De laatste tijd gaat het best wel goed met me. Ben super gemotuveerd om te bewijzen dat ik het kan. Ik probeer me zo weinig mogelijk van stuk te laten maken. Tot mijn eigen verbazing lukt het me nog vrij goed. Maar vandaag is toch een f*cking moeilijke! Mijn nieuwe vriend die het gisteravond uitmaakt omdat hij denkt dat hij mij niet gelukkig kan maken, dat hij vindt dat hij mij tot last is omdat hij zich op dit moment zo slecht voelt en het leeftijdsverchil dat hem toch parten speelt. En ik kan hem maar niet duidelijk maken dat ik me echt wel gelukkig bij hem voelde, en dat ik het niet erg vind dat hij zich niet goed voelt, allé ik vind dat natuurlijk wel erg voor hem, maar ik stoor me daar niet aan. En leeftijd, liefde kent toch geen leeftijd? Wat moet ik nu doen? Ik wil hem niet loslaten. Ik wil niet dat hij mij loslaat. En hoewel hij blijft beweren dat het echt niet aan mij ligt, toch stel ik mezelf in twijfel en ik weet dat ik dat juist niet mag doen, maar ik kan het echt niet vatten. Zou het dan echt niet aan mij liggen? Ben ik misschien te kinds? Te lelijk? Te dom? Misschien schaamt hij zich wel voor mij... Anyway, ik maar proberen om het niet op mezelf te steken, en niet op te geven, te blijven vechten, ga ik natuurlijk op die stomme klote weegschaal staan. Weer aangekomen. Sinds mijn opname op Kamillus tot nu 3kg aangekomen. En de psychiater maar zeggen:"laat het nu eens los u zelfbeeld, u zelfbeleving" Hoe moet ik dat in hemelsnaam loslaten als ik maar vetter en vetter word ondanks dat ik op mijn eten let, ondanks dat ik ga sporten. Hoe kan ik het vergeten dat ik overgewicht heb, hoe kan ik het vergeten dat ik zo vet ben als ik steeds met mezelf blijf geconfroteerd worden? Het gewoon accepteren? Nee sorry, als er 1 ding is wat ik NOOIT wil en zal accepteren is dat ik teveel weeg. Oh ik haat van die dagen als vandaag, alles extra extra extra moeilijk. Maar ik moet bewijzen dat ik het kan en dus zal ik het bewijzen. Ik heb me tot nu nog niet laten doen en ik ben dat vandaag ook niet vanplan.
En de psychiater maar zeggen:"laat het nu eens los u zelfbeeld, u zelfbeleving" Hoe moet ik dat in hemelsnaam loslaten als ik maar vetter en vetter word ondanks dat ik op mijn eten let, ondanks dat ik ga sporten. Hoe kan ik het vergeten dat ik overgewicht heb, hoe kan ik het vergeten dat ik zo vet ben als ik steeds met mezelf blijf geconfroteerd worden? Het gewoon accepteren? Nee sorry, als er 1 ding is wat ik NOOIT wil en zal accepteren is dat ik teveel weeg. 
