Ja, ja het is zover! We zijn eindelijk aan het punt gekomen waar ik verder ga met mijn leven, zonder de opvolging van de psychiater en de psycholoog. Deze ochtend de laatste afspraak met de psychiater. Hij vertelde, om af te sluiten, het succes verhaal van een jonge vrouw. De jonge vrouw was verslaafd en herviel heel de tijd. Ze zag het niet zitten om in opname te gaan, nog om therapie te volgen. Uiteindelijk is de vrouw een man tegen gekomen, sindsdien ging alles goed, ze is getrouwd en ze hebben hun eerste kindje samen. Hij vergeleek het steeds met mijn verhaal. Ik was dan wel niet verslaafd, maar ik had andere problemen, AM, eetstoornis, suicide... Aanvankelijk weigerde ik ook alle hulp, en ook ik bleef steeds hervallen. Dan kwam ik D. tegen, we zijn samen en sindsdien gaat het goed. Ondertussen wonen we samen en ook met mij blijft het goed gaan. Voor de psychiater ben ik ook een succes verhaal, waarvan de mensen eerst dachten: dit gaat jaren duren, verscheidenen opnamens zijn enz eer het redelijk gaat komen. Maar uiteindelijk is alles in zijn plooi gevallen en sneller dan zij oorspronkelijk hadden gedacht. Hij zei: "ik durf je met een gerust hart te laten gaan!" De namiddag moest ik dan naar de psychologe, zij heeft me heel veel geholpen toen ik het nog moeilijk had, sinds de zomer was ze in zwangerschaps/ouderschapsverlof. Vandaag was mijn eerste afspraak weer bij haar. Zij kon het niet laten om bij de psychiater al eens te gaan polsen hoe het met me was. Haar vreugde was dan ook groot om te horen dat het allemaal super ging. Vandaag kreeg ze dan van mij te horen en te zien dat het inderdaad allemaal super gaat. Ook zij ging ermee akkoord om geen volgende afspraak meer te maken. Beide hebben me hun nummer en mailadres gegeven met de opmerking dat ik bij alles wat er scheelt een telefoontje of een mailtje moet sturen. De psychiater wilt ook gewoon een mail blijven ontvangen om te zien hoe mijn leven evolueert.
Dus ik verklaar me nu genezen van de psychische stoornis!
