Ik voel me zo ambetant en ik weet niet goed waar het van komt. Ik ben bv razend omdat ik gisteren de laatste 10min van een film niet mocht kijken, of omdat ik vanmorgen al om 7u30 uit mijn bed moest terwijl ik heel de dag niets te doen heb. Ik ben razend omdat ik pas op zaterdag op ontslag mag en niet op vrijdag, terwijl die 24u mss niet het grote verschil maken. Misschien ben ik teleurgesteld? Teleurgesteld omdat ik het gevoel heb dat ik hier een jaar voor niks heb gezeten. Of omdat ik vind dat ze mij niet serieus nemen. Dat ze niets ondernemen om me te stoppen of hun genomen maatregelen een valse illusie zijn omdat ze tekort komen in hun werking. Misschien ben ik teleurgesteld omdat de dokter me elke keer gewoon terug naar de deur stuurt of omdat de verpleging weeral zei dat ze geen tijd voor me hadden. Misschien ben ik teleurgesteld omdat mijn maatje alweer terug in opname is na een suicidepoging. Ik ben kwaad omdat ze er niets aan doen. Ik ben wanhopig omdat ik terug thuis ga zijn en bang ben dat het ook bij mij direct fout gaat lopen en ik iedereen weer teleur ga stellen. Ik zou graag nog eens op gesprek bij de dokter gaan, maar aan de andere kant wil ik dat ook niet. Omdat ik toch weet dat hij me direct weer aan de deur gaat zetten en toch niet luistert naar wat ik probeer uit te leggen. Maar hoe moet je een chaos duidelijk uitleggen?
Afscheid nemen is nooit niet leuk. Je weet niet of je die persoon nog zal terug zien. Je weet niet hoe het haar zal vergaan, je hebt gedurende een bepaalde tijd zoveel met elkaar gedeeld en dan komt het moment dat jullie wegen zich splitsen. Maar afscheid nemen is nog altijd beter dan geen afscheid hebben kunnen nemen. Als het plots voor 1 van jullie stopt. G. R.I.P. Ook al kende we elkaar nog niet zolang en leerde we elkander kennen op een plaats waar mensen enkel naartoe vluchten als het leven een hel is, toch zal ik je altijd herinneren als die vrolijke sociale vrouw. Ik weet zelfs niet eens wat het laatste is wat ik tegen je heb gezegt. Ik heb je zelfs geen "goed weekend" meer gewenst. Ik ben vertrokken met het gedacht je gisteren weer te zien. Maar ik zal je nooit meer zien. Ik zal je nooit meer horen, je nooit meer ruiken en nooit meer tegen je kunnen zeggen:"goed weekend". Ik hoop dat je op een betere plek bent en dat je niet hebt afgezien. We zullen je missen G.
