Dit weekend hebben we een bezoekje gebracht aan Akko. Akko ligt ten noorden van de baai van Haifa. Vanuit Haifa kan je deze sstad dus gemakkelijk zien. De stad Akko heeft al een turbulente geschiedenis achter de rug. Het is in handen gevallen van verschillende leiders, godsdiensten,... zoals zovele steden in Israel. Vaak verwoeste de nieuwe bevelhebber alle gebouwen, en ze bouwden dan hun nieuwe gebouwen op de ruines van de oude stad. Wat wel altijd zo geweest is, is dat Akko een belangrijke havenstad was, vooral voor de Egyptenaren, de Grieken en de kruisvaarders. Tegenwoordig is de haven van Akko niet meer zo groot door de grote concurrentie van Haifa, en dient ze hoofdzakelijk als vissershaven. We startten onze dag met een bezoek aan de Baha'i-tuinen van Akko. In tegenstelling tot Haifa liggen deze tuinen niet op een heuvel. De graftombe van de stichter van dit geloof bevindt zich aan het einde van deze tuin. Ook nu weer stonden we te kijken van de pracht en praal die te zien waren in deze tuinen. Het was een schril contrast met de dorre planten die we overal elders in het land zien. Nu even iets meer over de Baha'i: dit is de jongste wereldgodsdienst die ontstaan is in 1844; de drie hoofdgedachtegangen van dit geloof zijn (i) alle wereldreligies komen uit dezelfde bron, (ii) er is maar 1 god, ook al kan hij verschillende namen hebben, (iii) we zijn allemaal kinderen van god, dus iedereen is gelijk qua ras, sekse,... Het belijden van dit geloof zou ook gepaard gaan met eenvoud, iets dat we niet echt terugvinden in deze tuinen. De tuinen worden gesponsord door de aanhangers van dit geloof, en dat zijn er nu toch al ongeveer 6 miljoen, verspreid over de hele wereld.
De tuinen waren weer op de millimeter afgewerkt, en het gras was nog steeds even groen als in de winter, ondanks de droogte van de laatste maanden. Ook stonden er mooie fonteinen en standbeelden verspreid in het domein. We bezochten de schrijn van de profeet Baháulláh (letterlijk: Licht van God, of Glorie van God), die vooral gekenmerkt werd door eenvoud. Hiervoor moesten we wel onze schoenen uitdoen, en moesten we stil zijn binnen de muren van de schrijn...
Het was ook de laatste kans om de tuinen te bezoeken in een korte periode, want daags na ons bezoek zou het gesloten worden voor 2 à 3 weken voor het groot onderhoud. Hoewel het er voor ons al piekfijn uitzag! Hoewel de zon weer aardig haar best deed om ons te ontmoedigen, zetten we onze stadswandeling voort richting de oude stad. De Oude Stad ligt binnen de oude stadsomwallingen, en deze diende ter bescherming tegen de vele invallen en bestormingen die de stad gekend heeft. In de oude stad bezochten we de Akko Citadel. Deze werd in de 18e eeuw gebouwd door de Turken op de funderingen van een 13de eeuws kruisvaarders kasteel. Deze citadel deed dienst als gevangenis tijdens de Joodse verzetstrijd tegen het Britse mandaat.
Daarna volgde een bezoek aan de "Knights' Halls". Deze hallen liggen 8 meter onder de straat, en zijn van uit de tijd van de kruisvaarders. Ze deden dienst als hoofdkwartier van de 'Knights Hospitallers'. Deze hallen kwamen uit op een groot plein. Dit plein werd eerder toevallig ontdekt omdat de Turken het helemaal opgevuld hadden (12m hoog) om er hun citadel bovenop te bouwen. Een van de deuren op het plein komt uit op het "Refectorium", of de eetzaal van toen. Het is goed mogelijk dat Marco Polo hier ook ooit gegeten heeft.
Naast de eetzaal lag er een steil trap naar beneden. Deze kwam uit op lange smalle gang. Vroeger deed deze gang dienst als riool, en mogelijk ook als vluchtroute naar de haven, want op het einde van de tunnel kwamen we weer boven de grond in een oude marktstraat.
