Met onze aflevering van 27.06.2015 op dit blog brachten we de chronologische geschiedenis vanaf de Grote Vloed in 2341/2340 v. Chr. tot aan de rebellie van Nimrod, de spraakverwarring en de gevolgen daarvan. Deze week gaan we verder vanaf Terah, de vader van Abram/Abraham, tot aan de roeping van Abraham.

Uiteindelijk gaan we met de nog te volgen afleveringen chronologisch op de tijdsbalk naar de inhuldiging van de Tempel van Salomo in het jaar 3000 Anno Mundi.

Op de bijgevoegde schema ’s staan bovenaan de Anno Mundi jaartallen, met daaronder de westerse jaartelling, gebaseerd op de geboorte van de Christus. Elk jaar beslaat twee centimeter op millimeterpapier zodat de vier jaarkwartalen duidelijk zichtbaar zijn en handig voor het aanbrengen van de chronologische gegevens die de Bijbel aanreikt.

De post-zondvloedaartsvaders vervolgen op onze schema ‘s, hun zeer hoge leeftijden. Bovenaan merken we Noach, vervolgens Sem, Arpachsad, Selah, Heber, Peleg, Rehu, Serug, Nahor en Terah. Het is in deze lijn dat Abraham, Izaak en Jakob geboren zullen worden, met uiteindelijk in de volheid der tijden: Jezus Christus.

De Bijbel vermeldt uitsluitend in de lijn van Sem, een van de drie zonen van Noach, de voor die tijd buitengewone leeftijden. We kunnen echter aannemen dat de twee andere zonen: Jafeth en Cham en hun nakomelingen, eveneens deze opmerkelijk hoge leeftijden bereikt hebben. In de vorige aflevering hebben we gezien dat dit feit o.a. aan de basis van hun verering als goden ligt.

Terah, de vader van Abram, was volgens de Joodse overlevering een tijdgenoot van Nimrod.

The Legends of the Jews, by Louis Ginzberg, 1909, Volume I, 5

Terah married Emtelai, the daughter of Karnabo, and the offspring of their union was Abraham. His birth had been read in the stars by Nimrod, for this impious king was a cunning astrologer, and it was manifest to him that a man would be born in his day who would rise up against him and triumphantly give the lie to his religion. …

… The great success that attended all of Nimrod's undertakings produced a sinister effect. Men no longer trusted in God, but rather in their own prowess and ability, an attitude to which Nimrod tried to convert the whole world. Therefore people said, "Since the creation of the world there has been none like Nimrod, a mighty hunter of men and beasts, and a sinner before God."

And not all this sufficed unto Nimrod's evil desire. Not enough that he turned men away from God, he did all he could to make them pay Divine honors unto himself. He set himself up as a god, and made a seat for himself in imitation of the seat of God. It was a tower built out of a round rock, and on it he placed a throne of cedar wood, upon which arose, one above the other, four thrones, of iron, copper, silver, and gold. Crowning all, upon the golden throne, lay a precious stone, round in shape and gigantic in size. This served him as a seat, and as he sate upon it, all nations came and paid him Divine homage.

Op ons schema merken we het begin van de eerste dynastie in Egypte. Farao Menes nam het in het jaar 2018 v. Chr. van de god-koningen over. Deze god-koningen heb ik in het artikel van 27.06.2016 al aangehaald. Cham, een van de drie zonen van Noach, ligt volgens de Bijbel aan de basis van de kolonisatie van Egypte:

Psalm 105: 23 Daarna kwam Israël in Egypte, en Jakob verkeerde als vreemdeling in het land van Cham.

Cham en zijn nakomelingen zijn identiek met de door de moderne Egyptologie tot mythe verklaarde god-koningen die voor de eerste farao Menes, over Egypte heersten. De bekende Palermo-steen (zie TIJD en TIJDEN, 2015, blz.73-75) (voor aanschaffing van het boek, zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579)

verhaalt over een lijst van een honderdtal god-koningen, een lijst die start met de Egyptische god Horus. Toen de oudheidhistoricus Herodotos in de vijfde eeuw v. Chr. Egypte bezocht en aldaar met de priesters sprak, kreeg hij dezelfde geschiedenis te horen:

