deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
17-07-2010
fietsen
Deze week heb ik 2 x gefietst, dinsdag en vrijdag. Dinsdag stond er 52 km op de teller. De bedoeling was 50 km, dus de toer was vrij goed gekozen. Wel ben ik op een stuk dijk bijna tegen een auto geknald. Er mogen geen auto's rijden, er staan blokken om dat te verhinderen, maar blijkbaar vinden sommige onozelaars het nodig die te verzetten, het verbodsteken te negeren en toch door te rijden! Het is schrikken hoor als je zo ineens de bocht om komt! Dirk reed voor me en had hem nog zien aankomen. Ik dus niet! Remmen dicht en met een slipbeweging op 5 cm van de auto tot stilstand gekomen. Door het bruuske remmen kreeg ik kramp in mijn kuit! Je mag niet vloeken, maar op dat moment had ik er geen probleem mee! Gelukkig is er niets ergs gebeurd en kon ik genieten van mijn "grensverlegging" naar 52 km.
Daarna 2 dagen mijn knietje laten herstellen, en vrijdag terug vertrokken. Ik had in de libelle een rit van 30 km zien staan die vertrok in Lokeren. (De Urbanus- route) Met goeie moed en mijn plannetje ging ik op weg. Ik moest van op de markt knooppunten volgen. De eerste 2 waren geen probleem, maar waar dat 3e knooppunt gebleven was ...? Joost mag het weten! Ik ben beginnen rondrijden en zoeken om ... niets te vinden! Langs gewoon aangeduidde fietssroutes dan maar terug richting Lokeren gereden. Opeens kwam ik een knooppunt tegen ... dat ik bijna helemaal op het einde moest hebben! Vandaar dan terug ingepikt, al was het toen niet meer nodig, want daar wist ik de weg (en dat wil wat zeggen! ) Ik ben ook over het parkoers gereden van de veldloop in Lokeren. De bergjes op en afgereden (lees: eentje afgeslipt) Leuk! Terug naar huis langs de Dijk. Onderweg nog even een ommetje gemaakt rond het Molsbroek en dan richting Zele. Bekend terrein ... water links, groen rechts, de E17 voor me ... tiens ... hebben ze die verplaatst? En waarom ligt de Durme rechts van me en niet links? ... Damn! Ik had me ergens vergist en zat langs de verkeerde kant van de Durme! Omdat overzwemmen met mijn mtb geen optie was, en ik niet graag terugkeer ... dan maar verder! Ja, tot in Waasmunster natuurlijk! Dan over durmen terug naar huis! ipv 30 km stonden er 50,3 km op! Tweede maal deze week! Moe maar voldaan en vooral blij met het resultaat. Het tempo begint sneller te gaan, de afstand is geen probleem, zelfs de zadelpijn wordt minder!
Deze morgen had ik ook helemaal geen last van mijn benen of knie. Wel weer van mijn zenuw in mijn nek. De pijn trekt weer tot in mijn arm. Stom, maar da's een zwakke plaats. De houding op mijn fiets zal daar ook wel mee te maken hebben. Waarschijnlijk zit ik nog te gespannen. Ik ben niet echt stuurvaardig en de schrik om te vallen op mijn knie zit er wel in. Op dat gebied is nog werk aan de winkel.
Maar het komt wel goed! Ze hebben deze morgen mijn fiets weer eens op punt gezet! Nieuwe banden (tiens, daar zit profiel in!!) Een nieuw zadel, een 2e drinkbushouder (ja 'k heb veel dorst ) en zelfs mijn bel werkt terug! Oh ja, een helm heb ik ook gekregen! 'k zal nu wel verplicht zijn mijn ritjes nog verder uit te breiden ... Maar een plannetje uit de libelle ... nee, nooit meer!
De wegwijzers die er "zouden moeten gestaan" hebben en die ik dus niet vond ! (Urbanusroute)
Het natuurreservaat Molsbroek. OMtrek 5 km, en daarna zien dat je de juiste afslag neemt ...
ik durf het bijna niet schrijven (je mag het noodlot niet uitdagen!) maar ... het gaat de goeie richting uit! Sinds mijn laatste controlebezoek heb ik regelmatig gefietst. Normaal ga ik om de 2 dagen, zodat mijn knietje telkens een beetje kan herstellen. Al voel ik nu (na mijn rit van gisteren) niets. Het rijden gaat steeds beter en vlotter, en ik krijg er dus ook meer en meer zin in! Voor minder dan 30 km wil ik al bijna niet meer vertrekken. En de "kilometriek" wordt nauwlettend in het oog gehouden ... of de gemidelde snelheid wel elke keer wat stijgt! Ja, ik weet het .. dat competitiebeesteje is er na de zoveelste operatie nog niet uit! Denk dat het hopeloos is, als het nu nog niet weg is, zal ik er wel mee blijven zitten tot het einde (er zijn ergere dingen ) Met fietsen bedoelt de dokter een uurtje rustig trappen, dat is echt niet aan mij besteedt. Sneller, verder, hoger ... anders leef ik niet! Ik word meer dan eens gek verklaard, maar doe geen moeite, dat doet me niets ... Gek zijn is geen ziekte, het is een gave
In de maand juli heb ik tot nu tot op 4 ritten al 129,5 km gereden. In juni was het in totaal 31,5 (op 2 ritten eind van de maand) De rest was op de hometrainer en tel ik niet mee.
Vanavond misschien eens gaan zwemmen. Ik zei al dat ik dat niet zo graag doe, maar alles in functie van het vooruitzicht dat ik eind september misschien terug ga mogen lopen ... ik tel af ...!
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
) 
Damn! Ik had me ergens vergist en zat langs de verkeerde kant van de Durme! Omdat overzwemmen met mijn mtb geen optie was, en ik niet graag terugkeer ... dan maar verder! Ja, tot in Waasmunster natuurlijk! Dan over durmen terug naar huis! 
) en zelfs mijn bel werkt terug! Oh ja, een helm heb ik ook gekregen! 