Op de middag kregen we toch wel honger, en we zochten ons een mooi restaurantje uit met zicht op zee. Zo belandden we in het "Abu Christo"-restaurant, dat gelegen is in de 'Sea-Gate' van de oude stad.
Als echte Israeliers bestelden we er een hummus-schotel als voorgerecht. De eerste maanden vonden we dat niet echt lekker, maar nu beginnen we hummus toch meer en meer te apprecieren. En als je in Akko bent, moet je toch ook vis eten dachten we. Daarom bestelden we allebei als hoofdschotel de verse vis van de dag: Machteld ging voor de zeebaars, terwijl Tom ging voor de zeebrasem. En dat smaakte!
Na dit heerlijke maal zetten we onze stadswandeling verder, ook al om ons eten te laten zakken. Zo zagen we de Al-Jazzar moskee met zijn grote groene koepel liggen, die gebouwd is op de funderingen van de kruisvaarders kathedraal.
Daarna gingen we ook nog op zoek naar de Tempeliers Tunnel. Deze tunnel werd per toeval ontdekt in 1994 na een klacht van een oude vrouw voor een verstopte riool. De loodgieter kwam tijdens de herstellingswerken uit op deze tunnels. In de tijd van de Tempeliers, deed deze tunnel dienst als ondergrondse passage van het kasteel van de Tempeliers naar de haven.
Na onze stadswandeling besloten we nog even ons zweet te gaan afspoelen in de Middellandse Zee. Het was niet gemakkelijk om een mooi strand te vinden in Akko, maar uiteindelijk plonsden we toch fijntjes in het verfrissende water! 's Avonds thuis gekomen bleek al snel dat we weer een mooi kleurtje hadden opgelopen, dus lang leve de after sun crème!
Nu we al bijna 2 weken terug zijn van Tsjechië werd het nog wel eens tijd voor een Israël-update.. Of niet soms? ;-) Op dit moment zijn ze een nieuwe voordeur in ons appartement aan het plaatsen! Normaal zouden ze zondag al komen, maar blijkbaar hadden ze verkeerd gemeten.. Typisch!
We vullen onze dagen weer met werken.. Data analyseren, papers schrijven en verbeteren, ... Het hoort er allemaal bij.. Tom hangt tegenwoordig uuuuuuren aan de telefoon met zijn collega's om alles geregeld te krijgen.. Nu kan Machteld ook eindelijk helpen op de boerderij op het werk! Normaal wordt Tom altijd gevraagd om te komen helpen, maar als hij aan de telefoon hangt, valt Machteld maar al te graag in!
We moeten ons ook wel aanpassen aan de hitte! Het is momenteel dik 35 graden! En 's avonds koelt het ook niet echt af.. Daardoor passen we onze eetgewoontes ook al wel eens aan, en maakt Machteld zo nu en dan wel eens een heerlijk fris slaatje klaar. Op het werk staat wel de hele dag de airco aan, zodat het daarbinnen net winter lijkt.. Machteld is er niet zo fan van (stijve nek, ...), maar de collega's zweren bij de airco.. Ze zeggen dat ze veel liever in Israël blijven tijdens de hitte dan dat ze in Europa op vakantie gaan, want hier heeft tenminste iedereen airco.. En het argument dat het momenteel in België maar 15 à 20 °C is, maakt hun idee over Europa in de zomer ook al niet echt beter.. De vensters op ons appartement houden we de hele dag gesloten, zodat de warmte toch wat buitenblijft.. We worden precies wel erg moe van de hitte.. Vorig weekend sliepen we zonder problemen uit tot 9u30! Onze collega Zalmen is net terug van zijn vakantie in Georgië (dat hij trouwens ten zeerste aanbeveelt).. Volgens hem kan je wel teveel eten, teveel drinken, teveel werken, ... maar nooit teveel reizen.. En man naar mijn (=Machteld) hart! Op de boerderij is vorige week een heel klein kalfje geboren. Door de hitte kan de dracht van de koeien minder lang duren, met dus vroeggeboorte als gevolg.. Het kalfje is echt heel schattig! En ook echt n vechtertje! En ene fletser! Ze wil niet liever dan geaaid worden! Volgende week hebben we gasten uit België: Dries en Liesbeth, die ook allebei in Geel gestudeerd hebben.. Zij komen eens kijken naar de melkveehouderij in Israël, en Machteld heeft dus wat tripjes voor hen uitgestippeld.. We zijn klaar om hen te ontvangen Voor de rest gebeurt er eigenlijk niet veel.. Vorig weekend hebben we op het strand gehangen. Heerlijk!
