deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
21-03-2010
ik haat dit!
Hoe verging het me deze week? Maandag dus moeten bellen naar school met de boodschap dat ik langere tijd afwezig zou zijn. Helemaal niet leuk. Ik weet wel, ik vraag hier niet om, maar ik vind het helemaal niet leuk dat mijn collega's hiervoor moeten opdraaien. Hopelijk wordt er vlug vervanging gevonden. Het werd een dag in de zetel ... pc, lezen, TV ... en dan heb je het wel gehad. Een half uurtje strijken van op een stoel was een marteling. En koken, het kon net lang genoeg om iets op de borden te toveren.
Dinsdag ... zie maandag.
Woensdag : idem. Alleen keek ik er 's avonds naar uit om naar de training te gaan. Gelukkig woon ik maar 100m van het sportplein, dus ik geraakte er ! Een half uurtje rechtstaan, met mijn fluitje langs de kant, was al genoeg om terug stekende pijn te hebben. Op een kruk in de kantine kon ik even bekomen, had ik mijn krukken maar meegenomen! Met moeite ben ik terug huis geraakt!
Donderdag dan een bezoek aan de orthopedist. Ik had er naar uitgekeken, eindelijk zou iets gedaan worden aan de pijn. Was dat even een tegenvaller! Die dokter wou zich niet uitspreken over de behandeling van het kraakbeenletsel. Mijn meniscus wou hij doen. Dat was niet wat ik wou horen natuurlijk! Verder was die man ook totaal anti-sport! Hij lachtte me net niet uit toen ik te kennen gaf dat ik nog wou sporten! En op het eind vroeg hij "is dat lopen dan echt zo belangrijk ??" Ja, toen brak de veer bij mij! Die dokter had me totaal de grond ingeboord! Hij wees me er ook 3 x op dat ik AL 47 wwas !! Ja en dan ?? Daarbij kwam nog dat de operatie ging gedaan worden door een dokter die ik geen enkele keer zag. Oh nee, niet met mij!
Vrijdag dan een rotdag! Verwerken van de ervaring van de dag voordien. Die dag blokkeerde mijn knie ook 2 x. Nog een 3e maal en dirk ging me naar spoed voeren.
Zaterdag dan maar terug doorgebracht in de zetel.
Zondag: hemacoloop in Dendermonde. Ik schrijf me normaal nooit vooraf in ... deze keer dus wel ... en ja, ik kon niet lopen. Even heb ik wel een bezoek gebracht aan de beurs voor jogbegeeiders. 'k heb ook genoten van de prestaties van mijn atleten, zij het op krukken (nee, geen barkrukken ... echte! ). Ik ben wel niet kunnen blijven tot het einde (mijn onderdanen zegden dat het genoeg was) maar na 3 km was iedereen nog goed bezig. De uitslagen die ik nadien zag op fb, de telefoontjes en smsjes bevestigden het! Ben weer een fiere coach! Sommige hebben zichzelf overtroffen!
En terwijl ik dit schrijf, is het zondagavond. Beentjes in de zetel en laptop op schoot. Morgen weer een laaaaaaaaaaaaaange dag van verveling en afwachten. Dinsdag om 15.00u heb ik een nieuwe afspraak. Ik hoop dat ik dan meer weet. Zo kan het niet langer meer verder!
Vorige maandag werd ik lid van een faceboekgroep ... never, never, never give up ... da's ook altijd mijn motto geweest, dus, een groep voor mij! Dan krijg ik dinsdag de uitslag van mijn kniescan te horen ... zwaar kraakbeenletsel en meniscusscheur. Als het de 2e maal is dat je dit nieuws te horen krijgt (6 jaar geleden mijn andere knie, maar dan zonder de meniscus) wordt het wel even moeilijk om aan je motto van "nooit opgeven" vast te houden! Vandaag schrijft die groep : "Be positive about the future....because that is where you spend the rest of your life!!! " Ik moet er geen tekening bij maken zeker?
Ik had de diagnose "kraakbeenletsel" al ergens verwacht. Ik herkende het gevoel van de vorige keer. Als mijn knie dan ook nog begon te zwellen was ik eigenlijk al ergens zeker. Maar ik schrok van de omvang! Ik dacht dat het minder ernstig zou zijn. Daarbij komt dan nog eens die meniscusscheur. Het eerste gedacht dat bij me opkwam was: "nu is het gedaan!" Ik kan het niet meer opbrengen. Ik herinner me de maandenlange revalidatie vorige keer. En het duurde 5 jaar voor alles weer normaal was! Het was een hel! Als ik nu gewoon braafjes alleen mijn huishouden doe en mijn werk op school, hoef ik dat allemaal niet meer te doorstaan! Maar zo zit ik niet in elkaar! Daarbij komt dat ik er ook last van heb bij "gewoon" mijn schoolwerk. Ik geef praktijk (8 uur /dag) en dat gaat niet van op een stoel. Ik zit na mijn werk met tranen in mijn ogen in de auto van de pijn. Daarbij voel ik me nog te "jong" om helemaal niets meer te doen! Ik heb nog zoveel plannen die ik wil realiseren! Dus ... het zal weer een operatie worden.
Mensen vragen me dan: "hoe komt die kwetsuur?" Steeds krijg ik verwijtende blikken te zien en opmerkingen als ... je loopt veel te veel! Ok, na veel opzoekwerk en vragen aan mensen die het kunnen weten, kan ik alle schuldgevoelens van me afzetten! Gewoon lopen geeft geen kwetsuren als deze. Dit is een plaatselijk tekort van kraakbeen en geen algemene slijtage. Buiten het kraakbeen dat op 1 plaats weg is, is de rest van mijn knie volledig intact. Dus nee, geen slijtage. Die meniscusscheur die er nu bijkomt kan ik (denk ik) wel plaatsen. Sommige Kloddejoggers zullen zich nog wel de training eind december herinneren, toen ik op dezelfde training, 2x in dezelfde bocht slipte op het ijs. Ik ben toen hard op mijn knie terecht gekomen en ik weet dat ze toen verwrongen was. Maar op het moment zelf deed dat niet zo erg pijn.
Ik zie er enorm tegenop tegen een nieuwe operatie, maar toch hoop ik dat het zo vlug mogelijk zal zijn. Het moet toch, en dat wachten is ook niet leuk. Het zal dus de 4e keer worden dat ik me overgeef aan het onbekende! 'k zal vragen dat ze een ritssluiting steken deze keer, dat maakt het wat makkelijker in't vervolg!
