deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
21-05-2010
Zele gaat in't rood voor Roparun!
Toen ik mijn blogje begon, op 19 augustus 2009 , zette ik de aftelklok gelijk om af te tellen naar Roparun! HET evenement in Zele! Dat was toen .. nog 275 dagen! Een eeuwigheid!
Het deed raar, toen ik net keek en die klok zag staan op ... 0 dagen 12 uur 46 minuten 39 - 38 - 37 - 36 ... seconden! Morgenmiddag om 11.30u vertrekken onze Kloddelopers richting Parijs om daar 's avonds om 21.09u te starten. Net zoals elk jaar weer een heel spannende tijd!
De straten van Zele kleuren stilletjes aan rood. Echt mooi om te zien hoe de hele Zeelse bevolking meeleeft. De pagina op faceboek wordt druk bezocht http://www.facebook.com/event.php?eid=109103085789370&index=1 en er verschijnen heel leuke commentaren op!
Het is super als je ziet, hoe we 6 jaar geleden hier begonnen zijn, met een piepklein tentje ... de muzikanten kregen hun instrumenten er niet in! En nu staat de hele gemeente op zijn kop! Mensen werken spontaan mee . Overal wordt vanalles op poten gezet.
Dit jaar gaan we ook voor een wereldrecord ... de langste rode loper ... zullen we het halen? Zondagavond weten we het. Om 20.00u wordt hij onder het toeziende oog van een deurwaarder ingelopen. Jammer dat ik dat moet missen ... ik zie het niet zitten om met mijn krukken een paar km te huppelen ... want zo lang zal hij toch hopelijk wel zijn!
Het wordt een zware dag, vooral ook om me rustig te houden, mijn knietje kan nog niet zoveel verdragen ! Maar ik wil het voor geen geld ter wereld missen! Je kan me vinden vanaf 15.00u aan de drankkaarten verkoop. Een zittende job En hopelijk zal ik veeeeeel werk hebben! De weergoden zullen ons (als we Frank mogen geloven) terug gunstig gezind zijn. Iemand zei me onlangs dat we een speciale connectie met hierboven hebben .. ik begin het te geloven. En we gaan die connectie zeker in ere houden. Voor feestend Zele, maar ook voor alle Roparunners onderweg. Ik wens de 275 teams heel veel succes. We zullen jullie met een warm hart allemaal ontvangen! Toch prachtig hoe zoveel mensen zich helemaal belangeloos inzetten voor mensen die het minder getroffen hebben dan wij!
oh ja, ondertussen staat de klok op ... 0 dagen 12 uur 26 minuten en 19,18,17,seconden ... !!!
leven toevoegen aan de dagen, daar waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven!
Na mijn uitstapje naar de wedstrijd van Tim, had ik de dag erna toch wat last. Dan maar niet gefietst, maar de kinetec gebruikt om te mobiliseren. De rest van de week, volop gefietst. Van 50' naar een uur. De snelheid draait soepel, steeds wat sneller, al heb ik bij 20/u toch wat protest binnenin mijn knie. Donderdag haalde ik 19 km op mijn uurtje. Mooi! Al moet ik er bij zeggen dat het op een hometrainer is en volledig zonder weerstand. Buiten zou dat dus nog iets heel anders zijn! Vrijdag mocht ik dan voor het eerst terug een beetje steunen. Mat mijn linker voet op een telefoonboek en mijn rechter op een weegschaal, mocht ik 10 kg belasten. Dit lukte zonder problemen. Vanaf nu dus proberen stappen met lichte belasting. Geen sinecure! Mijn beenmusculatuur is geslonken en elke stap zak ik gewoon door mijn knie. Gelukkig wordt dat tegengehouden door mijn brace. 's avonds dan nog 45' gefietst en gestopt. Ik kreeg bezoek Ja daar stop ik voor hoor!
Zaterdag wou ik dan eens groot zijn! 's morgens was er een verkoop van t-shirts en petten voor Roparun. Omdat ik nog niet veel kunnen doen heb, zou ik aan de Colruyt gaan ZITTEN! Nu moet je eens al zittende dingen verkopen die in 5 dozen liggen ... mijn armen zijn niet zo lang, dus het werd 3 uur staan en hangen op een paaltje!
So far so good ... alles voor het goeie doel!
Maar ... het was ook interclub voor de dames. Sofie en Ilse moesten meedoen. Ok, dan maar even naar Lokeren om te supporteren. Niet lang en op een stoel gezeten, maar toch!
En nog was het niet gedaan. Dirk vertrekt zaterdag dus naar Parijs met de Roparunners en had nog één en ander nodig ... dus nog maar even doorgereden naar Decathlon. Wel in de rolstoel gezeten, voor de 3e maal ... maar toch ! Resultaat: 's avonds een knie die 3 x zo dik stond als normaal en pijn natuurlijk! Na het eten ben ik dan met ijszakken en mijn boek in bed gaan liggen, in gezelschap van mijn verkoudheid.
