Vandaag naar de psychiater geweest. Hij vond me er goed uitzien, bovendien vond hij dat ik goed bezig was en heeft hij mijn uitgangsmaatregel toch versoepeld. Ook mijn weekend is goed gekeurd. Maar ziet er niemand dan door mijn masker? Ziet er dan niemand dat dit enkel een truc is. Dat het niet echt is hoe ik me voel? Ik voel me niet ok, ik voel me echt niet ok. Ik voel me zo nutteloos en verloren, doe geen stappen vooruit. Ik ben uitgeput, maar precies niemand die kan zien hoe slecht ik me echt voel. Nee, ze zien niet door het masker. Heeft het wel enige zin om hier te zijn? Ik kan niet eens eerlijk toegeven dat ik me niet ok voel, ik kan niet eens zijn wie ik diep vanbinnen ben. Ik ben niets
Het gaat hier niet zo geweldig. Of ging. Vorige week ging het zelfs zo slecht dat ik een overdosis heb genomen en een nachtje op spoed heb mogen doorbrengen. Natuurlijk heeft dat ook gevolgen hier op de afdeling, zo kreeg ik een uitgangsmaatregel die inhield dat ik niet meer uit het ziekenhuis mag. Morgen word er gelukkig wel weer gekeken om deze te versoepelen. Ook een kamercontrole en extra bezorgdheid waren gevolgen van mijn daad. Ook met de suikertjes gaat het niet goed. Ik krijg ondertussen nog een week om deze weer terug te schroeven naar een maximum van 250. Helaas hoe hard ik probeer en hoe zeer ik er ook op probeer te letten, het lukt me niet om ze te verlagen. Ik reageer totaal niet op de insuline. Indien ik niet slaag mag ik niet naar de trainingen gaan en word ik op time out gestuurd waarschijnlijk naar een ziekenhuis om ze omlaag te krijgen. Mijn hba1c was op 1mnd met 0,4 gestegen en is nu 11,5 (terwijl hij normaal 7,5 ongeveer moet zijn) Vandaag familiegesprek gehad en dat viel gelukkig wel mee. Ook voel ik me vandaag beter en rustiger dan agelopen dagen. Gelukkig hopelijk de komende tijd ook.
