Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
10-08-2015
imprESSEN : Flip city
Flip city (TMG) :
+ een micro-deckbuilder staat er op de doos te lezen en dat is méér dan het geval + dubbelzijdig bedrukte kaarten hadden we nog niet vaak gezien + als soloversie of met 2 spelers is dit een erg vermakelijk spel + zuiveren van je deck om vlotte, snelle combo's te scoren, daar draait het hier om + de kwaliteit van het doosje en de kaarten zijn prima
- om het spel echt te beheersen en vlot te laten verlopen, moet je de diverse eigenschappen van de gebouwen kennen (gelukkig zijn het er niet al te veel) - bij een beetje pech kan het perfect zijn dat een speler z'n eerste beurten verliest - met 3 of 4 spelers is de downtime iets te groot naar mijn aanvoelen, zeker als je het spel nog niet goed kent - dubbelzijdige kaarten die je moet schudden, is om problemen vragen bij sommige mensen (neen! je mag de kaarten niet draaien!) - een tussenschot voor de kaarten of een inlay had leuk geweest, dan ben je sneller opgesteld om te starten met spelen (heb dit puntje ook ergens anders al gelezen, dus blijkbaar zat ons beiden dat wel dwars )
Conclusie : Flip city is zeker een leuk hebbedingetje voor in je binnenzak, snel een spelletje op café of ergens tijdens je lunchpauze. Ideaal voor 2 spelers en ook solo is het best te doen (hoewel ik geen fan ben van solo spelen). Het artwork is meer dan oké, maar ik kan het niet laten om het aan Machi Koro te koppelen, hetzelfde thema, gelijklopende artwork, ... ik vind dit spel leuker omdat er geen dobbelsteen mee gemoeid is, maar dat is puur persoonlijk. Of het spel werkelijk véél op tafel zal komen, zal nog moeten blijken, maar het heeft op z'n minst gezegd een uniek spelmechanisme.
Speelplaats : terras van Kirsten en Davy Opmerkelijk : 't Was héél erg lang geleden dat we Qwirkle cubes nog eens speelden en het deed deugd om het spel nog eens uit het doosje en zakje te halen. Ook de Easy-play-reeks van Schmidtspiele gaat ongetwijfeld de komende dagen hier nog verschijnen (denk ik).
Flip city staat omschreven als een microdeckbuilder en dit vat de hoofdzaak inderdaad wel samen. Uniek is echter dat je dit keer speelt met dubbelzijdig bedrukte kaarten. Het spel bestaat uit 86 dubbelzijdig bedrukte kaarten, die 12 diverse gebouwen omvatten, elk met hun inkomsten, punten en flipkosten. Het allerbelangrijkste om in dit spel op te letten is dan ook dat je tijdens het schudden van de kaarten of het spel je kaarten niet per ongeluk naar de andere kant draait, want dan draait alles in de soep.
Bij aanvang van het spel ontvangt elke speler 4 "residential area"-kaarten, 1 appartement en 1 kaart van de vier andere basiskaarten "convenience store, factory, central park en hospital". Deze 9 kaarten zijn je beginstapel die je netjes schudt en op één stapel voor je legt (of in je hand houdt, dit speelt voor mij het vlotste). De resterende kaarten worden in het midden van de tafel gelegd in stapels per kaartsoort. De "office" is onmiddellijk een variant die je al dan niet toevoegt aan je spel. Er wordt willekeurig een startspeler gekozen en het spel kan beginnen.
In een beurt doorloopt een speler 2 fasen : de speel-kaarten-fase en de bouwfase. In de speel-kaarten-fase ga je een beetje een push-your-luck-principe toepassen. Je legt de bovenste kaart van je trekstapel voor je op tafel. Dan beslis je onmiddellijk of je al dan niet de volgende kaart ook nog speelt. Deze bovenste kaart van je trekstapel is altijd zichtbaar, dus je weet wat je op tafel krijgt. Je moet opletten dat je geen drie "droevige gezichtjes" voor je op tafel hebt liggen, want dan eindigt je beurt onmiddellijk en moet je al je gespeelde kaarten afleggen. Wie is er zo dom om dan drie droevige gezichtjes te leggen, hoor ik u denken? Wel, elke kaart heeft bij het spelen of als hij op handen zit een speciale eigenschap en laat nu net de eigenschap van die veelvoorkomende "residential area" zijn dat je deze moet spelen als ze als bovenste kaart in je trekstapel tevoorschijn komt. Het is dus altijd opletten dat deze kaart de boel niet op zeep helpt. Als je tijdig stopt met kaarten spelen, dan ga je over naar de bouwfase. Vergeet ook zeker de recycleeractie niet. Sommige kaarten tonen een recycleersymbool, je mag deze kaarten, indien ze in je aflegstapel liggen terugdraaien naar de voorkant en dan leveren ze éénmalig een bonus op (overwinningspunt, extra droevig gezichtje, extra inkomsten).
