Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
10-09-2017
imprESSEN : Ice cool
Ice cool (Brain games) :
+ dexterity ten top, handige vinger-fliks gaan het verschil maken in het spel, maar daarom niet in de punten + tikkertje spelen in een bordspel, toch gewoon geniaal gevonden + box-in-a-box-systeem, erg fraai, handig op te bergen en toch een groot speelveld + het materiaal is prachtig, zowel qua artwork als componenten + de pinguïns zijn verduiveld goed gemaakt om mee te schieten, ze maken effectief bochten en salto's + dit spel zal aanslaan bij alle leeftijden + als je wat pech hebt met de puntenkaarten, kan je toch 2 kaarten waarde 1 gebruiken om een extra beurt te spelen (erg goed gevonden) + de spelregels zijn erg duidelijk en mooi, hier en daar een stripverhaaltje past ook wel bij dit spel + het spel is erg snel uitgelegd, nog sneller gespeeld en een rematch is absoluut geen straf
- als je behendigheidsspelletjes haat, dan moet je hier ook niet aan beginnen (alhoewel ...) - ook al speel je erg goed, je punten zijn natuurlijk gewoon afhankelijk van de kaarten die je krijgt
Conclusie : Eigenlijk kan ik bijzonder weinig slechts vertellen over dit spelletje. Ice cool is niet voor niets een spel dat héél wat prijzen wegkaapte dit speeljaar. In z'n categorie blinkt hij uit door z'n eenvoud, maar ook prachtig materiaal en graphics. Het opgeplakte verhaaltje van pinguïns die hun klaslokaal willen verlaten om vis te gaan eten en een leerkracht die erachter loopt, kan ik rechtstreeks transponeren op mijn leefwereld en is best wel grappig. Na een beetje oefening zal je ook gauw merken dat je jouw pinguïn echt kan sturen door hem op een bepaalde manier te raken. Er is niets cooler dan je speelstuk in een ruime boog door twee deuropeningen tegelijk te laten vliegen. Het puntensysteem voor de vanger en lopers is ook tof gevonden, houdt het spannend tot het einde van het spel en speelt ook in op z'n zwakte, namelijk het feit dat je met twee ééntjes een extra beurt kan gaan spelen. Je hebt ook echt het gevoel dat je de tikker bent of net het omgekeerde, dat je zo ver mogelijk van die tikker wil wegblijven. Anderzijds wil je ook gewoon voor eigen succes gaan en visjes verzamelen. Dan geef je je id-kaart graag een keertje prijs. Ice cool is zo'n spel dat op regelmatige basis op tafel zal verschijnen. Het blinkt uit door z'n speelplezier en innovativiteit en dat weten wij zeker te appreciëren.
+ je wil toegankelijkheid in een spel, hier is de perfecte gateway-game + het spel wordt constant vergeleken met Splendor, een enorm compliment vind ik dat + het artwork is erg fraai, de grootte van de kaarten is dat eveneens + de functionele inlay, de metalen muntjes en de potjes voor de specerijen, topnotch + duidelijke, overzichtelijke spelregels + er zijn niet veel verschillende kaarten, slechts 3 soorten actiekaarten en 1 type contracten, het houdt het wel erg overzichtelijk + de speelduur is naar mijn bescheiden mening redelijk perfect, zelfs met vijf spelers + het feit dat een uitgeverij 3 spellen in dezelfde speelwereld tegelijk aankondigt, die jaar op jaar zullen verschijnen, maakt ons wel nieuwsgierig + dit spel is snel opgesteld, snel uitgelegd en snel gespeeld, dus ook erg snel aan te schaffen
Endangered orphans of Condyle cove (Certifiable studios) :
+ een leuk en duister thema, niet-alledaags + het artwork is echt wel uniek in dit spel, ook de gebruikte kleuren ademen het thema gewoon uit + de miniatuurtjes zijn schitterend en liggen lekker in de hand + bij de KS-versie zitten speelmatjes, geen must, maar erg fijn om erbij te hebben + op de website kan je een soundtrack downloaden die het speelplezier nog verhoogt + er is een solo-variant voorzien, alsook een variant voor 4 spelers een een uitbreiding die gekoppeld is aan de soundtrack
- het spel is duur, misschien wel te duur voor wat het spel voorstelt - de regels zijn op zich wel duidelijk eens je het spel speelde, maar de spelregels zijn allerminst goed geschreven (men hanteert vooral een niet-alledaagse stijl, met humor en dat maakt het niet altijd eenvoudig) - er is geen duidelijk overzicht van welke kaarten wanneer dienen gebruikt te worden - als je niet van full-contact-pesten houdt, dan ga je in een erg ruime boog om dit spel héén (maar je piept toch even naar de art) - de soundtrack kan je wel downloaden, maar het "scream-mechanisme" dat gekoppeld is aan de uitbreiding kan enkel met de pc (heb ik ook wat achter moeten zoeken, maar vind je op endangeredorphans.com/sound)
Conclusie : Ik heb het woord al enkele keren gebruikt, niet-alledaags. Zowel qua thema, speelstijl, als spelregels is dit spel een buitenbeentje. Op zich geen erg, zelfs een beetje verfrissend in deze spellenwereld, maar ik vind dat de mensen van Certifiable misschien iets te laks omspringen met onze hobby. Wij houden ervan dat regels duidelijk zijn, dat de FAQ zo beperkt mogelijk blijft en dat we vooral erg snel en duidelijk aan de slag kunnen. Ik ben erg blij dat ik het spel een eerste keer voorgesteld kreeg door iemand die het al een keertje speelde. Pas op, het stelt op zich weinig of niets voor, maar toch slagen ze erin om problemen te creëren bij het opstellen van het spel. De kaarten op zich zijn wel duidelijk en de acties die je mag uitvoeren redelijk intuïtief. Is dit toch een keertje niet het geval, dan kan je een antwoord gaan zoeken, maar de kans dat je het vindt is klein. Een mailtje naar de uitgever of BGG zal enkel worden gerepliceerd met "neem het spel niet te serieus, doe wat je denkt dat juist is". Ze doen dit niet omdat ze je niet verder willen helpen, maar dat is het gevoel dat ze met dit spel willen aanleveren. Mij stoort het niet zo erg, maar als je hier niet van houdt, dan moet je er wel rekening mee houden. Laten we wel wezen, dit is een uniek spel, een spel dat iets heeft en dat je toch graag op tafel gooit. Een ideale filler in zekere zin, door z'n uiterlijk, z'n unieke thema en z'n erg korte, maar agressieve speelstijl. En nu ... is het tijd ... om nog enkele wezen ... op te eten!
+ push-your-luck van het zuiverste soort + handig formaat doosje zodat het overal mee naartoe kan + er zit verduiveld veel kleine beslissingen in dit doosje + je kan echt niet diep duiken, een rondje zuurstof is zo opgebruikt + het speelt erg vlot en een rematch is geen moeite bij dit spel + het artwork is niet alledaags, maar wel erg fraai. Bovendien trekt men dit artwork door in alle andere spellen die in de reeks verschijnen, dat is een leuk gimmick voor de verzamelaars onder ons
- de kostprijs ligt redelijk hoog - de geluksfactor stoort mij persoonlijk niet in dit spel, maar is natuurlijk spelbepalend - misschien maakt de buzz die het spel krijgt de verwachtingen net iets te hoog en kan het er niet volledig aan voldoen
Conclusie : Deep sea adventure is zo'n spel dat enorm veel buzz kreeg, zowel bij z'n release als tijdens de volgende beurzen waarop het werd voorgesteld. Het is misschien wel één van de snelste en beste push-your-luck-spellen aangezien je echt wel tactische keuzes kan maken. Eigenlijk voelt het zo'n beetje aan als een combinatie van Diamant en K2. Uiteraard blijf je wel afhankelijk van de dobbelsteenworp. Op een juist moment een hoge waarde gooien om net binnen te komen of juist kleine stapjes kunnen zetten om veel schatten op te rapen terwijl je voldoende zuurstof hebt, het moet wel wat meezitten. Ondanks het feit dat het eigenlijk een makkelijk spelletje is, lees je de spelregels best goed door. Je vergeet erg snel om je aantal schatten af te trekken van je dobbelsteenworp. Het lijkt me ook aanbevolen om één iemand verantwoordelijk te maken voor het verzetten van de zuurstof zodat dit niet vergeten wordt. Voor mij is het zeker geen must om dit spel onmiddellijk in de collectie te hebben, zeker niet tegen z'n huidige prijs. Maar moest dit spel ooit in onze schoot vallen (of zelfs een herdruk krijgen waardoor de prijs gedrukt kan worden) dan zou ik daar ook niet rouwig om zijn.
+ het artwork is erg fraai te noemen + elke deck speelt totaal anders en past echt bij de diersoort die eraan gekoppeld is + het is en blijft in de eerste plaats een race naar het vervolledigen van je marktkraam, het speelt daardoor snel weg + de eigenschappen van de kaarten zijn vooral in het eerste gedeelte van het spel van toepassing, nadien ga je aan je marktkraam bouwen, maar toch je eigenschappen nog proberen uit te spelen ten gepaste tijde + het speelt op zich erg vlot, ondanks dat het in het begin even wennen is aan de diverse decks + het speelbordje is eigenlijk overbodig, maar fijn dat het er toch bij zit voor een nette opstelling + de variëteit is al redelijk groot, maar wij zouden Dale of merchants 2 er graag extra bijhebben om nog meer combo's te maken
- de kaarten liggen erg goed in de hand voor de rechtshandigen onder ons, de linkshandigen gaan weer moeten aanpassen - aanvankelijk is het wel wat tekst die je moet verwerken als je begint te spelen en het Engels niet echt machtig bent (de kaarten komen wel open voor iedereen, dus je kan elk kaartje onmiddellijk verduidelijken indien dit nodig zou zijn) - ondanks het feit dat het speelbordje overbodig is, zou een speelmat hier op zich wel een fijne toevoeging zijn. Dat heeft men bij Snowdale design ook door en daarom zijn er al matjes (voor 2 spelers) verkrijgbaar via hun website, nu nog voor vier spelers
Opmerkelijk : * in tegenstelling tot de meeste deckbuilders gaat een nieuw aangekochte kaart naar je hand en niet je aflegstapel * de passieve kaarten in je hand zijn ook even wennen, hun uitwerking blijft gelden zolang je de kaart op handen houdt, dit is een zeer interessant concept en zorgt ervoor dat je soms toch gaat afwegen om de kaart niet af te werpen * de eigenschappen van de diverse decks liggen enorm ver uit elkaar ... en toch lijkt alles redelijk uitgebalanceerd, erg fijn
Conclusie : Dale of merchants behoort tot de categorie kaartspellen die zeker z'n plaats heeft in menig spellencollectie. Het herbergt de eigenschappen van een stevige deckbuilder à la Dominion maar dan met iets meer verfijning en een veel kleiner doosje. De eigenschappen van de diverse decks lopen echt ver uit elkaar en toch zijn ze met elkaar te rijmen. Je weet dat er gepest gaat worden, je weet dat er zaken kunnen veranderen die roet in het eten gooien, maar hierop ga je anticiperen. Het spel is eigenlijk best wel fijn uitgebalanceerd en eens de race naar de perfecte marktkraam begonnen is, moet je mee zo ver het kan. Afhankelijk van de gebruikte decks speelt het spel ook totaal anders, dat maakt de herspeelbaarheid echt wel een stukje groter. Het leuke is ook dat je je deck eigenlijk steeds relatief klein houdt, omdat je kaarten gaat uitspelen voor je marktkraam. Je krijgt je kaarten snel terug op handen en kan dus echt bepaalde acties of combo's proberen te plannen. Dit spel af en toe op tafel gooien is absoluut geen straf voor ons en het zou me niet verbazen dat de 2de editie van het spel er ooit ook nog zou bijkomen.
