deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
03-01-2016
een (hopelijk) gelukkig nieuwjaar ...
Ondertussen zijn we weer 2 maand verder en is rampenjaar 2015 afgesloten. Wat 2016 zal brengen ... geen idee!
Ik klamp me vast aan de randen van de put waar ik tracht uit te kruipen. De put was diep en de randen glad, dus af en toe schoof ik terug een stukje naar beneden. Maar nu heb ik hopelijk het reddingstouw goed vast en gaat het alleen maar opwaarts.
Na het stoppen met de feldene, gebeurde dus waar ik al vanaf de eerste pil voor vreesde ... 6 weken zuivere pijnstilling en geen greintje beterschap. In tegendeel, toen die pillen volledig uitgewerkt waren (na 10 dagen) had ik nog meer last dan ervoor.
Ook mijn rechterknie begon op te spelen door te weinig beweging. Ja ook kraakbeenletsels hebben beweging nodig en gaan achteruit door (teveel) rust. En dit in tegenstelling met wat sommigen denken. De jaarlijkse spuiten met hyaluronzuur brachten wel soelaas. Al waren er rechts 2 stuks nodig.
Volgende actie in mijn strijd tegen de hardnekkige liesblessure was dus een spiertest. Deze wees een onevenwicht uit tussen bilspieren en quadriceps, en tussen buik-en rugspieren. Voorkant is veel te sterk tov achterkant.
Hoewel ik reeds regelmatig oefeningen deed, kon ik nu veel gerichter trainen.
Lopen stond ondertussen volledig op 0. Teveel last.
Op aanraden van Stijn D.M. ben ik toch terug beginnen lopen. Heel rustig, nog minder dan een start to run.
10 x 100 m met 100 m wandelen tussenin was mijn 1e training ... moet ik er een tekening bij maken? Na 42 jaar lopen trok ik mijn schoenen aan om 1 kilometer in 10 stukjes te lopen. Hadden ze me dat eerder gezegd, ik had eens ferm gelachen. En nu was ik er blij mee.
Heel braaf bouw ik op ... 20 % per week opdrijven. Momenteel loop ik dus de respectabele afstand van 5 x 300 m met nog steeds 100 m wandelen tussen.
Ik kan niet zeggen dat het volledig pijnloos is, de blessure blijft nog steeds voelbaar, maar er is winst. Hoe weinig ook ... ik ben er blij mee en doe verder op de opgeslagen weg. Als ik zo een operatie kan vermijden, heb ik dat er voor over.
Omdat ik toch nog wel wat meer beweging wil dan die 2 x per week 2 passen lopen, blijf ik ook fietsen.
2 x in de week probeer ik op mijn mtb de modder te bedwingen. De ene dag al met wat meer succes dan de andere ... ik durf er al eens bij gaan liggen ... maar wie niets doet ...! Juist !
Lopen opbouwen, fietsen en aangepaste krachtoefeningen ... denk dat je veel kan zeggen, maar niet dat ik er niets probeer aan te doen om te herstellen. In maart zal het een jaar zijn dat de eerste symptomen van die liesblessure opdoken. Ik hoop tegen maart 2016 terug pijnloos een paar kilometer te kunnen lopen. Het begint stilaan mijn .... uit te hangen!
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