Graag wil ik iedereen bedanken voor de morele steun die ik krijg! Zonder al mijn vrienden zou het nog een stuk moeilijker zijn. En bij een drankje in de kantine na de training vergeet ik eens alles. Ja, wees gerust, ik kan genieten van jullie prestaties hoor! Al loop ik veel liever mee, het doet me ook deugd te zien hoe jullie er voor gaan! Straks gaan de Kloddejoggers Dendermonde onveilig maken, (gisteren kreeg ik mijn nummer al via mail !!!!!! ) en het is zalig jullie voorbereidingen voor de ronde van Zele te begeleiden! Er is geen enkele groep atleten binnen onze club die zo enthousiast en zo gemotiveerd is als jullie!
na de inspuiting met hyaluronzuur van vrijdag even rust genomen. Maar dinsdag had ik er weer zin in! Spinning! Ik had het éénmaal eerder gedaan voor het goeie doel (Roparun) en dat was mij wel bevallen. Ik trok vol goeie moed naar een fitnesscentrum. Het spinnen op zich viel enorm mee, ik vind het wel leuk, maar heel zwaar. Alleen de opvang daar was niet echt professioneel. We waren met 2 vrouwen die voor het eerst kwamen en vielen in een groep met 18 mannen, compleet in koersuitrusting! Nu had ik ook wel een koersbroek aan, maar dat alleen telt niet! Je moet naar het schijnt ook nog trappen! Het was de aanpak van de lesgever die me eigenlijk wel stoorde. Hij had er geen enkele aandacht voor dat er mensen voor de 1e keer kwamen. Er werd niet in niveaugroepen gewerkt, dus we kwamen direct in een les samen met gevorderden. En wie mij een beetje kent ... juist ...! Ook viel zijn opmerking op het eind niet echt in goede aarde bij mij en de andere dame. Hij zei "Ze hebben de zon gezien, de vrouwtjes gaan beginnen komen ... ze denken er aan dat hun bikini terug moet passen!" Zoiets moet je echt niet zeggen tegen mij!
Ok, het spinnen op zich was leuk, ik heb er eigenlijk nog 3 dagen lang plezier aan beleefd ... ik voelde stijve spieren op plaatsen waar ik dacht geen spieren te hebben!
Woensdag ben ik begonnen met een nieuwe groep start-to-runners. Dat rustig lopen deed goed aan mijn stijve onderdanen. Al voelde mijn knietje elke stap die ik zette. Maar ik loop mee! Beginners hebben dat graag. Nee, ik ben niet zoals die lesgever in de spinning!
Donderdag rust ... wel gewerkt hé!
Vrijdag dan 's avonds om 20.00u onder de scanner in ASZ Aalst. Afwachten wat dat wordt, want die willen daar niets lossen Het einde van de dag was leuker .. het doopfeest van kloddientje, onze mascotte van de kloddejoggers. De plechtigheid had ik gemist, maar ik was net op tijd voor het dessert. Naar ik hoorde is aan pastoor Erik een roeping verloren gegaan! Jammer! En pépé Eddy (die eerder die dag met succes zijn 10 km brevet liep) en mémé Julie beloofden plechtig heel goed voor ons kindje te zullen zorgen! De zalving van peter en meter met boter (!) deed zijn werk! Nadien zijn we nog "even" blijven plakken in Zele ... om 3.30u hebben we in die zaak de deuren gesloten. Het was een toffe avond! Bedankt kloddejoggers dat ik coach mag zijn van die te gekke bende !!
Zaterdag dan eerst even uitgeslapen En dan eigenlijk een vrij luie dag gehad. Niets speciaals. Buiten wat boodschappen onder luid protest van mijn knie! 'k heb het 's avonds geweten!
Zondag was dan mijn planning om te gaan spinnen terug. Ik heb ondertussen gevonden dat in de passage wel in niveaugroepen les gegeven wordt. Dat is misschien veiliger voor mij. Al zal ik me moeten inhouden om niet te starten in de hoogste groep ... nee, ik mag niet! Maar ipv spinning heb ik zitten typen aan mijn blog... om hem daarna een 2e maal te typen ... ja als je dat niet opslaat ben je dat kwijt !!! Deze nacht ben ik verschillende malen wakker geworden met pijn, en heb dan maar wijselijk beslist om niet te gaan.
Als het lukt ga ik straks misschien even wat rustig loslopen op het gras, of in de praktijk de crosstrainer even martelen. Ik moet iets doen om die kilo's onder controle te houden! Ook in functie van mijn knieën. Ondertussen wordt het afwachten tot morgen, hopelijk heeft Dr. Peeters morgen het resultaat van de scan al binnen.
Damn ... en 't is zo'n prachtig weer! Ik wil lopen !!!!!!!!!!!!
Na de verjaardag van Tim en mezelf, eerder op de maand, is het nu de beurt aan Ilse. Ja, wij blijven bezig in februari! Ilse wordt 20 vandaag! 28 februari 1990 ... jullie zullen het niet meer weten, maar ik wel! Er was toen een hevige voorjaarsstorm aan de gang. De mensen die de mand met suikerbonen brachten, moesten die met 2 vasthouden. Even waren ze van plan om rechtsomkeer te maken, omdat ze vreesden dat de hele inhoud over de parking van het ziekenhuis zou belanden. Maar allé, alles is toch nog goed gekomen, ook met Ilse
Vrijdag dus bij de sportarts langs geweest. Wat ik vermoedde (lees: vreesde) werd al min of meer bevestigd. Ook rechts is er een kraakbeenletsel. Volgende vrijdag heb ik een afspraak in Aalst voor een MNR. Maar ik ken het gevoel, .. die scan is maar een formaliteit meer. Vrijdag is dr. Peeters dan al gestart met een behandeling met hyaluronzuur (3 spuiten). Dat ken ik nog van de vorige keer. Binnen 2 weken de 2e spuit. Hopelijk helpt het voldoende en is er verder niets nodig. 'k Mag ondertussen wel zachtjes blijven lopen (woensdag begint de nieuwe start to run, net op tijd! ) en fietsen. (gelukkig maar, want met al die verjaardagen komen de kilo's erbij! ) 'k Heb ook al zitten kijken om eens te gaan spinnen. Ik deed dat al eens eerder en ik vond dat eigenlijk wel leuk. De kracht in de quadriceps is mooi meegenomen. Misschien ook eens gaan aquajoggen? Plannen genoeg dus ... hopelijk kan ik het opbrengen, want lopen is voor mij het enige waar ik me echt kan in uitleven ...
