Ik ben Marion
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 03/12/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Na 6 jaar een huurcamper en 8 jaar een eigen camper hebben we Amerika en Canada grotendeels gezien. .
We gaan nu de andere continenten verkennen.
Het is bijna 10u als ik wakker wordt. Blijkbaar nodig om bij te komen. Buiten blijkt het licht te regenen. Wat doe je dan? Het Shanghai Museum opzoeken (stond overigens ook op de planning). Beetje vervelend, want meerdere mensen hebben het museum op deze druilerige dag gekozen. We kunnen in de rij aansluiten bij het bordje: From here 2 hours waitingtime. Na enige aarzeling zijn we toch blijven staan. Na iets meer dan een uur zijn we binnen. We hebben ruim drie uur gebruikt om te kijken naar bronzen voorwerpen, munten, callografieën, schilderen, sculpturen, porselein en meubels. Veel dingen echt interessant. Vervolgens met de metro naar de Jingān tempel, een Boeddhistische tempel, die van oorsprong stamt uit 1200, maar later is herbouw en nu geheel omringd wordt door hoge moderne gebouwen. Na de koffiepauze, als het inmiddels donker is, naar the Bunt om te kijken naar de verlichting van de wolkenkrabbers aan de overkant van de rivier. Echter na uur kriskras met de metro hebben we de Bunt niet bereikt. Dit omdat een cruciaal station op alle passerende lijnen inderdaad het station alleen passeert en niet stop. Blijkt gesloten te zijn. Toen maar terug naar het station in de buurt van het hotel. Inmiddels zijn we wel een uur verder, maar voor slechts 0,40. Daarvoor veel gezien.....onder de grond In de buurt van het hotel boven in een warenhuis, bij één van de kleine restaurantjes gegeten. Bijna ieder warenhuis heeft (veelal) bovenin een grote ruimte aan kleine restaurantjes verhuurd. Ieder restaurantje met zn eigen specialiteit. Keuze te kust en te keur.
Om iets te begrijpen van het ontstaan en de ontwikkeling van Shanghai zijn wij ons bezoek aan Shanghai begonnen met een bezoek aan de Shànghâi Urban Planning Exhibition Hall. Verspreid over vijf verdiepingen wordt de ontwikkeling van een klein vissersdorp naar deze moderne metropool met meer dan 25 miljoen inwoners in minder dan 200 jaar uiteengezet. Bijzonder interessant. Vervolgens met de metro naar de wijk Pudong, het gebied met de wolkenkrabbers aan de Huangpu River. Hier staan 3 wolkenkrabbers waar je met de lift naar boven kunt. Natuurlijk gaan we niet voor minder dan de hoogste: the Shanghai Tower. Met zijn 632m op dit moment de tweede hoogste van de wereld (na de Burj Khalifa in Dubai). Met 73km/u vliegen we naar de top. Daar heb je een geweldig overzicht over Shanghai, extra geaccentueerd door de rivier die door de stad kronkelt. We hebben bijna twee uur daar boven rondgelopen en vervolgens met een ferry naar de overkant gevaren. Vandaar af hebben we de hele Bunt boulevard langs de rivier, met uitzicht op de wolkenkrabbers, afgelopen. Het is inmiddels 5 uur als de zon erg laag staat en een bijzondere kleur geeft aan de skyline. Via de Nanjing Street lopen we terug naar het hotel. Dit om de jas te halen, daar de temperatuur sterk daalt. Vervolgens besluiten we in het gebied van de wolkenkrabbers te gaan eten, dus met de metro terug naar dat gebied. Nu staan we midden tussen de verlichte wolkenkrabbers. Weer een bijzondere ervaring.
Vanmorgen naar station van Beijing-Zuid op weg naar Shanghai. Nu kun je alles nog zo goed plannen, toch loop je tegen verrassingen. Ons dichtstbijzijnde metrostation is Tiananmén, aan dat bekende plein. Als we ons door de hele menigte hebben gewurmd, blijkt het station gesloten te zijn. En gisteren was het nog open. Het volgende station is een heel eind verder. Daarom hebben we op een wat rustiger plek een taxi geprobeerd aan te houden. We hadden gelukkig ruim speling genomen. Uiteindelijk heeft de taxi ons bij Beijing-Zuid afgezet. Ook daar erg druk in de vertrekhal. De hogesnelheidstrein heeft ons in 4,5 uur zon 1.200km verder in Shanghai afgezet. En ook daar weer heel veel mensen. Met de metro verder naar ons hotel nabij Peoples Square. Ook daar, in de metro als op Peoples Square veel mensen. Na het inchecken weer de straat op. Of we er niet genoeg van krijgen. Over de Nanjing Pedestrian Street gewandeld. Weer heerlijk onder de mensen.....Daarna (rond 22u) languit op bed, bijkomen met meloen.
