen.be/Robertdetelder/archief.php?startdatum=1528063200&stopdatum=1528668000

Deze week vervolgen we onze reis in de tijd met het eenentwintigste jubeljaar sinds de instelling ervan door Mozes.

 

 

Tijdschema 466/453 v. Chr.

 

Het bijgevoegde schema 466/453 v. Chr. toont het zevende sabbatjaar gevolgd door het twintigste jubeljaar van oktober 464 tot september 463 v. Chr.

In december 465 v. Chr. kwam aan de regeerperiode van Xerxes een einde waarna deze werd opgevolgd door Artaxerxes I die regeerde van 17.12.465 tot 07.12.424 v. Chr. In het zevende regeringsjaar van koning Artaxerxes arriveerde de bekende Schriftgeleerde Ezra te Jeruzalem:

Ezra 6:6 Deze Ezra toog op uit Babel; en hij was een vaardig schriftgeleerde in de wet van Mozes, die de HEERE, de God Israëls, gegeven heeft; en de koning gaf hem, naar de hand des HEEREN, zijns Gods, over hem, al zijn verzoek. 7 Ook sommigen van de kinderen Israëls, en van de priesteren en de Levieten, en de zangers, en de poortiers, en de Nethinim, togen op naar Jeruzalem, in het zevende jaar van den koning Arthahsasta. 8 En hij kwam te Jeruzalem in de vijfde maand; dat was het zevende jaar dezes konings. 9 Want op den eersten der eerste maand was het begin des optochts uit Babel, en op den eersten der vijfde maand kwam hij te Jeruzalem, naar de goede hand zijns Gods over hem. 10 Want Ezra had zijn hart gericht, om de wet des HEEREN te zoeken en te doen, en om in Israël te leren de inzettingen en de rechten.

 

Op de tijdsbalk valt het zevende regeringsjaar van Artaxerxes in 458 v. Chr. Het was het zesde jaar van de nieuw aangevangen sabbatjaarcyclus die ons naar het volgende jubeljaar zal loodsen. Een jaar van dubbele zegening over het land betekende het zesde jaar in de sabbatjaarcyclus met ditmaal ook een geestelijke betekenis er aan verbonden. De Schriftgeleerde Ezra arriveerde in Jeruzalem bij de al eerder teruggekeerde ballingen met een schrijven van koning Artaxerxes:

Ezra 6:11 Dit is nu het afschrift des briefs, dien de koning Arthahsasta gaf aan Ezra, den priester, den schriftgeleerde; den schriftgeleerde van de woorden der geboden des HEEREN, en Zijn inzettingen over Israël:

12 Arthahsasta koning der koningen, aan Ezra, den priester, den schriftgeleerde der wet van den God des hemels, volkomen vrede en op zulken tijd. 13 Van mij wordt bevel gegeven, dat al wie vrijwillig is in mijn koninkrijk, van het volk van Israël, en van deszelfs priesteren en Levieten, om te gaan naar Jeruzalem, dat hij met u ga. 14 Dewijl gij van voor den koning en zijn zeven raadsheren gezonden zijt, om onderzoek te doen in Judea, en te Jeruzalem, naar de wet uws Gods, die in uw hand is; 15 En om henen te brengen het zilver en goud, dat de koning en zijn raadsheren vrijwilliglijk gegeven hebben aan den God Israëls, Wiens woning te Jeruzalem is; 16 Mitsgaders al het zilver en goud, dat gij vinden zult in het ganse landschap van Babel, met de vrijwillige gave des volks en der priesteren, die vrijwilliglijk geven, ten huize huns Gods, dat te Jeruzalem is; 17 Opdat gij spoediglijk voor dat geld koopt runderen, rammen, lammeren, met hun spijsofferen, en hun drankofferen, en die offert op het altaar van het huis van ulieder God, dat te Jeruzalem is. 18 Daartoe, wat u en uw broederen goed dunken zal, met het overige zilver en goud te doen, zult gijlieden doen naar het welgevallen uws Gods. 19 En geef de vaten, die u gegeven zijn tot den dienst van het huis uws Gods, weder voor den God van Jeruzalem. 20 Het overige nu, dat van node zal zijn voor het huis uws Gods, dat u voorvallen zal uit te geven, zult gij geven uit het schathuis des konings. 21 En van mij, mij, koning Arthahsasta, wordt bevel gegeven aan alle schatmeesters, die aan gene zijde der rivier zijt, dat alles, wat Ezra, de priester, de schriftgeleerde der wet van den God des hemels, van u zal begeren, spoediglijk gedaan worde; 22 Tot honderd talenten zilvers toe, en tot honderd kor tarwe, en tot honderd bath wijn, en tot honderd bath olie, en zout zonder voorschrift. 23 Al wat naar het bevel van den God des hemels is, dat het vlijtiglijk gedaan worde, voor het huis van den God des hemels; want waartoe zou er grote toorn zijn over het koninkrijk des konings en zijner kinderen? 24 Ook laten wij ulieden weten, aangaande alle priesteren en Levieten, zangers, poortiers, Nethinim en dienaars van het huis dezes Gods, dat men den cijns, ouden impost en tol hun niet zal vermogen op te leggen. 25 En gij, Ezra, naar de wijsheid uws Gods, die in uw hand is, stel regeerders en richters, die al het volk richten, dat aan gene zijde der rivier is, allen, die de wetten Gods weten, en die ze niet weet, zult gijlieden die bekend maken. 26 En al wie de wet uws Gods en de wet des konings niet zal doen, over dien laat spoediglijk recht worden gedaan, hetzij ter dood, of tot uitbanning, of tot boete van goederen, of tot de banden.

27 Geloofd zij de HEERE, de God onzer vaderen, Die alzulks in het hart des konings gegeven heeft, om te versieren het huis des HEEREN, dat te Jeruzalem is. 28 En heeft tot mij weldadigheid geneigd, voor het aangezicht des konings en zijner raadsheren, en aller geweldige vorsten des konings! Zo heb ik mij gesterkt, naar de hand des HEEREN, mijns Gods, over mij, en de hoofden uit Israël vergaderd, om met mij op te trekken.

 

Ezra arriveerde in Jeruzalem in de vijfde maand (juli/augustus) in het zevende jaar van Artaxerxes een jaar dat op onze tijdsbalk van het voorjaar van 458 v. Chr. tot het voorjaar van 457 v. Chr. loopt, wat maakt dat de vijfde maand in het jaar 458 v. Chr. van de westerse jaartelling viel.

Daarna in de zevende maand of september/oktober volgens de westerse maandtelling, las Ezra de wet aan de verzamelde gemeente voor (Nehemia 8:1). Het Bijbelboek Nehemia beschrijft in het achtste hoofdstuk in het bijzonder de geestelijke impact die het voorlezen van de Wet van Mozes op het volk had: zij weenden (Nehemia 8:10). Het houden van het komende sabbatjaar van april 457/maart 456 v. Chr. ligt hier voor de hand, net zoals ze met ijver het Loofhuttenfeest in dat jaar 458 v. Chr. gehouden hebben (Nehemia 8:15-1).

 

Het zesde jaar van de dubbele zegening over het land van april 458 tot maart 457 v. Chr. wordt door de geleerde William Whiston aangehaald ter staving van zijn schikking van de sabbatjaar- en jubeljaren op de tijdsbalk:

Nehemia 8:11 Voorts zeide hij tot hen: Gaat, eet het vette, en drinkt het zoete, en zendt delen dengenen, voor welken niets bereid is, want deze dag is onzen HEERE heilig; zo bedroeft u niet, want de blijdschap des HEEREN, die is uw sterkte. 12 En de Levieten stilden al het volk, zeggende: Zwijgt, want deze dag is heilig, daarom bedroeft u niet. 13 Toen ging al het volk henen om te eten, en om te drinken, en om delen te zenden, en om grote blijdschap te maken; want zij hadden de woorden verstaan, die men hun had bekend gemaakt.

 

Op mijn tijdsschema 466/453 v. Chr. heb ik het sabbatjaar via een blauwe verticale tijdsbalk geaccentueerd. Het is het Bijbelboek Nehemia (5:14) dat voor deze periode de chronologie geeft. Maar ook de Joodse oudheidhistoricus Flavius Josephus verwijst naar deze periode en bevestigt een en ander chronologisch, wat de herbouw van de muur van Jeruzalem onder leiding van Nehemia betreft.

Flavius Josephus, Joodse Oudheden, Boek XI, v.

8. But now when the Ammonites, and Moabites, and Samaritans, and all that inhabited Celesyria, heard that the building went on apace, they took it heinously, and proceeded to lay snares for them, and to hinder their intentions. They also slew many of the Jews, and sought how they might destroy Nehemiah himself, by hiring some of the foreigners to kill him. They also put the Jews in fear, and disturbed them, and spread abroad rumors, as if many nations were ready to make an expedition against them, by which means they were harassed, and had almost left off the building. But none of these things could deter Nehemiah from being diligent about the work; he only set a number of men about him as a guard to his body, and so unweariedly persevered therein, and was insensible of any trouble, out of his desire to perfect this work. And thus did he attentively, and with great forecast, take care of his own safety; not that he feared death, but of this persuasion, that if he were dead, the walls for his citizens would never be raised. He also gave orders that the builders should keep their ranks, and have their armor on while they were building. Accordingly, the mason had his sword on, as well as he that brought the materials for building. He also appointed that their shields should lie very near them; and he placed trumpeters at every five hundred feet, and charged them, that if their enemies appeared, they should give notice of it to the people, that they might fight in their armor, and their enemies might not fall upon them naked. He also went about the compass of the city by night, being never discouraged, neither about the work itself, nor about his own diet and sleep, for he made no use of those things for his pleasure, but out of necessity. And this trouble he underwent for two years and four months; (14) for in so long a time was the wall built, in the twenty-eighth year of the reign of (Arta)Xerxes, in the ninth month. Now when the walls were finished, Nehemiah and the multitude offered sacrifices to God for the building of them, and they continued in feasting eight days. However, when the nations which dwelt in Syria heard that the building of the wall was finished, they had indignation at it. But when Nehemiah saw that the city was thin of people, he exhorted the priests and the Levites that they would leave the country, and remove themselves to the city, and there continue; and he built them houses at his own expenses; and he commanded that part of the people which were employed in cultivating the land to bring the tithes of their fruits to Jerusalem, that the priests and Levites having whereof they might live perpetually, might not leave the Divine worship; who willingly hearkened to the constitutions of Nehemiah, by which means the city Jerusalem came to be fuller of people than it was before. So when Nehemiah had done many other excellent things, and things worthy of commendation, in a glorious manner, he came to a great age, and then died. He was a man of a good and righteous disposition, and very ambitious to make his own nation happy; and he hath left the walls of Jerusalem as an eternal monument for himself. Now this was done in the days of Xerxes.

 

Het is interessant het commentaar van de geleerde William Whiston en vertaler van het Grieks naar het Engels van Josephus te lezen. Er staat in de tekst naar verwezen met het nummer 14 tussen haakjes:

(14). It may not be very improper to remark here, with what an unusual accuracy Josephus determines these years of (Arta)Xerxes, in which the walls of Jerusalem were built, viz. that Nehemiah came with his commission in the twenty-fifth of (Arta)Xerxes, that the walls were two years and four months in building, and that they were finished on the twenty-eighth of Xerxes, sect. 7, 8. …..

 

Over de chronologie van de Pers Artaxerxes I en Nehemia schreef ik eerder op dit blog op 22.11.2016 een artikel, zie link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1479682800&stopdatum=1480287600

 

Het bijgevoegde tijdschema 466/453 v. Chr. laat de aanvang van de geprofeteerde zeventig jaarweken van de profeet Daniël in het voorjaar van 458 v. Chr. zien.

Daniël 9: 24 Zeventig weken zijn bestemd over uw volk, en over uw heilige stad, om de overtreding te sluiten, en om de zonden te verzegelen, en om de ongerechtigheid te verzoenen, en om een eeuwige gerechtigheid aan te brengen, en om het gezicht, en den profeet te verzegelen, en om de heiligheid der heiligheden te zalven. 25 Weet dan, en versta: van den uitgang des woords, om te doen wederkeren, en om Jeruzalem te bouwen, tot op Messias, den Vorst, zijn zeven weken, en twee en zestig weken; de straten, en de grachten zullen wederom gebouwd worden, doch in benauwdheid der tijden. 26 En na die twee en zestig weken zal de Messias uitgeroeid worden, maar het zal niet voor Hem zelven zijn; en een volk des vorsten, hetwelk komen zal, zal de stad en het heiligdom verderven, en zijn einde zal zijn met een overstromenden vloed, en tot het einde toe zal er krijg zijn, en vastelijk besloten verwoestingen. 27 En hij zal velen het verbond versterken een week; en in de helft der week zal hij het slachtoffer en het spijsoffer doen ophouden, en over den gruwelijken vleugel zal een verwoester zijn, ook tot de voleinding toe, die vastelijk besloten zijnde, zal uitgestort worden over den verwoeste.

 

Mijn keuze voor het jaartal 458 v. Chr. wordt uitsluitend door de chronologie bepaald, die maakt dat er inderdaad negenenzestig jaarweken aan zeven maal zeven jaar per week of 483 zonnejaren zitten tussen april 458/maart 457 v. Chr. en 25/26 AD. De zeventigste jaarweek is vandaag nog toekomst en maakt dat er een tijdskloof zit tussen het einde van de negenenzestigste jaarweek en het begin van de zeventigste. De duur van de tijdskloof is niet geopenbaard en kan niet berekend worden.

In mijn boek TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 395-399, ga ik uitvoerig op de verschillende gehanteerde berekeningen in. Op het einde van 25/26 AD treed een jaar later Johannes de Doper op die ik meen met de gezalfde van Daniël hoofdstuk negen te mogen identificeren. Het optreden van Johannes de Doper ging vooraf aan het openbaar worden van Jezus Christus van Nazareth als de Gezalfde of Messias. In oktober 27 AD proclameerde de Heer Jezus Christus bij zijn voorlezen uit de Bijbelrol van Jesaja in de synagoge te Nazareth het ‘aangename jaar des HEEREN’, bij de aanvang van het dertigste jubeljaar.

 

Een alternatief jaartal dat door Bijbelvorsers gehanteerd wordt is het twintigste regeringsjaar van Artaxerxes I wanneer Nehemia (2:1) in dat jaar 445 v. Chr. de toelating kreeg naar Jeruzalem op te trekken. Ik wil mijn lezers het onderzoek van wijlen Rev. Clarence Larkin (1850/1924), die vanaf het jaartal 445 v. Chr. rekende, niet weerhouden. Larkin ging er van uit dat de zeventig jaarweken gebaseerd waren op jaren van 360 dagen, die hij als profetische jaren aanduidde. Dit is niet onlogisch wanneer we bedenken dat het laatste Bijbelboek Openbaring een zevenjarige eindtijdperiode hanteert met twee perioden van 1260 dagen en/of 42 maanden, wat 360 dagen per jaar uitmaakt. De zeventigste jaarweek kent hier haar vervulling. In het tijds-dal tussen de negenenzestigste en de zeventigste jaarweek zit de huidige periode (sinds 30 AD) van de Ekklesia en de bedeling van de genadetijd. Hierna de berekening van Rev. Clarence Larkin (Dispensational Truth, 1918) van bijna honderd jaar geleden nu:

“According to ordinary chronology, the 475 years form BC 445 t AD 30 are Solar years of 365 years each. Now counting the years from BC 445 to AD 30 inclusively, we have 476 solar years. Multiplying these 476 years by 365 (the number of days in a solar year) we have 173.740 days, to which add 119 days for leap years, and we have 173.859 days. Add to these 20 days inclusive from March 14 to April 2, and we have 173.879 days. Divide 173.879 by 360 (the number of days in a prophetical year) and we have 483 years all to one day, the exact number of days (483 in 69 weeks, each day standing for a year. Could there be anything more conclusive that Daniel’s 69 weeks ran out on April 2, AD 30, the day that Jesus rode in triumph into the city of Jerusalem”.

 

 

Tijdschema 452/439 v. Chr.

 

Het bijgevoegde tijdschema toont met een lichtblauwe tijdsbalk het tweede en het derde sabbatjaar in de nieuwe jubeljaarcyclus. Daaronder merkt men een donkerblauwe tijdsbalk met de zeventig jaarweken van de profeet Daniël die een aanvang namen in het zevende regeringsjaar van de Pers Artaxerxes I in 458 v. Chr. Het is een tijdsbalk die ons naar het optreden van Johannes de Doper in 26 AD zal loodsen.

 

In het twintigste regeringsjaar van de Perzische koning Artaxerxes I in april 445/maart 444 v. Chr. kreeg de Jood Nehemia, die een dienaar van Artaxerxes was, de toelating van de koning om de muren van Jeruzalem te herbouwen.

Nehemia 2:1 In de maand Nisan, in het twintigste jaar van koning Artachsasta, toen er wijn voor hem gereed stond, hief ik de wijn op en reikte die de koning toe. Nu was ik nooit treurig geweest in zijn tegenwoordigheid. 2 De koning zeide tot mij: Waarom staat uw gezicht zo somber, hoewel gij niet ziek zijt? Dit kan niet anders dan hartzeer zijn. Toen werd ik ten zeerste bevreesd, 3 en zeide tot de koning: De koning leve in eeuwigheid! Hoe zou mijn gezicht niet somber staan, daar de stad, de plaats waar de graven mijner vaderen zijn, verwoest is en haar poorten door vuur verteerd zijn? 4 En de koning zeide tot mij: Wat is dan uw verzoek? Toen bad ik tot de God des hemels. 5 En ik zeide tot de koning: Dat gij, indien het de koning goeddunkt en indien uw knecht u welgevallig is, mij zendt naar Juda, naar de stad waar de graven mijner vaderen zijn, om haar te herbouwen. 6 De koning zeide tot mij, terwijl zijn gemalin naast hem zat: Hoelang zal uw reis duren, en wanneer zult gij terugkeren? En de koning stemde erin toe mij te zenden; en ik gaf hem een bepaalde tijd op. 7 En ik zeide tot de koning: Indien het de koning goeddunkt, laat men mij brieven geven voor de landvoogden van het gebied over de Rivier, dat zij mij laten doortrekken, totdat ik in Juda kom; 8 ook een brief aan Asaf, de houtvester des koning ‘s, dat hij mij hout geve om de poorten van de burcht die bij de tempel behoort, van zolders te voorzien, en voor de muur van de stad en voor het huis, waar ik mijn intrek nemen zal. En de koning gaf ze mij, daar de goede hand van mijn God over mij was. 9 Ik kwam bij de landvoogden van het gebied over de Rivier en gaf hun de brieven van de koning. Ook had de koning legeroversten en ruiters met mij meegezonden…

 

Nehemia 5:14 Ook hebben van de dag af, dat koning Artachsasta mij (=Nehemia) aanstelde tot landvoogd over het land Juda, van zijn twintigste tot zijn tweeëndertigste regeringsjaar, twaalf jaar lang, noch ik, noch mijn broeders het brood van een landvoogd gegeten.

 

 

Tijdschema 438/425 v. Chr.

 

Het bijgevoegde tijdschema toont het vierde en het vijfde sabbatjaar in de cyclus naar het eenentwintigste jubeljaar.

We geven vooral aandacht aan de jaren van de regeerperiode van Artaxerxes die we van de Ptolemeüs-canon hebben overgenomen en die aansluit bij de sabbatjaar- en jubeljaartelling volgens de geleerde William Whiston. Met een blauwe verticale balk is het sabbatjaar van april 436/maart 435 v. Chr. extra gemarkeerd.

Het is naar het houden van het sabbatjaargebod tijdens de herbouw van de muren van Jeruzalem dat het Bijbelboek Nehemia verwijst. Ook de oudheidhistoricus Flavius Josephus verwijst in zijn werk ‘Joodse Oudheden’ naar deze periode wanneer de muur van Jeruzalem door de teruggekeerde ballingen onder leiding van Nehemia, gebouwd werd. Hierna eerst het commentaar van William Whiston op dit historisch gedeelte van Josephus gevolgd door het relevante gedeelte:

(14). It may not be very improper to remark here, with what an unusual accuracy Josephus determines these years of Xerxes, in which the walls of Jerusalem were built, viz. that Nehemiah came with his commission in the twenty-fifth of Xerxes, that the walls were two years and four months in building, and that they were finished on the twenty-eighth of Xerxes, sect. 7, 8. It may also be remarked further, that Josephus hardly ever mentions more than one infallible astronomical character, I mean an eclipse of the moon, and this a little before the death of Herod the Great, Antiq. B. XVII. ch. 6. sect. 4. Now on these two chronological characters in great measure depend some of the most important points belonging to Christianity, viz. the explication of Daniel's seventy weeks, and the duration of our Savior's ministry, and the time of his death, in correspondence to those seventy weeks. See the Supplement to the Lit. Accorap. of Proph. p. 72.

 

Flavius Josephus, Joodse Oudheden, Boek XI, v.8

8. But now when the Ammonites, and Moabites, and Samaritans, and all that inhabited Celesyria, heard that the building went on apace, they took it heinously, and proceeded to lay snares for them, and to hinder their intentions. They also slew many of the Jews, and sought how they might destroy Nehemiah himself, by hiring some of the foreigners to kill him. They also put the Jews in fear, and disturbed them, and spread abroad rumors, as if many nations were ready to make an expedition against them, by which means they were harassed, and had almost left off the building. But none of these things could deter Nehemiah from being diligent about the work; he only set a number of men about him as a guard to his body, and so unweariedly persevered therein, and was insensible of any trouble, out of his desire to perfect this work. And thus did he attentively, and with great forecast, take care of his own safety; not that he feared death, but of this persuasion, that if he were dead, the walls for his citizens would never be raised. He also gave orders that the builders should keep their ranks, and have their armor on while they were building. Accordingly, the mason had his sword on, as well as he that brought the materials for building. He also appointed that their shields should lie very near them; and he placed trumpeters at every five hundred feet, and charged them, that if their enemies appeared, they should give notice of it to the people, that they might fight in their armor, and their enemies might not fall upon them naked. He also went about the compass of the city by night, being never discouraged, neither about the work itself, nor about his own diet and sleep, for he made no use of those things for his pleasure, but out of necessity. And this trouble he underwent for two years and four months; (14) for in so long a time was the wall built, in the twenty-eighth year of the reign of Xerxes, in the ninth month. Now when the walls were finished, Nehemiah and the multitude offered sacrifices to God for the building of them, and they continued in feasting eight days. However, when the nations which dwelt in Syria heard that the building of the wall was finished, they had indignation at it. But when Nehemiah saw that the city was thin of people, he exhorted the priests and the Levites that they would leave the country, and remove themselves to the city, and there continue; and he built them houses at his own expenses; and he commanded that part of the people which were employed in cultivating the land to bring the tithes of their fruits to Jerusalem, that the priests and Levites having whereof they might live perpetually, might not leave the Divine worship; who willingly hearkened to the constitutions of Nehemiah, by which means the city Jerusalem came to be fuller of people than it was before. So when Nehemiah had done many other excellent things, and things worthy of commendation, in a glorious manner, he came to a great age, and then died. He was a man of a good and righteous disposition, and very ambitious to make his own nation happy; and he hath left the walls of Jerusalem as an eternal monument for himself. Now this was done in the days of Xerxes.

 

 

Tijdschema 424/411 v. Chr.

 

Het bijgevoegde tijdschema toont het zesde en het zevende sabbatjaar gevolgd door het eenentwintigste jubeljaar.

In de maand december van het jaar 424 v. Chr. zien we het einde van de regeerperiode van Artaxerxes I. De Perzische koning waaronder Nehemia optrad en de muren van de stad Jeruzalem opbouwde.

De Bijbel zwijgt over een eventueel in acht nemen van het jubeljaargebod door de teruggekeerde Joden onder Nehemia. We mogen echter aannemen dat ditmaal het jubeljaargebod gehouden werd.

 

Hierna een opsomming van de jubeljaren die we met onze artikelenreeks al behandeld hebben.

Exodus jaartal: 1483 v. Chr. Begin sabbatjaartelling: 1443 v. Chr.