Het moeilijkste zal weer worden het aan de kant staan bij wedstrijden, 'k had zo veel plannen ... ! Dendermonde ... forget it! Torhout (KVV voor leerkrachten) ... no way! 20 km van brussel ... niets! Maar ergens, een stemmetje heel diep in me blijft hopen ... idd, een winnaar geeft nooit op! Pijn is voor even, opgeven voor altijd!
hoewel ik gisteren traag gelopen heb, ben ik donderdag (11/2) opgestaan met een dikke knie. Mijn goeie knie! Verd*$me! Het ging juist weer eens goed. Af en toe heb ik een ontsteking aan die knie, omdat ik onbewust mijn slechte zou vermijden. Het is echt onbewust, want ik weet niet wat ik verkeerd doe! Oké, er zat niets anders op dan te rusten. Hopelijk blijft het bij een ontsteking. Ik herinner me mijn beginnende kraakbeenletsel, dat begon ook met een dikke knie! Afwachten en hopen, maar ergens blijft toch dat stemmetje knagen.
Wat een leuke week moest worden, werd toch overschaduwd door dat gevoel van ..."wat als?" Een leuke week, want we hadden heel wat te vieren! Zaterdag de 13e werd Tim 15 jaar. Amai, de jongste ook al "zo oud"! Diezelfde dag wisten ook Sofie en Ilse dat ze geslaagd waren op hun examens! Yes! Super! Die avond zijn we dat dan ook gaan vieren met een etentje. Zondag dan verder gevierd met taart ... en dat terwijl ik niet kon lopen! Als dat maar goed kwam met de weegschaal!
Maandag was iedereen thuis. We hadden afgesproken met Stefaan om terug te gaan klimmen in Woluwe. Tim had voor zijn verjaardag klimuitrusting gekregen, en die moest natuurlijk getest worden. Samen met Stefaan, Eric en Ellen werd het een leuke dag. 's morgens op de gladde wegen naar Ternat geschoven waar we opgehaald werden (en met lekke band teruggebracht) De prises werden getemd, duchtig werd naar boven geklommen op allerlei manieren Ik hield het rustig daar mijn knie nog altijd dik stond, en tot overmaat van ramp scheurde mijn nagel in die krappe klimschoenen. Het had 1 voordeel, ik was niet erg stijf nadien, maar had het leuker gevonden om meer te kunnen klimmen. Ik heb voornamelijk beveiligd. Leuke afsluiter, ik kreeg een geschenk van de vrienden. Een dagje sauna ... goed gekozen! Hartelijk dank!
Dinsdag dan terug feest ... mijn eigen verjaardag. Ik zou die heel rustig vieren! Met mijn bongobon die ik voor Kerst kreeg ... beauty en sauna! Een hele dag verwend worden ... zo wil ik nog jarig zijn hoor! Allé als er niet elke keer een jaar bij komt hé!
Ondertussen was de zwelling in mijn knie weg. Woensdag, na een hele week rust, dan terug gelopen. 10 km aan een rustig tempo. En ... terug last! Ik durf zeggen dat ik serieus de moed kwijt was. Oké, donderdag rust en vandaag terug gelopen! Pijn of geen pijn! Ik wil lopen! Als ik niet loop voel ik het ook! Ik weet dat het niet verstandig is, maar het is sterker dan mezelf! We deden 3 x 1 parkronde tempo, met telkens 1 ronde tussen. Het lopen ging vrij vlot (4'37" / 4'17" / 4'28" ) Met die tijden ben ik best tevreden, maar het was niet pijnloos. Vrijdag heb ik een afspraak bij Dr. Peeters. Ik hoop dat we iest kunnen doen aan die steeds wederkerende last.
oh ja, ik wil langs deze weg nog eens iedereen bedankt voor de leuke attenties en wensen voor mijn verjaardag!
Geen uitstap naar de marathonman. De besneeuwde wegen deden ons besluiten om toch maar in Zele te blijven. Ok, dan in de namiddag maar van het sneeuwlandschap in de gratiebossen genoten. Het werden 13 km door sneeuw en modder en over ijs. Aan een rustig tempo 1u20' gelopen. Wel éénmaal uitgeschoven in de modder, wat een flinke pijnscheut in mijn knie opleverde. Toch nog 3 km verder moeten lopen, ja da's het nadeel als je ergens in een bos staat.
Zondag dan maar gerust om mijn knie een plezier te doen.
Maandag even een moeilijk moment. Lopen, niet lopen, wel lopen ... uiteindelijk heeft mijn mental coach me kunnen overhalen Omdat het ondertussen 20.00u was, dan maar op straat. Een toertje van 6 km ... in 31'36" ! Mijn snelste 6 km sinds lang! Dus even twijfelen is nog zo slecht niet hé! Het ging echt heel goed die avond!
Dinsdag stond dan 5 x 400m met 400 traag tussen op het programma. Die dag hadden we pedagogische studiedag. We waren te gast in een school in Borgerhout. 's Middags kregen we daar lasagne te eten. Die was me zo misvallen, dat mijn training 's avonds ook in't water viel. Met maagpijn en een gevoel van "geen adem" ben ik na 2 x 400 moeten stoppen. Tijd : 1'43" en 1'47" Het was een heel raar gevoel.
woensdag 11,8 km rustig loslopen met de kloddejoggers. Altijd leuke trainingen.
Donderdag dan weer gerust, om vrijdag fartlek te doen. 25' en ieder om beurt mocht bepalen hoever de versnelling zou zijn. Leuke training, vrij pittig! De versnellingen lagen tussen 150 en 300m ongeveer.
Zaterdag stond 30' rustig loslopen op het programma. Het werd 5,5 km in 29'13" Ik was mijn polar vergeten en dacht dat ik niet vooruit raakte. In werkelijkheid liep ik gewoon te snel. Zondag dan terug trage duurloop 9,3 km in 56' Mooi loopje langs de Durmedijk.
het werd een week van 44,1 km ... op 1 week al meer km dan vorig jaar op de hele maand februari.
Na een week van 6 trainingen, maandag dan gerust. En dinsdag stond dan 8 x 400 (400 tussen) op't programma. Ik begon er met schrik aan. De 400n van vorige week zaten nog in. De 1e heel behoedzaam gestart, dat ging goed. Na een paar kreeg ik er terug meer vertrouwen in. En ja ... het werden er 8. (1'53" - 1'53" - 1'51" - 1'51" - 1'49" - 1'48" - 1'46" - 1'45") Woensdag was ik heel blij dat ik gisteren interval deed, want weer eens lag er sneeuw! Met Jan en Veronique dan 10,9 km meegelopen, zij moesten er 21 !! Voor hen een hele inspanning, voor mij een leuke ontspannen loop. Ja, 't was ook maar de helft hé! En als later Steven, Lucas, Peter en Dirk er bij kwamen, was het hek van de dam ... wie van hen heeft aandelen op de Flair ?? Ik gok op Steven ...!
