deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
24-08-2013
zomer 2013
Weer een tijdje geleden dat ik hier nog eens iets schreef. Ondertussen is er veel gebeurd.
Na de midzomernachtrun ging het rustig met 3 loopjes per week richting verlof. Ilse en Tim waren beiden geslaagd op hun examens en dus kon een onbezorgde vakantie beginnen.
13 juli reisden we af richting Seefeld (Oostenrijk) Voor het eerst met 4! Sofie koos immers om al haar verlof in trainingsstages te stoppen (Portugal en Sankt Moritz) wat resulteerde in een prachtig zomerseizoen met persoonlijke records op al haar disciplines en een 2e plaats op het Belgisch kampioenschap 3000m steeple.
Met 4 dus...
Het zou een zeer sportieve vakantie worden. Voor het eerst sinds mijn knieoperatie trokken we terug richten bergen. Iets wat we voordien steevast deden. Na 9 jaar Zuid-Frankrijk terug naar de hoogte. Ik vond het super, maar was daarbij toch wat bang ... zou ik de wandelingen aankunnen? Bergop is ok, maar beregaf is moordend voor de knieën. In het begin ging ik dus wat voorzichtig te werk. Steeds gewapend met 2 wandelstokken ging het echter prima. En al gauw kon ik volop genieten. Ja, Zuid-Frankrijk is prachtig, maar ik hou toch meer van de bergen!
Voor wie graag loopt maar het toch niet te zwaar wil maken, is Seefeld een paradijs. Met meer dan 250 km uitgestippelde loopwegen kan je wel even verder. Alle loopjes zijn aangeduid met gekleurde pijlen (zelfde kleuren als bij de skipistes) en om de kilometer is er kilometer aanduiding. Daarbij is het panorama prachtig. De toer rond het meer had mijn voorkeur.
In week 1 heb ik 6 x gelopen. Afstanden tussen 5 en 9 km. Zonder ook maar de minste pijn te voelen. Daarbij stond elke namiddag een wanddeling op het programma.
De 2e week werd er 4 x gelopen. Weer veel gewandeld en 1 mountainbiketocht door een prachtige vallei.
Kroon op het werk was de laatste dag, toen we met de Karwendelbahn de hoogte ingingen om daarna 1300 hoogtemeters te voet af te dalen. 3/4 van de afdaling liep heel steil op losse stenen en steengruis. Een grotere test voor mijn knieën kon ik niet bedenken... En ze hielden het goed!
Veel te snel waren de 2 weken weer om. Zeker voor herhaling vatbaar. Ook het weer was (voor Oostenrijkse normen) schitterend. En de sauna in ons gebouw deed 's avonds enorm deugd voor de vermoeide beentjes.
1 nadeel, de vele dazen (of paardevliegen) Blijkbaar zijn sommige mensen daar immuun voor, ik werk voor hen als een honingpot! Steevast had ik een zwerm rond me, en ja, ze deden zich te goed aan mij!
De positieve invloed van die 2 weken lieten zich voelen als ik terug thuis was. Het lopen gaat goed en de kilometers werden rustig opgedreven. Dit met het oog op de halve marathon van Eindhoven in oktober. Zonder overdrijven en met rustige tempo's probeer ik me voor te bereiden, wat tot hiertoe goed lukte.
ja, verleden tijd ... lukte ... want begin deze week begon mijn voet wat op te spelen. Fasciitis plantaris. Niet erg, en na wat rusten steeds weer weg. Dus besloot in gisteravond onverwacht toch deel te nemen aan de Vlasschaardjogging hier in Zele. Ik koos voor de 5 km. Het ging vrij goed en ik werd zelfs 3e vrouw! (amai hoe lang is dat geleden ) Maar na de aankomst kon ik bijna niet meer gaan. De voetpees trok samen en het werd verder strompelen voor de rest van de avond. Deze morgen was het niet beter. Gevolg, niet gaan werken (sorry collega's) Weer gedwongen rust. Het mag echt niet goed gaan. Ik voel dat de conditie stijgt, mijn knieën blijven goed, en nu dit weer. Hopelijk van korte duur, want ik wil lopen !!!!
Er staat immers heel wat op het programma de komende maanden:
13 september : de Energizer nightrun in Antwerpen (samen met Ilse)
15 september : de Scott off-road run in Roosdaal
21 september : de Remember my first-run run in Zele
22 september : de Grote prijs Tom Van Hooste in Sinaai
13 oktober : de halve marathon van Eindhoven
... we zien wel wat het wordt. Eerst mijn voet terug beter krijgen. Het zal even fietsen en aquajoggen worden ..
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
) Maar na de aankomst kon ik bijna niet meer gaan. De voetpees trok samen en het werd verder strompelen voor de rest van de avond. Deze morgen was het niet beter. Gevolg, niet gaan werken (sorry collega's) Weer gedwongen rust. Het mag echt niet goed gaan. Ik voel dat de conditie stijgt, mijn knieën blijven goed, en nu dit weer. Hopelijk van korte duur, want ik wil lopen !!!! 
