De titel voor het artikel van deze week komt uit het Bijbelboek Ezechiël hoofdstuk 39. Het blijkt om profetie of ‘vooraf’ geschreven geschiedenis te gaan, aangezien het beschrevene zich nog nooit voorgedaan heeft! Meer hierover in het vervolg van mijn artikel. Eerst aandacht voor de chronologische aspecten van het Bijbelboek Ezechiël. De profeet Ezechiël begint zijn boek als het volgt:

Ezechiël 1 1 In het dertigste jaar, in de vierde maand, op den vijfden derzelve maand, als ik in het midden der weggevoerden was bij de rivier Chebar, zo geschiedde het, dat de hemelen werden geopend, en ik gezichten Gods zag. 2 Op den vijfden derzelve maand (dit was het vijfde jaar van de wegvoering van den koning Jojachin),3 Geschiedde het woord des HEEREN uitdrukkelijk tot Ezechiël, den zoon van Buzi, den priester, in het land der Chaldeeën, bij de rivier Chebar; en de hand des HEEREN was daar op hem. (Statenvertaling)

De profeet Ezechiël begon zijn bediening volgens vers twee van het hiervoor vermelde hoofdstuk, in Babylonische ballingschap in het vijfde jaar van de wegvoering van koning Jojachin: oktober 594/september 593 v. Chr. De vijfde Hebreeuwse maand is gelijk aan ongeveer januari/februari van 593 v. Chr. volgens de westerse kalender. Over de chronologische plaatsing van de regeer- en ballingsperiode van koning Jojachin van Juda schreef ik eerder op 23.04.2018 een artikel op dit blog: Het achttiende historische Jubeljaar van oktober 562/september 561 v. Chr. Zie link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1524434400&stopdatum=1525039200

Over de vermelding en betekenis van het dertigste jaar door Ezechiël (1:1) bestaat discussie. Was hij dertig jaar oud toen hij zijn bediening begon? Of wordt een verlopen tijdsperiode bedoelt die dertig jaar eerder een vertrekpunt had? Het is opmerkelijk dat op een tijdsbalk uitgetekend het dertigste jaar vanaf het vijfde jaar van Jojachin ‘s gevangenschap teruggerekend ons naar het achttiende regeringsjaar van koning Josia leidt. Een zeer bijzonder jaar in de geschiedenis van koning Josia toen deze een nooit eerder geziene godsdiensthervorming in het land Juda doorvoerde (2 Koningen 23:21-23).

Aan het vieren van het Pascha ging een grondige reiniging van de Tempel te Jeruzalem vooraf waarbij het Wetboek van Mozes gevonden (2 Kronieken 34:15) werd. Het toevallig vinden van het Wetboek van Mozes tijdens de herstelwerkzaamheden in de Tempel te Jeruzalem laat de geestelijke toestand van het volk zien en was een gevolg van de lange periode van afgoderij ten tijde van de regeringen van Manasse en Amon, respectievelijk de grootvader en vader van Josia. In totaal zevenenvijftig jaar van geestelijke duisternis voor het land Juda. De regeerperiode van Josia en vooral diens achttiende jaar was een historisch lichtpunt waar Ezechiël het begin van zijn bediening aan verbind. De regeerperiode van Josia en zijn plaatsing op de tijdsbalk kreeg aandacht in mijn boek TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 361-365.

De profeet en priester Ezechiël zou een jaar later in het zesde jaar van de wegvoering van koning Jojachin opnieuw een profetie te zien en te horen krijgen.

Ezechiël 8:1 Het geschiedde nu in het zesde jaar, in de zesde maand, op den vijfden der maand, als ik in mijn huis zat, en de oudsten van Juda voor mijn aangezicht zaten, dat de hand des Heeren HEEREN daar over mij viel. (Statenvertaling)

De zesde maand is de maand Adar of februari/maart volgens de westerse kalender. Het is het jaar, de maand en de dag dat de heerlijkheid des HEEREN of de Shekinah zich uit de Tempel te Jeruzalem via de oost poort terugtrok (Ezechiël 11:22-23). Weliswaar met de belofte van een wederkomst (Ezechiël 11:17).