Ah ja, vorige week donderdag, 21 juli, hebben we de Nationale Feestdag gevierd! We waren uitgenodigd door de Belgische ambassade, en gratis eten, bier, muziek, ... op het strand konden we toch niet aan ons laten voorbijgaan! Dus na het werk maakten we ons klaar voor dit evenement dat plaatsvond in Herzliya, 15 km ten noorden van Tel Aviv. We arriveerden goed op tijd en de pintjes smaakten erg goed! We kregen ook frietjes, kaaskroketten en asperges. Er waren ook een heleboel dessertjes, waaronder een chocoladefontein (met, jawel, Belgische chocolade!). Het strand was ook versierd met Belgische vlaggetjes! En op de achtergrond klonk er steeds muziek van Belgische artiesten! Tot onze verbazing waren er best veel mensen! Helaas waren ze wel vooral oud en Franstalig.. En joods.. Maar we ontmoetten ook een koppel, en de vrouw wist ons te vertellen dat haar broer dierenarts is in ons dorp! De wereld is toch klein eh!
Toen we hier 10 maanden geleden aankwamen, had Ilan ons een kampeerset gegeven met borden, bestek, tassen, bekers, ... Deze week vroeg hij of hij die kampeerset terug kon krijgen omdat hij wilde gaan kamperen met vrouw en kinderen.. Aangezien wij nog altijd aten van het materiaal uit de kampeerset, zitten we nu dus zonder borden Maar eten uit de ketel gaat ook! Maar morgen zullen we nog eens investeren! (Gelukkig bracht Tom wel al bestek mee van thuis en heeft Machteld in de tussentijd al tassen en ontbijtkommetjes gekocht )
Zaterdag bezochten we Karlstejn en Plzen. We
pikten ontbijt op bij Starbucks, dat we lekker opaten op de trein.
De treinrit van
zon 45 min bracht ons naar Karlstejn. In dit stadje ligt een mooi kasteel,
recht uit een sprookje! Machteld zou er wel prinses willen zijn! Het kasteel
werd gebouwd in 1348 in opdracht van Karel de Vierde, koning van Bohemen en
keizer van het Heilige Roomse Rijk. Het was bedoeld als bewaarplaats voor de
kroonjuwelen, heilige relikwieën en de rijksschatkist.
We betaalden voor een
rondleiding in het kasteel, dat was wel de moeite! Onze gids Lenka kende haar
verhaaltjes en bracht ze ook met het nodige enthousiasme! Na een lekker pintje
gedronken te hebben in het centrum, liepen we weer naar het treinstation. We
wilden een ticketje kopen naar Plzen en betalen met de bankkaart, maar die
accepteerden ze niet.. Dus we moesten helemaal terug naar het centrum lopen!
Gelukkig waren we op tijd terug voor de trein!
De treinrit naar Plzen duurde nog eens een dik
uur. Dus Tom kon volop genieten van het mooie, groene landschap terwijl
Machteld een dutje deed. Tom maakte onderweg ook kennis met een Amerikaan die 8
weken door Europa kwam trekken. Hij was nu 2 weken in Europa en had de
hoofdsteden van 7 landen bezocht (Frankrijk, Nederland, Duitsland, Polen, Hongarije,
Oostenrijk en Tsjechië). Eigenlijk was hij het city-hoppen al beu, maar er
stonden nog 3 weken aan zon tempo op het programma. Niet echt reizen waar wij
zin in hebben! Het is zo leuk om iets meer van een land te leren kennen dan
alleen de hoofdstad! Je leert toch pas echt iets over een land als je ook
kleinere steden bezoekt en de natuur intrekt.. Niet? En als je tegen zon tempo
reist, zit je natuurlijk ook meer in de trein/bus dan dat je effectief op een
plaats verblijft..
