Lang heb ik getwijfeld of ik toch wel zou meegaan. Ik zit namelijk midden in mijn examens. Daarbij kan ik niet eens schaatsen en nog van die domme excuses. Maar ik had het beloofd. Op een gegeven moment heb ik mijn verstand op nul gezet en me ingeschreven. Zo nu was er geen weg meer terug. Hoe korter de datum kwam, hoe meer ik ernaar uitkeek. Nu kon ik laten zien wie ik echt ben. Mijn nieuwe ik, mijn gelukkige ik.
Samen met An had ik afgesproken aan het station. Samen zouden wij op avontuur gaan op zoek naar de schaatspiste.
Even kwam de onzekerheid. Wat als ik An niet zou herkennen?
Gelukkig, in de verte zag ik An al afkomen, ze had mij herkent en kwam breed glimlachend op me af! OEF wat kon er nu nog mislopen? Tenslotte had ik de treinuren, de busuren, de routeplanner en een aantal telefoonnummers.
Samen met An op avontuur. En ons avontuur begon op de trein. Het stak me wat tegen dat we langer moesten reizen voor op onze bestemming te komen, dan dat we daar zouden zijn. Maar hé geen getreur, ik had Company! En wat voor Company! Het was geweldig gewoon met An op de trein! Fantasie hadden we met hopen en daar maakte we grettig gebruik van. Van olifanten met fluogele vestjes op de snelweg tot mannen die onze olifant zagen en in de psychiatrie terecht kwamen en gedrogeerd werden met 3 kalmeringspillen per uur. Ja, ja zon olifant, dat was nog iets voor ons. We hadden aan alles gedacht, bedjes, kattenbakken, zwembad, fitnescentra, huis(of beter een fabriek) verschillende tuinen om in te vertoeven, een beer, een lampje, apennootjes, drinken voederbak, een bad, kleertjes, werk (van trouwerije tot vervoer ) enz.
Uiteindelijk was ons plan om er een serie/kinderprogramma van te maken met 250 afleveringen. de olifant en de trein de olifant gaat camperen de olifant leert autorijden enz.
En dan was er Antwerpen! We hadden het grootste deel van onze reis al overleefd. Nu nog het vernieuwde station in Antwerpen uitkomen en de weg naar het busstation vinden. Dit verliep allemaal super vlot. Volgens de opzoeking zouden we er 21 minuten op wandelen en wij waren er binnen de 5 al. Tijd over dus om even iets te gaan eten. (zullen er maar niet bij zeggen dat we nog redelijk lang achter een panos hebben gezocht die eigenlijk niet eens ver van dat busstation lag)
En dan de bus op! Met een vriendelijke bestuurder die zo vriendelijk was om ons aan de juiste halte te dumpen.
An en ik hadden een strak plan! An las de kaart, ik de bus en treinuren. Wat waren we een goed team! Want we zijn niet een keer verkeerd gelopen. Wel hebben we gewandeld waar we eigenlijk niet hoorde te wandelen, maar als ze ons daar over zouden aanspreken, hadden we een uitleg! Ze moesten niet zagen, want wij hadden een hypo en dan lopen we waar we willen. (hahaha)
Aan de schaatsbaan aangekomen stonden we voor een gesloten poort. Wij maar denken van huh hoe kan dat nu? Nja bleek dat je een stukje moest doorwandelen en daar de ingang was.
Er was echter nog niemand te bekennen aan de schaatsbaan. Gelukkig kwam Koen een beetje gelijk met ons aan. Eventjes dachten we haast dat ze ons voor de zot hadden gehouden, maar het duurde niet lang of het volk kwam toegestroomd.
Eventjes gezellig kennis gemaakt, en dan naar binnen om nog heel even te genieten van de getrainde schaatsers. EN DAN??? SCHAATSEN!!
De eerste wankele stappen op het ijs(lang leven de rand). Al moet ik zeggen: het heeft uiteindelijk nog lang geduurd eer de eerste hypo er was en eer de eerste ook mocht voelen hoe koud het ijs was(ik zal er maar niet bij vertellen wie de eerste was zeker)
Pirouetjes à volonté gezien! Qua valpartijen mochten het er nog net wat meer zijn van de diabeetjes toch( die niet diabeten staan precies nog minder stabiel op ijs dan wij)
Gelachen dat het niet meer normaal was! Zeker als er weer eentje (bijna) down ging! Of enkele een poging deden om iemand down te krijgen.
Tegen 16u lieten we het ijs voor wat het was en kozen we ervoor om de cafetaria onveilig te maken. (Misschien beter om hier niet te diep op in te gaan )
Om uiteindelijk doodop nog naar huis te trekken.(gelukkig was het naar huis gaan minder lang dan het naar de schaatsbaan trekken. Waarvoor dank aan onze bereidwillige chauffeur die zich na 5minuten al afvroeg waar hij in hemelsnaam dat idee weer vandaan haalde?!)
leek alles vandaag een goede dag te worden!! Verpest ik het weer voor mezelf!!! Ik was vrolijk vandaag, goed gezind. Happy! Had niet veel honger, had netjes gegeten wat ik mocht enz. had zelfs de verwachting dat ik was afgevallen deze week(omdat ik me deze week netjes aan me schema heb gehouden, veel gesport heb. Doe ik me in de namiddag toch geen hypo. Geen probleem, netjes suikertjes genomen. Kom ik er niet uit! Een uur erna in de hypo en ik voelde me maar slapper slapper worden, en ellendig dat ik was. Mijn humeur begon al deukjes te krijgen. Uiteindelijk mijn controle verloren en een vreetbui tot en met gehad!!! Ga ik, alsof het nog niet erg genoeg was, eventjes doodleuk op de weegschaal staan... EN die was niet zo heel lief voor me! Nja om alles nog een beetje goed te maken, ga ik overgeven, plaspilletjes slikken en vervolgens weer een vreetbui, weer met het gevolg overgeven, dan weer bui en vervolgens weer overgeven. En nu ben ik zo kwaad furieus gewoon! Zo teleurgesteld in mezelf, in de wereld, op de uitvinders van snoep, koekjes en personenweegschalen, de uitvinders van insuline enz. WHY AM I NOT STRONGER Voel me nu een super lelijk vet varken. Ik schaam me voor mezelf, en zie er erg tegenop om morgen mee te gaan schaatsen. Ik als dikke koe tussen die slanke meisjes Waarom duurt het toch zolang voor ik naar die psych kan? Ik kan me nu iets aandoen!! Mijn pompje kan vliegen, alles kan vliegen! IK BEN BOOS OP MEZELF! misschien voorlopig geen weegschalen meer voor mij
Gisteren had ik een mailtje gestuurd naar mijn docent die mijn examens moest plannen. Met de vraag wanneer ik tot bij hem kon komen om dat te regelen. Belde hij me vanmorgen op om te vragen welke examens ik allemaal moest inhalen. Vond ik natuurlijk dat blad niet meer waar ik dat had opgeschreven, dus maar gauw mijn agenda erbij genomen, en opgesomt. Vond natuurlijk eerst de juiste pagina's niet, en dan een aantal dingen verkeerd gezegt (is niet zo praktisch een agenda bedienen met 1 hand ) Was het me dan uiteindelijk toch gelukt, zegt hij: " ok ik zal het regelen en stuur het je door!" grr deze vertrouwde het al niet, dan gaan ze geen rekening houden met dagen dat ik niet kan en les heb enz... Kreeg ik juist mijn rooster, en ja lijk ik al zei, het trekt op niks, alles kort opeen, geen rekening gehouden met mijn lessen en verplichte lessen, en natuurlijk ook op dagen dat ik naar de dr moet! en de meeste vakken in de namiddag en dat terwijl ik een hekel heb aan examens in de namiddag!!! Deze is pissed en haat examens! kunnen die dingen dan nooit eens stoppen?
