Matteüs 2:19 Toen Herodes gestorven was, zie, een engel des Heren verschijnt in de droom aan Jozef in Egypte, 20 en zegt: Sta op, neem het kind en zijn moeder en reis naar het land Israël , want zij, die het kind naar het leven stonden, zijn gestorven. (NBG Vertaling 1951)

Het geciteerde Bijbelgedeelte gaat over de boodschap van een engel des Heren die bij de dood van Herodes de Grote in de maand maart van het jaar vier voor Christus, aan Jozef in Egypte in een droom verschijnt met de mededeling dat het nu veilig is om met zijn gezin vanuit Egypte naar Israël terug te keren.

De Romeinen verwezen daarentegen naar ‘Palestina’ als benaming voor het land dat zij sinds 63 v. Chr. veroverd hadden. Daarom is het verrassend te lezen dat men vanuit die andere dimensie naar het land ‘Israël’ blijft verwijzen.

Over de advent-periode en de volgorde der schreef ik op dit blog eerder aan artikel op 29.12.2015: de ster van Bethlehem. Zie link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?ID=2828736

De naam Israël betekent ‘strijder God’ en gaat terug tot de naamsverandering van de aartsvader Jacob naar Israël, na zijn gevecht met de Engel des HEREN, zoals beschreven in het eerste Bijbelboek Genesis 32:27-32

Genesis 32:27 Daarop zeide hij tot hem: Hoe is uw naam? En hij zeide: Jakob. 28 Toen zeide hij: Uw naam zal niet meer Jakob luiden, maar Israël, want gij hebt gestreden met God en mensen, en gij hebt overmocht. 29 Daarop vroeg Jakob: Zeg mij toch uw naam. Maar hij antwoordde: Waarom vraagt gij toch naar mijn naam? En hij zegende hem daar. 30 En Jakob noemde de plaats Pniël, want (zeide hij) ik heb God gezien van aangezicht tot aangezicht en mijn leven is behouden gebleven. 31 En de zon ging over hem op, toen hij door Penuël getrokken was; en hij ging mank aan zijn heup. 32 Daarom eten de Israëlieten tot op heden de heupspier niet, die op het heupgewricht ligt, omdat Hij Jakob op het heupgewricht, aan de heupspier, geslagen had. (NBG Vertaling 1951)

Sinds het jaar 63 v. Chr. maakte het gebied van Israël na de verovering door Pompejus, deel uit van het Romeinse Rijk. In het jaar 37 v. Chr. hadden zij Herodes, een Idumeeër, als vazalkoning over het land gezet, met als hoofdplaats Jeruzalem. Aan de kust bouwde Herodes, Caesarea (Maritima) uit tot een moderne havenstad waar later de Romeinse Pontius zou zetelen, toen het land een Romeinse provincie werd. De naam Israël als benaming voor het gebied van de plaats Dan in het noorden tot Berseba in het zuiden, en van de Jordaan tot de Zee, was verdwenen.

De landkaart hierna geeft de grenzen weer van het gebied onder Herodes en zijn opvolgers in de periode van -4 v. Chr. tot 37 AD. Na de dood van Herodes werd het gebied van het oude Israël verder opgedeeld onder zijn zonen. De evangelist Lucas geeft in zijn evangelie de politieke toestand bij het optreden van Johannes de Doper, weer.

Lucas 3:1 In het vijftiende jaar van de regering van keizer Tiberius, toen Pontius Pilatus stadhouder over Judea was, en Herodes viervorst over Galilea, en zijn broeder Filippus viervorst over Iturea en het land Trachonitis, en Lysanias viervorst over Abilene, 2 onder de hogepriesters Annas en Kajafas, kwam het woord Gods tot Johannes, de zoon van Zacharias, in de woestijn. 3 En hij kwam in de gehele Jordaanstreek en predikte de doop der bekering tot vergeving van zonden, 4 gelijk geschreven staat in het boek der woorden van de profeet Jesaja: De stem van een, die roept in de woestijn: Bereidt de weg des Heren, maakt recht zijn paden. 5 Alle kloof zal gevuld worden en alle berg en heuvel zal geslecht worden, en de krommingen zullen recht en de oneffen wegen vlak worden, 6 en alle vlees zal het heil Gods zien. (NBG Vertaling 1951)

De regeerperiode van Herodes de Grote en de verankering ervan op de tijdsbalk heb ik in mijn boek TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 437-441. Voor wie het boek wil aanschaffen, zie de hierna volgende link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

