Ik ben Marion
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 03/12/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Na 6 jaar een huurcamper en 8 jaar een eigen camper hebben we Amerika en Canada grotendeels gezien. .
We gaan nu de andere continenten verkennen.
Wij zijn vandaag naar de Perito Moreno gletsjer gereden, ongeveer 80 km hier vandaan. We hebben twee liftsters meegenomen. Meestal staan ze met giga rugzakken. Daar hebben we geen ruimte voor. Maar de mensen die vandaag langs de weg staan, gaan allemaal naar de gletsjer, zonder bepakking. Het zijn twee meisjes uit Barcelona. Gezellig gepraat. Het was een mooie weg. Je komt steeds dichter bij de gletsjer. Ze hebben onderweg mooie uitkijkpunten gemaakt waar je fotos kunt maken. Aangekomen op de parkeerplaats wensen we elkaar een fijne dag en gaat ieder zijns weegs. Je kunt met de free shuttle bus verder naar de gletsjer. Wij besluiten langs de oever van het meer naar de gletsjer te lopen. Ze hebben een hele boardwalk gemaakt met veel trappen, héél véél trappen. We komen steeds een niveau hoger, waardoor je boven over de gletsjer heen kijkt. De gletsjer Perito Moreno is onderdeel van de gigantische Zuid-Patagonische IJsvlakte, de derde grootste ijsvlakte na Antarctica en Groenland. De hoogte van deze gletsjer muur zie je pas goed als er een boot met toeristen langs vaart. De ijsmuur is zon 70m hoog. Op een bepaald punt ben je slechts 200m van de muur verwijderd. Het is gezellig druk. Je loopt elkaar niet in de weg. Het wachten is natuurlijk tot er een stuk van de gletsjer valt. Dat geeft een luide knal en veel beweging in het water. Maar het is rustig vandaag. Af en toe een klein stukje. Er knalt veel binnen in de gletsjer. Het is een apart geluid. Aansluitend zijn we naar het Glaciarium Patagonian Ice Museum geweest. Een mooi museum dat veel vertelt over gletsjers. Ook een mooie 3D film hierover gezien. s Avonds natuurlijk weer weg voor een lekkere warme hap.
Vandaag krijgen we om half acht weer elektriciteit op de kamer. De zaklantaarn hadden we echt nodig vannacht. Na het ontbijt en een leuk gesprek met een stel uit Zwitserland, het bijvullen van de tank met onze reservebenzine en de hulp van de baas met een plastic slang daarvoor, beginnen we aan onze langste rit van deze vakantie. We moeten vandaag 400 km. Bij onze voorbereidingen bleek dat dit 400 km over dirt road zou gaan. Maar nu blijkt dat het 325km over asfalt en maar 75 km over gravel is. Dus dat valt alles mee. Het is niet het mooiste stuk. Maar je moet soms afstanden overbruggen om bij de mooie omgeving te komen. En dat is onze opdracht van vandaag. Maar het valt erg mee. Het is zeer zeker geen saaie weg. Maar ook niet direct spectaculair. We hebben weer wat dieren gespot. Altijd leuk. En Clemens heeft weer een cach gevonden, ook altijd leuk. Aangekomen in El Calafate is het meteen druk. In El Calafate kun je tours maken naar de gletsjers. Heel veel mensen komen hier met het vliegtuig met georganiseerde reizen. Wij hebben voor donderdag een boottocht van 5 uur geboekt langs de gletsjers. Wij rijden daar zelf naar toe. Daarna is het weer tijd voor benzine, want als er een station is, MOET je tanken. Er staat een 4 dubbele rij. Verderop is ook een tankstation. Nou zeiden we: daar gaan we naartoe. En wat blijkt? Geen benzine daar, hopelijk morgen weer. Wij weer terug, in de rij en onze tank is weer vol. Op aanraden van het Zwitserse stel hebben we heerlijk gegeten bij Isabel. Een echte aanrader!
Vandaag op tijd vertrokken uit Los Antiguos. Clemens heeft eerst nog een cache te zoeken, 50 km vanaf ons startpunt. We hebben een flinke rit voor de boeg van 300 km over een goede asfaltweg. Plus een uitstapje over een dirt road van 30 km enkel naar de Cueva de las Manos. In het Nederlands: de grotten van de handen. Deze afbeeldingen van de handen, later ook dieren en soms een mens, zijn van circa 7000 jaar voor Christus. 90% van de afbeeldingen zijn van de linkerhand en één hand heeft 6 vingers. Men kon niet vertellen van welke bevolkingsgroep dit is. Daar weet men eigenlijk heel weinig van. Maar vanwege de kunst is het nu een Unesco World Hermitage site. Er wordt ieder uur een rondleiding gedaan en voor niet-Argentijnen kost het wel 5, pp. De Spaanse gids kan een beetje Engels voor de niet-Spaanstalige mensen. Na ongeveer 200 km. willen we tanken. De tank van het benzinestation blijkt leeg te zijn. Morgen komt de tankauto en dan is er weer benzine. Het volgende tankstation is 220km verderop. Gelukkig hebben we nog genoeg en met de reservetank van 20 ltr gaat dat zeker lukken. Het advies hier is: als er een benzinetank is dan altijd tanken, zodat je niet voor verrassingen komt te staan. Hopelijk morgen in het volgende dorp wel benzine, anders een probleem. Vandaar verder gereden en tegen 16:00 uur waren we op onze overnachtingsplaats. Dit is de enige mogelijkheid in de omgeving. Het ligt langs de weg in de middle of nowhere. We hebben een kamer met douche en toilet. Als we willen douchen moeten we dat 20 min. van te voren aangeven, dan moeten ze de heater ergens aanzetten. Het elektrisch gaat uit als de laatste gast naar zijn kamer gaat en gaat morgenochtend om 06:30 weer aan. We hebben de zaklantaarn al op het nachtkastje liggen. We kunnen wel water uit de kraan drinken. Dit is echt Argentinië/Patagonië. We hebben vandaag nog een aantal dieren gespot. De guanaco, ze lijken een klein beetje op de lama, een armadillo, voor ons ook bekend uit Amerika en de ñandú. Dat is een klein struisvogelsoort.
