deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
14-04-2016
kwartaal 1 van 2016 ...
kwartaal 1 van 2016 is al bijna weer voorbij. En waar staan we ondertussen?
Met 600 kilometers op de fietsteller tov 59 loopkilometers heb ik wel iets gedaan, ... maar waar is de tijd dat dit omgekeerd was. Soms speelt de gedachte dat ik mijn loopschoenen maar aan de haak moet hangen. Ik kan 5 km lopen. Mijn liesblessure blijkt na een jaar dan toch redelijk onder controle. Maar van die 5 loopkilomters heb ik de eerste 3 km last in mijn rechterknie. En 2 km gaat dan redelijk goed om de dag erna dan weer last te hebben in die knie. Is dit prettig? Geniet ik hiervan? Nee, echt niet. Maar ik kan het niet missen. Mijn lichaam is gemaakt om te lopen (allé dat probeert het me toch steeds wijs te maken) Ik moet het steeds opnieuw proberen. Ondanks alles. Als ik zou stoppen zou steeds de gedachte spelen ... als je bleef volhouden, misschien komt het toch wel weer terug. Ik weet ook wel dat ik geen prestaties meer kan neerzetten. Maar wat zou ik blij zijn met elke week een 2 à 3 keer een aantal km pijnvrij te kunnen lopen ...
Ik heb de laatste maanden al een paar keer op het punt gestaan om een haak te zoeken om mijn schoenen aan te hangen ... maar steeds weer, net voor ik die haak wil grijpen verschuift hij, en kan ik er niet bij ... begrijpe wie kan !
Voor de rest komen we in een spannende periode. Roparun komt dichterbij. En aangezien ik dit jaar met een totaal nieuw team op pad ga (team 147 - Magnetrol) is alles opnieuw spannend ... ik kijk er naar uit.
Team Magnetrol is een team dat gegroeid is uit een Amerikaans bedrijf met Zeelse vestiging. Bestaande uit supertoffe mensen! Als één van de twee enige buitenstaanders ben ik dadelijk opgenomen in de grote magnetrol familie.
Ik heb ook het voorrecht om de lopers te mogen begeleiden. Stuk voor stuk klasbakken die heel gedreven hun training uitvoeren. Echt een plezier om die mensen te mogen trainen. Ook de fietsers, chauffeurs, catering en teamcaptain zijn heel gedreven met hun taak bezig. Het is mijn 12e roparun ... en het belooft weer een super avontuur te worden.
Ik herinner mij het weekend in Axel - Terneuzen ... (zwaar halve marathon weekend ... en niet alleen door de halve marathon ;-) )
Hou Pinksterweekend alvast vrij en breng een bezoekje op de Zeelse markt om de teams aan te moedigen!
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers