Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
08-05-2017
imprESSEN Candy match
Candy match (Pegasus spiele) :
+ mmm.... snoepjes + het opzet van Halli Galli, gecombineerd met snoep ipv gezond fruit, joepie + pluim voor de spelregels die aangeven dat je de inzet kan verhogen door te spelen voor echte snoepjes + het feit dat je meerdere kaarten tegelijk mag gaan combineren steekt dit spel boven z'n voorgangers uit + een fraai idee, netjes uitgewerkt
- weeral een Halli Galli-clone en ik ben daar al niet sterk in - iemand die snel het overzicht verliest, gaat zichzelf totaal verliezen in dit soort spellen
Conclusie : love it ... or hate it. Reactiespelletjes zijn misschien totaal niet aan jou besteedt, troost je dan met de gedachte dat een spelletje zo over is. En wie weet ... wie weet ... roep je per ongeluk toch één keer op het juiste moment "Candy match"!
+ het cartoony artwork is enorm schattig en erg fraai + het draften zorgt ervoor dat je je beurten toch een beetje gaat vooruit kunnen denken + een spelronde is snel en duidelijk + er zijn 2 varianten voorzien, ik zou ze onmiddellijk erbij ingooien na een eerste sessie om het interessant te houden + de houten meeples (schapen en vossen) zijn erg mooi + het is een beetje puzzelen, maar toch met enkele doordachte, moeilijke keuzes + je kan met de vos elkaar echt wel pijn gaan doen
- het cartoony artwork geeft ook een beetje een fout beeld van dit spel met , toch wel wat, diepgang - je kan wel een deel van je spel plannen, maar sommige zaken ga je echt niet in de hand hebben - de kwaliteit van de speelborden en kaarten zijn weer een tikje minder dan we gewend zijn - als de vos langskomt, kan het echt wel pijnlijk zijn, als je niet van pestgedrag houdt tijdens spellen is dit niet je ding
Conclusie : Sheep & Thief is een interssant spelletje dat enkele toffe spelmechanismen, zijnde draften, puzzelen en setcollecting combineert. Het artwork is fraai, de kwaliteit van het papier en karton een tikje minder. Dit is zo'n spel dat je onmiddellijk met alle varianten moet spelen als je met veelspelers aan tafel gaat. Met jongeren spelers ga je ook zeker scoren met dit spel. Ik ben alleszins geïntrigeerd om het nog meer op tafel te gooien.
+ Frogriders speelt snel, erg snel, de beurten volgen elkaar snel op + de plastic kikkers zijn fraai + het artwork is ietwat uniek, het hoeft niet altijd Franz Klemens te zijn + de kaarten zijn prima vormgegeven, ze zijn eigenlijk onmiddellijk duidelijk, ook al krijg je ook nog eens een overzichtje op de achterkant van de spelregels + een overzichtskaartje van een speelbeurt, we kunnen dit enkel toejuichen
- de kleuren van de kikkers zijn oké, maar dat bruin had ik misschien liever in een fleurig groen gezien - het artwork is bijzonder te noemen, maar ik vind het persoonlijk nogal schreeuwerig op de kaarten - een overzichtskaartje van een speelbeurt, hier toch een beetje overbodig (aangezien een beurt uit slechts 1 of 2 stappen bestaat)
Conclusie : Frogriders is zo'n typisch abstract denkspel, maar met een fraaie vormgeving. Het concept is simpel en duidelijk, maar het spel winnen dat is een ander paar mouwen. De scores zullen overigens vaak erg kort bij elkaar liggen. Het feit dat je naar 2 publieke doelstellingen speelt en 1 persoonlijke maakt het wel fijn, zeker omdat er toffe combinaties uit voort kunnen komen. Op zich zit hier ook onmiddellijk een klein minpuntje. Als je het geluk hebt dat jouw persoonlijke opdracht in grote lijnen overeenkomt met de publieke, dan heb je toch een streepje voor. De privilegekaarten zorgen net voor dat tikje extra, zodat het niet al te gauw saai wordt. Een potje kan tegen een stevig tempo in minder dan 10 minuten afgehandeld worden, en dat spreekt ons zeker aan.