Vandaag begonnen met de pomp. Het was best wel spannend. Maar ben blij dat ik deze stap genomen heb. Het voelt veel beter aan.
Gisteren moest ik om 19u in het ziekenhuis zijn. Papa moest me brengen. Nu ja papa was weer moeilijk aant doen en wou pas om 19u vertrekken. Met het gevolg dat ik pas om 20u in het ziekenhuis was. Onder mijn voeten kreeg ik niet, maar je kon wel duidelijk merken dat de verpleging er niet mee kon lachen. Ze moesten namelijk om 20u het infuus starten.
Dus de intree was al gespannen, verpleging een beetje onder druk en spanning, en ikke met mijn moeilijke aders. Ze hebben 1 poging gedaan om het infuus zelf te steken. Hij zat wel direct in de ader, maar ze kregen hem er niet gans ingeduwd. Waren ze onderling aant bespreken of ze het toch zo zouden laten zitten of als ze een nieuwe zouden steken. Lang hebben ze niet hoeven twijfelen, want dat ding sprong er vanzelf al uit. Dus maar naar het spoed gebeld omdat de persoon hier op de afdeling de beste was in het infuusprikken was en hij deze er dus niet in kreeg. Dan is de beste van het spoed gekomen en die heeft dan besloten niet in de elleboog maar in mijn hand te steken. Ze had gelukkig wel direct prijs en zo lag ik dus aan het infuus na amper 2 pogingen
Vandaag zou ik dan overgaan op de pomp. Omdat de diabetes verpleegkundige 's morgens nog niet was gekomen en het pompje dus nog niet was aangesloten, had ik vanmorgen eigenlijk nog insuline moeten inspuiten. De verpleegsters hebben besloten dat niet te doen en gewoon mijn infuus te verhogen. Dit omdat ik nogal gekke schommelingen kan maken. De dokter kon er niet mee lachen maar ja het zij zo. Tegen half tien, tien uur kwam de diabetes verpleegkundige dan om onze pompjes(want er ligt nog een mevrouw die ook vandaag op een pompje over is gegaan) in te stellen en ons te leren hoe we ze moeten aansluiten. Uiteindelijk hing ik aan de pomp om kwart voor elf. Wat dus concreet betekende dat ik om kwart voor twaalf van het infuus verlost mocht worden.Het instellen en klaarmaken van het pompje viel heel goed mee, het was wel even sukkelen, maar het lukte. Ben er zeker van dat dit na enige tijd geen probleem meer mag wezen. Het steken van de naald was wat anders. De naald was zo beangstigend lang. Durfde hem eigenlijk niet zo heel goed zetten. Maar toch hard op mijn tanden gebeten en toch een poging gedaan. Nu wou hij niet door de huid. Kon het niet aanzien. Maar het is toch gelukt en alles ging voor de eerste keer best nog wel vlot. Toch heb ik gevraagd achter het schietei. Dit is een hulpstuk wat gelijk een stempel werkt, maar dit schiet de naald dan in je. Zonder dat je zelf de naald te zien krijgt. Dit is tevens een kortere naald. Ze gaat er dus achter horen. Zelf hebben ze deze niet in voorraad liggen en ze hebben het materiaal er ook niet voor.
Ben ook naar de kiné geweest deze voormiddag vlak na het steken van de pomp. Een half uurtje fietsen. De dieetiste is ook eventjes langs geweest om meer uitleg te geven bij mijn voedingschema. Morgen komt ze terug.
Namiddag was gewoon wat bezoek en 's avonds is de dokter nog eventjes komen kijken hoe het liep. Veel had hij niet te vertellen. Alleen dat hij me niet al te lang hier wou houden, alleen om te starten in een veilige omgeving. Ook vroeg hij of mijn verwachtingen van de pomp waren zoals ik ze had voorgesteld. Heb geantwoord dat het daar nog wat vroeg voor was.
Het starten van de pomp is dus heel goed meegevallen. Hoewel ik er nu wat pijn aan heb. Denk dat het gewoon even wennen is.
Als ik heel eerlijk mag zijn, wil best wel even janken. Weet niet waarom. Misschien omdat ik er altijd van overtuigd was dat ik het zonder de pomp wel kon halen. Dat ik het zonder dat ding wel zou redden. Het is dus niet zo. Alweer heb ik gefaald. Vanaf nu hang ik altijd vast aan een machientje. Ik ben afhankelijk van een computertje. Ik vind het maar een vreselijke gedachten dat een computer je jeugd moet terug geven, je weer moet doen leven, je toekomst een leefbare toekomst is.
Hoe is het ooit zover kunnen komen?
Dinsdag 5 februari 2008
Een beetje een slechte nacht achter de rug. De suiker was nog steeds stukken te hoog en midden in de nacht heeft de verpleging de dokter dan gebeld en moest ik een correctie geven. Om 5u s morgens stond ik dan zeer scherp en de verpleger vroeg me ofik iets zou eten, of hoe we het gingen doen. Ik heb dan verteld dat ik niet wilde eten maar gewoon wou slapen, tenslotte kom ik in de loop van de ochtend altijd te hoog, we spraken af dat ik niks zou eten en hij me een uurtje later gewoon zou komen meten. Nu had hij toch naar de dokter gebeld en van hem moest ik een boterham met echte confituur eten. Ja zoals ik dus voorspelde stond ik deze ochtend stukken te hoog.
Het was maar saai deze ochtend. Niets te doen of te zien. Op het moment dat ik wat wou gaan rondwandelen kwam de kinesist. Een half uurtje fietsen . Dan even wat rondgehangen op de gang en uiteindelijk toch wat gaan rondwandelen. Ben achter cola light geweest in de cafetaria en ben even naar de kapel gegaan. De rest van de voormiddag doorgebracht met op bed liggen en muziek luisteren.
Gisterenavond laat kreeg ik nog telefoon. Een telefoontje dat me heel veel heeft opgekikkerd. Het telefoontje bracht ook heel wat duidelijkheid over de vreemde smsjes vandaag. Hij dacht namelijk dat hij met mijn mama aan het smsen was. Hierdoor wist ik uiteraard ook al de verrassing die hij voor mij had: namelijk een boksbal JJJJJ Een professionele boksbal zelfs, van ongeveer 25kg! Het kan gewoon niet op! Ik vind het geweldig gewoon.
Ook deze middag stond ik veel te hoog. Ik kan er niet mee lachen eigenlijk maar goed. Ik weet wel dat ik weiger naar huis te gaan met die waarde. Dan mag de dokter me nog zo graag vlug naar huis willen, ik wil eerst met redelijke waarden kunnen vertrekken. Want ik weet dat ik het thuis helemaal niet in de hand kan krijgen. Hier heb ik een beetje structuur, en een, zoals hij het noemt,veilige achtergrond.
Het middag eten was een ramp! Mijn menu klopte langs geen kanten. Zo moet ik gekookte aardappelen krijgen, vlees zonder saus en groeten en GEEN dessert. Wat kreeg ik vanmiddag? Puree, vlees dat zwom in de saus en een potje pudding. Dus ik naar de verpleegster dat mijn menu totaal niet klopte en ze mijn lijst gegeven van wat ik wel en niet mocht. Ze hebben dan naar de keuken gebeld en ik zou nieuw krijgen. Om half 1 kreeg ik dan mijn nieuwe menu. Wat bestond uit alleen gekookte aardappelen dus het enige wat ik vanmiddag gegeten heb was gekookte aardappelen. Ik was woedend.
