Farao Sethos I of Seti I was de vader van de bekende Ramses II. Volgens de conventionele Egyptologie regeerde Seti I van ongeveer 1290 tot 1279 v. Chr. in de dertiende eeuw v. Chr. Ik schrijf ongeveer aangezien er in de orthodoxie een verschil van mening aangaande de regeertijd bestaat. Andere bronnen geven data van 1294 en of 1290 tot 1279 v. Chr. De totale regeertijd van Seti I wordt volgens de orthodoxe egyptologie gesteld tussen elf en vijftien jaar te liggen. Dit gebaseerd op de data die de bewaard gebleven monumenten in Egypte opgeven.

De Egyptische oudheidhistoricus Manetho echter gaf Sethos (zijn Griekse naam) via zijn kopieerders Africanus en Eusebius een regeertijd van vijfenvijftig tot eenenvijftig jaar op. Ik zal aantonen dat een regeertijd van ruim vijftig jaar realistischer is op basis van een aangetoonde link met o.a. koning Manasse van Juda. Zo dadelijk hierover meer.

Dat de farao ‘s Seti I en Ramses II in de dertiende eeuw v. Chr. op de tijdsbalk beland zijn is een gevolg van het veronderstelde gebruik door de conventionele egyptologie van een dubbele kalender in het oude Egypte: de zogenaamde Sothis-kalender,. Het revisionisme van de geschiedenis van de oudheid heeft de Sothis-kalender echter ontegensprekelijk onderuitgehaald. Zie o.a. het artikel op dit blog van 27.02.2017: chronologie van het oude Egypte, link: http://bloggen.be/Robertdetelder/archief.php?startdatum=1488150000&stopdatum=1488754800

Volgens de gereviseerde chronologie van Dr. I. Velikovsky hoort Seti I of Sethos op de tijdsbalk in de zevende eeuw v. Chr. thuis. Een verschil van circa 670 jaar op de tijdslijn. Wie heeft gelijk?

Farao Seti I is vandaag ook bekend door de koningslijst die hij heeft nagelaten. In een tempel van Osiris te Abydos in Egypte heeft hij in een muur een koningslijst van zesenzeventig namen-cartouches van zijn voorgangers laten uithakken. Op de afbeelding zien we Seti I en zijn opvolger Ramses II in de zogenaamde hal der voorvaderen die een offer brengen aan hun gemeenschappelijke voorouders. De eerst vermelde farao is Menes met vervolgens chronologisch in twee rijen diens opvolgers. Wanneer men een vergelijking met de andere bekende koningslijsten van Egypte maakt blijkt echter dat een aantal namen van farao’s door Seti I weggelaten werden. De Hyksos-farao’s bijvoorbeeld die bij Manetho de dynastieën 15 en 16 uitmaken werden door Seti I niet erkend en komen in de lijst niet voor. De eerste farao’s van de achttiende dynastie volgen bij Seti onmiddellijk na de farao ’s van de twaalfde dynastie. Maar ook de vrouwelijke farao Hatsjepsoet van de achttiende dynastie werd niet vermeld, niet waardig geacht net zoals de heerseres Nitocris van de zesde dynastie. Dat Ethiopiërs, Libiërs en Aziaten met intervallen over Egypte geheerst hebben vinden we in de koningslijst van Seti I ook niet vermeld. Net zo min als de gehate ketter-farao ’s: Achnaton, Smenkhkare, Toetanchaton en Eje. De conclusie moet zijn dat de lijst alleen nuttig is ter vergelijking met de andere vandaag bekende Egyptische koningslijsten.

Het is een hele taak na het opgeven van de rangschikking van de Egyptische dynastieën door de orthodoxe egyptologie, een correcte plaatsing voor de negentiende dynastie uit te werken. Ik begon dit artikel met de verwijzing naar de gereviseerde chronologie van Dr. I. Velikovsky die Seti I op de tijdsbalk in de zevende eeuw v. Chr. plaatst, met een verschil van 670 jaar op de tijdsbalk met de orthodoxie.

Maar ook bij de revisionisten van de geschiedenis van het oude Egypte bestaat er onderling geen overeenstemming waar juist op de tijdsbalk bepaalde farao ’s geplaatst moeten worden.

De onderzoeker Dr. Donovan A. Courville (The Exodus Problem and its Ramifications, 1971) bijvoorbeeld plaatst Seti I en zijn zoon Ramses II op de tijdsbalk op het einde van de negende eeuw v. Chr. tot midden achtste eeuw v. Chr. en maakt hem een tijdgenoot van de koningen Uzzia van Juda en van Jerobeam II van Israël.

De egyptoloog David Rohl (A Test of Time, 1995) heeft in zijn reconstructie de farao ‘s Seti I en Ramses II dan weer als tijdgenoten van Salomo en Rehabeam in de tiende eeuw v. Chr., en meent Ramses II de zoon en troonopvolger van Seti I met de Bijbelse Sisak te kunnen identificeren. Maar ook Rohl wordt niet door iedere revisionist gevolgd.

Wat alle revisionisten gemeen hebben is hun afwijzing van Dr. Immanuël Velikovsky ’s (Ramses II en zijn tijd, 1978) plaatsing van Seti I en Ramses II in de zevende en zesde eeuw v. Chr. als alter-ego ‘s van de farao ’s Psammetichos en Necho II van de zesentwintigste dynastie. Dat is voor velen te gortig en wordt afgewezen.

In mijn onderzoek van de geschiedenis van de oudheid ben ik al langer tot de conclusie gekomen dat Velikovsky gelijk heeft met zijn plaatsing van Seti I en Ramses II in de zevende en zesde eeuw v. Chr. Velikovsky haalt zijn gegevens uit een grondig onderzoek van oudheidteksten, oude topografische kaarten, plannen van veldslagen en van stratigrafische methoden van de archeologie.

Wat ik afwijs is zijn stelling dat de zesentwintigste dynastie een fabricatie van Manetho was en dat deze farao ’s in wezen alter-ego ’s van de farao ’s van de negentiende dynastie waren. Ik zie farao Seti I (XIX) niet als identiek met Psammetichos (XXVI) maar als een ondergeschikte co-regent die met zijn legereenheid aan de veldtochten van Psammetichos deelnam of in opdracht van de ouder geworden Psammetichos veldtochten naar Klein-Azië ondernam. Ook onder de opvolger van Psammetichos: Necho II, voerde Seti I nog veldtochten uit. Het was het boek: C. Verburg, Farao nagerekend, 1976, dat me op deze denkpiste zette en een eyeopener werd.

Farao Seti I maakte met zijn legergroep deel uit van het leger van farao Psammetichos en daarna van farao Necho II dat in 609 v. Chr. door het gebied van Israël heen naar Karkemis oprukte. Te Megiddo kwam toen koning Josia van Juda aan zijn einde.

De plaatsing van farao Sethos I op de tijdsbalk door Velikovsky in de zevende eeuw v. Chr. maakt de identificatie van steden die Sethos in Kanaän veroverde eenvoudiger. Er bestaat in de orthodoxe egyptologie bijvoorbeeld discussie over de juiste identificatie van (PKNN) Pa-Kanaän, de eerste stad in Kanaän die veroverd werd. Meestal wordt Gaza aangeduid maar dat is gissen. Zo ook met de plaatsnaam Jenoam waar geen overeenstemming te vinden is. In het gereviseerde model valt veel meer op zijn plaats. Nu Seti I oprukt in het voormalige gebied van het tienstammenrijk is het mogelijk in het Egyptische JENOAM de Bijbelse plaats Janoah (2 Koningen 15:29) westelijk van Hazor, in het gebied van Naftali, te herkennen, een stad die de Assyriër Tiglath Pileser eerder innam.

Op de bijgevoegde kaart uit de voortreffelijke MacMillan Bible Atlas, heb ik via mijn PC (paint) ingebroken en aanvalsrichtingen, afbeeldingen en plaatsnamen ter verduidelijking ingevoegd.

Een plaatsnaam die voor verrassingen zorgt en de revisie van Velikovsky bevestigd is die van Beth-Sjean. Beth-Sjean wordt al in het Bijbelboek Richteren vermeld.