+ kleurrijk, erg kleurrijk allemaal + het spel speelt vlot, weinig regels, perfecte filler + ik speelde het nu vooral met niet-veel-spelers en ze vonden het allen top + je kan een beetje gaan manipuleren met de 3 openliggende gereedschapskaarten, maar niet overdreven + het is puzzelen en afhankelijk van de opdrachten is het steeds compleet anders + je hebt zeker keuzes te maken, maar het neemt niet veel tijd in beslag om je beurt te spelen
- misschien af en toe een beetje te kleurrijk, komt het overzicht soms wel niet ten goede - het materiaal is fraai en het karton erg dik, een beetje te dik zelfs voor het KS-dobbelsteenbakje, dit was niet eenvoudig in elkaar te schuiven - de KS-extra's zijn niet van een superspectaculaire aard, daarvoor moest je het zeker niet doen
Conclusie : Sagrada is een, in mijn ogen, fraai vormgegeven spel. Het is een zeer interessante puzzel-dobbelsteen-filler die in menig collectie thuishoort en waaraan je zeker plezier zal beleven. Het heeft een sweetspot qua speelduur voor mij en zal dan ook nog regelmatig op tafel verschijnen. Ook mijn niet-spelende partner en vrienden kon ik hiermee overtuigen en dat zegt op zich al voldoende. Dit is zo'n spel dat weinig mensen zullen afkeuren in mijn ogen. Zelfs als je houdt van het zwaardere werk ga je hier mooie en moeilijke keuzes moeten maken. Je gaat voor de perfecte puzzel, maar zal al gauw je plannen moeten bijstellen. Ik ben alleszins fan!
+ kleurrijk, prachtig, aantrekkelijk artwork + fantastische componenten, erg fraai systeem waarbij je de arbeiders in dag-nacht-stand zet + het spel voorziet 4 moeilijkheidsniveaus, gaande van een spel voor kinderen tot experten + het spel speelt zeker vlot en is vrij logisch eens je bezig bent + je kan elkaar een beetje blokkeren en pesten, maar het blijft zeker beperkt + de scores liggen erg kort bij elkaar, iedereen doet mee tot de allerlaatste snik + het is een eenvoudig pick-and-deliver systeem dat fraai is uitgewerkt + de doos zit knoertvol materiaal, om het ergens mee naar toe te zeulen is het een nadeeltje
- de spelregels zijn op zich duidelijk, maar zo slecht geschreven, door de verschillende moeilijkheidsgraden springen ze van hot naar her. Je moet het ene regeltje gaan zoeken in versie 1, de andere in versie 2, ... op de duur zie je door het bos de bomen niet - het is wel even wennen, dat dag-nacht-systeem, vergeet zeker niet je gebruikte arbeider te verdraaien anders kom je in de problemen
Conclusie : BrilliANTS is een KS die bij een eerste launch niet lukte, bij een tweede was het wel prijs en daar ben ik erg blij voor. Dit is een spel dat zich toch vooral in de familiesfeer situeert. Het heeft naar mijn aanvoelen wat weg van Takenoko, ook qua zwaartegraad en dit is enkel een positief punt. De mensen van Spheregames zijn ondertussen hard aan het werk om de regels te herschrijven en ze hebben hiervoor ook blijkbaar professionele hulp ingeschakeld, ook voor hun nieuwe KS-project DiverCity. De volgende keer dat ik BrilliANTS speel ga ik wel voor de moeilijkste expertenversie met alle toeters en bellen en ben ik erg benieuwd, want ik vermoed dat ik dan nog wel een half tot heel puntje extra ga geven voor dit spel op BGG.
+ kleurrijke, mooie, grote kaarten + het feit dat de kaarten dubbelzijdig bedrukt zijn en je dus snel op zoek moet gaan naar de juiste voorwerpen is een nieuwigheidje (dat natuurlijk weer wat verdwijnt als je het spel vaker speelt en weet welke voorwerpen op welke kaart staan) + het spel is wel een fijne afwisseling in het gamma van "om-ter-snelste" spelletjes en gaat vooral bij de jeugd aanslaan (deze leeftijdscategorie is traditioneel het meest geschikt voor dit type spellen) + de blikken doosjes ogen toch wel mooi en het is ondertussen al een serie geworden
- die ronde kaarten blijven toch een beetje irritant, alhoewel je ze hier niet op handen moet nemen - het is natuurlijk een zoveelste "om-ter-snelste" spelletje à la Halli Galli, Jungle speed, ...