Namiddag is mama en mijn grote broer zijn langs gekomen. Ze hadden een kadootje voor me mee: een groen spaareendje :):) Super lief en schattig.
Ook mijn beste vriendin is langs gekomen, ze had monopolie en jathzee mee. Natuurlijk won ik bij de meeste spelletjes. Ze had ook een presentje mee: suikervrije chocolade en suikervrije petitbeurre koekjes met chocolade. Ze was zo slim geweest om haar avondeten ook mee te nemen en is dus lekker lang kunnen blijven. Moet ik zeggen dat we ons super geamuzeerd hadden. De les van de dieetiste kon ons plezier zelfs niet bederven. Ook prins carnaval kwam langs. Was wel grappig, ik had gisteren nog tegen een verpleegkundige gezegd van als ik niet naar de carnaval kan, komt de carnaval wel naar mij. Maar dan had ik het op 2 kinderen die door de gang liepen en geschminkt waren. Het was dus wel heel hard lachen. Naar het schijnt hadden we veel lawaai, maar ook daar trokken we ons nu eens niks van aan.
Alleen begint mijn canulle pijn te doen en te irriteren. Het voelt aan alsof hij ontstoken is.
'S avonds is de dokter nog even langs gekomen. We hebben samen besloten om mijn insuline aan te passen, dus te verhogen. In plaats van 1E per 12g KHis het nu 1E per 10g KH. Hij heeft mijn pompje ingesteld, met mijn hulp, want hij wist zelf niet goed hoe dat moest. Gaf me een vreemd gevoel, dat iemand anders controle over jou lichaam kan hebben.
Om 23u vannacht heeft de verpleegkundige de dokter nog maar eens gebeld omdat ik nog altijd veel te hoog stond. De dokter gaf mij de orders om een correctiebolus te geven en vroeg me ook om de basale hoeveelheid van de vrouw die ook op de pomp is gestart omlaag te doen. De verpleging wist nog niet hoe dit moest, en dan was hij gerustgesteld dat het juist gebeurde. Was ik even trots!
Woensdag 6 februari 2008
Slecht geslapen gehad. Mijn canule deed ongelooflijk pijn. En er komt een beetje etter uit. Gelukkig zijn mijn waarden vannacht goed gebleven en ben ik opgestaan met een mooie waarde van 110(die spijtig genoeg niet lang heeft mogen duren)
Ben naar die vrouw geweest die ook op de pomp is gestart en heb met haar staan praten tot we naar de kiné moesten. Daar hebben we lol gehad. Hebben tegen elkaar op liggen koersen. Met het gevolg dat mijn hartslag heel hoog was. Maar ik ben wel gewonnen ;) Ook hebben we met de kinesist liggen lachen. Je moet tenslotte iemand uitlachen hé.
Na de kiné was de diabetes verpleegkundige er en heb ik gevraagd of ik een nieuwe naald mocht steken. Bleek inderdaad dat mijn vorige wonde wat aan het ontsteken was. Ze vond wel dat alles heel vlot ging. *Weer trots. Ze vertelde ook dat ze contact had gehad met de vertegenwoordiger en dat ze een staaltje en zo'n schietertje zou krijgen en ik die dan mocht uitproberen.
Vanmorgen was het eten wel weer verkeerd, maar deze middag was het goed en heeft het gesmaakt!!
Mijn ex belde en vroeg of hij mocht langskomen. Hij komt straks af. En mijn grote broer stuurde juist een smsjes dat hij voor mij sportoortjes heeft gekocht, dus deze is helemaal in haar nopjes:) Ondanks de veel te hoge waarde van vanmiddag...
Het was leuk geweest met mijn ex, hebben nog goed bijgepraat. Veel gelachen enzovoort. De verpleegsters kwamen vragen of het mijn vriendje was. Best wel grappig, maar mijn vriendje woont in Oostende, die is langer onderweg dan dat hij hier kan zijn.
Na het avondeten (wat trouwens heel lekker was!) kreeg ik nog bezoek van iemand uit mijn klas die ook diabetes heeft en bij dezelfde dokter zit. Haar metertje werkte niet meer en ze moest vlug komen om het te laten nakijken. Dan is ze even binnen gesprongen. Was heel plezant, en een hele aangename verrassing!
Juist is de dokter ook nog langs gekomen. Samen met de diabetesverpleegkundige. Hij is ervan overtuigd dat het gaat lukken met de pomp. Om eerlijk te zijn, daar ben ik zeker van. Hij vond het wel grappig dat ik hier overal de uitleg en lessen over een pomp moest geven. Hij vroeg ook of ik al een nieuwe set had moeten prikken en hoe dat verlopen was. Of dat niet teveel pijn had gedaan en nog eng was. Als ik er pijn van had dan moest ik maar zeggen, dan schreef hij mij een voorschriftje voor verdovende zalf voor. Verder had hij het over de ijsjestest die hij nog wou doen J hmm ijsje
Donderdag 7 februari 2008
Afgelopen nacht 2 keer een hypo gehad. Dat ging niet zo goed dus. Daarom mocht ik vanmorgen mijn basaal van 1E per uur naar 0,9E per uur zetten. Mijn eetinsuline blijft voorlopig hetzelfde want ik kom er redelijk goed mee uit.
Vanmorgen weer naar de kiné geweest. Voelde me niet zo fit, was doodop en had barstende hoofdpijn. Maar toch mijn spurtje ingezet. Anders werd ik ingemaakt door een vrouw van 59 en das niet zo goed voor mijn ego!
Straks is de psycholoog ook nog even langs gekomen. Ik had er op dat moment echt wel behoefte aan, want ik zat er eventjes door. Toen we eindelijk waren gekomen bij het deel waar ik nu echt behoefte aan had om te vertellen, kwam de poetsvrouw. De psychologe is dan vertrokken. Dus eigenlijk hebben we het toch nog niet gehad over datgene waarover ik eigenlijk wilde praten. Ze gaat wel weer contact opnemen met een psycholoog in Oostende, alleen dit keer een andere omdat ik van de vorige na ruim een jaar en 3 telefoontjes van de psychologe hier nog niks heb gehoord gekregen. Ze heeft me aangeraden om mijn probleem met de dokter te bespreken. Ze zegt dat hij toch min of meer een idee had van wat het was. Ze dacht dat ik hem al verteld had wat er was, omdat hij haar had aangesproken over mijn probleem. Maar ik heb hem er nooit iets over verteld. Ik ga het in ieder geval wel doen. Spijtig genoeg was hij gehaast deze middag en was de hoofdverpleegster erbij. Of hij straks nog terug komt weet ik niet. Ik denk van niet, hij heeft immers de orders voor vanavond en vannacht ook al doorgegeven.
Morgen mag ik naar huis. Hopelijk zie ik hem nog om al mijn vragen die ik nog heb te kunnen stellen. Als hij alleen is en gehaast is ga ik hem niks vragen want dan gaat hij zich overhaasten en dan weet je uiteindelijk toch maar de helft van wat je wilt weten. Als hij iemand bij heeft dan vraag ik niks. Dat gaat hun niet aan. Vind het wel stom. Heb ik nu eens een kamer alleen, heeft hij weinig tijd. Wanneer ze met 2 leggen, heeft hij tijd te veel.L
Ik heb ook eens na gevraagd wat mijn laatste HBA1C was, dit was 10,3 hoog dus zei hij, waarop ik zei, ik heb al hoger gehad. Waar hij dan op antwoordde: JA dat weet ik, dat was 14. maar je kan niet van 14 naar 7 gaan, je moet eerst met tussenstapjes gaan, dus 14-10-8-7 .
