pff ik ben aan't vallen, ik misluk! ik wou dat ik ergens kon steunen, dat iemand wist dat ik aan't vallen ben en me kon opvangen...
Ik kan geen hulp vragen, ik durf geen hulp vragen, ik ben misschien gewoon gedoemd... Zal ik ooit weer gezond, gelukkig zijn? zal ik ooit weer een jong meisje zijn? niet meer de last en de zaag die ik nu ben? Waarom is alles zo moeilijk? pff morgen weer naar huis, morgen weer eten, en ik wil niet eten! HELP, het gaat nu redelijk met niet eten, waarom kan niet gewoon zijn zoals ik wil?
Och als ik nu maar eens wist wat ik moet doen! Ik heb het forum verteld over mijn probleem, ik krijg allerlei tips en steun, maar toch, ik probeer. Echt ik probeer, maar ik kan het niet aan! Kon ik het maar volhouden, kon ik het maar aan! Ik vind het vreselijk moeilijk om toe te gaan geven dat ik het niet volhoud, of om er neer te schrijven hoe moeilijk het geregeld heb. Ze hebben elk hun eigen problemen toch? wat moeten ze wel niet van me gaan denken? Nee ik heb er me een beetje van terug getrokken. De weegschaal is een hel, ik heb er een haat liefde relatie mee, ik kan niet zonder maar ik wens hem toch iedere keer naar de verdoemenis! Waarom wil hij niet gewoon lief voor me zijn? Waarom? Goh ik zou zo graag hulp gaan zoeken, hulp krijgen van professionele mensen , gespecialiseerde! Maar als ik dat zou vragen, zouden ze thuis vragen waarom? Zomaar mag ik niet, ik zou waarschijnlijk een hele preek krijgen en ze zullen me niet laten gaan tenzij ik een grondige reden geef! Maar ik kan het hun gewoon niet vertellen, ik kan het niet! Kon het maar voor 1 keer gewoon even simpel zijn!
Ik ben super blij dat ik weer op mijn kot zit! Weer even zelf beslissen wat ik wel en niet eet, vooral niet eet! Even weer helemaal vrij! Vannacht heb ik eindelijk nog eens geslapen! De afgelopen 2 weken ook hoor, maar steeds als ik opstond had ik het gevoel dat ik totaal niet geslapen had, ik was doodop, totaal niet uitgerust. Vanmorgen voelde ik me weer fris! uitgeslapen! Ik ben ook blij dat ik nu onder de uitstapjes van mijn vrienden uit kan! Ik ben deze vakantie veel met hun weg geweest, feestjes, uitstapjes, filmavondjes, noem maar op, en helaas hoort daar ook drank en snacks en eten bij! Een hel! Ik kon geen plezier maken, kon niet genieten, steeds maar denken hoe ik dik ben, hoeveel kcal er in dat voedsel zitten, hoe ik het onopvallend zou kunnen weigeren. Och kon ik maar normaal zijn! Zonder al die zorgen, zonder al die pijn, zonder al dat verdriet! kon ik maar...
Kon het maar voor 1 keer gewoon even simpel zijn!