Het blijft druk op straat en in de metro in Beijing. We wisten dat veel mensen vrij zijn na de 1e oktober, maar dat het vandaag nog zo druk is, blijft ons verbazen. Hele drommen mensen rondom het Tiananmén Plein, maar ook bij grote winkelcentra. We wilden het Mausoleum van Mao bezoeken, dat op het grote plein staat. Maar helaas gesloten. We wilden naar het National Museum of China. Ook gesloten. Bij the Great Hall of the People zien we wat mensen lopen. Dit is waar het National Peoples Congress zitting heeft (2980 leden). In de grote zaal zijn 10.000 zitplaatsen, voor als de Communistische Partij vergadert. Een imposant gebouw en grote zaal. Inmiddels loopt het in de middag en we besluiten een gebied met enkele winkelcentra te bezoeken. Ook hier veel mensen op de been. Op de borden prijken alle bekende westerse merken. In China is echt alles te koop. In de buurt van het hotel gaan we uiteten. We bestellen vis. Op de vraag of het voor één persoon is, geeft de bediening aan dat het voor 2 personen is en dat het ongeveer 2,5 pond is en dat dat inclusief bot is. We bestellen. Het blijkt veel bot te zijn, maar voldoende vis. Bij het afrekenen komen we erachter dat de vermelde prijs per pond is. We waren blijkbaar gewaarschuwd, maar hebben het niet begrepen. Na enige discussie toch maar de rekening betaald, zon 30.
Op Onafhankelijkheidsdag moet je in Beijing op het Tiananmén Plein zijn. Wij dus ook op weg. Het is normaal een klein kwartier lopen vanuit ons hotel. Maar er was geen doorkomen aan door de vele mensen en de vele controleposten. Dan maar plan B: het Art District. Dit is een gebied waar kunstenaars, musea en galeries zich in oude fabrieksgebouwen hebben gevestigd. En wat we hier tegenkomen, en in de rest van China nog niet gezien hebben: een terras! Vervolgens naar de Bell Tower en Drum Tower, waar we gisteravond ook even waren. Maar toen was het een stuk kouder. Hier in dit uitgaanscentrum van Beijing gezellig rondgelopen, een biertje gepikt en uit het vuistje gegeten. Op al deze plaatsen was het erg druk. Met dit mooie weer zijn de Chinezen blijkbaar graag onder de mensen. Zelfs vanavond om 10u is het nog erg druk op straat en in de metro.
Op weg naar het Nationaal Museum van China worden we tegengehouden door de politie bij een wegafzetting. Als we aangeven dat we naar het museum willen dat aan het Plein van de Hemelse Vrede ligt, wordt ons duidelijk gemaakt dat het plein is afgesloten. Als we een andere bestemming hebben gezocht, komen we er later achter dat het tot 12u is afgesloten. Vanavond op het nieuws op tv zien we dat er een grote ceremonie is geweest met de gehele Chinese top ivm morgen 1 oktober, 69e Onafhankelijkheidsdag. Zonder publiek! We besluiten naar het Temple of Heaven Park te gaan met de metro. We hebben vanaf de eerste dag in Beijing een metrokaart. Daarmee kun je voor 50% reizen. We hebben er in totaal nog geen 10 ieder opgezet en reizen er nu al 4 dagen kriskras mee door Beijing. Het is een immens park en er staat een ronde ceremoniehal in, de trekpleister, waar vroeger werd gebeden voor goede oogst. Het park heeft zon 4000 oude cipressen, waarvan sommige meer dat 800 jaar oud zijn. Het park viel ons tegen, maar met ons paspoort in de hand hoefde we de entree van 5 pp ook niet te betalen (65+). Na twaalven terug naar het museum aan het Grote Plein. Blijkt het nu net deze zondag dicht te zijn. Plannen weer bijstellen. Dan maar 2 tempelcomplexen bezocht. Die van de wijsgeer en leermeester Confusius (leefde in 5e eeuw voor Christus, en nog steeds belangrijk in China, maar ook in andere delen van de wereld) en de Lama-tempel, die verbintenis heeft met Tibet. Via de Drum Tower en Bell Tower zijn we teruggekeerd naar Wangfujing Dajie, de winkelstraat van Beijing. Hier hebben we in een restaurant vis respectievelijk Peking Eend gegeten. De Peking Eend-foto is overigens van een ander restaurant. En dan is het alweer 21:30u als we de benen op het bed in het hotel neerleggen.