Jubeljaren en jaartallen v. Chr.:    Historische periode:

1.       1395/1394                             Richter Othniël

2.      1346/1345                                      Ruth 6:6

3.      1297/1296                             Richter Ehud

4.      1248/1247                             verdrukking Jabin

5.      1199/1198                              Richter Thola

6.      1150/1149                              verdrukking Ammon

7.      1101/1100                              Richter en profeet Samuël

8.      1052/1051                             Saul

9.      1003/1002                                     Salomo

10.    954/953                               Rehabeam

11.     905/904                               Josafat

12.     856/855                                Joas

13.     807/806                               Amazia

14.     758/757                                Uzzia

15.     709/708                               Jaar 14 jaar van Hizkia

16.     660/659                               Manasse

17.     611/610                                  Josia- val van Nineveh

18.     562/561                                Jaar 37 ballingschap Jojachin

19.     513/512                                  Darius I

20.    464/463                                Artaxerxes I

21.    415/414                                Nehemia

 

wordt vervolgd…

Met vriendelijke groet

Robert De Telder

 

Recente publicaties:

Kronieken van de koningen van Israël, 2017, zie link: https://www.bol.com/nl/p/kronieken-van-de-koningen-van-israel/9200000086650052/?suggestionType=searchhistory

 

EXODUS, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/102331

 

De Zonaanbidder, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/87999

 

 

TIJD en TIJDEN, 2015, Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

 

De Assyriologie herzien, 2012, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/76234

 

De Tweede Wereldoorlog door de ogen van een neutrale Belg, 2007, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/69343

 

Genesis versus Egyptologie, 2009, dit boek is uitverkocht maar kan online gelezen worden op de hierna volgende link: http://jezusleeft.weebly.com/genesis-versus-egyptologie.html

 

Apocalyps, 2009, (dit boek is uitverkocht maar op een PDF-document gratis op eenvoudig verzoek per email bij de auteur verkrijgbaar).

De regeerperiode van Salmaneser of Salmanasser III wordt volgens de Assyriologie op de tijdsbalk van 859 tot 824 v. Chr. geplaatst. Zijn Assyrische naam vanuit het spijkerschrift ontleed, luidt: ©ulmānu-a¹arēdu, wat vrij vertaald: “de god Sulmanu is uitmuntend", betekent.

Zijn lange regeerperiode van vijfendertig jaar werd gekenmerkt door de vele veldtochten die hij tegen de buurlanden ondernam. Deze gebeurtenissen vinden we jaar na jaar in de Eponiemlijsten vermeld. Van de slag bij Karkar tegen een coalitie van Klein-Aziatische vorsten is bovendien een stele bewaard gebleven. Hierna volgt het gedeelte van de stele dat betrekking op Achab van het tienstammenrijk heeft:

“Ik vernietigde en verbrandde de stad Karkar, de koninklijke stad. 1,200 wagens, 1,200 cavalerie, en 20,000 soldaten van Hadad-Ezer ("Arad-idri") van Damascus; 700 wagens, 700 cavalerie, en 10,000 soldaten van Irhuleni, de Hamathiet; 2,000 wagens en 10,000 soldaten van Achab, de Israëliet; 500 soldaten van Byblos; 1,000 soldaten van Sumur; 10 wagens en 10,000 soldaten uit het land van Irqanatu; 200 soldaten uit Matinu-Ba'al van de stad Arvad; 200 soldaten uit het land van Usanat; 30 wagens van Adon-Ba'al uit het land  ©ianu; 1,000 dromedarissen van Gindibu uit Arabië; ... Honderden soldaten van Ba'asa uit Bit-Ruhubi, de Ammoniet. Deze twaalf koningen nam hij als geallieerden. Zij streden tegen mij.”

 

 

De Assyriërs claimen in de slag bij Karkar tegen onder andere Achab van Israël gestreden te hebben. Twaalf jaar later in 841 v. Chr. vermeldt Salmaneser III schatting ontvangen te hebben van Jehu van de dynastie van Omri van Israël.

De slag bij Karkar wordt vandaag door de Assyriologie in het jaar 853 v. Chr. geplaatst. Zij arriveren op de tijdsbalk bij dit jaartal door vanaf hun ankerpunt de zonsverduistering over Nineveh van juni 763 v. Chr., negentig jaar terug te tellen. De zonsverduistering over Nineveh staat genoteerd in het tiende regeringsjaar van Assur Dan ten tijde van het eponiem van Bur Sagale. Een eponiem zou een Assyrisch ambtenaar geweest zijn naar wie een bepaald jaar genoemd werd met in de lijst voor dat jaar een vermelding naar een belangrijke gebeurtenis zoals bijvoorbeeld een veldtocht, een pestziekte, het eerste regeringsjaar van een Assyrische koning, een zonsverduistering enz.

De Eponiemlijsten vermelden per eponiem negentig namen tussen de zonsverduistering en de slag bij Karkar in het zesde jaar van Salmaneser III. Men gaat er hier echter vanuit dat er geen namen van koningen of gebeurtenissen in de Eponiemlijsten ontbreken. Ik meen echter in mijn boek ‘De Assyriologie herzien, 2012, isbn 978 16 1627 424 5’ aangetoond te hebben dat meerdere namen van koningen van Assyrië voor een of andere reden uit de koningslijsten verwijderd werden. Het chronologische gebruik van de eponiemlijsten door de Assyriologie is aldus onbetrouwbaar, tenzij bevestigd door andere bronnen.

 

De wetenschap Assyriologie heeft nochtans zoveel gezag dat men in de twintigste eeuw de Bijbelse chronologie van de koningen van Israël aan de Assyrische koningslijst en haar datering aangepast heeft. Menig Bijbelvorser werd door het wetenschappelijk gezag van de Assyriologie in verlegenheid gebracht totdat Thiele kwam. De geleerde Edwin R. Thiele (1895/1986) dokterde in de twintigste eeuw een nieuwe chronologie van de koningen van Israël en Juda uit, die in lijn met de Assyriologie gebracht werd. Zijn werk “The Mysterious Numbers of the Hebrew Kings” wordt tegenwoordig algemeen beschouwd als de definitieve Bijbelse chronologie en vindt men in menig Bijbels atlas en naslagwerk terug.

Thiele verkorte de regeringsduur van bepaalde koningen van Juda en Israël om deze te laten passen in het Assyrische tijdskader. Met het inkorten van sommige regeerperioden van Israëlitische koningen verdedigde hij de zogenaamde ‘dual dating’ en paste het enkele malen toe, ook daar waar de Bijbel niet expliciet duidelijk over is.

In de chronologische constructie van Thiele wordt de slag bij Karkar in het laatste regeringsjaar van Achab geplaatst en Jehu’ s eerste regeringsjaar, twaalf jaar later. De aangereikte jaartallen door de Assyriologie: 853 v. Chr. en 841 v. Chr. werden voor Thiele zogenaamde sleuteljaren op de tijdsbalk vanwaar hij de koningen van Israël naar voor en naar achter in de tijd rangschikte. Het resultaat was onder andere dat de scheuring van het Verenigd Koninkrijk van Israël bij de dood van Salomo nu in het jaar 931/930 v. Chr. gedateerd wordt. Daar waar men voorheen het jaartal 975 v. Chr. hanteerde. Een jaartal dat men in studiebijbels van voor de publicatie van Thiele ’s werk tegenkomt. Een verschil van zo maar even vierenveertig jaar? Wanneer men bijvoorbeeld vandaag de exodus foutief rond circa 1445 v. Chr. dateert is dit een gevolg van het voor waar houden van de chronologische fabricatie van Thiele.

Een oefening die Thiele moest uitvoeren was het linken van de regeerperiode van koning Achab van het tienstammenrijk aan het verkregen jaartal voor de slag bij Karkar in 853 v. Chr. De regeerperiode van Achab corrigeerde hij naar de jaren 874/853 v. Chr. Thiele liet Achab aan de strijd bij Karkar deelnemen in zijn laatste regeringsjaar, hetzelfde jaar dat hij aan zijn einde kwam in de slag bij Ramoth Gilead tegen Aram. Dezelfde Arameeërs met wie Achab volgens de Karkar-stele in datzelfde jaar in bondgenootschap tegen de Assyriërs te Karkar streed? Dezelfde Arameeërs met wie Achab voor het grootste gedeelte van zijn regeerperiode in oorlog was? Indien Achab aan de slag bij Karkar heeft deelgenomen, want de Bijbel zwijgt over dit wapenfeit, dan is het toch de logica zelve dat hij dit deed ten tijde van het drie jaren-bestand (1 Koningen 22:1) tussen Israël en Aram (zie TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 243-249), dat er ooit bestond tussen Aram en Israël.

 

 

© Kronieken van de koningen van Israël, 2017, Robert De Telder

 

Koning Achab van Israël was één van de antagonisten van Salmaneser III tijdens de slag bij Karkar en heeft een Bijbels-historisch verifieerbare regeerperiode van 909 v. Chr. tot 888 v. Chr. In mijn boek Kronieken van de koningen van Israël, 2017, heb ik de koningen van Israël en Juda op de tijdsbalk chronologisch geschikt binnen het raamwerk van de historische Bijbelse sabbat- en jubeljaren.

 

In mijn boeken ‘De Assyriologie herzien, 2015’ en ‘Kronieken van de koningen van Israël, 2017’ heb ik de Assyrische chronologische gegevens met de Bijbelse ankerpunten verbonden en aldus een nieuwe chronologie voor de koningen van Assyrië uitgewerkt. Salmaneser III krijgt nu op de tijdsbalk een regeerperiode van 895 tot 860 v. Chr.

 

De historische Boeken van de Bijbel zijn overigens veel beter geplaatst om een chronologische reconstructie van de buurvolken van het oude Israël te maken. De Bijbel levert een raamwerk van chronologie van koning Salomo af tot de wegvoering in Babylonische ballingschap in 586 v. Chr. De regeerperiode van de Bijbelse koningen Jojakim, Jojachin en Zedekia, de laatste koningen van Juda, zijn bovendien in de Bijbel verankerd met de regeerperiode van de Babylonische vorst Nebukadnezar wiens regeerperiode door middel van vermeldingen van twee zonsverduisteringen op bewaard gebleven tabletten absoluut vastligt. Zie het artikel van 31.10.2016 op dit blog: het jaartal van de vernietiging van de Tempel van Salomo door de Babyloniërs. Zie link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1477868400&stopdatum=1478473200

De regeerperioden van de koningen van het tienstammenrijk zijn verankerd met de koningen van Juda. Men kan dus vrij nauwkeurig een betrouwbare chronologie van de koningen van Juda en Israël op de tijdsbalk uitwerken die tot 1000 v. Chr. loopt. Een geschiedschrijving overigens die uitvoeriger gedetailleerd is dan de summiere eponiemvermeldingen over de koningen van Assyrië. Dat men deze historische bron die de Bijbel is niet als chronologisch ankerpunt gebruikt, heeft te maken met het feit dat men de Bijbel uitsluitend als een godsdienstig boek wil zien. Alsof de bewaard gebleven Assyrische annalen vrij van religie zouden zijn?

 

Jozua 24:15 Doch zo het kwaad is in uw ogen den HEERE te dienen, kiest u heden, wien gij dienen zult; hetzij de goden, welke uw vaders, die aan de andere zijde der rivier waren, gediend hebben, of de goden der Amorieten, in welker land gij woont; maar aangaande mij, en mijn huis, wij zullen den HEERE dienen!

 

Het zesde regeringsjaar van Salmaneser III met de slag bij Karkar wordt in de revisie het jaar april 889/maart 888 v. Chr. wat op de tijdsbalk gelijk loopt met het eenentwintigste regeringsjaar van Achab. De historische werkelijkheid is dat Achab aan de slag bij Karkar tegen de Assyriërs deelnam in coalitie met Aram/Damascus, in de periode van de drie jaar rust tussen beide landen zoals beschreven in:

1 Koningen 22:1 Nadat men drie jaar stilgezeten had, zonder oorlog tussen Aram en Israël, 2 gebeurde het in het derde jaar….

 

Een jaar later zou er opnieuw oorlog met Aram zijn. Een slag om het bezit van Ramoth-Gilead dat Achab ditmaal geallieerd met Josafat/Juda uitvocht en waar hij smadelijk aan zijn einde kwam.