Ben eens benieuwd hoe laag ik hem kan krijgen. Eigenlijk is nog niet zo slecht nu. Als je ziet dat ik 14 gestaan heb. Weet wel niet hoeveel tijd ertussen zit, maar het was niet bij mijn ontdekking want toen had ik iets van 9,7.
Ik denk niet dat ik vandaag de ijsjestest mag doen. Hij heeft er toch niks meer van gezegd. Ik ga eens vragen bij mijn collega of hij tegen haar er wel iets over heeft gezegd.
Op dat moment zat de dieetiste bij haar, dus heb ik haar niet gestoord. Ondertussen kreeg ik bezoek en dat is heel de namiddag gebleven.
Op de moment zit ik in een hypo, eigenlijk al van 19u(nu is het half 10 s avonds) Ik heb een paar keer yoghurt met suiker gekregen, 1 keer een boterham en nu een stukje cake. Maar eruit kom ik niet. De dokter is niet meer langsgekomen deze avond, ik wou hem nog vragen wat ik moest doen met de pomp als ik een hypo heb. Ik heb ondertussen al gemerkt dat ik met een pomp minder vlug uit mijn hypos kom en er langer in blijf hangen. Ben ondertussen kotsmisselijk van al het eten. Type is een hele opgave en ik ben meer aant corrigeren dan dat ik kan type.
Heb trouwens geen ijsjestest gehad L
vrijdag 8 februari 2008
Ben uiteindelijk tot 4u deze ochtend in de hypo gebleven. Om 23u hebben ze de dokter opgebeld en moest ik met hem bellen. Hij gaf me de orders om mijn basaal patroon te verlagen naar 0,7. Maar ook dat heeft niet geholpen. Een paar busjes fruitsap, yoghurtjes later hebben ze dan cola laten komen en dat heeft me er dan uiteindelijk uit gekregen.
Deze ochtend stond ik veel te hoog en was ik doodop. Dat de hoofdverpleegkundige een smerige opmerking maakte over mij maakte me meer dan PISSED! En zeker toen ook mijn menu weer niet juist was. Ik weet wel wat er bijna door heel de gang is gevlogen!
Ook weer naar de kiné geweest. Hebben lekker met de versnelling gespeeld(kwestie van me niet te laten inmaken door een vrouw van 59 ;)) De kiné heeft me nog nooit zo goed gedaan.
Namiddag kwam de dokter dan langs. Ik mocht naar huis, maar eerst mijn basaal patroon aanpassen en een paar blokjes maken. Ik moest ook nog wachten op de dvk voor mijn vragen nog te beantwoorden en mij al het materiaal te geven. Ook een nieuwe afspraak(want moest normaal vandaag op consultatie komen.) Ze had ook een schieteitje bij. Ik ga dat morgen eens proberen.
Uiteindelijk was het 16u toen ik richting huis trok. Pff het was genoeg geweest. Ik wou nog gaan trainen, maar dit zat er niet meer in(te laat weer thuis)
Enne moet ik erbij vertellen dat ik mijn ijsjestest thuis mocht doen, en deze dan ook onmiddellijk heb gedaan J
Heb uiteindelijk nog niet met de dokter kunnen praten, maar ik stuur hem wel een mailtje of spreek hem erover als ik achter 2 weken weer op consultatie kom.
Het viel allemaal wel mee achteraf bekeken. Er waren negatieve momenten maar meer positieve momenten. Vooral als de verpleging, de kinésist, de dokter of de psycholoog de opmerking gaven dat ik er goed uitzag, gelukkig en ontspannen. En zeker als ze me ervaringsdeskundige noemde JJJ Nu ja lijk ze meerdere malen per dag zeiden: JEUGD EN KNOPJES
Het is bijna zover. Morgenavond binnen voor de pomp. Spannend Goh sta stijf van de zenuwen. Suiker wil niet meer mee! Sta weer karren te hoog en ik weet niet of het nu is van ziek zijn of van de spanning. Twijfels steken de kop op. Wat als de pomp nu toch niet de oplossing is? Wat als het weer niet wil? Gaan ze dan ook weer met de vinger naar mij wijzen? Gaan ze er dan ook weer van overtuigd zijn dat het allemaal mijn schuld is? Gaan de verpleegsters weer zo gemeen en tactloos zijn? Weet onze papa voldoende? tenslotte moet hij me morgen naar het ziekenhuis doen. Toen ik daarstraks zei en morgen zijn we nu op weg. Toen werd hij kwaad. Mama had blijkbaar een ander uur gezegt. Dus hoever heeft mama hem alles vertelt? Ik hoop voldoende want ik heb geen zin om morgen nog eens de grommels te moeten ondergaan. Ben eigenlijk bang. Bang dat het weer allemaal zal falen. Ik weet niet meer wat of hoe. Ik weet het niet. Voorlopig vasthouden aan het positieve, niet teveel piekeren, niet nadenken. gewoon nemen wat er komt? Misschien is dat het beste ja. Vandaag was hopelijk de allerlaatste keer dat ik Lantus moest spuiten! Yes verlost van die ***insuline. Lantus en Levemir dat waren alles behalve mijn maatjes. weg zijn ze nu gelukkig......
Ben vandaag mijn pompje mogen gaan halen Heb er een beetje uitleg over gehad(alweer ) en was dikwijls al sneller dan de dvk om iets te veranderen/in te stellen... Nja ben dan ook ongeduldig... Op een dik uurtje waren we ermee klaar. Ik mocht op de dr wachten(die was nog niet daar) als ik nog vragen had ofzo... Maar dat had ik eigelijk niet direct. Ben dan maar naar huis getrokken. Hehe nadien een mailtje gehad van de dr, denk toch dat ie me nog had willen zien... Maar bon. Ik heb geen infuusje gehad. Best wel jammer. Moet nu een hele week proberen alles van de pomp uit te proberen. extra blokken bij te zetten in het basaal patroon enz... Niet zo moeilijk eh!!! Easy... en nu ligt ie lekker te luieren in de zetel oei piept juist... als je het over de duivel hebt hehe "controleer bloedglucose Er zijn 2u verstreken sinds uw laatste bolus of reservoirvervanging" ::) Vind het ergens wel jammer dat ik geen infuusje heb. Anders kon ik er vrijdag mee gaan trainen, zonder het in te brengen, om te kijken of het stoort... Ik ga de dvk ne mail sturen om te vragen of ik er donderdag eentje kan krijgen... Verder hebben we afgesproken dat ik alles noteer wat ik eet, en dat tegen het einde van de week doormail naar de dieetiste. Op zondag word ik dan na het avondeten verwacht in Maaseik. Ik hoef mijn Lantus zondag niet meer te zetten en word aangesloten op de infuus om de nacht te overbruggen. En Maandagochtend gaan we dan starten met het pompje... spannend!! Alleen die infuus daar zie ik tegenop.
Je zit in een 5 meter diepe put met enkel 5 vaten bier. Langs de put staat een ezel in de wei. Een eindje verder, op een eiland, staat een automaat. Je zou dolgraag iets kopen uit die automaat, maar je zit vast in de put zonder geld. Hoe los je dit probleem op?