De Heerlijkheid des HEEREN die sinds oktober 998 v. Chr. als een wolkkolom het Heilige der heiligen in de Tempel van Salomo te Jeruzalem vervulde is in het zesde jaar van de ballingschap van Jojachin vertrokken en is later in de herbouwde Tempels nooit teruggekeerd. De Tempel van Salomo werd in 586 v. Chr. door de Babyloniërs vernietigd en na de laatste wegvoering van de rest van het volk in Babylonische ballingschap, was het land ontvolkt. In de nieuwe tempel die onder leiding van Ezra en Nehemia door de teruggekeerde ballingen gebouwd werd keerde de Heerlijkheid des HEEREN niet terug. De terugkeer van een rest van Babylonische ballingen in 535 v. Chr. was ook niet de vervulling van de profetie van Ezechiël 11:17-21 zoals hiervoor geciteerd. De geprofeteerde terugkeer van Israël met als eindresultaat de terugkeer van de Heerlijkheid des HEEREN is vandaag ook nog toekomst.

Ook in de herbouwde tempel van Herodes de Grote ontbrak de Heerlijkheid des HEEREN. Volgens de profeet Ezechiël keert de Heerlijkheid des HEEREN (Ezechiël 43:1 -5) pas terug in de Tempel die ten tijde van het Messiaanse vrederijk noordelijk van Jeruzalem voltooid zal worden (Ez. 37:27). Een voorspelt Vrederijk waar de twaalf verstrooide stammen van Israël in het oude land der vaderen ooit hun plaats zullen vinden (Ez. 37:25). In Ezechiël hoofdstuk 47 wordt beschreven hoe er noordelijk van Jeruzalem in de Tempel een bron zal ontspringen. Zelfs de oppervlakkige lezer moet inzien dat dit hoofdstuk niet in vervulling ging ten tijde van Ezra en Nehemia met de tweede Tempel. De profetie over de tempelbeek die noordelijk van Jeruzalem zal ontspringen en naar de Dode Zee zal vloeien tart alle verbeelding. De profetie van Ezechiël leert dat als een gevolg van de nieuwe rivier die zal uitmonden in de ‘Dode’ Zee dit water uiteindelijk gezond zal worden en in de toekomst een oostelijke zee zal vormen, waar vissers werkzaam zullen zijn. Te En Gedi in Israël dat vandaag hoog in de bergen ligt neerziend op de Dode Zee, zullen ooit in de toekomst vissers hun netten kunnen uitwerpen (Kronieken van de koningen van Israël, 2017,blz. 147-167).

Ezechiël 47:10 Ook zal het geschieden, dat er vissers aan dezelve zullen staan, van En-gedi aan tot En-eglaim toe; daar zullen plaatsen zijn tot uitspreiding der netten; haar vis zal naar zijn aard wezen als de vis van de grote zee, zeer menigvuldig. (Statenvertaling)

De profetie van Ezechiël wacht duidelijk nog op haar vervulling. Dit alles allegoriseren wat het traditionele christendom doet en op de kerk van nu van toepassing brengen vergt ware hermeneutische acrobatie.