 

 

© Kronieken van de koningen van Israël, 2017, Robert De Telder

 

Een anomalie in de constructie van Thiele is dat Jehu van het huis van Omri (tienstammenrijk) schatting aan Salmaneser III overhandigd in diens eerste regeringsjaar. Het jaar dat Jehu de dynastie van Omri al uitgeroeid had en als generaal de kroon in bezit genomen. De Assyrische inscriptie verwijst echter naar Jehu van het huis of dynastie van Omri?

Deze anomalie wordt opgelost door het correct verankeren van de regeerperiode van Salmaneser III met de chronologische gegevens van koning Achab van Israël. Het tijdstip van het betalen van de schatting door generaal Jehu van het huis van Omri aan Salmaneser III valt nu in het jaar 877/876 v. Chr. wat op de tijdsbalk twee jaar oplevert vooraleer generaal Jehu overgaat tot het uitroeien van de dynastie van Omri door het doden van koning Joram.

De Assyrische vermelding dat Jehu van ‘het huis van Omri’ was klopt dus. In de constructie van Thiele is Jehu al koning en blijken de Assyriërs schijnbaar niet op de hoogte van wie hen schatting brengt, wat absurd is.

 

 

Van het betalen van schatting door Jehu is een Assyrische overwinningsobelisk bewaard. Deze zwarte obelisk bevindt zich in het British Museum te Londen en toont Jehu die letterlijk op zijn knieën en gezicht voor Salmaneser III ligt.

Conclusie: mijn revisie van de chronologie van de Assyrische koningslijst en in het bijzonder de regeerperiode van Salmaneser III blijkt te kloppen. Het zesde regeringsjaar van Salmaneser III hoort op de tijdsbalk thuis in de periode van wapenstilstand tussen Israël en Aram: zijnde de jaren 891/888 v. Chr. Het achttiende regeringsjaar van Salmaneser III wanneer deze schatting van Jehu van het huis van Omri ontvangt is nu 877/876 v. Chr. en geschiedt voor de uitroeiing van de dynastie van Omri door generaal Jehu in 875 v. Chr.

 

 

© British Museum

Ik was ooit in Londen voor een dag-bezoek aan het British Museum. Het was de tijd voor de smartphone en had mijn beste camera meegenomen om een en ander van Assyrische en Egyptische artefacten te kunnen vereeuwigen. Tot mijn verrassing was de ruimte waar de zwarte obelisk opgesteld staat voor het publiek die dag afgesloten. Ik had mijn hoofd tussen de zeilen aan de ingang van de expositieruimte gestoken en begreep dat men nog niet met de geplande werkzaamheden begonnen was. Ik klampte daarop de supervisor aan en verzocht hem vriendelijk of ik toch even de ruimte mocht betreden, ik was tenslotte helemaal uit het verre Belgium gekomen om de zwarte obelisk van Salmaneser III te bewonderen. Heel dankbaar was ik toen ik de toelating kreeg om alleen de ruimte te betreden. Ik had de zaal helemaal alleen voor mezelf en kon naar hartenlust een filmrolletje aan Assyrië besteden.

 

 

© Kronieken van de koningen van Israël, 2017, Robert De Telder

 

Het resultaat op de tijdsbalk met de verankering van de regeerperiode van Salmaneser III met koning Achab en generaal Jehu van het tienstammenrijk is dat zijn laatste regeringsjaar in 860 v. Chr. valt. Niet toevallig trof toen in oktober van het jaar 860 v. Chr. een meganatuurcatastrofe de oude wereld.

Een meganatuurcatastrofe van kosmische oorsprong die volgens de theorie van een cyclus van catastrofes die sinds de Grote Vloed planeet aarde teisterden, aan de basis ligt van het vertrek van Dido uit Tyrus op weg naar een nieuwe vestigingsplaats. Tot die bevinding kom ik door de betreffende chronologische gegevens van Flavius Josephus te verankeren met mijn revisie van de koningen van Israël en Juda. Flavius Josephus (Against Apion Book I, 17) schrijft dat er een tijdsduur van 143 jaar en acht maanden zit tussen het vierde regeringsjaar van Salomo, met het begin van de bouw van de tempel, dat gelijk is aan het twaalfde jaar van de Feniciër Hiram en dat het vanaf deze datum 143 jaar en acht maanden zijn tot het zevende regeringsjaar van de Feniciër Pygmalion en de bouw van Carthago. Het vierde regeringsjaar van Salomo was, op basis van William Whiston, een sabbatjaar gevolgd door een jubeljaar. Deze constructie levert het jaar 860 v. Chr. op voor de wereldwijde meganatuurcatastrofe.

De catastrofetheorie had mijn aandacht in TIJD en TIJDEN, 2016, blz. 157 -163, 169-175, 193 en 331-338. Het is de studie van Donald W. Patten, Ronald R. Hatch and Loren C. Steinhauer met hun boek ‘The long day of Joshua and six other catastrophes, 1973, chapter VI’, dat ik onderzocht en toepaste in mijn reconstructie van de geschiedenis van de oudheid.

 

Het mega-natuurcatastrofejaar van 860 v. Chr. in Salmaneser ’s laatste regeringsjaar geeft een verklaring voor de oproer in Assyrië die er genoteerd staat voor zijn laatste vier regeringsjaren. Ik kan me voorstellen dat de meganatuurcatastrofe die volgens de studie van Patten &Co van kosmische oorsprong was, voor de bijgelovige Assyriërs een teken aan de wand was dat Salmaneser III in ongenade bij de goden gevallen was. De eponiemlijst met betrekking tot Salmaneser ’s regeerperiode heeft voor de laatste vier jaar tijdens het eponiem van Dayan-A¹¹ur, A¹¹ur-bunaya-usur, Yahalu en Bêl-bunaya de laconieke vermelding: opstand (De Assyriologie herzien, 2015, blz. 45-46). De rebellie die tijdens deze periode uitbrak zou nog enkele jaren onder Salmaneser ’s opvolger: Shamsi Adad V, aanhouden. De oorzaak waren volgens de herziening van de Assyrische chronologie, de tekenen aan de kosmische hemel.

 

In het vervolg van de nieuwe serie afleveringen over de koningen van Assyrië in relatie tot de koningen van Israël en Juda, zal ik aantonen dat de genoteerde zonsverduistering over Nineveh in 763 v. Chr. aan de hand van de cyclus van rampen die met intervallen tijdens de achtste eeuw v. Chr. planeet aarde teisterden, opnieuw gedateerd kan worden. Een serie meganatuurcatastrofes ligt aan de basis voor het ontbreken van naar schatting vijfenzestig jaar kroniekschrijven in Assyrië.

De belangrijkste meganatuurcatastrofe van kosmische oorsprong die de Bijbel voor de achtste eeuw voor Christus vermeldt vinden we bij de profeet Jesaja in hoofdstuk 38:1-8 vermeldt. In het veertiende regeringsjaar van koning Hizkia van Juda ging de schaduw van de zon tien voet op de zonnewijzer van Achaz terug. Ook in ‘The Legends of the Jews’ gecompileerd door Louis Ginzberg, wordt het fenomeen over de zon vermeldt: “Furthermore, the day of Hezekiah's recovery was marked by the great miracle that the sun shone ten hours longer than its wonted time”.

Het is mijn overtuiging dat de gebeurtenissen in het veertiende regeringsjaar van Hizkia bepalend waren dat de aarde toen van een jaar van 360 dagen naar een jaar van 365,25 dagen ging. Het mechanisme dat hiervoor verantwoordelijk was, was vermoedelijk een planetaire interactie. Het is de verdienste van Dr. Immanuël Velikovsky dat deze onderzoeker als eerste onderzoeker dit Bijbelbericht als historisch correct beschouwde en in zijn werken aantoont dat dit kosmisch fenomeen ook door andere oude beschavingen genoteerd werd.

Een conclusie die vele revisionistische onderzoekers echter niet maken is dat wanneer de vermelde historische gebeurtenis van het teruggaan van de zon zoals vermeld door de profeet Jesaja een feit is, men geen correcte zonsverduisteringen voorbij het jaar 709 v. Chr. in de tijd kan uitvoeren! Het orthodoxe ankerpunt met de zonsverduistering berekend in 763 v. Chr. wordt hiermee op losse schroeven gezet.

Naar mijn weten is er maar één onderzoeker geweest die op het feit van de kosmische catastrofe in het veertiende regeringsjaar van Hizkia wees en het gevolg voor het berekenen van exacte zonsverduisteringen voorbij dit jaar, en dat was de Duitstalige Zwitser de heer Christoph Marx (1931-2016). Zijn opmerking werd gepubliceerd in het Amerikaanse magazine ‘Ancient History and Catastrophism’ in juni 1980 maar kreeg geen bijval en niemand maakte naar mijn weten, daarna gebruik van zijn bevinding. De Assyriologie blijkt in de geesten van sommige onderzoekers nog een heiliger koe dan de Egyptologie te zijn.

 

De vermelding van een zonsverduistering in het eponiem van Bur Sagale in het tiende regeringsjaar van Assur Dan hoort gereviseerd op de tijdsbalk thuis in 800 v. Chr. Het is een bijzonder jaar dat we met de Bijbel kunnen reconstrueren als het jaar van ‘de aardbeving van Amos’.

Amos 8:9 En het zal te dien dage geschieden, spreekt de Heere HEERE, dat Ik de zon op den middag zal doen ondergaan, en het land bij lichten dage verduisteren. 10 En Ik zal uw feesten in rouw, en al uw liederen in weeklage veranderen, en op alle lenden een zak, en op alle hoofd kaalheid brengen; en Ik zal het land stellen in rouw, als er is over een enigen zoon, en deszelfs einde als een bitteren dag. (Statenvertaling)

Zie mijn uitgave: De zonaanbidder, 2016, blz. 7-12 en TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 331-337.

 

In nog te volgen afleveringen op dit blog zal ik aantonen dat de herziening van de chronologie van de koningen van Assyrië op de tijdsbalk in de achtste eeuw v. Chr. ruimte geeft tot het invullen van ontbrekende namen in de Assyrische koningslijsten. Een voorbeeld is de koning van Assyrië die zich op de doemprediking van de Hebreeuwse profeet Jona tot de God van Israël keerde voor uitkomst. Zie het artikel op dit blog: De moeder van alle verwoestingen van 17.11.2017, zie link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1510527600&stopdatum=1511132400

 

Wordt vervolgd…

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

 

Recente publicaties:

Kronieken van de koningen van Israël, 2017, zie link: https://www.bol.com/nl/p/kronieken-van-de-koningen-van-israel/9200000086650052/?suggestionType=searchhistory

 

EXODUS, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/102331

 

De Zonaanbidder, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/87999

 

TIJD en TIJDEN, 2015, Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

 

De Assyriologie herzien, 2012, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/76234

 

De Tweede Wereldoorlog door de ogen van een neutrale Belg, 2007, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/69343

 

Genesis versus Egyptologie, 2009, dit boek is uitverkocht maar kan online gelezen worden op de hierna volgende link: http://jezusleeft.weebly.com/genesis-versus-egyptologie.html

 

Apocalyps, 2009, (dit boek is uitverkocht maar op een PDF-document gratis op eenvoudig verzoek per email bij de auteur verkrijgbaar).

Met de aflevering van deze week behandelen we de Bijbelse chronologie vanaf het jaar van de Exodus tot aan het jaar dat de Tempel van Salomo te Jeruzalem afgewerkt was, en sluiten hier de eerste drieduizend jaar Bijbelse geschiedenis sinds Genesis af. Het is een artikelenreeks die we op dit blog met de aflevering van 27.06.2016 begonnen. Het startjaar was de Genesis van de mens met 1656 jaar later het jaar van de Grote Vloed, dat ik in het jaar 2341/2340 v. Chr. dateerde en dit op basis van het chronologisch werken met de Bijbelse sabbat- en jubeljaren (volgens de rekenwijze van William Whiston) in verbinding met de geslachtsregisters van het Bijbelboek Genesis. Het boek van Dr. Werner Papke aan: “Die Sterne von Babylon, 1989, Die geheime Botschaft des Gilgamesch – nach 4000 Jahren entschlüsselt” bezorgde mij een kruispeiling op de tijdsbalk. De auteur berekende namelijk de astronomische datum van de Babylonische versie van de zondvloed. Tot mijn verrassing kwam in zijn studie telkens weer het jaar 2340 v. Chr. tevoorschijn, voor het gebeuren. Het is hetzelfde jaartal waar ik bij arriveerde in mijn studie: TIJD en TIJDEN, 2015, op basis van de sabbat- en jubeljaartelling op de wijze van tellen volgens William Whiston en vervolgens via de juiste verbinding met het tijdstip van de roeping van Abraham, voorafgegaan met de Genesisgeslachtsregisters van de aartsvaders.