De Verbonden Stad in een indrukwekkend complex, midden in Beijing. Het schijnt het grootste paleiscomplex van de wereld te zijn. Het is gedurende 5 eeuwen, tot 1908 toen de laatste keizer werd afgezet, het verblijf geweest van de laatste twee Chinese dynastiën. Het bestaat uit vele gebouwen, waarvan je voornamelijk alleen de buitenkant kunt aanschouwen. In sommige gebouwen zijn exposities over o.m. gouden- en zilverenvoorwerpen en over juwelen. Voor een mooi overzicht over de stad kun je een deel van de muur rondom het complex beklimmen. Wij hebben er mooi weer bij. Hier komen we meer buitenlanders tegen, maar voor veel meer dan 90% lopen er Chinezen. Na de Verboden Stad lopen we door naar het Tiānānmén Square (Plein van de Hemelse Vrede), s werelds grootste plein (440.000m2). Op dit plein dat recht voor de Verboden Stad ligt, hebben ze voor de verjaardag van Hans een groot boeket op het plein gezet. Ze hebben de jaartallen erbij gezet. Hans voelt zich zeer vereerd! Vanavond zijn we door de Wángfûjîng Snack Street gelopen. Weer zon straatje waar je je maaltje bij elkaar kunt kopen van de aanliggende bereiders. Je komt er van alles tegen. De minder bekende waren als inktvis, insecten, schorpioenen, kleine vogeltjes etc. Hans kiest voor de inktvis, ik voor de pannenkoek met groente met stukjes Pekingeend en een soort loempia. Op de terugweg gaan we nog even langs het Tiānānmén Square, maar dat is afgezet en er zijn geen verdere activiteiten. Dan maar terug naar het hotel en de benen omhoog.
Vandaag staat de Chinese Muur op het programma. Lonely Planet geeft aan waar je daarvoor heen kunt gaan en langs welke weg. Wij kiezen voor het plaatsje Badalang, zon 70km ten noorden van Beijing, en het is met het openbaar vervoer bereikbaar. Om 7:30 lopen we op straat op weg naar de metro. Alles gaat voorspoedig tot we van de metro op een trein moeten overstappen. Helaas die trein blijkt niet meer te rijden. Dan plan B. Weer metro in naar ander treinstation. Om 10:30 staan we bij de Chinese muur. We gaan met de kabelbaan naar boven en komen bij poort 8 uit. Lopend naar 9 (het hoogste punt van de muur) en nog een eindje verder. Dan terug naar het basisstation. Het is fantastisch weer, blauwe lucht. Het is echt bijzonder als je in levende lijve op deze muur staat. Zeer indrukwekkend. En met ons vinden dat o.i. ook alle Chinezen om ons heen. Want westerlingen zien we ook hier nauwelijks. Na zon drie uur er vertoefd te hebben verlaten we de muur weer richting het station om terug te gaan naar Beijing. Als we in de trein zitten begint het te regenen. We nemen de metro naar het Olympic Sports Center. Daar in de buurt ligt het Chinese Ethnic Culture Park. Dit openluchtpark geeft een kijkje in de 56 verschillende ethnische bevolkingsgroepen die in het grote China leven. Helaas blijkt er weinig belangstelling voor te zijn. De informatie over iedere groep is ook erg beperkt en de uitbeelding erg statisch. Erg jammer. Inmiddels is het 5u en is het weer gaan regenen. Reden om de metro op te zoeken en ergens een foodcourt in een groot warenhuis te zoeken. Dat is gelukt. Weer lekker Chinees gegeten .
Vanochtend met de vroege trein (07:16) vertrokken uit Datong, op weg naar De grote stad Beijing. Het is een langzame trein. Over een traject van zon 300km doet deze trein er bijna 7u over. Maar het is een slaaptrein en wij hebben een soft-sleeper geboekt (coupe met 2x2 stapelbedden). Het was 8u toen ik even languit ging liggen.... maar werd na 11u weer wakker. In de trein het plan voor de komende dagen gemaakt. Ik werk vrij conscientieus de plannen uit, maar kan nog eea van Hans leren! Nadat we bij het hotel hebben ingecheckt, zijn we richting de Verboden Stad en het Plein van de Hemelse Vrede gelopen. Voor de eerste impressie. Het echte bezoek doen we de komende dagen. Inmiddels is het wat beginnen te regenen. Hopelijk morgen droog weer. Dan willen we de Chinese Muur bezoeken.
Gisteren hebben we de stad Datong bezocht en vonden dat we het hier wel gezien hadden. We hebben echter twee nachten in Datong geboekt. In de buurt zijn nog Boeddha-grotten te bezichtigen. Daar hebben we in China al een paar van gezien, maar je blijft ook niet op de hotelkamer. Dus op naar de grotten. Met de taxi naar het station (1), daar over op bus 603 (0,40 pp!) en een klein uur later ben je bij de grotten. Het blijkt een bijzonder mooi (lees: luxe) aangelegd complex te zijn. Eén minpuntje: ze herkenden ons als 65-plussers. Daar staat een pluspunt tegenover: gratis entree (normaal 15 pp). Het verschil tussen de grotten hier en de twee eerdere complexen (Bingling Si en Longman) is dat de Boeddhas niet direct uit de verticale wanden zijn gehakt, maar dat eerst een kleine opening in de rots is gemaakt (kleine tunnel) en de Boeddha dan dieper in de ontstane grot is uitgehakt. Deze Boeddhas staan dus droog en hebben minder last van weersinvloeden. Deze grotten stammen uit de 5e eeuw. Met name cave 5 en 6 zijn heel bijzonder. Ze hebben zeer gedetailleerd bewerkte wanden en vertellen hele verhalen. De bewerkingen lopen van vloeroppervlakte tot en met het plafond. We hebben beiden er met open mond naar staan kijken. Op dat moment was het er gelukkig erg rustig en hebben er filmpjes van gemaakt. Op de terugweg zijn we er nog een keer doorheen gelopen, maar toen liepen er busladingen lawaaierige Chinezen. Ook even het bijbehorende museum doorlopen. We zijn erg blij dat we hier zijn geweest. Op weg naar het hotel kwamen we er achter dat we een klooster binnen de stadsmuren nog niet hadden gezien. Dit Huayan Monastery uit de 10e eeuw is een uitgestrekt tempelcomplex. Nu hebben we er dezer dagen al enkele gezien, dus hier wat sneller doorgelopen. Bijzonder in deze zijn onder meer de uitgebreide en gedetailleerde wandbeschilderingen. Het complex heeft ook een pagode. Deze kun je bestijgen. Van de bovenste verdieping heb je, met de ondergaande zon in de rug, een mooi uitzicht over de stad. Ps de eerste foto is van het diner van gisteren.
De slaaptrein brengt ons naar Datong. We hebben vannacht een hard sleeper. Dit rijtuig bestaat geheel uit een soort open slaapzaal met telkens 2 rijen stappelbedden van 3 bedden boven elkaar. We hadden soft sleeper gevraagd, maar was bij boeking niet beschikbaar. Bij de soft sleeper zit je met zn vieren in een coupe en heb je 2X twee bedden boven elkaar. Bovendien is de matras zachter. En natuurlijk prijsverschil. Maar de nacht viel erg mee. Beiden goed geslapen. Om 10u brengt de taxi ons naar het hotel. De chauffeur wil morgen graag voor ons rijden. Met de Google Translate op de telefoon van Hans en de Chinese versie aan de andere kant wordt de taalbarrière doorbroken. In het hotel kunnen we al op de kamer terecht, laten de koffers achter en gaan op zoek naar koffie. De lucht is vandaag grijs, circa 18 gr., maar droog. We hebben Datong gekozen omdat het centrum nog erg lijkt op het oude China. Nu we Lonely Planet goed lezen, weten we dat er jaren geleden een burgemeester was die het centrum inclusief de enorme stadsmuur geheel opnieuw heeft laten optrekken. Bepaalde delen van het centrum lijken dus oud, maar we weten dat het in stijl is herbouwd. Onderweg komen we nog bouwputten tegen waar in stijl wordt gebouwd. Ik moet eerlijk zeggen... het heeft wel wat! Jammer is dat het heel stil is in de oude wijk. Of het nu geen hoogseizoen is of omdat het dinsdag is.... Vanavond nog een wandeling over de stadsmuur gemaakt en daarna bij de Chinees (..) heerlijk gegeten.
Vandaag vroeg (6u) het hotel in Xian verlaten om met de metro naar het station van de hogesnelheidstrein te gaan. Daar komen we weer in een gigantische hal, waar de procedures veel weg hebben van een vliegveld. Met een snelheid van 305 km/u snellen we naar Luòyáng. Hier zijn de Longmen Grotten te zien. Dit zijn holen uitgehouwen in de stenen wanden aan weerszijde van de Yi-rivier. Er zijn een paar reusachtige Boeddha beelden in de wanden uitgehouwen en een paar duizend kleinere Boeddha-afbeeldingen. Omdat de grotten op verschillende hoogtes liggen, is er een stelsel van trappen aangelegd. Al met al lopen we zeker net zoveel tredes als dat er hier Boeddhas zijn..... Helaas zijn vele beeldjes verdwenen en anderen deels vernield. Na ruim drie uur laten we ons door een taxi bij het Luòyáng museum afzetten. We zitten al gauw 20 minuten in de taxi om daar te komen. Hoewel nooit van Luòyáng gehoord, blijkt het een stad te zijn met 2 miljoen inwoners en in de oudheid (2000 jaar geleden) één van de grootste steden van de wereld te zijn geweest. Het zijn dan ook hele afstanden die met de taxi worden overbrugd. Onderweg komen we eigenlijk alleen maar flatgebouwen tegen. Het lijkt een werk-slaapstad die geen enkele gezelligheid uitstraalt. Het museum blijkt een enorm gebouw te zIjn en van binnen een enorme ruimte, geheel van marmer. In zijzalen vertelt het de historie van deze omgeving en toont dat aan de hand van gevonden voorwerpen. Verder wordt eea getoond over callografie en keramiekvoorwerpen die met 3-kleuren bewerkt zijn. Van het museum gaan we naar het station vanwaar we vanavond met de (normale) (slaap)trein vertrekken naar onze volgende bestemming. We moet even 3 u overbruggen en doen dat op een muurtje voor het station. Dit station in anders dan we gewend zijn. Het is een erg klein, lokaal stationnetje, dat ook nog ver van de bewoonde wereld ligt. Nabij de ingang zijn drie kleine winkeltje waar we onze avondmaaltijd scoren. Exact op tijd (18:36) vertrekt de trein naar Datong. Als we bij onze (genummerde) slaapplek komen, blijkt deze al beslapen geweest te zijn. Daarom wisselen we het beddengoed met ongebruikte. De nacht verloopt prima, zonder al te veel gerochel en gesnurk. Alleen wat komen en gaande mensen als de trein onderweegs stopt.
Vandaag doen we de bezienswaardigheden van de stad Xian. Eerst maar eens de buurman the Bell Tower bestegen. Dit centrale gebouw is niet erg hoog, maar van grote culturele waarde voor de stad. In de fotoreeksen zit een foto van deze toren uit 1960. Het lijkt dat toen (de tijd van de culturele revolutie) hier de auto nog uitgevonden moest worden. Door naar the Drum Tower. In dit gebouw werd ieder uur op de trom geslagen. Iedere trom (24 stuks) geeft een ander geluid, zodat de mensen weten hoe laat het is. Via de moslimwijk, waar we gisteravond ook hebben gelopen, lopen we nu naar de Grote Moskee. Dit grote complex ligt midden tussen de drukke straten van deze wijk. Het verbaast ons dat het ook op dit uur (11u) al weer zo druk is. Ook nu kun je hier weer allerlei eten kopen. De binnenstad van Xian is geheel omgeven door een stadsmuur met verschillende torens en poorten. Op ongeveer een kilometer van ons hotel ligt the South Gate. Daar hebben we de muur beklommen. Je kunt een hele ronde over de muur lopend maken in ca 4 uur. Als voorproefje op het metrosysteem van Beijing hebben we hier een rit met de metro gemaakt naar the Big Goose Pagoda, dat zon 4 km buiten de stadsmuren ligt. Een enkeltje hiervoor kost 0,30. Bij de pagode ligt ook een Boeddhistische tempel. Je kunt er een Boeddha-beeldje kopen en voor een beperkte tijd in de wand rondom de Boeddha laten plaatsen voor véél geld. Bescherming kun je blijkbaar kopen.... Om de pagode en tempel ligt een groot park. Het is zondagmiddag, dus veel lokale mensen. En we zijn weer één van de weinige westerlingen. Op de terugweg worden we door een groep meisjes aangehouden. In het kader van een schoolopdracht stellen ze ons vragen in het Engels wat we vinden van Xian. In de foodcourt van een grote luxe mall (bijna alleen westerse merken) hebben we heerlijk gegeten en vervolgens nog een avondwandeling gemaakt bij een heerlijke temperatuur.
Vandaag staat het bekende terracotta leger op ons te wachten. Als je in Xian bent, moet je het bekijken. Vanuit Xian moet je eerst een uur met de bus. Maar we zijn niet de enige die er heen willen. We sluiten aan in een lange rij wachtende. Als we uiteindelijk aankomen is het erg druk. In Lonely Planet wordt aangeraden om de gebouwen in volgorde 3,2,1 te bezoeken. Dit voor de opbouw naar een climax. Van restauratieplek naar een nog te onderzoeken plek en de hal waar inmiddels een groot leger is blootgelegd. Het leidt tot nogal wat discussie welk gebouw welk nummer heeft. Plattegronden zijn niet duidelijk. Het is er erg druk, met name in hal 1 van waaruit de bekende plaatjes zijn. De fotos spreken voor zich. We hebben er in totaal ongeveer 2 uur rondgelopen en hebben het dan wel gezien. Richting de uitgang is er een heel circus gemaakt van souvenirwinkels en eetgelegenheden. Dit deel is vele malen groter dan de archeologische plaatsen. Helaas. Los van de archeologische waarde waren mijn verwachtingen hoger gesteld. Vanavond zijn we de moslimwijk ingewandeld. Het zijn een aantal straten met voornamelijk eetgelegenheden waar je vele soorten eten kunt kopen. Het is er erg druk. We vermoeden dat dit niet alleen op de zaterdagavond zo is. Het is hier tot s avonds laat een erg lekkere temperatuur, boven de 20 gr.
Vandaag weer een reisdag. We laten Xiàhé met het Labrang klooster achter ons en vertrekken om 8:30 met de bus, voor de helft gevuld met monniken terug naar Lánzhõu, een rit van ruim drie uur. Daar nemen we de stadsbus en laten ons afzetten bij het Gänsù Provincial Museum. Daar is o.m. een expositie over de betekenis van de zijderoute voor deze provincie. Aangegeven wordt dat de zijderoute tussen China en Europa (m.n. Rome) al rond 700 voor de jaartelling bestond. En dat tot ongeveer de 15e eeuw. De zijderoute betekende naast veel handelsverkeer, ondermeer uitwisseling van methoden, technieken, stromen van verschillende geloven, naar ook overheersingen door verschillende machthebbers. Een foto geeft de verschillende routes weer. In het museum is ook een (tijdelijk) expositie van werken van Dalì. Dit deel ook even bekeken. Lonely Planet geeft naast dit museum nog twee attracties aan, die bij elkaar liggen. De taxi brengt ons naar de Gele rivier, waar the White Cloud Temple ligt. Dit is een tempelcomplex behorend tot het Taoisme-geloof, een afscheiding van het Boeddhisme van heel lang geleden. Taoisme komt voornamelijk in China voor. De Gele rivier blijkt een dezer dagen plots sterk gestegen te zijn. Daar waar een strand zou liggen, staat nu alles onder water. Blijkbaar was er geen tijd om de nodige spullen in veiligheid te brengen. Aan de overkant ligt op een heuvel the White Pagoda Temple uit de 13e eeuw. Door het park lopen we de vele trappen naar boven. Het is zeer de moeite waard. Buiten de (m.n. verticale) parkwandeling en de pagode hebben we een fantastisch uitzicht over de stad Lanzhou. We laten ons met de taxi via ons hotel van 3 nachten geleden, waar we onze koffers hadden achtergelaten, naar het station brengen. Taxis zijn goedkoop in China. Dit ritje, circa 10km schat ik, kost ongeveer 2,50. Minder dan een echt kopje koffie (wat hier duur is, ca 3,50). De hogesnelheidstrein (topsnelheid 245 km/u) brengt ons (met enkele tussenstops) in zon 3 uur naar het ruim 500km oostelijker gelegen Xian. Voor een indruk van treinkosten in China, deze rit (2e klas) kost RMB 175, is circa 25 (excl. ca. 7 boekingskosten). We hebben een late trein, die om 19u vertrekt. Ze komen langs met diverse versnaperingen waaronder een kom noodles. Wij moeten nog eten, dus die noodles komt goed uit. De noodles wordt met heet water (verkrijgbaar van de tap in de coupé) opgewarmd waarna de andere ingrediënten worden toegevoegd. Het zakje met sambal (?) wordt los bijgevoegd. Voor de liefhebber. Inmiddels ingecheckt in het hotel Bell Tower (zie laatste foto), in hartje Xian ligt, een stad van meer dan 8 miljoen inwoners!