Ezechiël is een profeet die zijn profetieën aan de hand van de jaren van zijn ballingschap dateerde en het bestuderen er van betekent een plezier voor wie van chronologie, de ruggengraat van alle geschiedschrijving, houdt. Toen in 586 v. Chr. de Tempel te Jeruzalem door het leger van Nebukadnezar vernietigd werd leek het met Gods handelen met Zijn verbondsvolk Israël afgelopen, maar vanaf hoofdstuk 36 in het Bijbelboek Ezechiël lezen we echter volgend op de oordeelsaankondigingen de belofte van het herstel van Israël, dat tot op vandaag toekomst blijft. De terugkeer van de Joodse ballingen uit Babylon in 535 v. Chr. en de herbouw van de Tempel onder Perzische heerschappij wordt door Ezechiël niet vermeld noch voorspelt. Zo ook de daarop volgende heerschappijen door de Grieken en Romeinen. Geen woord schrijft de profeet over de wereldwijde verstrooiing volgend op de tweede vernietiging van de Tempel te Jeruzalem door de Romeinen in 70 AD, veertig jaar na de verwerping van de Messias bij Zijn eerste komst als het Lam van God. De profeet Ezechiël maakt een tijdsprong met voorbijzien aan de hierboven beschreven historische gebeurtenissen, naar een ook heden alsnog toekomende tijd.

In het 37^ste hoofdstuk van het Bijbelboek Ezechiël krijgen we een visioen te zien over het herstel van Israël in twee fasen. Vooreerst kan een nationaal herstel in het oude land der vaderen: Israël, herkend worden gevolgd door een geestelijk herstel. Het volgende hoofdstuk 38 maakt duidelijk dat het geestelijk herstel volgt na het verslaan van een verbond van volkeren die tegen het nationaal herstelde Israël oprukken zullen, maar daar aan hun einde komen. In het 38^ste en 39^ste hoofdstuk wordt de invasie beschreven en de volkeren bij naam genoemd. En hier zijn we gearriveerd bij de titel van ons artikel van deze week: Ik zal vuur werpen in Magog en onder hen die in gerustheid de kustlanden bewonen; en zij zullen weten, dat Ik de HERE ben. (Ezechiël 39:6 - NBG Vertaling 1951)

© Grosser Historischer Weltatlas, Herausgegeben vom Bayerischen Schulbuch – Verlag, 1954, (bewerkt door de auteur)

De namen van de volken die Ezechiël (38:1-6) opgeeft die in de toekomst tegen het herstelde Israël zullen oprukken vinden we met uitzondering van de Perzen, op een landkaart van heden niet meer terug. Het vergt studie ter achterhaling welke volken van heden door de profeet in de zesde eeuw v. Chr. bedoelt werden. Een hulp is de Joodse oudheidhistoricus Flavius Josephus die in de eerste eeuw van de christelijk-westerse jaartelling al de volken van zijn oudheid op een wereldkaart van zijn tijd ondergebracht heeft. Magog blijkt hier het gebied van de toenmalige Scythen te beslaan (Flavius Josephus, Joodse Oudheden, Boek 1, hoofdstuk VI. 1). Naar onze tijd getransponeerd beslaat dit gebied het zuiden van (Europees) Rusland en een groot deel van Oekraïne. Men zou nu kunnen opwerpen of de profeet misschien niet duidelijker geweest had kunnen zijn. Men moet echter bedenken dat de profeet Ezechiël in de eerste plaats voor zijn tijdgenoten schreef. Van ons vergt het zesentwintig eeuwen later alleen studie en goede wil om een en ander te begrijpen. Dat de profeet in de eerste plaats voor zijn tijdgenoten schreef en sprak zien we ook aan de beschrijving van het leger van Gog, de grootvorst van Mesech en Tubal: ‘paarden en ruiteren, die altemaal volkomen wel gekleed zijn, een grote vergadering, met rondas en schild, die altemaal zwaarden handelen’. Een modern leger is vandaag anders uitgerust.

De schrikbarende Scythen waren overigens voor Ezechiël en zijn tijdgenoten geen onbekenden. In 621 v. Chr. waren ze vanuit hun woongebied in het verre noorden tegen Klein-Azië opgerukt en waren rakelings langs de grenzen van het Juda van Koning Josia tot aan de grens van Egypte opgerukt. Zie TIJD en TIJDEN, 2015, hoofdstuk: de Scythische invasie van klein-Azië in de zevende eeuw voor Christus, blz. 371-373.