+ het thema is niet-alledaags te noemen + als je je een beetje kan inleven in het drugsmilieu en je taalgebruik rond de speeltafel aanpast, ga je wel wat aflachen + je moet goed kunnen balanceren tussen tijdelijke en permanente kaarten, want naar het einde van het spel zou je motor wel eens te sterk kunnen worden en in je nadeel gaan spelen + het draften van de kaarten blijft een fijn spelmechanisme + de voorwaarden die de verschillende karakters stellen aan hun drugs is een fijn concept, iedereen z'n klemtoon ligt anders + de finale scores liggen bijzonder dicht bij elkaar, en dit was aanvankelijk niet verwacht
- het spel wordt geleverd zonder marihuana-geur - qua herspeelbaarheid lijkt me dit niet echt onmiddellijk het beste drafting-spel - in de Engelse spelregels is een stukje gewoon weggelaten, de Franse regels boden gelukkige soelaas - het aantal punten dat je krijgt voor het meeste verschillende kaarten verzamelen is niet in verhouding met het werk dat je erin stopt - er zijn toch nog enkele kleine onduidelijkheden in de spelregels
Conclusie : GrowerZ is een spel dat toevallig z'n weg heeft gevonden naar onze spellenzolder. Uiteraard valt in de eerste plaats het thema op, we hadden nog geen "drugs"spel in de collectie. Het spel speelt op zich ook redelijk vlot weg en is eigenlijk niet meer dan kaarten draften, aanbouwen en dan drie categorieën op je kaarten optellen en scoren. Het is echter wel ietsje meer dan dat. Je zit eigenlijk constant te twijfelen of je op lange of korte termijn gaat werken. Mij lijkt korte termijn het beste, want je moet elke ronde gewoon het maximum aan punten uit je planten halen. Het spel zou in mijn ogen iets meer diepgang krijgen als er extra punten te verzamelen zijn aan het einde van het spel (misschien dat een uitbreiding hiervoor kan zorgen). Er zijn wel wat diverse kaarten, met allen tof artwork overigens, maar na één speelsessie zijn ze allemaal wel gekend. Bovendien doet het er eigenlijk niet zo veel toe wat er op de kaarten staat, het gaat enkel over de waarden en de symbolen die erop staan. GrowerZ is zo'n spel dat een aanvulling voor de collectie is qua thema en dat af en toe een keertje op tafel zal komen (omdat mensen vooral door het thema zullen aangetrokken worden).
+ een schattige panda op het doosje in combinatie met auteur Antoine Bauza + het materiaal is naar Ravensburger-normen, erg mooi en die serviesdelen zijn echt schitterend + het is een hectische bedoening waar je je hartslag onder controle moet proberen te houden + het is een spel dat vooral met kinderen en op extra-muros-activiteiten tot z'n recht zal komen + voor het stapelen van het servies heb je best een vaste hand, want dit is echt niet makkelijk (zeker als de stress toeslaat) + het lijkt een beetje raar om de dobbelstenen te verdelen over de spelers en spelers zonder dobbelsteen te laten zitten, maar het werkt verduiveld goed eigenlijk + het doorschuiven van de dobbelstenen zorgt voor extra hectiek, maar is een must voor het spel, goed gevonden
- een schattige panda op het doosje in combinatie met auteur Antoine Bauza, dat hebben we al een keertje gezien en het thema is hier overigens wel héél erg dun - het is een erg hectische, chaotische bedoening, als je dit niet leuk vindt, ga je er beter in een grote boog rond - of het spel wekelijks op tafel zal komen met je vaste speelgroep, daar heb ik mijn twijfels bij - eigenlijk komt alles neer op dobbelen, vooral op het juiste moment pech of geluk (bij het dobbelen voor strafpunten) maken het ganse spel
Conclusie : Paku Paku is een schattig, klein hebbedingetje. Er is eigenlijk weinig of niets mis met dit spel en het doet volledig wat er van verwacht wordt. Hou je dus van hectiek, snel dobbelen, met een vaste hand bouwen, lachen en gieren omdat er altijd wel een klungel in je speelgroep zit, ... dan is dit misschien wel een spel voor jou. Zeker als je nog kinderen in huis hebt, is dit spel een voltreffer. Het spel is snel opgezet, erg snel uitgelegd en speelt vlot weg. Bovendien moet je het voor de prijs ook niet laten, uit deze euro's ga je wel het nodige speelplezier halen dan. Met ervaren spelers is dit niet onmiddellijk de beste filler, bovendien gaan de meeste "serieuze" spelers hier een afkeer van hebben, aangezien de gebruikte spelmechanismen meestal niet hun beste vriend zijn.