In Plzen
nam Tom het gidsen voor zijn rekening. Plzen is bekend als bakermat en
naamgever van pils. Ook de fabrieken van Skoda zijn hier, in de 4e
grootste stad van Tsjechië, gevestigd. We beklommen de
Sint-Bartholomeuskathedraal, met de hoogste toren (102,3 m) van het hele land.
Daarna wandelden we naar het brouwerijmuseum. We wilden een tour doen door de
ondergrondse gangen, maar helaas was die al helemaal volgeboekt.. Aangezien we
uit België komen en toch wel wat van bier brouwen menen te kennen (en wegens de
beperkte tijd) sloegen we het hele museum dan maar over. We wandelden wat door
het centrum, waar we o.a. de 3e grootste synagoge ter wereld, het
West-Boheemse museum, zagen.
Een hapje eten deden we bij U Mansfelda. Maar
plots voelde Machteld zich niet meer zo goed. Ze liet het eten dan maar aan
zich voorbijgaan (maar gelukkig was Tom erbij ;-)). Na het eten besloten we dat
het genoeg geweest was, en dat we maar een keer op tijd in bed moesten duiken,
dus we namen de trein terug naar Praag.
Zondagmorgen werden we weer fris als een
hoentje wakker voor onze laatste dag! We ontbeten in het hostel, waar ze
lekkere (echte!) croissants hadden. Hmmmm! Dat was lang geleden! We hadden nog
een druk programma voor de laatste dag. Eerst bezochten we het kasteel van
Praag. In tegenstelling tot vorige week, wandelden we niet doelloos rond, maar
kochten we een ticket dat ons toegang gaf tot het oude koninklijk paleis, de
Sint-Georgebasiliek en het Gouden Straatje.
Vooral het Gouden Straatje blijft
ons bij. De 11 kleine huisjes in dit straatje werden in gebouwd als onderkomen
voor de kasteelwachten. Later werd het straatje ook door andere
kasteelbedienden bewoond. Tussen 1916 en 1917 woonde ook schrijver Franz Kafka
in een van die huisjes. Sommige huisjes dienen als klein museum, zo is er in
het huis van Kafka een museum met een boekenwinkel, is er een huisje van een
naaister, van een kaartlegster en van een filmverzamelaar. In de andere huisjes
zijn vooral souvenirwinkels ondergebracht. Dit Gouden Straatje is echt een
gezellige buurt! Helaas begaf de batterij van ons fototoestel het, dus we
konden de rest van de dag geen fotos meer nemen
Daarna namen we de metro naar Vysehrad waar we
de burcht bezochten en een ijsje aten. We genoten van het zonnetje en wandelden
op ons gemakje langs de Vlatva, rustten even uit op een eilandje in de Vlatva,
en beklommen vervolgens Petrin, een heuvel van 327 m hoog. Er is ook een
kabellift naar boven, maar wegens budgettaire redenen besloten we te klimmen.
Boven op de heuvel staat de Petrin-uitkijktoren. Dit is 60 m hoge constructie
die wat weg heeft van de Eiffeltoren. (De top van de Petrin-toren ligt, door de
hoogte van de heuvel, op ongeveer gelijke hoogte als de Eiffeltoren).