Bij de aanvang van het dertigste Jubeljaar in oktober 27 AD maakte Jezus van Nazareth zich als de beloofde Messias aan Israël bekend (Lucas 4:16-31). De Bergrede, de grondwet voor het aangeboden Koninkrijk, volgde diezelfde maand en tot het einde van het Jubeljaar in september 28 AD zou Israël uitgenodigd worden de Messias en Zijn Koninkrijk te aanvaarden. Hij werd echter afgewezen en met de Pesachweek van 30 AD volgde Zijn kruisdood, Opstanding en Hemelvaart. Met Pinksteren van het jaar 30 AD begon een nieuwe bedeling Gods: de EKKLESIA. Veertig jaar later in 70 AD werd Jeruzalem en de Tempel door de Romeinen met de grond gelijkgemaakt en de Joden voor een tweede maal in ballingschap weggevoerd.

Het leek voorgoed met Israël gedaan. Bij de deling van het Romeinse Rijk in twee delen ging het van Joden ontvolkte gebied van Israël naar het Oost-Romeinse Rijk. In 638 AD werd het gebied van Israël door de Islamietische Arabieren ingenomen. Tijdens de Middeleeuwen waren er vanuit het christelijke Europa de kruistochten, met enkele maken een korte verovering van Jeruzalem op de Arabieren. In 1517 AD veroverden de Islamitische Turken (of Ottomanen) het gebied op de Arabieren. Een periode van Turkse overheersing die 400 jaar zou duren tot 1917. In dat laatste jaar veroverden de Britten tijdens de eerste wereldoorlog Palestina op de Turken en zij zouden het land tot 1947 als een mandaatgebied van de Volkenbond besturen. In november van het jaar 1947 besliste de Verenigde Naties, die als organisatie na de Tweede Wereldoorlog de eerdere Volkenbond vervangen had, tot deling van het mandaatgebied Palestina in een Joodse en een Arabische staat. In mei 1948 na het vertrek van de Britten proclameerden de Joodse inwoners van West-Palestina hun nieuwe staat aan de wereld.

Opmerkelijk was dat naamkeuze door de Joden voor het door de Verenigde Naties verkregen gedeelde land Palestina, Israël was. De naam Israël stond opnieuw op de wereldkaart.

Zo leeft er vandaag opnieuw de verwachting bij een deel van het christendom dat de ‘tijden van verademing’ en de ‘tijden van de wederoprichting aller dingen’ (Handelingen 3:19-21) nabij gekomen is, en dat de ‘tijden der heidenen’ hun einde naderen. Over de Tijden der Heidenen schreef ik eerder op dit blog een artikel. Zie link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1435528800&stopdatum=1436133600

Ik schrijf opzettelijk over een deel van het christendom aangezien de gevestigde kerken de vervangingstheologie aanhangen, een theorie die leert dat de kerk of het christendom door God in de plaats van Israël is gesteld en dat alle profetieën in de Bijbel die een derde herstel van Israël beloven (nationaal en geestelijk), sinds 30/70 AD op de kerk van toepassing zijn.

De Bijbel is nochtans duidelijk met de belofte van een derde herstel voor Israël.

Amos 9:11 Te dien dage zal Ik de vervallen hut van David weder oprichten, Ik zal haar scheuren dichten en wat daarvan is ingestort, overeind zetten; Ik zal haar herbouwen als in de dagen van ouds, 12 opdat zij beërven de rest van Edom en van al de volken over wie mijn naam is uitgeroepen, luidt het woord van de HERE, die dit doet. 13 Zie, de dagen komen, luidt het woord des HEREN, dat de ploeger zich aansluit bij de maaier en de druiventreder bij hem die het zaad strooit; dan zullen de bergen druipen van jonge wijn en al de heuvelen daarvan overvloeien. 14 Ik zal een keer brengen in het lot van mijn volk Israël: verwoeste steden zullen zij herbouwen en bewonen; wijngaarden zullen zij planten en de wijn ervan drinken; boomgaarden zullen zij aanleggen en de vrucht daarvan eten. 15 Dan zal Ik hen planten in hun grond, en zij zullen niet meer worden uitgerukt uit de grond die Ik hun gegeven heb, zegt de HERE, uw God. (NBG Vertaling 1951)

De profetie van Amos heeft betrekking op de periode na 70 AD met de vernietiging van Jeruzalem en de Tempel, gevolgd door de wegvoering van de Joden in een tweede ballingschap, door de Romeinen. Er volgt aldus een derde herstel van Israël in het oude land der vaderen, geestelijk en nationaal.

Wordt vervolgd…

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder