Ik was vorige week jarig en had van mijn vriendinnen een weekendje cadeau gekregen. Ik moest vrijdag nog werken, maar had op mijn werk kunnen regelen dat ik om 16u mocht vertrekken ipv 18u. De afspraak rond het weekendje was: vrijdag op zaterdag alleen onder the girls. zaterdag rond het avondeten mochten de boyfriends dan komen. Vrijdag was zalig, maar ik was stikop. Zaterdag zijn we heerlijk gaan winkelen, tot ik telefoon van het vriendje kreeg dat hij geen zin had om af te komen en pas zondag zou komen Ik was heel boos, maar mijn vriendinnen hebben me goed opgevangen en uiteindelijk was de avond toch nog leuk. Zondag ochtend krijg ik dan een sms van het vriendje dat hij daar is. Helaas niet op de parking zoals afgesproken, zijn gsm (die al een tijdje manqementen heeft) was uitgevallen en hij kreeg die niet meer aan. Ik dus na 20min op die parking te hebben rondgedraaid, terug naar ons huisje om naar de receptie te gaan. Daar was hij niet maar zijn auto stond er wel. Uiteindelijk heeft hij het huisje wel gevonden en wij elkaar maar we waren allebei wel super gefrustreerd. De namiddag was weer leuk en 's avonds hielden we nog een bbq voor wij weer naar huis zouden rijden. Tijdens onze bbq krijg ik bericht van mijn moeder dat mijn oma in het ziekenhuis ligt en maar 1/3 kans heeft om te overleven. Ik bel mijn moeder op om het fijne te horen: oma heeft dus een longontsteking, vocht op de longen, kan amper ademhalen. Haar pacemaker schiet heel de tijd in actie en ze krijgt om het uur een morfine spuit tegen de pijn en om haar kalm te houden. Mijn tante bleef waken bij mijn oma, dus ik heb haar gevraagd hoe het met mijn oma ging. Heel slecht kreeg ik als antwoord en dus heb ik onmiddellijk mijn boel gepakt, afscheid genomen en naar het ziekenhuis vertrokken. Mijn oma zag er inderdaad niet goed uit. Ze lag te "slapen" als ik toe kwam. Lijkbleek was ze, ik weet niet goed hoe te zeggen, maar het was akelig. Ze lag blijkbaar al van 's middags in het ziekenhuis, maar ik ben pas 's avonds verwittigd! Thans wist mijn moeder niet dat ik op weekend was. De verpleegsters kwamen haar verzorgen en wij moesten de kamer uit. Na de verzorging kregen we te horen dat ze een snelle zwakke hartslag had, 175 slagen. Ze heeft ook van heel de dag geen pipi meer gedaan en ze kreeg toch plasmedicatie. Haar bloedwaarden waren ook niet ok en ze was heel erg onrustig. Ze zou zeer waarschijnlijk de nacht niet doorkomen. Ik ben er nog even bij geweest en inderdaad, ze schoot heel de tijd rechtop om dan weer te gaan liggen, haar ogen staarden in het niets of draaide weg, ze reageerde op niets, maar moest wel iemands hand vast hebben. Als ik daar ben vertrokken heb ik mijn baas een sms gestuurd dat ik niet in staat was om vandaag te komen werken met een beetje een korte situatie schets en de vraag of ze er begrip voor had. Anders was ik wel een doktersbriefje gaan halen. Na 1.5u kreeg ik eindelijk reactie dat ik thuis mocht blijven, maar dat ik woensdag wel zeker moest komen werken. Voor eventueel donderdag of vrijdag zouden we nog wel een oplossing kunnen vinden. Vanmorgen vroeg ik hoe het nu ging met mijn oma. Het enige wat ik als antwoord kreeg was: beter. 'smiddags heb ik dan gevraagd in welk opzicht beter. Toen kreeg ik als antwoord: haar pols was al niet meer zo snel, ze was ook rustiger en reageerde weer. Maar dat het ondertussen weer veel slechter ging. In de namiddag kreeg ik nog te horen dat de dokter net geweest was, haar bloedwaarden zagen er beter uit, maar het blijft afhangen van dag tot dag. Ze krijgt nog steeds amper lucht en alles blijft wispelturig. Nu krijg ik de vraag van mijn baas hoe het met mijn oma gaat ondertussen. Ik dacht dat is super lief dat die dat vraagt, dus ik antwoord haar weer bondig het verslag van de dag. Krijg ik als antwoord: ok dan verwacht ik je de rest van de week present tenzij er ondertussen iets moest gebeuren. je dag van vandaag ga je die een andere dag inhalen of neem je onbetaald verlof Ik heb geantwoord: haal hem wel in, maar seg, ging jij mij dat geld van de apotheel vorige week niet al doorstorten, want ik heb het nog altijd niet gehad... geen reactie meer... grr!
Ik was heel boos, maar mijn vriendinnen hebben me goed opgevangen en uiteindelijk was de avond toch nog leuk. Zondag ochtend krijg ik dan een sms van het vriendje dat hij daar is. Helaas niet op de parking zoals afgesproken, zijn gsm (die al een tijdje manqementen heeft) was uitgevallen en hij kreeg die niet meer aan. Ik dus na 20min op die parking te hebben rondgedraaid, terug naar ons huisje om naar de receptie te gaan. Daar was hij niet maar zijn auto stond er wel. Uiteindelijk heeft hij het huisje wel gevonden en wij elkaar maar we waren allebei wel super gefrustreerd. De namiddag was weer leuk en 's avonds hielden we nog een bbq voor wij weer naar huis zouden rijden. Tijdens onze bbq krijg ik bericht van mijn moeder dat mijn oma in het ziekenhuis ligt en maar 1/3 kans heeft om te overleven. Ik bel mijn moeder op om het fijne te horen: oma heeft dus een longontsteking, vocht op de longen, kan amper ademhalen. Haar pacemaker schiet heel de tijd in actie en ze krijgt om het uur een morfine spuit tegen de pijn en om haar kalm te houden. 
