Dinsdag hebben we een lange rit gemaakt naar Tulsa, de twee na grootste stad van Oklahoma. Voor Atty is 150 mijl enkel een peulenschil. ‘Is niet zover’ zei ze. We staan er toch iedere keer van te kijken dat afstand in Amerika niet telt. Maar wij hadden het gemakkelijk, we werden gebracht.

Eerst naar de kerk waar haar kleindochter afgelopen oktober is getrouwd. Daarna naar de huizen waar ze met haar ouders en zusjes heeft gewoond. En toen naar de begraafplaats waar haar ouders liggen. Toch ook een moment om even bij stil te staan. Zij zijn geëmigreerd in 1958, toen Atty, de jongste van de drie dochters, 14 jaar was. Een hele overgang van het koele Nederland naar het hete Oklahoma. Maar ook de scholen en de vrienden die ze moest missen. En dan de taal. Maar ze heeft het goed gered.

Op de terugweg zijn we nog even bij een moderne versie van een Route 66-tankstation langs geweest.

Vandaag naar het National Cowboy Heritage Museum in Oklahoma-City geweest. Een groot museum over de cowboys en de Indianen. Veel schilderijen, sculpturen en voorwerpen zijn te zien, evenals over het cowboy-leven. Ook de cowboy-films met z’n acteurs, zoals John Wayne en Ronald Reagan, komen daarbij aan bod.

Ondanks het warme weer (35 gr. C) vanmiddag nog even tijd gevonden om kort te winkelen.