Conclusie : meer van hetzelfde, met een ander thema. Aan u de keuze of je er al dan niet van in huis haalt, maar als je kinderen hebt, gaan die dit zeker appreciëren.
+ erg solide, stevige euro + kaartencombinaties zoeken die je op korte en lange termijn het meeste opbrengen + een erg nauw spel waarbij je constant onder druk komt te staan + een snel spel ook met slechts zes rondjes, deze speelde erg vlot (zelfs voor een eerste sessie) + de gekozen iconografie is zeker niet slecht, je bent er erg snel mee weg + de houten speelstukken zijn erg fraai
- de kwaliteit van het karton is Italiaans (dus zeker niet top) - er had ietsje meer houten materiaal voorzien mogen worden, je kan zonder te komen zitten - onderscheid deze euro zich nu daadwerkelijk zo extreem van anderen zodat je deze zeker in je collectie moet nemen
Conclusie : het laatste minpuntje is misschien wel de belangrijkste om in overweging te nemen bij een eventuele aanschaf. Je telt toch al gauw een 50-tal euro's neer voor deze titel, wat vrij duur is voor een "simpele" euro. Qua gevoel leunt hij voor mij wat aan bij Grand Austria Hotel, maar dan nog met een portie worker-placement. Het is zo'n euro die erg nauw is, maar wel elke speler z'n acties zal kunnen doen. De scores lopen naar het einde toe wel stevig uiteen, maar je hebt zeker niet het gevoel dat je constant achter de feiten aanholt. Het houten materiaal is fraai, de kaarten ook, het speelbord mocht iets beter zijn. Ik zou 'm persoonlijk graag in de collectie opnemen op termijn want voor mij is hij zeker geslaagd te noemen.
+ Dominion met een bord, waarbij je in een dungeon duikt om een draak uit te dagen ... bring it on! + het materiaal is fraai, de kaarten mooi getekend + het spel is superduidelijk en speelt erg vlot + het spel is spannend, je voelt de draak letterlijk dichterbij komen ... en je dood ook + je kan op verschillende paarden wedden + je kan anderen onder druk zetten door snel terug naar het oppervlak te gaan
- qua herspeelbaarheid weet ik het zo niet met deze titel - ik vond mijn speelsessie leuk, maar ik heb niet de onweerstaanbare drang om dit spel onmiddellijk te gaan aanschaffen
Conclusie : Tof spelletje, zeker voor dungeoncrawlers die houden van wat thema en eens graag een deckbuilder willen leren kennen. Ik speel graag mee als hij op tafel komt, maar hem zelf kopen is vooralsnog geen must.
+ erg fraai spel, die tegels zijn wel erg graaf + 17 actiekaarten waarvan je er 16 gebruikt in elke ronde, je weet wat er kan komen + het is een in-balans-houden-spel dat erg fraai is uitgewerkt + de spelregels zijn op zich superduidelijk, de kaarten op zich ook wel (maar het is aanvankelijk wel even zoeken) + het is een redelijk vernieuwend spel (voor mij toch), ik heb niet echt spellen in dit genre in mijn redelijk uitgebreide spellenkast + het artwork verdient toch een speciale vermelding, indien je Keltische invloeden wel kan smaken, is dit zeker je ding + je kan toch een beetje wikken en wegen welke acties je wenst te doen, maar het spel is wel redelijk wispelturig, je moet op meerdere paarden gokken
- het is een in-balans-houden-spel, dus als iemand verzaakt om z'n plicht te doen, gaat een ander met de winst lopen - de kaarten zijn duidelijk, maar hier en daar is het voor interpretatie vatbaar, dus FAQ's gaan zoeken op BGG want de spelregels vermelden bijzonder weinig - het is een big-box, dus er hangt een prijskaartje aan (maar in mijn ogen wel z'n geld waard) - dit soort spellen vraagt wel een publiek dat hiervan houdt, een die-hard-euro-gamer gaat dit niet top vinden en een pure Ameritrasher ook niet vrees ik
Conclusie : Inis is in mijn ogen een meerwaarde voor onze collectie. Niet zozeer dat het spel zo fantastisch goed is, maar het is een spel waarvan ik er nog geen in mijn collectie had. Het is redelijk uniek door z'n draftingsysteem van de actiekaarten die telkens terugkomen. Het is innoverend in z'n spelmechanismen en ook wel een beetje in z'n totaliteit. Het is vooral erg fraai vormgegeven en spat van je speeltafel af. Het is wel niet eenvoudig om de overwinning naar je hand te zetten (wat zeker een goed ding is). Ik vrees wel dat dit spel z'n vis noch vlees spel is dat slechts door een specifiek publiek echt gesmaakt zal worden. Ik neig voorlopig naar de positieve kant en hoop nog enkele fijne speelsessies te ondergaan (ook al is het zonder winst) om volledig overstag te gaan.