De Scythen worden als bevolkingsgroep ook door de apostel Paulus in zijn brief aan de Colossenzen vermeld:

Colossenzen 3: 11 Waarin niet is Griek en Jood, besnijdenis en voorhuid, barbaar en Scyth, dienstknecht en vrije; maar Christus is alles en in allen. (Statenvertaling)

© Robert De Telder, De Nieuwe Orde in opkomst, 1985 (vierde druk)

De wereld waar Paulus in werkzaam was het Romeinse Rijk, een rijk waar hij ook burger van was. In Europa liepen de grenzen van dit rijk ongeveer langs de stromen Rijn en Donau. In Klein-Azië was de grote rivier de Eufraat de oostelijk grens. In Afrika overheerste men de gehele Middellandse Zee kust. Barbaar en Scyth bevonden zich in de tijd van Paulus ten noorden en ten noordoosten van de rivieren Donau en Rijn in Europa.

Magog was volgens de volkenlijst van het Bijbelboek Genesis een zoon van Jafeth, één van de drie zonen van Noach.

Genesis 10:1 Dit nu zijn de geboorten van Noachs zonen: Sem, Cham, en Jafeth; en hun werden zonen geboren na den vloed. 2 De zonen van Jafeth zijn: Gomer, en Magog, en Madai, en Javan, en Tubal, en Mesech, en Thiras. 3 En de zonen van Gomer zijn: Askenaz, en Rifath, en Togarma. 4 En de zonen van Javan zijn: Elisa, en Tarsis; de Chittieten en Dodanieten. 5 Van dezen zijn verdeeld de eilanden der volken in hun landschappen, elk naar zijn spraak, naar hun huisgezinnen, onder hun volken. (Statenvertaling)

De nakomelingen van Jafeth hebben zich volgens Genesis in de kustlanden of de eilanden der volken gevestigd. De kustlanden waren voor de Israëlieten de landen aan de overzijde van hun Middellandse Zeekust.

De plaatsing van de Genesis-volken op de landkaart van zijn tijd door Flavius Josephus is sinds de vierde eeuw na Christus aan correctie toe. De landen en volken in Centraal- en West-Europa vandaag vinden namelijk hun oorsprong in de Germaanse volksverhuizingen die rond 370 AD op gang kwam. Het Romeinse Rijk werd als een gevolg van de invasie van de vele Germaanse volken weggevaagd. Bekende namen van Germaanse volken zijn de Franken, Angelen, Saksen, Vandalen, Goten en anderen. Autochtone Vlamingen, Brabanders en Limburgers vandaag in Laag-België vinden hun oorsprong bij de Salische Franken.

© Grosser Historischer Weltatlas, Herausgegeben vom Bayerischen Schulbuch – Verlag, 1954, (bewerkt door de auteur).

Op de bijgevoegde kaart uit een voortreffelijke Duitse geschiedenisatlas zien we hoe de Germaanse volken als een ware overstroming het West-Romeinse Rijk overspoeld hebben. Het ongewone einde van het Romeinse Rijk had de profeet Daniël ten tijde van de Babylonische Ballingschap al voorspelt. De profeet had toen al als vooraf geschreven geschiedenis de wereldrijken voorspelt die ooit over Jeruzalem en de Tempelberg zouden heersen (Daniël hoofdstukken 2 en 7). Het eerste rijk was dat van Babylon, het tweede rijk waren de Meden en de Perzen, het derde rijk was het Griekse en het vierde rijk was dat van Rome. Dat vierde rijk zou twee fases kennen. Een historische eerste fase die onderging als een gevolg van de Germaanse volksverhuizingen zoals de profeet Daniël het schilderde:

Daniël 9:26 En na die twee en zestig weken zal de Messias uitgeroeid worden, maar het zal niet voor Hem zelven zijn; en een volk des vorsten, hetwelk komen zal, zal de stad en het heiligdom verderven, en zijn einde zal zijn met een overstromenden vloed, en tot het einde toe zal er krijg zijn, en vastelijk besloten verwoestingen. (Statenvertaling)

In 30 AD werd de Messias uitgeroeid en veertig jaar later in 70 AD volgde het oordeel toen de Romeinse legioenen van Titus de stad Jeruzalem en de Tempel met de grond gelijk maakten, gevolgd door een wereldwijde verstrooiing van de Joden.