De aflevering van 04.07.2016 op dit blog vervolgde met de chronologie van Nimrod tot Abram/Abraham. Vervolgens gingen we op 01.09.2016 verder met de geschiedenis van Abraham en Izaak. Met de aflevering van 08.12.2016 arriveerden we op de tijdsbalk bij Jakob en eindigden bij de trek naar Egypte als een gevolg van de wereldwijde hongersnood. Tweehonderdvijftien jaar later vond de exodus in april 1483 v. Chr. plaats. Met de aflevering van 03.04.2017 sloten we op onze reis in de tijd chronologisch af bij de Exodus van de Israëlieten uit Egypte, zie link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?ID=2980096

 

 

De Bijbel leert dat in het vierde regeringsjaar van Salomo de bouw aan de Tempel te Jeruzalem van start ging, en dat er sinds de Exodus 480 jaar verstreken waren.

1 Koningen 6:1 Het geschiedde nu in het vierhonderd en tachtigste jaar, na den uitgang der kinderen Israëls uit Egypte, in het vierde jaar van het koninkrijk van Salomo over Israël, in de maand Ziv (deze is de tweede maand), dat hij het huis des HEEREN bouwde. …

… 38 En in het elfde jaar, in de maand Bul, welke is de achtste maand, was dit huis volmaakt, naar al zijn stukken en naar al zijn behoren; alzo heeft hij zeven jaren daaraan gebouwd. (Statenvertaling)

 

Aangezien ik de Bijbel als historisch correct hanteer, staat de beschreven tijdsspanne in 1 Koningen 6:1 van 480 jaar voor mij als historisch verifieerbaar vast en niet ter discussie. De dertig jubeljaren die er zich bevinden tussen de inname van het Beloofde Land Kanaän en het openbaar worden van Jezus Christus in 27 AD passen chronologisch nauwkeurig in de beschreven historische gebeurtenissen.

Ook de chronoloog Panin aan wie ik eerder al aandacht gaf gaat uit van een historische periode van 480 jaar (1 Koningen 6:1). De constructie die Panin levert is boeiend ter algemene studie van de Bijbelse chronologie. Hij toont bijvoorbeeld duidelijk aan dat de chronologie van de Richteren aan de hand van de verlopen tijdschijf van driehonderd jaar ten tijde van de richter Jefta bepaald dient te worden en de overige richteren via dit ankerpunt op de tijdsbalk gerangschikt. Ook de geboorte van Abram/Abraham volgend in het 130^ste jaar van Terah verdedigt Panin via gedegen Bijbelstudie glansrijk. Zijn enige navigatiepunt op de tijdsbalk echter (en dat is een zwakte) is het begin van Adam in het Bijbelboek Genesis van waaraf hij via de aartsvaders een Anno Mundi jaarrekening opbouwt. De link met de westerse tijdrekening wordt pas bij het vijftiende regeringsjaar van Keizer Tiberius gemaakt met het optreden van Johannes de Doper en de doop van Jezus Christus. De kruisdood van Jezus Christus en Zijn Opstanding en Hemelvaart plaatst Panin op de tijdsbalk in Anno Mundi 4032 wat volgens zijn berekening gelijk valt met het jaar 30 AD.

Ik was onder de indruk van het ontzag dat Panin had voor het Woord van God. De man was op veel gebied waaronder wiskunde een autodidact. Zijn enig navigatiepunt op de tijdsbalk bij het begin van zijn oefening echter met als eindpunt het jaar 30 AD en de vermeende juistheid van zijn constructie wat jaartallen en regeerperioden betreft rechtvaardigde hij door gebruik van een Bijbelse getallensymboliek via zeven- en elfvouden. Zijn boek sluit dienaangaande af met een hoofdstuk getiteld: The Numeric Phenomena.

 

Het zijn de historische jubeljaren die de sleutel tot het uittekenen van de tijdschijf van 480 jaar op de tijdsbalk zijn. Van het eerste jubeljaar af in 1395/1394 v. Chr. tellen we zeven maal zeven jaar terug ter berekening van het jaar van de intocht in Kanaän o.l.v. Jozua zijnde april 1443 v. Chr. Veertig jaar daarvoor in april 1483 v. Chr. vond de Exodus plaats, met vijftig dagen later het geven van de Tien Woorden aan Mozes. Vanaf de Wet tot aan de belofte aan Abraham zijn het 430 jaar verder de tijd in en maken we de verbinding met de jaartallen die het Bijbelboek Genesis geeft. Vanaf het verkregen jaartal voor de exodus: 1483 v. Chr. rekenen we 480 jaar tot het vierde regeringsjaar van Salomo en het begin van de bouw aan de Tempel te Jeruzalem in 1003 v. Chr. Zeven jaar later in 996 v. Chr. was de Tempel klaar en blijken er drieduizend jaar sinds Genesis verlopen te zijn. In TIJD en TIJDEN, 2015, appendix 5, heb ik de anno mundi jaartelling uitgewerkt. 

Het resultaat is het jaartal anno mundi 3000 voor het afwerken van de Tempel en het wonen van de heerlijkheid des HEEREN in het Heilige der heiligen.

1 Koningen 8:10 En het geschiedde, als de priesters uit het heilige uitgingen, dat een wolk het huis des HEEREN vervulde. 11 En de priesters konden niet staan om te dienen, vanwege de wolk; want de heerlijkheid des HEEREN had het huis des HEEREN vervuld. 12 Toen zeide Salomo: De HEERE heeft gezegd, dat Hij in donkerheid zou wonen.

 

Mijn vraag is nu: had het Messiaanse Vrederijk toen een aanvang kunnen nemen? We weten dat het met Salomo anders gelopen is. In mijn aflevering over het negende jubeljaar van 11.08.2017 op dit blog heb ik aandacht aan de geestelijke teleurgang van Salomo gegeven. Zie link: http://bloggen.be/Robertdetelder/archief.php?startdatum=1502056800&stopdatum=1502661600

 

In het najaar van 1007 v. Chr. nam Salomo bij de dood van zijn vader David twaalf jaar jong (1 Koningen 3:7) zijnde de kroon van David over. In zijn vierde regeringsjaar zou Salomo met zijn zestien jaar aan de bouw van de Tempel te Jeruzalem beginnen. Voor Salomo waren dit volgens de Bijbel jaren van geestelijke en materiele voorspoed. Hoewel er al zich donkere wolken aan zijn geestelijk firmament aftekenden. Hij ging namelijk een verbond aan met de farao van Egypte door diens dochter tot vrouw te nemen. Het derde hoofdstuk van het Bijbelboek 1 Koningen verhaalt onder andere deze geschiedenis.

1 Koningen 3:1 En Salomo verzwagerde zich met Farao, den koning van Egypte; en nam de dochter van Farao, en bracht ze in de stad Davids totdat hij voleind zou hebben het bouwen van zijn huis en het huis des HEEREN, en den muur van Jeruzalem rondom. 2 Alleenlijk offerde het volk op de hoogten, want geen huis was den Naam des HEEREN gebouwd, tot die dagen toe. 3 En Salomo had den HEERE lief, wandelende in de inzettingen van zijn vader David; alleenlijk offerde hij en rookte op de hoogten. 4 En de koning ging naar Gibeon, om aldaar te offeren, omdat die hoogte groot was; duizend brandofferen offerde Salomo op dat altaar. 5 Te Gibeon verscheen de HEERE aan Salomo in een droom des nachts en God zeide: Begeer wat Ik u geven zal. 6 En Salomo zeide: Gij hebt aan Uw knecht David, mijn vader, grote weldadigheid gedaan, gelijk als hij voor Uw aangezicht gewandeld heeft, in waarheid, en in gerechtigheid, en in oprechtheid des harten met U; en Gij hebt hem deze grote weldadigheid gehouden, dat Gij hem gegeven hebt een zoon, zittende op zijn troon, als te dezen dage. 7 Nu dan, HEERE, mijn God! Gij hebt Uw knecht koning gemaakt in de plaats van mijn vader David; en ik ben een klein jongeling, ik weet niet uit te gaan noch in te gaan. 8 En Uw knecht is in het midden van Uw volk, dat Gij verkoren hebt, een groot volk, hetwelk niet kan geteld noch gerekend worden, vanwege de menigte. 9 Geef dan Uw knecht een verstandig hart, om Uw volk te richten, verstandelijk onderscheidende tussen goed en kwaad; want wie zou dit Uw zwaar volk kunnen richten? 10 Die zaak nu was goed in de ogen des HEEREN, dat Salomo deze zaak begeerd had. 11 En God zeide tot hem: Daarom dat gij deze zaak begeerd hebt, en niet begeerd hebt, voor u vele dagen, noch voor u begeerd hebt rijkdom, noch begeerd hebt de ziel uwer vijanden; maar hebt begeerd verstand voor u, om gerichtszaken te horen; 12 Zie, Ik heb gedaan naar uw woorden; zie, Ik heb u een wijs en verstandig hart gegeven, dat uws gelijke voor u niet geweest is, en uws gelijke na u niet opstaan zal. 13 Zelfs ook wat gij niet begeerd hebt, heb Ik u gegeven, beide rijkdom en eer; dat uws gelijke niemand onder de koningen al uw dagen zijn zal. 14 En zo gij in Mijn wegen wandelen zult, onderhoudende Mijn inzettingen en Mijn geboden, gelijk als uw vader David gewandeld heeft, zo zal Ik ook uw dagen verlengen. 15 En Salomo waakte op, en ziet, het was een droom. En hij kwam te Jeruzalem, en stond voor de ark des verbonds des HEEREN, en offerde brandofferen, en bereidde dankofferen, en maakte een maaltijd voor al zijn knechten.

 

Het zesde hoofdstuk van 1 Koningen geeft ons jaartallen waarmee we deze gebeurtenissen op de tijdsbalk kunnen plaatsen. De tempelbouw begon in het vierde jaar van Salomo in de tweede maand van de Israëlitische kalender, vierhonderdtachtig jaar na de Exodus uit Egypte:

1 Koningen 6:1 Het geschiedde nu in het vierhonderd en tachtigste jaar, na den uitgang der kinderen Israëls uit Egypte, in het vierde jaar van het koninkrijk van Salomo over Israël, in de maand Ziv (deze is de tweede maand), dat hij het huis des HEEREN bouwde.

 

© Kronieken van de koningen van Israël, 2017, Robert De Telder 

Op onze tijdsbalk uitgetekend merken we dat het vierde regeringsjaar van Salomo van oktober 1004 tot september 1003 v. Chr. liep. In oktober van 1004 v. Chr. zat men in het zesde jaar van de sabbatjaarcyclus, een jaar van dubbele zegening over het land. De oogst van dat jaar was voldoende voor het overbruggen van het zevende sabbatjaar gevolgd ditmaal door het jubeljaar, jaren dat er niet gezaaid werd maar dat men leefde van wat het land vanzelf opbracht. In het voorjaar van 1003 v. Chr. begon het zevende en laatste sabbatjaar van de zeven maal zeven sabbatjaarcyclus, gevolgd in oktober 1003 v. Chr. met het begin van het negende jubeljaar. In de praktijk betekende dit dat een groot aantal landbouwarbeiders nu ter beschikking waren voor de bouw van de tempel.

 

© Kronieken van de koningen van Israël, 2017, Robert De Telder 

Zeven jaar lang zou men aan de Tempel te Jeruzalem bouwen. In het elfde jaar van de regeerperiode van Salomo was het gebouw klaar.

1 Koningen 6:37 In het vierde jaar werd de grond van het huis des HEEREN gelegd, in de maand Ziv; 38 En in het elfde jaar, in de maand Bul, welke is de achtste maand, was dit huis volmaakt, naar al zijn stukken en naar al zijn behoren; alzo heeft hij zeven jaren daaraan gebouwd. (Statenvertaling)

 

De achtste maand van de Hebreeuwse kalender staat voor oktober/november van de westerse kalender. Volgens de westerse jaartelling zijn we hier in het najaar van 996 v. Chr. Na het afwerken van de Tempel te Jeruzalem vulde de ‘Heerlijkheid des HEEREN’ als een wolk het Heilige der heiligen in de Tempel.