Vandaag een ietwat rare imprESSEN hier op de blog. In tegenstelling tot normaal presenteren we graag een korte conclusie van enkele spellen tegelijk. Enerzijds omdat ze allen van dezelfde uitgeverij (NSV) zijn, anderzijds omdat het gaat om kleinere, vluggere kaartspellen waarover je natuurlijk ook geen uur kan palaveren. Dus bij deze ...
Qwinto het kaartspel : Zoals al een beetje aangehaald in de spelbeschrijving vind ik deze persoonlijk beter dan het dobbelspel. Het concept van aanduiden op je scoreblaadje is identiek, maar in tegenstelling tot de dobbelworp heb je hier meer in handen. Je hebt steeds keuze uit drie kaarten, die je dan ook nog eens op vier diverse plaatsen kan spelen, zodat je toch wel wat mogelijkheden hebt. Het spel verloopt vlot, is tactischer en "voller" dan de dobbelvariant en wist ons onmiddellijk te bekoren. Als je moet kiezen uit het gamma zou ik persoonlijk dan ook gaan voor Qwixx het dobbelspel in combinatie met Qwinto het kaartspel.
Twenty one : Nog maar eens een snelle "dobbelaar" voor tussendoor van NSV. En ook dit keer schieten ze keihard raak. Het lijkt onuitputtelijk te beginnen worden, maar toch is ook dit spel weer vernieuwend ten opzichte van Qwixx en Qwinto. Jammerlijke zaak dat men niet heeft vastgehouden aan de "Q" in de titel langs de ene kant. Daarnaast zijn er toch wel wat puntjes van kritiek die ik op dit spel kan hebben. De vormgeving van de doos is niet echt uitdagend te noemen. De reputatie van de uitgeverij en de voorgaande spellen gaan de koper hopelijk wel over de streep trekken, maar het doosje zelf gaat het niet doen. Een blijvend zeer van dit soort spelletjes blijven ook de scoreblaadjes, zeker aangezien het hier zes verschillende blaadjes betreft, ga je snel door je voorraad heen zijn en niet zomaar kopiëren. Een extra blokje kopen is een optie, maar het blijft een raar gevoel wetende dat je op een gegeven moment het spel niet meer kan spelen. Ook nu weer zijn de blaadjes NIET dubbelzijdig bedrukt, spaart toch weer wat bomen zou je zeggen. Maar op zich ... topspelletje!
Take that : Voor de fans van kaartspellen à la "Take five" zeker de moeite om eens te bekijken. Het concept van de gespiegelde kaarten (25-52 bv.) is erg tof gevonden. Het is een eenvoudig, snel spelletje dat je vooral met jongere spelers ook kan spelen. Het is wat het is, niet meer, maar ook niet minder.
Life is life : Laat je niet misleiden door de grappige, schattige dieren op de kaarten. Dit snelle kaartspelletje is zeker niet alleen voor kinderen. Het kan erg frustrerend zijn, maar ook belachelijk lachwekkend. Dit is zo'n spel dat je niet te serieus mag nemen en dan ga je er zeker plezier aan beleven. Het concept is erg simpel, het spelverloop op zich ook wel, maar winnen is toch weer net ietsje anders. Ik hou hier wel van.
