Ik ben een hopeloos geval. Alweer word ik wegstuurd. Heb ik gefaald of heeft de hulpverlening gefaald? één ding is me duidelijk, ik ben niet te helpen. Ik moet maar eens even gaan bezinnen, en nadien mag ik opnieuw een intake doen om misschien weer terug te mogen. Ze hebben wel toegegeven dat ze me overschat hadden en dat ik het inderdaad had gezegt maar dat zij niet wilden luisteren. Maar zegt hij, als je dan opnieuw intake komt doen, dan zullen we daar rekening mee houden. Wel daar ben ik vet mee. Ik wil niet opnieuw intake komen doen, voor mij hoeft het niet meer. Ik heb het gevoel dat heel de hulpverlening me laat vallen. Eerst de endo, dan de psychiatrie. Goh ik ben zo kwaad hé. Iedereen die maar zegt:"A. je moet het proberen, ik denk dat dat goed voor je is, dat zal je verder helpen, blabla." Zie waar ik nu sta. Ik zit nog dieper in de shit dan toen ik me liet opnemen, ik heb niets bereikt. Ze hebben mijn geloof dat alles beter kan worden, dat iedereen kan veranderen afgenomen. Ik ben het bewijs dat dat niet het geval is. Ik ben de grote mislukking.