1 Koningen 8:10 En het geschiedde, als de priesters uit het heilige uitgingen, dat een wolk het huis des HEEREN vervulde. 11 En de priesters konden niet staan om te dienen, vanwege de wolk; want de heerlijkheid des HEEREN had het huis des HEEREN vervuld. 12 Toen zeide Salomo: De HEERE heeft gezegd, dat Hij in donkerheid zou wonen.

 

Volgens de Joodse overlevering zou het wonen van de HEERE God in het Heilige der heiligen in de Tempel een jaar op zich hebben laten wachten.

"The Temple was finished in the month of Bul, now called Marheshwan, but the edifice stood closed for nearly a whole year, because it was the will of God that the dedication take place in the month of Abraham's birth. Meantime the enemies of Solomon rejoiced maliciously. "Was it not the son of Bath-sheba," they said, "who built the Temple? How, then, could God permit His Shekinah to rest upon it?" When the consecration of the house took place, and "the fire came down from heaven," they recognized their mistake. The importance of the Temple appeared at once, for the torrential rains which annually since the deluge had fallen for forty days beginning with the month of Marheshwan, for the first time failed to come, and thenceforward appeared no more. "

Louis Ginzberg, Legends of the Jews, V, Volume 4.

 

Dat het met Salomo van toen af fout liep merken we in de Bijbel. Zo leert het hierna volgende Bijbelcitaat dat er jaarlijks bij Salomo 666 talenten goud werden binnengebracht. Dit getal is in het laatste Bijbelboek Apocalyps verbonden met de naam van het Beest, de pseudo-Messias van de eindtijd. Dit betekent historisch gezien dat Salomo zich van een oorspronkelijke vredevorst ontpopte tot een pseudo-vredevorst die zijn volk en zijn rijk uiteindelijk onheil bracht.

1 Koningen 10:14 Het gewicht nu van het goud, dat voor Salomo op een jaar inkwam was zeshonderd zes en zestig talenten gouds; 15 Behalve dat van de kramers was, en van den handel der kruideniers, en van alle koningen van Arabië, en van de geweldigen van dat land. 16 Ook maakte de koning Salomo tweehonderd rondassen van geslagen goud; zeshonderd sikkelen gouds liet hij opwegen tot elke rondas. 17 Insgelijks driehonderd schilden van geslagen goud; drie pond gouds liet hij opwegen tot elk schild; en de koning leide ze in het huis des wouds van Libanon. 18 Nog maakte de koning een groten elpenbenen troon, en hij overtoog denzelven met dicht goud. 19 Deze troon had zes trappen, en het hoofd van den troon was van achteren rond, en aan beide zijden waren leuningen tot de zitplaats toe, en twee leeuwen stonden bij die leuningen. 20 En twaalf leeuwen stonden daar op de zes trappen aan beide zijden, desgelijks is in geen koninkrijken gemaakt geweest.

 

De Joodse overlevering voegt nog een geloofwaardig detail aan de afvallige Salomo toe. Zo leert de legende dat het huwelijksfeest van Salomo met zijn Egyptische bruid op dezelfde dag geschiedde als de inhuldiging van de Tempel. Zijn vreugde was volgens de legende groter over zijn huwelijk dan als over het afgewerkt zijn van de Tempel. In de huwelijksnacht zou de dochter van farao op talloze verschillende muziekinstrumenten voor Salomo laten spelen hebben. Muziekinstrumenten die zij uit Egypte had meegebracht en waarvan elk instrument aan een Egyptische god opgedragen was. En telkens wanneer een muziekinstrument gebruikt werd, werd de naam van de Egyptische god luid op aangeroepen (The Legends of the Jews, Volume IV, Chapter V, The Marriage of Solomon).

 

Onmiddellijk na het afwerken van de Tempel liet Salomo zijn paleis oprichten en nog een bijzondere woning met de naam: ‘het huis des wouds van Libanon’, een bouwkunstwerk dat hij liet versieren met driehonderd gouden schilden.

1 Koningen 7: 1 Maar aan zijn huis bouwde Salomo dertien jaren, en hij volmaakte zijn ganse huis. 2 Hij bouwde ook het huis des wouds van Libanon, van honderd ellen in zijn lengte, en vijftig ellen in zijn breedte, en dertig ellen in zijn hoogte, op vier rijen van cederen pilaren, en cederen balken op de pilaren.

 

2 Kronieken 9:17 Nog maakte de koning een groten elpenbenen troon, en hij overtoog denzelven met louter goud. 18 En de troon had zes trappen en een voetbank van goud, aan den troon vast zijnde, en leuningen aan beide zijden, tot de zitplaats toe; en twee leeuwen stonden bij de leuningen. 19 En twaalf leeuwen stonden daar aan beide zijden, op de zes trappen; desgelijks is in geen koninkrijk gemaakt geweest.

 

Over de bijzondere troon van Salomo schreef ik recent een artikel op dit blog, zie link: http://bloggen.be/Robertdetelder/archief.php?startdatum=1527458400&stopdatum=1528063200

 

In vergelijking met de Tempel zou Salomo bijna de helft meer in tijd en energie aan zijn eigen bouwwerken laten besteden. Het toont al iets van de geestelijke metamorfose die zich aan het voltrekken was bij zijn groei van jongeling tot man. Met zijn zestien jaar was hij vol geestelijke ijver aan de Tempel begonnen die met zijn drieëntwintigste jaar afgewerkt was. In de tussentijd had hij de dochter van farao van Egypte gehuwd en deze in de Stad David ’s ondergebracht. Daarna zou hij als een ware oosterse potentaat een harem van 999 vrouwen verzamelen.

 

© Kronieken van de koningen van Israël, 2017, Robert De Telder 

Bij zijn dood in 967 v. Chr. scheurden zich vanwege het harde regeerbeleid van Salomo, tien van de twaalf stammen van Israël van zijn zoon en troonopvolger Rehabeam af. Rehabeam was de zoon van Salomo bij diens tot hoofdvrouw verkozen bruid: de Ammonietische Naäma. Het begin van de ongerechtigheid van Israël nam hier in 983 v. Chr. een aanvang. Over de geschiedenis van de tien stammen gaat mijn laatste boek: Kronieken van de koningen van Israël, 2017, zie link: https://www.bol.com/nl/p/kronieken-van-de-koningen-van-israel/9200000086650052/?suggestionType=searchhistory

Naar het boek van de ‘Kronieken der koningen van Israël’ wordt in de Bijbelboeken 1 en 2 Koningen telkens aan het einde van een behandelde kroniek van een koning van Israël verwezen. Het is een boek dat over de eeuwen heen verloren ging. De geschiedenis van de koningen van Israël halen we vandaag uit de historische boeken van de Bijbel, de Psalmen, uit de werken van de oudheidhistoricus Flavius Josephus en uit de Joodse overleveringen en legendes. Het boek geeft in het bijzonder aandacht aan de Assyriologie en de link tussen beide koningslijsten: de Bijbelse koningslijst van het tienstammenrijk en de Assyrische koningslijst. De koningen van Assyrië die in de Bijbel vermeldt worden werden op de tijdsbalk verankerd met de chronologische gegevens die de Bijbel doorgeeft. Het boek sluit af met een hoofdstuk naar het toekomstig herstel van Israël in het oude land der vaderen waarbij in het bijzonder de stam Zebulon in verleden, heden en toekomst besproken wordt. De bijgevoegde tijdschema ’s met dit artikel over Salomo komen uit het boek. De koningen van Israël en Juda werden op de tijdsbalken tussen het vierde regeringsjaar van Salomo en de wegvoering van de tien stammen in afwijking van de algemeen aanvaarde reconstructie van Thiele, herschikt.

 

Het inwonen van de HEERE God in de Tempel te Jeruzalem in het jaar 3000 AM was een scharnierpunt in de heilsgeschiedenis dat het Messiaanse Vrederijk had kunnen zien aanvangen. Er waren echter voorwaarden aan verbonden, de Tien woorden, de grondwet van het Koninkrijk moest gehouden worden. Uiteindelijk zou de Heerlijkheid des HEEREN de Tempel zes jaar voor de verovering van Jeruzalem in 586 v. Chr. door de Babylonische legers, verlaten.

Ezechiël 8:1 Het geschiedde nu in het zesde jaar (oktober 593/september 592 v. Chr.), in de zesde maand (augustus/september), op den vijfden der maand, als ik in mijn huis zat, en de oudsten van Juda voor mijn aangezicht zaten, dat de hand des Heeren HEEREN daar over mij viel. ….

…. Ezechiël 10:18 Toen ging de heerlijkheid des HEEREN van boven den dorpel des huizes weg, en stond boven de cherubs. 19 En de cherubs hieven hun vleugelen op, en verhieven zich van de aarde omhoog voor mijn ogen, als zij uitgingen; en de raderen waren tegenover hen; en elkeen stond aan de deur der Oostpoort van het huis des HEEREN; en de heerlijkheid des Gods Israëls was van boven over hen.

 

Toen de Tempel te Jeruzalem na de zeventigjarige ballingschap herbouwd werd keerde de Heerlijkheid des HEEREN niet terug en ook in de herbouwde tempel van Herodes ontbrak de Shekinah of Heerlijkheid des HEEREN.

Met de eerste komst van de Messias Jezus van Nazareth zou de Heerlijkheid des HEEREN opnieuw in Israël in de persoon van de Heer Jezus aanwezig zijn.

Johannes 2:18 De Joden antwoordden dan, en zeiden tot Hem: Wat teken toont Gij ons, dat Gij deze dingen doet? 19 Jezus antwoordde en zeide tot hen: Breekt dezen tempel, en in drie dagen zal Ik denzelven oprichten. 20 De Joden zeiden dan: Zes en veertig jaren is over dezen tempel gebouwd, en Gij, zult Gij dien in drie dagen oprichten? 21 Maar Hij zeide dit van den tempel Zijns lichaams. 22 Daarom, als Hij opgestaan was van de doden, werden Zijn discipelen gedachtig, dat Hij dit tot hen gezegd had, en zij geloofden de Schrift, en het woord, dat Jezus gesproken had.

 

Johannes 1:1 In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God. 2 Dit was in den beginne bij God. ….

…. 14 En het Woord is vlees geworden, en heeft onder ons gewoond (en wij hebben Zijn heerlijkheid aanschouwd, een heerlijkheid als des Eniggeborenen van den Vader), vol van genade en waarheid.

 

De Heer Jezus Christus werd echter bij zijn eerste komst door de Joden afgewezen zoals vers 11 het meedeelt:

Johannes 1:11 Hij is gekomen tot het Zijne, en de Zijnen hebben Hem niet aangenomen.

 

Het aanbod van de Messias en Zijn Vrederijk was reëel. Met Jom Kippoer op 29 september 27 AD maakte Jezus zich als Messias in de synagoge te Nazareth bekend door middel van het voorlezen van de profeet Jesaja hoofdstuk 61 en het uitroepen van ‘het aangename jaar des HEEREN’.

Lucas 4:16 En Hij kwam te Nazareth, daar Hij opgevoed was, en ging, naar Zijn gewoonte, op den dag des sabbats in de synagoge; en stond op om te lezen. 17 En Hem werd gegeven het boek van den profeet Jesaja; en als Hij het boek opengedaan had, vond Hij de plaats, daar geschreven was: 18 De Geest des Heeren is op Mij, daarom heeft Hij Mij gezalfd; Hij heeft Mij gezonden, om den armen het Evangelie te verkondigen, om te genezen, die gebroken zijn van hart; 19 Om den gevangenen te prediken loslating, en den blinden het gezicht, om de verslagenen heen te zenden in vrijheid; om te prediken het aangename jaar des Heeren. 20 En als Hij het boek toegedaan en den dienaar wedergegeven had, zat Hij neder; en de ogen van allen in de synagoge waren op Hem geslagen. 21 En Hij begon tot hen te zeggen: Heden is deze Schrift in uw oren vervuld. 22 En zij gaven Hem allen getuigenis, en verwonderden zich over de aangename woorden, die uit Zijn mond voortkwamen; en zeiden: Is deze niet de Zoon van Jozef? 23 En Hij zeide tot hen: Gij zult zonder twijfel tot Mij dit spreekwoord zeggen: Medicijnmeester! genees Uzelven; al wat wij gehoord hebben, dat in Kapernaum geschied is, doe dat ook hier in Uw vaderland. 24 En Hij zeide: Voorwaar Ik zeg u, dat geen profeet aangenaam is in zijn vaderland. 25 Maar Ik zeg u in der waarheid: Er waren vele weduwen in Israël in de dagen van Elias, toen de hemel drie jaren en zes maanden gesloten was, zodat er grote hongersnood werd over het gehele land. 26 En tot geen van haar werd Elias gezonden, dan naar Sarepta Sidonis, tot een vrouw, die weduwe was. 27 En er waren vele melaatsen in Israël, ten tijde van den profeet Elisa; en geen van hen werd gereinigd, dan Naäman, de Syriër. 28 En zij werden allen in de synagoge met toorn vervuld, als zij dit hoorden. 29 En opstaande, wierpen zij Hem uit, buiten de stad, en leidden Hem op den top des bergs, op denwelken hun stad gebouwd was, om Hem van de steilte af te werpen. 30 Maar Hij, door het midden van hen doorgegaan zijnde, ging weg.