Tembo : Tembo is nog eens een goed straight-forward kaartspelletje waarbij je je tegenstanders kan kl****. Het is een erg snel, eenvoudig spel waarbij je kaarten gaat aanleggen. Weinig opties, korte speelduur, maar er wordt wel wat afgelachen ... en dat is toch wel de kracht van dit type spelletjes. Het is geen spel dat elke speelsessie op tafel zou komen, maar ik zou er ook niet over morren als het een keertje verschijnt.
Zum Kuhkuck : Jammer dat dit enkel voor 2 spelers is, want het is een erg fijn push-your-luck-spelletje. Enkel dit systeem wordt gebruikt en eigenlijk werkt het prima. Je kan als speler een klein beetje gaan anticiperen en vooral je tegenstander onder druk zetten door snel te durven passen. Een supergoede ronde spelen is ook geen garantie om met zekerheid te winnen, want vele lagere punten zijn soms beter dan één superresultaat. De tekeningen zijn erg leuk, maar zorgen er wel voor dat het spel de indruk geeft om voor erg jonge kinderen te zijn en dat is dan weer niet het geval.
Kuh Vadis : Een duidelijk concept, met erg weinig materiaal, we hebben er wel een zwak voor. Natuurlijk zijn ook de scoreblaadjes er waarschijnlijk weer snel door. Meer en meer spellen gaan deze trend volgen, op zich niet slecht, maar in deze wegwerpmaatschappij wil de bordspeler toch z'n verantwoordelijkheid nemen (aangezien hij al een serieuze papier/karton/hout-voetafdruk nalaat). Op zich omvat het spel wel net dat tikje te weinig tactiek. Je kan de tegenspeler enigszins een beetje blokkeren, maar je bent vooral afhankelijk van je dobbelsteenworp. Het speelt wel vlot, is best wel oké, maar niet meer dan dat.
Kuhlorado : De laatste in de koeien-2speler-reeks, hier ga je je meer richten op de diverse scoremogelijkheden en voor de rest is het te vergelijken met Kuh Vadis. Persoonlijk vind ik deze titel wel beter, want ondanks dat je slechts 2 dobbelstenen ter beschikking hebt, zijn de keuzes hier ruimer en belangrijker. Bij Kuh Vadis kan je echt een pasbeurt moeten uitzitten, terwijl je hier toch steeds opties hebt en je op zoek moet gaan naar de beste. Het feit dat je op diverse terreinen kan gaan scoren trekt het ook wat open en maakt het aantrekkelijk. Persoonlijk vind ik dit de sterkste titel van de drie.
+ cool artwork + Stratego het kaartspel in zekere zin, daar zaten we op te wachten + tot 7 spelers kan je hiermee aan de slag gaan + er kunnen zich af en toe wel toffe combinaties voordoen, maar dit is eerder toeval dan kunde
- je hebt bijzonder weinig in de hand als je geen zin hebt om alles te gaan memoriseren en uit te denken - met een hoger spelersaantal kan ik me niet voorstellen dat je maar enig zicht krijgt op de situatie die op tafel ligt - de winnaar van het spel gaat volgens mijn vaak niet beseffen waar hij of zij het spel gewonnen heeft
Conclusie : Tenno is voor mij persoonlijk een moeilijke om te beoordelen. Dit is zo'n spel dat je erg leuk wil vinden, maar dat gewoon niet zo vlot werkt als je hoopt. Het opzet is tof en erg cool, maar de uitwerking is eerder saai en met een erg hoge geluksfactor. Ik snap het idee van het bluffen op zich wel, maar dit draait onherroepelijk uit in "duid een kaartje aan en hoop dat je een sterkere kaart hebt". Na één sessie ben ik niet overtuigd, maar ik ga het zeker nog wel kansen geven.
