ANYSIS, de blinde farao uit de gelijknamige stad Anysis
De
oudheidhistoricus Herodotos brengt in zijn tweede boek (Boek 2, 137-140) het
verhaal van een blinde farao met de naam Anysis, een naam die eveneens met een
stad in Egypte verbonden was: Anysis. Wie was deze farao wiens naam Herodotos
noteerde in de vijfde eeuw v. Chr. toen hij in Egypte met de priesters aldaar navraag
deed naar
hun geschiedenis? Let op: de naam Anysis is bij Herodotos een Griekse versie
van een faraonaam. De tijdsperiode waar we Anysis op de tijdsbalk moeten
onderbrengen is de achtste eeuw v. Chr. Dit blijkt uit de opgave en
rangschikking van de faraos van Egypte zoals door Herodotos opgetekend. Na de
regeerperiode van Anysis volgde namelijk de regeerperiode van farao Sethos die
volgens Herodotos Boek 2, 141, een tijdgenoot van de Assyriër Sanherib was. En
de regeerperiode van Sanherib is via de Bijbelse koning Hizkia vast op de
tijdsbalk verankerd met de jaren: 705/680 v. Chr. (TIJD en TIJDEN, 2015, hoofdstuk: Kroniek van koning Hizkia van
Juda, blz. 327-330). Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579
Hierna het
betreffende citaat van Herodotos:
Herodotos Book 2, 137.
and after him (Asychis) reigned a blind man of the city of Anysis, whose name was Anysis. In his reign the Ethiopians and
Sabacos the king of the Ethiopians
marched upon Egypt with a great host of men; so this blind man departed, flying
to the fen-country, and the Ethiopian
was king over Egypt for fifty years, during which he performed deeds as
follows:-- whenever any man of the Egyptians committed any transgression, he
would never put him to death, but he gave sentence upon each man according to
the greatness of the wrong-doing, appointing them work at throwing up an
embankment before that city from whence each man came of those who committed
wrong. Thus the cities were made higher still than before; for they were
embanked first by those who dug the channels in the reign of Sesostris, and
then secondly in the reign of the
Ethiopian, and thus they were made very high: and while other cities in
Egypt also stood high, I think in the town at Bubastis especially the earth was
piled up. In this city there is a temple very well worthy of mention, for
though there are other temples which are larger and built with more cost, none
more than this is a pleasure to the eyes. Now Bubastis in the Hellenic tongue
is Artemis,
139. The
final deliverance from the Ethiopian
came about (they said) as follows:--he
fled away because he had seen in his sleep a vision, in which it seemed to
him that a man came and stood by him and counselled him to gather together all
the priests of Egypt and cut them asunder in the midst. Having seen this dream,
he said that it seemed to him that the gods were foreshowing him this to
furnish an occasion against him, in order that he might do an impious deed with
respect to religion, and so receive some evil either from the gods or from men:
he would not however do so, but in truth (he said) the time had expired, during
which it had been prophesied to him that he should rule Egypt before he
departed thence. For when he was in Ethiopia the Oracles which the Ethiopians
consult had told him that it was fated for him to rule Egypt fifty years: since then this time was now expiring,
and the vision of the dream also disturbed him, Sabacos departed out of Egypt of his own free will.
140. Then
when the Ethiopian had gone away out of Egypt, the blind man came back from the fen-country and began to rule
again, having lived there during fifty
years upon an island which he had made by heaping up ashes and earth: for
whenever any of the Egyptians visited him bringing food, according as it had
been appointed to them severally to do without the knowledge of the Ethiopian,
he bade them bring also some ashes for their gift. This island none was able to
find before Amyrtaios; that is, for more than seven hundred years the kings who
arose before Amyrtaios were not able to find it. Now the name of this island is
Elbo, and its size is ten furlongs each way.
141. After him (Anysis) there came to the
throne the priest of Hephaistos, whose name was Sethos. This man, they said, neglected and held in no regard the
warrior class of the Egyptians, considering that he would have no need of them;
and besides other slights which he put upon them, he also took from them the
yokes of corn-land which had been given to them as a special gift in the reigns
of the former kings, twelve yokes to each man. After this, Sanacharib king of the Arabians and of the Assyrians
marched a great host against Egypt ." Einde citaat.
Laat
ons nu overgaan tot het identificeren van de blinde farao Anysis uit de stad
Anysis.