+ authentiek, vlot, retro-racespel + het spel is spannend, altijd interessant qua keuzes en nooit moeilijk om te spelen + thematisch klopt het allemaal wel, erg fijn om te zien dat de spelmechanisme dit dien en er geen overvloed aan tekst nodig is om hiervoor te zorgen + het euvel van de slechte zichtbaarheid in verschil tussen rouleur en sprinter heeft men opgelost + ik vind het artwork erg fraai, maar er zullen er ook velen zijn die niet van het retro-gevoel houden + dit is een racespel zoals het hoort te zijn, snel, spannend en bovendien zonder al die moeilijke regeltjes die je telkens in een spelregelboek moet gaan opzoeken + speelgevoel, dat is hetgene dat hier primeert + de tactische keuzes, het inschatten van je deck, zijn niet enorm, maar zijn toch niet te onderschatten
- de rennertjes zijn mooi maar ze vallen van hun fiets, een beetje secondelijm moet dit verhelpen - het spel ziet er retro uit en zo speelt het ook wel, we zijn de laatste tijd verwend en als je flashy artwork verwacht valt dit spel (op het eerste zicht) tegen
Conclusie : Ik had al veel goeie dingen gehoord over deze Flamme rouge en ik moet bekennen dat ik persoonlijk het ook best begrijp waarom het spel zo'n lof krijgt. Flamme rouge is een rechtlijnig, duidelijk, fraai wielrennerspel dat doet waar het voor staat ... en bovendien doet het dit erg goed. De kritiek dat dit een verijdeld "ganzenbord" zou zijn, dat zie ik dan maar als een erg groot compliment (daar ganzenbord z'n strepen in spellenland verdient heeft). Het spel is echter veel meer dan dat, je moet je decks beheersen. Uiteraard ben je een beetje afhankelijk van de kaarten die je op handen krijgt. Natuurlijk ben je afhankelijk van de keuzes van de tegenspelers, maar zo gaat het in een peloton er ook aan toe. Je moet je proberen te sparen, je moet met je hoofd koersen en niet alleen die sterke benen laten spreken. Als je constant met je smoelwerk in de wind zit, zal je daar op korte of lange termijn de gevolgen van dragen en in dit spel is dat blijkbaar net voor de eindstreep. Ik vind dat je echt aanvoelt hoe je het in een echte koers ook zou ervaren (maar dan zonder de pijnlijke benen en het overvloedige zweet). Ik zie dit spel in no-time een toppertje worden in speelgroepen die een hart hebben voor de koers, die houden van eenvoudige spelregels, die graag een spel voorzien van sportcommentaar, die graag kleine, toffe, tactische keuzes maken, die graag zelf creatief aan het werk gaan met puzzelstukjes om een parcours uit te zetten, die zelf geschilderde rennertjes gaan gebruiken, die hun drank serveren in bidons, die hun benen scheren en insmeren voor het spel, die zich in wiereroutfit gehuld rond de speeltafel zetten en die zonder enige twijfel ook de uitbreidingen (die er zeker zullen komen) van dit spel aanschaffen.
+ een geslaagde make-over, prachtig artwork + dit spel verdiende echt om terug op de markt te worden gebracht + het omkopen van de karakters en het verdelen van je invloedsstenen blijft een tof spelmechanisme + papieren geld is niet onmiddellijk ons favoriete spelonderdeel, maar hier valt de kwaliteit wel mee + de diamantjes en de meeples in de spelerskleuren zijn fraai en ogen ook mooi + de opstelling van het spel is veel eenvoudiger geworden door het speelbord
- het artwork is erg mooi, maar het bord toont aanvankelijk erg druk, het is even wennen voor je ogen - de familietegels blijven (in tegenstelling tot Louis XIV) gewoon liggen zoals je ze in het begin van het spel legt. Handlangers waar je moet vechten voor de 1ste plaats blijven dat zo het ganse spel en als die te veelvuldig aanwezig zijn, maken ze het spel nauwer. De spelregels schrijven voor dat je er max. 6 gouden mag hebben, ik zou zelfs aanraden om er maar 4 te gebruiken (en dan nog liefst niet veel bij de karakter 1 t.e.m. 4)
Conclusie : men heeft een pareltje dat onder de radar is gebleven naar een hoger (familiaal) niveau getild. Door het enkele kleine wijzigingen te geven in spelmechanismen is het eleganter en toegankelijker geworden. En vooral de grote opknapbeurt qua artwork zal het spel ook bij het grote publiek aantrekkelijker maken. Het spel met 31 pagina's aan spelregels is er eentje van 8 bladzijden geworden, zonder dat er eigenlijk véél veranderd is. Spellen zijn gewoon de laatste jaren complexer geworden en wat 10 jaar geleden met talloze voorbeelden moest geïllustreerd worden, is nu bij wijze van spreken met 1 zinnetje duidelijk. Voor diegene die Louis XIV niet in huis hebben, het Duits niet echt machtig zijn en niet van stoffige thema's houden, raad ik deze versie dan ook aan boven z'n oude voorganger. Ben je een Alea-fan, wil je de volledige reeks, hou je wel van over-geparfumeerde Franse vorsten en geef je graag veel geld uit aan een spel dat moeilijk te vinden is, dan kan je ook voor Louis XIV gaan, maar je moet dit spel (in welke vorm dan ook) in je collectie hebben.