+ eerste indruk : joepie! My little pony, het bordspel deel 2 + tweede indruk : de tegels van het formaat Kingdomino, leutig + derde indruk : eigenlijk best wel fraai artwork in dit fantasierijke spel, zal ongetwijfeld veel jongere spelers lokken. Eindelijk een doos die wel opvalt in het rek + vierde indruk : ook de spelregels zijn erg duidelijk, rechtlijnig en goed geschreven + vijfde indruk : het spel loopt wel fijn, is erg spannend qua puntentelling en is zo voorbij + zesde indruk : er zit wel wat tactiek in dit eerder eenvoudige spel, je kan toch enkele kleinere keuzes maken die belangrijk zijn, bewust voor jezelf, onbewust tegen je tegenspelers
- het spel loopt fijn, maar je hebt op zich niet superveel in de hand, je bent wel afhankelijk van wat de anderen doen (maar mij persoonlijk stoort dit niet in dit type spellen) - voor de rest weinig negatief op te merken, dit spel doet en brengt waarvoor het ontworpen is, lijkt me
+ prachtig materiaal dat schreeuwt om mee gespeeld te worden + de uitleg is superkort, het spelplezier enorm hoog + Dr. Eureka copy-paste, maar toch net iets makkelijker deze + het perfecte beurs/extra-muros-spel om véél volk naar je stand te lokken
- nog meer van die dexterity games waar je om ter snelste een opdrachtkaartje moet namaken, je krijgt er de kriebels van - als je rond een tafel zit, kijk je allemaal langs een andere kant naar het kaartje, als je deze volledig na probeert te maken en als regel vooropstelt dat ook de onderlinge posities moeten kloppen, dan moeten sommige spelers ook nog eens in spiegelbeeld beginnen werken en hebben ze ongetwijfeld een nadeel - je mag de bollen niet met je handen aanraken, maar dan zou je al een jury moeten aanstellen die de spelers in het oog houdt, want je bent zo bezig met je eigen spel dat er sowieso vals gespeeld kan worden (maar dat heb je bij al dit type spellen natuurlijk)
Conclusie : Go go gelato is fraai en kleurrijk vormgegeven. Het is ongetwijfeld een spel waar de jongere spelertjes erg veel plezier aan zullen beleven. Voor de volwassenen raad ik dan eerder Dr. Eureka aan, waar het toch ietsje doordachter en langzamer gaat.
+ dit spel kan vlekkeloos naast de smartgames gaan staan + de productiekwaliteit van de blokken is erg fraai te noemen + de puzzels lijken makkelijk, maar zijn zonder meer een uitdaging + de opdrachten zijn divers en gaan niet enkel in moeilijkheid omhoog, maar ook de denkwijze moet je aanpassen
- het wegstoppen van de opdrachtkaarten had in een mooi houdertje gemogen
Conclusie : Cobra twist is een erg fijne aanvulling in mijn collectie één-persoons-puzzel-spellen. Zeker met twee kids thuis die erg graag met deze spellen aan de slag gaan, is dit een meerwaarde. Voor jongere kinderen is dit soort puzzels nog wel te moeilijk, omdat zij het concept van 3D nog niet volledig beheersen. Als oefening op meetkundig inzicht, lijkt dit spel me wel te tellen. Gebruik het in je klas, voor je kinderen of gewoon voor jezelf omdat je zelf ook zo slecht bent in dit type puzzels.
+ een Schacht in een kaartdoosje is meestal wel de moeite + het spel heeft een mini-economic-engine die op zich wel werkt + het is een race naar de beste kaarten en opdrachten, die erg snel verloopt
- ondanks het feit dat dit een nieuw spel is, lijkt het artwork zo uit de jaren 90 te komen - het speelt vlot, het werkt allemaal wel, maar het is ook niet meer dan dat - qua herspeelbaarheid lijkt me dit niet onmiddellijk de sterkste titel
Conclusie : Das Vermächtnis des Maharaja is een oké kaartspel, dat snel tussendoor gespeeld kan worden. Het ziet er eigenlijk wel niet erg fraai uit, de gebruikte munten en het artwork komen zo uit de vorige eeuw. De iconografie is ietwat aan de kleine kant, de ganse kaart is gevuld met een perkament dat er niet toe doet en de symbolen zijn petieterig klein zodat je ze vanop een afstand moeilijk kan onderscheiden (en zo is een foutje snel gebeurd)
+ het materiaal is oké, maar niet uitzonderlijk + je vindt wel enige uitdaging in het puzzelen met deze moeilijke puzzelstukken + iedereen is gelijktijdig bezig en erg betrokken + qua gevoel heeft dit spel een deftig "Traxx"-gehalte
- het is fijn om een keertje te doen, maar daar blijft het voor mij toch wat bij - het puzzelen is uitdagend, maar voor mij eerder frustrerend - je gaat ongetwijfeld beter worden in dit spel als je de vormen van de puzzelstukken beter kent, maar ik weet eigenlijk niet of ik dat wel wil
Conclusie : Na het lezen van de spelregels en het bekijken van het materiaal leek dit spel wel eens een leuk tussendoortje te kunnen worden, maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het allemaal wat tegenviel. Op zich straalt het spel nog wel iets uit, maar al gauw heb je het gevoel dat er weinig nieuws onder de zon is bij dit spel. Voor mij komt dit spel persoonlijk zelfs niet aan de enkels van andere tussendoortjes zoals Traxx, Qwixx, Quinto of Keer op keer.
