Kajafas was de hogepriester voor wie de Heer Jezus Christus stond in de nacht dat Hij werd overgeleverd.

Kajafas werd waarschijnlijk in 18 AD door Valerius Gratus, de toenmalige stadhouder van Judea, tot hogepriester aangesteld. Flavius Josephus, de Joodse oudheidhistoricus verwijst naar Kajafas in zijn werk: Joodse Oudheden Boek XVIII, 2.2 en XVIII, 4.3.

De Romeinen overheersten Judea sinds 63 v. Chr., het jaar dat Pompejus het land bezette. Later stelden de Romeinen Herodes de Grote tot vazalkoning aan. De profeet Daniël beschreef het Romeinse Rijk in de zesde eeuw v. Chr. al als het vierde beestrijk dat in opvolging van Babylon, Meden & Perzen en Grieken over het gebied van Israël zou heersen. Ten tijde van het vierde beestrijk zou de Messias zich openbaren.

Kajafas zou het ambt van hogepriester tot 36 AD uitoefenen. Chronologisch gezien betekende dit dat Kajafas getuige was van de openbaring van Jezus Christus en het ontstaan van de Ekklesia. Kajafas was een schoonzoon van Annas (Johannes 18:13), die hogepriester was van 6 tot 15 AD, en ook na zijn ambtsperiode nog als hogepriester werd aangesproken. Zie link: http://www.christipedia.nl/Artikelen/K/Kajafas

Om Jezus van Nazareth als de komende Messias te (h)erkennen was Kajafas geestelijk blind (2 Kor. 3:14-16). Kajafas zat overigens al vroeg in het complot voor het laten ombrengen van de ordeverstoorder Jezus. Hij deed hierbij zelfs een opmerkelijke profetische uitspraak:

Johannes 18:13 En leidden Hem henen, eerst tot Annas; want hij was de vrouws vader van Kajafas, welke deszelven jaars hogepriester was. 14 Kajafas nu was degene, die den Joden geraden had, dat het nut was, dat een Mens voor het volk stierve. (Statenvertaling)

Dat Kajafas een ‘religieus’ mens was merken we in het hierna volgende Bijbelgedeelte waar we lezen dat hij in de nacht van donderdag op vrijdag tijdens de Pesachweek, het Romeinse rechthuis niet wilde betreden zodat hij niet verontreinigd zou worden. Kajafas wenste aan de komende Pesachmaaltijd te kunnen deelnemen!

Johannes 18:28 Zij dan leidden Jezus van Kajafas in het rechthuis. En het was 's morgens vroeg; en zij gingen niet in het rechthuis, opdat zij niet verontreinigd zouden worden, maar opdat zij het pascha eten mochten. (Statenvertaling)

Het is aan de hogepriester Kajafas en het verzamelde Sanhedrin dat Jezus in de nacht van zijn overlevering Zich als de Messias bekendmaakte. Hij deed dit door het citeren van de eindtijdprofetie van Daniël 7:13-14. Voor Kajafas was dit de welkome Godslastering op basis waarvan hij Jezus veroordeelde ter overlevering aan de Romeinse bezetter voor het voltrekken van de doodstraf. Hierna het betreffende Bijbelgedeelte:

Matteüs 26:57 Die nu Jezus gegrepen hadden, leidden Hem weg naar Kajafas, de hogepriester, bij wie de schriftgeleerden en oudsten bijeengekomen waren. 58 En Petrus volgde Hem van verre tot aan de hof van de hogepriester, en binnengekomen zijnde, ging hij tussen de dienaars zitten om de afloop te zien. 59 De overpriesters en de gehele Raad trachtten een vals getuigenis tegen Jezus te vinden om Hem ter dood te brengen, maar zij vonden er geen, 60 hoewel er vele valse getuigen optraden. 61 Maar ten laatste traden er twee op, die verklaarden: Deze heeft gezegd: Ik kan de tempel Gods afbreken en binnen drie dagen opbouwen. 62 En de hogepriester stond op en zeide tot Hem: Geeft Gij geen antwoord; wat getuigen dezen tegen U? 63 Maar Jezus bleef zwijgen. En de hogepriester zeide tot Hem: Ik bezweer U bij de levende God, dat Gij ons zegt, of Gij zijt de Christus, de Zoon van God. 64 Jezus zeide tot hem: Gij hebt het gezegd. Doch Ik zeg u, van nu aan zult gij de Zoon des mensen zien, gezeten aan de rechterhand der Macht en komende op de wolken des hemels.

65 Toen scheurde de hogepriester zijn klederen en zeide: Hij heeft God gelasterd! Waartoe hebben wij nog getuigen nodig? Zie, nu hebt gij de godslastering gehoord. Wat dunkt u? 66 Zij antwoordden en zeiden: Hij is des doods schuldig. 67 Toen spuwden zij Hem in het aangezicht en sloegen Hem met vuisten; 68 anderen sloegen Hem in het gelaat en zeiden: Profeteer ons, Christus, wie is het, die u geslagen heeft?

Zie hierna een opgave van de chronologie der gebeurtenissen:

Scofield: A comparison of the narratives gives the following order of events in the crucifixion day:

(1) Early in the morning Jesus is brought before Caiaphas and the Sanhedrin. He is condemned and mocked Matthew 26:57-68; Mark 14:55-65; Luke 22:63-71; John 18:19-24.

(2) The Sanhedrin lead Jesus to Pilate, Matthew 27:1,2,11-14; Mark 15:1-5; Luke 23:1-5; John 18:28-38.

(3) Pilate sends Jesus to Herod Luke 23:6-12; John 19:4.