Richteren 1:27 En Manasse verdreef Beth-sean niet, noch haar onderhorige plaatsen, (enzoverder…) Statenvertaling)

Het is interresant vast te stellen dat de Joodse Septuagint vertalers die in de derde eeuw v. Chr. in Egypte de Bijbel naar het Grieks vertaalden, aan de Bijbeltekst toevoegden dat Beth-Sjean gelijk is aan ‘de stad der Scythen’ of Scythopolis in het Grieks.

LXX Judges 1:27 And Manasse did not drive out the inhabitants of Baethsan, which is a city of Scythians, nor her towns, nor her suburbs; etcetera…

De invasie van de Scythen en de inname van Beth-Sjean door hen dateren we in 621 v. Chr. in het eerste regeringsjaar van Kyaxares. Het is de oudheidhistoricus Herodotos (Boek 1.105) die de Scythische invasie van Klein-Azië beschreven heeft. Herodotos schrijft dat wanneer de Scythen tot aan de grens met Egypte opgerukt waren, farao Psammetichos hen kon omkopen. Hun tocht leidde hen vanuit het noorden aan de Eufraat langs de kust van de Levant naar Ashkelon, de plaats waar zij door farao Psammetichos afgekocht werden. De kustplaats Ashkelon werd daarop geplunderd en vervolgens trokken zij terug naar het noorden. Te Beth-Sjean hebben de Scythen nog kamp gemaakt. Deze versterkte heuvelstad in Samaria werd later door de Grieken Scythopolis genoemd. Daarna zouden de Scythen gedurende een periode van achtentwintig jaar een gesel voor de Meden betekenen. In 593 v. Chr. kon Kyaxares hen door list ten val brengen (Herodotos Boek 1.106).

De heuvel of 'tell' van het oude Beth-Sjean/Scythopolis werd in de twintigste eeuw door archeologen onderzocht en de verschillende blootgelegde strata door hen gedateerd. Het oudste onderzochte stratum door de archeologen genummerd met IX, werd aan de regeerperiode van farao Thothmosis III toegewezen en aldus orthodox foutief gedateerd van het jaar 1501 tot 1447 v. Chr. In het gereviseerde model van Dr. I. Velikovsky schuift farao Thothmosis III (de Bijbelse farao Sisak) op de tijdsbalk van de vijftiende naar de tiende eeuw voor Christus. De blootgelegde strata IX tot V te Beth-Sjean bestrijken nu de periode van Thothmosis III tot Ramses II of de Bijbelse periode van Salomo tot Zedekia. De heuvel werd echter slechts tot op een diepte van ongeveer dertien meter onderzocht. Wat zich hieronder bevind blijft alsnog onontgonnen en een vraagteken. Ook belangrijk was de vondst te Beth-Sjean van een overwinningsstele van farao Seti I.

Farao Seti I heeft tijdens zijn regeerperiode gevochten tegen de achtergebleven plunderende horden Scythen. Zij zijn in het gereviseerde model de door de Egyptenaren vermelde Sjasoe. In het conventionele model worden de Sjasoe met Bedoeïenen geïdentificeerd. Volgens mijn revisie zijn het de gevreesde Scythen, de ruiters van de steppe.

Op bewaard gebleven reliëfs te Karnak nabij Thebe worden de krijgsgevangen in hun eigen karakteristieke uniformen getoond worden. Hier doet zich echter in het orthodoxe model een anomalie voor. De tegenstanders van Seti I zijn volgens de orthodoxe Egyptologie in de dertiende eeuw v. Chr. Hethieten en bedoeïen of Sjasoe, terwijl op de tempelmuren duidelijk een derde groep vijanden getoond wordt. Zij worden afgebeeld als infanterie met strijdwagens en cavalerie op niet-gezadelde paarden. De orthodoxie maakt melding van deze eigenaardigheid maar identificeert deze derde groep bij gebrek aan andere kandidaten in de dertiende eeuw v. Chr. eveneens als Hethieten. Naar de zevende eeuw v. Chr. getransponeerd kan de derde afgebeelde groep tegenstanders nu met Scythen geïdentificeerd worden.

Onder de oud-Egyptische term Sjasoe vallen niet alleen bedoeïeen maar een meer variante groep van vijanden. De Sjasoe komen we ook al tegen in documenten van de achttiende dynastie. Het is daar een volk dat zich in de huidige Sinaï en in het gebied van Edom ophield.

De bekende egyptoloog J. H. Breasted (1865/1935) maakte van de Sjasoe zelfs de Israëlieten die volgens de conventionele theorie rond deze tijd het land Kanaän binnentrokken. Dezelfde Israëlieten die enkele decennia daarvoor tijdens de Amarna-tijd verondersteld werden de Habiroe van de Amarna-briefwisseling te zijn? Het lijkt er sterk op dat de oud-Egyptische term Habiroe en Sjasoe naar een soort gewapende benden van vrijbuiters verwijst en niet naar een regulier volksleger.

Op mijn tijdsbalken heb ik de periode van de laatste vijftien jaar van de regeertijd van Sethos I gelijk gemaakt met de regeertijd van farao Necho. Hun eerste regeringsjaar wordt nu 621/620 v. Chr. In de tijd terug reken ik met een totale regeerperiode van vijfenvijftig jaar, de periode die Manetho via Africanus aan Sethos I toekent. Het resultaat op de tijdsbalk is nu 662/661 v. Chr. voor Seti ’s eerste jaar als co-regent van Psammetichos die na de val van Thebe een vazal van de Assyriër Assurbanipal werd. De vader van Sethos I: Ramses I, regeerde volgens Manetho slechts anderhalf jaar en maak ik contemporain met het begin van Sethos’ regeerperiode.

De plaatsing op de tijdsbalk maakt van Sethos I een tijdgenoot van de Bijbelse koning van Juda: Manasse. De Egyptoloog J. H. Breasted verwijst in zijn studie (Breasted, Records, III, Sec. 118) naar een Aziatisch volk: M-N-T-Y, dat hij volgens zijn tijdsbestekplaatsing identificeert met de Israëlitische stam van Manasse, een zoon van de aartsvader Jozef:

118. Slaying of the Asiatic Troglodytes ( Ynw-Mn' t' yo), all inaccessible countries, all lands, the Fenkhu of the marshes of Asia, the Great Bend (p r wr) of the sea (w' d-wr). Smiting the Troglodytes, beating down the Asiatics (Mn't'yzo), making his boundary as far as the "Horns of the Earth," as far as the marshes of Naharin (N-h-r-n).

Getransponeerd van de dertiende eeuw naar de zevende eeuw v. Chr. zijn de ‘Mn’t’yzo’ nu soldaten van koning Manasse van Juda. Manasse regeerde voor een lange periode van vijfenvijftig jaar (TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 339/344) van 697 tot 642 v. Chr. en was een tijdgenoot van farao Sethos vanaf 662 v. Chr. Manasse was de koning van een verzwakt Juda die in een vazalstatus moest schipperen tussen de grootmachten Egypte en Assyrië. Het is logisch dat Sethos I op zijn veldtochten in Klein-Azië langs de grenzen van Juda heen tegen soldaten van Manasse moest optreden. Het land (NHRN) Naharin waar Sethos naar verwijst ligt in het noorden aan de Eufraat. Het is de westelijke grens van het door de orthodoxe Egyptologie gefabriceerde Rijk van Mitanni dat in wezen niets anders is dan Assyrië. In mijn boek ‘de zonaanbidder, Achnaton de strenge en hardvochtige farao volgens de profeet Jesaja’, 2016, blz. 131-136, verklaar ik een en ander.

Sethos’ veldtocht in zijn eerste jaar als co-regent van farao Necho II is te Karnak op een tempelmuur geconserveerd gebleven. De afbeelding hierboven toont de terugkeer van een triomfantelijke Sethos I na zijn veldtocht in Retenoe (Kanaän). Zijn strijdwagen is versierd met afgehakte hoofden van Aziatische tegenstanders.

Van rechts naar links zijn op de afbeelding de veroverde steden vanaf Tjaru afgebeeld. De plaats Tjaru heb ik recent nog op dit blog geïdentificeerd met het Rhinocolura van farao Horemheb dat één en dezelfde plaats was als de vestingstad Avaris die door de eerste Hyksos-farao: Salatis, gebouwd werd. Zie het artikel op dit blog van 21.05.2018, link: http://bloggen.be/Robertdetelder/archief.php?ID=3083189

Het Assyrische Rijk was in de zevende eeuw v. Chr. in verval en zou zoals door de Hebreeuwse profeten voorspelt, door de gemeenschappelijke slagen van Meden en Babyloniërs ten onder gaan. In het ontstane machtsvacuüm zochten ook de Egyptenaren hun buit binnen te halen. Zij waren tijdens de lange regeerperiode van Psammetichos van de zesentwintigste dynastie zelfs vazallen van Assyrië geweest. Samen met Sethos I van de ondergeschikte negentiende dynastie volgden veldtochten naar Klein-Azië. Vanuit Egypte ging het iedere keer langs de kustroute naar het noorden toe. Het land Juda onder de leiding van de godvruchtige koning Josia bleef gedurende deze periode gevrijwaard van het oorlogsgeweld (zie TIJD en TIJDEN, 2016, blz. 361-365).

De eerste veldtocht van Seti I/Sethos naar Kanaän plaatsen we in de lente van 620 v. Chr. in zijn eerste regeringsjaar 621/620 v. Chr. In Juda zat dan koning Josia op de troon maar dit land liet Seti I links liggen en richtte zijn veldtocht naar het noorden, naar de Assyrische provincies in het gebied van het voormalige tienstammenrijk.

De eerste stad die ingenomen werd was PKNN of Pa-Kanaän. De Egyptische ‘PKNN stad van Kanaan’ identificeer ik met Asdod, een stad die farao Psammetichos (XXVI) voordien volgens Herodotus (Boek 2, 157) gedurende eenentwintig jaar belegerd had. Het is aldus naar mijn mening logisch de Egyptische plaatsnaam PKNN in de zevende eeuw v. Chr. met Asdod te identificeren en niet met Gaza.

De Egyptische plaatsnaam JENOAM die Seti I op zijn lijst van veroverde steden in Kanaän vermeld geeft wat de identificatie in de dertiende eeuw v. Chr. betreft reden tot discussie. De stad wordt door Seti I beschreven als liggende op een beboste heuvel tussen twee meren in. Door het verschuiven van de regeerperiode van Seti I naar de zevende eeuw v. Chr. wordt de identificatie eenvoudiger. De Egyptische benaming JENOAM kan niet anders zijn dan dezelfde plaats als het Janoah van het Bijbelboek 2 Koningen 15:29. Een stad westelijk van Hazor, in het gebied van Naftali, die ook de Assyriër Tiglath Pileser III eerder veroverde. Op de bijgevoegde landkaart ligt het Bijbelse Janoah langs de aanvalsrichting van het leger van Sethos I nabij Hazor, Kedesj en Beth-Anath. De plaats Janoam zuidelijk van het meer van Galilea die de orthodoxie verkiest, ligt wat de aanvalsrichtingen van het leger Sethos I betreft, in the middle of nowhere.

Met het hierna volgende citaat van Velikovsky ga ik volledig akkoord:

“Niets is zo vermoeiend als een gedetailleerde chronologie. Maar indien deze wiskunde van de geschiedenis nageplozen wordt niet ter wille van zichzelf maar om identiteiten vast te stellen en als het dient om deze identiteiten te kunnen bewijzen, dan kan er een boeiende studie uit voortvloeien”.

Wordt vervolgd…

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

Recente publicaties:

Kronieken van de koningen van Israël, 2017, zie link: https://www.bol.com/nl/p/kronieken-van-de-koningen-van-israel/9200000086650052/?suggestionType=searchhistory

EXODUS, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/102331

De Zonaanbidder, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/87999

TIJD en TIJDEN, 2015, Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

De Assyriologie herzien, 2012, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/76234

De Tweede Wereldoorlog door de ogen van een neutrale Belg, 2007, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/69343

Genesis versus Egyptologie, 2009, dit boek is uitverkocht maar kan online gelezen worden op de hierna volgende link: http://jezusleeft.weebly.com/genesis-versus-egyptologie.html

Apocalyps, 2009, (dit boek is uitverkocht maar op een PDF-document gratis op eenvoudig verzoek per email bij de auteur verkrijgbaar).