+ artwork van Ryan Laukat + spelontwerp van Ryan Laukat (in de stijl van Above & Below) + uitgegeven door Red Raven Games ... oh had ik al gezegd dat dit de firma is van Ryan Laukat? + het materiaal is fantastisch mooi, erg tactiel en draagt enorm bij aan de speelervaring en kruiding van het spel + waar A&B nog echt storytelling was, zit er hier meer spel in verborgen, je gaat ook aan worker-placement doen, je kan dobbelsteenworpen gaan aanpassen (en zelfs tot een minimum gaan reduceren) + ook nu weer kom je in contact met de fijne, korte verhaaltjes en avonturen in de wondere wereld van de Glogo's + je kan op meer diverse manieren punten gaan scoren + het is een campaignspel waarbij je kennis gaat opdoen en gebruiken in volgende spellen (Legacy-stijl) + er is een charactermodus waarbij je specifieke verhaallijnen krijgt voor elk karakter afzonderlijk + er is een arcademodus als je niet veel zin hebt in veel leeswerk (of het Engels niet al te machtig bent), maar toch wil genieten van het Near & Far-gevoel + er zitten hier en daar enkele kleine dingetjes in die je kan toevoegen of weglaten om het spel nog wat aan te passen (kiwi/schildpad), is geen must, maar is fijn meegenomen + de metalen munten verdienen een extra vermelding, they are just gorgeous!
- er is maar één potloodje voorzien in het spel (maar is makkelijk op te lossen natuurlijk) - aan het einde van de rit is er nogal wat telwerk, een overzichtje (buiten de spelregels) of scoreboekje ware handig geweest - de spelregels zijn volledig en zijn aangenaam om te lezen, maar ze zijn ietwat onoverzichtelijk (je kan uiteraard niet alles goed kunnen Ryan) - het vraagt wel wat tijd om op te stellen, zeker de eerste keer dat je het speelt en nog niet goed weet welke modus je best neemt, wat je al dan niet gebruikt in welke modus, ... gewoon stapsgewijs de regels volgen is dan het beste
Conclusie : Ik ben erg blij dat ik Near & Far in mijn collectie heb. Ik heb deze dan ook zonder twijfelen gebackt op Kickstarter. Het duurde wel even voor hij op mijn speeltafel lag, maar het was elke dag het wachten waard. Bovendien kon ik via de KS ook de extra's van A&B toevoegen, dus dat was mooi meegenomen. N&F is voor mij iets meer spel dan wat A&B inhoudt. Je gaat meer opbouwen, worker-placement doen, grondstoffen verzamelen, je verzekeren van punten, hartjes, zwaardjes en oogjes en trekt er dan op uit om de gekste avonturen mee te maken. Het spel zuigt je weer mee in de wereld die Ryan Laukat toch elke keer weet te creëren. Het is ongelooflijk tof om te zien dat deze auteur telkens weer iets nieuws brengt dat zich toch in hetzelfde universum afspeelt. Het is alleszins een plaats waar het heerlijk toefen is en waar je ons gerust een tijdje mag achterlaten!
+ partyspel dat zeker z'n mannetje staat + het tijdsaspect werkt echt stresserend + de variatie die je kan maken met alle mogelijke tegels, eigen scenario's bedenken, ... + de "doe-eens-iets"-pion is een fijn gimmick, maar hij wordt véél gebruikt dus ook hem zal je moeten zoeken + aanvankelijk is het moeilijk om je op alles te concentreren, maar eens je jouw actie in je hoofd hebt, gaat het erg vlotjes + het is een leuk tussendoortje + ondanks het feit dat alles in stilte moet gebeuren, zal er toch de nodige animo rond je speeltafel zijn + er zijn al uitbreidingen op til, dus als dit helemaal je ding is, kan je binnenkort weeral in de geldbuidel tasten
- voor hartlijders is dit niet echt ideaal - als je tegenstander bent van dit soort spellen ga je best in een wijde boog rond dit spel heen - de stickers zijn wel mooi, maar erg onhandig om op een pion te kleven
Conclusie : Het was al een geruime tijd geleden dat we de spelregels van Magic maze vertaalden. Het spel zat dus wel erg ver in ons achterhoofd toen het op tafel verscheen. Er zijn wel wat spelregeltjes, maar als je scenario per scenario uit de kast haalt, dan leer je al doende en gaat het erg vlot. Ik durf niet te zeggen welk spelersaantal nu het beste werkt, daarvoor heb ik het te weinig kunnen spelen tot nog toe, maar met erg veel spelers lijkt het me erg chaotisch te gaan worden. Ik vermoed dat het met vier spelers het soepelste zal draaien. Het is zo'n spel dat perfect is voor te demonstreren, animo te maken op een beurs, de speeltijd is kort, het gevoel nadien erg fijn (en opgedraaid). Ik denk dat de Belgische uitgeverij Sitdown! met deze titel eindelijk er eentje in huis heeft waar het op grote schaal mee zal kunnen scoren en dat bewijzen de verkoopscijfers en extra druks alvast. Ik zou je enkel kunnen aanraden om het spel een keertje te testen en nadien te bepalen of je een tweede "Escape" (Queen games) in huis wil halen.
+ de houten blokken liggen erg fijn in de hand, geen petieterig kleine kubusjes + het spel speelt zo lekker vlot, het loopt lekker smooth + de variatie met de B-zijden van de tegels zijn erg mooi meegenomen + je kan elkaar af en toe wel eens een hak(je) zetten = tof + het thema lijkt misschien een beetje muf en al té veel gebruikt, maar ons kan dit niet deren, Egypte blijft boeien + het scoreverloop is bij ons telkens erg spannend, je doet effectief mee tot de laatste steen letterlijk gelegd is
- indien je op zoek bent naar een echt "meaty" spel is dit te lichte kost
Conclusie : Ik had eigenlijk best hoge verwachtingen omtrent Imhotep en ik moet bekennen dat die volledig zijn ingelost. Imhotep is een leuk spelletje, dat perfect als gateway-spel gebruikt kan worden. De spelregels zijn duidelijk, overzichtelijk en snel aan te leren. De keuzes die je moet maken zijn misschien niet zo enorm groot, maar je kan toch erg fijne dingen doen. Dit spel blinkt uit door z'n elegantie en daar houden we wel van. Ik ben alleszins fan!