In de bouwfase telt de speler alle afgebeelde munten op z'n uitgespeelde kaarten. Voor dit bedrag mag hij één van 3 dingen doen : - een kaart kopen uit de vitrine en deze in je aflegstapel leggen - een kaart uit je aflegstapel flippen (omdraaien; ook dit heeft telkens een flipkost waaraan voldaan moet worden) - een kaart uit de vitrine kopen en onmiddellijk de flipkost ook afrekenen om de kaart al op de achterkant in je aflegstapel te krijgen
Indien je na deze fase 8 overwinningspunten voor je hebt liggen, win je het spel. Daarnaast zorgt de "convenience store" voor een extra eindconditie, deze zorgt voor een overwinning als je 18 kaarten hebt kunnen uitspelen in deze beurt. Indien dit niet gelukt is, eindigt de actieve speler z'n beurt en vangt de volgende speler aan.
De eigenschappen van de kaarten : (eerst telkens de voorkant, nadien de geflipte zijde) - Residential area : wanneer deze kaart bovenop je trekstapel ligt, MOET je deze kaart uitspelen - Appartement : flip deze kaart en leg ze bovenop de aflegstapel van een tegenspeler - Office : wanneer je je aflegstapel herschudt, mag je deze kaart opzij leggen en nadien op de trekstapel leggen - Trade center : flip deze kaart en schudt de aflegstapel in je trekstapel - Convenience store : indien je 18 of meer kaarten uitspeelt in deze beurt, win je het spel - Shopping mall : indien je trekstapel niet opgebruikt is als je deze kaart speelt, MOET je nog een kaart spelen - Hospital : ontvang 1 extra geld voor elk droevig gezichtje dat je deze beurt speelde - Church : je mag je limiet van droevige gezichtjes met één verhogen deze beurt - Factory : indien je trekstapel niet leeg is als je deze kaart speelt, moet je de onderste kaart van je trekstapel op je aflegstapel leggen - Power plant : plaats een appartement van je aflegstapel in de aflegstapel van een tegenspeler - Central park : je mag één extra bouwactie ondernemen in deze bouwfase - Station : je mag één extra flipactie ondernemen in deze bouwfase, het kost je overigens 1 geld minder deze beurt
Titel : Flip city Auteur : Chen Zhifan Uitgeverij : TMG Aantal spelers : 1-4 Speelduur : 30-50 min. Leeftijd : 8+
Speelplaats : Spellenzolder SpinLi Opmerkelijk : Na erg lang nog eens een partijtje Eclipse deed me eraan denken dat dit spel echt wel lang kan duren. Met drie spelers is echt wel het maximum, tenzij je het ziet zitten om er een marathon van te maken. Ik heb me volledig kunnen concentreren op wetenschap en mijn eigen galactisch imperium, zonder te moeten denken aan oorlogsvoering en heb uiteindelijk de tie gewonnen met aantal grondstoffen. Het dient wel gezegd dat de tegenspeler meer de overwinning verdiende, hij had een enorme vloot uitgebouwd en mits wat extra verdeel-en-heers had hij zeker gewonnen.