Vandaag zondag komt er 20 kg op de weegschaal (nee, mijn effectieve gewicht is nog wel iets meer ) Straks dan even rustig fietsen, en voor de rest is het rustdag vandaag! Na gisteren echt wel nodig!
ik tel af, vrijdag mag eindelijk mijn voet de grond terug eens raken. Mijn weegschaal en telefoonboek staan al klaar! Rare attributen? Nee hoor, ik mag immers maar geleidelijk aan beginnen belasten, dus eerst met het "goeie" been op een telefoonboek (kwestie van even hoog te staan) en dan mijn slechte been op de weegschaal. De eerste dag ... 10 kg duwen. Wel moeilijk om dat dan in praktijk te brengen. Je mag stappen met 10 kg belasting op dat been, zonder weegschaal is dat gissen hoor! Maar zo ver zijn we nog niet ... idd, nog 3 dagen! Mijn linkerkant zal blij zijn, die is volledig overbelast en staat te springen om een deel van zijn taak terug aan rechts te geven!
Ook nog 3 dagen fraxiparine doorbijten. (spuitjes tegen flebitis) Na 6 weken ziet mijn buik mooi blauw! pff
Ondertussen blijven we de kinetec trouw, 115° en altijd ongeveer een uurtje. Met een boek gaat dat vrij vlot voorbij. Voor moederdag kreeg ik er nog eentje en de postbode bracht vandaag weer een nieuwe lading! Yes!
Het fietsen gaat vrij goed. Woensdag nog 30' en dan elke dag 5' bij gedaan zodat ik tegen zaterdag aan 45' zat. Daar ben ik dan al een paar dagen gebleven maar het tempo wordt vlotter. Van 12 naar 17/u Mijn MP3 speler helpt me door deze beproeving! Er gaat toch niets boven buitensporten hoor! De muur voor mijn fiets ken ik al vanbuiten! Vandaag terug eens 5' bij doen en zachtjes uitbreiden naar een uur. Ik kijk al uit naar de dag dat ik op mijn MTB kan stappen!
Zondag ben ik heel even naar Aalst geweest. Tim moest meedoen op de interclub kad/schol. De 300 horden waren voor hem. Hoewel we pas gingen tegen zijn start, vonden we nog een parkeerplaatsje net aan de ingang. Stappen op 1 been mag best niet te ver zijn, zeker niet als het op gras is en lichtjes omhoog! Ja iemand die gewoon stapt zal dat niet eens gevoeld hebben! Je mag altijd mijn krukken eens lenen om te testen! In mijn zeteltje zat ik dan op de 1e rij Tim deed het schitterend! Hij werd 2e in zijn reeks bij de kadetten en 4e in totaal. dat leverde de club 10 punten op. Hij verpulverde zijn record van vorig jaar met meer dan 2 seconden! (46"36) Op 300m is dat al heel wat! En hij duikt meteen ook de top 10 allertijden in Zele binnen op een 6e plaats! Super goed!
Ondanks dat mijn knietje nog altijd dik aanvoelt, gaat de revalidatie verder.
De kinetec blijft zijn werk doen, 115° , telkens zo'n 90 minuten. Behalve 2 uitzonderingen! Vorige zondag was ik zo verdiept in mijn boek (Twilight) dat ik de tijd helemaal vergeten was. Na 2,5 u voelde ik aan mijn knie dat het toch wel genoeg geweest was! Tja als ik lees ... dan lees ik! Alles om me heen vergeet ik dan en ik word volledig meegesleept in het verhaal. Ik heb dan maar wijselijk niet meer gefietst. 's avonds stond mijn knietje dan ook wat dik.
En de 2e uitzondering was gisteren. Maandag lukte de kinetec nog op 115° maar heb ik de fiets ook links gelaten. Maar gisteren lukte het totaal niet! Een complete OFF-DAY ! Na 50' plooien op 100° hield ik het voor bekeken. Mijn arme onderdaan was dik en begon fel te protesteren.
Ging het te goed? Was ik te fel geweest de afgelopen dagen? Eén ding is zeker ... als je alleen maar vooruit wil, is dit niet leuk! Dit past niet in mijn programma!
Vandaag dan heel voorzichtig begonnen op 85 ° en terug opgebouwd. Het ging vrij vlot, en ... terug zonder pijn. Al blijft het gevoel van dik zijn nog steeds duren. Ik kon terug zonder moeite naar 115° Joepie! En de fiets? Natuurlijk! Eerst voorzichtig gestart, en mijn half uurtje zonder problemen kunnen vol maken.
Nog 10 dagen en ik mag voorzichtig beginnen steunen. Dat zal geen dag te laat zijn. Mijn linker knie heeft een serieuse opdoffer gekregen. Ook die begint dik te worden en doet pijn. Evenals mijn heup en dij. Ik wist dat dit zou gebeuren, maar het is erger dan ik dacht. Ik dacht dat het zich zou beperken tot mijn knie. Telkens ik moet rechtstaan ... ja zou ik liever blijven zitten!
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
En nu staat de hele gemeente op zijn kop! Mensen werken spontaan mee . Overal wordt vanalles op poten gezet. 
En we gaan die connectie zeker in ere houden. Voor feestend Zele, maar ook voor alle Roparunners onderweg. 