De
erudiete Dr. Immanuel Velikovsky
(1895/1979) legde in zijn studie Oedipus
and Akhnaton, 1960, deel I, De
blinde koning, eveneens de link met de blinde Anysis van Herodotos en identificeerde
in zijn boek: Oedipus and Akhnaton, (1960), farao Achnaton met Anysis en met Oedipus
uit de Griekse legende. Een legende die men overigens nooit tot een Griekse
historische gebeurtenis heeft kunnen terugvoeren. Velikovsky heeft
echter aangetoond het hier geen specifiek Griekse legende betreft maar dat het in
wezen gaat over een historische tragedie uit het oude Egypte. Hij identificeert
de Oedipus van het Griekse Thebe overtuigend
met farao Achnaton van het
Egyptische Thebe. Zijn werk leest als een waar detectiveverhaal, op de wijze
waarop hij naspeurt naar de verhouding van Achnaton met zijn moeder Teje, nadat
hij zijn vader Amonhotep III vermoord heeft. En Achnaton s dochter Beketaton, bij
zijn moeder. De relatie met zijn vrouw Nefertete enzoverder. De bewijzen die
Velikovsky aanhaalt zijn zondermeer overtuigend: de blinde incestueuze Oedipus
is dezelfde persoon als Achnaton, die ook in een later stadium van zijn
regeerperiode met blindheid getroffen werd.
Wat de Anysis uit Anysis van Herodotos betreft, is er nooit in heel
de geschiedenis van het oude Egypte, meer dan één farao geweest waarvan de
persoonsnaam en de hoofdstad één en dezelfde waren. En farao Achn-aton van de
achttiende dynastie gaf zijn naam aan de door hem nieuw gebouwde hoofdstad:
Acht-aton. Dit is ook de piste die wijlen Dr. Bronson Feldman volgde. In een
publicatie van Catastrophism and Ancient History, Proceedings of the Second
Seminar of catastrophism and ancient history, 1983, The Blind Pharaoh, gaf de professor
alle krediet aan Velikovsky met diens identificatie van Anysis met Achnaton, en
voegde er aan toe dat de Griekse naam Anysis
een verbastering is van het Egyptische Aton
maar dan veranderd naar Anyt. De
naam Aton of Aten werd door de priesters waar Herodotos mee sprak nog
altijd met afkeer uitgesproken, stelt Bronson, en vandaar de wijziging in
Anyt. Volgens de Griekse legende bracht Oedipus een ballingschap door op een duineneiland. Dit stemt volgens Feldman,
overeen met de geschiedenis die Herodotos in verband met Anysis brengt. Farao
Anysis moest als een gevolg van een Ethiopische invasie onder leiding van
Sabacos, in een moerasland vluchten
waar hij vijftig jaar zou verblijven. Na het vertrek van de Ethiopiërs (of
Nubiërs) kwam de blinde Anysis uit zijn ballingsoord tevoorschijn en zette daarna
zijn heerschappij verder.
De
orthodoxe Egyptologie wijst het opgetekende verhaal door Herodotos af,
aangezien het nergens in hun gefabriceerde constructie van de Egyptische
dynastieën past.
Het
historisch bericht van Herodotos past echter nauwkeurig in mijn eerdere
reconstructie van de geschiedenis van de oudheid, zoals uiteengezet in TIJD en
TIJDEN, 2015, blz. 357-360.
De
invasie van de Ethiopiër Sabacos of Sjabaka zit chronologisch verankerd met het jaar 722 v. Chr., het stervensjaar
van koning Achaz van Juda met een meganatuurcatastrofe dat toen de oude wereld
trof.
De
natuurramp was de aanleiding voor de Ethiopiër Sjabaka om in zijn tweede
regeringsjaar Egypte binnen te vallen (Tijd
en Tijden, 2015, hoofdstuk Farao BAK EN RA NEF, BOKCHORIS, blz. 301-306).
De invasie betekende ook het einde van de vierentwintigste dynastie doordat
Sjabaka farao Bokchoris op een brandstapel terechtstelde. De reden voor deze
wrede doodstraf heb ik in Tijd en Tijden beschreven: hoogverraad. De
vierentwintigste dynastie had zoals in mijn geciteerde boek uiteengezet, namelijk
haar begin gehad ten tijde van de overheersing van Egypte door Azaria/Uzzia/Arsu
van Juda.