s Morgens hadden we de Sint-Vituskathedraal
overgeslagen omdat die pas open ging om 12u. Dus daar maakten we in de namiddag
ook tijd voor. Na het bezoek aan deze prachtige kathedraal, wandelden we naar
de Oude Stad. Wegens grote dorst maakten we eerst een tussenstop. En we dronken
Coca-Cola en Fanta! Onze maagjes begonnen ook stilaan te knorren en we zetten
onze weg verder naar de Markt. Al de hele week lieten de lekkere geuren van de
talrijke kraampjes ons niet onberoerd, dus nu wat het tijd om onze laatste
kronen op te maken. Tom at aardappeltjes met spek en Machteld at een pikant
worstje met brood. Best moe van al dat wandelen, nestelden we ons op een bankje
waar we mensen keken en een sudoku oplosten
Het einde van ons verblijf in Tsjechië naderde
met rasse schreden.. Een laatste krachtinspanning bracht ons via het hotel (om onze
bagage op te pikken) naar Dejvicka, waar we de bus naar de luchthaven namen. Al
goed dat we die ticketjes op voorhand gekocht hadden, want we hadden voor de
rest al ons geld opgemaakt.. Dat bekloegen we ons wel die laatste
wandelkilometers
In de luchthaven liepen we collegas Yafit en
Victor (die de ECPA hadden bezocht) tegen het lijf, alsook Ephraim en zijn
vrouw Lydia. Ephraim keerde echter niet met ons terug naar Israël, maar hij
vertrok weer naar de VS voor de laatste 4 maanden van zijn sabbatjaar. We
vlogen met El Al, de Israëlische luchtvaartmaatschappij, die veiligheid HEEL
HOOG in het vaandel draagt. Volgens Lydia betekent El Al Every Landing Always
Late.. Haha! Maar wij werden dus ondervraagd, de valieskes die we op de
conferentie hadden gekregen werden grondig nagekeken.. Alles wat we vertelden
was weer heel leuk en interessant, maar in plaats van ons naar de ticketbalie
te sturen, werden we naar de security gestuurd, waar heel onze bagage overhoop
gehaald werd. Uiteraard vonden ze niets.. Na al die securitychecks, moesten we
ons nog haasten naar de gate!
Op het vliegtuig kregen we een lekker broodje
en een pastasalade aangeboden, en toen was het dutjestijd.. Rond 4u landden we
weer in het vertrouwde Tel Aviv, waar de securitychecks verbazend vlot
verliepen! Het meisje dat ons het land liet binnengaan, benadrukte wel dat Tom
zijn visum moet vernieuwen (het vervalt in augustus).. Toch vriendelijk van
haar!
Uitgeteld gingen we op zoek naar de uurregeling
van de trein. Oef, er vertrok er eentje over 5 minuten! Na zon anderhalf uur
kwamen we aan in Haifa, waar we weer op zoek moesten, deze keer naar een bus..
Gelukkig rijden er elke 10 minuten bussen naar Nazareth en maken die een
tussenstop in Ramat Yishay. Om half 8 doken we eindelijk bed in.. Werken was niet meer voor vandaag
Na de slotceremonie pakten we onze koffers en
verhuisden we naar een goedkoper hotelletje, midden in het centrum van Praag.
Het Little Town Hotel werd onze nieuwe thuis voor de komende 3 nachten. We
sliepen in een dorm met nog 8 anderen. Maar het was wel de mooiste, grootste,
properste, dorm ooit! De kamer was in 3 gedeeld, in 2 delen stonden
stapelbedden en in 1 deel was er een kleine keuken. En dan was er natuurlijk
ook nog een badkamer, die naar dormnormen erg groot en comfortabel was!
We aten een hamburger van een standje voor ons
hotel en baanden ons een weg naar de Nieuwe Stad, voor de derde dag op rij.
Deze keer slaagden we er ook effectief in om iets van dit deel van de stad te
zien Kerken, het Dansende Huis, de Lucerna passage, bekende gebouwen, We staken de Vlatva
over om een hapje te eten in Kavakavakava in de Smichov-buurt. Daarna wandelden
we terug naar de Oude Stad, waar we de toren van het Stadhuis beklommen. Het
was erg grappig om te zien hoeveel mensen er samentroepen om het spektakel van
de astronomische klok (ieder uur op het uur) te kunnen zien! Na nog een lekker
pintje gedronken te hebben, doken we in onze dormbedden..
Vrijdagmorgen namen we om 10u de trein richting
Kutna Hora (ook de trein is heel goedkoop in Tsjechië!). We hadden met Gunel,
een collega van Tom, afgesproken om samen te reizen, maar ze kwam niet opdagen.