“Toch is Egypte voor de tijd van die mannen door goden bestuurd die te midden van de mensen leefden. Nu eens had de een dan weer de ander de macht en de laatste van hen was Oros, de zoon van Osiris. Deze heette Apollo in het Grieks; hij heeft Tyfon ten val gebracht en daarna als laatste god de troon bestegen. Osiris kun je aan Dionysos gelijkstellen”. Herodotos Boek 2:144

De pre-dynastieke periode van Egypte heeft volgens het Genesismodel een aanvang genomen na de spraakverwarring van 2239 v. Chr., gevolgd door de trek naar Egypte, tot aan 2018 v. Chr., het jaartal dat Menes, de eerste farao, het bewind overneemt wat een totaal van 221 jaar geeft.

Het bijgevoegde schema is van het ‘Handboek bij de Bijbel’ uit 1976 van J.N. Voorhoeve, Den Haag. Het is een vertaling uit het Engels van ‘The Lion Handbook to the Bible’, 1973, van Lion Publishing, Berkhamsted, Herts, England.

De auteurs proberen (wat gangbaar is) de Bijbelse geschiedenis van de aartsvaders in het keurslijf van de orthodoxe Egyptologie te persen. Een onmogelijke taak indien men de Bijbelse geschiedenis recht wil doen. Via mijn PC-Paint-programma heb ik in de afbeelding ingebroken en de geschiedschrijving over Egypte met de Bijbel als leidraad, aangepast. De verschillende Egyptische dynastieën onderverdeeld in Oudheid, Oude Rijk, Midden-Rijk, Nieuwe Rijk met de respectievelijke zogenaamde tussenperioden, werden opnieuw op de tijdsbalk gerangschikt en gedateerd.

Op het gereviseerde schema merkt men hoe de zogenaamde Archaïsche tijd voor Egypte is teruggebracht tot zijn ware tijdsspan. Onderaan werd ook Mozes naar zijn correcte plaats op de tijdsbalk gecorrigeerd, naar de vijftiende eeuw v. Chr. Het Oude en Midden-rijk in Egypte waren contemporain, en de Exodus in 1483 v. Chr., gevolgd door de Hyksos-tijd is een breuklijn naar het Nieuwe Rijk toe. De Hyksos worden geïdentificeerd met de Bijbelse Amalekieten en hun historische plaats en heers-tijd op de tijdsbalk ingeruimd. Dit alles heb ik uitvoerig in mijn studie TIJD en TIJDEN, 2015, toegelicht.

De moderne Egyptologie negeert het Bijbelboek Genesis met zijn oorsprongsgeschiedenis en brengt een pre-dynastieke geschiedenis van Egypte op basis van de evolutietheorie. De tijd voor de eerste farao’s wordt over verschillende tijdperken uitgesmeerd en de aanvang in een ver niet meer verifieerbaar verleden, geplaatst. De bekende zogenaamde archaïsche tijd met de eerste en tweede dynastie, laat men rond 3150 v. Chr. met farao Menes, aanvangen. Maar voor die tijd is het bij gebrek aan schriftelijke bronnen, helemaal gissen.

Te Naqada in Egypte werd een site door archeologen blootgelegd met een nederzetting die voor de Archaïsche tijd gedateerd werd, de zogenaamde Naqada-cultuur, verwijzend naar de mensen die tijdens de Kopertijd van circa 4400 tot 3150 v. Chr. het land daar bewerkten. De Naqada-cultuur werd onderverdeeld in drie fases van bewoning. De oudste veronderstelde fase is die van ‘Naqada I’ die bestond uit een lokale dorpscultuur. Maar ook voor de Naqada-cultuur laat men Egypte al bevolkt worden. Vanaf circa 10.000 tot 5000 v. Chr. rangschikken zogenaamde deskundigen het tijdperk van het Epipa-leolithicum op de tijdsbalk. Tijdens deze periode laat men volgens de theorie, bevolkingsgroepen vanuit de Sahara, de Boven-Nijl en Zuidwest-Azië in Egypte binnenkomen. Vanuit het Genesismodel gezien zijn dit echter de eerste kolonisten van de grote trek, die eerst in 2239 v. Chr. op gang kwam. De feiten op het terrein kloppen met elkaar, met uitzondering van de dateringsmethode. En met de tijdsschijf die volgens de Egyptologie aan het Epipa-leolithicum voorafging: het Paleo-lithicum, gaan we helemaal de verdrukking in. Dit tijdperk laat men namelijk aanvangen rond 500.000 à 300.000 tot 10.000 v.Chr. Deze constructie is volledig op de evolutie-gedachte gebaseerd, en blijft een theorie. Of zoals Huib Verweij (De boom der kennis, 1973, blz. 18) het ooit opmerkte: de evolutietheorie is uitgevonden om te bewijzen wat nog bewezen moet worden.