(4) Jesus is again brought before Pilate, who releases Barabbas and delivers Jesus to be crucified Matthew 27:15-26; Mark 15:6-15; Luke 23:13-25; John 18:39,40; 19:4-16.

(5) Jesus is crowned with thorns and mocked Matthew 27:26-30; Mark 15:15-20; John 19:1-3.

(6) Suicide of Judas Matthew 27:3-10.

(7) Led forth to be crucified, the cross is laid upon Simon: Jesus discourses to the women Matthew 27:31,32; Mark 15:20-23; Luke 23:26-33; John 19:16,17.

For the order of events at the crucifixion (See Scofield "Matthew 27:33")

(link: http://www.biblestudytools.com/commentaries/scofield-reference-notes/matthew/matthew-26.html)

Wanneer men alle Bijbelgedeelten die over Kajafas handelen, doorneemt is de eerste indruk dat men hier een ijveraar voor de Wet ziet, maar niets blijkt echter minder waar te zijn.

Het familiegraf van Kajafas werd een tijd geleden ontdekt en door archeologen onderzocht. En wat blijkt nu: Kajafas volgde overlijdensrituelen ontleend aan de Griekse mythologie.

Een boek dat ik mijn lezers wil aanraden is het werk van Carsten Peter Thiede, Wie bent U, Jezus?, uitgegeven in 2002 door de uitgeverij Merweboek. Het is vandaag alleen nog via het antiquariaat verkrijgbaar. Hierna een eventuele link ter aanschaffing: http://www.messiaan.nl/wie-bent-u-jezus-carsten-peter-thiede-9789057870355

In hoofdstuk drie brengt de schrijver het verhaal van de archeologische vondst van het graf van Kajafas. In 1990 werd in Israël in een voorstad van Jeruzalem het familiegraf van Kajafas ontdekt. De archeologen van het Israëlische departement voor oudheden dateerden en identificeerden het graf. De datering werd vergemakkelijkt door de vondst van een muntstuk met de beeltenis van Herodes Agrippa I. De munt is door een inscriptie gedateerd op het zesde jaar van zijn regering, dus 42/43 AD. De munt werd gevonden in het gehemelte van de schedel van Mirjam Berat Schimon, de dochter van Kajafas. De munt was daar door Kajafas onder de tong van zijn overleden dochter geplaatst ter betaling van de veerman Charon. Kajafas’ dochter zou aldus met deze munt, volgens het mythologische geloof, door de veerman in de onderwereld over de rivier de STYX tot aan de poort van Hades gevaren worden.

Deze traditie staat haaks op de Bijbelse leer van de Opstanding van de doden, en is niets anders dan mythologie. De Bijbel leert duidelijk een opstanding van de doden:

Jesaja 26:19 Uw doden zullen leven, ook mijn dood lichaam, zij zullen opstaan; waakt op en juicht, gij, die in het stof woont! want uw dauw zal zijn als een dauw der moeskruiden, en het land zal de overledenen uitwerpen. (Statenvertaling)

Daniël 12:13 Maar gij, ga henen tot het einde, want gij zult rusten, en zult opstaan in uw lot, in het einde der dagen. (Statenvertaling)

In het Nieuwe Testament troost de apostel Paulus de christenen van Thessaloniki die geliefden aan de dood moesten afgeven, met de belofte van de opstanding uit de doden bij de wederkomst van de Heiland Jezus Christus.

1 Thessalonicenzen 4:13 Doch, broeders, ik wil niet, dat gij onwetende zijt van degenen, die ontslapen zijn, opdat gij niet bedroefd zijt, gelijk als de anderen, die geen hoop hebben. 14 Want indien wij geloven, dat Jezus gestorven is en opgestaan, alzo zal ook God degenen, die ontslapen zijn in Jezus, weder brengen met Hem. 15 Want dat zeggen wij u door het Woord des Heeren, dat wij, die levend overblijven zullen tot de toekomst des Heeren, niet zullen voorkomen degenen, die ontslapen zijn. 16 Want de Heere Zelf zal met een geroep, met de stem des archangels, en met de bazuin Gods nederdalen van den hemel; en die in Christus gestorven zijn, zullen eerst opstaan; 17 Daarna wij, die levend overgebleven zijn, zullen te zamen met hen opgenomen worden in de wolken, den Heere tegemoet, in de lucht; en alzo zullen wij altijd met den Heere wezen. 18 Zo dan, vertroost elkander met deze woorden.

Paulus leert duidelijk en niet mis te verstaan dat er een toekomstige opstanding van de doden komt. Van een niet-stoffelijke ziel dat zich bij de dood van het gestorven lichaam zou losmaken en door engelen naar de schoot van Abraham gevoerd zou worden, zoals in de gelijkenis van de Lazarus (Lucas 16:19-31), is bij Paulus geen sprake van.

Lucas 16:19-31 is dan ook een parabel of een gelijkenis, met de bijzondere boodschap dat indien iemand (vooraf aan de toekomstige opstanding), uit de dood zou opstaan, men zich ook niet door deze opgestane persoon zou laten overtuigen. Wat trouwens uitkwam bij de opstanding uit de dood van de historische Lazarus in Johannes 12:9.

De archeologische vondst van het familiegraf van Kajafas ontmaskert de hogepriester van Israël van 30 AD als een hypocriet en opportunist. Een man die van twee walletjes wilde eten. Als het een niet waar was, dan misschien het andere. Voor alle zekerheid toch maar een muntstuk aan de stoffelijke resten van zijn dochter in het graf toevertrouwen.

Wordt vervolgd…

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder