Het is nu wel echt lang geleden dat ik hier nog eens ben geweest. Even een kleine update dus... Ik zit nu dus al iets meer als een maand in opname in Kortenberg. De afdeling en de werking van de afdeling liggen me wel. Ik voel me er meer op mijn gemak en ook dat alles mijn eigen verantwoordelijkheid is doet de druk afnemen en me minder op mijn tenen lopen. Toch gaat het niet zo geweldig. Vorige week een super slechte week gehad, een week waarin ik het niet meer zag zitten, een week waarin ik mezelf en mijn gevoelens/gedachten niet meer de baas kon. Afgelopen week ging het weer wat beter, niet dat het weer liep zoals het moest, maar toch alweer beter dan de week ervoor. Door de slechte week zijn ook een aantal afspraken gemaakt. Zo moet ik nu elke dag een 10tal minuten gaan vertellen hoe ik me voel, hoe mijn dag is geweest enz. Gewoon wat ik wil zeggen. Ook mag ik na 17u niet meer op mijn kamer komen als ik alleen ben, tenzij om te slapen natuurlijk(maar dan komen ze heel vaak kijken als mijn kamergenote er niet is) Nu ik op weekend ben moet ik elke dag een keertje bellen en als het niet gaat moet ik ook bellen of terug keren. Verder heb ik nog medicatie voor als ik het moeilijk heb of krijg. Na gesprekken deze week met de psychiater en nadat ik hem vertelde dat ik meestal mijn gedachten en gevoelens van me af probeer te schrijven, heb ik de opdracht gekregen om hem wekelijks(normaal maar 1keer in 2wkn) te zien en dan alles te laten lezen. Hij was wel hard geschrokken toen hij het allemaal te lezen kreeg. Hij had niet vermoedt dat ik zo negatieve, zwart-wit en perfectionistische gedachten en gevoelens had. Hij vind dat ik te streng en te straffend naar mezelf ben. Het is moeilijk hem terug te vertrouwen nadat hij vorige keer alles aan mijn ouders had vertelt. Anyway, maandag familiegesprek. Ik zie het niet zo zitten. Nu ze dan bezig zijn dat ze niet gaan komen met zo'n weer, geraak ik nog meer overstuur. Ook de onzekerheid over wie er nu wel en niet mee gaat komen. Ook is het enorm kwetsend om, wanneer ik vroeg of we nadien nog iets wilde gaan doen, een dikke njet te krijgen, ze willen direct erachter naar huis en zijn nogal kwaad op mij omdat ik niet weet hoelang het gaat duren. Dinsdag is het dan evaluatie en ik weet eigenlijk niet goed wat ik ervan moet verwachten, het maakt me anstig, een nieuwe afdeling, eerste evaluatie, ze hebben me niet gekent eh in mijn rebelse periode. Ik ben dan in die maand niet echt vooruit gegaan, maar ik weet dat ik mijn best doe en blijf proberen. Ik hoop alleen dat ook zij dat hebben gezien en niet enkel zien dat ik niet vooruit ga. Anyway, we zien wel, moet me er nog niet druk in maken, alles op zijn tijd eh.