Vandaag dan terug gerust. Vandaar eens tijd voor mijn blogje.
lopen, groene jogging, witte boordjes 37 jaar geleden! een rondje, 500m, rond het voetbalplein, 2 rondjes, 500m, rond de Dries ... moeizaam, steeds opnieuw. Training met Dolf! 1 coach, voor de hele ploeg. Een nieuwe club was geboren. Zondagmorgen, Gratiebossen. Terug 1 rondje, 1500m, met veel moeite ... De geur van mest en bieten op de velden Het blijft een herinnering! 4 jaar later ... vele rondjes rond het voetbalplein, niet meer rond de Dries ... Afzien in de gratiebossen, de vertrouwde geur van mest en bieten. Eerste podiumplaats, mijn eerste medaille ... ik heb ze nog! Er volgende er nog vele ... De rondjes op het sportplein worden talrijker ... sneller, harder, afzien, sterven, maar vooral ... genieten! Buitenlandse selecties, pareltjes, om blijvend van te genieten. Vriendenploeg! trainen is leuk! Op je knieën in het gras, de slappe lach .. coach hoort ons ... een kilometer ver! Na vele jaren, na enkele tegenslagen, terug een rondje rond het voetbalplein, 500m ... oranje outfit! Terug een rondje in het park, 900m, de Gratiebossen, afzien, telkens weer, elke keer! Doorbijten ... Volharden, maar vooral ... weer genieten! Eindhoven, terug aan de start, voor het eerst! Weten wat je mist, als het er niet meer is! Lopen, met vrienden, de kloddejoggers ... Lachen, praten, elkaar steunen. Chariots of fire ... Lopen, in weer en wind, door sneeuw en ijs, pletsregen tropische temperaturen ... Geen medailles meer, geen podium meer, wel herinneringen, hele mooie! Ik koester ze! Beleef ze opnieuw, tijdens mijn rondjes. Een doel stellen, hopen, dromen, de start halen ... Carcassonne ... bang voor nieuwe tegenslagen. Maar een winnaar geeft nooit op, een opgever wint nooit! Andere doelen dan vroeger, Maar even belangrijk! Andere dimensies, supporter, kinderen ... ze doen het goed! Zelf coach, van een toffe bende! Ik hoor ze afkomen, van een kilometer ver! De geur van mest en bieten is er nog steeds! Lopen ... een deel van mijn leven ...
Zondag dus een lange rustige duurloop. 13 km vol genieten. Over veldwegen (ja Stefaan, hier zijn veldwegen die niet geasfalteerd zijn!) En terug langs de Durmedijk. Nog 2 rondjes op het sportplein maakte mijn 13 km rond. Ik wou er persé 13, want dan zat ik over de 50 km als weekgemiddelde! 50,9 km We zijn voor het eerst op de plaats voorbij gelopen waar Falco bijna een jaar geleden verongelukte. Het gaf een heel raar gevoel. Ik heb dat altijd al gemeden, ik kon er niet langskomen. Elke dag denk ik nog aan die jongen. Elke dag als ik naar het werk rijd en 's avonds terugkom, moet ik die overweg over, en zie ik weer dat tentje staan. 2 februari 2009 .... Falco, je blijft in mijn geheugen gegrift, er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk.
Maandag rustdag. Deze week wil ik het rustiger aan doen, 'k heb 3 weken opgebouwd, deze week even bekomen dus.
Dinsdag interval. 3 R opwarmen - 5 x {30" (30") - 1' (1') } - 3 R uitlopen. Het ging vrij goed. Al was het ijskoud! Na al die ijsdagen de afgelopen periode, was het vandaag de 1e maal dat ik echt koud had! Maar toch zalig gelopen!
Woensdag begon mijn offperiode dan. 'k weet niet wat er aan de hand was, maar ik heb enkel 4 rondjes gelopen. Het liep voor geen meter. Geen paniek, dat was eens een slechte dag .... Donderdag dan terug gerust, en vandaag weer gelopen op de Ster in Sint- Niklaas. Om vast te stellen dat het nog niet veel beter ging. 6,4 km in 40' ...! Hartslag 20 slagen hoger dan normaal bij ditzelfde tempo. Deze morgen ook al een ochtendpols van 10 slagen hoger dan normaal. Het zal zichzelf wel uitwijzen zeker wat er aan de hand is, want ik kan (buiten dat ik het koud heb) niets bedenken.
Het was gepland om morgen zaterdag mee te gaan lopen met Marathonman. Mijn doel was om te proberen 4 rondjes te lopen. 'k weet nu echter niet meer of ik wel ga lopen, met deze zware benen die ik nu al een paar dagen heb, wordt het toch niets!
de rustdag van gisteren heeft deugd gedaan, 'k had er vandaag weer zin in! Om 19.00u afspraak met de kloddejoggers. Tof, er was een hele bende. Na de gezamenlijke opwarming kwam dan een intervaltraining, zoals gewoonlijk op vrijdag. Het was wel een paar weken geleden, door de gladde wegen hadden we vooral duurloop gedaan. Als we in groep lopen is er altijd ambiance. En wat komt die "flair" er toch altijd bij doen!
Op het programma: {400 tempo (400 traag) - 200 snel (200 traag) } x 3 - 4 of 5 (volgens niveaugroep)
Ik heb 5 reeksen gedaan, het ging heel goed. Geprobeerd om elke versnelling ontspannen te lopen, letten op de houding. Dat was mijn doel. tijden: 2'04 - 61" - 1'53" - 47" - 1'47" - 50" - 1'48" - 52" - 1'45" - 50" De eerste reeks ben ik heel behoedzaam gestart. Bij versnellingen is het altijd eerst even aftasten hoe het met mijn knie zit. Daarna durf ik iets sneller te gaan. De tijden zijn nog niet om over naar huis te schrijven, maar het zit in de lift. Ik ben heel tevreden met de progressie. Het gevoel zit goed.
Vandaag zaterdag dan maar weer een rustdag ingelast. Bedoeling was 5 km loslopen, maar een drukke zaterdag besliste er anders over. Morgen terug een langere rustige duurloop.
vandaag was mijn doel 1u30' te lopen. Ik zou wel zien. We begonnen het eerste rondje heel rustig, eigenlijk een beetje te rustig vond ik. Maar samen is het leuker, dus ... Maar de 2e ronde kwam Brigitte erbij en zijn we iets sneller gaan lopen. Een tempo waar we ons beiden goed in voelden. Na 7 ronden kregen we gezelschap van Steven. En ja, het tempo ging de hoogte in ... De laatste 4 ronden liep ik alleen met Steven en elke ronde was iets sneller, uiteindelijk de 17e toer liepen we in 4'59". Hoe lang was het geleden dat ik onder de 5' geraakte? En dat voor mijn 15e km! Zalig gevoel. Totaal dus 15,3 km gelopen in 1u32" - Hartslag steeds onder controle, alleen de laatste 4 ronden iets meer dan 150, dus nog niet echt hoog. Beetje bij beetje gaat het de goeie weg op. Langzaam maar zeker, eerst zorgen voor een goeie basis, en af en toe er eens invliegen! I like it!
Morgen rustdag, de gelopen kilometers eens laten bezinken!
zaterdag 16/1 een inspanningstest gedaan bij Dr. KrisPeeters.
De volledige uitslag heb ik nog niet doorgekregen, maar wel al een voorlopige. We zijn gestart op 8km/u gedurende 3' - dan 10/u - 12/u - 14/u telkens voor 3' Het ging vrij vlot tot halfweg de 14/u , maar voor de dood zou ik niet gestopt zijn Die 3' moesten vol. Overslagpols ligt momenteel op 10/u Dat gevoel had ik bij het lopen ook al. De laatste dagen kon ik vlot 10/u houden met een lage HF. (ongeveer 135)
Met de volledige uitslag kunnen we de training gerichter bepalen. Ik hoop deze eerstdaags te ontvangen. Na de test dan nog 30' (5 km) loslgelopen.
Zondag 11 km (1u08") heel rustig dus, losgelopen in Waasmunster. Het was ploeteren en baggeren in de modder. Zalig vond ik dat. Ik heb vele jaren heel graag crossen gelopen, en hoe meer modder hoe beter. Dat gevoel kwam even terug.
Maandag op straat 32' loslopen. 5,740 km. Het werd loslopen met 8 versnellingen erin. Vrij vlot gelopen.
Vandaag dinsdag dan de eerste intervaltraining. Eerst 3 ronden loslopen, dan 10 x 30" versnellen (1' traag) en nog 3 ronden uitlopen. Totaal iets meer dan 8 km. Leuke training. De versnellingen gingen vlot (22" per 100m) Hout vasthouden, maar ik hoop dat mijn treintje terug op de rails staat ...
Na de zalige training in de Gratiebossen van gisteren, weer vol goeie moed de loopschoenen aangetrokken. Dat viel even tegen! Het park lag er spiegelglad bij! 2 stappen vooruit en 1 achteruit. In elke bocht bijna stilstaan om niet onderuit te gaan. 'k mocht vandaag ongeveer een half uurtje lopen. Het werden 7 parkronden (6,3 km) zo'n 38'. Ben nieuwsgierig om dit eens terug te doen zonder sneeuw. Ik voel me echt wel sterker geworden.
Zaterdag staat een inspanningstest op het programma bij dr. Peeters in Hamme. Daarna kunnen we wat meer gerichter beginnen trainen aan de hand van de HR. Verdorie, dat wordt waarschijnlijker weer trager lopen dan ik nu doe ...
In mijn kalender zie je ook een aantal geplande wedstrijden. Samen met mijn coach zocht ik er al enkele uit. Er zullen er zeker nog bijkomen.
laatste trainingen van 2009 en de eerste van 2010!
Mijn laatste training van 2009 was de training in wintersfeer. Blijkbaar vonden de Kerstmannen dit een goede rede om na Kerst nog niet direct te vertrekken. Ze waren dan ook in grote getallen te vinden op de Zeelse training die avond. We kregen zelfs bezoek van een heuse Kerstelf!
Met de nodige kilometers in de benen, kon iedereen aanschuiven voor een lekkere warme chocolademelk of glühwein. De suikers werden aangevuld met boterkoeken. In de tent was het heel gezellig, die kerstverlichting mag er het hele jaar blijven voor mijn part!
Die avond werd ook de uitslag bekend gemaakt van de Kloddejoggers-fotowedstrijd. Er werd duchtig gegokt om al die Kerstmannen te herkennen. En voor sommigen was het een makkie, anderen bezorgden een paar mensen een identiteitscrisis! Zo werd Erik meermaals aangeduid op de foto, en hij stond er niet eens bji!. Dat de kloddejoggers creatief zijn, bewijst ook de geboorte van onze mascotte die avond. Ze luistert naar de naam KLODDIENTJE. Oh ja, 'k heb toen 6,3 km gelopen in kersmannenpak.
31 december dan niet gelopen. Maar wel geklommen. Zie vorig blogverhaal.
De eerste training van 2010 was op 2 januari. 7,2 km met 5 versnellingen erin. Nog steeds in de sneeuw.
3 januari dan 25 rondjes gedraaid op de piste, omdat het park te slecht lag en ook het licht uit was. 10 km op de teller dus.
De eerste volledige week van 2010 leverde me 42,6 km op. Verdeeld over 4 loopjes. maandag: 5,6 km loslopen woensdag: 15 km rustig gelopen. 'k had het gevoel dat ik kon blijven lopen! vrijdag : terug 10,5 km lolsopen zondag: 11,5 km in de Gratiebossen. Heel leuke training. Eerst ongeveer 8,5 km in de bossen, jammer dat er geen sneeuw meer op de bomen lag. Maar het uitzicht was nog prachtig. Daarna verder gelopen naar huis. Dat is nog 3 km op de straat. Op 16' stond ik thuis. Zalig gewoon. Ik loop heel graag in de sneeuw, maar eens lopen zonder sneeuw is extra makkelijk. Ik voel wel dat al die weken lopen op gladde bodem en sneeuw een flinke spierversterking tot gevolg heeft.
Dat 2009 een jaar was van vallen en opstaan, konden jullie al lezen in mijn jaaroverzicht. Dat er onverwacht nog een leuke afsluiter op het programma stond, was super! Stefaan had met Tim afgesproken om te gaan klimmen. Maar omdat Tim nog niet alleen in Brussel geraakt, werd ik dus chauffeur van dienst. Meteen trokken die 2 heren de conclusie dat ik dan ook maar zou klimmen! Ik dacht er nog niet aan! Ik met mijn hoogtevrees en nog nooit een kllimmuur aangeraakt, ging nu niet proberen in een zaal waar iedereen moeiteloos naar boven kruipt! Maar ergens kriebelde het toch om eens te proberen. Ik liet me overhalen! Eerst ging Tim eens tonen hoe het moest. Hij heeft het ook nog niet zo veel gedaan, maar gaat toch vlot naar boven. Op aanwijzen van stefaan wordt de juiste route gevolgd! 1 kleur ... en owee als je een prise in een andere kleur durfde nemen ... De leermeester was streng maar rechtvaardig Dan was het mijn beurt. In moest me eerst in klimschoentjes wringen die een maat kleiner zijn dan mijn gewone maat. Dat hoort zo naar het schijnt! Begon me op dat moment al af te vragen waar ik aan begonnen was. Maar ik kon niet meer terug nu. oké, heel voorzichtig de 2 voeten erop, handen vast ... en dan is er maar 1 weg ... the only way is up ! Na een paar meter wou ik terug naar beneden. Oké, alles loslaten, en blind vertrouwen in de persoon die beneden staat. Dat is geen probleem! 'k vond het een geslaagde 1e poging. De spanning was wat minder. Terug de beurt aan Tim en dan ging ik weer. Deze keer tot bijna boven. En ... ik begon er zelfs al plezier in te krijgen! 'k heb nog een paar andere routes geklommen, en deze keren wel degelijk tot boven. Op het allerlaatste was het afzien! Alles was op. Mijn armen en handen voelde ik niet meer, maar heb toch doorgebeten en raakte boven! Ik wil nog eens .... ! Kathleen en Geert leerden me dan hoe ik Stefaan kon beveiligen. Chapeau dat die me zomaar blind vertrouwde! Ik had dat immers nog nooit gedaan! Maar met de deskundige uitleg van 2 specialisten kwam alles goed. Eénmaal was het wel schrikken toen Stefaan uit een route viel en ik ineens 10 cm van de grond ging! Na die eerste keer was ik ook daar op voorbereid! In de auto naar huis vroeg Tim of we nog terug gingen ... Vooraf hadden ze moeten zagen om me te overtuigen ... nu is dat helemaal niet meer nodig ... we gaan nog terug! Ik was weer een heel leuke ervaring rijker. Heb op de laatse dag van 2009 nog even mijn grenzen verlegd. 'k wil op hetzelfde elan doorgaan in 2010 !
The day after voel ik nu wel spierpijn op plaatsen waar ik geen spieren vermoedde! 't zal wel ergens deugd gedaan hebben zeker!
Ik wil al mijn bezoekers een spetterend 2010 wensen. Een jaar vol geluk, liefde en vriendschap. Nieuwe uitdagingen en vertrouwde dingen. Voor de sporters een jaar zonder blessures maar vol van succes! kortom ... een jaar om in te kaderen!
Zaterdag met veel moeite 10 km gelopen. Na 4,5 km ging het licht uit en had ik zin om te stoppen! Een deel van het park lag nog onder het ijs. En waar geen ijs lag, was er modder. Je kon dus nergens eens deftig lopen. Na al die sneeuw en ijstrainingen zou dat wel eens welkom zijn. Maar stoppen, dat doen we niet! Dus op karakter maar verder. Na 7 parkronden vertrok Tim naar huis. Die had zondag wedstrijd en was klaar met zijn wedstrijdvoorbereiding. Omdat het ondertussen al donker werd, verhuisde ik naar het gras rond de piste. Nog 8 rondjes daar (4 km) en mijn kilometertjes zaten er op! Uiteindelijk 10,5 km op de teller. Met een week van 43,2 km toch weer een mooi gemiddelde!
De zondag dan wel verstandig geweest en een dagje rust genomen. Mijn benen waren er aan toe. Tim ging lopen in Rieme, en supporteren is ook leuk! Hij deed het schitterend met een 11e plaats.
Vandaag had ik er weer zijn in. Ik moest een lange duurloop doen. Hoe lang? 'k zou wel zien waar in strande. Vertrokken met Ilse, zat ik direct in een leuk tempo! 5'13" / ronde (900m) Zij ging voor 5 rondjes (blokloopje) Maar ik wou 1u30' Nee, dit tempo zou ik niet kunnen aanhouden! Ik besloot zo verder te lopen tot Ilse stopte en dan wat te vertragen. Maar eigenlijk voelde ik me heel goed en het tempo kon ik aanhouden. Na 10 km (57') Dan toch maar even gas teruggenomen. Het was de eerste keer na mijn blessure en ziekte dat ik dit tempo terug liep, en dan direct zo lang. Dit zou niet goed komen. Toch nog 5 km verder gelopen aan een rustiger tempo. Totaal dus 1u28' voor 15 km. Dik tevreden ben ik hiermee! Mijn beentjes zijn nu wel moe, maar 't is een zalige moeite!
Deze periode is het traditioneel de periode van de jaaroverzichten. Even kijken of het mij ook lukt om alles op een rijtje te zetten. Het was een jaar met grote ups and downs. Dingen om te koesteren en dingen om weer snel te vergeten.
Laten we beginnen in januari: De laatste week van december 2008 speelde mijn rechter (lees: goeie) knie weer op. Ik begon het jaar dus met een ontsteking en rust! Pas op 14/1 kon ik de eerste maal terug lopen. Vlot is iets anders, de gedwongen rust en blaren door nieuwe steunzolen zorgden er voor dat het niet zo goed ging. Met 45 km in die maand, kan je spreken van een mooi "week"gemiddelde.
Februari: Is een ander verhaal. De kilometers gingen er niet echt op vooruit! Met 42,7 km zelfs nog minder dan in januari! Maar de maand is dan ook korter Het enige leuke in die maand was een dagje Londen. Met Valentijn zijn Dirk en ik een dagje bij onze overzeese buren geweest. Het was een leuke dag. Hoewel er iets minder leuk in de lucht hin g. De 17e februari, 1 dag na mijn verjaardag werd Dirk opgenomen in het ziekenhuis. Hij kreeg een pacemaker ingepland. Alles wat toen verkeerd kon gaan, ging ook verkeerd, en dat resulteerde in een 2e operatie. Hopelijk ging nadien alles beter...
Maart: Met 29 km op de teller, ging het nog meer bergaf! Hoewel de 1e week van maart veelbelovend begon, was het snel gedaan. Na de operatie van Dirk, kreeg ik te horen dat ik ook onder het mes moest. Op 20 april zou een hysterectomie uitgevoerd worden Daar gingen we dus weer! Wel had ik ondertussen de toffe bende uit Tienen en omstreken leren kennen. Onder aanvoering van Stefaan, werden plannen gemaakt om de ronde van Zele te lopen in april. De voorbereidingen daarvan bezorgden me de nodige afleiding. 14 maart was ook een dag om in te kaderen. Sofie werd 21 en we hadden een verrassingsfuif georganiseerd voor haar. Met DJ John Kooiman, werd het een toffe avond!
April In april vond ik dan toch terug de moed om wat te gaan lopen. Op 2,5 week had ik 52 km. Niet slecht na de afgelopen periode. De trainingsstage met A.C.Zele in Trois Ponts zat er ook wel voor iets tussen. Het lopen ging terug wat vlotter en de "goesting" kwam terug. Hoogtepunt in april, de ronde van Zele. De sukkelaars uit Tienen wonnen op overtuigende manier hun wedstrijd. Ze liepen 1 ronde, ben al benieuwd naar hun 2 ronden in 2010! Het werd een heel toffe dag. Hun trofe siert mijn kast. Het molenbier dat die dag rijkelijk vloeide, deed me vergeten wat kwam ... 2 dagen later ging ik immers onder het mes. Daar ging ook mijn droom om in september in Evergem de halve marathon te lopen! Van 20 t/m 24 april verbleef ik in St. Lucas in Gent. Een week om snel te vergeten! De verzorging was prima, daar niets van. Maar ik krijg nog nachtmerries van de pijnpomp, infusen en drains!
Mei: Dat er in mei niet gelopen werd, zal je dan ook niet verbazen. Het werd een maand van korte afstandjes ... zetel-bed en bed-zetel! De TV, PC en boeken werden mijn beste vrienden toen. Ik heb in die tijd een nieuwe schrijfster ontdekt. Kate Mosse kon me enorm boeien met haar 2 boeken "de vergeten tombe" en "het verloren labyrinth" De stad Carcassonne sprak al tot mijn verbeelding maar na die boeken wou ik er zeker terug naartoe! Hoogtepunt in mei ... De Roparun. Ik was net op tijd voldoende hertseld om er van te kunnen genieten!
Juni Na 7 weken kreeg ik groen licht om terug zachtjes te beginnen sporten! Natuurlijk kon ik dan geen dag langer meer wachten. Op 3 juni werden de eerste voorzichtige 4 km terug gelopen. Ik weet nu nog hoeveel deugd dat deed! Al waren mijn spieren serieus verzwakt na 7 weken "zetelen"! Heel stipt werd in juni de ene 2 end e andere week 3 x gelopen. Zachtjes opbouwen en vooral .. genieten! Ik kwam die maand aan 62 km. De dagen wisselden, van heel goed tot niet vooruit geraken! Maar 'k was al lang blij dat ik terug kon lopen! Alleen de laatste 3 weken van juni moest ik nog werken. Het schooljaar zat bij mij er al op van voor de paasvakantie!
Juli:Mijn officieel verlof begon met een 3 tal dagen in Duitsland. Met Kerst kregen we een bongobon, en die moest nog verzilverd worden Niet gelopen, maar wel gefietst dan. Een aanrader! Met 92 loopkilometers in de benen, begon het steeds vlotter te gaan. Ik begon dan ook terug te dromen van eens een stratenloop mee te doen. Gewoon voor de fun, er terug bij zijn. Op 24/7 vertrokken we naar Zuid-Frankrijk en daar ben ik regelmatig gaan lopen. De laatste dag zelfs een colletje opgefietst! Ja, zonder afstappen! Sofie die nog het BK steeple wou lopen, kwam achter met de vlieger. We haalden haar op in Toulouse en vandaag ging het naar Carcassonne. 'k moest daar nog op zoek naar het Kate Mosse hé!
augustus de eerste week van augustus waren we nog steeds in la douce France. Om de 2 dagen werd er ijverig gelopen. Het was voor geen meter plat, soms gewoon vals plat, maar het zou wel ergens deugd doen ! Eens terug thuis, ging het lopen steeds beter. Ik liep die 1e dagen thuis voor het eerst terug 10 km onder het uur! Wat een zalig gevoel! In augustus .. 130 km bijeengelopen! Dat was lang geleden! 15 augustus stond zelfs de eerste "wedstrijd" geprogrammeerd. De Smouteriejogging in Overmere. Een 3 km loop. De Krakjogging in de Vlasschaart op 29/8 was de volgende. Dat werd een tegenvaller! Bijkbaar was een 10 km loop aan sneller tempo nog te vroeg. Gelukkig is "Krak" gewoon recreatief!
september en dan september! Terug naar school, maar ook terug aan de start !! Hoe had ik hier naar uitgekeken! Eerst stond Evergem op de kalender. Een 7 km in de gemeente van Eddy. En 2 weken later, de 19e de Hollewegenjogging in het Hoegaarden van Stefaan! Met 157 km terug een nieuw maandrecord Ondertussen waren ook de eerste intervaltraingen terug op het programma gekomen, onder leiding van mijn nieuw coach Stefaan
oktober bracht 99,5 km Terug wat minder. Mijn goeie knie was immers terug gaan ontsteken. Blijkbaar een regelmatig terugkomend probleem omdat ik onbewust toch mijn slechte knie ga vermijden. Maar als dat het enige is, zo eens om de 9 maand, kan ik daar best mee leven! 30/10 kreeg ik mijn 2e spuit en was alle leed weer geleden.
november 114 km in de eerste 3 weken. De kilometers werden terug wat opgedreven na mijn kwetsuur. Enkel loslopen, voorlopig nog geen intervals. 20 november was dan de roparunfuif. Zele werd terug uitgeroepen als Roparundorp 2009! Dolle boel! De laatste week van november begon ik me moe te voelen, en ja hoor ... 25/11 nog voortgesleept en 26/11 thuis! Ziek! 2 weken niet kunnen lopen! Sh.* !!!
december Het werd wachten tot 9/12 voor ik terug de schoenen kon aanbinden. Ondertussen heb ik terug 78 km. De maand is nog niet om ... Het werden al leuke trainingen. Sneeuw en ijs ... I like it! Tot ik 2 x op 1 training kennis maak met het ijs! Er zijn ergere dingen! Het is nu Kerstdag, 25/12 en het is 16.16u ... ik sluit hier af en ga mijn loopschoenen aandoen ... Tegen nieuwjaar moet die 100 er terug staan! Wordt vervolgd ...
mijn week na de Santa run leverde me terug 31,7 km op. Eindelijk terug wat meer na mijn ziekte. De kerstcorrida in Stekene ging niet door, dus daarom maar terug op het sportterrein gelopen. Hoe zag mijn week er uit? Maandag: bekomen van kerstmarkt, en me voortslepen tijdens mijn 8 lesuren! dinsdag: een rustige dag woensdag 12 km rustige duurloop. dondardag 5,5 km sneeuwloop. vrijdag: 7,2 km , ook in de sneeuw zaterdag rust met het oog op Stekene zondag dan terug een sneeuwloop op het sportplein. 7 km met een 2 tal versnellingen erbij. Ik liep 5 km in het park, en dan nog 2 km op de piste. Daar was de sneeuw nog maagdelijk blank, er had nog niemand gelopen! Een goeie krachtoefening, een oefening op knieheffen! Er lag zeker 20 cm sneeuw. Het was zalig om daar die versnellingen te doen. Wat ik wel zie op mijn uitprint van mijn polar is dat in de sneeuw mijn HR ongeveer 10 slagen hoger ligt dan bij hetzelfde tempo zonder sneeuw.
Al bij al een week om tevreden te zijn. We zijn terug vertrokken! Hopelijk nu voor langere periode!
gisteravond namen we met een 12 tal kloddejoggers deel aan deze leuke loop. Meer dan 1700 kerstmannen lopen door Antwerpen. Echt tof om er eens bij te zijn. Van bij de start zit de sfeer er in! Terwijl je in andere lopen alleen het gehijg van je tegenstanders hoort, was het nu ambiance alom. Onder begeleiding van een liedje zoals je wel meer hoort bij soldaten op pad, gingen we de 1e km in. Na km 2 stond voor 1 van de kerstmannen een bord in de weg ... bang ... auw ! Hilariteit en slappe lach ... Na 2,5 km (eindelijk, want we hadden dorst!) kwam de lang verwachtte bevoorrading! Nee, geen water of sportdrank deze keer, maar jenever! Leuk zicht, die meterslange tafel vol met jeneverglaasjes in rood, oranje, groen en bruin... Na 4 jenevertjes en een intervieuw van ons Mia (ja we zijn in beeld ... http://www.gva.be/antwerpen/antwerpen/gva-sant... ) liepen we verder. Ik had het ineens heel warm vanbinnen! Euh, jenever is toch niet echt aan te raden tijdens een wedstrijd hoor. Gelukkig hadden we besloten om allemaal samen te blijven en lag het tempo niet hoog. Veel te vlug naar onze zin kwam de eindmeet in zicht. Raar dat ik anders snak naar die finish! Nu mocht het gerust nog wat langer duren! Even wachten en onze troepen terug in het gelid brengen, om de laatste 200m nog even er een spurtje uit te persen. We deden er uiteindelijk 38' over, jeneverstop inbegrepen. We gingen voor 59'59" ... dus niet slecht hé Volgend jaar gaan we die 59' toch trachten te benaderen hoor, we verpozen wel wat langer aan dat bevoorradingskraam ...
Een aanrader voor iedereen! Heel gezellig. Veel volk op de grote markt en veel aanmoedigingen. Straks mijn kerstpak nog eens aantrekken voor de kerstmarkt. Hopelijk blijft nog iets over van mijn baard, want daar heb ik onderweg wel de helft van in mijn mond gekregen! Bah, niets voor mij hoor een baard!
Foto's volgen!
Wat het lopen zelf betreft. Vorige woensdag heb ik voor het eerst terug gelopen na mijn ziekte. 9 km, het ging vrij goed. Tempo is weer weg natuurlijk, maar het gevoel zat goed. Vrijdagmorgen dan terug gelopen. Zo'n 6 km rustige duurloop. Dit in voorbereiding op een dagje sauna. Eerst inspanning, dan ontspanning .. ik heb al slechtere dagen gehad! De Santa run, dan zoals al gezegd, was rustig. We bleven met de hele groep samen, het was immers voor de fun. Totaal gelopen tijd 32' / 38' met de jeneverstop erbij. Het voelde goed aan. Ik kon sneller, was helemaal niet moe, en het mocht nog een paar km verder zijn. Ik hoop dat mijn ellendige periode eens voorbij is. 2 maand heb ik me verder gesleept, tot ik een week ziek werd. Het moe gevoel van die periode is weg. 'k ga niet roepen en hout vasthouden, maar 'k heb er weer zin in! Mijn 1e doel: 23 april!
we zijn net terug van de slothappening van kom op tegen kanker. Als actievoerders (via Roparun - de kloddelopers) waren we uitgenodigd in de sinescoop in Sint-Niklaas. 't was vroeg opstaan voor een zondag, maar zeker de moeite waard!
Na een uitgebreid ontbijt (en een foto met Frank De Boosere ) maakte Frank het eindbedrag bekend ... 13.441.103,55 euro! Daarvan was 63.000 euro van ons, de Zeelse Kloddelopers. Leuk dat we via onze sport iets kunnen doen voor mensen die minder geluk hebben dan wij! Roparun = Lopen + inzet van een hele gemeente + het goede doel ... een leuke som toch !
Daarna kregen we in avant-premiere de uitzending van de show voor vanavond te zien (18.30u op EEN) Zullen we in beeld komen? We hebben ons in elke geval laten horen! De reportage is toch steeds weer aangrijpend. We zagen beelden uit kinderziekenhuizen. Kinderen met kanker ... het is niet eerlijk! Dit zou niet mogen!
Als afsluiter werden we over de verschillende zalen verdeeld en kregen we de film "dossier K" te zien. Mooie film, goed gemaakt, een aanrader! Alleen hadden we pech dat in onze zaal de onderschriften uitgevallen waren. Het Vlaams, dat ging, maar mijn Albanees vraagt precies wat bijscholing!
Na dit record bedrag, zijn we weer gemotiveerd om er tegenaan te gaan! Roparun 2010 ... here we come! Zele gaat in't rood voor Roparun!
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
Ik moet er geen tekening bij maken zeker?
En dan eigenlijk een vrij luie dag gehad. Niets speciaals. Buiten wat boodschappen onder luid protest van mijn knie! 'k heb het 's avonds geweten!
Die 3' moesten vol.
gisteravond namen we met een 12 tal kloddejoggers deel aan deze leuke loop. Meer dan 1700 kerstmannen lopen door Antwerpen. Echt tof om er eens bij te zijn. 
Volgend jaar gaan we die 59' toch trachten te benaderen hoor, we verpozen wel wat langer aan dat bevoorradingskraam ... 
) maakte Frank het eindbedrag bekend ... 13.441.103,55 euro! 
We hebben ons in elke geval laten horen! De reportage is toch steeds weer aangrijpend. We zagen beelden uit kinderziekenhuizen. Kinderen met kanker ... het is niet eerlijk! Dit zou niet mogen! 