+ de beeples en de queen bee zijn prachtig vormgegeven + het artwork (aquarellen) van de bloemenkaarten en de doos zijn erg mooi en uniek in spellenland + het thema is de laatste tijd al wel meer gebruikt, maar het werkt nog wel + de scores liggen al bij al erg kort bij elkaar, spannend is het wel
- het artwork van het speelbord staat (in schril) contrast met de kaarten, erg jammer - het speelt gewoon niet zo vlot, stroefheid troef, ik moest constant de regels herhalen (ondanks het feit dat ze niet zo moeilijk zijn) - met vier spelers heb je volgens mij weinig in de hand, een rondje rond de bijenkorf kan soms in één beurt gebeuren - de actiekaarten en berenkaarten hebben een cartoony-gevoel, mooi, maar past eigenlijk weer niet bij de rest
Conclusie : Nimbee is blijkbaar erg goed ontvangen op de UK games expo. Langs de ene kant kan ik dat best begrijpen. Het is een deftig spelletje in een klein, fraai doosje. Het artwork, daar valt over te redetwisten, zeker omdat men niet echt consistent is geweest, maar over de beeples en vooral het miniatuurtje van de queen bee is enkel lof te vertellen. Het spel speelt relatief stroef, ondanks de eenvoudige spelregels. Het spelregelsboekje is op zich niet slecht, maar aangenaam om te lezen is het ook niet (zowel qua lettertype als lay-out). De actiekaarten zijn fijn, maar het hadden er gerust meer mogen zijn. (al was het maar voor aan variant waarbij de kaarten op een andere manier zouden verworven kunnen worden als in het normale spel) Eigenlijk bouw je in Nimbee constant je boost op, zodat je in één beurt echt kan gaan optimaliseren. Met 2 (en 3) spelers is dit nog wel mogelijk, maar als je met 4 spelers aan de slag gaat, heb je toch een totaal ander spel. Je hebt véél minder in de hand en tegen dat het jouw beurt is, kan de kaart waarvoor je gewerkt hebt al lang weg zijn. Nimbee is een spel met een zekere charme, je merkt wel de liefde die in het spel is gestopt, de auteur heeft echt z'n best gedaan om er een mooi product van te maken (in eigen beheer, met crowdfunding) en daarvoor verdient hij alle lof. Of het spel ook daadwerkelijk erg vaak op tafel zal komen, dat is nog maar de vraag. De queen bee zal wel nog dienst doen, al is het maar als startspelerpion bij Hive, Hornet en andere Waggle dances.
+ memorie-variant die ook erg aantrekkelijk is voor de veelspeler + het artwork is superschattig en erg fraai te noemen + als je met kinderen speelt leg je de kaarten terug op dezelfde plaats, de tactische variant laat je kaarten op een andere plaats leggen + het speel speelt erg vlot, beurten zijn erg kort + je moet constant gefocust blijven, ook buiten je beurt + de spelregels zijn kort en erg duidelijk
- het doosje had gerust een standaarddoosje kunnen zijn, maar het is wel mooi - naar het einde van het spel toe kan het perfect voorkomen dat een speler de eindconditie niet kan verwezenlijken, een beetje frustrerend - als je tegenstanders nu net jouw kaart omdraaien, is dat erg frustrerend, maar dit kan ook een tactiek zijn natuurlijk
Conclusie : What's up is een klein, leuk hebbeding. Niet iedereen is grote fan van memorie of varianten ervan, maar als je er toch graag ééntje in je collectie hebt, is dit misschien wel het spel dat je zoekt. Het leent zich voor jong en oud en zal je hersenen echt wel testen. Er zit meer verborgen in dit spel dan dat op het eerste zicht lijkt. Het artwork vind ik persoonlijk erg mooi en nodigt uit om te spelen. Een aanrader is wel het spelen op een speelmat, want als je de kaarten constant van de tafel moet nemen (en je hierin niet erg behendig bent), ga je de kaarten markeren (en dat is nu net niet de bedoeling in dit soort spellen, sleeven is ook een optie). Dit is ook zo'n spelletje dat zich perfect leent om te demoën of te gebruiken in extra-muros activiteiten. Goeie keuze weer Chronicle games, we zijn al erg benieuwd naar de volgende projecten.