Op
donderdag 8 oktober opent Spiel Essen,
de grootste spellenbeurs ter wereld, wederom zn deuren voor vier dagen
speelplezier. De vorige jaren kon de beurs rekenen op zon 160.000
belangstellenden die over de vloer kwamen. Ook dit jaar zal dit aantal zonder
enig probleem bereikt worden. Om nog wat meer met cijfers te goochelen, geven
we nog graag mee dat er meer dan 800 nieuwe spellen te bewonderen zijn in het
Congres Centrum van Essen. Met meer dan 850 standhouders uit de hele wereld kan
je echt wel spreken van een internationale beurs die op een goede 63.000 m²
beursvloer wordt georganiseerd. Ieder jaar maar weer wordt het erg duidelijk
dat de bord- en kaartspellenwereld een groeiende gemeenschap is. Bovendien vind
er ook weer een officiële persvoorstelling plaats op woensdag met als
hoogtepunt het bekronen van het beste familiespel en volwassenenspel in de vorm
van de Deutschen SpielePreis.
Spiel 2015
de speelplaats :
In
tegenstelling tot vorig jaar zullen naast de hallen 1, 2, 3, 4 en de Galeria
ook hal 7 worden ingepalmd. Dit kan het evenement enkel ten goede komen, want
dit zorgt voor wederom meer ruimte, grotere standen en vooral méér zuurstof. De
bord- en kaartspellen zijn te vinden verspreid over de 5 hallen. De fantasy
bordspellen en live rollenspellen worden normaal traditiegetrouw ondergebracht
in hal 2, alsook het neven- evenement COMIC ACTION, waar er plaats is voor
allerhande strips, maar daarin hebben wij ons nog nooit verdiept, dus kan ik
niet zo erg veel kwijt. Ten slotte wordt er zoals steeds ook extra aandacht
besteed aan de kinderen. In de Galeria zal er weer een paradijs opgebouwd worden
voor de jonge bezoekers met animatie, spellen op grote schaal,
bewegingsspellen, trampolines, springkastelen en veel meer. Het is altijd
aangenaam om ook eens door deze plaats te lopen, want de gigantische
lichtkoepel doet jouw ogen ongetwijfeld terug opengaan na een vermoeiende
slenterdag in de andere hallen. Bovendien vindt er hier ook een mega trade plaats om 12 uur elke dag. Spelers over de
ganse wereld bieden hun spellen daar te ruil aan, dit alles wordt op voorhand
online geregeld en dan zie je iedereen met een kartonnen bordje rondlopen, het
ene al wat inventiever dan het andere om jezelf kenbaar te maken. Erg indrukwekkend
om eens in levende lijve te zien gebeuren.
Spiel 2015
de speeltijd en de kosten :
De beurs
loopt van donderdag tot en met zondag en is geopend van 10 uur in de voormiddag
tot 19 uur. Enkel op de slotdag, zondag sluiten de deuren een uurtje vroeger en
wordt er omstreeks 18 uur afgerond. U kan zowel dagtickets aanschaffen als
tickets voor de ganse beurs. De prijzen geef ik graag even mee, indien u
misschien overweegt om alsnog naar Essen af te zakken één dezer dagen of met
het oog op volgende editie.
Eéndagsticket volwassene: 11,50 euro Eéndagsticket kinderen onder 12: 6,50 euro Eéndagsticket studenten,
schoolkinderen en senioren: 8,50 euro Eéndagsticket gezin - max. 5 personen (max. 2 volwassenen en 3 kinderen.
Kinderen ouder dan 12 moeten hun identiteitskaart tonen): 26
euro
Vier-dagenticket volwassene: 27 euro Vier-dagenticket kinderen onder 12: 15,50 euro Vier-dagenticket studenten, schoolkinderen en senioren: 18 euro
Wat
parkeren betreft, kan u terecht op de diverse parking aan en rond de messe.
Houd er wel rekening mee dat u 5 moet betalen om gebruik te maken van deze
parkeergelegenheden.
Spiel 2015
het programma :
Naast het
beursgebeuren op zich, vallen er op Spiel nog héél wat andere zaken te beleven.
Zo kan u persoonlijk kennis maken met de auteurs, illustratoren en uitgevers
van uw favoriete spellen. Op woensdag voorafgaand aan de beurs is er trouwens
steeds een podiumdiscussie waarbij u vragen kan stellen aan uw favoriete
auteur, uw spellen kan laten signeren of gewoonweg een babbeltje slaan met de
rocksterren van de bordspelwereld.