Je drinkt die 5 vaten bier op zodat je ladderzat bent. Je klimt met die ladder naar boven en je stampt tegen die ezel tot die begint te balken. Die balken gebruik je om naar het eiland met de automaat te gaan. Dan valt uwe frank dat je geen geld bij hebt. En met die frank koop je een zakje chips
Vandaag een mailtje gehad van de diabetesverpleegkundige... Maandag 28 januari mag ik mijn pompje gaan halen. Ik ga dan nog wat uitleg over de werking krijgen en mag het dan meenemen naar huis om er wat mee te oefenen. Zondagavond 3 februari word ik dan in het ziekenhuis verwacht voor een nieuwe opname... Maandagochtend 4 februari gaan we dan eindelijk beginnen met de pomp... Spannend!!! Maar ik kijk er wel naar uit! Kan er haast niet op wachten... De countdown kan beginnen: 9 Alleen jammer, nu kan ik waarschijnlijk niet mee gaan zwemmen de woensdag 6 februari... had er nog zo naar uitgekeken... maar ja de pomp!!! joepie
Kreeg vandaag een mailtje: je pomp is aangekomen... wil je hem nog? En wanneer zou je hem dan willen? misschien de eerst komende vakantie?
Whahaha joepie!!! Tuurlijk dat ik em nog altijd wil! sta er al heel de tijd op te hopen en te wachten! Wanneer? zo snel mogelijk dunnoh! Eerst komende vakantie? OK prima (haha mijn vakantie begint nu zaterdag al ) en nu nog wachten op een bevestiging dat volgende week ok is... goh kan nie wachten!!! ben euforisch nu!!!! en moe verdomme recht nog blokken...
pff, morgen mijn eerste examen. Met 2 weken vertraging. Heb het direct gemerkt, suiker stond weer torenhoog... Nu een beetje laag, maar ben ermee gestopt voor vandaag... morgenvroeg. eerste examen... Zal wrs wel buizen maar weet je gezien de omstandigheden trek ik het me totaal niet aan... Psychopathologie, ik vind het een heel boeiend vak, maar zo irritant om te blokken en examen van te maken... een nieuwe lkr maakt het er niet beter op... Voel me vandaag ook alles behalve goed in mijn vel... kben volgens mij een opgeblazen bolleke... rol rol... Goh ik HAAT eten en ik HAAT insuline! ik haat vet ik haat het haat het haat! maar bon, ik ga wat slapen... kwestie van morgen toch een beetje fris op mijn examen te komen...
Wel, mijn 6de strijd tegen een ketonenvergifitiging heb ik ook verloren. Op zondag 6januari stond ik s morgens doodziek op. Mama heeft besloten me dan maar weer naar het ziekenhuis te doen. En inderdaad, Anniek had weer een keto-acidose. Deze keer iets feller dan de vorige 3. Het was druk in het ziekenhuis. Het laatste uur dat ik op de spoed was, heb ik ipv op een brancare te liggen in een kamertje, op een bankje gezeten in de wachtkamer. Daarna heb ik een dag op intensive gelegen. Dit was nodig volgens de dr, maar ook niet noodzakelijk. Als er plaats was geweest op de afdeling had ik 8/10 daar gelegen. Maar goed. Op de intensive waren ze wel heel lief. Maar je kan niet geloven hoe blij ik was dat ik naar de afdeling mocht, blij dat ik tussen al dat gepiep uitwas! Het geluk was maar van korte duur, want helaas kwam ik weer op een 2persoonskamer terecht met een oud vrouwtje, dat zich overal mee moeide, constant zat te klagen en me steeds zei wat ik moest doen. Mijn suiker wou ook niet altijd mee, van hoogtes naar laagtes, maar zelden een goede waarde. De verpleegsters dachten dat ik het ene moment niet spoot of meer at, of juist te veel spoot. Terwijl dat niet was. Ze kwamen na een tijdje steeds naast me staan om te controleren of ik het juiste aantal spoot en wel juist spoot. Wat ik ook deed. Op't laatst hebben ze mijn spuiten afgenomen, toen verdachten ze me ervan dat ik tussenin spoot. Anniek was razend! Maar goed, ze doen maar, ik wist het toch. Terwijl ik in het ziekenhuis lag heb ik een oefenpompje gehad. dit is een echt pompje, maar waar je eerst mee kan oefenen. Dit zodat je kan wennen aan het idee. Tenslotte is het iets wat 24op 24 u aan je hangt. Ik heb besloten om op de pomp te gaan. Het kan maar helpen toch? Ik weet en de dr zegt het zo dikwijls, het zal niet al mijn problemen wegnemen. Dat verlang ik ook niet, hoop alleen dat ie een deel van ze gaat oplossen... Ik weet dat ik nooit op de pomp wou. De grootste rede is de schrik om bij te komen. Zie bij een pomp loopt er constant insuline in je. bij spuiten als je de basis niet zet, heb je die insuline niet. en dat deed ik dus... Ben er ondertussen ook wel achter dat het niet de oplossing is want je word er ziek van en zodra je dan weer word opgenomen komen die kilo's lijk niks aan... een visuele cirkel dus. Ondertussen spuit ik wel zoals het hoord. En ja ben klaar voor de pomp. En met het idee dat ik binnenkort afspraak bij de dieetist heb maakt ook veel goed... Nu is het juist verdomd lang wachten erop... zijn ondertussen 1week aant wachten en het zal nog enkele weken duren. pff En nu maar examens maken en inhalen zekers?
Ik ben woensdag met Lotte een dagje naar Erperheide geweest, gezellig met zijn tweetjes! Deed me echt nog eens deugd! Ik weet niet hoelang het geleden is dat ik me nog zo heb geamuzeerd. en dat eigelijk met niks, en om niks. Heb me ziek gelachen. Al was het op het feit dat ons bootje volledig onder water stond, dat ik niet kon winnen met bowlen en mijn ballen gek deden(lees uit de goot sprongen). Nadien zijn we nog lekker iets gaan eten en hadden we toch geen zin in een dessert. Dat we speciaal naar wijchmaal zijn gereden voor een dom ijsje te gaan halen zal ik maar niet vertellen zeker? Nadien zijn we nog even bij een andere vriendin binnengesprongen die we al heel lang niet meer hadden gezien of gehoord. Ik hoef je vast niet te vertellen dat we ons super hebben geamuseerd! Gezellig bijpraten, lolletjes maken en direct een nieuwe datum pinnen dat we elkaar weer gaan zien... Het leven kan mooi zijn, je moet alleen van de kleine dingen kunnen genieten. Just smile, than the world smiles back!
Hey hey, tis een tijdje terug, dit komt omdat ik in december (vanaf 20december) in het ziekenhuis heb gelegen met mijn 5de ketoacidose. Verder heb ik het behoorlijk druk gehad met de feestperiode en dan niet te vergeten DE BLOK Moet nog super veel inhalen en ben er nog volop mee bezig. Ondertussen heb ik weer probs met mijn suiker en ben vandaag net onder een 6de opname uitgekomen. hopelijk morgen ook... was weer doodziek, en met bijspuiten helpt het maar heel beperkt... In ieder geval, ben nu om de 2u weer aant inspuiten en serieuse hoeveelheden, mijn insulinedosis is ondertussen verdubbeld tov gisteren... Zo meteen ook even weer bellen naar de dr. Goh examenstress? of waar komt dit nu vandaan? in ieder geval vind et niet grappig, heb vandaag weer een dag blok verloren en dat terwijl ik al zo achtersta... Zie de examens niet zitten!!! Moest ook van de dr een speciaalstatuut aanvragen, maar ook dat ga ik wrs niet krijgen omdat ik het nu pas aanvraag... Zie het dus helemaal niet meer zitten... Ergens denk ik nu, als ik toch opgenomen zou worden, krijg ik wel uitstel van mijn examens... Och ja Ik wil niet opgenomen worden... Weet et op de moment echt allemaal niet meer... Het gaat niet, ik zit erdoor... hoeveel meer moet ik nog dragen... Mis mijn training vandaag, morgen mijn wedstrijd en ondertussen kan ik niet leren omdat ik zo ziek en uitgeput ben... moet constant slapen... Ik zie de examens echt niet zitten.... Ik can't make it....