Men kan nochtans via het Bijbelboek Genesis een exacte (jonge) geschiedenis van de oudheid brengen.

Op ons schema merken we de geboorte van Abraham in 1988 v. Chr. of Anno Mundi 2010

Genesis 11:26 En Terah leefde zeventig jaren, en gewon Abram, Nahor en Haran. 27 En deze zijn de geboorten van Terah: Terah gewon Abram, Nahor en Haran; en Haran gewon Lot. 28 En Haran stierf voor het aangezicht zijns vaders Terah, in het land zijner geboorte, in Ur der Chaldeeën. 29 En Abram en Nahor namen zich vrouwen; de naam van Abrams huisvrouw was Sarai, en de naam van Nahors huisvrouw was Milka, een dochter van Haran, vader van Milka, en vader van Jiska.

In het eerder geciteerde Bijbelgedeelte van Genesis 11:26 lijkt het dat Abram de eerstgeborene van Thera is, maar nader onderzoek maakt duidelijk dat Abram weliswaar het eerst vermeld wordt, maar toch niet de eerstgeborene van Terah was. Wie de oudste broer was kan eenvoudig vastgesteld worden. Van Nahor wordt in Genesis 11:29 vermeld dat hij trouwde met een dochter van Haran. Daaruit blijkt dat Haran ouder was dan Nahor. Abraham oudste broer was Haran.

Dat Abram op mijn schema geboren wordt nadat Terah honderddertig jaar leefde, is het resultaat van mijn terugrekenen vanaf de inhuldiging van de Tempel van Salomo in 996 v. Chr. zijnde Anno Mundi 3000. Aan de Tempel was zeven jaar gewerkt. In het vierde regeringsjaar van Salomo was aan de bouw van de Tempel begonnen. Op basis van de jubeljaartelling valt het vierde regeringsjaar van Salomo in 1003 voor Christus. Vierhonderd tachtig jaar daarvoor vond in april 1483 v. Chr. de Exodus uit Egypte plaats. Met Pinksteren, van hetzelfde jaar, werd de Thora aan Israël gegeven. Tussen de Thora en de belofte aan Abraham liggen weer 430 jaar wat ons in 1913 v. Chr. brengt.

Galaten 3:17 Ik bedoel dit: de wet, die vierhonderd dertig jaar later is gekomen, maakt het testament, waaraan door God tevoren rechtskracht verleend was, niet ongeldig, zodat zij de belofte haar kracht zou doen verliezen. 18 Immers, als de erfenis van de wet afhangt, dan niet van de belofte; en juist door een belofte heeft God aan Abraham zijn gunst bewezen. (NBG Vertaling 1951)

Abraham was toen 75 jaar oud (Genesis 12:1). Dat brengt ons in 1988 v. Chr. voor zijn geboorte. Terah, de vader van Abraham, was dan 130 jaar oud, en tegen de roeping van Abraham aan, was Terah in zijn laatste levensjaar en 205 jaar oud.