Daarnaast
worden er ook tal van toernooien en andere wedstrijden gehouden tijdens de vier
dagen van Spiel. Daarnaast vindt er dit jaar ook een mega event Kolonisten van
Catan plaats, de BIG GAME, waaraan niet minder dan 1000 spelers zullen kunnen
deelnemen. Dit spel gaat door op zaterdag 10 oktober in hal 4.
+ het spel heeft z'n titel niet gestolen, het gaat over snacks en het gaat erg snel + je moet wederom compleet anders denken dan je gewend bent, niet setjes verzamelen is belangrijk wel de juiste kaart bovenaan hebben liggen + er zijn onmiddellijk vier uitbreidingsmodules voorzien die het spel allen op hun manier aantrekkelijker maken + de tekeningen zijn erg leuk gedaan en ook herkenbaar, wat nodig is tegen die snelheid dat er gespeeld wordt
- als er een niveauverschil is tussen de spelers zal dit ongetwijfeld bijna altijd duidelijk zijn - het gaat supersnel, u grabbelt kaarten, bekijkt ze en legt ze weg, dus als je hier niet van houdt ...
Conclusie : dit is weer één van die kaartspellen uit het Pegasusgamma dat eigenlijk volledig voldoet aan datgene waarvoor het ontworpen en gemaakt is. Het is pure fun als je houdt van snelle beslissingen nemen, simultaan kaarten bekijken en wegleggen en op het einde van de rit misschien totaal niet meer te weten wat je nu eigenlijk gaat scoren. Er zit wel degelijk een manier van spelen in dit spel. Opvallend was dat mijn tegenstander geen enkel puntje kon scoren, omdat hij hoogstwaarschijnlijk op een verkeerde manier aan het denken en spelen was. De uitbreidingsmodules brengen elk op hun manier weer dat ietsje extra met zich mee, vaak een extra manier om punten te scoren of de tegenstander met minpunten te verrassen. Speed snacks is dus snel, fun en lekker ongezond ... maar de kans is groot dat je bij een te veel ervan met buikpijn achterblijft!
Codenames is het eerste spel dat we voorstellen in onze Essen 2015-reeks. Ondanks het feit dat het spel nu z'n officiële release al kent op GenCon steek ik hem toch alvast in deze categorie, daar CGE dit spel ook zeker in Essen wel zal voorstellen. Codenames is een spel van Vlaada Chvatil, die we vooral kennen van de zwaardere, langere spellen die CGE al uitbracht. We kunnen in dit spel dan ook gerust van een stijlbreuk spreken, want dit is een relatief luchtig, snel, woordspelletje.
De eerlijkheid gebiedt me alvast te zeggen dat dit spel eigenlijk vooral geschikt is voor Engelstaligen en niet geschikt voor mensen die het Engels niets machtig zijn. In het doosje vinden we 40 sleutelkaarten, 7 neutrale omstaanderkaarten, 16 agentenkaarten (in blauw en rood), 1 dubbelagentkaart (langs de ene kant rood, de andere kant blauw), 1 moordenaarkaart, 1 zandloper (die je enkel gebruikt als je het nodig acht), een kaartstaandertje en 200 woordenkaarten (dubbelzijdig bedrukt, dus 400 woorden). De woorden op deze kaarten staan overigens 2 keer op de kaart, éénmaal op z'n kop zodat iedereen rond de tafel alles goed kan lezen (prima gedaan).
In dit spel verdelen de spelers zich in twee teams, het blauwe en rode team. Elke team bestaat op z'n beurt uit een spionmeester en de andere spelers zijn diegenen die de agenten moeten ontmaskeren. Het team dat als eerste al z'n eigen agenten heeft kunnen ontmaskeren wint het spel. Duidt een team ooit de moordenaar aan, dan wint het andere team onmiddellijk.
De woordenkaarten worden geschud en 25 kaarten worden weerhouden. Deze worden in een rooster van 5x5 in het midden van de tafel gelegd. Langs de ene kant van de grid gaan de spionmeesters zitten, de andere spelers zetten zich hier recht tegenover. Daana wordt er een sleutelkaart getrokken en willekeurig in de kaartstand geplaatst voor de spionmeesters. Zij zien hierop twee zaken, de plaats van hun agenten in de grid en de kleur die mag starten (staat aangegeven door de lichtjes aan de zijkant van de sleutelkaart, rood in bovenstaand voorbeeld). Het startende team moet overigens op zoek gaan naar 9 agenten, terwijl het andere team 8 agenten moet ontmaskeren.