grr. Al voor de derde dag op rij staan mijn suikers ongelooflijk hoog. het laagste was gister 187 of zoiets en het hoogste 415. dat terwijl normale waarden ergen tussen de 60 en 120 moeten zitten! Ik weet niet vanwaar deze waarden komen, zet al mijn spuiten, pas gelijk het moet, eet gelijk ik moet, zit niet onder stress(toch niet meer dan anders) ben niet ziek aan t worden, en ook met mijn naalden(die ik na iedere spuit verwissel) en met mijn insulinepatronen is niks mis. Ik word er echt zot van. Weet wel dat ik in het verleden mijn spuiten niet genomen heb lijk het had gemoeten, maar nu doe ik dat dus wel. Het probleem wie gaat mij nu geloven met zo waarden... Thuis geloven ze me al lang niet meer. zelfs niet als ik een hypo heb of een goede waarden. Ik vraag me soms af voor wie doe ik het eigelijk? niemand die me gelooft, niemand die me vertrouwd. Voor mezelf? nee daar doe ik et nie voor. Insuline maakt alleen maar dik, en ik wil nie dik zijn. Zie alle diabeetjes zijn zo mager en ik ben zo dik. voel me echt nie goe. Wou dat ik wat aan mijn figuur kon doen. Ook al zeggen mensen, uiterlijk is niet belangrijk of liever een mollige goed geregelde diabeet dan een slanke zieke en ontregelde diabeet. Wel ik zou toch liever het slanke hebben. Niet dat ik graag ziek ben, of graag "ontregeld" ben (juist of ik da nu nie ben!!) Maar zou et zo graag hebben dat de mensen me ne keer mooi vinden. dat ik me nie hoef te schamen over mijn lompe figuur. Goh ik ging een afspraak krijgen met een dieetiste van me psycho, nog niks van gehoord, ook ging me psycho me doorverwijzen naar een andere psycho wat ook nog nie is gebeurt(in januari ist een jaar geleden da da beloofd is...) Zou iedereen me hebben opgegeven? pff in januari wedstrijd van de judo, heb gn zin, denk nie dak mee ga doen, ben te dik... zit uit mijn categorie.. en zou me doodschamen, met mijn dikke kont en buik op die weeg . en da al die littekens... goh, weet echt nie of ik wel mee wil doen... Nu ff in gevecht met mezelf. doorspuiten of stoppen, mits et toch al te hoog is....
Ik heb dus een vriendin, allee heb tis eerder had... al van op het tweede middelbaar. Vroeger waren we twee handen op 1 buik... Ik kon er super mee overweg... Dan is ze in de ban gekomen van jongens en "versleet" ze de ene gast na de andere... Nuja, pubers zijn zo wel en moet toegeven heb dat ook een tijdje gehad... Het ene vriendje na het andere... Daar groei je wel uit toch? Zij dus niet. Op een bepaald moment werd het zo erg dat ze niet één maar soms 2 tot 3 vriendjes had op hetzelfde moment... en ja nu nog steeds heeft ze een vriend (die trouwens een andere vaste vriendin heeft, ermee samen woont en er een kindje bij heeft...)al een aantal jaren als je het zo mag stellen... maar ja hij kan nie altijd bij haar zijn en dus zoekt ze verder naar vriendjes/one night stands.Die ene gast waar ze al een tijdje mee is, die heeft haar vorig jaar zwanger gemaakt. Maar ze heeft het laten weghalen anders was het rond deze tijd dat ze zou bevallen. Als ze weet dat één van ons een vriendje heeft gaat ze proberen om deze te verleiden en voor haar te winnen... Heel goedkoop. We hebben haar laten weten dat we het niet goedkeuren lijk ze met jongens doet. ook haar versierpogingen van onze vriendjes heb ik haar een tijd vergeven maar nu was de druppel. Mijn andere beste vriendin heeft sinds kort een vriendje. Het is haar tweede vriendje in haar leven. We zijn dus allemaal zeer blij voor haar(ook omdat ze altijd neg over zichzelf dacht en dacht dat ze nooit een vriendje zou hebben.) Nuja nu had die ene vriendin dus haar nieuw vriendje proberen te versieren... en niet opgeven! op de fuif gwn met zijn hand in zijn broek gaan, zomaar op zijn kot komen(studeren in dezelfde stad) en doen ofda ze er ook woont enz... Mijn een vriendin(het lief dus) super kwaad toen hij tegen haar zei, wat mijn ene vriendin allemaal aant proberen was. En terecht vind ik. Ze heeft dus gebroken met die ene vriendin en ik geef haar groot gelijk! het heeft lang geduurd, we hebben het er genoeg duidelijk gemaakt en ze wil niet luisteren... dan moet ze maar voelen eh. wat ook is, sinds mijn "slechte" vriendin met die ene kerel is kent ze ons enkel als hij geen tijd voor haar heeft... Nu heb ik er ook genoeg van! Ik mijd haar zoveel ik kan, laat haar merken dat ik et echt nie zitten om nog met haar om te gaan. Nu zou ik vrijdag nog eens met haar praten, ze had gevraagt om samen naar huis te reizen. Ok kzag het nie direct zitten maar deed et dan toch maar, had ik ook een excuse om donderdag niet naar haar te moeten. Wat is er nu gebeurt? Madame had plots vrijdag geen les meer en is donderdag naar huis vertrokken. zonder mij te verwittigen. Dus zat ik vrijdag alleen en veel te laat naar mijn goesting op de trein voor iemand die niet zou komen... grr toen was ik kwaad. en weet je wat ze zegt. sorry! ik was vergeten dat we hadden afgesproken. maar ik maak het wel eens goed, dan gaan we samen op stap en zal ik betalen... Denkt ze nu echt dat ik haar nog eens een kans geef? I don't think so! Dit was haar kans en ze heeft em verspeeld. Jammer maar helaas. en van dat drinken... Denkt ze nu echt dat ik even goedkoop ben als haar? Of dat mijn vriendschap te koop is? Dan denkt ze toch verkeerd, mijn vriendschap krijg je, zolang je er nie mee speelt.