De tweede en laatste fase van het Romeinse Rijk is vandaag nog toekomst. De profeet Daniël (2:40-44) beschrijft het Romeinse Rijk van de toekomst als een gedeeld koninkrijk in een verbond van tien koningen. In de dagen van de tien koningen (Daniël 2:44) zal de God des hemels een Koninkrijk verwekken, dat in der eeuwigheid niet zal verstoord worden; en dat Koninkrijk zal aan geen ander volk overgelaten worden; het zal al die koninkrijken vermalen, en te niet doen, maar zelf zal het in alle eeuwigheid bestaan.

Het laatste rijk dat voorafgaat aan het Messiaanse Vrederijk zal eveneens ondergaan zoals met zijn voorganger vanaf 370 AD geschiedde. Een nooit eerder geziene migratiegolf van volkeren zal van Godswege over het nieuwe Romeinse Rijk van de toekomst als een overstroming zijn werk doen. Als kaf van de dorsvloeren des zomers (Daniël 2:35) zal de wind het laatste koninkrijk wegnemen.

En hier zijn we weer bij de titel van het artikel van deze week beland: Ik zal een vuur zenden in Magog, en onder degenen, die in de eilanden zeker wonen; en zij zullen weten, dat Ik de HEERE ben.

Diegenen die beschreven worden als wonende in zekerheid of gerustheid in de kustlanden worden elders door de profeet Ezechiël (38:13) beschreven als: de kooplieden van Tarsis en alle hun jonge leeuwen. De NBG-Vertaling uit 1951 heeft het vertaald als: de handelaars en al de machtigen van Tarsis.

Tarsis, hebben we gezien in het eerder geciteerde Bijbelgedeelte uit Genesis 10:1-5, was een zoon van Javan, een zoon van Jafeth, een zoon van Noach.

De naam Tarsis komen we in de Bijbel enkele malen tegen zoals bijvoorbeeld in het tweede Psalmenboek:

Psalm 72:10 “De koningen van Tharsis en de eilanden zullen geschenken aanbrengen; de koningen van Scheba en Seba zullen vereringen toevoeren”. (Statenvertaling)

Psalm 72 heeft het over een meervoud van koningen ten tijde van Salomo die hun oorsprong in Tarsis in de kustlanden hadden. Een andere plaats in de Bijbel die Tarsis aan de overzijde van de Middellandse Zeekust ten opzichte van Israël plaatst is de profeet Jesaja:

Jesaja 66:19 “En Ik zal een teken aan hen zetten, en uit hen, die het ontkomen zullen zijn, zal Ik zenden tot de heidenen naar Tarsis, Pul, en Lud, de boogschutters, naar Tubal en Javan, tot de ver gelegen eilanden, die Mijn gerucht niet gehoord, noch Mijn heerlijkheid gezien hebben; en zij zullen Mijn heerlijkheid onder de heidenen verkondigen”. (Statenvertaling)

In dit Bijbelgedeelte krijgt Tarsis en de kustlanden de betekenis van het verre westen ten opzichte van Israël.