Een speelbeurt bestaat uit 2 delen. In het eerste deel bekijkt de spionmeester de grid en zoekt de woorden die passen bij zijn agenten. Hij gaat op zoek naar een woord dat één of meerdere kaarten zou kunnen omvatten. Daarna geeft hij een tip, bestaande uit 1 woord, gevolgd door een getal. Het woord is een tip die verband zou (moeten) houden met de agenten waarnaar we op zoek zijn. Het getal geeft aan hoeveel van de agenten met de tip zouden ontmaskerd kunnen worden. In de tweede stap van een speelbeurt gaan de andere spelers van het team aan de slag. Ze mogen overleggen en zoeken verbanden tussen de gegeven tip en de woorden in de grid. Ze mogen in principe zo veel agenten ontmaskeren als het gezegde getal +1, zo lang ze juiste agenten ontmaskeren.
Enkele afspraken : - de tip die gegeven wordt, mag natuurlijk geen woord (of woorddeel) zijn van de woorden in de grid - de gelaatsuitdrukking van de spionmeester mag niets verraden, het team mag ook niet naar bevestiging vissen op eender welke manier - bij te lange wachttijden kan de zandloper gebruikt worden - de uitdaging bestaat er uiteraard in om in één beurt, met één tip, meerdere agenten te ontmaskeren. Als je als spionmeester telkens maar één agent gaat zoeken door een superduidelijke tip te nemen, dan is er weinig spannends aan
Het team gaat nu kaarten aanduiden, er kunnen zich verschillende situaties voordoen : - ze duiden een eigen agent aan, de spionmeester legt een kaartje van de eigen kleur op het woord en het team mag verder raden, indien ze nog extra raadkansen hebben - ze duiden een neutrale agent aan, de spionmeester legt een kaartje van de neutrale kleur op het woord en de beurt van dit team is afgelopen - ze duiden een agent van het andere team aan, de spionmeester legt een kaartje van de andere kleur op het woord en de beurt van dit team is afgelopen - ze duiden de moordenaar aan, het team verliest onmiddellijk
Het spel kan dus zowel aflopen als de moordenaar wordt aangeduid, alsook wanneer een team al z'n agenten ontmaskerd zijn (kan zowel in de eigen beurt, als in de beurt van het andere team gebeuren).
Titel : Codenames Auteur Vlaada Chvatil Uitgeverij : CGE Aantal spelers : 2-12 (best vanaf 4 spelers) Speelduur : 15 min. Leeftijd : 14+
+ het stevigere workerplacement werk met strijd + prachtige artwork en ook de masterprintdoos straalt klasse uit + combinaties zoeken tussen de gebouwen is aanvankelijk even zoeken, maar eens je dit doorhebt, is het eigenlijk helemaal niet zo'n moeilijk spel (gelukkig zit er ook een mooi overzichtje van de gebouwen bij) + de acties zijn erg duidelijk en eens je een ronde hebt gespeeld, is alles erg duidelijk + een spel duurt slechts 4 ronden, uiteraard neemt elke ronde stelselmatig iets meer tijd in beslag, maar je verveelt je geen moment + er zat wel een verschil in scores, maar erg ver uiteen lagen ze ook weer niet, het blijft wel redelijk spannend + er is zeker strijd voor bepaalde plaatsjes, maar je kan dit proberen wat te ontlopen, een nederlaag is ook niet noodzakelijk een ramp omdat je vuurkracht wint en een extra arbeider hebt voor de volgende ronde + de keuze van de personages is erg leuk, vooral omdat ook de limiet aan overdraagbaar kapitaal hieraan vasthangt + het materiaal is echt wel meer dan oké, ook de kartonnen fiches zijn erg stevig
- na het lezen van de spelregels moet je dit spel onmiddellijk kunnen spelen, want de combo's tussen de gebouwen is op het eerste zicht erg abstract en niet te onthouden (ondanks het prima overzichtje dat erbij zit) - het is een samenraapsel van verschillende spelmechanismen (die erg goed werken overigens), maar er is bijzonder weinig nieuws onder de zon
