al is het voor mij niet zo heel vrolijk. Heel de week heb ik met afkeer en angst uitgekeken naar deze dag, weer bedolven worden onder de chocolade... vanmorgen was er nergens geen chocolade te bespeuren, maar nu net dus juist te meer, mama wou ons pas in de namiddag verrassen... Het ergste van al is dat ik geen suikervrije chocolade heb gekregen, maar gewone... Iets waar ik al jaren achter zaag, en nooit naar gehoord word, alleen nu, nu ik het juist niet meer wil, nu ik mijn KH wil beperken, nu ik juist zo dik ben en er alles aan wil doen om het kwijt te spelen. Nu bedelven ze me onder de gewone chocolade... Het ergste van al is, dat je voor het zelfde geld 10 keer zoveel gewone chocolade kan krijgen dat suikervrije... Ze (mijn ouders) riepen me dus naar de keuken derjuist en ja daar lag al die verleidingen... en goh kheb echt een glimlach moeten faken en volgens mij was het overduidelijk dat ie gefaked was. Ik ben hun echt dankbaar hoor, maar ik gun mezelf geen chocolade, het ergste van al is dat ik hun heb gekwetst, door mijn blik, door meteen weer weg te gaan, geen woord te zeggen,... allemaal zo niet bedoeld hoor! eerlijk waar! Maar ik kon het niet meer aanzien, ik zou in huilen uitbarsten, ik zou niet van de chocolade af kunnen blijven, nee ik ben ervan gaan lopen, ik ga de sterkste zijn! mama, papa sorry als ik ondankbaar overkom, dat is niet zo! ik ben heel dankbaar! maar ik kan het niet aan voor mezelf!
