Het bezoek aan Mount Saint Helens is echt de moeite waard. Aan de voet van de berg rijd je eerst door een dicht bos. Door het vele mos in de bomen en de varens doet het denken aan een regenwoud. En natuurlijk hier weer alle aandacht voor de bloemetjes… Op een opener plek in dit bos rijden we tegen werklui aan. Er stond ook een grote helikopter. Wij stoppen natuurlijk. We kwamen aan de praat met de piloot. Door het dichte bos lopen geen wegen. En hij haalt met de helikopter de grote gevelde bomen uit het bos en brengt ze naar gereedstaande vrachtauto’s. Er zijn hier heel veel houtverwerkingsbedrijven in deze Staat.

Op de parkweg (Rt99) zijn op verschillende plaatsen overlooks gemaakt van waar af je de berg goed kunt zien.

In 1980 is een grote uitbarsting geweest, waarbij een heel stuk van de krater is weggeslagen. De top is daardoor 500m lager komen te liggen (nu 2.700m). Tussen 2004 en 2008 zijn er nog wat kleine, beperkte erupties geweest. Het is indrukwekkend te zien wat de eruptie van 1980 de wijde omgeving heeft veranderd en in wat voor groot gebied alle bomen zijn weggevaagd. Wij konden dat aanschouwen in een complete blauwe lucht.

Vanaf het hoogste uitzichtpunt (dat was 438 treden op) waren ook de vulkanen (in ruste) Mt. Rainier, Mt Hood (foto 9, op meer dan 100km) en Mt Adams (foto 10) goed te zien. Ik heb een foto gemaakt vanaf het hoogste punt van de parkeerplaats waar onze camper staat. De laatste camper is de onze.

Van Mt Saint Helens zijn we doorgereden naar Mt.Rainier National Park. Dit park rondom deze berg is (aan de voet) een heel dicht, compact bos. Morgen (vrijdag) zullen wij daar meer van gaan zien.