Genesis 11:31 En Terah nam Abram, zijn zoon, en Lot, Harans zoon, zijns zoons zoon, en Sarai, zijn schoondochter, de huisvrouw van zijn zoon Abram, en zij togen met hen uit Ur der Chaldeeën, om te gaan naar het land Kanaän; en zij kwamen tot Haran, en woonden aldaar. 32 En de dagen van Terah waren tweehonderd en vijf jaren, en Terah stierf te Haran. 12:1 De HEERE nu had tot Abram gezegd: Ga gij uit uw land, en uit uw maagschap, en uit uws vaders huis, naar het land, dat Ik u wijzen zal. 2 En Ik zal u tot een groot volk maken, en u zegenen, en uw naam groot maken; en wees een zegen! 3 En Ik zal zegenen, die u zegenen, en vervloeken, die u vloekt; en in u zullen alle geslachten des aardrijks gezegend worden. 4 En Abram toog heen, gelijk de HEERE tot hem gesproken had; en Lot toog met hem; en Abram was vijf en zeventig jaren oud, toen hij uit Haran ging. 5 En Abram nam Sarai, zijn huisvrouw, en Lot, zijns broeders zoon, en al hun have, die zij verworven hadden, en de zielen, die zij verkregen hadden in Haran; en zij togen uit, om te gaan naar het land Kanaän, en zij kwamen in het land Kanaän. 6 En Abram is doorgetogen in dat land, tot aan de plaats Sichem, tot aan het eikenbos More; en de Kanaänieten waren toen ter tijd in dat land. 7 Zo verscheen de HEERE aan Abram, en zeide: Aan uw zaad zal Ik dit land geven. Toen bouwde hij aldaar een altaar den HEERE, Die hem verschenen was. 8 En hij brak op van daar naar het gebergte, tegen het oosten van Beth-el, en hij sloeg zijn tent op, zijnde Beth-el tegen het westen, en Ai tegen het oosten; en hij bouwde daar den HEERE een altaar, en riep den Naam des HEEREN aan. (Statenvertaling)

Deze nieuwe bedeling, de periode tussen de belofte aan Abraham en de Wet van Mozes, vangt aan in 1913 v. Chr. (zie TIJD en TIJDEN, 2015, hoofdstuk: de Assyriërs en Abraham, blz. 47-58). In de geslachtslijn van Abraham via Isaak zou uiteindelijk de beloofde Verlosser van de dood: Jezus Christus, geboren worden.

God is liefde, schrijft Johannes in zijn eerste brief: 1 Johannes 4: 8 “Wie niet liefheeft, kent God niet, want God is liefde”.

De ‘Liefde’ is het hele Wezen van God. Zijn strijd is aldus gans anders dan die van de tegenstanders. De profeet Jesaja noemt Hem een God, die Zich verborgen houdt, maar uiteindelijk volgens Zijn plan tot Zijn doel komt: de verlossing van de dood voor de mens en het herstel van alle dingen.

Jesaja 45:15 Voorwaar, Gij zijt een God, die Zich verborgen houdt, de God van Israël, een Verlosser. (NBG Vertaling 1951)

Volgens de Seder Olam trok Abram nog hetzelfde jaar van de belofte en met de aankomst in Kanaän, door naar Egypte waar hij drie maanden als een gevolg van de hongersnood in Kanaän, verbleef (Genesis 12:10). In Egypte volgde onmiddellijk een verdrukking vanwege het feit dat de farao van Egypte de vrouw van Abram bij hun aankomst in Egypte begeerde, en in zijn harem liet opnemen. Dit is een voorbeeld van de ‘Cham-nietische’ cultuur. In de geest van Nimrod eigende farao zich de vrouw van Abram, toe. Dit is een geschiedenis die in het Bijbelboek Genesis hoofdstuk twaalf van vers tien tot en met vers twintig beschreven staat. Na zijn verlossing uit deze penibele situatie door een tussenkomst van de HERE God, trok Abram met zijn vrouw Sarai terug naar Kanaän. Abraham droeg ook schuld vanwege zijn misleiden van farao naar de status van Sara toe en dit om zijn eigen hachje te redden. 

Het Bijbelboek Genesis verwijst in hoofdstuk 12 uitsluitend naar ‘farao’, zonder een naam op te geven.

Maar zoals uiteengezet in TIJD en TIJDEN, 2015, hoofdstuk: het dateren van de eerste dynastie in Egypte, blz. 43-45, kunnen we de naam van de dan regerende farao invullen met farao Athotis van Manetho ’s tweede dynastie, de naam Teta van de Abydos-lijst. Athotis is dan de Griekse naam en Teta de Egyptische naam die heden nog in hiëroglyfen op de tempelmuur van Seti I te Abydos, gebeiteld staat. De pre-dynastieke periode van Egypte was aldus al geschiedenis toen Abraham in 1913 v. Chr. wegens een hongersnood in Kanaän naar Egypte trok.

Wordt vervolgd…

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder