deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
29-11-2010
stom!
Na 2 weken van opbouwen besloot ik verstandig te zijn en even wat gas terug te nemen. Ik vertel dat altijd tegen mijn joggers, dus nu moest ik het zelf dus ook doen. De 2 weken die volgden liep ik braaf 2 x per week 5 km. En dan nog in stukjes, want ik liep mee met de start to run groep. Voorbeeldig hé
Vorige week dinsdag moest ik dan met mijn leerlingen gaan fitnessen. Een mooie kans om even op de loopband te lopen. Ik deed 5,5 km en daarna nog zo'n 10 minuutjes rustig gefietst.
En daarna was het om zeep! Blijkbaar is een loopband een hardere ondergrond. Je loopt er ook iets sneller dan buiten met een groepje. Alles bij elkaar zorgde er voor dat ik die avond terug last kreeg. De ene dag meer dan de andere, maar niet om te lopen. Dus maar WEERAL eens aan de kant tijdens het training geven. ppppfffffff ........
Morgen zijn we 2 weken verder. Het voelt nog altijd niet goed aan. Dus lopen zit er nog steeds niet in. Stom!
Vrijdagavond 19 november ... de gemeenteschool zit afgeladen vol. Kloddelopers en sympathisanten van de roparun genieten er van een lekkere kaasavond. Deze avond wordt ook bekend gemaakt wie er roparundorp 2010 wordt ... spannend! Na het eten is het wachten op de telefoonverbinding met onze delegatie in Rotterdam. Tegen 22.30u is het dan zo ver. De spanning wordt e rnog wat ingehouden ... ja we zijn bij de 7 genomineerden , ... ja we blijven bij de 3 laatsten over, ... Bergen op Zoom wordt 3e .... ZELE 1e !!!!! En Ossendrecht 2e. Het dak van de school gaat er bijna af! Eindelijk mogen de kurken knallen! De beloning voor heel veel mensen, een beloning voor weer een jaar hard werken. Ons vakantieproject (VAKLO) dat gezinnen met een kankerpatiënt op weekend in centerparcs laat gaan wordt weer gespijsd. Daarvoor doen we het!
Ondertussen is ook het thema voor 2011 bekend: Zele stripfigurendorp ... Echt tof om te horen hoe het thema enthousiast onthaald werd! Mensen zijn al volop aan het brainstormen. We gaan er weer samen voor!
We zijn nu 6 weken ver. Ik durf het bijna niet uitspreken maar het gaat supergoed!
Ik bouw rustig op met de start to rungroep ... met dien verstande dat ik nadat ze weg zijn ... altijd nog even verder loop ...! Vorige vrijdag heb ik dan voor de 1e maal 9 km afgewerkt. Eerst 4,5 met de S2Rers en dan nog 4,5 km alleen. Voor die laatse 4,5 had ik 36' nodig. Best wel lang, maar zoveel langer kon ik genieten
Vandaag hetzelfde nog eens over gedaan ... maar die zelfde laatse 4,5 km waren in 28'35" !! Het was een zalig gevoel. Terug eens kunnen lopen zonder ook maar de minste last! Denk zelfs dat ik niet eens meer mankte (maar dat zie ik zelf niet) En na een paar weken kan je iets zo goed gewoon zijn dat je het zelf niet meer merkt.
vrijdag wil ik naar 10 km gaan. Van 0 naar 10 km op 6,5 weken ... had men mij dat gezegd toen ik terug mocht starten, ik had het niet eens durven tekenen en zou de boodschapper eens goed uitgelachen hebben. Na mijn eerste kraakbeentransplantatie had ik gezworen "dit nooit meer" De revalidatie was keihard en terug een beetje kunnen lopen duurde jaren. Maar omstandigheden dwongen me om toch een 2e maal onder het mes te moeten voor hetzelfde. Mijn schrik was onterecht, zo blijkt nu. Ik ben Dr. Maes heel dankbaar! Die man leverde schitterend werk. Waarschijnlijk leest hij dit nooit, maar toch ... Bedankt!
Terwijl ik zo rondjes draai, alleen in't donker, met als enige gezellen de regen, de vallende bladen, de wind en mijn hartslag op het schermpje van mijn polar ... dan begin ik te dromen. Terug eens meedoen met de Kloddejoggers aan een stratenloop.
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