Conclusie : het heeft lang geduurd eer ik dit spel eens op tafel kreeg, te lang, want het is me erg goed bevallen. Zo goed zelfs dat ik het spel gauw terug op tafel wil krijgen, misschien nu met de uitbreidingen erbij (niet dat deze onmiddellijk nodig zijn, want ik heb nog wel wat sessies nodig om het spel te beheersen). Bovendien hebben we het personage "de indiaan" onmiddellijk toegevoegd en met de gevorderden variant gespeeld (waarbij je niet dobbelt in een duel maar fiches gebruikt). Ook de uitbreiding waarin je de startpositie bepaald adhv een blad lijkt me erg gaaf als je het spel wat beheerst zodat iedereen met een verschillende startsituatie aan de slag gaat. Het feit dat dit spel een Big box-versie krijgt en nog een nieuwe uitbreiding bewijst eigenlijk al voldoende. Carson city komt zonder enige twijfel in een rijtje van spellen die hier wel gesmaakt worden, niet verwonderlijk gezien de auteur waar we al fan van waren. Ik ga de uitbreiding die verschijnt zeker in het snuitje houden en hopelijk kan ik u hierover meer melden ergens in het najaar.
+ geen uitbreiding dit keer die het basisspel oeverloos lang laat duren, maar een op zich staand spel (zoals ook al verschenen "de Stille Zuidzee" en "Wintercarcassonne) + het gebruik en de extra opties van de tent zijn erg fijn, zeker als je niet onmiddellijk de tegels trekt die je graag zou hebben, dan raap je toch misschien nog wat punten op + de afwerking van de meeples is erg goed gedaan
- je hebt maar 4 cowboys (meeples) ter beschikking, die zijn er gauw door (zeker als je er één als boer inzet) - het scorebord vind ik nogal raar ingekleurd (maar het past op zich wel bij het thema) - de ruimte op sommige tegels wordt nogal klein als je er ook de goudfiches oplegt, een meeple en een tent - het is even wennen aan de kleine tekeningen met een betekenis (zoals locomotief op de weg, indianententen en wilde paarden in de weien, ...
Conclusie : uiteraard is een imprESSEN van een Carcassonne-variant eigenlijk een beetje overbodig. Ik moet u allen niet gaan uitleggen wat dit spel inhoudt, wat de voor- en nadelen zijn (op enkele kleine prullen na) aangezien u het spel allen kent. Carcassonne goldrausch vond ik persoonlijk wel lekker spelen, de extraatjes maken het toch altijd weer aangenaam (zeker als je vergelijkt met enkel het basisspel). Ook met de Stille Zuidzee werd er een andere snaar geraakt. Is dit spel dan beter dan de andere varianten, neen, het is zoals het woord het zegt, een variant. Ik gooi het dan ook in dezelfde schaal als de Stille Zuidzee en het basisspel met één uitbreiding.
+ het dobbelspel blijft echt wel trouw aan het bordspel, de kaarten worden enkel vervangen door tegels + het speelt vlot, gestroomlijnd en is echt wel goed ontwikkeld + alles staat netjes ordelijk op de overzichtjes en de spelregels zijn erg duidelijk + het is werkelijk een fijn gestripte versie van een "iets te lang" bordspel + uiteraard is het dobbelen belangrijk en moet je het met je gegooide resultaat doen, maar je hebt toch wel steeds opties + op het eerste zicht lijkt het artwork nogal muf, maar ook hier is er weer consistentie met het bordspel en zijn de dobbelstenen toch wel van een prima kwaliteit + de dobbelsteenversie is minder nauw en veel vergevingsgezinder dan het bordspel
- met twee spelers is er jammerlijk genoeg iets te weinig strijd voor de overwinningspunten op de boeken (deze bleken doorslaggevend), ondanks het feit dat de andere speler toch wat wonderen had gebouwd, kwam deze nog niet tot aan de enkels van de andere speler - misschien is het jammer er iets te weinig aandacht is besteed aan de unieke volkeren, elke speler start identiek, men had bijvoorbeeld een variantje kunnen voorzien op de achterkant van de spelersborden - als je houdt van het "nauwe" van het bordspel ga je in het dobbelspel wel teleurgesteld zijn
Conclusie : Nations the dice game is echt wel een prima vertaling van het bordspel naar een relatief luchtig dobbelspel, waar je toch keuzes moet maken. Voordeel van dit spel is dat het veel toegankelijker is en dan ook sneller uit de kast zal komen dan het bordspel. Wil je het echte werk, dan moet je natuurlijk voor het bordspel gaan, dat toch wel héél wat gevarieerder is en véél meer diepgang heeft. Ik heb me prima geamuseerd met het spel, maar ik raad aan om met meer dan 2 spelers aan de slag te gaan. Met twee doet ieder z'n ding en dan is er te weinig strijd op vlak van kennis (boeken), daarin ligt dan overduidelijk de winst. Dit is met meer spelers automatisch van de baan.