 

Met de aflevering van het negentiende historische Jubeljaar van oktober 513/september 512 v. Chr. op dit blog van 14.05.2018, link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1526248800&stopdatum=1526853600

heb ik de volledige tekst van het Bijbelboek Jesaja 61 geciteerd. Daar waar de Heiland met Jom Kippoer te Nazareth stopte met lezen vervolgt de profeet Jesaja met de profetie van het beloofde herstel van alle dingen.

Jesaja 61:1 De Geest des Heeren HEEREN is op Mij, omdat de HEERE Mij gezalfd heeft, om een blijde boodschap te brengen den zachtmoedigen; Hij heeft Mij gezonden om te verbinden de gebrokenen van harte, om den gevangenen vrijheid uit te roepen, en den gebondenen opening der gevangenis; 2 Om uit te roepen het jaar van het welbehagen des HEEREN, en den dag der wraak onzes Gods;…..enzoverder

 

Tussen het uitroepen van het jaar van de welbehagen des HEEREN en de dag der wrake onzes Gods in vers twee zit een tijdskloof van twee dagen of ruim tweeduizend jaar. De dag van de wraak wordt vooral in het Bijbelboek Openbaring of Apocalyps beschreven en is nog toekomst.

Deze geprofeteerde dag zal voorafgegaan worden door een pseudovredevorst zoals Salomo, die ook de Tempel te Jeruzalem zal herbouwen. De Heerlijkheid des HEEREN, de Sjekinah, zal echter daar ook wegblijven. De Sjekinah keert pas weder in de Tempel die de Messias zal bouwen zoals door de profeet Ezechiël (hoofdstuk 43) voorspelt. Dit is alles vandaag nog toekomst maar kan chronologisch van uit de Bijbelse profetieën op een tijdsbalk uitgetekend worden. Zie het artikel op dit blog van 23.09.2015, Chronologie van de Apocalyps, zie link: http://bloggen.be/Robertdetelder/archief.php?startdatum=1442786400&stopdatum=1443391200

 

Wordt vervolgd…

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

 

Recente publicaties:

 

 

Kronieken van de koningen van Israël, 2017, zie link: https://www.bol.com/nl/p/kronieken-van-de-koningen-van-israel/9200000086650052/?suggestionType=searchhistory

 

EXODUS, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/102331

 

De Zonaanbidder, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/87999

 

TIJD en TIJDEN, 2015, Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

 

De Assyriologie herzien, 2012, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/76234

 

De Tweede Wereldoorlog door de ogen van een neutrale Belg, 2007, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/69343

 

Genesis versus Egyptologie, 2009, dit boek is uitverkocht maar kan online gelezen worden op de hierna volgende link: http://jezusleeft.weebly.com/genesis-versus-egyptologie.html

 

Apocalyps, 2009, (dit boek is uitverkocht maar op een PDF-document gratis op eenvoudig verzoek per email bij de auteur verkrijgbaar).

Farao Sethos I of Seti I was de vader van de bekende Ramses II. Volgens de conventionele Egyptologie regeerde Seti I van ongeveer 1290 tot 1279 v. Chr. in de dertiende eeuw v. Chr. Ik schrijf ongeveer aangezien er in de orthodoxie een verschil van mening aangaande de regeertijd bestaat. Andere bronnen geven data van 1294 en of 1290 tot 1279 v. Chr. De totale regeertijd van Seti I wordt volgens de orthodoxe egyptologie gesteld tussen elf en vijftien jaar te liggen. Dit gebaseerd op de data die de bewaard gebleven monumenten in Egypte opgeven.

De Egyptische oudheidhistoricus Manetho echter gaf Sethos (zijn Griekse naam) via zijn kopieerders Africanus en Eusebius een regeertijd van vijfenvijftig tot eenenvijftig jaar op. Ik zal aantonen dat een regeertijd van ruim vijftig jaar realistischer is op basis van een aangetoonde link met o.a. koning Manasse van Juda. Zo dadelijk hierover meer.

Dat de farao ‘s Seti I en Ramses II in de dertiende eeuw v. Chr. op de tijdsbalk beland zijn is een gevolg van het veronderstelde gebruik door de conventionele egyptologie van een dubbele kalender in het oude Egypte: de zogenaamde Sothis-kalender,. Het revisionisme van de geschiedenis van de oudheid heeft de Sothis-kalender echter ontegensprekelijk onderuitgehaald. Zie o.a. het artikel op dit blog van 27.02.2017: chronologie van het oude Egypte, link: http://bloggen.be/Robertdetelder/archief.php?startdatum=1488150000&stopdatum=1488754800

Volgens de gereviseerde chronologie van Dr. I. Velikovsky hoort Seti I of Sethos op de tijdsbalk in de zevende eeuw v. Chr. thuis. Een verschil van circa 670 jaar op de tijdslijn. Wie heeft gelijk?

 

 

Farao Seti I is vandaag ook bekend door de koningslijst die hij heeft nagelaten. In een tempel van Osiris te Abydos in Egypte heeft hij in een muur een koningslijst van zesenzeventig namen-cartouches van zijn voorgangers laten uithakken. Op de afbeelding zien we Seti I en zijn opvolger Ramses II in de zogenaamde hal der voorvaderen die een offer brengen aan hun gemeenschappelijke voorouders. De eerst vermelde farao is Menes met vervolgens chronologisch in twee rijen diens opvolgers. Wanneer men een vergelijking met de andere bekende koningslijsten van Egypte maakt blijkt echter dat een aantal namen van farao’s door Seti I weggelaten werden. De Hyksos-farao’s bijvoorbeeld die bij Manetho de dynastieën 15 en 16 uitmaken werden door Seti I niet erkend en komen in de lijst niet voor. De eerste farao’s van de achttiende dynastie volgen bij Seti onmiddellijk na de farao ’s van de twaalfde dynastie. Maar ook de vrouwelijke farao Hatsjepsoet van de achttiende dynastie werd niet vermeld, niet waardig geacht net zoals de heerseres Nitocris van de zesde dynastie. Dat Ethiopiërs, Libiërs en Aziaten met intervallen over Egypte geheerst hebben vinden we in de koningslijst van Seti I ook niet vermeld. Net zo min als de gehate ketter-farao ’s: Achnaton, Smenkhkare, Toetanchaton en Eje. De conclusie moet zijn dat de lijst alleen nuttig is ter vergelijking met de andere vandaag bekende Egyptische koningslijsten.

 

Het is een hele taak na het opgeven van de rangschikking van de Egyptische dynastieën door de orthodoxe egyptologie, een correcte plaatsing voor de negentiende dynastie uit te werken. Ik begon dit artikel met de verwijzing naar de gereviseerde chronologie van Dr. I. Velikovsky die Seti I op de tijdsbalk in de zevende eeuw v. Chr. plaatst, met een verschil van 670 jaar op de tijdsbalk met de orthodoxie.

Maar ook bij de revisionisten van de geschiedenis van het oude Egypte bestaat er onderling geen overeenstemming waar juist op de tijdsbalk bepaalde farao ’s geplaatst moeten worden.

 

 

De onderzoeker Dr. Donovan A. Courville (The Exodus Problem and its Ramifications, 1971) bijvoorbeeld plaatst Seti I en zijn zoon Ramses II op de tijdsbalk op het einde van de negende eeuw v. Chr. tot midden achtste eeuw v. Chr. en maakt hem een tijdgenoot van de koningen Uzzia van Juda en van Jerobeam II van Israël.

 

De egyptoloog David Rohl (A Test of Time, 1995) heeft in zijn reconstructie de farao ‘s Seti I en Ramses II dan weer als tijdgenoten van Salomo en Rehabeam in de tiende eeuw v. Chr., en meent Ramses II de zoon en troonopvolger van Seti I met de Bijbelse Sisak te kunnen identificeren. Maar ook Rohl wordt niet door iedere revisionist gevolgd.

 

Wat alle revisionisten gemeen hebben is hun afwijzing van Dr. Immanuël Velikovsky ’s (Ramses II en zijn tijd, 1978) plaatsing van Seti I en Ramses II in de zevende en zesde eeuw v. Chr. als alter-ego ‘s van de farao ’s Psammetichos en Necho II van de zesentwintigste dynastie. Dat is voor velen te gortig en wordt afgewezen.

 

 

In mijn onderzoek van de geschiedenis van de oudheid ben ik al langer tot de conclusie gekomen dat Velikovsky gelijk heeft met zijn plaatsing van Seti I en Ramses II in de zevende en zesde eeuw v. Chr. Velikovsky haalt zijn gegevens uit een grondig onderzoek van oudheidteksten, oude topografische kaarten, plannen van veldslagen en van stratigrafische methoden van de archeologie.

Wat ik afwijs is zijn stelling dat de zesentwintigste dynastie een fabricatie van Manetho was en dat deze farao ’s in wezen alter-ego ’s van de farao ’s van de negentiende dynastie waren. Ik zie farao Seti I (XIX) niet als identiek met Psammetichos (XXVI) maar als een ondergeschikte co-regent die met zijn legereenheid aan de veldtochten van Psammetichos deelnam of in opdracht van de ouder geworden Psammetichos veldtochten naar Klein-Azië ondernam. Ook onder de opvolger van Psammetichos: Necho II, voerde Seti I nog veldtochten uit. Het was het boek: C. Verburg, Farao nagerekend, 1976, dat me op deze denkpiste zette en een eyeopener werd.

Farao Seti I maakte met zijn legergroep deel uit van het leger van farao Psammetichos en daarna van farao Necho II dat in 609 v. Chr. door het gebied van Israël heen naar Karkemis oprukte. Te Megiddo kwam toen koning Josia van Juda aan zijn einde.

 

De plaatsing van farao Sethos I op de tijdsbalk door Velikovsky in de zevende eeuw v. Chr. maakt de identificatie van steden die Sethos in Kanaän veroverde eenvoudiger. Er bestaat in de orthodoxe egyptologie bijvoorbeeld discussie over de juiste identificatie van (PKNN) Pa-Kanaän, de eerste stad in Kanaän die veroverd werd. Meestal wordt Gaza aangeduid maar dat is gissen. Zo ook met de plaatsnaam Jenoam waar geen overeenstemming te vinden is. In het gereviseerde model valt veel meer op zijn plaats. Nu Seti I oprukt in het voormalige gebied van het tienstammenrijk is het mogelijk in het Egyptische JENOAM de Bijbelse plaats Janoah (2 Koningen 15:29) westelijk van Hazor, in het gebied van Naftali, te herkennen, een stad die de Assyriër Tiglath Pileser eerder innam.

 

 

Op de bijgevoegde kaart uit de voortreffelijke MacMillan Bible Atlas, heb ik via mijn PC (paint) ingebroken en aanvalsrichtingen, afbeeldingen en plaatsnamen ter verduidelijking ingevoegd.

 

Een plaatsnaam die voor verrassingen zorgt en de revisie van Velikovsky bevestigd is die van Beth-Sjean. Beth-Sjean wordt al in het Bijbelboek Richteren vermeld.