Vandaag een kort verslag. Vanochtend naar het Labrang Monastry voor een rondleiding door een Engels sprekende monnik. Leuk om eea te horen over het Boeddhistische geloof en hun goden en gebruiken. Daarna hebben we zelf rondgelopen. In dit klooster wonen zon 1800 monniken die daar (of later in een ander Tibetaans klooster zoals in Lhasa, Tibet) voor hun hele leven wonen en studeren. Hierbij is filosofie een belangrijk onderdeel. Het Labrang klooster beslaat een heel groot oppervlakte met vele tempels. Hier zijn ook veel pelgrims die voortdurend rondjes om gebouwen lopen met een kralenkrans in hun hand en langs lange rijen gebedsrollen lopen. Daarnaast bestaat de stad Xiahé voor een groot deel uit kleine en grote hotels en allerlei winkels met spullen die betrekking hebben op het Boeddhisme en de verering. De hoofdstraat van de stad (80.000 inw.) (niet het kloosterdeel) begint wat uitstraling betreft sterk op Lourdes en een soort Las Vegas (m.n. verlichting) te lijken. Hoe zal dat over 10 jaar zijn?
Weer vroeg op (6:15u) want we hebben een drukke dag vandaag. Om 7u op straat om een taxi aan te houden die ons naar het busstation brengt. Bij het loket geven we aan dat we naar Bingling Sì willen en dus met de bus naar Liújiãxiá. Willen... klinkt eenvoudig, maar met Engels kom je hier niet ver. Daarvoor hebben we op de Ipad in een document alle plaatsen, belangrijke punten, woorden etc die we vandaag aan een loket nodig kunnen hebben of elders in het Nederlands, in Chinese tekens en fonetisch opgeschreven. Reuze handig blijkt ! Op het busstation wordt het ticket uitgeschreven, wordt ons aangewezen welke bus we moeten hebben, instappen en de bus rijdt binnen 5 minuten weg. Twee uur later komen we bij de dam aan waar we met een speedboot meegaan. Hiervoor moet je wachten tot alle 9 plaatsen in het bootje bezet zijn. Met nog een Chinese dame, die ook hier uit de bus stapte, bezetten we de laatste 3 plaatsen. De speedboot vaart in een uur naar Bingling Sì over een groot waterreservoir. Het is een mooie tocht, waar je niet hoeft te vervelen. Bij aankomst krijgen we een uur de tijd om rond te kijken. We zetten de vaart erin want we willen ook het Tibetaanse klooster zien dat 2,5 km verderop ligt. De Boeddha grotten liggen in een zijtak van het reservoir. De wandelroute is knap aangelegd. Er is één hele grote Boeddha uitgehouwen en heel veel kleinere. Een deel van de wandelroute en de meeste trappen zijn afgezet. Erg jammer! We kunnen het klooster niet vinden en lopen terug om te vragen. Ons (vertaal)document voorzag niet in al onze vragen. Een Chinese gids geeft ons haar telefoontje waarin ze een nummer heeft ingetikt. We krijgen de achtervang die Engels spreekt. Hij legt uit dat het water te hoog is en daardoor het klooster niet bereikbaar is. Toch even teleurgesteld. Maar we vinden nog een aardige tempel om te bezoeken. Dan moeten we toch nog stevig lopen om op tijd bij de boot te zijn. Ook weer een mooie vaart terug. Om in Xiahé uit te komen, moeten we eerst met de bus naar Línxià. Bij het Info Center vertelt men ons dat die bus momenteel niet rijdt omdat die weg is afgesloten vanwege een aardverschuiving. Maar ze kunnen een taxi regelen. We twijfelen aan de waarheid... Uiteindelijk er voor gekozen, omdat we nog zon 5u moeten reizen. Onderweg blijkt inderdaad de weg naar Línxià gesloten te zijn en moet de taxi een heel eind omrijden. Maar het is wel een bijzonder mooie weg door de heuvels. Na 2,5 u rijden komen we aan bij het busstation van Línxià. Aan het loket geven we aan naar Xiahe te willen. De vriendelijke dame wenkt ons mee te lopen en brengt ons naar de betreffende bus. We krijgen nog net tijd om naar het toilet te gaan. Toilet? Het herenhok heeft 5 compartimenten met een goot, gescheiden door lage muurtjes. In drie zitten mannen ongestoord gehurkt....verder geen details We stappen in. en de bus vertrekt voor onze laatste etappe vandaag. Om 19u komen we aan in Xiahé. Dit was onmogelijk zó te plannen, vandaag. Wat hebben wij een geluk!