+ wat een doos, wat een enorm goed gevulde doos + de miniaturen zijn erg fraai en voor mij persoonlijk een must + speel je liever met de kartonnen fiches? Geen probleem, deze zitten er ook bij + dit spel is een pure worker-placement, maar meaty en heavy, net waar we van houden + het spel heeft een hogere speelduur, maar de tijd vliegt voorbij + het thema is erg grondig uitgewerkt, val je hiervoor dan is het totaal je ding + de spelregels zijn erg lijvig, maar prima geschreven (er is overigens een fantastische Nederlandse vertaling online te vinden) + de vormgeving is fraai, de iconografie erg duidelijk en intuïtief, proficiat Mindclash + eens je bezig bent, is alles zo duidelijk en wordt het een erg toffe puzzel + de diverse arbeiders die hun voordeeltjes hebben, de keuzes die je moet maken, de diverse einddoelen waarop je kan spelen, ...
- de grondstofblokjes zijn niet altijd even duidelijk van elkaar te onderscheiden (afh. de ondergrond waarop ze liggen) - de speelduur zal spelers ook afschrikken, net als de hoeveelheid materiaal en de regels als je die voor een eerste keer moet vatten - de kostprijs van dit spel ligt hoog, erg hoog, het lijkt een beetje standaard te worden, maar je betaalt voor de kwaliteit alleszins
Conclusie : Anachrony bombardeert zich onmiddellijk tot één van mijn persoonlijke favorieten. Ik wil dit spel terug herspelen, en liever snel dan laat. Enerzijds omdat de regels natuurlijk nu nog fris in het geheugen zijn geprent en het dan toch iets handiger is om uit te leggen en te spelen, maar anderzijds gewoon omdat de eerste sessie me zo goed bevallen is. De exosuits zijn machtig om te zien en geven het spel zeker een meerwaarde. Het spel is stevig, maar toch gestroomlijnd. Het tijdreizen lijkt op het eerste zicht complex, maar eens je bezig bent, loopt dit erg vlot en heb je echt het gevoel dat het spel je wil overbrengen. Ik zou je niet aanraden om dit spel blindelings te kopen, daarvoor is het net dat tikje te duur (zeker omdat je het best met de miniaturen koopt), maar probeer het alleszins eens een keertje en beslis dan zelf maar of het iets voor jou is of niet.
+ méér dan fantastisch artwork + een overfunded KS-project, dit wil zeggen héél wat stretchgoals + variatie, variatie, variatie ... door alle mogelijke goden tegen elkaar uit te spelen + herspeelbaarheid is enorm + speelduur is kort, zodat je verschillende potjes na elkaar kan doen + spelregels zijn superkort en superduidelijk + dit spel kan je aan het kleinste kind aanleren, maar is oh zo moeilijk om te winnen + de uitvoering van dit spel is fraai, erg fraai, je laat het zonder problemen op je salontafel staan prijken + ...
- totaal geen negatieve punten op te merken hier
Conclusie : het is wel duidelijk dat ik in de wolken ben (letterlijk en figuurlijk) van dit spel. Santorini is zo'n abstract hebbedingetje dat in elke collectie thuishoort. Ook al ben je niet onmiddellijk fan van het abstracte genre, dan gaat dit spel, door z'n schoonheid je toch bekoren. Het herbergt zo veel mogelijkheden en diversiteit en is toch oh zo simpel om uit te leggen. Elke keer dat je met een unieke combinatie aan goden speelt zal je spel totaal anders zijn, ga je anders moeten denken en je strategie aanpassen. De leuze "30 seconds to teach, a lifetime to master" is volledig van toepassing. Ik zou zelfs durven stellen dat, indien mijn partner me hierbij wil helpen, dit spel meer dan 100 plays zou kunnen halen op een jaar. Dit spel zal op die manier elke euro waard zijn. Moest er al zoiets bestaan als een "seal of excellence van SpinLi", dan gaat Santorini hier zeker mee aan de haal.