Richteren 1:27 En Manasse verdreef Beth-sean niet, noch haar onderhorige plaatsen, (enzoverder…) Statenvertaling)

 

Het is interresant vast te stellen dat de Joodse Septuagint vertalers die in de derde eeuw v. Chr. in Egypte de Bijbel naar het Grieks vertaalden, aan de Bijbeltekst toevoegden dat Beth-Sjean gelijk is aan ‘de stad der Scythen’ of Scythopolis in het Grieks.

LXX Judges 1:27 And Manasse did not drive out the inhabitants of Baethsan, which is a city of Scythians, nor her towns, nor her suburbs; etcetera…

 

 

De invasie van de Scythen en de inname van Beth-Sjean door hen dateren we in 621 v. Chr. in het eerste regeringsjaar van Kyaxares. Het is de oudheidhistoricus Herodotos (Boek 1.105) die de Scythische invasie van Klein-Azië beschreven heeft. Herodotos schrijft dat wanneer de Scythen tot aan de grens met Egypte opgerukt waren, farao Psammetichos hen kon omkopen. Hun tocht leidde hen vanuit het noorden aan de Eufraat langs de kust van de Levant naar Ashkelon, de plaats waar zij door farao Psammetichos afgekocht werden. De kustplaats Ashkelon werd daarop geplunderd en vervolgens trokken zij terug naar het noorden. Te Beth-Sjean hebben de Scythen nog kamp gemaakt. Deze versterkte heuvelstad in Samaria werd later door de Grieken Scythopolis genoemd. Daarna zouden de Scythen gedurende een periode van achtentwintig jaar een gesel voor de Meden betekenen. In 593 v. Chr. kon Kyaxares hen door list ten val brengen (Herodotos Boek 1.106).

De heuvel of 'tell' van het oude Beth-Sjean/Scythopolis werd in de twintigste eeuw door archeologen onderzocht en de verschillende blootgelegde strata door hen gedateerd. Het oudste onderzochte stratum door de archeologen genummerd met IX, werd aan de regeerperiode van farao Thothmosis III toegewezen en aldus orthodox foutief gedateerd van het jaar 1501 tot 1447 v. Chr. In het gereviseerde model van Dr. I. Velikovsky schuift farao Thothmosis III (de Bijbelse farao Sisak) op de tijdsbalk van de vijftiende naar de tiende eeuw voor Christus. De blootgelegde strata IX tot V te Beth-Sjean bestrijken nu de periode van Thothmosis III tot Ramses II of de Bijbelse periode van Salomo tot Zedekia. De heuvel werd echter slechts tot op een diepte van ongeveer dertien meter onderzocht. Wat zich hieronder bevind blijft alsnog onontgonnen en een vraagteken. Ook belangrijk was de vondst te Beth-Sjean van een overwinningsstele van farao Seti I.

Farao Seti I heeft tijdens zijn regeerperiode gevochten tegen de achtergebleven plunderende horden Scythen. Zij zijn in het gereviseerde model de door de Egyptenaren vermelde Sjasoe. In het conventionele model worden de Sjasoe met Bedoeïenen geïdentificeerd. Volgens mijn revisie zijn het de gevreesde Scythen, de ruiters van de steppe.

 

Op bewaard gebleven reliëfs te Karnak nabij Thebe worden de krijgsgevangen in hun eigen karakteristieke uniformen getoond worden. Hier doet zich echter in het orthodoxe model een anomalie voor. De tegenstanders van Seti I zijn volgens de orthodoxe Egyptologie in de dertiende eeuw v. Chr. Hethieten en bedoeïen of Sjasoe, terwijl op de tempelmuren duidelijk een derde groep vijanden getoond wordt. Zij worden afgebeeld als infanterie met strijdwagens en cavalerie op niet-gezadelde paarden. De orthodoxie maakt melding van deze eigenaardigheid maar identificeert deze derde groep bij gebrek aan andere kandidaten in de dertiende eeuw v. Chr. eveneens als Hethieten. Naar de zevende eeuw v. Chr. getransponeerd kan de derde afgebeelde groep tegenstanders nu met Scythen geïdentificeerd worden.

 

Onder de oud-Egyptische term Sjasoe vallen niet alleen bedoeïeen maar een meer variante groep van vijanden. De Sjasoe komen we ook al tegen in documenten van de achttiende dynastie. Het is daar een volk dat zich in de huidige Sinaï en in het gebied van Edom ophield.

De bekende egyptoloog J. H. Breasted (1865/1935) maakte van de Sjasoe zelfs de Israëlieten die volgens de conventionele theorie rond deze tijd het land Kanaän binnentrokken. Dezelfde Israëlieten die enkele decennia daarvoor tijdens de Amarna-tijd verondersteld werden de Habiroe van de Amarna-briefwisseling te zijn? Het lijkt er sterk op dat de oud-Egyptische term Habiroe en Sjasoe naar een soort gewapende benden van vrijbuiters verwijst en niet naar een regulier volksleger.

 

Op mijn tijdsbalken heb ik de periode van de laatste vijftien jaar van de regeertijd van Sethos I gelijk gemaakt met de regeertijd van farao Necho. Hun eerste regeringsjaar wordt nu 621/620 v. Chr. In de tijd terug reken ik met een totale regeerperiode van vijfenvijftig jaar, de periode die Manetho via Africanus aan Sethos I toekent. Het resultaat op de tijdsbalk is nu 662/661 v. Chr. voor Seti ’s eerste jaar als co-regent van Psammetichos die na de val van Thebe een vazal van de Assyriër Assurbanipal werd. De vader van Sethos I: Ramses I, regeerde volgens Manetho slechts anderhalf jaar en maak ik contemporain met het begin van Sethos’ regeerperiode.

De plaatsing op de tijdsbalk maakt van Sethos I een tijdgenoot van de Bijbelse koning van Juda: Manasse. De Egyptoloog J. H. Breasted verwijst in zijn studie (Breasted, Records, III, Sec. 118) naar een Aziatisch volk: M-N-T-Y, dat hij volgens zijn tijdsbestekplaatsing identificeert met de Israëlitische stam van Manasse, een zoon van de aartsvader Jozef:

118. Slaying of the Asiatic Troglodytes ( Ynw-Mn' t' yo), all inaccessible countries, all lands, the Fenkhu of the marshes of Asia, the Great Bend (p r wr) of the sea (w' d-wr). Smiting the Troglodytes, beating down the Asiatics (Mn't'yzo), making his boundary as far as the "Horns of the Earth," as far as the marshes of Naharin (N-h-r-n).

 

Getransponeerd van de dertiende eeuw naar de zevende eeuw v. Chr. zijn de ‘Mn’t’yzo’ nu soldaten van koning Manasse van Juda. Manasse regeerde voor een lange periode van vijfenvijftig jaar (TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 339/344) van 697 tot 642 v. Chr. en was een tijdgenoot van farao Sethos vanaf 662 v. Chr. Manasse was de koning van een verzwakt Juda die in een vazalstatus moest schipperen tussen de grootmachten Egypte en Assyrië. Het is logisch dat Sethos I op zijn veldtochten in Klein-Azië langs de grenzen van Juda heen tegen soldaten van Manasse moest optreden. Het land (NHRN) Naharin waar Sethos naar verwijst ligt in het noorden aan de Eufraat. Het is de westelijke grens van het door de orthodoxe Egyptologie gefabriceerde Rijk van Mitanni dat in wezen niets anders is dan Assyrië. In mijn boek ‘de zonaanbidder, Achnaton de strenge en hardvochtige farao volgens de profeet Jesaja’, 2016, blz. 131-136, verklaar ik een en ander.

 

 

Sethos’ veldtocht in zijn eerste jaar als co-regent van farao Necho II is te Karnak op een tempelmuur geconserveerd gebleven. De afbeelding hierboven toont de terugkeer van een triomfantelijke Sethos I na zijn veldtocht in Retenoe (Kanaän). Zijn strijdwagen is versierd met afgehakte hoofden van Aziatische tegenstanders.

Van rechts naar links zijn op de afbeelding de veroverde steden vanaf Tjaru afgebeeld. De plaats Tjaru heb ik recent nog op dit blog geïdentificeerd met het Rhinocolura van farao Horemheb dat één en dezelfde plaats was als de vestingstad Avaris die door de eerste Hyksos-farao: Salatis, gebouwd werd. Zie het artikel op dit blog van 21.05.2018, link: http://bloggen.be/Robertdetelder/archief.php?ID=3083189

Het Assyrische Rijk was in de zevende eeuw v. Chr. in verval en zou zoals door de Hebreeuwse profeten voorspelt, door de gemeenschappelijke slagen van Meden en Babyloniërs ten onder gaan. In het ontstane machtsvacuüm zochten ook de Egyptenaren hun buit binnen te halen. Zij waren tijdens de lange regeerperiode van Psammetichos van de zesentwintigste dynastie zelfs vazallen van Assyrië geweest. Samen met Sethos I van de ondergeschikte negentiende dynastie volgden veldtochten naar Klein-Azië. Vanuit Egypte ging het iedere keer langs de kustroute naar het noorden toe. Het land Juda onder de leiding van de godvruchtige koning Josia bleef gedurende deze periode gevrijwaard van het oorlogsgeweld (zie TIJD en TIJDEN, 2016, blz. 361-365).

 

De eerste veldtocht van Seti I/Sethos naar Kanaän plaatsen we in de lente van 620 v. Chr. in zijn eerste regeringsjaar 621/620 v. Chr. In Juda zat dan koning Josia op de troon maar dit land liet Seti I links liggen en richtte zijn veldtocht naar het noorden, naar de Assyrische provincies in het gebied van het voormalige tienstammenrijk.

De eerste stad die ingenomen werd was PKNN of Pa-Kanaän. De Egyptische ‘PKNN stad van Kanaan’ identificeer ik met Asdod, een stad die farao Psammetichos (XXVI) voordien volgens Herodotus (Boek 2, 157) gedurende eenentwintig jaar belegerd had. Het is aldus naar mijn mening logisch de Egyptische plaatsnaam PKNN in de zevende eeuw v. Chr. met Asdod te identificeren en niet met Gaza.

 

 

De Egyptische plaatsnaam JENOAM die Seti I op zijn lijst van veroverde steden in Kanaän vermeld geeft wat de identificatie in de dertiende eeuw v. Chr. betreft reden tot discussie. De stad wordt door Seti I beschreven als liggende op een beboste heuvel tussen twee meren in. Door het verschuiven van de regeerperiode van Seti I naar de zevende eeuw v. Chr. wordt de identificatie eenvoudiger. De Egyptische benaming JENOAM kan niet anders zijn dan dezelfde plaats als het Janoah van het Bijbelboek 2 Koningen 15:29. Een stad westelijk van Hazor, in het gebied van Naftali, die ook de Assyriër Tiglath Pileser III eerder veroverde. Op de bijgevoegde landkaart ligt het Bijbelse Janoah langs de aanvalsrichting van het leger van Sethos I nabij Hazor, Kedesj en Beth-Anath. De plaats Janoam zuidelijk van het meer van Galilea die de orthodoxie verkiest, ligt wat de aanvalsrichtingen van het leger Sethos I betreft, in the middle of nowhere.

 

Met het hierna volgende citaat van Velikovsky ga ik volledig akkoord:

“Niets is zo vermoeiend als een gedetailleerde chronologie. Maar indien deze wiskunde van de geschiedenis nageplozen wordt niet ter wille van zichzelf maar om identiteiten vast te stellen en als het dient om deze identiteiten te kunnen bewijzen, dan kan er een boeiende studie uit voortvloeien”.

 

Wordt vervolgd…

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

 

Recente publicaties:

Kronieken van de koningen van Israël, 2017, zie link: https://www.bol.com/nl/p/kronieken-van-de-koningen-van-israel/9200000086650052/?suggestionType=searchhistory

 

EXODUS, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/102331

 

De Zonaanbidder, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/87999

 

TIJD en TIJDEN, 2015, Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

 

De Assyriologie herzien, 2012, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/76234

 

De Tweede Wereldoorlog door de ogen van een neutrale Belg, 2007, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/69343

 

Genesis versus Egyptologie, 2009, dit boek is uitverkocht maar kan online gelezen worden op de hierna volgende link: http://jezusleeft.weebly.com/genesis-versus-egyptologie.html

 

Apocalyps, 2009, (dit boek is uitverkocht maar op een PDF-document gratis op eenvoudig verzoek per email bij de auteur verkrijgbaar).