Na een paar hectische dagen nabij Seattle, waar onze Sunseeker zo maar binnen anderhalve dag was verkocht, moeten we, terug in Nederland, wennen aan het idee dat hij in andere, goede handen is overgegaan. We hebben, nogmaals, enorm genoten van alle reizen die we hebben gemaakt. Maar toch hebben we het gevoel dat we hier goed aan hebben gedaan. Ook al moeten we wel aan het idee wennen.

De jaarindeling gaat vanaf nu veranderen. We willen nog veel van de wereld gaan zien maar in kortere periodes.

We sluiten hierbij onze blog ‘de Sunseeker’ af.

Een beetje bekomen van de nieuwe situatie zijn we zaterdag met de bus  downtown Seattle gegaan. We hadden geen haast na de hectische periode. Het was al 12u geweest toen we de bus uitstapten. In april 2009 zijn we hier ook geweest. Maar nu is ’t echt hoogseizoen. Het is druk in de straten rondom Waterfront en Pike Place Market. Rond deze tijd is er geen vrije stoel meer in de restaurantjes te vinden. Er staan zelfs hele rijen  te wachten op een plaatsje. Het is een lekkere temperatuur, ca 23 gr. en blauwe lucht De passagiers voor de Norwegian Jewel melden zich. Het grote cruiseschip vertrekt in de namiddag naar Alaska.

We lopen door het gezellige Pioneer Square. Vooral het Occideltal Square heeft iets weg van een gezellig plein vol bomen dat we kennen van Parijs. Als we doorlopen komen we bij het Klondike Nat’l Park, een museum dat gewijd is aan de vermaarde Klondike Goldrush in de 90-erjaren van de 19e eeuw. Toen wij in 2014 in Alaska waren hoorden en lazen we ook een en ander over de duizenden die gedreven door hebzucht blind achter hun vermeende droom van rijkdom aanlopen. Op een terras op Occidental Square hebben we heerlijk gegeten voordat we weer met de bus  naar ons hotel nabij Seattle Airport zijn gegaan.

Vandaag hadden we slechts één doel: een bezoek aan de Apple Store. Met alle foto’s die we inmiddels hebben en de vele apps is de opslagcapaciteit van de iPad Air2 met 16gb inmiddels achterhaald. Nu een mooie gelegenheid om een nieuwe iPad te kopen en dan met maar liefst 128gb voor Marion en eentje van 32 gb voor Myrthe De actie is volledig geslaagd. Voorlopig geen capaciteitsbelemmeringen meer.

Er was even radiostilte aan deze kant. We hebben echter niet stilgezeten. De Sunseeker IS VERKOCHT ! Toch wel met enige weemoed. Maar beide partijen zijn erg tevreden.

Sinds onze advertentie op RVTrader staat, hebben we heel veel reacties gehad. De kopers gaven dinsdag aan veel interesse te hebben in de Sunseeker. Na wat heen en weer emailen besloten we woensdag naar de zuidkant van Seattle te vertrekken. ’s Avonds is de familie langs gekomen voor bezichtiging. Ze zijn erg enthousiast. Na de gebruikelijke rituelen is de koop dezelfde avond nog beklonken. Zij wilden ‘m graag vrijdag hebben en als de kogel dan toch door de kerk is dan ook maar doorzetten.

Om te voorkomen dat de processen met een bankcheque of via elektronisch betalen tussen de banken te lang duren (kan tot 7 dagen duren!) is besloten gewoon met een pak geld over straat te gaan van de ene bank naar de andere. Vandaag is alles afgehandeld.

Omdat niet helemaal duidelijk was of alles vandaag (vrijdag) afgehandeld kon worden, moesten wij tot de laatste stap wachten voor we zonder risico’s een hotel voor vannacht en vliegtickets konden boeken. Vanmiddag hebben we ons dus even ‘homeless’ gevoeld. En dat voelt niet lekker. Inmiddels zijn de vliegtickets voor maandag geboekt en hebben we nog een hotel in de buurt van het vliegveld van Seattle kunnen vinden.