Twas weer lekker vroeg licht vandaag om half negen kwamen de werkmannen weer en dit op een vrije dag Dus heb ik in de voormiddag maar wat schoolwerk geleverd gedaan. En hoewel het simpel leek, was het het niet. Maar liefst 6 keer heb ik nodig gehad om een voorlopige probleemsamenhang uit te tekenen die duidelijk was. Maar het resultaat mag er wezen al zeg ik hetzelf. Namiddag ben ik dan naar Maïa gegaan, Maïa is een vrouw die ik op het diebetesforum heb leren kennen... Ze woont in de stad waar ik studeer. Vorige week heb ik haar voor het eerst in't echt leren kennen. Dit op Ladies at the movie maar goed, vandaag hadden we dus afgesproken in de namiddag bij haar thuis... Hehe een heel gezellig boeltje, zot dat we hebben liggen doen samen met haar zoontje en de Wii... De uren zijn omgevlogen en al gauw was het dus 18u, tijd om te eten... Volgende week ergens gaan we gezellig naar de film, het gaat leuk worden Ik kijk er allesinds naar uit. En ik heb weer voldoende energie om verder te gaan... Moet wel zeggen voelde me niet zo lekker meer toen ik weer thuis kwam. Had een hypo gevoel. Zal wel normaal zijn. zeker als je weet dat ik al heel de week een waarde rond de 200 had... vanmiddag zelfs 322 om gefrustreerd van te worden. Ik wil echter niet meer spuiten. Maar met zo'n waarden zou het dus wel moeten. Maar als het zetten van een spuit al zoveel moeite kost, laat staan om de insuline nog te verhogen. Goh ik haat het echt. En de gedachte bij iedere spuit om dikker te worden is niet direct bevordelijk! Het gedacht dat de kilo's er gauw wel zullen bijkomen... en dan die vreetbuien. Toen ik niet spoot had ik daar geen last van. Goh maar toen was ik mss ook wel net iets te ziek om te eten. Maar toch, sinds ik weer spuit ben ik 5 kilo bijgekomen!!! en ik haat het echt. was vroeger al niet content met mezelf. de opmerkingen van mijn pa maken et er nie gemakkelijker op. "dikke koe, olifantenbuik, dikzak, ge zijt dik, ge hebt een dik gat,..." Nee, ik zou graag weer afvallen, graag weer op mijn gewicht zitten voor mijn db, of nog minder... maar jah, tzal maar bij een wens blijven? tis heel frustrerend...Ik wil zelfs gn wedstrijden meer doen. dan zal het bevestigd worden wat iedereen wrs wel al heeft gezien. Hopelijk kan ik vlug bij de dieetiste terecht om me te helpen en te begeleiden... Eerst maar van die vreetbuien af proberen te komen..., en ondertussen proberen om minder te moeten spuiten... Kon ik maar gelukkig zijn met mezelf. helaas is elke blik in de spiegel een pijnlijke.
en nog een fototje van Maïa en mij
hier nog de info die ik had belooft:
Hoe ontstaat een ketoacidose?
Onze lichaamscellen hebben continu energie nodig om naar behoren te kunnen functioneren. Theoretisch kunnen cellen drie verschillende energiebronnen aanspreken: suikers of koolhydraten, vetten en eiwitten. Het meest voordelig voor de cellen, is de verbranding van suikers, meer specifiek glucose. Daarom zal in normale omstandigheden het overgrote deel van de energievoorziening door de verbranding van glucose worden geleverd. Nu is er één voorwaarde. Glucose kan alleen in de cellen binnendringen, wanneer insuline voorradig is. Insuline, een hormoon aangemaakt thv. de alvleesklier of pancreas, kan als het ware de celdeuren voor glucose openen. Is insuline niet of onvoldoende aanwezig, dan gaat de verbranding van glucose vertragen en zal glucose in de bloedbaan blijven circuleren. Dit leidt tot een verhoging van de bloedsuiker of hyperglycemie. De lichaamscellen zijn niet tevreden en functioneren onvoldoende zonder de vereiste energiebron. Als de ongelukkige lichaamscellen niet snel genoeg geholpen worden, zoeken ze naar andere oplossingen. Stresshormonen sporen aan tot extra produktie van glucose... maar de celdeur blijft zonder insulinesleutel op slot en de cel kampt verder met een energietekort. Een andere oplossing is de verbranding van vetten.Maar vetten verbranden is vervuilend voor het lichaam. Er ontstaan vanuit deze vetafbraak vrije vetzuren en ketonlichaampjes. Deze ketonlichaampjes, voornamelijk aceton en beta-hydroxyboterzuur, verzuren het lichaam. Op dat ogenblik onstaat een ketoacidose, een gevaarlijke toestand, welke tot een bewustzijnsdaling en bewustzijnsverlies (coma) kan leiden.
Alarmtekens: snel reageren is de boodschap!
Dorst
Een hyperglycemie treedt progressief op. Door de verhoogde bloedsuikers, ga je meer plassen, wat dan weer dorst veroorzaakt. Door energietekort ga je je moe voelen. Deze eerste tekens moeten al een signaal zijn om je bloedsuikers te gaan volgen en te behandelen.
Misselijkheid
Door de verzuring in het volgend stadium, ga je je meestal misselijk voelen. Kinderen zeggen vaak buikpijn te hebben. Dit is meestal het eerste teken van een ernstige ontregeling. Het is verkeerd te denken dat een ketoacidose alleen kan ontstaan bij zeer hoge glycemiewaarden. Bij gevoelige personen en zeker bij ziekte, kunnen ketonen ook reeds ontstaan bij glycemies van om en bij de 200 mg/dl. Je moet dan reageren en de behandeling niet uitstellen !! Onthou bovendien deze stelregel: misselijkheid en braken bij een type 1 diabetes patiënt, is een ketoacidose tot het tegendeel bewezen is. Denk dus niet te snel dat je wel iets verkeerds zal gegeten hebben. Liever iets te snel behandelen, dan een ketoacidose te ver laten komen.
Slaperigheid
Indien je om welke reden ook toch niet reageert op deze eerste tekens van ontregeling, zal je snel suffer en slaperig worden en je kan eten noch drank binnenhouden. Door veel te plassen en te braken bestaat het gevaar uit te drogen!
Snelle ademhaling
Om de verzuring (en de ketonli-chaampjes) kwijt te raken, ga je sneller ademen wat vaak een kenmerkende ademgeur van zoete appeltjes verspreidt. Jans echtgenote merkte deze geur op en gealarmeerd door zijn slaperigheid riep zij de arts op. Dit is een moment waarop een opname onvermijdelijk is voor de nodige vochttoediening.
Wanneer ontstaat ketoacidose?
Zoals hierboven reeds aangehaald, is insuline noodzakelijk om onze cellen van brandstof te voorzien. Bij een tekort aan insuline en/of bij hogere insulinebehoefte ontstaat een ketoacidose. Bij diagnose , bij eerste vaststelling van type 1 diabetes is er frequent ketoacidose. Deze wordt dan gecorrigeerd door insulinetoediening. Een type 1 diabeet is dan "insulineafhankelijk" waaronder verstaan wordt: gevaar van ketoacidose bij staken van insulinetherapie of bij een te laag gedoseerde therapie. Meestal echter ontstaat ketoacidose door een samenloop van omstandigheden waarbij de insulinenood verhoogd is en deze verhoogde nood niet gecompenseerd is door verhoogde insulinetoediening. Jan was koortsig en grieperig. Zijn cellen hadden meer en meer glucose en energie nodig om te genezen. De insulinenood stijgt bij ziekte, koorts, na operaties, in ernstige stresssituaties. Gezien zijn misselijkheid at Jan niet en maakte hij de ongelukkige redenering om geen insuline meer te spuiten. Hierdoor werd nog minder glucose ter beschikking gesteld aan de cellen zodat hyperglycemie en de daaraan gekoppelde verzuring versneld verder gezet werden. Jan kwam in een vicieuze cirkel terecht van hoge suikers, braken, stopzetting insulinetoediening, verder verhogen van de glycemie ,...
Hoe kan je ketonen tijdig opsporen?