Voor
Anysis/Achnaton betekende de invasie van de Ethiopiër Sabaqos/Sjabaka de vlucht
naar een schuilplaats in een moerasland, waar hij vijftig jaar zou verblijven
tot aan het vertrek van de Ethiopiër. Ook deze gegevens passen niet binnen de
constructie van de conventionele Egyptologie. Zij geven farao Amonhotep IV
alias Achnaton slechts zeventien regeringsjaren, wat het hoogste getal is dat
gevonden werd op de monumentrestanten te Achetaton, het huidige Amarna. Een
schuilplaats gedurende een tijdsperiode van vijftig jaar, past niet in hun
fabricatie. Nochtans is het getal zeventien bruikbaar in de revisie van de
geschiedenis van het oude Egypte. We kunnen aannemen dat Achnaton/Anysis
inderdaad zijn hoofdplaats Anysis/Achetaton in zijn zeventiende regeringsjaar
opgegeven heeft, geruild heeft voor een schuilplaats in een moerasland. We
verankeren eenvoudig het zeventiende regeringsjaar op de tijdsbalk met het jaar
722 v. Chr., met de invasie van de Ethiopiër Sabacos.
De
oorspronkelijke regeringstijd van Achnaton achterhalen is moeilijk maar niet
onmogelijk. We hebben namelijk alleen de (restant)monumenten in Egypte die
enige uitkomst naar regeerperioden geeft. De Egyptische oudheid-historicus
Manetho heeft de Aton-ketters in zijn faraolijsten niet vermeld. Hij heeft
vanaf de dood van Amonhotep III, een alternatieve lijst van koningen via een
dochter van Amonhotep III opgegeven, tot aan het eerste regeringsjaar van
Horemheb. Deze lijst bereikte ons via de kopieerders van Manetho; Africanus en
Eusebius. Tussen beide kopieerders bestaat er ook nog een aanzienlijk verschil
voor wat de totale regeerperiode van de Aton-ketters betreft.
Hierna de opgave:
Africanus: Eusebius:__________
Amenophis (III) 31 Amenophis (III) 31
Oros 37 Oros 36
Acherres 32 Achencherses 16
Rathos 6 Athoris 39
Chebres 12 Chencheres 16
Acherres 12 Acherres 8
Armesses/Horemheb 5 Cherres 15
Armais/Horemheb 5
99 130
Africanus
heeft een totaal van negenennegentig jaar en Eusebius van honderddertig jaar
voor de periode van de Aton-aanbidders. Daarnaast hebben we het Boek van Sothis
met eveneens een afwijkend aantal jaren vanaf Amonhotep III tot Armaeos of
Horemheb:
41.
Oros 48
42.
Achencheres 25
43.
Athoris 29
44.
Chencheres 26
45.
Acherres 8___________
46.
Armaeos 9 =Horemheb
136
Deze
lijst heeft een totaal van honderdzesendertig jaar in afwijking van de
honderddertig jaar van Eusebius en de negenennegentig jaar van Africanus. Met
deze afwijkende gegevens voorhanden dienen we op de tijdsbalk een constructie
uit te werken op basis van de beschikbare ankerpunten. Het ankerpunt van 722 v.
Chr. met de invasie van de Ethiopiër Sabacos levert een eerste ankerpunt op.
Wanneer
we nu bijvoorbeeld de tijdsperiode van vijftig jaar Ethiopische heerschappij
naar Herodotos Boek 2, 137, hanteren vanaf 722 v. Chr. arriveren we op de
tijdsbalk in het jaar 672 v. Chr. Dat is volgens mijn reconstructie in TIJD en
TIJDEN, blz. 350-353, het laatste regeringsjaar van farao Eje alvorens Horemheb
de heerschappij naar zich toetrekt en de Ethiopiërs uit Egypte verdrijft. Met
het jaar 722 v. Chr. als het zeventiende regeringsjaar van Achnaton gaan we op
de tijdsbalk terug naar 739 v. Chr. voor diens eerste regeringsjaar. De dood
(vadermoord) van Amonhotep III plaatsen we in hetzelfde jaar.
Het
wegtrekken van de Ethiopiërs zoals Herodotos (Boek 2,139) het vermeld, gebeurde
met het leger van Horemheb op hun hielen. Van Horemheb is er namelijk een
vermelding van een veldtocht naar Koesj bewaard gebleven. De orthodoxe
Egyptologie beschrijft deze veldtocht eerder als een inspectietocht (Peter A.
Clayton, Kroniek van de faraos, 18de dynastie, Horemheb). Ook van
de laatste Aton-vereerder; Toetanch-at(m)on, is er een indicatie van een
strijd tegen Kuschieten. Uit zijn bekend graf kwam onder vele gevonden
attributen ook een kist tevoorschijn met een afbeelding van een slag tegen
Kuschieten. Voor de orthodoxe egyptologie was dit louter fantasie.
