een week leven aan het tempo van 200 % ... zo heb ik het graag! Maar vorige zondag begon ik toch met enige twijfel aan deze week ... zou ik het wel overleven, zou mijn knietje het wel overleven ?

Maandag begon als een gewone dag tot om 17.00u. 'k Mocht een uurtje vroeger stoppen op het werk, en zo kon ik tijdig Sofie, Tim en mijn sportzak ophalen thuis. Afspraak om 17.45u aan het sportplein waar de andere kloddejoggers (Mia, Frank, Suzy, Juliette, Karine, Erik, Sandra, Jan, Thomas en Petra)  al stonden te wachten. Ik had me gehaast om toch te laat te komen  

Met 3 auto's en 14 joggers ging het richting Gavere waar we zouden deelnemen aan de Valeir - en Breydelspekloop. Per rondje kreeg je een bonnetje dat je nadien kon inwisselen voor spek en/of bier. Toen we er aankwamen was Eddy al volop bezig aan zijn rondjes. Er waren nog xx wachtende voor ons aan de inschrijftafel en dan konden we eindelijk van start gaan. Max 10 rondjes van 1400 m op de mooie Finse piste. Onze groep splitste van snel tot iets minder snel ... en zo ging iedereen op zijn eigen tempo op zoek naar zo veel mogelijk bonnetjes. Met dank aan Sandra die me 6 ronden lang gezelschap hield. Af en toe moesten we eens opzij springen voor een paar snelheidsduivels (die luisterden o.a. naar de naam Tim en Angelo ...) maar verder kon iedereen zijn hartje ophalen. Geladen met spek en Valeirbier trokken we terug naar huis. Ik was zeer tevreden met mijn 8,4 km en mijn knietje ... had deze 1e weekdag goed doorstaan.

Dinsdag mocht ik mee naar een seminari van Saucony over minimalistische schoenen. Verrassing 's morgens ... het bleek in het Atomium in Brussel te zijn. Nee, ik was daar nog nooit binnen! Tof! Het werd een heel interessante dag. Veel overtuiging heb ik niet nodig op dit gebied. Sinds ik probeer om meer midvoet te lopen, is mijn knie me dankbaar. Ik voel echt wel dat het minder belastend is. Al gaat een overschakeling niet op 1-2-3! Leuk was ook de praktijksessie. Op het grasveld voor het Atomium kregen we loopoefeningen. Na een (voor mij toch) pittige opwarming, volgenden de eerste oefeningen blootsvoets. Eigenlijk geeft lopen op blote voeten een leuk gevoel van vrijheid. Nadien volgden dezelfde oefeningen met minimalistische schoenen. Ik testte de nieuwe kinvara (4 mm schoen) Resultaat: positief! Maar ik durf er mij nog niet aan wagen om er veel mee te lopen. Ik blijf nog even bij mijn 8 mm Triumph. 

's Avonds nog een bijscholing in Runners over Karhu ... en een gezellig etentje met de collega's.

Dag 2 overleefd! De onverwachte training viel mee, al had ik schrik dat dit na mijn loop op maandag net iets teveel zou zijn.Mijn schrik was ongegrond!

Woensdag gewone werkdag ... tot ik thuiskwam! In 7 haasten eten en de auto terug in. Sofie ging een 3000 lopen in Ninove en ik ging mee als supporter. Door het grote aantal lopers liep de meeting uit en werd het middernacht eer we terug thuis waren. Dank zij mijn tubes kon ik nog terug aan de auto geraken. Rechtstaan van 9.30u 's morgens tot middernacht ... ppff  'k heb het geweten. Mijn kuiten stonden op ontploffen. 

Donderdag, eindelijk een rustige dag. Alleen ... was Ilse met de auto weg en had Tim nog wat spullen nodig voor zijn kamp. Dus ... de fiets op voor de boodschappen. Niet erg, zal je denken ... maar hebben jullie al eens samen met Tim gefietst?? ok ... ! Op momenten dat hij het "niet snel" genoeg vond, voelde ik ineens dat mijn fiets vooruit geduwd werd ... dan wist ik hoe laat het was! 

Vrijdag ... de dag waar ik al 2 maanden naar uitkeek! Eindelijk zou ik eens terug deelnemen aan een heuse stratenloop. De 1e DJ John Kooiman fun run was mijn doel. Terwijl mijn joching (zoals de speaker van dienst het zei) maatjes allemaal de 10 km verkozen, bleef ik wijselijk bij de 5 km. Van 's morgensvroeg had ik al stress! Ik wou niet laatste zijn, niet afgaan als een gieter! Mijn wedstrijdgevoel van vroeger raak ik echt niet kwijt. 

Ik wil, ik moet en ik zal ... 

Met 176 stonden we aan de start. Mia, Karine, Suzy, Brigitte, Frank, Sandra, Jan, Thomas, Patrice en ik vertegenwoordigden de Zeelse oranje brigade. En Stefaan als eenzame Tienenaar. 

Ik hoopte op een tijd van max 30' , maar wat ik werkelijk zou kunnen, daar had ik geen gedacht van. Mijn loopjes tot nu toe waren alleen nog maar rustige duurloopjes. Veel trager dan die 30'!  ... en vooral Stefaan die 2 ronden moest mocht me niet inhalen, want ik wist dat die niet ver van de 35' zou zitten.

Organisator Eddy (ook één van mijn pupillen) had zijn best gedaan en voor ons een mooie omloop uitgestippeld! Even na 19.00u werden we op gang geschoten. Ik wou rustig starten maar zat al gauw aan 11 km/u  ... te snel voor mij! Toch bleef dit mijn tempo de 1e km. Dan moest ik inbinden natuurlijk. Ik bleef rond de 10 en was daar best tevreden mee. Het was lastig genoeg voor mij! Steeds kwam dat stemmetje ... je bent te snel bezig, straks krijg je een "patat" ...  Maar tot mijn grote vreugde kon ik het houden    

Na 28'20" klokte ik  af. Kleine 2' sneller dan mijn stoutste droom! Ik was dolgelukkig! 

7' later liep Stefaan binnen na een sterke wedstrijd! Maar mij inhalen ... nee, dat was er niet bij  

Even later kwamen de eerste oranje truitjes binnen en als alle "jochers" er waren was het tijd voor de receptie in de grote tent!

Als Eddy iets doet, doet hij het goed! Alle lopers werden verwend met een prijzentas, gratis consumaties, hapjes en muziek! Mercie Eddy en dikke proficiat met je 1e organisatie ... het was af! Volgend jaar komen we zeker terug! 

En mijn knietjes ... Die hebben zich deze week voorbeeldig gedragen! Mijn schrik was niet nodig. Maar 'k heb al zo veel ontgoochelingen achter de rug dat ik het altijd eerst wil afwachten tegenwoordig. 

 Het was een week zoals ik ze graag heb, een week om in te kaderen!

En straks ... ga ik terug lopen...

01-07-2012 om 15:34 geschreven door Karine