Hier ben ik weer. Dinsdag nog eens een zm-poging gedaan. Het ging niet meer. Het ging al een tijdje niet en ik heb het proberen te verstoppen, beseft dat dat me niet verder hielp en het dan aangegeven. Toch werd er niets gedaan en uiteindelijk had ik mezelf niet meer in de hand. Dus dinsdag mijn plan uitgevoerd en uiteindelijk door het oog van de naald gekropen. 1dagje spoed, 1dagje medicare en 1dagje op de afdeling endocrino en dan mocht ik terug naar Kortenberg. Zonder mijn pomp, want die hebben ze afgenomen. In Kortenberg onder strikte voorwaarde wel te verstaan. Zo mag ik absoluut niet meer buiten, tenzij met familie, eerst mocht ik ook niet meer van de afdeling, maar daar hebben ze toch hun gedacht over veranderd. spuiten en meten gebeurt nu bij de verpleging zodat ik absoluut geen medicatie op mezelf meer heb. Dinsdag word besproken hoe het nu verder moet. Verhuizen ze me naar een gesloten afdeling? Geven ze me nog een kans? En toch als ik de tijd zou kunnen terug draaien zou ik het overnieuw doen, alleen een paar dingen anders. MAAR aan de andere kant ben ik ook blij dat het niet is gelukt en hoop ik dat ik deze nieuwe kans met beide handen grijp en me laat helpen. Mijn beste vriendin heeft me laten inzien dat het mijn tijd nog niet is en dat ik niet mag opgeven. Eindelijk nog eens met haar kunnen praten, en niet een masker ophouden heeft me wel goed gedaan. Ik ben blij dat ze er voor me is en wil zijn. Ook al geloofde ik er een tijd geleden eigenlijk niet meer in. Ik wou afstand nemen, zodat ze niet te veel pijn zou lijden als ik er niet meer was en gemakkelijker verder kon met haar leven. Gelukkig wil ze er nog steeds voor me zijn. Een andere hele goede vriendin heeft me laten inzien dat ik mijn angsten moet trotseren en me meer moet proberen te geven ipv op allerlei manieren te rebeleren. Niet met volle, maar wel met nieuwe moed, wil ik het weer proberen. Ik ben niet trots op wat ik heb gedaan,ik heb veel mensen verdriet aangedaan, veel mensen serieus doen schrikken en besef misschien nog niet half hoeveel geluk ik heb gehad. Maar ik heb een nieuwe kans gekregen en dat wil toch iets zeggen. Toch?
