Niet weer hé! Vandaag telefoon gehad, de collega van mijn psycho heeft het zh en de afdeling eindelijk kunnen bereiken. Ze gaan me NIET! opnemen Nee in plaats daarvan word ik maandag op consultatie verwacht. Pff hebben ze nu echt niet door dat ik met consultaties niet kom. Pff voel me in de goot gegooid, voel me weer aan mijn lot overgelaten. Ik wil het opgeven, alles opgeven. Waarom de moeite nog doen? Ze laten me toch voor wat het is. Waarom nog verder studeren? ik wil niet één lijk hun worden. Moet ik nu echt dingen doen die ik niet wil doen voor ik hulp zal krijgen?
oja vandaag: -0.5kg Het gaat vooruit, het gaat verbazend goed vooruit
ich träum von dem ende um nochmal von vom anzufangen!
Vandaag toestemming gegeven om me te laten opnemen op de PAAZ. Wacht nog steeds op een telefoontje over hoe en wat... zou ik al meer dan een half uur geleden gekregen moeten hebben... Niet dus. Ik ben bang, bang voor wat er zal komen. Zal het wel helpen? Goh, ik wou dat ik de tijd kon terug draaien, dat ik nooit toestemming had gegeven, maar kom ik dan wel verder in mijn leven? Is het nu niet gewoon het moment om eraan te werken? om te beslissen? Gisteren tevens te horen gekregen dat ik gebuisd ben voor mijn praktijkvak, ben er kapot van en wou alles alles alles opgeven. Thnks to Lotte gaan we dat niet doen. Thnks to iedereen die me geholpen heeft deze moeilijke beslissing te nemen, thnks to iedereen die me steunt en er voor me is. Wish me luck, en hopelijk tot gauw, maar dan een beter gauw... Oja, 1.1kg afgevallen van maandagoch tot deze ochtend. Van voor mijn opname tot vandaag is dat samen alweer 1.7kg en alles bij elkaar 8kg Ik zal er komen! Maar nu misschien toch op een gezonde manier?
Ik kan het niet. Hoe graag ik ook wil. Het lukt me niet. Hoe hard ik ook probeer. En ik ben weer ziek, ben nog geen dag terug uit het ziekenhuis of ik sta alweer constant te hoog, ben misselijk lijk hel en pff. Ik wil het opgeven. Ik voel me verloren, het lijkt een strijd die ik niet kan winnen. Een verloren strijd. Ik kan mezelf niet aan, en hoewel ik weet dat het niet zo is, voel ik me een beetje in de steek gelaten. Ik ben dom geweest, ben het nog steeds, en ik heb gisteren dingen aan de dokter geschreven die ik beter niet had gedaan en ik heb niet liever dat ik dat niet had gedaan, maar ik wil ook niet de stap zetten om me te verontschuldigen, niet als eerste. En goh ik zou graag een mailtje van hem krijgen nu, een eerste stap van hem uit, want tenslotte heeft hij me ook gekwetst met hetgene hij zei. En ik ben er nog steeds boos om, maar ik had misschien ook zo niet mogen reageren. En het laatste wat ik nu wil is dat hij me opgeeft, dat hij mij laat vallen, dat hij mij niet opvangt. Ik had dat nooit mogen zeggen, maar dat is te laat nu. En ik ben te trots om hem te mailen. En ik val, steeds dieper, en ik wil niet meer vallen, maar ik ben zo moe, zo bang om nog te vechten. Is het leven altijd zo moeilijk? Is het leven altijd zo hard? Ik hoop het niet, dit wil ik niet heel mijn leven.
Mag ik het opgeven, als ik het even niet zie zitten? Mag ik even heel klein zijn? Mag ik het even helemaal niet meer weten?
Kan ik groeien? Kan ik bloeien? Kan ik bekomen wat ik altijd al wou? En mag ik even blijven dromen?
Mag ik alles opofferen als ik dat wil? Mag ik domme dingen doen? En mag ik fouten maken?
Blijf je in me geloven? Ook al ga ik niet vooruit? Blijf je me steunen, of laat je me achter?
Durf je in me geloven? Ook al doe ik dat zelf niet? Durf je me in leven houden? Of laat je me sterven?
10 dagen ziekenhuis het gevolg van niet meer spuiten en niet meer eten. 10 dagen ziekenhuis het gevolg van open en eerlijk zijn tegen de dokter. En ik weet niet wat ik nu moet doen. Ik ben weer thuis, maar ik kan het niet aan, moet ik me laten opnemen op de PAAZ? Misschien is dat wel de oplossing. Maar kan ik dat aan? Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik weet niet hoe ik het allemaal moet doen. Ik zou me willen verstoppen, ergens waar niemand me zal kunnen vinden, ergens waar niemand me zal zien. En ergens waar ik niet hoef na te denken.
Nee in plaats daarvan word ik maandag op consultatie verwacht. 
Het gaat vooruit, het gaat verbazend goed vooruit
het gevolg van niet meer spuiten en niet meer eten. 10 dagen ziekenhuis het gevolg van open en eerlijk zijn tegen de dokter.