Dus we waren weer gezellig met zn tweetjes. Na een treinrit van een klein uur
kwamen we aan in Kutna Hora. Het historische stadscentrum van Kutna Hora staat
sinds 1995 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO, maar het spectaculairste dat
hier te zien is, is het ossuarium van Sedlec, met skeletten van duizenden
mensen die als decoratie in de kapel dienen. Het kerkhof werdimmers als heilige grond beschouwd omdat er
aarde van de Calvarieberg (Golgotha) werd uitgestrooid in de 13e
eeuw. Daardoor werd de begraafplaats een zeer begeerde laatste rustplaats. In
de 19e eeuw kreeg beeldhouwer Frantisek Rint de opdracht om het
ossuarium in te richten, waarvoor hij dus menselijke beenderen gebruikte.
Na
het zien van al die knoken, hadden we honger gekregen en we zetten onze weg dus
verder naar het stadscentrum (zon 2 km verder). Onderweg kwamen we Gunel
tegen! Ze had de afgesproken trein gemist.. We lunchten allemaal samen in Pivnice
Dačický, waar we een overheerlijk Tsjechisch gerecht opsmikkelden.
Verder
bezochten we nog de Sint-Barbarakerk (waarbij Machteld natuurlijk aan oma moest denken )
en de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal en
wandelden we door het oude stadscentrum. Omdat we geen zin hadden om de hele
weg terug naar het treinstation te lopen, besloten we op zoek te gaan naar het
kleine station in het centrum.
Een kort treinritje in een trein van wel 2
wagons bracht ons naar het grotere station, waar we een overstap maakten om
richting Praag te kunnen reizen. Omdat we laat geluncht hadden, waren we nog
niet echt hongerig. Daarom wilden we eerst nog wat van Praag zien alvorens te
gaan dineren. We bezochten de Church of the Most Sacred of Our Lord. Met zon naam moet dat toch wel iets
speciaals zijn eh! ;-) Het was wel een mooie kerk, maar op dat moment waren we
al wat verzadigd met de massa kerken van de voorbije dagen. Daarna liepen we
wat rond in de joodse wijk. Die vonden we ook maar weinig speciaal.. Dat komt
ervan als je in Israël woont zeker? ;-)
Daarna gingen we eten in een restaurantje dat
iemand aan Gunel had aangeraden: U Dvou Kocek (Two Cats). We wilden op
het terras gaan zitten, maar daar serveerden ze geen eten. Dus we gingen naar
binnen. We werden naar een tafel met een erg smerig tafellaken geleid. We
bestelden wat te eten en te drinken. Dat was best okee. Na het eten werd ons
een likeur van het huis aangeboden. Lekker! Maar toen vroegen we de rekening:
de likeur kostte ons elk 65 CZK (zon 2.5 euro)! En dan waren er nog extra
kosten voor bediening (1 euro) en voor de muziek (nog eens 1 euro) van een
accordeonspeler waar we uiteraard niet om gevraagd hadden! Wat een oplichters!
Hoe een kleine maaltijd toch duur kan uitdraaien.. We zijn ons bewust van
tippen in restaurants, dat gebeurt in Israël ook, maar 2 euro voor een kleine
maaltijd van 6 euro vonden we toch wel veel! En zeker in Tsjechië waar je voor
dat geld een liter bier kan drinken of iets kan eten aan een kraampje..
Maandagmorgen trokken we met zn tweetjes de
Oude Stad in. We namen wat meer tijd om de gebouwen op de Markt te bestuderen
en wandelden wat rond in de omgeving, op zoek naar kerken en speciale gebouwen.
We zagen ook een heleboel Aziatische bruiden!
s Middags registreerden we ons voor de conferentie
en lunchten we in de universiteitseetzaal. Daarna begonnen de openingsspeeches.
Behoorlijk saai!
Na 4 uur luisteren naar alle speeches, trokken
we terug naar de stad. We belandden in de Letna Beer Garden voor een lekkere
pizza en lekkere pintjes! Vanuit de Bier Garden heb je ook een uitstekend
uitzicht op het kasteel en de Oude Stad.