+ je kan elkaar lekker een peertje stoven bij dit spel + het feit dat je op 11,22,33,44,55,66 ook een fiche kan verliezen wordt vaak uit het oog verloren en komt belachelijk lachwekkend over als er dan iemand vol overtuiging dit getal luidop zegt + een prima spel om vanaf het derde leerjaar te gebruiken om te leren hoofdrekenen
- als je slecht bent in hoofdrekenen, is dit een hel - je bent natuurlijk wel wat afhankelijk van je handkaarten - als er 76 ligt, zijn er weinig uitwegen, dus je kan iemand volledig vastzetten op dit getal (-10 levert je ook een strafpunt op aangezien je dan op 66 komt, enkel een nul, van richting veranderen of een x2 kan je redden, dus hou deze achter de hand)
Conclusie : Lobo 77 is zo'n kaartspel dat thuishoort in het rijtje met "gesjaakt", spelletje die eigenlijk redelijk uniek zijn en niet telkens het slagen-halen-systeem of poker-systeem gebruiken. Mij weet het zeker te bekoren. Je kan het overigens met zowel veel als weinig spelers spelen. Mij lijkt het vier het beste. Met meer spelers moet je al héél wat rondjes afwerken vooraleer het spel ten einde is. Bovendien zitten spelers die uit het spel liggen dan te wachten op de andere spelers.
Gespeelde spellen : Carson city, Oregon, Wyatt Earp, Carcassonne goldrausch & Nations the dice game Speeldatum : 30/07/15
Speelplaats : Spellenzolder SpinLi Opmerkelijk : het thema-avondje is goed bevallen, het zijn allen totaal verschillende spellen (maar met hetzelfde thema). We zouden makkelijk nog één of twee avonden in Western thema kunnen blijven. Ik ga wel enkele setjes samenstellen qua thema, fotootje op FB plaatsen en u kan zich dan netjes hiervoor inschrijven. Ik beloof er leuke setjes van te maken!
+ coöperatief behendigheidsspel, zo zijn er nog niet al te veel + het blijkt moeilijker dan op het eerste gezicht lijkt + het materiaal is kleurrijk en erg sfeervol + er zitten kleine varianten in die de moeilijkheidsgraad gevoelig de hoogte in duwen
- met erg veel dobbelpech kan je het spel verliezen zonder zelf al te veel fouten te maken (maar dit gebeurt zelden) - de spelregels zijn op zich duidelijk, maar men had nog wat kleine extra regels kunnen voorzien om het spel moeilijker te maken voor volwassenen
Conclusie : Dragon valley is eigenlijk weer zo'n spel waar weinig mis mee is. Het speelt vlot, benodigt toch wel wat behendigheid van de spelers, vooral omdat je nu perfect samen moet werken. Het buitenspelletje waarbij je een ballon gevuld met water tussen de beide borsten (of buiken) van de spelers moeten worden overgebracht, heeft men hier in een bordspel gedropt. Er zal sowieso gelachen worden rondom de speeltafel en je moet streng zijn voor jezelf. Bij het neerzetten van de draakjes mag je je gerust strengere regels opleggen (zoals bijv. enkel rechtop zetten, op de juiste plaats en niet zomaar ergens op het bord, ...). Je moet langs beide kanten dezelfde druk ontwikkelen of het gaat onherroepelijk fout en dat maakt het spel dus echt wel niet zo makkelijk om te winnen.
