deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
02-07-2017
road to Amsterdam .... Team Runnerslab
In februari liep ik mijn allereerste halve marathon. Het zou mijn eerste
en tevens laatste worden. Ik wou mijn knieën niet nodeloos belasten als ik nog
een paar jaar wil blijven lopen.
Maar dat is zonder de teambuilding van
Runnerslab gerekend ....
Enige tijd geleden kwam er dus een nieuwe uitdaging.... Marathon van
Amsterdam in oktober.... De meeste van mijn ( veel jongere! ) collega's zijn
direct op de kar gesprongen. En hoe graag ik ook zou willen, ik hou het dus bij
mijn 2e halve marathon ... die er eigenlijk nooit zou komen ...
De vraag en de uitdaging komt er van verschillende collega's. En ja, op
karakter en adrenaline zou het me zeker lukken. Maar de kans is heel groot dat
ik daarna nooit nog een meter ga kunnen lopen. Mijn knieën kunnen dat niet aan.
Dus neen, ik laat me niet gek maken, geen 42 km voor mij.
Na de halve van Axel, heb ik het even rustig aan gedaan. Ik voel echt
wel dat mijn lichaam meer recuperatie nodig heeft. Gelukkig bleef ik gespaard
van blessures en kon ik blijven lopen. Mijn loopjes wisselden tussen 35' en
1u15. Heel rustig. Geen interval meer. Regelmatig ook eens afwisselen met de
fiets. Wedstrijden waren niet gepland, dus geen druk, no stress ... tot
er in runnerslab weer snode plannen gesmeed werden !!!
ok, ik heb ja gezegd, dus we gaan ervoor. Een serieuze
"tegenvaller" in mijn opbouw was het warme weer van afgelopen weken.
Ik kan daar echt niet tegen. Gewapend met drinksystemen ging ik toch 3 x per
week op pad, om na een 7-tal kilometer uitgeput te moeten stoppen. Het lukt me
niet om bij die temperaturen langer te lopen. Het tempo zakt, de hartslag
stijgt en de moraal ... onder 0 natuurlijk. Dan maar eens meer de fiets op. Ook
leuk, maar in mijn hoofd geeft me dat geen goed gevoel naar training toe.
Ik wil lopen ...!
Vandaag dan maar eens vertrokken in de hoop eindelijk terug eens een
langere duurloop te kunnen doen. Na een paar honderden meters begon het te
regenen !!! Yes ... eindelijk mijn "loopweer" ... de
"goesting" steeg en ik kan niet zeggen dat het zonder enige moeite
was, maar ik liep vrij vlot terug 12,6 km met een gemiddelde hartslag die een
stuk lager lag dan de afgelopen weken. Ik kan het nog Al protesteren
mijn knietjes nu wel als ik de trap op moet. Maar daar kunnen we mee
leven.
Mijn planning? Op de eerste plaats proberen "heel" te blijven ... en van daaruit wat meer km per week maken. Niet zo zeer
in langere duurlopen, maar misschien wel frequenter. Binnen enkele weken staat
ook nog een fiets 14-daagse op het programma. Ik krijg 900 km voor de wielen
met enkele pittige colletjes. Lopen staat dan op een laag pitje, maar naar
uithouding en krachttraining voor mijn knieën kan dit ook wel tellen.
Amsterdam .... ik ga er voor ! Gaat het lukken? ... Dat zien we wel.
Tempo? Geen enkel belang! En als het echt moet, zal het de korte loop worden,
maar één ding is zeker .... opgeven staat nog altijd niet in mijn woordenboek !
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
