Vandaag (zaterdag) op weg naar de uitzichtplek op de noordflank van Mount Rainier: Sunrise Point. Aan de bergvoet is een first come first serve camping. Deze camping kun je niet reserveren. Als er een plekje vrij is dat je aanstaat, vul je een envelopje in en doe je het campinggeld (hier $12) erin, het aangehechte reçuutje (met o.m. aankomst+vertrekdatum) klip je aan het paaltje voor je campingplek en deponeer je de envelop in een brievenbus bij de ingang. Een plek is vrij als er geen geldig reçuutje aan het paaltje bij de plek hangt. Nu mag je op deze camping alleen staan met tenten en campers tot max. 27 ft. De onze is een metertje langer, maar onze plek is daarvoor ruim geschikt. Dus gewoon gaan staan.

Nu we verzekerd zijn van een slaapplaats, gaan we met de camper de berg op naar Sunrise Point. Dit ligt op 6.600 ft (2.200m). De lucht is strak blauw. Heel anders dan gisteren.

Hier hebben we 2 trails (samen 10 km) gelopen met telkens een mooi zicht op Mt. Rainier en de omgeving en zien we weer veel verschillende mooie bloemen. We kregen in het Visitor Center een foldertje mee met de bloemetjes. De meesten die hierop staan hebben we gisteren en vandaag gevonden.  Tijdens een van de trails kwamen we een meneer tegen die vrijwilliger is in het Mount Rainier Nat. Park. We hebben een klein halfuurtje met hem staan praten. Met name over “the Mountain”. In dit Park alleen al werkten 1804 vrijwilligers in totaal 74.615 uur in het afgelopen jaar. Hun werk bestaat uit: werken in de visitor centers, bezoekers assisteren op de trails, het opruimen en het herstellen van schade van overstromingen. Wat zouden deze parken “All over the States” zonder hen moeten. Er wordt ontzettend veel vrijwilligerswerk verricht op alle gebieden in de Verenigde Staten.

In de namiddag hebben we ons campingplekje opgezocht en lekker buiten gezeten met een pilsje. Lekker bijkomen van de mooie dag.

NB We zijn een paar dagen van de 'ínternetwereld' afgesloten geweest. Vandaar nu 3 'blogs' tegelijk geplaatst.