De kooplieden van Tarsis ten tijde van het alsnog toekomstige Romeinse Rijk dat voorafgaat aan het Messiaanse Vrederijk en het herstel van alle dingen, plaatsen we aldus op de landkaart in het westelijk gebied van het historische West-Romeinse Rijk. Magog plaatsen we op de hedendaagse landkaart in Europa ten noordoosten van het historische Romeinse Rijk. In tegenstelling met het historische Romeinse Rijk dat zich over vele eeuwen ontwikkeld heeft zal het toekomstige nieuwe Romeinse Rijk slechts gedurende een korte periode van zeven jaar zijn ding kunnen doen. Zeven jaar is de duur van de oordeelsperiode die ooit op een niet berekenbaar tijdstip in de toekomst, over de wereld zal komen. Eerder schreef ik op dit blog op 28.06.2017 een artikel over de chronologie van de Apocalyps. Zie link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1498428000&stopdatum=1499032800

Tijdens de zevenjarige oordeelsperiode wordt het land Magog volgens het Bijbelboek Ezechiël 39:6 geoordeeld waarbij tegelijkertijd de handelaars en al de machtigen van Tarsis getroffen zullen worden. Hun bijzondere overtreding wordt beschreven als: een wonen in gerustheid. Dit lijkt op het eerste gezicht onschuldig maar in het licht van Ezechiël hoofdstuk 16:49 blijkt het niet onschuldig:

Ezechiël 16:49 Zie, dit was de ongerechtigheid van uw zuster Sodom: in trots, overdaad en zorgeloze rust leefde zij met haar dochters zonder de ellendige en de arme te ondersteunen. (NBG Vertaling 1951)

© Robert De Telder, De Nieuwe Orde in opkomst, 1985.

De afbeelding hierboven komt uit mijn boek ‘De Nieuwe Orde in opkomst’ uit 1985 dat met vijfduizend verkochte boeken in het Nederlandse taalgebied toen een bestseller was. De landkaart in kwestie was een poging om één en ander uit het profetisch Woord aanschouwelijk uit te beelden, wat altijd een moeilijke opdracht blijft. Een toekomstig samengaan van vijf landen uit het Oost-Romeinse Rijk met vijf landen van het West-Romeinse Rijk lijkt ook vandaag nog veraf en een utopie. Mijn boek leek bovendien na de val van de Berlijnse muur in 1989 en de implosie van de Sovjet-Unie in 1991, achterhaald. Inmiddels is het (uitverkochte) boek sinds 2004 met het optreden van de Russische federatie buiten haar grenzen opnieuw actueel geworden. Mijn eerdere identificatie van Magog met Rusland blijft staande.

Het nieuwe Romeinse Rijk van de eindtijd zal aanvankelijk de machtigste en rijkste federatie ooit van landen ter wereld worden. Net zoals ten tijde van Sodom en Gomorra zal het echter hun trots, overdaad en zorgeloze rust zonder de ellendige en de arme te ondersteunen, dat op termijn hun oordeel zal betekenen.

Het toekomstige oordeel over Magog dat we vandaag met Rusland identificeren zal voorafgaan aan het einde van het nieuwe Romeinse Rijk (zie de link van 28.06.2017 op dit blog). Het Russische Rijk ontstond in de negende eeuw na Christus en werd gesticht door Scandinaviërs. Omstreeks 825 AD vestigden de Scandinaviërs die zich ‘Roes’ noemden, een onafhankelijk Rijk in het gebied van de Chazaren, met wie ze zich eerder al verbonden hadden. Van de Chazaren trachtten zij de internationale handel op Byzantium en Arabië over te nemen. Het zogenaamde Rijk van Kiev werd rond 880 gesticht en werd de heerschappij van de ‘Roes’ in het gebied daarop onomkeerbaar. Tegen de tiende eeuw aan beheersten zij een gebied van de Donaumonding tot aan de Wolgamonding. In het noorden en noordoosten breidden de Russen hun gebied uit tot aan de Witte Zee, de Poolzee en het Oeralgebergte. Dit was de toestand tot aan de Middeleeuwen. In de tweede helft van de vijftiende eeuw zou Rusland onder leiding van Iwan de Verschrikkelijke zich enorm uitbreiden. De Mongoolse heerschappij werd definitief gebroken en uiteindelijk zou Rusland zich in Azië tot aan de Japanse Zee, uitbreiden. Onder de regering van Iwan de Grote (1533/1584) die zich als Tsaar (Sar-keizer-koning) liet aanspreken begon voor Rusland een nieuwe periode in de geschiedenis. Een andere bekende tsaar is Peter de Grote (1689/1725) die op alle mogelijke manieren trachtte westerse gewoonten en instellingen in Rusland te vestigen. Peter de Grote liet de stad Sint Petersburg bouwen en vestigde de Russische macht aan de Baltische Zee. De Romanow ’s zouden als tsaren over Rusland heersen tot aan de communistische revolutie in 1917. Het communisme zou Rusland daarop voor een periode van meer dan zeventig jaar in een chaos aller aard onderdompelen.

