De laatste tijd pieker ik me dood. Over alles en nog wat. Ik word er zowat zot van. Sommige dingen, ok de meeste, durf ik niet met iemand anders te bespreken en daar blijf ik dan alleen mee zitten. Maar ik kom er alleen niet uit. Ik wou soms dat ik iemand had waarbij ik het even allemaal kwijt kon zonder veroordeeld te worden. Iemand met een heldere kijk, iemand met begrip. Iemand die me zou kunnen troosten, iemand die me zou kunnen opvangen en iemand die een klare kijk heeft op bepaalde zaken. Ik wou dat er iemand was die me een duidelijk antwoord kon geven op mijn vragen en twijfels. Was er zo maar iemand...