Al met al zijn wij heel tevreden en blij dat de Sunseeker in goede handen is gekomen. De familie die erin komt bestaat uit vader, moeder, dochter, zoon en drie honden. We wensen de Sunseeker veel succes. Nu nog twee dagen de tijd om Seattle in te gaan.

Wij hebben iedere dag een dagtripje met z’n vieren hier in de buurt. Wayne en Petra zijn nachtmensen en wij zijn ochtend mensen. De tijd dat zij opstaan hebben wij de koffie al gehad. Maar vanochtend hadden we nog een gratis ontbijt tegoed in het casino. Wayne kwam om half tien uit de kar met de mededeling dat hij honger had. Wij ondertussen ook en dat Petra nog sliep en niet meeging. Dus eerst een lekkere brunch, want om deze tijd kun je dat wel zo noemen, met koffie.

Tegen 11:00 uur in hun motorhome richting Oak Harbor. Weer een gezellig plaatsje, maar eigenlijk hebben we alleen aan het water gezeten in het zonnetje, gewandeld en gekletst, want we kletsen wat af met z’n vieren. Tegen 16:30 uur weer thuis. Ik heb een maaltijd gekookt. En dan onze laatste avond samen. Zij weer naar Canada en wij gaan richting ‘t zuiden. We hebben hele gezellige dagen samen doorgebracht.

Vanuit het casino kregen we de aanbieding om een jettour te maken door the Deception Pass. Omdat het een jetboat betreft hadden de dames er geen zin in. Het bleek echter een hele rustige boot te zijn die ons een uur rustig rondvoer. Een leuke toer over het blauwe water en de schitterende zon. Achteraf hadden de dames een beetje spijt.

Nabij de Deception Pass is ook een State Park met een strand aan de Strait of Juan De Fuca, de toegangsvaarroute naar de Pacific Ocean. Genoten van de zon, het strandgebeuren en het water.

’s Avonds hadden we een leuke aanbieding in het casino voor een ‘diner’. Dus niet koken, geen afwas, daar houden wij van.Met de aangeboden korting eraf hebben we per persoon voor $7,00 inclusief fooi gegeten.

Met één camper met 4 personen een ritje in de omgeving. Denk je het meeste wel gezien te hebben, zegt Wayne: we gaan naar La Conner, het plaatsje dat bijna ‘om de hoek ligt’ is niet op de kaart te vinden. Onderweg erheen wordt er een polo toernooi gespeeld. Wij gestopt, maar om erbij te komen moeten we bij iemand door de tuin. Een vriendelijk verzoek en we worden uitgenodigd te komen kijken. Door de gastheer worden onze vragen met plezier beantwoord. Leuk om dit spel eens van nabij te zien.

In La Conner ons bij het Visitor Center laten uitleggen wat we hier en in de omgeving kunnen doen. In de omgeving zijn een aantal bloembollenkwekers en is er in april ieder jaar een groot tulpenfestival. Dan vliegen ze zelfs met kleine vliegtuigjes met toeristen over de velden. Het lijkt volgens de folder heel veel op onze Bollenstreek in bloei.

La Conner ligt aan de Swinomish Channel, één van de doorgangen van Seattle naar de Pacific Ocean. Er varen allerlei plezierjachten en vissersboten door. Dat trekt veel toeristen en dat weer allerlei galleries, eet-, drink- en kleine logiegelegenheden. Een gezellig plaatsje waar we hebben geluncht.

En als je dan toch overnacht op de overflow van het casino mag een bezoekje niet ontbreken. Bij het ‘lid’ worden van de players club krijgt een ieder $5 gratis speelgeld. Wij zijn daar zo doorheen, onze vrienden hebben meer gelukt en verlaten het casino met meer dan $100 winst.

Zondag na de koffie naar Anacortes. Er hangt een dik wolkendek boven ons. De uitzichten over het water zijn wat beperkter. Na onze lunch komt de zon tevoorschijn.

Vanavond eten we bij de camper steak en aardappel van de BBQ met de erg gewaardeerde salade van Marion.

Na rijp beraad hebben we besloten onze Sunseeker 2940 DS te koop aan te bieden. We hebben er 8 jaar, ieder jaar een aantal maanden, mee door Amerika en Canada gereden. We hebben in die jaren heel veel van die mooie landen gezien.