Vandaag (maandag) onze eerste treinreis van de 7 stuks van Oost- naar West-China. Alles ingepakt en het eea aan eten en water meegenomen. We pikken om 10u een taxi op die ons naar het 10km verder gelegen treinstation brengt, ver buiten het centrum van Kashgar. Waar de taxi ons eruit wil zetten, zien we in de verste verte geen gebouw dat op een station lijkt. We worden wat geïrriteerd. Hans blijft zitten (zonder te betalen) en Clemens doet navraag. Met een treinkaartje in de hand wordt duidelijk gemaakt dat we nog een eind moeten lopen. Na alle checkpoints en een extra checkpoint, waar nu alle buitenlanders eruit worden gehaald, te hebben doorlopen, bereiken we de vertrekhal. Al met al zijn we ruim een uur later. Langzaam stroomt de hal vol. We zien alle soorten bagage, van koffers tot grote bundels van doek of plastic, grote emmers, dozen in alle formaten. Een half uur voor vertrek worden we losgelaten en lopen we in colonne naar het perron. We hebben een 4-persoons coupe met daarin vier bedden. Op de onderste twee bedden kunnen we per twee ruim zitten. In de gang, precies bij onze coupe zijn twee stopcontacten. Handig om onze apparaten op te laden. Per treinstel een (hurk)toilet en koud- en warmwatervoorziening. De trein vertrekt precies op tijd. We rijden al gauw door een grote woestijnvlakte naar Turpan. Om 5u worden we gewekt. In Turpan komt de trein een uur te laat aan. Wij zijn wij één van de weinige die hier de trein verlaten. Een taxi brengt ons naar het station van de hogesnelheidstrein. Dit station ligt op ruim een half uur rijden. Weer de diverse controles en een grote vertrekhal. Om 9:30 vertrekt onze trein naar Lanzhou. Deze rit zitten we 1e klas. Dit omdat de 2e klas al volgeboekt was. We hebben de tickets voor onze treinreizen in China, via internet uitgezocht, lang vooraf besteld bij het Chinese treinboekingsbureau Travel China Guide. De tickets kunnen niet meer dan een maand voor de reisdatum worden afgehaald. Dit bureau heeft dit voor ons verzorgd en alle treinkaartjes tezamen naar ons eerste hotel in China (=Kashgar) gestuurd. Goed bureau en prima communicatie. De reis van gisteren en vandaag was een lange, maar mooie rit met afwisselend landschap (2e rit). De grote stukken rijdt de 2e trein 200km/u. De treinreis van deze twee dagen was in totaal 31u over ruim 3.000 km.
Zondags is er even buiten Kashgar een grote veemarkt. We laten ons er met een taxi heen brengen. Om 11u Beijing-tijd (de officiële tijd in China, lokale tijd min 2u) is het nog redelijk rustig. Van ver uit de omgeving worden de dieren met allerlei vervoersmiddelen binnenrijden. Het aardige hier zijn de dieren die we in Europa niet kennen Er wordt stevig gehandeld en de stapels bankbiljetten gaan van de ene eigenaar naar de andere. Buiten de veemarkt zelf wordt allerlei soorten eten bereid, waarin vlees wordt verwerkt van beesten die op de markt zijn gekocht. Bij de uitgang staan al toeristen te wachten op een taxi om teruggebracht te worden naar Kashgar. Maar het aantal taxis hier is erg schaars. Als er een soort tuktuk aankomt en enkele oude mannen uitstappen, gaat Hans vragen of hij teruggaat naar Kashgar. Ja, wij kunnen mee. Het gaat niet snel, maar hij brengt ons wel naar een buitenwijk van Kashgar waar meerdere taxis staan te wachten. Dus zijn we zo weer in het centrum bij ons hotel. We vragen ons af of de rest al een vervoermiddel heeft gevonden....
Vanmiddag zijn we weer teruggegaan naar de oude stad waar we gisteren ook zijn gewest. De zon schijnt inmiddels volop. Er lopen nu meer toeristen, maar is gezellig druk. Op een terrasje nemen we iets te drinken en werken wat kranten door. Het was weer een heerlijke dag.