Volgens
de herziening van de geschiedenis van het oude Egypte was dit een reële strijd.
Er bestaat een complottheorie omtrent de dood van Toetanchamon, dat hij
vermoord zou zijn. Onderzoek van de stoffelijke resten van Toetanchamon bracht
een klap op zijn schedel aan het licht, dat vermoedelijk de doodsoorzaak was.
In het licht van het nu historisch verdrijven van de Kuschieten aan het einde
van de achttiende dynastie, heeft Toetanchamon deze dodelijke klap in zijn
strijd tegen de Ethiopiërs/Kuschieten opgelopen. De complottheorie is hiermee
gebleken een theorie te blijven. En dat Toetanchamon geen jong ventje was maar
een volwassen man, heb ik in TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 352-353, aangetoond.
De
graftombe waar de mummie van Toetanchamon in 1922 met alle schatten erin
gevonden werd, is opnieuw onder de media-aandacht. Een tijd geleden werd door
Spaanse erfgoedspecialisten scans van een tombe nabij de Koningsvallei te
Luxor, het oude Thebe, gemaakt. Deze scans kwamen onder de aandacht van de
Egyptoloog Nicolas Reeves. Op de scans zijn vermoedelijk eveneens twee tot nu
toe verborgen kamers achter de bekende grafkamer van Toetanchamon te zien. Het
is Reeves die met zijn theorie dat in een van de verborgen kamers, Nefertete
zou opgebaard liggen, momenteel alle aandacht in de media krijgt. Hij is ervan
overtuigd dat de in 1922 blootgelegde grafkamer van Toetanchamon, in feite voor
Nefertete bedoelt was en dat Toetanchamon bij diens onverwachte dood in haar
tombe in een buitenkamer, ondergebracht werd. Dit blijft uiteraard een theorie
tot eventueel het tegendeel bewezen wordt.
Wie
sedert decennia al in elk debat volledig doodgezwegen wordt, is de geleerde Dr.
Immanuel Velikovsky. Velikovsky heeft echter ook zijn zeg over de Egyptologie
gedaan heeft en in het bijzonder over de Aton-aanbidders. Zie link:
Ik
verwees al naar het werk van Velikovsky: Oedipus and Akhnaton, 1960. Indien Velikovsky gelijk heeft met zijn
identificatie van de personen van de Griekse Oedipus tragedie, met de
Aton-ketters, en indien er zich inderdaad nog twee kamers achter de dodenkamer
van Toetanchamon bevinden, dan zou dit wel de verrassing van het derde
millennium kunnen opleveren. Niet de stoffelijke resten van Nefertete zouden
kunnen tevoorschijn komen, maar misschien wel de stoffelijke resten van de
ketter-farao Achnaton.
Velikovsky
schrijft weliswaar dat het stoffelijk overschot van Achnaton nooit gevonden
werd en dat naar alle waarschijnlijkheid het dode lichaam van Achnaton niet
gemummificeerd werd als hem al een graf gegeven werd. Ik ben echter van mening
dat in het licht van Herodotos Anysis we kunnen aannemen dat Achnaton/Anysis
na zijn ballingschap naar Thebe is teruggekeerd waar op dat moment Eje zich van
Toetanchamon en Smenkhkare, de twee zonen en opvolgers van Achnaton, ontdaan
had. De blinde Achnaton, vergezeld door zijn dochter Beketaton/Antigone, is dan
vermoedelijk ook door Eje vermoord en in zijn tombe bijgezet.
Velikovsky
maakt duidelijk dat het graf waar Toetanchamon s mummie ontdekt samen met alle
goudschatten, in feite het graf was dat Eje voor zichzelf had later klaarmaken.
Het
boek van Dr. Immanuel Velikovsky: OEDIPUS en ECHNATON blijft een aanrader ook
al is het heden alleen nog maar in bepaalde antiquariaten verkrijgbaar. De
Griekse legende kan onomstotelijk met de bekende historische feiten van de
Aton-vereerders ingevuld worden. Een voorbeeld van Velikovsky s detectivewerk
dienaangaande is de invulling die hij geeft aan bijvoorbeeld het ontdekte graf te
Amarna van een dienaar, met de naam Parennefer. De Egyptoloog H. Ranke
verwonderde zich bij het openen van het graf eertijds, aan de toegekende
gunsten en onderscheidingen voor deze dienaar van lage afkomst, toen Achnaton
nog een kind was. Voor Velikovsky was het duidelijk dat Parennefer de herder
was die de jonge Oedipus/Amonhotep IV het leven redde. En naast de onbekende
Parennefer identificeert Velikovsky alle personen van de Oedipus legende met
historische Egyptische personen.
