Als we wegrijden krijgen we een behoorlijke bui. Omdat we nog in de bergen rijden, komen we direct in de mist en vervolgens in een hagelbui. Het is vandaag ca 12 gr.C.

 We rijden Idaho City binnen. Dit is een ghost town. In 1860 was dit de grootste stad (meer dan 20.000 inw.) tussen San Francisco en St.Louis. In die tijd werd er goud gevonden. De reden dat veel mensen van diverse pluimage hierheen trokken. Een aantal gebouwen uit die tijd staan er nog. Als we het stadje rondlopen komen we in het winkeltje van Miss Carolyn. Zij fröbelt de hele dag: handdoekjes, sjaaltjes, dekentjes en sieraden en dat verkoopt zij voor haar huisje. Ze is 70 jaar en wil nooit meer van haar eigen vierkante meters waar ze woont weg. Dit wereldje is voor haar groot genoeg. Ze wilde wel op de foto.  In het museum worden we hartelijk welkom geheten door de beheerster. Na een korte toelichting wordt een video gedraaid (gebaseerd op oude foto’s), die een beeld geeft hoe het stadje er toen uitzag, wat er rondliep en hoe het goud werd gedolven. Na de video, gaat ze door met vertellen. Het gesprek werd algemener en persoonlijker en we waren zo weer een uur verder. Op een gegeven moment kwamen er nieuwe mensen om het museum te bekijken. Voor ons een goed moment om haar te bedanken voor de bijna 2 uur privé tijd. Zij vond dat ze ons een “big hug”moest geven. Voor ons de eerste keer dat we van een dame van een museum als afscheid een omhelzing kregen. Ik heb haar later een tulp gebracht. Wij hebben nl. wat Hollandse souvenirs meegenomen. Ze zou me bijna weer omhelzen. Ook nog even een wandeling naar de begraafplaats aan de rand van het dorp gemaakt. Er zijn nog zo’n 200 graven vanuit de beginperiode. Informatie over het stadje vertelt dat van die 200 graven er slechts 28 een natuurlijke dood zijn gestorven. Moet toen een ‘levendige’ stad zijn geweest…

Daarna doorgereden naar Boise, de hoofdstad van Idaho, waar we morgen de dag gaan doorbrengen.