Alle situaties waarbij je een hoge bloedsuiker vaststelt, vragen van jou de nodige waakzaamheid. Is de hoge bloedsuiker te verklaren? Heb je je insuline toegediend? Heb je anders gegeten? Ben je de laatste dagen ziek? Neem je geen nieuwe bijkomende medicatie? Tracht altijd de oorzaak van de hyperglycemie te achterhalen. Bij een hyperglycemie boven de 250 mg/dl dien je verzuring van je lichaam na te gaan. De meest gebruikte methode van opsporing is testen van de urine. Er bestaan teststrookjes (Acetest, Ketostix, Keturtest,...) welke de zuurmaker in je urine (vooral aceton) opsporen. Bij aankleuren van dit teststrookje zijn ketonen aanwezig en de hoeveelheid kan geschat worden aan de hand van de kleurencode: hoe donkerder, hoe ernstiger. Zorg er voor dat je deze altijd in huis hebt, en neem ze steeds mee op reis!! Recent is er ook één type glucosemeter dat uitgerust is om het ketonengehalte (vooral betahydroxy-boterzuur) op te meten in vingerprik bloed. Deze meet het ketonengehalte sneller en nauwkeuriger dan via urine controle. Nadeel is echter dat deze teststrips nog zeer duur zijn. In specifieke situaties, bijvoorbeeld zwangerschap, waar een ketoacidose zeer ernstig kan verlopen, kan de aanschaf van zon toestel toch zijn nut hebben. Bespreek dit best met je diabetes team.
Wat moet je doen bij hoge bloedsuikers met ketonen?
1) Drink!!
Belangrijk is om voldoende suikerarme dranken te drinken zoals thee, bouillon, water,... om uitdroging te voorkomen. Bij een afwijkend ketonengehalte moet je jezelf dwingen min. 2 liter vocht in enkele uren te drinken.
2) Insuline bijspuiten
Heb je een afwijkende ketonenreactie, spuit dan 4 tot 6 eenheden snelwerkende insuline extra in. Om ketonen weg te krijgen heb je immers meer insuline nodig, dan bij een gelijkaardige glycemie zonder ketonen. Je mag nooit stoppen met insuline te spuiten. Ketonen wijzen op een insuline tekort en vragen meer insuline ondanks verminderde eetlust. Alleen insuline, als sleutel van de celdeur en hierdoor energieleverancier, kan jouw verzuring opheffen! Gebruik steeds je snelwerkende insuline om hoge suikers te corrigeren. Controleer je ketonengehalte ten laatste terug na 4 u (s nachts dus opstaan!!!) en doe terug hetzelfde als je ketonen niet verdwenen zijn. Bespreek tevoren met je arts hoeveel eenheden je mag bijspuiten en hoe vaak je dit mag herhalen zonder te verwittigen.
3) Blijf eten
Blijf ook suikerhoudende produkten innemen, ofwel via traag absorbeerbare suikers (bv. brood, toast, muesli, fruit,...). Het kan vreemd klinken maar bij misselijkheid en braken moet soms overgegaan worden naar vloeibare suikeroplossingen (vb licht gezoete thee, of verdunde cola). Je cellen hebben immers suiker nodig om van vetverbranding te kunnen omschakelen naar suikerverbranding. Neem echter pas extra suikers wanneer je glycemie niet boven 300 mg/dl is gestegen of wanneer hij aan het dalen is.
4) verwittig je arts of diabetes team onverwijld
Ook in het weekend en op feestdagen wanneer je ondanks bijspuiten toch hoog blijft staan en je ketonen blijft houden blijft braken en onvoldoende vocht kan inhouden (denk erom: 2 liter in enkele uren!) bij zeer hoge koorts (39 °), zeker wanneer deze langer dan 1 dag aanhoudt bij verminderd bewustzijn
5) Wat mag je absoluut niet doen?
Extra fysieke inspanningen leveren om je te hoge bloedsuikers trachten te normaliseren, zijn absoluut tegenaangewezen. Jouw cellen hebben immers meer energie nodig, krijgen die niet en je verzuurt nog meer. Vooraleer je kan sporten dient eerst je bloedsuiker en zeker je ketonemie gecorrigeerd.
Besluit
Een hyperglycemie met ketoacidose is een urgente situatie, die zich gelukkig geleidelijk aan instelt. Door op tijd de symptomen te herkennen, je glycemies regelmatig te controleren en de gepaste behandeling te starten, kan je een heleboel ergs tijdig voorkomen. Wil je meer weten? Zeer binnenkort is de brochure ketoacidose/ hyperglycemie klaar. Vraag ernaar bij de VDV, bij je huisarts of bij je diabetesteam.
Hello, Welkom op mijn blogje. Na lang nadenke heb ik dan uiteindelijk toch besloten om 'n blog te opene. Dit om m'n gevoelens ne keer te kunne uite. Zie het is soms nogal moeilijk om tege iemand te zegge wa je echt denkt. Om et ergens te kunne uite, wetende da er mss wel mense zijn die et zulle leze, en toch jezelf en vrij kunne zijn. Ik zal me kort ne keer voorstelle. Ik ben 19jaar, en woon Peer. Maar mits ik studeer in het verre Oostende zit ik daar door de week op kot. Het leven op kot is zalig en ik zou het nooit meer wille ruile. Ik studeer Toegepaste Psychologie en zit op de moment in voor een stuk het eerste en het tweedje jaar. Dit omdat ik vorig jaar nie voor al mn vakke geslaagd was. Helaas mss mijn eigen fout? Of toch voor een deel, et allemaal n beetje onderschat, te laat begonne... En jammer genoeg drijgt nu etzelfde scenario. Maar ook wel pech gehad onder de examens. Zo heb ik vorig jaar met de examens is Januari in coma gelegen omdak geveld was met mijn suiker. dit deels door: onvoldoende te spuite en dus n slechte regeling, buikgriep en de stress. In juni is een goeie vriend van me midden in de examens verongelukt. Geen aangenaam nieuws dus om te krijgen. Ook heeft me toenmalig vriendje et uitgemaakt... Hij kon me nie meer aan Zo komt et dus dak in het eerste en tweede jaar zit. Verder kon je ook al afleiden dak diabetes heb dus. Op 26november had ik et 4 jaar. Ook hier heb ik veel probs mee gehad. In't begin met te scherpe waarden, hypo's en de bewustloosheden met gevolg. Nadien ben ik gestopt met spuiten, of met maar een paar spuitjes te zette. Uiteindelijk 4 keer in een keto gekomen waarvan 2 met een coma(zal ik later wel allemaal ne keer uitleggen). Afgelope jaar heb ik er 3 gehad.... dus 2007 is nie zo'n geweldig jaar voor mij geweest en kan haast nie wachten tot et is gepasseerd... Mijn broertje eeft ook diabetes, al evenlang als mij. Verder heb ik nog een andere broer en nog 2 zusjes. We hebbe dus een redelijk groot gezin.
Tot zover et eerste berichtje op mijn blog. Er zulle er snel meer volgen.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
) Was het me dan uiteindelijk toch gelukt, zegt hij: " ok ik zal het regelen en stuur het je door!" 
Ben vandaag mijn pompje mogen gaan halen 
Nja ben dan ook ongeduldig... Op een dik uurtje waren we ermee klaar. Ik mocht op de dr wachten(die was nog niet daar) als ik nog vragen had ofzo... Maar dat had ik eigelijk niet direct. Ben dan maar naar huis getrokken. Hehe nadien een mailtje gehad van de dr, denk toch dat ie me nog had willen zien... Maar bon. Ik heb geen infuusje gehad. Best wel jammer. Moet nu een hele week proberen alles van de pomp uit te proberen. extra blokken bij te zetten in het basaal patroon enz... Niet zo moeilijk eh!!! Easy... en nu ligt ie lekker te luieren in de zetel 
) en nu nog wachten op een bevestiging dat volgende week ok is... 
. en da al die littekens... goh, weet echt nie of ik wel mee wil doen...