Toen het donker begon te worden, wandelden we
naar de Krizik-fontein. Bij/in/op de fontein vinden er s avonds verschillende
shows plaats. Wij woonden Shall We Dance bij, een show met muziek uit Dirty
Dancing, Grease, Flashdance, De show
is een mix van ballet, projecties van filmfragmenten op het water, muziek,
kleur en licht. De fontein is best groot en water spuit vanuit 100-en pijpen in
verschillende hoeken, op verschillende hoogtes, met dunne of dikke stralen,
op het ritme van de muziek. Best wel
mooi om een keer te zien!
Na de show voegden we ons bij Tom zijn
collegas die in de buurt van het hotel iets aan het drinken waren. Voor
Machteld de eerste keer dat ze Lilia en Gunel zag, wat een stress! Het was
een erg gezellige avond!
Dinsdag begon de conferentie dan echt! Wij
waren ingeschreven voor ECPLF, wat betekent: Europese Conferentie voor
Precision Livestock Farming. Tegelijk met ECPLF waren er ook andere
conferenties, namelijk EFITA (Europese Federatie voor Informatie Technologie in
de Landbouw) en ECPA (Europese Conferentie voor Precisie Landbouw). De ECPA
gaat voornamelijk over landbouwmachines en gewassen, dus niet echt spek voor
onze bek. Bij de EFITA waren er ook interessante presentaties over
landbouwhuisdieren. Maar uiteraard beleefden we het meeste plezier (=leerden we
het meest van) de ECPLF, met presentaties over koeien, varkens, kippen,
schapen, Het is erg interessant om te
horen waar andere onderzoekers zich mee bezighouden!
s Middags was er ook een postersessie, waar we
kennismaakten met een Belgische studente van UGent! We ontmoeten er ook enkele
bekende namen. We lezen dan wel veel papers, maar we konden nooit een gezicht
plakken op het gezicht achter de paper. Maar er waren een heleboel onderzoekers,
wiens papers wij al gelezen hebben, die we nu in levende lijve konden ontmoeten!
Ook helemaal geen omhooggevallen gedoe, maar eerder een familiaal gevoel, met
leuke, interessante gesprekken..
Na de conferentie trokken we naar de Nieuwe
Stad, samen met Liesbet (van UGent), Andres en Lilia (van het project van Tom).
We proefden van de echte Tsjechische keuken in een gezellig restaurantje.
Woensdag was het tijd voor onze presentaties.
Dat ging gepaard met veel zenuwen! In de voormiddag was Machteld aan de
beurt met Prof. Berckmans als chairman, en na de lunch en PhD-meeting mocht Tom
zijn zegje doen met Ilan als chairman. We brachten het er allebei best goed
vanaf, al moeten we blijkbaar nog wat oefenen op het beantwoorden van vragen
Maar het was leuk, we hebben er weer veel van geleerd en kijken al uit naar
de volgende keer ;-)
s Avonds ging iedereen die we kenden naar de
sociale avond van de conferentie. Wij hadden ons daar niet voor ingeschreven
aangezien we dat nogal duur vonden. Dus we trokken met ons tweetjes opnieuw
naar de Nieuwe Stad. Het plan was om iets kleins te eten en dan de stad nog wat
te verkennen, maar het weer had heel andere ideeën! Het begon ineens erg hard
te waaien, het werd erg donker, en net nadat de eerste dikke regendruppels
vielen, stormden we een restaurantje binnen. Ons romantisch dinertje werd
geregeld verstoord door hevige donderslagen en bliksemschichten en voor de
komende 2u zaten we vast op restaurant.. Rond 22u was weer wat rustiger en
aangezien het al laat begon te worden, besloten we terug naar het hotel te
gaan. Aangekomen in het metrostation zagen we brandweermannen aan het werk
wegens wateroverlast, waarop het metrostation dan ook gesloten werd..
Donderdagmorgen als eerste gaf Ilan zijn
presentatie, waarbij wij van de partij waren voor de morele steun De hele
voormiddag was nog interessant, net als de hele conferentie. Rond 13u begon de
slotceremonie, waarbij de volgende conferenties aangekondigd werden. Een beetje
teleurgesteld hoorden we dat de volgende ECPLF in 2013 in Leuven zal
plaatsvinden. Een pak saaier dus dan het prachtige Praag!