+ de doos zit vol, tjokvol materiaal + de mogelijkheden zijn enorm, je kan scoren op erg veel diverse manieren + de strijd is ongemeen spannend en wordt op enkele punten beslist + ondanks het feit dat het er misschien moeilijk uitziet, speelt het bijzonder vlot en is alles snel duidelijk + een speelbeurt is vaak erg kort, af en toe een combo spelen duurt langer, maar dan ben je zo enthousiast dat je beurt ook voorbij vliegt + het spel heeft gewoon iets unieks en toch tegelijk iets erg gekend en herkenbaar
- op het eerste gezicht oogt alles een beetje héél druk, 't is om schrik van te krijgen - omdat alles zo druk oogt, durf je in het begin wel eens wat zaken uit het oog te verliezen - wij moeten het stellen met de retailversie waarin er kartonnen fiches zitten, de deluxe versie heeft houten speelstukken - er is niet al te veel plaats voorzien op de speelbordjes om je assistenten te plaatsen, je dekt al gauw de symbolen af - je hebt een grote tafel nodig om alles netjes uit te stallen (maar dat is geen probleem voor ons)
Conclusie : Yokohama is een topper! We hadden al héél wat positieve dingen gelezen over dit spel en dat kan ik enkel en alleen bevestigen. Yokohama doet sommigen denken aan Istanbul, maar verder dan de vergelijking qua stappen van de ene naar de andere locatie kom ik niet echt. Het spel is daarnaast een echt punten-sprokkel-spel, fans van Feld en dergelijke gaan hun hartje hier ook ophalen. Het artwork, je bent voor of tegen, maar het heeft wel iets unieks en eens je vertrokken bent, zijn de gebruikte symbolen erg klaar en duidelijk. Hier en daar zitten wel enkele kleine regeltjes die je durft te vergeten, geld ontvangen voor je handelshuizen bijvoorbeeld. Je moet ook de beurten van anderen nauw in het oog houden, want het kan op het eind op een puntje aankomen. Ik heb me alleszins reuze geamuseerd met dit spel, want ik verloor met welgeteld één punt ... een topper voor mij dus. Ik zou deze graag zo snel mogelijk terug op tafel krijgen, dus als je zin hebt, dan hoor ik het graag!
+ deckbuilder met dat tikje meer bordspel erin dan kaartspel + elk personage dat je aanschaft gaat je meer in een bepaalde richting duwen + de scores liggen erg dicht bij elkaar, het blijft spannend tot de laatste kaart gespeeld is + het spelprincipe is erg eenvoudig, snel uit te leggen en voor iedereen eigenlijk geschikt + de taalbarrière is erg beperkt, maar er komt ook een Nederlandstalige editie, dus je kan op beide oren slapen
- weinig interactie, maar dat zal ongetwijfeld beteren als je het spel meer in de vingers hebt - misschien iets te licht bevonden om een big-box te zijn (de doos weegt letterlijk ook niet erg veel) - het scorespoor is tijdens het spel wel oké, maar op het einde is het een beetje prutswerk
Conclusie : Valletta is een elegante deckbuilder die perfect past in het kraam van HiG in mijn ogen. Bij het lezen van de spelregels zie je onmiddellijk het potentieel van dit spel en eens je bezig bent, ga je enkel instemmend knikken. Het speelt vlot weg, zorgt toch voor de nodige keuzes en uitdagingen en ziet er gewoon al interessant uit. Dit alles bereikt het overigens zonder al te moeilijk en technisch te worden. Verzamel de benodigde grondstoffen en ruil ze in om te bouwen of op te waarderen, c'est tout. Of Valletta een lang leven beschoren is, dat is dan weer een andere vraag. Het lijkt me zo'n spel dat als instapper zeker een meerwaarde voor een spellencollectie kan zijn, maar het is niet zo dat de kaarten oneindig zijn. Het zal een beetje alle mogelijke combinaties proberen zijn en daar houdt het voorlopig een beetje op. Of er al dan niet uitbreidingen voorzien zijn, dat weet ik niet, maar mij lijkt dit zeker mogelijk. Maar dit gaat weinig of niets veranderen aan het feit dat het gewoon als basisspel erg solide en elegant is.
Opmerking : in mijn beschrijving sprak ik telkens over baksteen, maar na een speelsessie zijn we er uit dat het duidelijk gaat over dakpannen
+ prachtig kleurrijk materiaal, DoW-kwaliteit + dit spel is duidelijk van dezelfde hand als "Five tribes", wat in mijn ogen zeker positief is + de eindscores liggen erg dicht bij elkaar + je hebt erg veel keuzes, de vloottegel, waar de boten plaatsen, bouwen of fiches nemen, ... + de veranderlijke speelvolgorde (met nummer vloottegel) is tof gevonden, maar herbergt ook een negatief punt (zie onder) + je moet je zetten goed overdenken, zodat je niet te veel weggeeft aan de medespelers
- prachtig kleurrijk materiaal, dat in mijn ogen soms te bont wordt en niet altijd even duidelijk (vooral verschil tussen zwart en bruin is niet altijd duidelijk op het bord en de tegels) - misschien lijkt dit spel wel te hard op "Five tribes" en dan prefereer je misschien de oudere titel boven deze - dit spel kan erg snel AP tot gevolg hebben, je moet soms lang wachten op je beurt - de veranderlijke speelvolgorde zorgt ervoor dat je misschien vier of zes beurten moet wachten tot je terug aan de beurt bent
Conclusie : Ik weet het niet zo goed met deze "Yamataï". Je merkt overduidelijk het spelverloop dat je in Five tribes ook terugvond, maar deze titel speelt toch een heel stuk stroever. Misschien betert dit met meerdere sessies, maar ik had op dit spel gewoon veel minder zicht dan op Five tribes. Ik begrijp nu ook de mening van sommigen die dit gevoel al hadden bij Five tribes. Voor mij was niet altijd duidelijk waar ikzelf echt naartoe wilde, je ziet hier en daar opportuniteiten, maar kan weinig plannen op langere termijn. Je moet proberen om in je eigen beurt zoveel mogelijk te benutten, want tegen je volgende beurt kan het bord er gans anders uitzien. Je scoort bovendien geen overvloed aan punten. De specialisten die je inhuurt bijvoorbeeld lijken op het eerste zicht misschien sterk, maar als je ze één of twee keer in het spel kan gebruiken, dan heb je volgens mij goed gespeeld. Daarnaast leveren ze bijzonder weinig extra op. De speciale gebouwen zetten is ook zo'n dubbel gevoel, ze leveren apart veel punten op (toch meer dan basisgebouwen), maar je scoort er geen extra punten mee, dus een goed geplaatst eigen gebouw kan zomaar evenveel waard worden en bijna geen inspanningen kosten qua grondstoffen (bootjes). Het meest frustrerende is dat je in je beurt moet kiezen tussen het nemen van fiches OF het bouwen. Uiteraard wil je graag beiden combineren, maar dit is natuurlijk de bedoeling van het spel. In mijn ogen is dit spel toch een stuk nauwer dan z'n voorganger en ik heb persoonlijk graag wat meer vrijheid. De strijd zal hier ongetwijfeld spannender zijn tot het einde, maar ik heb niet echt het gevoel dat ik het verschil aan het maken ben tijdens het spel. Iedereen kiest de, op dat moment, beste keuze en scoort er maximaal uit. Wie aan het einde het meeste punten heeft, heeft die het beste gespeeld of zat het hem gewoon het beste mee? (en ja, ik zeg dit vooral omdat ik zelf het spel won) Ik gooi dit spel graag snel terug op tafel en hoop dan mijn mening ietwat te herzien, al was het maar omdat het spel er fantastisch uitziet.