+ het artwork is erg fraai en thematisch + de miniatuurtjes zijn fijn, maar ook weer geen must voor de gameplay op zich + het is een relatief toegankelijk familiespel waarvan de moeilijkheidsgraad te vergelijken is met Ticket to Ride + het spel speelt op zich erg vlot, eens je de diverse acties kent, loopt het als een trein
- als je met de volle bezetting speelt, is er te veel downtime, uiteindelijk speelt iedereen z'n beurt volledig apart - de spelregels zijn op zich erg duidelijk, maar gezien de hoeveelheid aan diverse acties en mogelijkheden had een overzichtje of verduidelijkende symboliek op het speelbord erg handig (een must!) geweest - qua herspeelbaarheid weet ik het niet zo goed met deze titel, het lijkt me vaak hetzelfde te zijn - de speelduur is volgens mij enkel met drie spelers in verhouding tot het speelplezier (misschien lukt vier ook nog als iedereen stevig doorspeelt)
Conclusie : In the name of Odin is één van de Essen-titels die redelijk lang is blijven liggen ondanks het feit dat het een erg toegankelijk spel is. Ik ben wel erg blij dat ik hem eindelijk op tafel heb gekregen en ik heb me zeker wel geamuseerd. We speelden met de volle bezetting en dan kom je al gauw de sterkere en mindere punten te weten. Het spel is toegankelijk, echt wel gericht op de niet-veelspeler ook, maar zal ook zeker liefhebbers weten te boeien. Of het echter een blijvertje is, dat durf ik te betwijfelen, daarvoor omvat het spel misschien net iets te weinig. Het grootste probleem vond ik de wachttijden tussen de beurten. Elke speler speelt z'n beurt volledig af vooraleer de volgende speler aan de beurt is en je beurt is niet één actie, maar kan wel wat zaken omvatten. Je kan wel enigszins anticiperen en op voorhand je acties plannen, maar vaak wordt dit nog in de war gestuurd doordat iemand anders met je favoriete gebouw weg is of net op raid is gegaan en net die kaart heeft weggenomen waarvoor je ging. Liefhebbers van het thema kan ik het wel aanbevelen om een keertje te genieten van het prachtige artwork en vooral de eigenschappen van de gebouwen en helden trachten te combineren. Solide ... ja, slecht ... zeker niet, altijd zin om dit te spelen ... dat nu ook weer niet!
+ zéér kwalitatief materiaal + speelbaar vanaf jonge leeftijd, maar ook boeiend voor de veelspeler + supersnel tussendoortje dat zeker weet te boeien + interessant keuzesysteem om de tegels te veroveren + beetje puzzelen, beetje dominoën, dat beviel ons wel + korte spelregels, je bent onmiddellijk bezig + variantjes voorzien voor extra punten, gooi ze gelijk in de strijd zou ik zeggen + je kan dit spel zelfs 2 keer in het Nederlands aanschaffen, Blue orange heeft de internationale versie (met Nederlandstalige spelregels incluis), WGG heeft de Nederlandstalige versie.
- voor de die-hards sowieso te weinig inhoud (maar dat wil dit spel ook helemaal niet pretenderen)
Conclusie : ons is Kingdomino absoluut bevallen. Het is een charmant tussendoortje met kwalitatief stevig materiaal. Het oogt mooi, is kleurrijk, snel uitgelegd en nog sneller gespeeld. Dit is het perfecte tussendoortje of spel om niet-spelers te overtuigen. Iedereen gaat zich toch op zijn manier geamuseerd hebben bij dit spel. Het puzzelaspect is fijn, maar niet overheersend en vooral het tegel-neem-systeem leent zich tot hergebruik in andere "grotere" spellen. Ik kan je enkel aanraden om dit spel een keertje op tafel te gooien, het is alleszins geen verloren tijd. Op beurzen lijkt mij dit het perfecte demo-spel.
