deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
21-08-2011
update ...
Roparun ligt al meer dan 2 maand achter ons, tijd dus om even "up te daten" Na een fantastische Roparun volgt het bekende en onvermijdelijke "zwarte gat". Na maanden van intense voorbereiding is alles ineens voorbij. Raar gevoel. Iedereen die al deelnam zal dit beslist herkennen. Nog dagen leef je op adrenaline en blijf je er maar over praten, maar dan is het over. 2 maanden rust ... om in september opnieuw van start te gaan, en af tetellen naar de bekendmaking van Roparundorp 2011 ... Wie oh wie zal winnen? Terug Zele (voor de 4e maal op rij), Ossendrecht? Bergen Op Zoom ? Of nog een ander dorp? Op 11 november weten we het!
Na het grote estafette avontuur waren er nog 2 weken van het schooljaar over toen. Het was dus nog even druk. Eindproeven, eindklassenraden, oudercontacten, proclamatie ... en ... afscheid nemen van mijn collega's tijdens ons eindfeestje. (ik ga jullie missen!) Voor mij zat mijn schoolcarière er op! Op 5 juli mocht ik immers beginnen werken bij Runners Service lab in Beveren. Ondertussen ben ik daar een aantal weken aan de slag. Bedankt nieuwe collega's .... 't is niet eenvoudig om alles op zo kort mogelijke tijd proberen te verwerven, maar jullie zijn prima leermeesters. Binnen 1,5 week gaan de schoolpoorten weer open ... hoe dichter die datum komt, hoe gelukkiger ik ben dat ik de stap zette. Ik heb er nog geen moment spijt van gehad! Al zijn de berichtjes van enkele leerlingen dat ze me gaan missen wel leuk!
Door mijn overstap naar Runners moest ik wel mijn 2 maanden verlof opgeven. Sommigen verklaarden me hiervoor gek Heb ik dan helemaal geen vakantie gehad? Natuurlijk wel. 2 en 3 juli brachten we een weekendje door in Parijs. En op 22 juli ging het een weekje richting Provence, Caromb, op 8 km van de Mont Ventoux. Een week is kort, en je probeert dan ook zo veel mogelijk er uit te halen. Het weer was er iets minder dan je in de Provence zou verwachten, maar toch veel beter dan in België. Lopen, fietsen, dorpjes bezoeken, terrasjes doen, festival in Avignon, kastelen, BBQ, markten, zwemmen ... het stond allemaal op het programma. En veel te vroeg stond de TGV klaar in Avignon om Sofie en mij terug naar huis te brengen. Ook Sofie moest immers beginnen werken. Dirk, Ilse en Tim konden nog een weekje relaxen in ons vakantiehuisje.
Tijdens mijn weekje verlof werd in Beveren niet stil gezeten! De winkel werd verhuisd naar de nieuwe lokatie in Zwijndrecht. 31 juli werd dan gelopen van de oude naar de nieuwe winkel, samen met Paula Radcliffe. Enkele van de Kloddejoggers waren van de partij op deze leuke happening. Jammer dat ik zelf niet kon meelopen, mijn knietje laat dit nog niet toe. Vanaf 1 augustus konden we dan de klanten verwelkomen in de prachtige nieuwe zaak. Groot was verrassing toen de zaterdag er na, mijn vakantiegangers ineens achter me stonden in de winkel. Ze kwamen recht uit La Douce France!
Veel heb ik de afgelopen weken niet gelopen. In Frankrijk wel het max van 3 maal per week (voor mijn knie) er uitgehaald. Maar dan viel het weer even stil. 'k moet dringend de draad terug oppakken. Al valt het niet mee als je pas om 19.00u thuis komt om nog te gaan lopen. Het moment dat het terug vlot zou gaan heb ik daar geen probleem mee, maar als het maar half lukt, dan sla je makkelijk over. Voor mijn knie wou ik dat we al een jaar verder waren! Eens het kraakbeen terug goed hard is, kan ik er weer harder tegenaan. En hopelijk blijft dan eens alles goed!
Donderdag 6km gelopen en straks ga ik terug. Het moet gewoon ... ik heb mijn Carcassonne droom nog niet opgeborgen!
op de trappen van Le grand d'Ache in Parijs
Proeven of het dit jaar een goed "olijvenjaar " is!
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