+ prachtig vormgegeven + lekker puzzelen, de tegels zijn altijd wel in te passen + de scores liggen belachelijk dicht bij elkaar, je gaat strijden om net dat tikkeltje eerder te zijn voor bepaalde tegeltjes + het thema is ook eens lekker wat anders + het spelverloop is vlot en laat geen ruimte voor vragen + er is een variant voorzien, die ik zeker zou aanraden na één testsessie te hebben gespeeld
- ik vermoed dat het spel wel repetitief kan worden als je het meer speelt - de scores liggen altijd dicht bij elkaar, wat maakt nu net het verschil tussen winst en verlies, maakt hetgeen dat je doet zo'n groot verschil - het spel speelt zo vlot, speelt het zichzelf niet zo'n beetje? (geen vaststelling, gewoon een vraag die ik me voorlopig stel)
Conclusie : Ik heb me reuze vermaakt met dit spel. Ik ga dit zeker nog meer op tafel gooien, gewoonweg omdat je er zo'n fijne "puzzel"tijd mee hebt. De keuzes zijn duidelijk en simpel, maar het is erg fijn spelen, en daar mag het af en toe ook eens om draaien. Voor mij is dit één van de leukere ontdekkingen van het voorjaar.
+ push-your-luck à la Diamant, maar toch met iets meer keuzes + het speelt erg vlot + je kan naast het verzamelen van tegels je ook concentreren op het afsluiten van gebieden zodat er voor andere spelers minder te rapen valt + extra achtergrondinfo omtrent de dieren die in het spel zitten in de spelregels is toch een meerwaarde (voor diegenen die dit graag lezen) + de kwaliteit van de tegels en het hout is prima + de bijgeleverde overzichtstegels zijn nuttig
- het is en blijft push-your-luck, dus als het even tegenzit, dan zit het vaak hard tegen - de scores liggen erg ver uit elkaar aan het einde van het spel - een goeie ronde spelen levert je misschien plotsklaps de winst op - het artwork op de tegels en de dieren zijn niet echt mijn persoonlijke smaak - het opzetten van het spel duurt bijna even lang als het spel zelf - het uittellen van de punten aan het eind is zonder pen en papier niet eenvoudig
Conclusie : ik weet het zo niet met deze titel. Het is op zich zeker geen slechte push-your-luck. Intrinsiek is het volgens mij zelfs beter dan Diamant, maar het uitzicht van het spel doet hier wat afbreuk aan. Het formaat van de doos is overigens niet conform het aanwezige materiaal, het had ook in de helft van de doos gepast. Al bij al vind ik het wel een goed spel, waar je wat fijne keuzes kan maken, maar of het effectief vaak uit de kast zal komen dat is nog maar de vraag.
+ artwork van Franz Klemens, toch een vaste waarde + het spel is kort en snel + bij het lezen van de spelregels verwacht je erg goede dingen (zaken die er toch niet volledig uitkwamen mijns inziens) + het is compact, het is elegant, het omvat meer dan je op eerste zicht zal denken + de kleine overzichtjes op het speelbordje zijn prima gedaan + de gekozen symbolen op de kaarten zijn superduidelijk en maken het makkelijk om het spel uit te leggen
- het spel lijkt ietwat te veel op Port Royal qua artwork, ik begrijp dat ze in hetzelfde thema wilden blijven, maar voor mij had dit nu eens niet gehoeven, liever dan iets compleets nieuw en origineel - je zit erg snel aan de vooropgestelde punten, wat op zich ook weer goed is, want anders zou het spel misschien wat gaan rekken
Conclusie : Santo Domingo is zo'n spel dat je, na het lezen van de spelregels, met hoge verwachtingen achterlaat. In zekere zin worden deze ook wel deels opgelost, maar als puntje bij paaltje komt, omvat het spel toch net dat tikje te weinig om interessant te blijven. Het feit dat je enkel goederen gaat verzamelen om in te ruilen tegen punten of rechtstreeks punten gaat oprapen is net te beperkt. Ik vermoed dat wat extra kaarten die je kan verzamelen of andere scoremogelijkheden dit spel interessanter zouden maken. Ik vind dit meer een goed-draaiend spelmechanisme dan een compleet spel, dus een beetje een gemiste kans. Misschien is het wel de bedoeling dat ze dit spel gaan combineren met Port Royal en nog wat worker-placement om tot een mooi, groot bordspel te komen.