Om te verkopen hangt er inmiddels een ‘For Sale’ bordje aan de camper, staat de Sunseeker 2940 DS (2007, 74.000 mijlen) op internet (RVTrader.com) en gaan we een aantal camperbedrijven bezoeken. We hebben tot eind september. Maar bij een goed bod…..

 https://www.rvtrader.com/listing/2007-Forest-River-SUNSEEKER-2940DS-122662095

Ons plan was een paar dagen op een camping te staan nabij één van de eilanden inde buurt van Seattle. Maar het is donderdag en hoogseizoen. Alle campings zijn vol. Bij een casino nabij Anacortes mogen we overnachten. Inmiddels zijn daar ook onze Canadese vrienden uit Surrey met hun camper gearriveerd. We trekken een paar dagen samen op.

Wij hebben afgelopen zaterdag, na drie gezellige dagen bij neef Wim te hebben doorgebracht, afscheid van hem en van Vancouver genomen. Wat hebben we geluk dat we een neef aan de English Bay hebben wonen en dat we daar altijd van harte welkom zijn. Het is altijd genieten.

Zondag zijn we vanuit Surrey naar de rommelmarkt in Cloverdale gereden en we hadden een goede score daar, namelijk kersen en toiletpapier. ‘s Avonds een gezellige bbq bij Wayne en Petra en vrienden. Daar vanochtend ook afscheid genomen met een misschien tot ziens over een paar dagen in Amerika. Zij hadden nog een aantal verplichtingen, waardoor ze niet gelijk mee konden. We wachten even af.

En dan de grens weer over naar de VS. Ging vrij soepel. We staan nu op de camping in Blaine, waar we een beetje gaan bijkomen van de afgelopen drukke weken in Canada. We hebben weer enorm genoten van dat land. Dus nu weer even het huishoudelijke induiken, beetje poetsen en de was doen.

Hier altijd een mooie zonsondergang.

Vandaag naar Grouse Mountain, een berg in de buurt van Vancouver met mooi uitzicht. Als we een half uur op de bus zitten te wachten, komen we er achter dat de betreffende lijnbus alleen in spitstijden rijdt. Vanuit het centrum (Canada Place) vertrekt een gratis shuttle. Dus toch maar die genomen. We blijken niet de enige te zijn. Na een ½ u zitten we in de bus. Na een uur gaan we met de grote gondel naar boven. Inmiddels tijd voor de lunch, in een restaurant met uitzicht over Vancouver. Het jammere was dat er een grijze deken over de stad hangt. Dit heeft waarschijnlijk te maken met de vele bosbranden ten oosten van Vancouver.

Boven op Grouse Mountain leven twee grizzly (wees)beren in beschermd gebied. Die lieten zich netjes fotograferen. Met de stoeltjeslift naar het volgende station. Beneden was ’t ca 28 gr, maar boven was het een lekkere temperatuur, ca.20 gr. We kwamen de grouse nog in levende lijve tegen (=hazelhoen). Boven was ook een Lumberjack show, een show waarbij 2 houthakkers met verschillende gereedschappen ’t tegen elkaar opnamen. Alles met de nodige humor.

Thuis op het balkon weer een lekker biertje dronken, waarna we nog een chinees in de buurt  ‘gepakt’ hebben. De avond afgesloten met een strandwandeling langs English Bay. Verrassend hoeveel mensen nog om 10u nabij het strand lopen en zitten.

Weer terug in Vancouver tot zaterdag. Als je bij neef Wim bent, wordt er veel gelopen. Dus we werden vanmiddag gelijk weer meegenomen voor een lange drie uur durende wandeling door Vancouver. We hadden ons pilsje op het balkon echt verdiend. Daarna lekker gegeten. Hij had echte Hollandse hachee gemaakt. Heerlijk!

Vanuit Derby campground vertrokken naar het dichtbij gelegen plaatsje Fort Langley, van origine een nederzetting van de Hudson Bay Company uit begin 19^e eeuw. Het is zo’n goed onderhouden en goed aangelegd plaatsje dat in de weekenden volloopt met toeristen uit de wijde omgeving. Veel antiek- en semi-antiekwinkels en daarnaast de nodige eetgelegenheden. Gewoon een gezellig plaatsje om doorheen te wandelen.

In het ernaast gelegen gereconstrueerde fort, een soort openluchtmuseum zijn allerlei activiteiten voor de bezoekers, veelal schoolkinderen. De ‘bewoners’ lopen er rond in de kleren van toen.

We hadden een afspraak met Wayne en Petra gemaakt om vanavond te gaan eten in the Dark Table. Dit is een restaurant waar blinde mensen serveren. Deze blinde mensen willen ziende mensen laten ervaren hoe het is om blind te zijn. We dineren dus in totale donkerte. Het is zo donker, echt zooooo donker. Men zegt vaak je kunt geen hand voor ogen zien, nou dat is dus hier. Je ziet echt helemaal niets, het is echt zo donker als op de foto. Je mag je 3 gangen diner bestellen voordat je naar binnen gaat. Maar alleen het hoofdmenu, want voor- en nagerecht is een verrassing. Dan begeleid een blinde bediende je naar je tafel, wij  houden elkaar bij de schouder vast en lopen achter elkaar. Eerst wordt de drank gebracht. We hebben een placemat. Hij zet de drank rechts van de placemat op de tafel, mag niet op de placemat.  Dan zoeken wij met elkaar het middelpunt van de tafel om te proosten. Het is zo leuk allemaal. Als de eerste gang wordt gebracht eet je met vork en mes en vingers. En dan raden wat het is, in ieder geval is het lekker. We likken stiekem het bordje af. Niemand die het ziet. En zo gaat ook gang 2 en 3. Het is druk, want we horen veel stemmen. Er kunnen zeventig mensen eten. Als ik naar de toilet moet, komt de bediener en begeleidt mij naar de toilet en brengt mij weer terug naar de tafel. We hebben ruim twee uur gezeten. Een hele bijzondere ervaring.

Op de terugweg komen we langs een sportcomplex waar een expositie is van ‘groene’ uilen. Al met al wederom een zeer geslaagde dag.

We hebben 3 dagen met Wayne en Petra in Derby, nabij Fort Langley, op een mooie rustige camping aan de Fraser River gestaan. Veel zon, veel gepraat en veel gelachen, samen met familie en vrienden die er langs kwamen. Soms tot laat in de avond bij het kampvuur. We hebben er heerlijke dagen gehad.

Vandaag met Wim met de SeaBus over de Burrard Inlet naar de North Shore van Vancouver. Vanaf de Lonsdale Quai heb je een mooi zicht op de skyline van de stad. Aan de kade zijn allerlei winkeltje en natuurlijk allerlei eetgelegenheid. Als lunch een grote kopsoep met broodje genuttigd.

Komende dagen zitten we in Derby, niet ver van Surrey met onze gastgevers op een camping tot woensdag. Op die camping hebben we waarschijnlijk geen wifi. De blog zal dan dus mogelijk niet bijgewerkt kunnen worden.

Gisteren, donderdag, op de oprit in Surrey rondom de camper bezig geweest. Er zaten inmiddels zoveel insecten op het front van de camper dat die eens schoongemaakt moest worden. Na nog wat klusjes aan de camper hebben we de rest van de middag onder de luifel gezellig zitten ‘thee leuten’.

Marion had aangegeven vanavond te zullen koken. Inmiddels waren vrienden van onze gastgevers gearriveerd, zodat uiteindelijk pasta met salade en ijsje met kersen voor 6 personen werd geserveerd in de patio achter ’t huis. Het was weer lekker en gezellig.

Vandaag zijn we met de lightrail naar Vancouver gegaan. ’s Ochtends bij de cruisehaven Canada Place) op een terrasje koffie gedronken in de zon. Om 12:30u hadden we met neef Wim bij Burrard station afgesproken. Met z’n drieën zijn naar zijn appartement aan The English Bay gewandeld. Na de thee nog een lekkere wandeling gemaakt langs de baai en door het Stanley Park. Na de aperitief bij Wim lekker gegeten van de koude komkommer-advocado soep en de huzarensalade met kippenvleugels en uitbuiken op het balkon genietend van de ondergaande zon.