Ik kwam hier over kleine dingen schrijven die je blij maakte, en terwijl ik de titel nog maar schreef kreeg ik nog een groter ding om blij om te zijn. Maar daar vertel ik later meer over. Laten we bij het begin beginnen.
Vorige keer vertelde ik dat ik terug een beetje depressief begon te worden. Maar ik heb gevochten, dingen ingepland waarvan ik weet dat ik ze graag doe en dat lukt redelijk. Ik heb eindelijk terug een aantal hobby's. Zo ben ik een keer mee vrijwillig gaan helpen in een knutselnamiddag voor gehandicapte kinderen. Iets dat maandelijks opnieuw wordt gedaan en waar ik wel graag regelmatig naar toe wil gaan. Helaas kan ik deze maand niet gaan om een vriendin uit de nood te helpen, maar volgende maand zou ik toch echt graag gaan. Verder vul ik mijn tijd ook nog met borduren, haken, lezen, dingen die ik vroeger zo veel deed maar de laatste jaren totaal niet meer deed.
Afspraken met vrienden, en vooral die vrienden die ik al enige tijd niet meer heb gezien. Een diabetesvriendin, 2x een ex-collega, vrienden van vroeger. Het doet altijd zo'n deugd om die mensen weer te zien. Ook is de drang om contact met familie groot. regelmatig bel ik nu met mijn ouders, of het liefst van al Skype, dan kan ik hun nog zien. Morgen komt mijn vader op bezoek en ook daar kijk ik naar uit. Nu nog te weten komen om welk uur hij dacht af te komen En vandaag is mijn grootvader jarig. Ik heb hun al bijna 4jaar niet meer gehoord of gezien. Ik durfde eerder niet goed bellen, de laatste keren dat ik ze gezien heb was in de periode van kortenberg. Toen het helemaal nog niet goed met me ging. Ze hadden er weinig begrip voor en ik voelde me een beetje gefaald in hun ogen. Daarom dat ik geen contact meer durfde opnemen. De laatste tijd mis ik ze wel heel erg en denk ik heel erg vaak aan ze. Ik vind het zo jammer dat ik zolang geen contact meer met ze had. Vandaag ik mijn opa jarig. Ik dacht het is nu of nooit. Ik heb gebeld en ik ben zo blij dat ik dat gedaan heb. Het was eerst een beetje onwennig maar het was echt wel duidelijk dat ze blij waren dat ik eens belde en ik was ook zo blij om hun nog eens te horen. D. en ik willen heel graag eens een city-trip doen in de stad dat zij wonen dus ik heb gevraagd of wij dan eens op bezoek mogen komen als dat zou uitkomen. En ze waren zo blij. Dus nu maar hopen dat de zon rap komt zodat wij een weekendje naar daar kunnen en ik mijn grootouders nog eens kan zien. Voor het allemaal te laat is. Ze worden er immers niet jonger op en mijn oma vertelde dat mijn opa zijn zicht slecht is iets wat ik totaal niet wist.
dat is zo'n beetje wat ik oorspronkelijk zou hebben getypt. Maar toen ik dus de titel aan't schrijven was kreeg ik opeens telefoon van een privé-nummer. ik had zo hard verwacht dat het mijn moeder zou zijn aangezien ik haar kort daarvoor had proberen te bellen maar ze niet bereikbaar was. Ze belt trouwens meestal met een privé-nummer dus ik had niet verwacht dat het iemand anders zou zijn. Gelukkig pak ik bij een privé-nummer toch altijd beleefd, en mijn naam noemende, op. Het was dus niet mijn mama, maar de selectiedienst van een bedrijf waar ik bij wilde werken. Ik ben vorige week het eerste examen gaan doen en wachtte dus nog op uitslag. Ik had zo hard gedacht dat ik er niet door zou zijn. Ik ben nog hysterisch geworden na dat examen. Maar ik ben er dus wel door en volgende week woensdag mag ik het tweede examen gaan doen! Oh ik ben zooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo blij!!!!!!!
En vandaag is mijn grootvader jarig. Ik heb hun al bijna 4jaar niet meer gehoord of gezien. Ik durfde eerder niet goed bellen, de laatste keren dat ik ze gezien heb was in de periode van kortenberg. Toen het helemaal nog niet goed met me ging. Ze hadden er weinig begrip voor en ik voelde me een beetje gefaald in hun ogen. Daarom dat ik geen contact meer durfde opnemen. De laatste tijd mis ik ze wel heel erg en denk ik heel erg vaak aan ze. Ik vind het zo jammer dat ik zolang geen contact meer met ze had. Vandaag ik mijn opa jarig. Ik dacht het is nu of nooit. Ik heb gebeld en ik ben zo blij dat ik dat gedaan heb. Het was eerst een beetje onwennig maar het was echt wel duidelijk dat ze blij waren dat ik eens belde en ik was ook zo blij om hun nog eens te horen. D. en ik willen heel graag eens een city-trip doen in de stad dat zij wonen dus ik heb gevraagd of wij dan eens op bezoek mogen komen als dat zou uitkomen. En ze waren zo blij. Dus nu maar hopen dat de zon rap komt zodat wij een weekendje naar daar kunnen en ik mijn grootouders nog eens kan zien. Voor het allemaal te laat is. Ze worden er immers niet jonger op en mijn oma vertelde dat mijn opa zijn zicht slecht is iets wat ik totaal niet wist.
