Op de Rest Area, waar we vannacht hebben geslapen, staat informatie over een Mission in de buurt, maar die erg afgelegen ligt. Het is voor ons niet ver om, maar tevens een route door het binnenland; weg van de snelweg. In de boeken wordt deze Mission San Antonio de Padua als de meest authentieke aangeprezen. Het is het omrijden zeker waard. Bij deze Mission, die in the middle of nowhere ligt, waan je je inderdaad twee eeuwen terug in de geschiedenis. We komen binnen met een ander stel en de dame in de gift store begint, na ons te verwelkomen, enthousiast te vertellen over deze Mission.

In haar verhaal geeft zij aan hoe ze aan geld voor het noodzakelijke onderhoud komen. Ze verkopen onder meer kunst van betrokken kunstenaars. Maar vanwege de afgelegen ligging komen er weinig bezoekers. Al pratend en naar aanleiding van vragen geeft zij aan dat de Californische overheid in verband met aardbevingsgevaar nieuwe bouwvoorschriften heeft voorgeschreven. Ook aan bestaande publieke gebouwen (denk aan kantoren, hotels en andere gebouwen waar veel mensen samen komen, zoals kerken etc.) nieuwe eisen worden gesteld. Om deze Mission te laten voldoen aan de geldende eisen, moet voor $15 miljoen worden verbouwd. Zo niet, dan moet de Mission worden gesloten. Dit is niet op te brengen. Dit geldt natuurlijk voor heel veel gebouwen in Californië. De dame vertelt met een 'bevlogenheid', waardoor je de neiging krijgt om een aanslag op je portemonnee te plegen...

Via de binnenwegen door naar Soledad. Ook weer een Mission. Opvallend is dat we in beide Missions een oud schilderij van St.Christoffel zien hangen. Helaas moeilijk goed te fotograferen.