Zoals de titel al zegt: probeer ik mijn leven weer op te nemen. Helaas is dat simpeler gezegt dan gedaan. Eerst en vooral zijn er de hypo's die me geregeld plagen en dat terwijl ik nooit zolang zoveel hypo's gewoon ben. Het frustreerd me dat ik steeds moet bij-eten, eetbuien krijg en moet stoppen met mijn activiteit. Heel vaak dat ik denk: Waarom moet mijn suiker zo goed geregeld staan, het juiste hba1c haal ik niet, ik kan niet meer doen wat ik wil of leuk vind, moet verdomd veel eten en als ik mijn insuline aanpas krijg ik hypers, of als ik verwacht dat de suiker te laag gaat komen en er dan mijn voorzorgen voor neem dan draait het helemaal verkeerd uit. Met andere woorden: het is een enorme last om die suiker toch min of meer ok te krijgen. Eigenlijk vond ik mijn hypertijd veel makkelijker en aangenamer en het was stukken beter voor mijn gewicht en activiteiten. Helaas denkt zowat iedereen behalve ik natuurlijk, daar heel anders over. Maar een goede suikerregeling is een hel! Verder probeer ik mijn voorgaande activiteiten weer op te nemen: judo, uitstapjes met de jongerenbeweging enz. Maar het frustreerd me dat andere mensen me dan gaan afremmen in mijn doen en me overbeschermen, zeggen dat ik mijn lat te hoog leg en nog steeds opmerkingen over mijn uiterlijk geven(zowel positief als negatief). Ik kan er echt niet tegen! Ten eerste zal ik zelf wel bepalen wat ik aankan en wat niet. Ten tweede leg ik mijn lat zo hoog als ik wil, ik moet hem bereiken toch! Ten derde heb ik geen betutteling nodig! Ik ben verdorie geen klein kind. En tot slot kan ik die opmerkingen wel missen als kiespijn! Vooral omdat ik er nog steeds mee worstel, mezelf echt niet kan accepteren, me zo vaak aangesproken voel, ook al gaat het dan niet rechtstreeks over mij en omdat ik de positieve complimentjes niet terecht vind(wetende wat ik er voor "verkeerde dingen" voor doe) en omdat ik ze toch niet geloof en de negatieve die geloof ik natuurlijk wel en daardoor ga ik me weer heel de tijd slecht voelen. Het is zo vermoeiend en vind mezelf het meest stomme wezen omdat ik ooit het probleem heb toegegeven en eraan heb proberen te werken. Niets is nog wat het ervoor was. Ik voel me steeds in de gaten gehouden. Gecontroleerd. Anderzijds probeer ik wel goed bezig te zijn, maar stel me vaak de vraag waarom? Voor wie? Dat ze de boom in klimmen, ik ben ik en ik mag toch leven zoals ik wil? Vaak heb ik het gevoel dat het toch zinloos is en dat ik beter kan doen wat me nu instant gelukkig maakt. Ook al is dat dan slecht.
Vandaag evaluatie(evolutiebespreking) gehad. Het was een positieve bespreking. De psychiater zei zelfs dat hij nog nooit zo'n positieve bespreking had gehad. Ze vonden dat ik mijn nieuwe start niet had gemist en harder dan ooit mijn best deed. Ook vonden ze dat ik in de therapieën meer gemotiveerd ben, beter mijn best doe en ook beter meewerk. Ik voer ook minder strijden en al helemaal geen strijd meer om mijn diabetes. En dat vonden ze allemaal heel goed. Ze zagen ook dat ik meer kwam bespreken ivbm mijn emoties en als er niemand wou luisteren ze dan op papier uitte. Ook mijn negatief gedrag was afgenomen en ze zagen dat ik veel alternatieven probeer als ik het moeilijk heb.Dat mijn suikerregeling veel beter was dan vroeger besloten ze uit mijn dalend hba1c en uit de registraties, waar ze trouwens van vonden dat ik ze nu beter invul dan in het verleden. Maar eigenlijk doe ik dat nog steeds op dezelfde manier... Het negatieve dat ze me wisten te vertellen was dat ik nog steeds te perfectionistisch ben. Omdat het zo goed gaat heb ik mijn resocialisatiefase gekregen. Nu mag ik op vrijdag terug naar de judo gaan Een ontslagdatum heb ik nog niet gehad omdat ze bang zijn dat ik misschien een terugval zal krijgen. Maar als het tot aan mijn volgende evaluatie(eind mei, begin juni) nog steeds zo goed gaat, ga ik wel een datum krijgen en dan eentje voor binnen een week of 2. In ieder geval, als het zo verder gaat kan ik half juni, begin juli op ontslag.
Een ontslagdatum heb ik nog niet gehad omdat ze bang zijn dat ik misschien een terugval zal krijgen. Maar als het tot aan mijn volgende evaluatie(eind mei, begin juni) nog steeds zo goed gaat, ga ik wel een datum krijgen en dan eentje voor binnen een week of 2. In ieder geval, als het zo verder gaat kan ik half juni, begin juli op ontslag. 