Achnaton Oedipus
Amonhotep
III Laios
Teje - Iokaste
Eje - Creon
Parennefer herder
Nefertete Euryganeia
Meritaton Antigone
Beketaton Ismene
Smenkhkare Polyneikes
Toetanchamon Eteokles
Anchsenpaaton Astymedusa
Amenophis/Hapu - Teiresias
De
laios uit de legende is de vader van Achnaton: Amonhotep III en de koningin
moeder Iokaste is Teje. Toen Laios/Amonhotep III van een orakel vernam dat zijn
zoon Oedipus/Amonhotep IV hem later zou doodden, gaf hij het bevel het kind te
vondeling te leggen op een berg, nadat hij het kind aan de voeten verminkt had.
De betekenis van de naam Oedipus is: gezwollen voeten. Het kind wordt gevonden
door een herder die het naar een koning Polybus in een vreemd land brengt,
die het kind opvoedt als het zijne. Volwassen geworden trekt Oedipus/Amonhotep
IV via Delphi naar Thebe waar hij toevallig zijn biologische vader ontmoet en
deze in een ruzie doodt. In Thebe gearriveerd lost hij een raadsel van de wrede
sfinx op waarna deze zich van een rots stort. Daarna wordt Oedipus/Achnaton
koning van Thebe en huwt de weduwe Iokaste/Teje, onwetend dat dit zijn moeder
is. Toen Oedipus later ontdekte dat hij zijn moeder gehuwd had, stak hij zijn
beide ogen uit en zijn moeder verhing zich. In het jaar van een
meganatuurcatastrofe werd Thebe geteisterd door de pest, en een nieuw orakel
van de priesters van Amon zorgt er voor dat Achnaton vanwege de bloedschande
met zijn moeder, de schuld krijgt. Achnaton gaat in ballingschap, terwijl zijn
twee zonen Smenkhkare/Polyneikes en Toetanchamon/Etreokles onder het
regentschap van Eje/Creon, de broer van Teje, het bewind overnemen. Uiteindelijk
ontdoet Creon zich van Polyneikes en Etreokles en grijpt de macht. Etreokles
krijgt een prachtige tombe en Polyneikes een smadelijke begrafenis, net zoals
met Toetanchamon en Smenkhkare gebeurd is. Tot hier deze geschiedenis in een
notendop.
Voor
Velikovsky was het duidelijk dat Oedipus met Achnaton geïdentificeerd kon
worden. De verminking aan de voeten bij Oedipus zag hij bevestigd in de
gevonden afbeeldingen van Achnaton waar deze met uitzonderlijk brede gezwollen
dijen afgebeeld wordt. Een detail dat ook de orthodoxe Egyptologie niet
ontging. De bekende Egyptoloog James H. Breasted ging er zondermeer vanuit dat
de benen van Achnaton verminkt waren. Daarnaast was er het gegeven dat Achnaton
in een later stadium van zijn leven blind werd, net zoals de blinde farao
Anysis van Herodotos. De link naar Oedipus werd dan ook logisch gelegd.
Velikovsky maakt ook duidelijk dat er rond de dood en de oorzaak van de dood
van Amonhotep III in wezen niets geweten is. Ook bestaan er geen afbeeldingen
van Amonhotep III met Amonhotep IV/Achnaton samen, wat ongewoon is. Een goede aanwijzing
dat de zoon van Amonhotep III ver weg in den vreemde was. Koning Polybus uit de
Griekse legende identificeert Velikovsky met een Mitannische vorst in het
noorden van het huidige Iran. Volgens mijn reconstructie van de geschiedenis
van de oudheid, was de plaats van ballingschap: Juda. En was Polybus, koning
Jotham van Juda.
De
verminking aan de voeten, de blindheid en de ballingschap van Oedipus komen
volledig overeen met wat we over Achnaton weten.
De
verminking aan de voeten van Achnaton en zijn ballingschap in Klein-Azië als
een gevolg van het orakel dat zijn biologische vader wilde geloven en aldus
zijn kind liet verwijderen, verklaart ook de maat van de haat van Achnaton naar
zijn vader toe, diens naam en diens goden.
