deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
30-06-2010
controle 3 maand na de operatie
Vandaag moest ik op controle bij Dr. Maes. Het is nu 3 maanden geleden dat ik geopereerd werd. Tot nu toe verliep alles vrij vlot. Naast een dip door de ontsteking van een tijdje geleden. We zijn weer op de goeie weg. Zondag ben ik gaan fietsen en heb voor het eerst een uur volgemaakt op de mtb.
Dus vanmiddag zou ik horen of het echt wel zo goed was als ik zelf dacht.
Ja dus ...
De gevaarlijkste periode voor de botbelasting is achter de rug, dus de brace mag het grootste gedeelte van de dag uit. (daar ben ik echt niet kwaad om met dit weer!) Ik moet hem wel nog dragen als ik langer buiten zou gaan of weet dat ik verder moet stappen of rechtstaan. De knieflexie zat al van vorige maand goed, al was het nu nog beter ... ik kan terug maximaal plooien. Het strekken was de vorige controle nog een probleem. Maar na een maand mezelf te folteren met extensie postures is ook dat achter de rug. Het strekken is ook terug maximaal. Ook de zwelling die er nog is, is miniem en mag geen groot probleem vormen.
Wat staat dus nu te gebeuren ... verder tonificatie van de quadriceps, want rechts is nog altijd veel dunner dan links. Quadricepsoefeningen dus. Al zal het feit dat de brace nu meer uit zal zijn ook wel zorgen dat mijn spier vlugger gaat verstevigen. Verder fietsen, opbouwen, langer, maar nog steeds geen te groot verzet. En zwemmen komt er nu ook bij. Al zal dat voor mij een probleem worden: 1. het is zo nat! 2. schoolslag is slecht voor de knieën, en laat dat nu juist de enige slag zijn waar ik een beetje mijn plan kan mee trekken! Zou dobberen op een luchtmatras ook goed zijn?
Binnen 3 maand, dan zijn we al eind september, moet ik terug op controle. Dr Maes hoopt dat tegen dan mijn rechter knie even goed zal gevolueerd zijn als mijn linker 6 jaar geleden. En ik hoop ... op groen licht om terug te mogen beginnen lopen dan !!!!
vorige week leverde een smsje naar Q-music 2 filmtickets op voor de Twilight filmmarathon : Twiligt - New Moon en dan de premiére van Eclips. 3 films na elkaar, goed voor 6 uur filmplezier. Ilse en ik trokken gisteravond dus naar Antwerpen. Na de gebruikelijke fille voor de Kennytunnel en dank zij "ons Mia" op de GPS, kwamen we ter plaatse! Oké, we waren daar dus niet alleen! 6000 fans (vandaag gelezen in de krant) Kan je verzekeren, aanschuiven in die massa is warm .. heel warm! En 't was al niet koud! Gewapend met de nodige drankjes vonden we een goed plekje, net op tijd. We zaten 5' neer of de film begon al! 3 films van 2 u , telkens met 10' pauze tussen. Het verveelde geen moment. Daar ik de 4 boeken gelezen heb, wist ik waarover het ging (en ja, de boeken zijn eigenlijk nog beter dan de films) Het was 3.00u 's morgens voor we het wisten. Jammer dat deel 4 nog niet uit is! Dat mocht er voor mijn part gerust nog bij geweest zijn!
So far so good ... maar dan moet je natuurlijk nog terug thuis geraken! Om één of andere rede (wie ze kent mag het me zeggen) raakten we niet van de parking. Alles stond strop. De mensen stapten al terug uit. Het werd 3u15 , het werd 3 u30 ... 3u45 en daar stonden we dus nog ... iedereen op dezelfde plaats! Tot een man plots riep .. "ok, ik heb een bak uitgebroken, we kunnen weg langs de ingang!" En zo zijn we dus langs de ingang buiten gereden ... er stond wel ergens zo'n rood, rond bord met een witte streep ... maar na een nacht vol vampieren en weerwolven is dat een detail !
Ben blij dat ik het kunnen meemaken heb. Oké, het zijn jeugdboeken, maar als de jeugd ouder wil lijken, waarom mogen de oudjes dan eens niet jong doen ?
De ontsteking aan mijn knie is ondertussen verdwenen. Fietsen durfde ik nog niet aan tot nu toe. Wat ik wel deed? Spierversterkende oefeningen. Vooral quadriceps en buikspieren. Ik gebruikte zelfs de WII fit daarvoor. Die zorgde ervoor dat ik niet kon "zeuren" Als ik links meer belast dan recht, krijg ik een opmerking van mijn virtuele coach. En hij weet het, wees daar maar zeker van, dat ding zit vernuftig in elkaar! Voor stabilisatie en balans oefeningen is dat echt een aanrader (en nog leuk ook)
Maar zoals altijd kwam Murphy weer de kop opsteken. Ik had al een paar dagen last van een geknelde zenuw in mijn nek (een oud zeer dat af en toe de kop eens opsteekt) en woensdag kwam dat tot een hoogtepunt. De nacht van dinsdag op woensdag heb ik doorgebracht in de zetel, ik kon niet liggen. Woensdag, dan toch de huisarts moeten bellen, want ik kon bijna niet meer ademen. de medicatie die ik kreeg (spierontspanners) brachten soelaas, maar ook slaap ... het lijkt wel of ik gestoken ben door een tsétsévlieg na zo'n pil. Maar mijn pijn is nu wel weg.
Het wordt wel frustrerend, telkens ik denk dat ik weer op weg ben, kom ik een ander obstakel tegen, het lijkt wel één of ander PC spelletje (Tarzan en harry Potter komen ook vanalles tegen ... en het spel krijg ik nooit uitgespeeld!!!) Ik hoop dat ik niet in zo'n spel beland ben!
Daarnaast had ik ook een paar leuke dingen hoor. Woensdag kwamen mijn collega's op bezoek en het werd een heel gezellige avond. En zaterdag volgde ik een trainers bijscholing , waar de oranje brigade wel zal bij varen! Hou jullie maar vast!
Met het verlof en de Mont Ventoux die dichter komen, wil ik toch graag terug in actie schieten! Mijn conditie is 0,00 ... En mijn plannen om de Ventoux te beklimmen zitten al helemaal in de diepvries. Maar ik wil er wel terug fietsen! Als mijn knie en halszenuwen me wat gerust laten kan ik er terug tegenaan. Vanavond, als het wat frisser is ga ik toch terug de fiets eens op. Voor het eerst in 3 weken (het is geleden van 5 juni dat ik kon fietsen) Ik heb er terug zin in! De ventoux niet, maar col de Madeleine (zie foto) moet toch terug lukken! Ik ga ervoor!
De revalidatie verliep vlekkeloos, veel vlugger dan 6 jaar geleden. Ik kon veel vlotter en vlugger plooien, liep al na 6,5 week zonder krukken, kon al eens buiten fietsen, en vooral .. ik had veel minder pijn! Wat een verschil met 6 jaar geleden. Alles dus om blij mee te zijn. 6 jaar geleden heb ik 4 jaar moeten revalideren, 4 jaar van vallen en opstaan. Telkens weer ontstekeingen. Het ging een paar dagen (weken) goed en dan weer verkeer. Nu zou het anders zijn ...
Had ik gedacht ... tot gisteren, Ik had het al een paar dagen voelen aankomen,. een dikke, rode, warme en pijnlijke knie. Ontsteking nummer 1 ... ik heb een déjà vue ... het ging te goed. Ik moet eerlijk zeggen dat ik momenteel de moed kwijt ben. Ik zie het niet zitten om terug jarenlang ups and downs te kennen. Een paar dagen sporten (lopen) en dan weer gedaan en met een pijnlijke knie aan de kant. Het is goed gekomen, ok ... na 4 jaar !!! Al die moeite gedaan om nu weer totaal aan af te zitten. De ingreep van vorig jaar is nog niet verteerd, dus deze tegenslag valt me zwaar.
Het was hier even stil na een fantastische Roparun! Zele stond weer op zijn kop! De rode gloed en rode loper waren zelfs vanuit de lucht te zien! Naast het wereldrecord Rode loper 4420 m was er ook een Zeels record "volk". We dachten het resultaat van vorig jaar niet te kunnen overtreffen ... wel dus! Alle 275 teams werden warm onthaald. De brandweer was weer super! Hun waterval en fonteinen brachten verfrissing. Hun "ros brandweer" was subliem. Dendermonde krijgt concurentie! Ik heb de avond doorgebracht achter de kassa en aan de toog. Ik mocht immers alleen zittend "werk" doen! Tegen 4.30u moe maar voldaan mijn bedje opgezocht. Jammergenoeg moest ik mijn companen alleen laten opruimen. Dit reeds voor het 2e jaar op rij. Hopelijk volgend jaar beter! Alle goeie dingen bestaan uit 3 ... ik mag er niet aan denken!
Maandag moest ik dan ineens heel snel gerevalideerd zijn! Dirk had tijdens de doortocht zijn voet verzwikt en had zowel mijn krukken als mijn bed beneden nodig ... dus ... stompelen, voor het eerst de trap op! 2 weken konden we nadien samen revalideren!
Ondertussen gaat mijn revalidatie vrij vlot verder. Ik fietste op de hometrainer met lichte weerstand. Na een paar dagen ondernam ik een mislukte poging om op mijn MTB te geraken. Ik kon niet genoeg afzetten en durfde dus niet vertrekken. Op 2 juni lukte het me wel! Heel voorzichtig, en hopend om niet te veel te moeten stoppen of afstappen. De eerste 10 km werden een feit! Ik had echter met mijn brace gereden, en dat leverde me een fikse dikke knie op (vensteroedeem) De volgende maal was zonder brace. Zo'n 45' of 14 km zijn geen probleem meer. Op naar het uur en meer! Terug wennen en terug wat stuurvaardiger worden, want ik geef toe ... ik heb best wel schrik om te vallen op mijn knie (maak er maar knie*en van) Anderzijds was het echt wel genieten, gras, zon en koeien in de wei! Nooit gedacht dat ik van zo'n beest zou genieten tijdens het fietsen ... na al die uren op de hometrainer.
Vandaag heb ik niet gefietst, maar wel quadricepsoefeningen gedaan. Binnen 3 cm staan rechts en links weer gelijk!
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