Gespeelde spellen : El Grande Big Box, Spokentrap, El gaucho, Perudo & Qwirkle Speeldatum : 29/07/15
Speelplaats : bij Nele en Johan Opmerkelijk : Eindelijk de big box van El grande (toch het spel dat ons in de hobby heeft gestort) eens kunnen aanschouwen ... en goedgekeurd. Alles zit erg netjes in een prima inlay. Je kan redetwisten over de gebruikte "lichtere" kleuren en de smalle Castillo, maar je kan niet zeggen dat het een zéér kwalitatief product is. Een prima spel was het al! (ps : we speelden voorlopig enkel het basisspel, volgende keer gooien we er zeker één of meerdere uitbreidingen bij)
+ het heeft wel iets exotisch zo'n Japans spelletje + het spel heeft een erg interessant mechanisme dat in meerdere spellen zou moeten verschijnen
- het spel bestaat enkel en alleen uit het mechanisme en niets meer, vandaar iets te beperkt - je bent erg afhankelijk van de kaarten in je hand, de combo's liggen redelijk voor de hand
Conclusie :Villannex is één van die supersnel uitverkochte Japanse spellen op Spiel. Het heeft (correctie : is) een zéér interessant spelconcept, maar daar stopt het voor mij. Ik zie zeker potentieel in een kaartspel dat het concept overneemt en verder uitwerkt. Ik zou er dan ook niet van verschieten mocht er binnenkort een soortgelijk, beter uitgewerkt product op de markt verschijnen. De graphics zijn wel tof (pixel-achtig) en ook het thema en het verhaaltje erachter zijn grappig. Leuk om het een keertje te hebben gespeeld, maar voor mij hoeft het niet zo zeer meer.
+ prachtige artwork en dito materiaal, erg sfeervol allemaal + het uitdelen van de rollen is nog wel leuk gevonden + diegene die het beste bluft, kan dit spel wel winnen + vooral leuk met grotere spelersaantallen (3 was wat weinig)
- het spel heeft op zich weinig diepgang, enkel bluffen moet je kunnen - je moet al wel enkele spelers kunnen optrommelen om dit spelletje uit de kast te halen
Conclusie : "Eat me if you can!" is een perfect gekozen titel, het uitdagende karakter waarbij je tracht je tegenspelers te misleiden is gans het spel. Op zich redelijk beperkt, maar daar zit 'm nu net de kracht. Zeker met een goeie groep spelers, waarbij je elkaar zo'n beetje kan inschatten zorgt dit zeker voor leuke taferelen aan een luchtige speeltafel. Gezellig met een glaasje op een terrasje, dan kan dit spel zeker z'n waarde bewijzen.
+ dexterity die voor veel mensen toegankelijk is (jawel, ook die met dikke-worsten-vingers) + leuk materiaal en toffe puntentelling waarbij je kartonnen fiches krijgt als de tegenstanders in de fout gaan + de houten draken zijn stevig en mooi vormgegeven
- dexterity, u krijgt er koude rillingen van - als je geluk hebt, is het plateau net terug wat vrij gekomen en kan u makkelijk een monster plaatsen, heeft u telkens pech, dan moet u proberen zo weinig mogelijk schade op te lopen - wederom een iets te hoge basisprijs voor wat het is
Conclusie : Op zich kan ik voor dit spel weinig plus- en minpunten geven omdat het zo éénvoudig, maar toch goed is. Eigenlijk doet dit spel perfect waarvoor het gemaakt is. U tracht behendig een monster op het plateau te krijgen door het gedobbelde monster op een latje te leggen. Met een ander latje duwt u het monster op het plateau en tracht u vooral de andere monsters er niet af te duwen. Valt er één, dan ontvangen de andere spelers een fiche van dit monster. Het leuke is dat de fiches allemaal een verschillende lengte hebben, dus je kan beter een groen dan een paars monster eraf stoten. Uiteindelijk is dit een erg fijn spel dat in mijn ogen zeker een plaatsje heeft in de spellenkast van de kinderen. Moesten we dit spel ergens op de kop kunnen tikken, zullen we het niet nalaten.
)