“Het wereldgebeuren ontwikkelt zich volgens ‘modellen’ en profetische lijnen in de Bijbel”, Huib Verweij.

Een aan te bevelen website is: http://www.dekoningkomt.nl/

Wordt vervolgd…

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

Recente publicaties:

Verwacht voor december 2018:

Dertig Jubeljaren

Korte inhoud:

Dertig verifieerbare historische Jubeljaren zitten er op de tijdsbalk voor het oude Israël vanaf de inname van het land Kanaän in de vijftiende eeuw voor Christus tot aan het openbaar worden van de Messias.

Het gebod op het Jubeljaar was een belangrijk onderdeel van de Tien Woorden van de HEERE God dat met Sjavoeot (Pinksteren) vijftig dagen na de Exodus op een sabbatdag aan de Israëlieten gegeven werd. Het doel van het Jubeljaar was om uiteindelijk alle mogelijk individueel verlies van land en andere bezittingen aan het einde van een zeven maal zevenjarige sabbatjaarcyclus en met Jom Kippoer in het negenenveertigste jaar te herstellen via een Losser aan de rechtmatige eigenaar terug te geven. De toepassing van de wet betekende een garantie tegen blijvende verarming van onfortuinlijke. Door middel van de Tien Woorden en in het bijzonder van de Wet op het Jubeljaar zou in het Beloofde Land de ideale maatschappij werkelijkheid worden en dit in contrast met de buurvolken die in de lijn van de tegenstander van het eerste uur Nimrod sindsdien een samenleving op basis van slavernij en uitbuiting kenden. Het negeren van het Jubeljaargebod door de Israëlieten hield de voorzegde zware straf van de verwijdering uit het Beloofde Land in.

Diegene die in de oudheid de onfortuinlijke in het Jubeljaar in zijn of haar bezit herstelde werd de Goël of Losser genoemd. In geestelijk opzicht is de wet op het Jubeljaar een gelijkenis, een beeld van de Messias die bij Zijn komst alles herstellen zou. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het openbaar worden van de Messias bij de aanvang van het dertigste Jubeljaar geschiedde. Bij zijn tweede komst zal Hij volgens de profeet Jesaja hoofdstuk 61 dan ook een Jubeljaar uitroepen en alles definitief herstellen.

Kronieken van de koningen van Israël, 2017, zie link: https://www.bol.com/nl/p/kronieken-van-de-koningen-van-israel/9200000086650052/?suggestionType=searchhistory

EXODUS, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/102331

De Zonaanbidder, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/87999

TIJD en TIJDEN, 2015, Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

De Assyriologie herzien, 2012, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/76234

De Tweede Wereldoorlog door de ogen van een neutrale Belg, 2007, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/69343

Genesis versus Egyptologie, 2009, dit boek is uitverkocht maar kan online gelezen worden op de hierna volgende link: http://jezusleeft.weebly.com/genesis-versus-egyptologie.html

Apocalyps, 2009, (dit boek is uitverkocht maar op een PDF-document gratis op eenvoudig verzoek per email bij de auteur verkrijgbaar).